Psyche
alle pijlers
Zorgen om dochter
maandag 8 november 2021 om 20:02
Oh, ik lees het nu pas. Sorry.
Ik herken wat jij zegt in mijn zus (heeft autisme), maar dat zegt helemaal niks. Jouw dochter is wie ze is, met label, zonder label. Als ze zegt dat ze gelukkig is, dan zou ik dat koesteren. Niet iedereen is gelukkig met een grote vriendengroep. Wat jij als vermaak ziet, zo hoeft een ander dat niet te zien. Dat is helemaal prima.
Komt jouw dochter zelf naar je toe? Of heb je gevraagd of ze gelukkig is? Is ze open? Dan kun je er vast wel van op aan dat ze naar je toe komt bij bijzonderheden. Je klinkt als een hele lieve, bezorgde moeder.
Probeer niet in labels te denken.
Ik herken wat jij zegt in mijn zus (heeft autisme), maar dat zegt helemaal niks. Jouw dochter is wie ze is, met label, zonder label. Als ze zegt dat ze gelukkig is, dan zou ik dat koesteren. Niet iedereen is gelukkig met een grote vriendengroep. Wat jij als vermaak ziet, zo hoeft een ander dat niet te zien. Dat is helemaal prima.
Komt jouw dochter zelf naar je toe? Of heb je gevraagd of ze gelukkig is? Is ze open? Dan kun je er vast wel van op aan dat ze naar je toe komt bij bijzonderheden. Je klinkt als een hele lieve, bezorgde moeder.
Probeer niet in labels te denken.
celine*28 wijzigde dit bericht op 08-11-2021 20:03
2.96% gewijzigd
maandag 8 november 2021 om 20:13
Hoi Rik, dat is ze ook wel denk ik en ik houd daar ook rekening mee. Denk dat er (in haar geval) ergens een glijdende schaal is en ook (in het algemeen) te maken heeft met hoeveel last iemand ervan heeft. Ik twijfel soms; ben ik het dan ook deels die bepaalde -onterechte- verwachtingen heeft en die zelf extraverter is?
maandag 8 november 2021 om 20:13
maandag 8 november 2021 om 20:14
Ja, misschien wel. Heb nu een vroegere collega aangeschreven die ik als mens heel fijn vond en coach is geworden op dit gebied. Denk dat dat ook al zal helpen in wat realistischer gedachten. Voor mezelf dus.
dip wijzigde dit bericht op 08-11-2021 20:34
2.36% gewijzigd
maandag 8 november 2021 om 20:17
Hebben nu vanwege de lichamelijke klachten (en zorgen op gebied van spanning die daarmee gepaard gaan) mentor benaderd wat zijn idee is. Hij informeert nu bij andere docenten. Hij kent haar kort, maar zag in interactie niet iets wat op pesten leek. Klas schijnt ook fijn/ lief te zijn.
dip wijzigde dit bericht op 08-11-2021 20:22
0.49% gewijzigd
maandag 8 november 2021 om 20:19
Ja? Wat fijn om te horen. Hoe voelde jij je op die leeftijd? En hoe voelden de beperkte contacten?
maandag 8 november 2021 om 20:23
Hoi
Ik herken veel in je verhaal.
Dit is mijn verhaal.
Ik heb een hele lieve zoon van nu rond de 20 jaar.
Op school hoorden ik altijd hij moet meer zeggen. Hij zei weinig. En werd vaak als buffer gebruikt voor de drukkere kinderen.
Ook hoorden we dit vaker op het voorgezet onderwijs.
Maar ik merkte ook. Dat als leraren wat verder keken. Dan metkte ze een humorvolle jongen op.
Wel rustig en weinig zei.
Maar tijdens een ouderavond.
Met de leerlingen en de ouders. Tijdens een presentatie voor ouders.
Merkte ik dat hij geaccepteerd werd.
En vooral de drukke kinderen graag naast hem zaten. Zelfs een klasgenootje uitbundig gekleed.
Ook hoorden ik van klasgenoten.
Goed gedaan de presentatie.
Ook had hij altijd vrienden om zich heen.
Die hem waardeerde om wie hij was. Hij werd altijd wel door iemand mee getrokken.
Ook ik zat in over een bijbaantje.
Zal hij het redden op sociaal gebied.
En toen deed hij het zo goed. Hij hield staand tussen allemaal types op de werkvloer.
Ook weer was hij rustig en betrouwbaar.
En weer waren er medevullers die hem waardeerde. En die hem weer meenamen met humor.
En nu zit hij op zijn plek op een rustige werkplek.
Hij weet precies hoe mensen in elkaar zitten. Heeft humor. En mensen zijn blij met hem. Hij oordeelt bijna niet.
En is rustig en betrouwbaar.
Ik hoop dat je wat aan mij verhaal hebt.
Misschien herken je wat ?
Een tip kijk eens op HSP.
Misschien herken je wat.
Ik herken veel in je verhaal.
Dit is mijn verhaal.
Ik heb een hele lieve zoon van nu rond de 20 jaar.
Op school hoorden ik altijd hij moet meer zeggen. Hij zei weinig. En werd vaak als buffer gebruikt voor de drukkere kinderen.
Ook hoorden we dit vaker op het voorgezet onderwijs.
Maar ik merkte ook. Dat als leraren wat verder keken. Dan metkte ze een humorvolle jongen op.
Wel rustig en weinig zei.
Maar tijdens een ouderavond.
Met de leerlingen en de ouders. Tijdens een presentatie voor ouders.
Merkte ik dat hij geaccepteerd werd.
