Psyche
alle pijlers
zoontje met autistische stoornis
dinsdag 9 februari 2010 om 19:16
Bij ons zoontje is drie weken geleden vastgesteld dat hij een autistische stoornis heeft in een vrij zware vorm.
Ons is aangeraden hem te laten plaatsten op een medisch kleuterdagverblijf en ik ben daar inmiddels mee aan de slag gegaan.
Even in het kort iets over mijn gezin: mijn zoontje is tweeenhalf, ik 44 en mijn man bijna 30.
Ik heb 2 volwassen kinderen uit mijn vorige huwelijk die niets mankeren.
Mijn zoontje praat nog steeds niet en vertoont veel kenmerken die samengaan met autisme en hij zit al een tijdje op een speciale peuterspeelzaal.
Ik hou hartstikke veel van hem en zal er alles aan doen om hem te helpen en te begeleiden.
De zorg komt bijna geheel op mij neer omdat mijn man weinig interesse toont voor hem en veel met zichzelf bezig is.
Dit kost veel energie en tijd, maar ik heb alles voor hem over.
Een baan zoeken komt even op de 2e plaats, omdat mijn zoontje op de 1e plaats komt en mijn man een goede baan heeft, ook al zegt hij dat ik ook maar moet gaan werken om mijn steentje bij te dragen.
Mijn dagen zijn echter gevuld met de zorg voor mijn zoontje en dingen regelen, halen en brengen naar de peuterzaal die 5 kilometer verderop zit etc.
Nu denken ze dat mijn man ook een bepaalde vorm van autisme heeft en willen hem laten testen.
Hij kan inderdaad erg druk zijn en afwijkend gedrag vertonen.
Zijn er misschien personen die hetzelde meemaken?
Ik zou dit graag willen weten, want ik weet soms niet meer hoe of wat.
Ons is aangeraden hem te laten plaatsten op een medisch kleuterdagverblijf en ik ben daar inmiddels mee aan de slag gegaan.
Even in het kort iets over mijn gezin: mijn zoontje is tweeenhalf, ik 44 en mijn man bijna 30.
Ik heb 2 volwassen kinderen uit mijn vorige huwelijk die niets mankeren.
Mijn zoontje praat nog steeds niet en vertoont veel kenmerken die samengaan met autisme en hij zit al een tijdje op een speciale peuterspeelzaal.
Ik hou hartstikke veel van hem en zal er alles aan doen om hem te helpen en te begeleiden.
De zorg komt bijna geheel op mij neer omdat mijn man weinig interesse toont voor hem en veel met zichzelf bezig is.
Dit kost veel energie en tijd, maar ik heb alles voor hem over.
Een baan zoeken komt even op de 2e plaats, omdat mijn zoontje op de 1e plaats komt en mijn man een goede baan heeft, ook al zegt hij dat ik ook maar moet gaan werken om mijn steentje bij te dragen.
Mijn dagen zijn echter gevuld met de zorg voor mijn zoontje en dingen regelen, halen en brengen naar de peuterzaal die 5 kilometer verderop zit etc.
Nu denken ze dat mijn man ook een bepaalde vorm van autisme heeft en willen hem laten testen.
Hij kan inderdaad erg druk zijn en afwijkend gedrag vertonen.
Zijn er misschien personen die hetzelde meemaken?
Ik zou dit graag willen weten, want ik weet soms niet meer hoe of wat.
donderdag 11 februari 2010 om 12:25
Ik reageer misschien nu wel te hard, maar ik hoop dat ik tot je doordring. Hoe moeilijk het ook is. Je hebt al 2 oudere kinderen, je hebt misschien nog wel meer familie. Vraag ze om hun hulp. Dat je partner misschien het eea zelf heeft, dat is heel spijtig en verklaart misschien ook wel heel veel, maar ik blijf erbij dat hij veel meer kwaad doet dan goed in de ontwikkeling van je zoontje. Alsjeblieft, bekijk al je opties. Schakel instanties in. Vertel hun dat de thuissituatie onhoudbaar is. Doe dat nou, voor je kind. Het kan zo een groot verschil uitmaken. Je moet nu toch alles al alleen doen, dus dat wordt niet anders. Het enige verschil is dat je straks rust hebt in huis. En dat is voor je kind (en voor jezelf ook) een wereld van verschil.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 11 februari 2010 om 21:53
Nou dat je man een autistische stoornis heeft is wel duideljk...het wordt ook vaak in de manlijke lijn door gegeven hè.Moeilijk hoor...ik wens je veel sterkte...ook mijn zoon (12 jaar) heeft een autistisce stoornis...hoop dat hij later wel in staat is om een relatie te krijgen en te onder houden...zal heel moeilijk voor hem zijn...en zijn partner moet hem ook maar begrijpen.
