Psyche
alle pijlers
Zomer-en zonliefhebbers kletstopic!
donderdag 9 juli 2020 om 19:42
Kan je de wereld aan in de zomer,
Leef je op als het boven de 25 graden is en de zon hoog aan de hemel staat,
Loop je het liefst op slippers en in luchtige kleding...
en
Word je heel naar van grijze luchten, regen, kou, donker, sneeuw en ijs
Kun je je maar dik blijven inpakken zonder het warm te krijgen...
Dan ben je hier op de goede plek tussen je vrienden!
Hier juichen we samen als het mooi is, en steunen we elkaar door de donkere maanden heen! Wees welkom!
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 21 december 2020 om 12:12
Suzy65 schreef: ↑20-12-2020 19:19Ik weet t, Dreamer
Samengevat: ik was (weer eens) bijna gestikt gisteravond na verslikken in een slok water. Heel heftig en eng (zeker als je in je eentje leeft), maar ach, ik heb het gelukkig weer overleefd
Heerlijk dat je ff in het bos bent geweest, het was idd goed wandelweergisteren, hoewel de wind frisjes was (maar daar heb je in het bos denk ik minder last van). Wij hadden gelukkig ook meer te doen, want meer mensen kwamen op hetzelfde idee.
Vandaag was het ook wel okay buiten
Ooh, ik verslik me soms in een druppeltje speeksel
Ik snap dus wat je bedoelt. Kun je het heel benauwd van krijgen. In Drenthe was er bijna geen wind. Ik wil geen regen.. ik heb het niet voor het zeggen zeker?
Later is nu
maandag 21 december 2020 om 12:46
Grijs somber shitweer buiten idd 
Heb veel lampen aan in huis en misschien straks als ik tijd heb maar eens de kerstballen en -slingers erin hangen.
Ben maar aan het koken en bakken geslagen (voor paar buren en bekenden een mini-appeltaartje met kerstkaart bij wijze van kerstgroet, is onderhand een traditietje aan het worden).
Leuk om te doen (bezigheidstherapie haha) en de warme oven aan, ruikt straks mijn hele huis ernaar..
Heb veel lampen aan in huis en misschien straks als ik tijd heb maar eens de kerstballen en -slingers erin hangen.
Ben maar aan het koken en bakken geslagen (voor paar buren en bekenden een mini-appeltaartje met kerstkaart bij wijze van kerstgroet, is onderhand een traditietje aan het worden).
Leuk om te doen (bezigheidstherapie haha) en de warme oven aan, ruikt straks mijn hele huis ernaar..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 21 december 2020 om 14:33
Suzy, dat is schrikken inderdaad 
Ik heb geen idee of het echt gevaarlijk kan zijn, maar zo klinkt het wel. Ik heb het wel eens, maar dan heel kort en dat is al een beangstigend gevoel.
Wat lief trouwens, die appeltaartjes!
Gisteren en vandaag voelde ik me wel weer wat beter, ondanks het slechte weer. De herfst hebben we in ieder geval weer gehad, dat scheelt. En vandaag leuke visite gehad, dat moet ik toch wat vaker doen ondanks corona. Het is ook zo ongeveer het enige wat nog kan.
Het enige waar ik momenteel naar uitkijk, is de lente. Ik vind dat hele coronagebeuren op dit moment zo uitzichtloos dat ik gewoon niet eens durf te hopen op leuke uitjes etc. In het voorjaar dacht ik dat het een paar maanden zou duren en kon ik me nog verheugen op alles wat ik daarna weer zou gaan doen, maar nu kan ik dat gewoon niet meer. De gedachte dat we dit jaar misschien nog steeds niets mogen, maakt me echt down. Dus probeer ik er niet aan te denken, maar soms heb ik zo’n dag dat dat niet lukt.
Vandaag is het een uurtje licht geweest en verder alleen donker, maar met heel veel lampjes en kaarsen aan gaat het wel. Hopelijk krijg ik de kinderen zover om een spelletje te doen, de oudste vindt dat nog wel leuk maar de jongste helaas niet.
Ik heb geen idee of het echt gevaarlijk kan zijn, maar zo klinkt het wel. Ik heb het wel eens, maar dan heel kort en dat is al een beangstigend gevoel. Wat lief trouwens, die appeltaartjes!
Gisteren en vandaag voelde ik me wel weer wat beter, ondanks het slechte weer. De herfst hebben we in ieder geval weer gehad, dat scheelt. En vandaag leuke visite gehad, dat moet ik toch wat vaker doen ondanks corona. Het is ook zo ongeveer het enige wat nog kan.
Het enige waar ik momenteel naar uitkijk, is de lente. Ik vind dat hele coronagebeuren op dit moment zo uitzichtloos dat ik gewoon niet eens durf te hopen op leuke uitjes etc. In het voorjaar dacht ik dat het een paar maanden zou duren en kon ik me nog verheugen op alles wat ik daarna weer zou gaan doen, maar nu kan ik dat gewoon niet meer. De gedachte dat we dit jaar misschien nog steeds niets mogen, maakt me echt down. Dus probeer ik er niet aan te denken, maar soms heb ik zo’n dag dat dat niet lukt.
