Psyche
alle pijlers
zoontje wordt hysterisch in winkel
zaterdag 8 mei 2010 om 16:50
Ik heb een zoontje van bijna 3 met een autistische stoornis.
Gisteren wilde ik schoentjes met hem kopen en dat ging redelijk goed totdat zen zijn voetje wilden opmeten voor de maat.
Hij weigerde zijn schoenen uit te doen en begon te gillen en ging op de grond liggen en hield zich helemaal stijf.
Heeft iemand een idee hoe ik dit kan oplossen?
Hij wordt ook helemaal wild als ik hem wil verschonen, aankleden en wassen in de ochtend.
Het wordt steeds lastiger omdat hij bijna niet meer te tillen is en sinds kort bijt hij me ook.
Iemand tips?
Gisteren wilde ik schoentjes met hem kopen en dat ging redelijk goed totdat zen zijn voetje wilden opmeten voor de maat.
Hij weigerde zijn schoenen uit te doen en begon te gillen en ging op de grond liggen en hield zich helemaal stijf.
Heeft iemand een idee hoe ik dit kan oplossen?
Hij wordt ook helemaal wild als ik hem wil verschonen, aankleden en wassen in de ochtend.
Het wordt steeds lastiger omdat hij bijna niet meer te tillen is en sinds kort bijt hij me ook.
Iemand tips?
zaterdag 8 mei 2010 om 16:55
Geef je je zoon de tijd te wennen aan het feit dat er iets anders gaat gebeuren / iets van hem verwacht wordt?
In mijn werk zie ik vaak dat er een behoorlijke vertraging zit tussen het brengen van de boodschap en het erop reageren. Dus op het moment dat je bij wijze van spreken zijn broek al naar beneden hebt gedaan en dan pas zegt dat je hem een schone luier om gaat doen, is de kans groot dat je op verzet stuit. Laat je hem eerst die luier zien, terwijl je vertelt dat hij zo verschoond gaat worden, dan is de kans groter dat hij met je meewerkt. Simpelweg omdat hij snapt wat er aan de hand is...
Succes!
In mijn werk zie ik vaak dat er een behoorlijke vertraging zit tussen het brengen van de boodschap en het erop reageren. Dus op het moment dat je bij wijze van spreken zijn broek al naar beneden hebt gedaan en dan pas zegt dat je hem een schone luier om gaat doen, is de kans groot dat je op verzet stuit. Laat je hem eerst die luier zien, terwijl je vertelt dat hij zo verschoond gaat worden, dan is de kans groter dat hij met je meewerkt. Simpelweg omdat hij snapt wat er aan de hand is...
Succes!
zaterdag 8 mei 2010 om 17:01
Heb je al ondersteuning bij het zorgen voor een autistisch kind? Je zult nog wel heel wat vaker handvaten nodig hebben om door dit soort praktische situaties heen te komen.
Vooral voorstructureren. Ik hoop dat het jochie in staat is om verbale boodschappen te begrijpen, anders wordt het met picto's werken.
We gaan zometeen naar de schoenenwinkel, daar krijg je nieuwe schoenen, en dan moet je ze passen, dus gaan de oude schoenen even uit, en gaat de meneer kijken hoe groot jouw voeten zijn. Dat doet 'ie met een (navragen bij winkel hoe zo'n apparaat eruit ziet). Dan gaat de meneer kijken of hij schoenen heeft die net zo groot zijn als jouw voeten, en dan mag je die passen. Als je dat hebt gedaan mag je je eigen schoenen weer aan.
Als ik afga op de ervaringen met mijn eigen kinderen krijg je vervolgens thuis het verhaal dat zoon de nieuwe schoenen niet aan wil (de oude schoenen niet kwijt wil). Daar moet dan weer een mooi uitleg en stellig verhaal bij komen: kijk, er zit een gat in jouw schoen, die kun je dus niet meer aan, en dan moet 'ie weg.
Verschonen, wassen, aankleden, ook allemaal van te voren en terwijl je bezig bent vertellen wat er gaat gebeuren, en dat je nog steeds volgens de afspraken aan het werken bent.
