Psyche
alle pijlers
Zorgen om dochter
maandag 8 november 2021 om 21:08
Je opent een topic om om hulp te vragen, dat is (in jouw geval) stap één van het durven kijken! Onderschat jezelf niet.
.
maandag 8 november 2021 om 21:09
Wauw!! Dat is liefde.Rooss4.0 schreef: ↑08-11-2021 21:06Mijn kind trok zich op elk denkbaar vlak terug. Liegen, bedriegen, omzeilen, klikken en het allerergste was dat hij ontzettend ongelukkig was, sociaal geïsoleerd door zijn zonderlinge gedrag en we wisten absoluut niet welk land we met hem moesten bezeilen. De FO heeft hier enorm in geholpen, puur doordat ik had gevoeld dat ik hem mocht en kon vertrouwen, ik wist immers ook niet wat het beste voor hem was?
Ik vertelde het hem ook vaak, "ik vertrouw je, ga maar kijken, je komt er vast uit". En onze band is nu goed! De andere 2 zijn het huis uit, hij is inmiddels volwassen en we hebben het echt heel knus samen.
maandag 8 november 2021 om 22:16
Celine*28 schreef: ↑08-11-2021 20:02Oh, ik lees het nu pas. Sorry.
Ik herken wat jij zegt in mijn zus (heeft autisme), maar dat zegt helemaal niks. Jouw dochter is wie ze is, met label, zonder label. Als ze zegt dat ze gelukkig is, dan zou ik dat koesteren. Niet iedereen is gelukkig met een grote vriendengroep. Wat jij als vermaak ziet, zo hoeft een ander dat niet te zien. Dat is helemaal prima.
Komt jouw dochter zelf naar je toe? Of heb je gevraagd of ze gelukkig is? Is ze open? Dan kun je er vast wel van op aan dat ze naar je toe komt bij bijzonderheden. Je klinkt als een hele lieve, bezorgde moeder.
Probeer niet in labels te denken.
Dit. Een label hoeft geen meerwaarde te hebben. Ik denk dat je als moeder heel goed voelt dat er wat speelt.
maandag 8 november 2021 om 22:24
Ik heb zelf autisme en had op die leeftijd alleen mijn vriendinnen van de basisschool nog. Op de middelbare school vond ik geen aansluiting. Was kinderlijker in doen en laten, niet met jongens en uitgaan bezig. Mijn klasgenoten vonden me hierdoor raar en ik viel dus wel buiten de boot. Ben ook veel gepest geweest. Maar weigerde me aan te passen. Ik was de stille, uit mezelf praten deed ik amper. Thuis bij mijn ouders mocht ik mezelf zijn.
maandag 8 november 2021 om 22:41
Hoe voelde je je in die tijd? Classificeerde je je als ongelukkig of was je op jouw manier toch best happy?hondenmens schreef: ↑08-11-2021 22:24Ik heb zelf autisme en had op die leeftijd alleen mijn vriendinnen van de basisschool nog.
Maar weigerde me aan te passen. Ik was de stille, uit mezelf praten deed ik amper. Thuis bij mijn ouders mocht ik mezelf zijn.
En nu, als ik vragen mag?
.
maandag 8 november 2021 om 22:57
Op mijn manier was ik best happy in mijn eigen bubbel. Maar vond het ook jammer dat ik geen gelijkgestemden had voor de dingen die ik wel leuk vond om samen te doen.
En dat heb ik nog steeds weinig. Mensen zoals ik kom ik weinig tegen.
maandag 8 november 2021 om 23:41
Elke puber van 15 is onhandig sociaal gezien.
Ik heb een zusje die 20 jaar jonger is dan ik ben en echt een normaal gesprek viel (en valt) er niet mee te voeren toen ze die leeftijd had. Was altijd rete ongemakkelijk. En nu nog steeds af en toe. En het is een hele leuke meid die echt zichzelf redt.
Ik lees alleen maar een hele gelukkige tiener die lekker haar eigen gang gaat. Zou me er echt geen zorgen om maken.
Ik ben ook een extravert, maar man is introvert. En ik kan soms heel jaloers zijn op zijn rust die hij heeft. Met name omdat hij niets moet. Omdat hij gelukkig is met wat hij heeft en er niet meer bij hoeft.