Vandaag is het een uurtje licht geweest en verder alleen donker, maar met heel veel lampjes en kaarsen aan gaat het wel. Hopelijk krijg ik de kinderen zover om een spelletje te doen, de oudste vindt dat nog wel leuk maar de jongste helaas niet.
dinsdag 22 december 2020 om 07:18
Ik heb even een paar heftige dagen gehad ( dochter ) maar de rust is weer terug gelukkig, en de hulpverlening op scherp, en zij verleent nu ook zelf haar medewerking en erkent haar probleem, zware wiet verslaving, verergert door corona het vele thuis moeten zijn, verkeerde vrienden, enz.
Ben al heel erg lang bezig om hulp te krijgen, maar in NL is het zo als een kind op een bepaalde leeftijd zelf niet wil dan houdt het op.
Ik heb haar en dat is het meest zware als ouder om te doen, voor de keuze gesteld, werken aan jezelf, afkicken en anders is het uitplaatsen/ op straat zetten, immers het hele gezin lijdt er onder, en afgelopen weekend was de druppel.
En weet je? ik heb 4 kinderen en zij is in de basis ( en die dochter zie ik gelukkig ook nog steeds ) echt een fantastisch kind, leuk, lief heel humoristisch,empathisch ( behalve voor zichzelf ) maar ook zo gevoelig voor invloeden van buitenaf. Ze worstelt enorm met dingen uit het verleden, maar praat daar niet over. En ik hoop nu eindelijk iedereen op scherp staat zij en wij de juiste begeleiding krijgen en we weer de oude dochter/zus teug krijgen.
Dit zorgt voor mijn slapeloze nachten.
Vandaag komt mijn oudste zoon voor een week om de kerst bij ons te vieren. Altijd fijn om mijn oudste ook thuis te hebben. En vanaf eerste kerstdag is mijn gezin helemaal compleet en kunnen we een paar dagen genieten, van elkaar.
Oud en nieuw ben ik samen bij mijn vriend.
Van het weer moeten we het niet hebben.
Suzy, wat heftig!
Sorry Dreamer ik heb ook een lange post
Pamela ik begrijp zo wat je bedoelt, ik mis het ook zo het uitkijken naar leuke dingen.
Ik snak er naar om weer lekker weg te kunnen, afleiding en toeleven naar een vakantie, weekendje weg, kort gezegd, naar dat wat het allemaal net wat leuker maakt.
Ben al heel erg lang bezig om hulp te krijgen, maar in NL is het zo als een kind op een bepaalde leeftijd zelf niet wil dan houdt het op.
Ik heb haar en dat is het meest zware als ouder om te doen, voor de keuze gesteld, werken aan jezelf, afkicken en anders is het uitplaatsen/ op straat zetten, immers het hele gezin lijdt er onder, en afgelopen weekend was de druppel.
En weet je? ik heb 4 kinderen en zij is in de basis ( en die dochter zie ik gelukkig ook nog steeds ) echt een fantastisch kind, leuk, lief heel humoristisch,empathisch ( behalve voor zichzelf ) maar ook zo gevoelig voor invloeden van buitenaf. Ze worstelt enorm met dingen uit het verleden, maar praat daar niet over. En ik hoop nu eindelijk iedereen op scherp staat zij en wij de juiste begeleiding krijgen en we weer de oude dochter/zus teug krijgen.
Dit zorgt voor mijn slapeloze nachten.
Vandaag komt mijn oudste zoon voor een week om de kerst bij ons te vieren. Altijd fijn om mijn oudste ook thuis te hebben. En vanaf eerste kerstdag is mijn gezin helemaal compleet en kunnen we een paar dagen genieten, van elkaar.
Oud en nieuw ben ik samen bij mijn vriend.
Van het weer moeten we het niet hebben.
Suzy, wat heftig!
Sorry Dreamer ik heb ook een lange post
Pamela ik begrijp zo wat je bedoelt, ik mis het ook zo het uitkijken naar leuke dingen.
Ik snak er naar om weer lekker weg te kunnen, afleiding en toeleven naar een vakantie, weekendje weg, kort gezegd, naar dat wat het allemaal net wat leuker maakt.
dinsdag 22 december 2020 om 07:52
Wat heftig, Lola, van je dochter. Dat lijkt mij echt heel moeilijk. Wel denk ik dat je de juiste beslissing hebt genomen door haar voor de keuze te stellen, wat was haar reactie? Wellicht neemt ze het eerst niet zo serieus, maar dan juist doorpakken. Heel veel sterkte met alles, ik ben ook wel eens bang dat mijn jongste als ze wat ouder is dit soort problemen zal krijgen, dat valt of staat echt met de juiste vrienden. Het lijkt me echt vreselijk als je dan niets kunt doen.
Wel leuk dat jullie met kerst allemaal samen zijn! Hier gooit corona roet in het eten, helaas, maar dat halen we dan later wel in. Voor oud en nieuw hebben we ook nog geen plannen, vrienden wonen allemaal erg ver weg (dan baal ik altijd als we midden in de nacht nog naar huis moeten of moeten blijven slapen en bij ons is geen bal te doen met oud en nieuw). Misschien dat ik mijn ouders uitnodig of zo.
