Psyche
alle pijlers
zoontje met autistische stoornis
dinsdag 9 februari 2010 om 19:16
Bij ons zoontje is drie weken geleden vastgesteld dat hij een autistische stoornis heeft in een vrij zware vorm.
Ons is aangeraden hem te laten plaatsten op een medisch kleuterdagverblijf en ik ben daar inmiddels mee aan de slag gegaan.
Even in het kort iets over mijn gezin: mijn zoontje is tweeenhalf, ik 44 en mijn man bijna 30.
Ik heb 2 volwassen kinderen uit mijn vorige huwelijk die niets mankeren.
Mijn zoontje praat nog steeds niet en vertoont veel kenmerken die samengaan met autisme en hij zit al een tijdje op een speciale peuterspeelzaal.
Ik hou hartstikke veel van hem en zal er alles aan doen om hem te helpen en te begeleiden.
De zorg komt bijna geheel op mij neer omdat mijn man weinig interesse toont voor hem en veel met zichzelf bezig is.
Dit kost veel energie en tijd, maar ik heb alles voor hem over.
Een baan zoeken komt even op de 2e plaats, omdat mijn zoontje op de 1e plaats komt en mijn man een goede baan heeft, ook al zegt hij dat ik ook maar moet gaan werken om mijn steentje bij te dragen.
Mijn dagen zijn echter gevuld met de zorg voor mijn zoontje en dingen regelen, halen en brengen naar de peuterzaal die 5 kilometer verderop zit etc.
Nu denken ze dat mijn man ook een bepaalde vorm van autisme heeft en willen hem laten testen.
Hij kan inderdaad erg druk zijn en afwijkend gedrag vertonen.
Zijn er misschien personen die hetzelde meemaken?
Ik zou dit graag willen weten, want ik weet soms niet meer hoe of wat.
Ons is aangeraden hem te laten plaatsten op een medisch kleuterdagverblijf en ik ben daar inmiddels mee aan de slag gegaan.
Even in het kort iets over mijn gezin: mijn zoontje is tweeenhalf, ik 44 en mijn man bijna 30.
Ik heb 2 volwassen kinderen uit mijn vorige huwelijk die niets mankeren.
Mijn zoontje praat nog steeds niet en vertoont veel kenmerken die samengaan met autisme en hij zit al een tijdje op een speciale peuterspeelzaal.
Ik hou hartstikke veel van hem en zal er alles aan doen om hem te helpen en te begeleiden.
De zorg komt bijna geheel op mij neer omdat mijn man weinig interesse toont voor hem en veel met zichzelf bezig is.
Dit kost veel energie en tijd, maar ik heb alles voor hem over.
Een baan zoeken komt even op de 2e plaats, omdat mijn zoontje op de 1e plaats komt en mijn man een goede baan heeft, ook al zegt hij dat ik ook maar moet gaan werken om mijn steentje bij te dragen.
Mijn dagen zijn echter gevuld met de zorg voor mijn zoontje en dingen regelen, halen en brengen naar de peuterzaal die 5 kilometer verderop zit etc.
Nu denken ze dat mijn man ook een bepaalde vorm van autisme heeft en willen hem laten testen.
Hij kan inderdaad erg druk zijn en afwijkend gedrag vertonen.
Zijn er misschien personen die hetzelde meemaken?
Ik zou dit graag willen weten, want ik weet soms niet meer hoe of wat.
dinsdag 9 februari 2010 om 19:20
dinsdag 9 februari 2010 om 19:30
Ik ben wel bezig om in gesprek te komen met andere ouders van een autistisch kindje en probeer s''avonds tijd voor mezelf te maken.
hij gaat om 18.30 al slapen omdat hij geen middagslaapje meer doet en de hele dag hyperactief is en ik er ellke middag met hem opuit ga.