Maarreh.. dit zou dan toch allemaal al lang oud nieuws voor je moeten zijn? Hoe ver ben je in jouw kennis over hoe autisme werkt, en hoe je een autist het best kunt benaderen, wat er in zijn koppie omgaat als hij gilt en wild wordt?
Vooral voorstructureren. Ik hoop dat het jochie in staat is om verbale boodschappen te begrijpen, anders wordt het met picto's werken.
We gaan zometeen naar de schoenenwinkel, daar krijg je nieuwe schoenen, en dan moet je ze passen, dus gaan de oude schoenen even uit, en gaat de meneer kijken hoe groot jouw voeten zijn. Dat doet 'ie met een (navragen bij winkel hoe zo'n apparaat eruit ziet). Dan gaat de meneer kijken of hij schoenen heeft die net zo groot zijn als jouw voeten, en dan mag je die passen. Als je dat hebt gedaan mag je je eigen schoenen weer aan.
Als ik afga op de ervaringen met mijn eigen kinderen krijg je vervolgens thuis het verhaal dat zoon de nieuwe schoenen niet aan wil (de oude schoenen niet kwijt wil). Daar moet dan weer een mooi uitleg en stellig verhaal bij komen: kijk, er zit een gat in jouw schoen, die kun je dus niet meer aan, en dan moet 'ie weg.
Verschonen, wassen, aankleden, ook allemaal van te voren en terwijl je bezig bent vertellen wat er gaat gebeuren, en dat je nog steeds volgens de afspraken aan het werken bent.
Maarreh.. dit zou dan toch allemaal al lang oud nieuws voor je moeten zijn? Hoe ver ben je in jouw kennis over hoe autisme werkt, en hoe je een autist het best kunt benaderen, wat er in zijn koppie omgaat als hij gilt en wild wordt?
zaterdag 8 mei 2010 om 17:01
Ik heb geen ervaring hoor, maar is het niet een idee om dat meetding even te lenen, zodat je thuis kunt voorbereiden en ook al zelf kunt opmeten.
Misschien kun je daarna even rustig gaan kijken met je zoon en dan weer een dag later iets kopen? Ik heb er totaal geen verstand van, maar ik kan me wel voorstellen dat hij moeite heeft met dit soort dingen.
Misschien kun je daarna even rustig gaan kijken met je zoon en dan weer een dag later iets kopen? Ik heb er totaal geen verstand van, maar ik kan me wel voorstellen dat hij moeite heeft met dit soort dingen.
zaterdag 8 mei 2010 om 17:10
Met schoenen kopen is het misschien handig om thuis zijn voet al op zacht karton om te trekken (terwijl hij staat). Dan kunnen ze naar aanleiding daarvan in de winkel zijn maat meten en hoeft er geen onbekende aan zijn voet te prutsen.
Voor het gehele probleem heb ik helaas geen oplossingsmogelijkheid voor je.
Voor het gehele probleem heb ik helaas geen oplossingsmogelijkheid voor je.
zaterdag 8 mei 2010 om 17:10
Hoi,
Zorg inderdaad dat je zaken voor structureerd.
Echter in heel heel kleine stapjes.
Vaak is het voor kinderen met een autistische stoornis moeilijk meerdere opdrachten tegelijk te begrijpen.
Laat staan voor een kind van 3 jaar.
(Ik werk met kinderen waaronder kinderen met een autistische stoornis. Wat we vaak doen is zeggen: tot de 9 (dus kwart voor) ga je dit doen, dan gaan we dát. kwartier, 10 minuten, 5 minuten en 1 minuut van tevoren herinneren we dan nog. Als de nieuwe situatie begint maken we weer een tijdsafspraak)
Misschien dat dit voor jou zoontje ook een idee is.
(maar dan versimpelt naar een kind van 3 jaar)
Misschien kan je er voor kiezen in te schatten wat voor maat hij heeft (als nu 23 te klein is, zal 24 of 25 goed zijn), zelf wat kopen en thuis gaan passen.
Ik weet natuurlijk niet hoe ernstig zijn stoornis is.