Vandaag alleen de tandarts in de planning staan, erg leuk uitje dus
, en verder nog niks. Ik heb nog helemaal niets bedacht voor het eten met kerst, dus ik denk dat ik daar maar eens over na moet gaan denken.
Wel leuk dat jullie met kerst allemaal samen zijn! Hier gooit corona roet in het eten, helaas, maar dat halen we dan later wel in. Voor oud en nieuw hebben we ook nog geen plannen, vrienden wonen allemaal erg ver weg (dan baal ik altijd als we midden in de nacht nog naar huis moeten of moeten blijven slapen en bij ons is geen bal te doen met oud en nieuw). Misschien dat ik mijn ouders uitnodig of zo.
Vandaag alleen de tandarts in de planning staan, erg leuk uitje dus
, en verder nog niks. Ik heb nog helemaal niets bedacht voor het eten met kerst, dus ik denk dat ik daar maar eens over na moet gaan denken.
dinsdag 22 december 2020 om 09:45
Jeetje over een paar dagen is het alweer gedaan met de kerstmuziek op de radio's. Wat gaan die weken toch snel voorbij door lockdown en thuiswerken.
Ik weet eigenlijk niet of ik er nu blij mee ben of juist niet. Kerst maakt het tenminste nog een béétje gezellig. Aan de andere kant heb ik ook zoiets van : ''let's get it over with''. Zo snel mogelijk die maanden januari en februari opvreten, en dan gaan we weer een beetje richting de positiviteit hoop ik.
Voor nu vind ik het wel echt zwaar. Ben best eenzaam. Ik ben de goede ''vibes'' om bijvoorbeeld rondjes te wandelen, een leuk boek te lezen, te sporten of mijn huis leuk in te richten ook een beetje kwijt. Als ik niet werk, hang ik maar een beetje voor de TV, te wachten tot ik kan gaan eten of slapen (of werken).
Ik weet eigenlijk niet of ik er nu blij mee ben of juist niet. Kerst maakt het tenminste nog een béétje gezellig. Aan de andere kant heb ik ook zoiets van : ''let's get it over with''. Zo snel mogelijk die maanden januari en februari opvreten, en dan gaan we weer een beetje richting de positiviteit hoop ik.
Voor nu vind ik het wel echt zwaar. Ben best eenzaam. Ik ben de goede ''vibes'' om bijvoorbeeld rondjes te wandelen, een leuk boek te lezen, te sporten of mijn huis leuk in te richten ook een beetje kwijt. Als ik niet werk, hang ik maar een beetje voor de TV, te wachten tot ik kan gaan eten of slapen (of werken).
dinsdag 22 december 2020 om 12:01
Ladylola, lijkt me heel zwaar voor je.
Niet alleen de invloed van dochter op je hele gezin, maar vooral dat zij zichzelf zo in de weg zit en zo gevoelig is voor invloeden van buitenaf, zichzelf verkeerde copingmechanismen heeft eigengemaakt.
En het is vaak zo waar: "waar je mee omgaat, raak je mee besmet" en op die leeftijd is dat toch grotendeels de vriendengroep die indruk maakt en bepaalt, en veel minder de ouders/opvoeding.
Dan sta je zo machteloos als ouder en heftig om zulke ultimatums te moeten stellen, zeker omdat je nog meer kinderen hebt en jullie allemaal de dupe zijn.
Is corona voor de meeste mensen al erg genoeg, voor wie al mentale problemen heeft nóg moeilijker met gebrek aan vooruitzichten, toekomstperspectief, levensdoelen, en zonder de saamhorige innige contacten die normaal beschikbaar zijn als "troost" en opvang.
Ergens zou je zeggen dat nu met die coronamaatregelen (thuis blijven) juist de ideale tijd zou zijn om onder die invloeden van buitenaf uit te komen, maar zo werkt het natuurlijk niet als er al sprake van verslaving ís. En dan is het moeilijk om er alternatieven voor in de plaats te vinden, als er verder niks kan en mag.
Mijn dochter werkt als arts in de psychiatrie (oa verslavingszorg) en heeft het nu ook beredruk (meer toeloop op de opnameafdelingen maar ook meer beroep op psychische hulp door mensen die thuis zijn) en ligt momenteel nog meer druk op haar, omdat zij een van de weinigen is die aanwezig is, omdat collega's vrij hebben genomen.
Ik duim voor je dat ze houvast vindt bij die professionele hulpverlening en jouw ultimatum de doorslag geeft om er zelf iets aan te willen doen.
Heel veel sterkte iig en hopelijk met zoon erbij toch fijne en gezellige dagen samen.
Niet alleen de invloed van dochter op je hele gezin, maar vooral dat zij zichzelf zo in de weg zit en zo gevoelig is voor invloeden van buitenaf, zichzelf verkeerde copingmechanismen heeft eigengemaakt.
En het is vaak zo waar: "waar je mee omgaat, raak je mee besmet" en op die leeftijd is dat toch grotendeels de vriendengroep die indruk maakt en bepaalt, en veel minder de ouders/opvoeding.