Ikzelf ga rond 22u. slapen en sta rond 05.30 op omdat mijn man om 06.00u. de deur uit gaat en ik zo nog even snel wat dingen kan doen voordat mijn zoontje wakker wordt rond 7 uur.
dit gaat 7 dagen per week zo, omdat ik mijn man niet wil laten oppassen, vanwege weinig geduld met hem en hij zet hem voor de tv en gaat zelf achter de pc zitten, wat hij het hele weekend doet.
hij gaat om 18.30 al slapen omdat hij geen middagslaapje meer doet en de hele dag hyperactief is en ik er ellke middag met hem opuit ga.
Ikzelf ga rond 22u. slapen en sta rond 05.30 op omdat mijn man om 06.00u. de deur uit gaat en ik zo nog even snel wat dingen kan doen voordat mijn zoontje wakker wordt rond 7 uur.
dit gaat 7 dagen per week zo, omdat ik mijn man niet wil laten oppassen, vanwege weinig geduld met hem en hij zet hem voor de tv en gaat zelf achter de pc zitten, wat hij het hele weekend doet.
dinsdag 9 februari 2010 om 19:35
Koalagirl, het spijt me dat ik niet zo aardig reageer, maar ik snap eerlijk gezegd niet dat je nog bij die man bent. Ik heb in je vorige topics meegelezen en je ook vaak advies gegeven. Autistisch of niet, ik weet het niet, maar dat je dat gedrag van hem blijft pikken zeg.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 9 februari 2010 om 19:36
Jordy mijn zoontje maakt trouwens wel oogcontact, maar heeft een beperkte interesse qua spelen, hij heeft veel belangstelling voor wieltjes van autootjes en andere ronde dingen die hij rond kan draaien.
Ook heeft hij driftbuien en kan in een winkel languit op de grond gaan liggen en de hele boel bij elkaar gillen, hij is dan onbereikbaar.
Het lijkt me goed dat hij binnenkort naar een MKD gaat waar hij goed begeleidt wordt al vind ik het moeilijk hem daar naar toe te laten gaan omdat hij altijd gewend is geweest met mij te zijn.
Ook heeft hij driftbuien en kan in een winkel languit op de grond gaan liggen en de hele boel bij elkaar gillen, hij is dan onbereikbaar.
Het lijkt me goed dat hij binnenkort naar een MKD gaat waar hij goed begeleidt wordt al vind ik het moeilijk hem daar naar toe te laten gaan omdat hij altijd gewend is geweest met mij te zijn.
dinsdag 9 februari 2010 om 19:38
quote:Maleficent schreef op 09 februari 2010 @ 19:35:
Koalagirl, het spijt me dat ik niet zo aardig reageer, maar ik snap eerlijk gezegd niet dat je nog bij die man bent. Ik heb in je vorige topics meegelezen en je ook vaak advies gegeven. Autistisch of niet, ik weet het niet, maar dat je dat gedrag van hem blijft pikken zeg.Je hebt helemaal gelijk en ik zou ook niets liever willen dan weggan bij hem, maar ik kan die stap maar niet zetten, hoe laf het ook is.
Koalagirl, het spijt me dat ik niet zo aardig reageer, maar ik snap eerlijk gezegd niet dat je nog bij die man bent. Ik heb in je vorige topics meegelezen en je ook vaak advies gegeven. Autistisch of niet, ik weet het niet, maar dat je dat gedrag van hem blijft pikken zeg.Je hebt helemaal gelijk en ik zou ook niets liever willen dan weggan bij hem, maar ik kan die stap maar niet zetten, hoe laf het ook is.
dinsdag 9 februari 2010 om 19:41
Nou, sorry dat ik het dan zo lekker hard zeg, maar ik vind het echt belachelijk dat je het belang van je kind niet bovenaan hebt staan. In je vorige topic zei je dat je man het kind uitschold en dat hij agressief werd van jullie kind. Dat lijkt me niet de juiste omgeving voor een autistisch kind om in op te groeien. Denk je dat jullie kind niet aanvoelt dat zijn vader niks om hem geeft?
Zuipt hij nog steeds zoveel en maakt hij nog steeds zoveel schulden?