Maar goed...ik kijk maar met de dag!
Maar goed...ik kijk maar met de dag!
donderdag 11 februari 2010 om 22:19
Zolang je niet weg bent bij deze man en zijn driftbuien dus storend kunnen zijn voor je zoon: is hij bereid om na te denken over die driftbuien, voelt hij zich er schuldig over?
Ik heb zelf jarenlang last gehad van drift en ben nog steeds niet de meest geduldige persoon op aarde, maar het was een enorme eye opener om erachter te komen dat die drift niet meer was dan een reactie op overprikkeling. (ik heb pdd/nos, al is dit maar kort geleden gediagnosticeerd). Oftewel: als je man kan inzien dat dit gebeurt, dat hij dus waakzaam moet zijn als er twee of meer dingen tegelijk gebeuren, kan hij misschien wel op tijd uit een situatie stappen. Het lukt mij nu om gewoon te zeggen dat er op een bepaald moment te veel gebeurt en dat ik dus even geen vragen kan hebben en/of een time out nodig heb.
Het lijkt me ook voor je kind fijn om uit te zoeken of je wat meer kunt voorkomen dat hij overprikkeld raakt. En dat kan al (voor een volwassene) in zo iets simpels zitten als een spelletje spelen en tegelijkertijd een inhoudelijk gesprek voeren. Een ding tegelijk laten doen, en voorbereiden, met woorden, op wat je van hem verwacht, zou je daar wat mee kunnen?
Ik heb zelf jarenlang last gehad van drift en ben nog steeds niet de meest geduldige persoon op aarde, maar het was een enorme eye opener om erachter te komen dat die drift niet meer was dan een reactie op overprikkeling. (ik heb pdd/nos, al is dit maar kort geleden gediagnosticeerd). Oftewel: als je man kan inzien dat dit gebeurt, dat hij dus waakzaam moet zijn als er twee of meer dingen tegelijk gebeuren, kan hij misschien wel op tijd uit een situatie stappen. Het lukt mij nu om gewoon te zeggen dat er op een bepaald moment te veel gebeurt en dat ik dus even geen vragen kan hebben en/of een time out nodig heb.
Het lijkt me ook voor je kind fijn om uit te zoeken of je wat meer kunt voorkomen dat hij overprikkeld raakt. En dat kan al (voor een volwassene) in zo iets simpels zitten als een spelletje spelen en tegelijkertijd een inhoudelijk gesprek voeren. Een ding tegelijk laten doen, en voorbereiden, met woorden, op wat je van hem verwacht, zou je daar wat mee kunnen?
zaterdag 13 februari 2010 om 09:07
zaterdag 13 februari 2010 om 09:18
Koalagirl. Met zulke zorgen moet je natuurlijk gewoon even langs de huisarts.
Maak maandag even een afspraak.
En heb je MEE al gebeld? Of het MKD?
Het dagelijkse leven gaat natuurlijk gewoon door, compleet met verkoudheidjes enzvoorts. Je kunt gewoon doorgaan, de problemen onder het tapijt blijven vegen. Maar dit komt terug want er is niks opgelost. Vraag is hoe lang je dit nog volhoudt.
Probeer hulp te krijgen voor jou en je zoon.
Misschien kan die HA hier ook mee helpen?
Succes.
Maak maandag even een afspraak.
En heb je MEE al gebeld? Of het MKD?
Het dagelijkse leven gaat natuurlijk gewoon door, compleet met verkoudheidjes enzvoorts. Je kunt gewoon doorgaan, de problemen onder het tapijt blijven vegen. Maar dit komt terug want er is niks opgelost. Vraag is hoe lang je dit nog volhoudt.
Probeer hulp te krijgen voor jou en je zoon.
Misschien kan die HA hier ook mee helpen?
Succes.
zaterdag 13 februari 2010 om 09:26
Met het MKD ben ik bezig, ik heb 8 maart en gesprek en a.s donderdag weer bij de psychiater die de diagnose heeft vastgesteld.
Zij is op de hoogte van onze relatieproblemen en ik ga er alleen naar toe, ook om te praten hoe we het beste met jordy om kunnen gaan etc.
Vrijdag krijgt hij weer een test bij het audiologisch centrum, ik denk een begrippentest en gehoortest.
Zijn begrip is trouwens boven het gemiddelde en ook zijn gehoor was goed.
ik ga ook voor mezelf hulp vragen, want ik ben vreselijk moe en moet huilen om niets.
Maandag ga ik zeker langs de huisarts voor Jordy en mezelf.
Zij is op de hoogte van onze relatieproblemen en ik ga er alleen naar toe, ook om te praten hoe we het beste met jordy om kunnen gaan etc.