Dan sta je zo machteloos als ouder en heftig om zulke ultimatums te moeten stellen, zeker omdat je nog meer kinderen hebt en jullie allemaal de dupe zijn.
Is corona voor de meeste mensen al erg genoeg, voor wie al mentale problemen heeft nóg moeilijker met gebrek aan vooruitzichten, toekomstperspectief, levensdoelen, en zonder de saamhorige innige contacten die normaal beschikbaar zijn als "troost" en opvang.
Ergens zou je zeggen dat nu met die coronamaatregelen (thuis blijven) juist de ideale tijd zou zijn om onder die invloeden van buitenaf uit te komen, maar zo werkt het natuurlijk niet als er al sprake van verslaving ís. En dan is het moeilijk om er alternatieven voor in de plaats te vinden, als er verder niks kan en mag.
Mijn dochter werkt als arts in de psychiatrie (oa verslavingszorg) en heeft het nu ook beredruk (meer toeloop op de opnameafdelingen maar ook meer beroep op psychische hulp door mensen die thuis zijn) en ligt momenteel nog meer druk op haar, omdat zij een van de weinigen is die aanwezig is, omdat collega's vrij hebben genomen.
Ik duim voor je dat ze houvast vindt bij die professionele hulpverlening en jouw ultimatum de doorslag geeft om er zelf iets aan te willen doen.
Heel veel sterkte iig en hopelijk met zoon erbij toch fijne en gezellige dagen samen.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 december 2020 om 12:23
In de eerste instantie was ze woest en wilde ze er vol ingaan, maar doordat ik stoïcijns bleef dimde ze in en ging ze woedend naar boven. Ik denk dat ze nu weet dat het menens is. X tijd binnen zo niet elders een plek zoeken om te slapen, ze dacht dat ik blufte maar zag op tijd in dat ik niet blufte.
Ze heeft nu gesprekken met Kentron, ze heeft gelukkig een goede klik met hem, ik ook, en het fijne is dat ik ook met vragen bij hem terecht kan, daarnaast is ook een spil in de groepje hulpverleners die nu ingeschakeld zijn ( Leerplicht/school/J&G vanuit de gemeente ) begin januari is er een overleg om een plan van aanpak te bespreken.
Het lijkt vaak voor een buitenstaander zo makkelijk, maar als je er in zit is het behoorlijk ruk, en zeker als je kind niet wil, en hulpverlening ( ben al vanaf begin dit jaar aan bellen aan het trekken ) niet op gang komt.
Maar ik hou hoop en vertrouwen dat ze/we hier uit gaan komen.
Ik voel me als ouder niet schuldig, even wel maar toen ik tegen mijn oudste zoon zei " welke afslag heb ik gemist " zei hij, " mam zij heeft een afslag gemist "
Stom hoe je als ouder eerst de schuld bij jezelf zoekt.
Dochter is wel heel open, we hebben ook een heel goede band, en dat scheelt enorm. Ook zij heeft aangegeven dat niet ik maar zij schuldig is aan dit hele gebeuren.
Ze weet en benoemt ook dat ze verslaafd is, en dat is al een begin, erkenning.
Ze heeft nu gesprekken met Kentron, ze heeft gelukkig een goede klik met hem, ik ook, en het fijne is dat ik ook met vragen bij hem terecht kan, daarnaast is ook een spil in de groepje hulpverleners die nu ingeschakeld zijn ( Leerplicht/school/J&G vanuit de gemeente ) begin januari is er een overleg om een plan van aanpak te bespreken.
Het lijkt vaak voor een buitenstaander zo makkelijk, maar als je er in zit is het behoorlijk ruk, en zeker als je kind niet wil, en hulpverlening ( ben al vanaf begin dit jaar aan bellen aan het trekken ) niet op gang komt.
Maar ik hou hoop en vertrouwen dat ze/we hier uit gaan komen.
Ik voel me als ouder niet schuldig, even wel maar toen ik tegen mijn oudste zoon zei " welke afslag heb ik gemist " zei hij, " mam zij heeft een afslag gemist "
Stom hoe je als ouder eerst de schuld bij jezelf zoekt.
Dochter is wel heel open, we hebben ook een heel goede band, en dat scheelt enorm. Ook zij heeft aangegeven dat niet ik maar zij schuldig is aan dit hele gebeuren.
Ze weet en benoemt ook dat ze verslaafd is, en dat is al een begin, erkenning.
dinsdag 22 december 2020 om 12:26
Pamela, ik ben juist nogal van het vooruitplannen, heb de belangrijkste dingen al in huis voor (mijn aandeel in) kerstmaaltijden, die elk jaar in no time uitverkocht zijn en ik had geen zin in rondshoppen waar zoiets nog wél te krijgen is.
Toch denk ik dat hier ook corona roet in het eten gooit, ik zou kerstavond met een paar andere singles vieren.
Heb net toch maar afgebeld, kan het voor mezelf niet verantwoorden en hoor net dat er meer waren die thuisblijven, dus het gaat nu sowieso alsnog niet door.