Zuipt hij nog steeds zoveel en maakt hij nog steeds zoveel schulden?
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 9 februari 2010 om 19:41
Ik zou hem niet 'zomaar' naar een MKD laten gaan, maar ook voor jezelf tips inwinnen! Vaak kun je van pedagogen of andere leidsters hele goede tips krijgen hoe je bepaalde situaties kunt verbeteren en aanpassen om het voor jou ook in de thuissituatie wat makkelijker te hebben
Wat betreft je man: praat je met hem erover, wat jij graag anders ziet? Was hij ook al zo voor de geboorte van je zoontje?
Wat betreft je man: praat je met hem erover, wat jij graag anders ziet? Was hij ook al zo voor de geboorte van je zoontje?
dinsdag 9 februari 2010 om 19:44
En geloof me dat ik weet waar het over gaat. Ons zoontje is ernstig ziek, gaat ook naar een MKDV, praat ook niet. Maar no way dat mijn man tekeer zou mogen gaan tegen ons kind, dan schop ik hem meteen naar buiten.
En nu wil je ons advies waar je toch niks mee doet? Het beste wat jij kunt doen voor je kind is een stabiele omgeving creëren met mensen die om hem geven, hem rust geven en hem accepteren zoals hij is.
En nu wil je ons advies waar je toch niks mee doet? Het beste wat jij kunt doen voor je kind is een stabiele omgeving creëren met mensen die om hem geven, hem rust geven en hem accepteren zoals hij is.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 9 februari 2010 om 19:47
Pfoe als ik nu die andere reacties lees....
Wat belangrijk is voor een kind met ASS, is dat het opgroeid in een omgeving waar het zich kan terugtrekken, waar het zichzelf kan zijn, zich veilig voelt, en waar het weinig prikkels krijgt..... Jouw situatie lijkt me totaal niet geschikt voor je zoontje. Als je daadwerkelijk het beste wilt voor je zoontje (en die keus heb je !!!), zorg je dat hij opgroeid in een omgeving waar bovenstaande op van toepassing is
Wat belangrijk is voor een kind met ASS, is dat het opgroeid in een omgeving waar het zich kan terugtrekken, waar het zichzelf kan zijn, zich veilig voelt, en waar het weinig prikkels krijgt..... Jouw situatie lijkt me totaal niet geschikt voor je zoontje. Als je daadwerkelijk het beste wilt voor je zoontje (en die keus heb je !!!), zorg je dat hij opgroeid in een omgeving waar bovenstaande op van toepassing is
dinsdag 9 februari 2010 om 20:00
Heb je echt echt echt geen andere opties? In je vorige topic zei je dat je wilde inlichten hoe je zou kunnen scheiden. Als je zoontje naar een MKDV gaat heb je wellicht ook wat meer je handen vrij om te werken en dan zou je toch met hulp van familie etc misschien wel op jezelf kunnen gaan met je zoontje? Ik snap dat je wellicht in een onmogelijke positie lijkt te zitten, maar het gedrag van je man is echt schadelijk voor de ontwikkeling van je zoontje.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 9 februari 2010 om 20:10
Je schrijft in een ander topic van je dat je er vorig jaar al aan dacht om bij je man weg te gaan.
Ik denk dat de situatie met je man je misschien wel meer energie kost dan die met je zoontje.
Ik heb ook een zoon met autisme en een ex partner met hoogst waarschijnlijk ook autisme, en sinds de scheiding heb ik in ieder geval veel meer energie.
Als je er middenin zit heb je dat niet in de gaten.
In ieder geval goed dat je zoon naar een MKD gaat, daar is mijn zoon ook 2 jaar geweest en dat was echt super! Heel veel hulp, tips en begeleiding gehad daar.
Ik denk dat de situatie met je man je misschien wel meer energie kost dan die met je zoontje.
Ik heb ook een zoon met autisme en een ex partner met hoogst waarschijnlijk ook autisme, en sinds de scheiding heb ik in ieder geval veel meer energie.
Als je er middenin zit heb je dat niet in de gaten.