Maar je zou er voor kunnen kiezen hem nu al te wennen aan een structuur door middel van picto's.
Wanneer hij dan begint met lezen kan je dat langzaam over zetten naar geschreven taal, of als hij verstandelijk het aankan gewoon in gesproken taal.
Je kan bijvoorbeeld een boekje maken, die je ombladerd en dan ziet hij wat er gedaan word.
Of een bord, en elk moment het kaartje dat geweest is omdraaien.
Heel veel geduld en voorstructureren dus!
Succes
Groetjes Bb
Zorg inderdaad dat je zaken voor structureerd.
Echter in heel heel kleine stapjes.
Vaak is het voor kinderen met een autistische stoornis moeilijk meerdere opdrachten tegelijk te begrijpen.
Laat staan voor een kind van 3 jaar.
(Ik werk met kinderen waaronder kinderen met een autistische stoornis. Wat we vaak doen is zeggen: tot de 9 (dus kwart voor) ga je dit doen, dan gaan we dát. kwartier, 10 minuten, 5 minuten en 1 minuut van tevoren herinneren we dan nog. Als de nieuwe situatie begint maken we weer een tijdsafspraak)
Misschien dat dit voor jou zoontje ook een idee is.
(maar dan versimpelt naar een kind van 3 jaar)
Misschien kan je er voor kiezen in te schatten wat voor maat hij heeft (als nu 23 te klein is, zal 24 of 25 goed zijn), zelf wat kopen en thuis gaan passen.
Ik weet natuurlijk niet hoe ernstig zijn stoornis is.
Maar je zou er voor kunnen kiezen hem nu al te wennen aan een structuur door middel van picto's.
Wanneer hij dan begint met lezen kan je dat langzaam over zetten naar geschreven taal, of als hij verstandelijk het aankan gewoon in gesproken taal.
Je kan bijvoorbeeld een boekje maken, die je ombladerd en dan ziet hij wat er gedaan word.
Of een bord, en elk moment het kaartje dat geweest is omdraaien.
Heel veel geduld en voorstructureren dus!
Succes
Groetjes Bb
zaterdag 8 mei 2010 om 17:11
Schoenen kopen is een eitje hier: ik blijf bij mijn merk (kind heeft heel veel nikes) en koop ze gewoon elke keer een half maatje groter. Hij groeit er vanzelf in en passen na een tijdje niet meer dan ligt de volgende andersoortige set klaar. Ik koop altijd een paar maten vooruit in de aanbieding, kind hoeft dus nooit mee te schoenenshoppen. Als ik een keer andere schoenen zie doe ik het op de gok, thuis passen en passen ze niet breng ik ze terug en ruil ze eventueel om voor een maatje groter.
Zwiepje is niet autistisch maar dat hysterisch worden bij het aankleden, wassen en verschonen had hij wel en nu nog heel soms. Ook bij hem geldt: van tevoren aankondigen maar in principe is hij zo met het dagritme bekend dat het niet meer hoeft. Meer in de trant van: over vijf minuten is het tijd je aan te kleden.
Zwiepje is niet autistisch maar dat hysterisch worden bij het aankleden, wassen en verschonen had hij wel en nu nog heel soms. Ook bij hem geldt: van tevoren aankondigen maar in principe is hij zo met het dagritme bekend dat het niet meer hoeft. Meer in de trant van: over vijf minuten is het tijd je aan te kleden.
zaterdag 8 mei 2010 om 18:16
we weten sinds januari dit jaar dat hij een autistische stoornis heeft en ik probeer me er zoveel mogelijk in te verdiepen d.m.v. lectuur etc...
hij gaat naar een speciale peuterzaal en een peutercommunicatiegroepje om zijn spraak en communicatie op gang te brengen en hij boekt vooruitgang.
Ook is hij aangemeld voor een MKD..
Ik sta echter vrijwel alleen voor de opvoeding, omdat mijn man moeite heeft met zijn gedrag en veel weg is.
hij gaat naar een speciale peuterzaal en een peutercommunicatiegroepje om zijn spraak en communicatie op gang te brengen en hij boekt vooruitgang.
Ook is hij aangemeld voor een MKD..