Hoeveel zin ik er ook in had/heb, de avond van 1e kerstdag ga ik naar exschoonvader (97) en dan wil ik geen enkel risico nemen voor hem.
Die anderen kan ik daarna ook wel weer zien, hoeft niet per se met kerst, en ook niet allemaal tegelijk.
2e kerstdag twijfel ik nog over (bij zoon), kan zijn dat er 1 bezoeker meer zal zijn, maar die heeft het recent al gehad, dus die tel ik dan niet mee als extra risico..
Dochter gisteren dus al geweest met haar vriend, heb ik een "kerstdinertje" van gemaakt, en de prioriteit ligt bij exschoonvader, ex en de kinderen. Als andere kerstplannen vervallen is het maar ff zo. Die paar dagen per jaar moeten we het niet van (hoeven) hebben, ik hecht niet speciaal waarde aan de data zelf.
Ik denk dat er zoveel teveel van (die waarde hechten) aangepraat wordt door oa jarenlange leuzen in reclames van "niemand mag met kerst alleen zijn" , (social) media, "happy" kerstfilms, vergaande aanbod in de supermarkten enzo dat dit voor sommige mensen als extra "erg" wordt ervaren, omdat het zo wordt opgeklopt en met die maatregelen als nóg moeilijker wordt beschouwd, omdat het dan ook nog eens is opgelegd, als je anders die mogelijkheden van "gezellig sámen vieren" wel had gehad.
Dus op die manier iets wordt, wat je (ook nog eens) wordt afgenomen.
Die benadering werkt bij sommigen niet alleen zelfmedelijden in de hand, maar bij anderen juist verontwaardiging en verzet (jezelf tóch gunnen), ook omdat het niet alleen over deze 2/3 dagen gaat, maar veel mensen al bijna een jaar een min of meer geisoleerd leven hebben geleid én dan met kerst ook nog eens.
Al die "tips" om jezelf te vermaken gelden dan al langere tijd en gaat het niet meer alleen over die paar dagen maar een keertje overslaan.
Toch denk ik dat hier ook corona roet in het eten gooit, ik zou kerstavond met een paar andere singles vieren.
Heb net toch maar afgebeld, kan het voor mezelf niet verantwoorden en hoor net dat er meer waren die thuisblijven, dus het gaat nu sowieso alsnog niet door.
Hoeveel zin ik er ook in had/heb, de avond van 1e kerstdag ga ik naar exschoonvader (97) en dan wil ik geen enkel risico nemen voor hem.
Die anderen kan ik daarna ook wel weer zien, hoeft niet per se met kerst, en ook niet allemaal tegelijk.
2e kerstdag twijfel ik nog over (bij zoon), kan zijn dat er 1 bezoeker meer zal zijn, maar die heeft het recent al gehad, dus die tel ik dan niet mee als extra risico..
Dochter gisteren dus al geweest met haar vriend, heb ik een "kerstdinertje" van gemaakt, en de prioriteit ligt bij exschoonvader, ex en de kinderen. Als andere kerstplannen vervallen is het maar ff zo. Die paar dagen per jaar moeten we het niet van (hoeven) hebben, ik hecht niet speciaal waarde aan de data zelf.
Ik denk dat er zoveel teveel van (die waarde hechten) aangepraat wordt door oa jarenlange leuzen in reclames van "niemand mag met kerst alleen zijn" , (social) media, "happy" kerstfilms, vergaande aanbod in de supermarkten enzo dat dit voor sommige mensen als extra "erg" wordt ervaren, omdat het zo wordt opgeklopt en met die maatregelen als nóg moeilijker wordt beschouwd, omdat het dan ook nog eens is opgelegd, als je anders die mogelijkheden van "gezellig sámen vieren" wel had gehad.
Dus op die manier iets wordt, wat je (ook nog eens) wordt afgenomen.
Die benadering werkt bij sommigen niet alleen zelfmedelijden in de hand, maar bij anderen juist verontwaardiging en verzet (jezelf tóch gunnen), ook omdat het niet alleen over deze 2/3 dagen gaat, maar veel mensen al bijna een jaar een min of meer geisoleerd leven hebben geleid én dan met kerst ook nog eens.
Al die "tips" om jezelf te vermaken gelden dan al langere tijd en gaat het niet meer alleen over die paar dagen maar een keertje overslaan.
suzy65 wijzigde dit bericht op 22-12-2020 13:41
5.47% gewijzigd
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 december 2020 om 12:53
Ritmodelanoche: persoonlijk zal ik juist heel blij zijn als al die kerstliedjes van de radio verdwijnen, haha, heb er zooo'n hekel aan. Elk jaar dezelfde liedjes, eindeloze herhaling daarvan, ik luister alleen Nederlandse radio (538 meestal) in de auto en ik zoek direct een andere zender op als er een kerstliedje komt.
Die top 1000 enzo kan ik wel waarderen, nummers die ook overbekend zijn, maar je niet zo vaak meer hoort.
Thuis luister ik de hele dag uitsluitend chille Ibiza loungemuziek van een spaans radiostation, dan omzeil ik meteen ook die kerstliedjes (en nieuws), lekker mijn eigen heel andere sfeertje.