In ieder geval goed dat je zoon naar een MKD gaat, daar is mijn zoon ook 2 jaar geweest en dat was echt super! Heel veel hulp, tips en begeleiding gehad daar.
dinsdag 9 februari 2010 om 20:28
quote:lonbonton schreef op 09 februari 2010 @ 20:10:
Je schrijft in een ander topic van je dat je er vorig jaar al aan dacht
Ik heb ook een zoon met autisme en een ex partner met hoogst waarschijnlijk ook autisme, en sinds de scheiding heb ik in ieder geval veel meer energie.
Als je er middenin zit heb je dat niet in de gaten.
.Het hadden mijn woorden kunnen zijn. Koalagirl, het is verschrikkelijk als je overal alleen heen moet. Je wilt soms gewoon echt even een beslissing met zijn tweetjes nemen. Mijn ex gaat ook bijna nooit ergens mee naar toe, maar dat is toch anders als je gescheiden bent. Het is geen 'eenheid' meer, waarvan de ene helft je in de steek laat terwijl je dat niet verwacht. Maar echt, je hebt nu, lijkt het, twee kinderen.
Je schrijft in een ander topic van je dat je er vorig jaar al aan dacht
Ik heb ook een zoon met autisme en een ex partner met hoogst waarschijnlijk ook autisme, en sinds de scheiding heb ik in ieder geval veel meer energie.
Als je er middenin zit heb je dat niet in de gaten.
.Het hadden mijn woorden kunnen zijn. Koalagirl, het is verschrikkelijk als je overal alleen heen moet. Je wilt soms gewoon echt even een beslissing met zijn tweetjes nemen. Mijn ex gaat ook bijna nooit ergens mee naar toe, maar dat is toch anders als je gescheiden bent. Het is geen 'eenheid' meer, waarvan de ene helft je in de steek laat terwijl je dat niet verwacht. Maar echt, je hebt nu, lijkt het, twee kinderen.
dinsdag 9 februari 2010 om 20:47
Oei, ik schrik hier wel van.
Mijn dochter van 7 heeft ook ASS. Het is aan het licht gekomen toen ze 4 was en op de gewone basisschool niet meekwam. Toen is ze naar een MKD gegaan, waar de diagnose ook gesteld is.
Ze heeft geen hele zware vorm van autisme, maar naarmate ze ouder wordt, ga je het wel duidelijker merken. Ik bedoel, bij een 4 jarige zijn onduidelijk praten, bedplassen en driftbuien vrij normaal, bij een 7-jarige niet.
Koalagirl, bereidt je er in ieder geval op voor dat je zoon hoogstwaarschijnlijk naar speciaal onderwijs gaat. Als dit verder dan 6 km van je huis is, krijgt hij daarvoor leerlingenvervoer aangeboden. Voor het MKD geldt dat ook, maar omdat jij dus 5 km verderop woont, komt het halen en brengen op jou neer.
Verdiep je alvast in PGB, want waarschijnlijk kom je daarvoor wel in aanmerking. Kijk ook eens op de site van de SVB (van de kinderbijslag), want ik denk dat je nu of in de toekomst ook wel TOG kunt aanvragen. Gewoon doen, want je geeft aan nu niet of weinig te kunnen werken vanwege de zorg voor je zoon.
Via het MKD kun je vaak ouderbegeleiding krijgen en toegang tot cursussen en informatie.
Steek ook je licht eens op bij de MEE en de NVA (nederlandse vereniging voor autisme). Op Hyves is trouwens ook een hyvesgroep 'kinderen met een autisme spectrum stoornis'. Altijd handig om tips en ervaringen te vragen.
Qua leeswerk kan ik je 'Geef me de vijf' aanraden.
Wij werken thuis met picto's. Gewoon voor de dagen van de week en om aan te geven wanneer er zwemles is bijvoorbeeld. Ik merk dat mijn kind dat prettig vindt, dat ze vandaag al kan zien dat ze morgen gaat zwemmen.