En vooral de drukke kinderen graag naast hem zaten. Zelfs een klasgenootje uitbundig gekleed.
Ook hoorden ik van klasgenoten.
Goed gedaan de presentatie.
Ook had hij altijd vrienden om zich heen.
Die hem waardeerde om wie hij was. Hij werd altijd wel door iemand mee getrokken.
Ook ik zat in over een bijbaantje.
Zal hij het redden op sociaal gebied.
En toen deed hij het zo goed. Hij hield staand tussen allemaal types op de werkvloer.
Ook weer was hij rustig en betrouwbaar.
En weer waren er medevullers die hem waardeerde. En die hem weer meenamen met humor.
En nu zit hij op zijn plek op een rustige werkplek.
Hij weet precies hoe mensen in elkaar zitten. Heeft humor. En mensen zijn blij met hem. Hij oordeelt bijna niet.
En is rustig en betrouwbaar.
Ik hoop dat je wat aan mij verhaal hebt.
Misschien herken je wat ?
Een tip kijk eens op HSP.
Misschien herken je wat.
maandag 8 november 2021 om 20:24
Dip schreef: ↑08-11-2021 20:13Hoi Rik, dat is ze ook wel denk ik en ik houd daar ook rekening mee. Denk dat er (in haar geval) ergens een glijdende schaal is en ook (in het algemeen) te maken heeft met hoeveel last iemand ervan heeft. Ik twijfel soms; ben ik het dan ook deels die bepaalde -onterechte- verwachtingen heeft en die zelf extraverter is?
Ik denk het wel. Het is voor mij ook wel herkenbaar: ik ben zelf behoorlijk introvert en ik heb het altijd als vervelend ervaren dat extraverte mensen mij het gevoel geven dat ik harder moet lopen om hen bij te houden. Praat eens wat meer, lach eens wat vaker, dat soort dingen. Dan kan ik dus niet mezelf zijn.
Pas dus op dat je haar niet teveel onder druk zet. Ze heeft wel vriendinnen en sociale contacten en is daar ook gelukkig mee schrijf je, dus waarom dan nog verder pushen?
maandag 8 november 2021 om 20:26
Doe je dochter een groot plezier en hou hiermee op. Verplaats je eens in haar, hoe zou jij het vinden als jouw moeder dit bij jou had gedaan?
Je schrijft "ze is gelukkig", dat is toch mooi zat? Waarom moet ze sociaal zijn, eropuit gaan, vriendinnen meenemen als ze gewoon een boek wil lezen? Als ze gaat doen wat jij van haar vraagt (eist?) dan doet ze het op jouw manier ipv op haar eigen gelukkige manier.
Probeer jouw ideeën over gelukkig zijn niet te spiegelen aan haar. Heb vertrouwen in haar, dat is het grootste dat je haar kunt (mee)geven.
...
maandag 8 november 2021 om 20:27
maandag 8 november 2021 om 20:27
Hoi Mara, wat leuk om dit te lezen! Wat fijn voor je zoon. Lijkt me een mooi mens.
Tot nu toe gaat het iha ook zo met mijn dochter, ze wordt ook in vriebdengroep van één van haar schoolvriendinnrn uitgenodigd, maar zegt dan “dat past niet zo bij mij”. Je zou het ook geel autonoom kunnen noemen, of vermijdend. Ik weet het soms niet.
Tot nu toe gaat het iha ook zo met mijn dochter, ze wordt ook in vriebdengroep van één van haar schoolvriendinnrn uitgenodigd, maar zegt dan “dat past niet zo bij mij”. Je zou het ook geel autonoom kunnen noemen, of vermijdend. Ik weet het soms niet.
maandag 8 november 2021 om 20:28
Waarom vind je het zo lastig om het beestje bij de naam te noemen?
Ik heb een kind met asperger, hij is de meest leuke asociale egoïst die ik ken.
En daar is hij zelf ongelooflijk happy mee.
...
maandag 8 november 2021 om 20:29
Ik voelde me prima. En de paar vriendinnen die ik toen had zijn nog steeds mijn beste vriendinnen. Eigenlijk is het altijd zo gebleven. Ik heb nog steeds niet veel vrienden en ben nog steeds graag alleen. Ik hoorde ook nooit bij een 'groepje' en nog steeds niet maar ik kan prima met de meeste mensen overweg. Werk is ook nooit een probleem geweest. Een beetje vertrouwen in je dochter hebben, hoor.
Wat Rik ook al zei... laat haar gewoon maar. Dat pushen is echt vervelend. Ik heb het zo vaak gehad dat mensen dan maar vonden dat ik er wat vaker op uit moest maar waarom? Ik voel me eigenlijk nooit eenzaam. En het is echt niet zo dat ik helemaal de deur niet uitkom.
maandag 8 november 2021 om 20:29
Rooss4.0 schreef: ↑08-11-2021 20:26Doe je dochter een groot plezier en hou hiermee op. Verplaats je eens in haar, hoe zou jij het vinden als jouw moeder dit bij jou had gedaan?
Je schrijft "ze is gelukkig", dat is toch mooi zat? Waarom moet ze sociaal zijn, eropuit gaan, vriendinnen meenemen als ze gewoon een boek wil lezen? Als ze gaat doen wat jij van haar vraagt (eist?) dan doet ze het op jouw manier ipv op haar eigen gelukkige manier.
Probeer jouw ideeën over gelukkig zijn niet te spiegelen aan haar. Heb vertrouwen in haar, dat is het grootste dat je haar kunt (mee)geven.
Ja, mooi gezegd!
maandag 8 november 2021 om 20:30