Heb pas gisteren voor de kerstsfeer eindelijk mijn lichtboom versierd (elk jaar dezelfde simpele versiering) en dat is boven verwachting heel mooi effect, nu het niet een echte kerstboom is.
Heb voor het raam een miniboompje met lichtbolletjes erin en zelf een mooi boeket samengesteld van grote witte rozen met eucalyptustakken en nog een klein bosje mistletoe aan een rood lint aan een kast hangen.
Je laatste alinea is deels herkenbaar, ik moet me echt bewust aanzetten tot sommige dingen, want hangen voor de tv (en pc) is niks voor mij.
Komende dagen heb ik het nog soort van "druk", foodtruck schoon terug naar de stalling, en houd ik mezelf gedoseerd bezig, want zo huiselijk was ik niet voor corona en avond aan avond thuis begint wel te wennen, al vind ik het ook eenzamer aanvoelen nu het geen eigen keuze is.
De wintermaanden zag ik sowieso al jaren tegen (met name de avonden) op, ben oa gaan zwemmen maar dat kan nu ook niet.
De afgelopen 2 maanden iig overdag werken was een verademing, maar zie ik voorlopig ook niet echt gebeuren en dan is het wel heel veel "vrije tijd" om aangenaam en liefst nuttig in te vullen, laat staan de nodige voldoening uit te halen.
Ook daarom besteed ik dan graag wat extra aandacht/een klein gebaar aan directe omgeving, zoals (oudere) buren, en sommige kennissen die de laatste tijd ook extra oog voor mij hebben..
Dat is misschien een tipje tegen die (logische) eenzaamheidsgevoelens: zijn er in jouw directe omgeving of kennissenkring meer mensen die alleen zijn en die je een klein hartje onder de riem kunt steken? Een boodschap voor kunt halen oid, een kerstkaart in de bus gooien?
Ik heb zelf ondervonden dat het scheelt als je je niet (teveel) concentreert op "aandacht nodig hebben" maar op "zelf aandacht géven".
Dat doet jezelf ook goed, want het zit hem vaak in je van betekenis kunnen voelen, en op die manier heb je zelf meer invloed op wat je voor (een) ander(en) kunt betekenen, een beetje een verschilletje kunt maken, hoe klein ook.
Die top 1000 enzo kan ik wel waarderen, nummers die ook overbekend zijn, maar je niet zo vaak meer hoort.
Thuis luister ik de hele dag uitsluitend chille Ibiza loungemuziek van een spaans radiostation, dan omzeil ik meteen ook die kerstliedjes (en nieuws), lekker mijn eigen heel andere sfeertje.
Heb pas gisteren voor de kerstsfeer eindelijk mijn lichtboom versierd (elk jaar dezelfde simpele versiering) en dat is boven verwachting heel mooi effect, nu het niet een echte kerstboom is.
Heb voor het raam een miniboompje met lichtbolletjes erin en zelf een mooi boeket samengesteld van grote witte rozen met eucalyptustakken en nog een klein bosje mistletoe aan een rood lint aan een kast hangen.
Je laatste alinea is deels herkenbaar, ik moet me echt bewust aanzetten tot sommige dingen, want hangen voor de tv (en pc) is niks voor mij.
Komende dagen heb ik het nog soort van "druk", foodtruck schoon terug naar de stalling, en houd ik mezelf gedoseerd bezig, want zo huiselijk was ik niet voor corona en avond aan avond thuis begint wel te wennen, al vind ik het ook eenzamer aanvoelen nu het geen eigen keuze is.
De wintermaanden zag ik sowieso al jaren tegen (met name de avonden) op, ben oa gaan zwemmen maar dat kan nu ook niet.
De afgelopen 2 maanden iig overdag werken was een verademing, maar zie ik voorlopig ook niet echt gebeuren en dan is het wel heel veel "vrije tijd" om aangenaam en liefst nuttig in te vullen, laat staan de nodige voldoening uit te halen.
Ook daarom besteed ik dan graag wat extra aandacht/een klein gebaar aan directe omgeving, zoals (oudere) buren, en sommige kennissen die de laatste tijd ook extra oog voor mij hebben..
Dat is misschien een tipje tegen die (logische) eenzaamheidsgevoelens: zijn er in jouw directe omgeving of kennissenkring meer mensen die alleen zijn en die je een klein hartje onder de riem kunt steken? Een boodschap voor kunt halen oid, een kerstkaart in de bus gooien?
Ik heb zelf ondervonden dat het scheelt als je je niet (teveel) concentreert op "aandacht nodig hebben" maar op "zelf aandacht géven".
Dat doet jezelf ook goed, want het zit hem vaak in je van betekenis kunnen voelen, en op die manier heb je zelf meer invloed op wat je voor (een) ander(en) kunt betekenen, een beetje een verschilletje kunt maken, hoe klein ook.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 december 2020 om 13:15
Ladylola: het begint er denk ik mee om niet te zoeken naar schuld/ schuldige.
Niet (meer) in die termen te denken.