Introverten maken zich vaak druk over of ze niet meer zouden moeten doen. Omdat de extraverte buitenwacht dat vindt.
Dus ik zou zeggen, lekker laten gaan en niet pushen. Ze is gelukkig. Dus who cares of ze 3 of 26 vrienden heeft.
dinsdag 9 november 2021 om 08:36
Dit herken ik wel van oudste, alleen wil hij geen dingen doen maar iemand om tegenaan te praten. Diegene mag dan wel reageren maar het liefst niet terug praten al heeft hij (heel goed!) geleerd dat dat er wel degelijk bij hoort.hondenmens schreef: ↑08-11-2021 22:57Op mijn manier was ik best happy in mijn eigen bubbel. Maar vond het ook jammer dat ik geen gelijkgestemden had voor de dingen die ik wel leuk vond om samen te doen.
En dat heb ik nog steeds weinig. Mensen zoals ik kom ik weinig tegen.
Zijn er geen speciale sites voor mensen met ASS om met elkaar in contact te komen? Heb jij de daar misschien wel eens in verdiept?
.
dinsdag 9 november 2021 om 12:48
dinsdag 9 november 2021 om 16:12
Ik zit wel op een datingsite voor mensen met ASS sinds begin dit jaar. Maar dat is misschien niet wat je bedoelt.Rooss4.0 schreef: ↑09-11-2021 08:36Dit herken ik wel van oudste, alleen wil hij geen dingen doen maar iemand om tegenaan te praten. Diegene mag dan wel reageren maar het liefst niet terug praten al heeft hij (heel goed!) geleerd dat dat er wel degelijk bij hoort.
Zijn er geen speciale sites voor mensen met ASS om met elkaar in contact te komen? Heb jij de daar misschien wel eens in verdiept?
In de krant wel eens gelezen over een speciale appgroep is voor mensen met autisme. Hoe het werkt weet ik niet, ben er geen lid van. Omdat ik weinig op mijn telefoon doe.
dinsdag 9 november 2021 om 17:14
Dank je wel voor deze feedback. Ik denk dat je grotendeels gelijk hebt. Heb nu een coach benaderd, ook om wat realistischer te gaan kijken.
dinsdag 9 november 2021 om 19:53
Ja, dat is eigenlijk wel wat ik bedoel. Een datingsite of vriendschapssite of wat dan ook. Niet voor mijn zoon(s) hoor, die hebben daar geen behoefte aan maar ik ben gewoon benieuwd of mensen met een ASS elkaar kunnen vinden.hondenmens schreef: ↑09-11-2021 16:12Ik zit wel op een datingsite voor mensen met ASS sinds begin dit jaar. Maar dat is misschien niet wat je bedoelt.
.
dinsdag 9 november 2021 om 19:54
Ze doet haar best. Het is begonnen met een stuk bewustwording, stapje voor stapje.FeeLucifer01 schreef: ↑09-11-2021 17:16Dat is dan toch jouw ding, maak dat niet het probleem van je kind.
.
dinsdag 9 november 2021 om 20:59
Dank je. Ik wist niet zo goed hoe te reageren omdat ik het inderdaad erg probeer, het waarschijnlijk overdreven is en anderzijds is het ook niet helemaal uit de lucht gegrepen. Lastig. Het deel waarin ik gezonder kan worden wil ik onderzoeken en verbeteren, in haar belang.
dinsdag 9 november 2021 om 22:21
Ik wissel met sommigen daar ervaringen uit. Nog met niemand afgesproken, ze wonen allemaal best ver uit de buurt. Maar het zou wel kunnen.
dinsdag 9 november 2021 om 22:24
Moedig van je Dip om zo naar jezelf te kijken!
Ik heb geen kinderen, maar was zelf een moeilijke puber, ik heb depressies, angsten en een eetstoornis gehad.
Wat ik moeilijk heb gevonden met mijn moeder is dat ze al sinds ik klein was bezig is met wat voor kind ik ben: hsp, hoogbegaafd, autistisch, dat ik zoals mijn vader ben, etc. Nu ik jou lees denk ik dat ze ook met schuldgevoelens en zorgen worstelde. Maar eigenlijk heeft ze nooit geweten wat er echt in me omging. Ik wilde haar er niet mee belasten en voelde geen ruimte om mij te zijn en dat het dan ok was. Elke emotie of verhaal werd ontvangen met een oordeel van haar, alsof zij er iets mee moest of van moest vinden.