Vrijdag krijgt hij weer een test bij het audiologisch centrum, ik denk een begrippentest en gehoortest.
Zijn begrip is trouwens boven het gemiddelde en ook zijn gehoor was goed.
ik ga ook voor mezelf hulp vragen, want ik ben vreselijk moe en moet huilen om niets.
Maandag ga ik zeker langs de huisarts voor Jordy en mezelf.
zaterdag 13 februari 2010 om 09:37
quote:koalagirl schreef op 13 februari 2010 @ 09:26:
ik ga ook voor mezelf hulp vragen, want ik ben vreselijk moe en moet huilen om niets.
Maandag ga ik zeker langs de huisarts voor Jordy en mezelf.Houd alsjeblieft voor ogen dat je een hele fijne en goede moeder bent, die het beste voor haar kind wil. Maar weet ook dat je pas goed voor je zoon kunt zorgen, wanneer je ook goed voor jezelf zorgt. En naar de huisarts gaan, is een stap in de goede richting. Heel veel sterkte en heb vertrouwen dat je het gaat redden.
ik ga ook voor mezelf hulp vragen, want ik ben vreselijk moe en moet huilen om niets.
Maandag ga ik zeker langs de huisarts voor Jordy en mezelf.Houd alsjeblieft voor ogen dat je een hele fijne en goede moeder bent, die het beste voor haar kind wil. Maar weet ook dat je pas goed voor je zoon kunt zorgen, wanneer je ook goed voor jezelf zorgt. En naar de huisarts gaan, is een stap in de goede richting. Heel veel sterkte en heb vertrouwen dat je het gaat redden.
zaterdag 13 februari 2010 om 12:28
Ik ga maandag de stappen ondernemen om het voor mij en mijn zoontje beter te krijgen.
Hij wilde zijn laarsjes net niet aan en treuzelde nogal.
Ik ben geduldig gebleven en uiteindelijk is het gelukt door hem af te leiden.
Mijn man verloor zijn geduld en zei waarom hij zo deed.
Ik heb heel veel gelezen over autisme en heb hem ook vaak aangespoord dat ook te doen, maar hij wil dit echter niet en heeft steeds een excuus.
Door me erin te verdiepen, weet ik beter hoe te handelen in bepaalde situaties.
Ik viel uit tegen hem en hij zei dat ie niets fout doet, wat in mijn ogen niet zo is.
Om een lang verhaal kort te maken:
ik trek dit niet meer en ga er maandag werk van maken.
Ik weet dat ik dit vaker heb geroepen, maar dit wil ik niet langer zo.
Hij wilde zijn laarsjes net niet aan en treuzelde nogal.
Ik ben geduldig gebleven en uiteindelijk is het gelukt door hem af te leiden.
Mijn man verloor zijn geduld en zei waarom hij zo deed.
Ik heb heel veel gelezen over autisme en heb hem ook vaak aangespoord dat ook te doen, maar hij wil dit echter niet en heeft steeds een excuus.
Door me erin te verdiepen, weet ik beter hoe te handelen in bepaalde situaties.
Ik viel uit tegen hem en hij zei dat ie niets fout doet, wat in mijn ogen niet zo is.
Om een lang verhaal kort te maken:
ik trek dit niet meer en ga er maandag werk van maken.
Ik weet dat ik dit vaker heb geroepen, maar dit wil ik niet langer zo.
zaterdag 13 februari 2010 om 15:19
quote:koalagirl schreef op 13 februari 2010 @ 09:07:
Mijn zoontje eet sinds enige maanden heel slecht, alleen zachte dingen, brood zonder korst etc.
Hij drinkt wel heel veel.
Ik maak me hier erge zorgen over, temeer omdat hij nogal vaak verkouden is en soms zomaar koorts krijgt.
Ook doet hij vaak zijn oogjes zomaar dicht.
Iemand hier ervaring mee?
Kinderen (en volwassenen ook) met autisme hebben heel sterk de behoefte aan een bepaalde veiligheid en structuur. Je ziet bij autisten heel sterk dat als de basisveiligheid wegvalt (bv boze of onvoorspelbare ouders) bepaalde tics. Dat kan van alles zijn, steeds aan de neus krabben, sokken optrekken, spullen op rijtjes zetten, maar ook een bepaalde voorkeur of afkeer voor kleding, geluid, beweging of inderdaad voedsel.
Ik weet bijna zeker dat het eetgedrag van je zoon verbetert als zijn basisveiligheid hersteld wordt (hoe die veiligheid het beste hersteld wordt laat ik even aan jou over).
Mijn zoontje eet sinds enige maanden heel slecht, alleen zachte dingen, brood zonder korst etc.
Hij drinkt wel heel veel.