Een verslaving begint vaak zo onschuldig (een keertje "meedoen") en niet per sé vanuit de behoefte om zware, diepe dingen te verzachten of te verdoezelen.
Ik denk dat veel mensen eerst niet eens doorhebben dát op een gegeven moment ze het niet meer uit vrije keuze doen, maar is overgegaan in verslaving.
En dan wordt het ook nog een copingmethode als dingen tegenzitten en op die manier lijkt te "helpen" (onderdrukken/ verzachten/ verdoven), en dan pas merken dat het een afhankelijkheid is geworden.
Los van niet mee te willen werken (of dat het daarop lijkt, en zeker niet van harte of vol overtuiging) ligt er (behalve oud zeer) vaak nog iets onder: verslaving ondermijnt het zelfvertrouwen dat je zonder kúnt, dat het je lukken zal om blijvend vanaf te blijven, niet terug zult vallen bij de 1e beste tegenslag.
Dat gebrek aan vertrouwen in zichzélf dat dat mogelijk is (en een beter en leuker leven op zal leveren ook nog, wat een verslaafde zich niet of nauwelijks kan voorstellen, dat is juist het kenmerk ervan) wordt dan gecamoufleerd door "niet willen, nut er niet van inzien en het probleem bagatelliseren voor zichzelf en anderen".
Als je jezelf niet kunt beloven erbovenop te komen, omdat je niet gelooft dat je het kan (volhouden), dan heeft een ander dat beloven (zoals jou en hulpverleners) ook weinig zin.
Waar de "schuld" ligt is imo niet belangrijk, schuldgevoelens houden iemand juist vast in die vicieuze cirkel, ook al weten ze heel goed hoe schadelijk het (effect) voor zichzelf en omgeving is, dan voelt zo iemand zich nóg slechter over zichzelf, en verwijten kunnen juist verzet en protest opwekken..
Is logisch en terecht dat je boos, verdrietig, machteloos en wanhopig wordt, daar niet van, maar schuld op je nemen of geven draagt vaak niet bepaald bij aan wat je wilt bereiken.
Op eoa manier de moed, stimulans en vaste overtuiging meegeven dát ze hieruit kan komen (en jullie daarmee ook) en licht aan het einde van die tunnel (die haar in zijn greep houdt) is, er uitzicht is op een ander en béter/ leuker leven zónder die afhankelijkheid. Dus dat het loont, voor haarzelf, dat haar leven en vooruitzichten mooier worden ipv slechter af voelt zónder die zooi.
Jan Geurts heeft hier een boek over geschreven wat ik een aanrader vind voor oa ouders en naasten bij verslaving (De verslaving voorbij).
Geschreven voor verslaafden die willen stoppen zelf, inzicht in die processen, maar heel geschikt voor familie voor inzicht en wat je kunt doen (en laten) als betrokken buitenstaander.
Misschien heb je er iets aan..
Niet (meer) in die termen te denken.
Een verslaving begint vaak zo onschuldig (een keertje "meedoen") en niet per sé vanuit de behoefte om zware, diepe dingen te verzachten of te verdoezelen.
Ik denk dat veel mensen eerst niet eens doorhebben dát op een gegeven moment ze het niet meer uit vrije keuze doen, maar is overgegaan in verslaving.
En dan wordt het ook nog een copingmethode als dingen tegenzitten en op die manier lijkt te "helpen" (onderdrukken/ verzachten/ verdoven), en dan pas merken dat het een afhankelijkheid is geworden.
Los van niet mee te willen werken (of dat het daarop lijkt, en zeker niet van harte of vol overtuiging) ligt er (behalve oud zeer) vaak nog iets onder: verslaving ondermijnt het zelfvertrouwen dat je zonder kúnt, dat het je lukken zal om blijvend vanaf te blijven, niet terug zult vallen bij de 1e beste tegenslag.
Dat gebrek aan vertrouwen in zichzélf dat dat mogelijk is (en een beter en leuker leven op zal leveren ook nog, wat een verslaafde zich niet of nauwelijks kan voorstellen, dat is juist het kenmerk ervan) wordt dan gecamoufleerd door "niet willen, nut er niet van inzien en het probleem bagatelliseren voor zichzelf en anderen".
Als je jezelf niet kunt beloven erbovenop te komen, omdat je niet gelooft dat je het kan (volhouden), dan heeft een ander dat beloven (zoals jou en hulpverleners) ook weinig zin.
Waar de "schuld" ligt is imo niet belangrijk, schuldgevoelens houden iemand juist vast in die vicieuze cirkel, ook al weten ze heel goed hoe schadelijk het (effect) voor zichzelf en omgeving is, dan voelt zo iemand zich nóg slechter over zichzelf, en verwijten kunnen juist verzet en protest opwekken..
Is logisch en terecht dat je boos, verdrietig, machteloos en wanhopig wordt, daar niet van, maar schuld op je nemen of geven draagt vaak niet bepaald bij aan wat je wilt bereiken.