Ik heb altijd gewild dat ze gewoon achter me staat en me vertrouwen geeft, als de persoon die ik ben. Op één of andere manier had ze dat niet. Ondanks dat ik dat vaak aangegeven heb, is dat nooit overgekomen. Het is net alsof ik haar niet kan bereiken doordat ze in haar eigen bubbel van gedachten zit. Maar aan de andere kant, ze heeft in zichzelf ook geen vertrouwen dus wat ik van haar vraag kan ze misschien echt niet. Inmiddels vraagt zij van mij support in haar leven.
Daarom super mooi om te lezen dat jij wil kijken hoe je het anders kan doen met je kind. Trots op je!
Ik heb geen kinderen, maar was zelf een moeilijke puber, ik heb depressies, angsten en een eetstoornis gehad.
Wat ik moeilijk heb gevonden met mijn moeder is dat ze al sinds ik klein was bezig is met wat voor kind ik ben: hsp, hoogbegaafd, autistisch, dat ik zoals mijn vader ben, etc. Nu ik jou lees denk ik dat ze ook met schuldgevoelens en zorgen worstelde. Maar eigenlijk heeft ze nooit geweten wat er echt in me omging. Ik wilde haar er niet mee belasten en voelde geen ruimte om mij te zijn en dat het dan ok was. Elke emotie of verhaal werd ontvangen met een oordeel van haar, alsof zij er iets mee moest of van moest vinden.
Ik heb altijd gewild dat ze gewoon achter me staat en me vertrouwen geeft, als de persoon die ik ben. Op één of andere manier had ze dat niet. Ondanks dat ik dat vaak aangegeven heb, is dat nooit overgekomen. Het is net alsof ik haar niet kan bereiken doordat ze in haar eigen bubbel van gedachten zit. Maar aan de andere kant, ze heeft in zichzelf ook geen vertrouwen dus wat ik van haar vraag kan ze misschien echt niet. Inmiddels vraagt zij van mij support in haar leven.
Daarom super mooi om te lezen dat jij wil kijken hoe je het anders kan doen met je kind. Trots op je!
dinsdag 9 november 2021 om 23:14
Avage, goed dat je dit hier hebt verteld, vanuit jouw point of view. Maakt het gegeven an sich niet minder schrijnend natuurlijk, ik hoop dat het goed met je gaat nu!
Zo tekenend wat je schrijft, je wilde gewoon vertrouwen en een steuntje in je rug. Jammer dat jouw moeder dit niet kon zijn. Dip, ik kan me voorstellen dat dit je wel bemoedigd in je stapjes!
Zo tekenend wat je schrijft, je wilde gewoon vertrouwen en een steuntje in je rug. Jammer dat jouw moeder dit niet kon zijn. Dip, ik kan me voorstellen dat dit je wel bemoedigd in je stapjes!
.
zaterdag 12 maart 2022 om 23:00
Lieve allemaal; een update van mijn kant. Ik heb het -mede door jullie steun en feedback- wat meer los kunnen laten en zie echt ontwikkeling in mijn dochter.
Weet niet wat de samenhang is, maar zit erg goed in haar vel, geniet van contacten, wordt weer vaardiger/ flexibeler en heeft ondertussen een baantje wat prima gaat en wat ze best leuk vindt. Ik denk dat als dat níet het geval was geweest, ik ook meer los had kunnen laten, maar valt dus samen nu.
Ik blijf op mezelf-en mijn galloperende angsten- letten. Bedankt
Weet niet wat de samenhang is, maar zit erg goed in haar vel, geniet van contacten, wordt weer vaardiger/ flexibeler en heeft ondertussen een baantje wat prima gaat en wat ze best leuk vindt. Ik denk dat als dat níet het geval was geweest, ik ook meer los had kunnen laten, maar valt dus samen nu.
Ik blijf op mezelf-en mijn galloperende angsten- letten. Bedankt