Wat betreft de gezinssituatie: het kan dat je man ook ASS heeft, maar dat kunnen wij noch jij beoordelen, dat is aan de psychiater. Wat denk je te bereiken als hij zich laat testen? Het eventuele autisme gaat er niet van weg. Hooguit dat het wat deuren opent naar therapiëen. Maar je man moet het zelf willen. Als hij niet wil, wordt er niks getest.
Ik heb je andere topics niet gelezen, maar wat ik hier hoor is niet best.
Je kind uitschelden is sowieso uit den boze, en juist een kind met autisme heeft zoveel stabiliteit en duidelijkheid nodig. Thuis is de basis en daar moet het veilig en voorspelbaar zijn. Een vader die het ene moment lief is en het andere moment uit zijn dak gaat is niet veilig.
Erg jammer dat hij ook niet echt betrokken is. Het is gewoon fijn om gesprekken met de hulpverleners samen te kunnen voeren of om ze desnoods later samen te bespreken.
Mijn dochter van 7 heeft ook ASS. Het is aan het licht gekomen toen ze 4 was en op de gewone basisschool niet meekwam. Toen is ze naar een MKD gegaan, waar de diagnose ook gesteld is.
Ze heeft geen hele zware vorm van autisme, maar naarmate ze ouder wordt, ga je het wel duidelijker merken. Ik bedoel, bij een 4 jarige zijn onduidelijk praten, bedplassen en driftbuien vrij normaal, bij een 7-jarige niet.
Koalagirl, bereidt je er in ieder geval op voor dat je zoon hoogstwaarschijnlijk naar speciaal onderwijs gaat. Als dit verder dan 6 km van je huis is, krijgt hij daarvoor leerlingenvervoer aangeboden. Voor het MKD geldt dat ook, maar omdat jij dus 5 km verderop woont, komt het halen en brengen op jou neer.
Verdiep je alvast in PGB, want waarschijnlijk kom je daarvoor wel in aanmerking. Kijk ook eens op de site van de SVB (van de kinderbijslag), want ik denk dat je nu of in de toekomst ook wel TOG kunt aanvragen. Gewoon doen, want je geeft aan nu niet of weinig te kunnen werken vanwege de zorg voor je zoon.
Via het MKD kun je vaak ouderbegeleiding krijgen en toegang tot cursussen en informatie.
Steek ook je licht eens op bij de MEE en de NVA (nederlandse vereniging voor autisme). Op Hyves is trouwens ook een hyvesgroep 'kinderen met een autisme spectrum stoornis'. Altijd handig om tips en ervaringen te vragen.
Qua leeswerk kan ik je 'Geef me de vijf' aanraden.
Wij werken thuis met picto's. Gewoon voor de dagen van de week en om aan te geven wanneer er zwemles is bijvoorbeeld. Ik merk dat mijn kind dat prettig vindt, dat ze vandaag al kan zien dat ze morgen gaat zwemmen.
Wat betreft de gezinssituatie: het kan dat je man ook ASS heeft, maar dat kunnen wij noch jij beoordelen, dat is aan de psychiater. Wat denk je te bereiken als hij zich laat testen? Het eventuele autisme gaat er niet van weg. Hooguit dat het wat deuren opent naar therapiëen. Maar je man moet het zelf willen. Als hij niet wil, wordt er niks getest.
Ik heb je andere topics niet gelezen, maar wat ik hier hoor is niet best.
Je kind uitschelden is sowieso uit den boze, en juist een kind met autisme heeft zoveel stabiliteit en duidelijkheid nodig. Thuis is de basis en daar moet het veilig en voorspelbaar zijn. Een vader die het ene moment lief is en het andere moment uit zijn dak gaat is niet veilig.
Erg jammer dat hij ook niet echt betrokken is. Het is gewoon fijn om gesprekken met de hulpverleners samen te kunnen voeren of om ze desnoods later samen te bespreken.
donderdag 11 februari 2010 om 11:49
Geeft dat MKD een kans. Ik heb daar vaker hele positieve verhalen over gehoord. Dat MKD is hard nodig voor jou. Je hebt ruimte nodig, lucht en vooral ook een beetje rust.
