Psyche
alle pijlers
Zoooo bang 's nachts...
zondag 3 mei 2009 om 18:16
Hallo allemaal,
Ik zit met het volgende probleem:
Mijn man werkt in de zomermaanden geregeld 's nachts. Hij vertrekt dan rond 4 uur 's nachts of begint rond 23.00 uur. VERSCHRIKKELIJK.....En dan begint voor mij de ellende: ik hoor mn hart gewoon bonken, hoor allerlei geluiden, auto's die voor ons huis stoppen (denk ik dan), ik sta zo'n nacht wel 10 x op het balkon om te kijken of er wat is....echt heel idioot. Of ik zit met diarree op de wc....zodra het half 6 is vind ik het niet meer erg en dan val ik ook in slaap maar tot die tijd is het echt een drama. Het begint vaak 's avonds al als de dienst van mijn man bekend wordt. Dan krijg ik al een raar gevoel in mn maag, echt zo'n zenuwengevoel. Wat kan ik hier aan doen? Een hond nemen heeft geen zin want die hond van de buurvrouw doet ook al niets anders dan blaffen
. Een alarm op het huis vind ik ook geen fijn idee want dan ga ik me daar weer druk over zitten maken (had ooit een andere buurvrouw die daar helemaal overspannen van werd). Kon ik maar gewoon mn ogen dichtdoen en weer doorgaan met slapen .....echt heel lastig en ik vind het superstom van mezelf.
Ik zit met het volgende probleem:
Mijn man werkt in de zomermaanden geregeld 's nachts. Hij vertrekt dan rond 4 uur 's nachts of begint rond 23.00 uur. VERSCHRIKKELIJK.....En dan begint voor mij de ellende: ik hoor mn hart gewoon bonken, hoor allerlei geluiden, auto's die voor ons huis stoppen (denk ik dan), ik sta zo'n nacht wel 10 x op het balkon om te kijken of er wat is....echt heel idioot. Of ik zit met diarree op de wc....zodra het half 6 is vind ik het niet meer erg en dan val ik ook in slaap maar tot die tijd is het echt een drama. Het begint vaak 's avonds al als de dienst van mijn man bekend wordt. Dan krijg ik al een raar gevoel in mn maag, echt zo'n zenuwengevoel. Wat kan ik hier aan doen? Een hond nemen heeft geen zin want die hond van de buurvrouw doet ook al niets anders dan blaffen
. Een alarm op het huis vind ik ook geen fijn idee want dan ga ik me daar weer druk over zitten maken (had ooit een andere buurvrouw die daar helemaal overspannen van werd). Kon ik maar gewoon mn ogen dichtdoen en weer doorgaan met slapen .....echt heel lastig en ik vind het superstom van mezelf.
zondag 31 mei 2009 om 00:58
Ik ken dit volstrekt niet maar ik denk dat je een duidelijk onderscheid moet maken tussen het reëele stukje en het irreëele. Ja het is inderdaad mogelijk dat er ingebroken wordt, daar zijn goede sloten, lampen met bewegingsmelders, alarminstallaties, honden en afspraken met de buren voor. Daarnaast is er het irreële stuk: het er niet van kunnen slapen, hardkloppingen enz. Dat stuk kun je niet met reëele maatregelen bestrijden, daarvoor moet je naar je huisarts voor therapie of medicatie.
zondag 31 mei 2009 om 21:14
quote:Mevrouwdekees schreef op 31 mei 2009 @ 00:58:
Ik ken dit volstrekt niet maar ik denk dat je een duidelijk onderscheid moet maken tussen het reëele stukje en het irreëele. Ja het is inderdaad mogelijk dat er ingebroken wordt, daar zijn goede sloten, lampen met bewegingsmelders, alarminstallaties, honden en afspraken met de buren voor. Daarnaast is er het irreële stuk: het er niet van kunnen slapen, hardkloppingen enz. Dat stuk kun je niet met reëele maatregelen bestrijden, daarvoor moet je naar je huisarts voor therapie of medicatie.Helemaal mee eens.
Ik ken dit volstrekt niet maar ik denk dat je een duidelijk onderscheid moet maken tussen het reëele stukje en het irreëele. Ja het is inderdaad mogelijk dat er ingebroken wordt, daar zijn goede sloten, lampen met bewegingsmelders, alarminstallaties, honden en afspraken met de buren voor. Daarnaast is er het irreële stuk: het er niet van kunnen slapen, hardkloppingen enz. Dat stuk kun je niet met reëele maatregelen bestrijden, daarvoor moet je naar je huisarts voor therapie of medicatie.Helemaal mee eens.
woensdag 3 juni 2009 om 22:14
quote:Spinster schreef op 31 mei 2009 @ 21:14:
[...]
Helemaal mee eens.
+1
En ik vind het niet overdreven om te speculeren over gevolgen voor de relatie - persoonlijk zou ik er bijvoorbeeld heel ernstige problemen mee hebben als mijn partner panisch zou zijn als ik hem een paar uur alleen zou laten, en idem wat hem betreft.
[...]
Helemaal mee eens.
+1
En ik vind het niet overdreven om te speculeren over gevolgen voor de relatie - persoonlijk zou ik er bijvoorbeeld heel ernstige problemen mee hebben als mijn partner panisch zou zijn als ik hem een paar uur alleen zou laten, en idem wat hem betreft.
donderdag 4 juni 2009 om 00:24
Ken de gevoelens en gedachten wel maar dan vanuit een achtergrond van een behoorlijke angst- en paniekstoornis. Ook hier heeft mijn vriend lange tijd zijn uren aan lopen passen zodat ik 's avonds en 's nachts nooit alleen hoefde te zijn. Bij mij werd de afhankelijkheid steeds groter wat voor mijn vriend natuurlijk niet te doen werd. Inmiddels slik ik al geruime tijd medicijnen en die zorgen ervoor dat mijn angsten en paniekgevoelens sterk verminderd zijn. En natuurlijk cognitieve therapie. Hiermee leer je je eigen gedachten te testen op de werkelijkheid. Zo te lezen klets jij jezelf helemaal de paniek in. Misschien ben je wel gebaat bij een paar sessies cognitief om weer wat realistischer na te kunnen gaan denken. Is voor jezelf en je partner veel gezonder. Ik denk dat een ieder voor zich moet uitmaken wat een lichte angstvorm is of een serieus afhankelijkheidsprobleem.