Ik sta echter vrijwel alleen voor de opvoeding, omdat mijn man moeite heeft met zijn gedrag en veel weg is.
zaterdag 8 mei 2010 om 18:26
Staat me bij dat je al eerder een topic hebt geopend over zijn autistische gedrag. Je hebt, zeker als je alleen bent, geen keus dan er met de grootste rotspoed voor zorgen dat ook jij opvoedingsondersteuning krijgt.
Kan het dat je al gewezen bent op Stichting MEE, die kunnen je helpen om die hulp aan te vragen en te vinden.
Dit lijkt me iets te veel om in je eentje voor elkaar te boksen.
Kan het dat je al gewezen bent op Stichting MEE, die kunnen je helpen om die hulp aan te vragen en te vinden.
Dit lijkt me iets te veel om in je eentje voor elkaar te boksen.
zaterdag 8 mei 2010 om 18:44
Tips? Die wil ik ook! Buiten voorstructureren en héél duidelijk aangeven wat er gaat gebeuren, picto's gebruiken en krachttraining (voor moeders dan )weet ik het ook niet. Zoon hier (3 jaar 4 maanden) heeft ook van die buien en is door zijn formaat voor mij nauwelijks te handelen. Ik negeer de bui zolang hij zichzelf en anderen geen pijn doet en er geen gevaar is (als hij bijvoorbeeld midden op de weg gaat liggen, dan haal ik hem wel weg). Als hij enigszins rustig wordt, benoem ik heel duidelijk wat er gaat gebeuren of wat ik van hem wil. En ik blijf daarbij. Hij heeft op dagen dat hij naar het MKD is geweest en niet heeft geslapen, ontzettende driftbuien bij het avondeten. hij wil niet eten, niet aan tafel, niet drinken. Hij MOET aan tafel zitten. Hij hoeft niet te eten, niet te drinken, maar aan tafel MOET. Daar valt dus niet aan te tornen. Het is etenstijd dus zitten we allemaal aan tafel. Hem in de stoel wurmen is nog wel eens een klus, maar als hij zit is de bui meestal snel over. En eet hij niet, prima. Wij praten en eten gewoon door. Als hij rustig is, krijgt hij weer aandacht net als de andere kinderen dit krijgen.
Aanvulling, zoek opvoedondersteuning. Zoek picto's, zoek een manier die voor jou zoon werkt om de zaken duidelijk te maken. Mijn zoon heeft behoefte aan visualisatie dmv picto's. Misschien is er voor jou zoon een andere manier maar zoek hulp.
Aanvulling, zoek opvoedondersteuning. Zoek picto's, zoek een manier die voor jou zoon werkt om de zaken duidelijk te maken. Mijn zoon heeft behoefte aan visualisatie dmv picto's. Misschien is er voor jou zoon een andere manier maar zoek hulp.
MILF in the making 
zaterdag 8 mei 2010 om 18:59
Poeh, zwaar hoor en erg jammer dat je de opvoeding niet samen met je man kan doen. In je eentje is dit idd veel te zwaar.
Je zegt dat je man moeite heeft met z'n gedrag, toch lijkt het me belangrijk dat ook hij leert hoe hij met z'n zoon om moet gaan (hij is toch ook wel eens thuis?). Op één lijn zitten is bij een 'normaal' kind al heel belangrijk, bij een kind met autisme extra belangrijk omdat ze vaak erg gevoelig zijn voor veranderingen.
Geef aan dat je de opvoeding (op dit moment) erg lastig vindt en graag ondersteuning wilt. Dat is echt geen schande.
Je zegt dat je man moeite heeft met z'n gedrag, toch lijkt het me belangrijk dat ook hij leert hoe hij met z'n zoon om moet gaan (hij is toch ook wel eens thuis?). Op één lijn zitten is bij een 'normaal' kind al heel belangrijk, bij een kind met autisme extra belangrijk omdat ze vaak erg gevoelig zijn voor veranderingen.
Geef aan dat je de opvoeding (op dit moment) erg lastig vindt en graag ondersteuning wilt. Dat is echt geen schande.