Deze zorg is heel zwaar, vooral als het bijna 24 x 7 is. Ga in ieder geval kijken bij het MKD.
Natuurlijk is het moeilijk om je kind ' los te laten'. Maar bedenk: als hij geen autistische stoornis had zou hij ook naar school zijn gegaan.
De problemen met je man zijn er natuurlijk ook nog dat gaat niet zo maar weg. Het lijkt me verstandig dat hij ook onderzocht wordt. Nu ook nog gaan nadenken over je relatie beëindigen kan er misschien even niet ook nog eens bij.
Maar zorg nu vooral ook even voor jezelf. En dat gaat makkelijker mét hulp.
Stichting MEE is een aanrader, bel ze!
Zie http://www.mee.nl/
Sterkte.
Deze zorg is heel zwaar, vooral als het bijna 24 x 7 is. Ga in ieder geval kijken bij het MKD.
Natuurlijk is het moeilijk om je kind ' los te laten'. Maar bedenk: als hij geen autistische stoornis had zou hij ook naar school zijn gegaan.
De problemen met je man zijn er natuurlijk ook nog dat gaat niet zo maar weg. Het lijkt me verstandig dat hij ook onderzocht wordt. Nu ook nog gaan nadenken over je relatie beëindigen kan er misschien even niet ook nog eens bij.
Maar zorg nu vooral ook even voor jezelf. En dat gaat makkelijker mét hulp.
Stichting MEE is een aanrader, bel ze!
Zie http://www.mee.nl/
Sterkte.
donderdag 11 februari 2010 om 11:52
Als eerste een dikke knuffel voor jou.
Ik weet hoe moeilijk het is.
Mijn broer heeft autisme, vroeger praatte hij niet t/m 4 jaar en hij wou je niet aankijken en gilde enkel. Holding therapie kan hier goed bij helpen om je zoontje zover te krijgen dat hij oogcontact maakt.
Bij mijn moeder en mij was mijn broertje redelijk rustig maar bij mijn vader niet. Mijn vader keek ook niet naar hem om en had/kreeg geen band met om omdat hij hetmaar lastig vond en vond dat er niks aan de hand was met hem. Verder dronk hij veel en zorgde voor een onrustige stemming thuis.
Mijn moeder kreeg dus meer tegen werking dan medewerking. uiteindelijk heeft zij de stap genomen om te gaan scheiden en dat is het beste wat ze ooit heeft gedaan. Het werd veiliger en rustiger thuis voor mijn broertje dus rust en regelmaat nodig had. Uiteindelijk is het goed gekomen met hem, door het harde werk van mijn moeder en de afwezigheid van mijn vader.
Je zoontje is veel gevoeliger dan je misschien denkt, juist een autist voelt de stemming/onveiligheid van zijn vader aan.
Ik weet dat het moeilijk is omdat je er dan alleen voorstaat, maar mijn moeder heeft na de scheiding een heel stabiele man ontmoet, onze stiefvader die ermee geholpen heeft dat mijn broertje nu zover is. En een gewone jongen is, natuurlijk nog autist maar wel hoogfuncitionerend.
Ik weet hoe moeilijk het is.
Mijn broer heeft autisme, vroeger praatte hij niet t/m 4 jaar en hij wou je niet aankijken en gilde enkel. Holding therapie kan hier goed bij helpen om je zoontje zover te krijgen dat hij oogcontact maakt.
Bij mijn moeder en mij was mijn broertje redelijk rustig maar bij mijn vader niet. Mijn vader keek ook niet naar hem om en had/kreeg geen band met om omdat hij hetmaar lastig vond en vond dat er niks aan de hand was met hem. Verder dronk hij veel en zorgde voor een onrustige stemming thuis.