Ik maak me hier erge zorgen over, temeer omdat hij nogal vaak verkouden is en soms zomaar koorts krijgt.
Ook doet hij vaak zijn oogjes zomaar dicht.
Iemand hier ervaring mee?
Kinderen (en volwassenen ook) met autisme hebben heel sterk de behoefte aan een bepaalde veiligheid en structuur. Je ziet bij autisten heel sterk dat als de basisveiligheid wegvalt (bv boze of onvoorspelbare ouders) bepaalde tics. Dat kan van alles zijn, steeds aan de neus krabben, sokken optrekken, spullen op rijtjes zetten, maar ook een bepaalde voorkeur of afkeer voor kleding, geluid, beweging of inderdaad voedsel.
Ik weet bijna zeker dat het eetgedrag van je zoon verbetert als zijn basisveiligheid hersteld wordt (hoe die veiligheid het beste hersteld wordt laat ik even aan jou over).
maandag 15 februari 2010 om 07:28
Goedzo Koalagirl!
Ik hoop dat je een goede HA hebt die je echt een stukje op weg kan helpen.
Over je partner: jammer dat hij geen boeken wil lezen over autisme. Misschien is dat ook een stukje angst van hem. Eventueel kun je ook een film over autisme met hem kijken. Er zijn er vrij veel.
Veel succes vandaag.
Ik hoop dat je een goede HA hebt die je echt een stukje op weg kan helpen.
Over je partner: jammer dat hij geen boeken wil lezen over autisme. Misschien is dat ook een stukje angst van hem. Eventueel kun je ook een film over autisme met hem kijken. Er zijn er vrij veel.
Veel succes vandaag.
woensdag 17 februari 2010 om 06:55
Ik ben maandag bij een moeder van de peuterzaal thuis geweest om te kijken hoe PGB werkt en er is me het een en ander uitgelegd. Ik vind het wel een bepaalde inbreuk hebben op de privacy en qua opvoeding moeten de ouders op een lijn zitten en er samen aan meewerken.
Op zich vind ik het niet verkeerd, maar ik probeer hem in ieder geval geplaats te krijgen op een MKD en kijk dan verder.
ik ben nu alle opties aan het bekijken en heb morgen weer een gesprek met de psychologe die de stoornis bij jordy heeft vastgesteld.
Ik ga daar alleen naar toe, want mijn man heeft er niet veel zin in.
Zij is overigens wel op de hoogte van de situatie hier.
Maandag bij de huisarts geweest en zij vond dat ik mezelf te veel voorbijliep en moet oppassen niet oververmoeid te raken.
Mijn man blijft overigens zeggen dat ik nu een baan moet zoeken en ook mijn steentje moet bijdragen, maar ik weet nu niet hoe ik dat moet combineren met de zorg voor mijn zoontje.
Het is niet dat ik niet wil, maar ik ga dat nu niet trekken ben ik bang.
Op zich vind ik het niet verkeerd, maar ik probeer hem in ieder geval geplaats te krijgen op een MKD en kijk dan verder.
ik ben nu alle opties aan het bekijken en heb morgen weer een gesprek met de psychologe die de stoornis bij jordy heeft vastgesteld.
Ik ga daar alleen naar toe, want mijn man heeft er niet veel zin in.
Zij is overigens wel op de hoogte van de situatie hier.
Maandag bij de huisarts geweest en zij vond dat ik mezelf te veel voorbijliep en moet oppassen niet oververmoeid te raken.
Mijn man blijft overigens zeggen dat ik nu een baan moet zoeken en ook mijn steentje moet bijdragen, maar ik weet nu niet hoe ik dat moet combineren met de zorg voor mijn zoontje.
Het is niet dat ik niet wil, maar ik ga dat nu niet trekken ben ik bang.
woensdag 17 februari 2010 om 11:07
In het geval dat jullie niet op een lijn zitten zal het MKD en de hopelijk daarbijhorende opvoedingsbegeleiding beter voor zoon zijn, ja.
Ik krijg niet het idee dat jouw man en jij nog wezenlijk met elkaar communiceren. Op je standpunt gaan staan is niet hetzelfde als communiceren.
Is het een idee om zelf een afspraak te maken met maatschappelijk werk zodat je op de een of andere manier je gedachten (en je leven) een beetje op een rijtje kunt krijgen?
Ik krijg niet het idee dat jouw man en jij nog wezenlijk met elkaar communiceren. Op je standpunt gaan staan is niet hetzelfde als communiceren.
Is het een idee om zelf een afspraak te maken met maatschappelijk werk zodat je op de een of andere manier je gedachten (en je leven) een beetje op een rijtje kunt krijgen?
woensdag 17 februari 2010 om 11:26