Op eoa manier de moed, stimulans en vaste overtuiging meegeven dát ze hieruit kan komen (en jullie daarmee ook) en licht aan het einde van die tunnel (die haar in zijn greep houdt) is, er uitzicht is op een ander en béter/ leuker leven zónder die afhankelijkheid. Dus dat het loont, voor haarzelf, dat haar leven en vooruitzichten mooier worden ipv slechter af voelt zónder die zooi.
Jan Geurts heeft hier een boek over geschreven wat ik een aanrader vind voor oa ouders en naasten bij verslaving (De verslaving voorbij).
Geschreven voor verslaafden die willen stoppen zelf, inzicht in die processen, maar heel geschikt voor familie voor inzicht en wat je kunt doen (en laten) als betrokken buitenstaander.
Misschien heb je er iets aan..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 23 december 2020 om 16:16
woensdag 23 december 2020 om 17:35
Ja, ik ook. Net nog wel even gewandeld toen het eindelijk droog werd (alleen toen werd het weer donker), maar ik ben ook alleen maar wandelen als enige uitje ook wel zat. Verder kunnen we gewoon helemaal nikscharlottew88 schreef: ↑23-12-2020 16:16Regen en nog eens regen ik ben er zo klaar mee. Ik wil lente en zomer
woensdag 23 december 2020 om 17:44
Hier zo'n tien minuten droog geweest en nu regent nog harder dan vanmiddagpamelacourson schreef: ↑23-12-2020 17:35Ja, ik ook. Net nog wel even gewandeld toen het eindelijk droog werd (alleen toen werd het weer donker), maar ik ben ook alleen maar wandelen als enige uitje ook wel zat. Verder kunnen we gewoon helemaal niks
I’m doing superhero stuff. I’m staying focused. If anybody comes in here looking for trouble, oh, they’re going to meet my partners. We’re talking about paw and order.
woensdag 23 december 2020 om 20:26
Ik kan het me ook echt niet voorstellen. Sneeuw, kou en echte winter snap ik nog, en ik kan het me ook best voorstellen dat een dagje regen op zijn tijd best oké is terwijl je knus binnen zit, maar continu dit weer? Ik denk dat er héél weinig mensen zijn die daar blij van worden.watdachtjehiervan schreef: ↑23-12-2020 20:21Hier is het een paar uur droog geweest maar het was wel donker. Niks gezelligs aan. Met dit weer is toch niemand blij?!
woensdag 23 december 2020 om 22:23
Nou, vandaag de foodtruck maar naar de stal gebracht, want met dit weer is het een hopeloze zaak.
Enorme mazzel dat tijdens het inruimen en schoonmaken het de hele tijd droog bleef (tussen alle buien door dus)!
Daar kan ik dan al blij van worden op zo'n druilerige dag
Lege accu (ondanks dat we de spanning eraf hadden al die tijd) en met startkabels gestart. Toen we wegreden begon het precies weer te regenen..
Wat wel zo is met dit weer, is dat ik het dan minder erg vind om 's avonds binnen en thuis te zijn.
Enorme mazzel dat tijdens het inruimen en schoonmaken het de hele tijd droog bleef (tussen alle buien door dus)!
Daar kan ik dan al blij van worden op zo'n druilerige dag
Lege accu (ondanks dat we de spanning eraf hadden al die tijd) en met startkabels gestart. Toen we wegreden begon het precies weer te regenen..
Wat wel zo is met dit weer, is dat ik het dan minder erg vind om 's avonds binnen en thuis te zijn.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
En hopelijk kunnen we nog een frisse neus halen in het zonnetje.
zaterdag 26 december 2020 om 15:22
Beetje laat maar nog een fijne rest van de kerst.pamelacourson schreef: ↑25-12-2020 08:09Fijne kerstdagen iedereen!En hopelijk kunnen we nog een frisse neus halen in het zonnetje.
Gistermiddag was heerlijk. Een uur buiten gewandeld met kind en kleinkind.
Nauwelijks wind en een zonnetje. Nu is het hier zwaar bewolkt en wat motterig af en toe.
zaterdag 26 december 2020 om 16:31
Ja, gisteren was het heerlijk om te wandelen, heel veel mensen deden dat ook. Daarom zijn wij over een heel modderig pad gegaan waar niemand liep, in anderhalf uur alleen één stel met een hond tegengekomen. Soms was het wel even een koude wind in ons gezicht, maar verder was het heerlijk. Echt even lekker uitgewaaid voor mijn schoonouders kwamen.
Vandaag moest ik even iets naar iemand brengen en verder heb ik geen stap meer buiten gezet, veel te koud en vies weer.
Vandaag moest ik even iets naar iemand brengen en verder heb ik geen stap meer buiten gezet, veel te koud en vies weer.
zaterdag 26 december 2020 om 20:16
Na 1 januari denk ik echt altijd alleen nog maar aan de lente. Dan koop ik tulpen en andere lentebloemen en vervang ik de dennetakken door een bloesemtak. En kaarsjes gaan er dan niet meer aan ‘s avonds, geen behoefte meer aan dan.
Maar eerst morgen nog heel heel heel veel regen en storm. Een dag om lang in bed te blijven liggen en niet naar buiten te gaan. Het wordt wel kouder daarna, hopelijk betekent dat wat minder neerslag en ook wat meer zon.