Mijn moeder kreeg dus meer tegen werking dan medewerking. uiteindelijk heeft zij de stap genomen om te gaan scheiden en dat is het beste wat ze ooit heeft gedaan. Het werd veiliger en rustiger thuis voor mijn broertje dus rust en regelmaat nodig had. Uiteindelijk is het goed gekomen met hem, door het harde werk van mijn moeder en de afwezigheid van mijn vader.
Je zoontje is veel gevoeliger dan je misschien denkt, juist een autist voelt de stemming/onveiligheid van zijn vader aan.
Ik weet dat het moeilijk is omdat je er dan alleen voorstaat, maar mijn moeder heeft na de scheiding een heel stabiele man ontmoet, onze stiefvader die ermee geholpen heeft dat mijn broertje nu zover is. En een gewone jongen is, natuurlijk nog autist maar wel hoogfuncitionerend.
donderdag 11 februari 2010 om 12:05
Ik lees net pas je oudere posts. Ik moet zeggen dat ik daar wel een beetje van schrik.
Op 11 juli j.l. schreef je:
Ik heb het er erg moeilijk mee dat mijn man niet kan omgaan met zijn gedrag.
Als hij huilt of een driftbui heeft gaat ie schreeuwen tegen hem en scheldt hem dan ook uit voor mietje en roept dat hij hem haat en een hekel aan hem heeft.
Hem is meerder malen duidelijk gemaakt rustig te blijven en er anders mee om te gaan.
Hij heeft hier moeite mee en geeft soms ook aan zo niet verder tewillen gaan met hem.
ik heb hem voor de keuze gesteld dan maar weg te gaan en het alleen verder te doen.
Ik leg me erbij neer dat hij zo is, hoe moeilijk ook, maar probeer er het beste van te maken.
Ik hou ontzettend veel van hem, wat hij ook mankeert.
Ik krijg echter weinig steun van mijn man en hij is veel bezig met zijn eigen dingen.
hij speelt niet met ons zoontje en zit liever achter de pc. en kan hem s'avonds wel naar bed kijken.
Dit doet mij veel verdriet en ik wil hier graag samen doorheen.
Ik sta er echter vaak alleen voor wat opvoeding betreft.
mijn vraag is moet ik doorgaan of het in mijn eentje verder doen?
Ook je posts van maart '09 laten zien dat er relatieproblemen zijn.
Er is dus wel wat meer aan de hand dan een teruggetrokken partner. Het lijkt me dat je inmiddels op je tandvlees loopt.
Er moet echt wat gebeuren.
Ik wens je wijsheid en kracht.
Op 11 juli j.l. schreef je:
Ik heb het er erg moeilijk mee dat mijn man niet kan omgaan met zijn gedrag.
Als hij huilt of een driftbui heeft gaat ie schreeuwen tegen hem en scheldt hem dan ook uit voor mietje en roept dat hij hem haat en een hekel aan hem heeft.
Hem is meerder malen duidelijk gemaakt rustig te blijven en er anders mee om te gaan.
Hij heeft hier moeite mee en geeft soms ook aan zo niet verder tewillen gaan met hem.
ik heb hem voor de keuze gesteld dan maar weg te gaan en het alleen verder te doen.
Ik leg me erbij neer dat hij zo is, hoe moeilijk ook, maar probeer er het beste van te maken.
Ik hou ontzettend veel van hem, wat hij ook mankeert.
Ik krijg echter weinig steun van mijn man en hij is veel bezig met zijn eigen dingen.
hij speelt niet met ons zoontje en zit liever achter de pc. en kan hem s'avonds wel naar bed kijken.
Dit doet mij veel verdriet en ik wil hier graag samen doorheen.
Ik sta er echter vaak alleen voor wat opvoeding betreft.
mijn vraag is moet ik doorgaan of het in mijn eentje verder doen?
Ook je posts van maart '09 laten zien dat er relatieproblemen zijn.
Er is dus wel wat meer aan de hand dan een teruggetrokken partner. Het lijkt me dat je inmiddels op je tandvlees loopt.
Er moet echt wat gebeuren.
Ik wens je wijsheid en kracht.
