Psyche
alle pijlers
Zorgen om moeder
maandag 2 september 2019 om 12:33
Mijn moeder vertoont sinds een aantal jaren vreemd gedrag. Ze heeft het gevoel dat ze is beland in een crimineel circuit en dat ze wordt achtervolgd/geïntimideerd. Ik heb haar in die jaren een aantal keer aangesproken op haar gedrag maar dan volgde er een discussie. Ook heb ik haar huisarts gesproken om mijn zorgen te uiten en gevraagd wat de mogelijkheden zijn, maar er werd aangegeven dat er pas een interventie plaats kan vinden als ze zichzelf of anderen wat aan wil doen. Zij zal zelf naar de huisarts moeten stappen, maar ik weet dat ze dit vrijwillig nooit zal doen.
Als ik in gesprek met haar ben is ze enorm snel afgeleid. Ik kan niet meer met haar ergens naartoe omdat ze alleen maar bezig is met haar camera en de mensen die we tegenkomen. Alles is negatief en ik herken haar gewoon niet meer. Haar sociale kring wordt steeds kleiner. Vriendinnen haken af, maar ook haar (vrijwilligers)werk heeft aangegeven zo niet door te kunnen gaan. Je zou toch denken dat zij zelf gaat inzien dat er iets aan de hand is, maar dit hoort allemaal bij het complot.
Er zijn mensen bij haar langs geweest vanuit de ggz (ingezet door de huisarts) en hebben na een lange periode aangegeven dat ze psychotisch is, maar hier was ze zo van overstuur dat ze heeft aangegeven hun niet meer te willen zien. Nadat ik de huisarts nogmaals had gebeld met de vraag hoe de stand van zaken was, gaf hij aan dat hij nooit op de hoogte is gesteld door hun en het dus eigenlijk niet weet.
Ik twijfel al langere tijd om zelf het gesprek met haar aan te gaan omdat het alleen maar erger wordt en ik het gevoel heb dat er niets gaat gebeuren als ik zelf niets onderneem. Echter vind ik dit erg lastig omdat ik haar vertrouwen niet wil schaden aangezien we altijd een hele goede band hadden, maar ik weet niet wat ik anders kan doen? Mijn broer uit het in enorme boosheid naar haar toe, en haar familie doet net alsof er niets aan de hand is. Ik heb contact met goede vrienden van haar en willen indien het niet anders kan met mij mee om het gesprek aan te gaan, maar zij geven (misschien ook wel terecht) aan dat de kans groot is dat wij allemaal haar vertrouwen schaden en ze dan niemand meer heeft.
Ik zie haar lijden, zowel geestelijk als lichamelijk. Zij is de enige ouder die ik nog heb en ik vind het verschrikkelijk haar zo te zien. Zijn er misschien meerdere mensen op dit forum die er ervaring mee hebben en mij tips kunnen geven wat ik kan doen of hoe ik hiermee om kan gaan? Sorry voor het lange verhaal.
Als ik in gesprek met haar ben is ze enorm snel afgeleid. Ik kan niet meer met haar ergens naartoe omdat ze alleen maar bezig is met haar camera en de mensen die we tegenkomen. Alles is negatief en ik herken haar gewoon niet meer. Haar sociale kring wordt steeds kleiner. Vriendinnen haken af, maar ook haar (vrijwilligers)werk heeft aangegeven zo niet door te kunnen gaan. Je zou toch denken dat zij zelf gaat inzien dat er iets aan de hand is, maar dit hoort allemaal bij het complot.
Er zijn mensen bij haar langs geweest vanuit de ggz (ingezet door de huisarts) en hebben na een lange periode aangegeven dat ze psychotisch is, maar hier was ze zo van overstuur dat ze heeft aangegeven hun niet meer te willen zien. Nadat ik de huisarts nogmaals had gebeld met de vraag hoe de stand van zaken was, gaf hij aan dat hij nooit op de hoogte is gesteld door hun en het dus eigenlijk niet weet.
Ik twijfel al langere tijd om zelf het gesprek met haar aan te gaan omdat het alleen maar erger wordt en ik het gevoel heb dat er niets gaat gebeuren als ik zelf niets onderneem. Echter vind ik dit erg lastig omdat ik haar vertrouwen niet wil schaden aangezien we altijd een hele goede band hadden, maar ik weet niet wat ik anders kan doen? Mijn broer uit het in enorme boosheid naar haar toe, en haar familie doet net alsof er niets aan de hand is. Ik heb contact met goede vrienden van haar en willen indien het niet anders kan met mij mee om het gesprek aan te gaan, maar zij geven (misschien ook wel terecht) aan dat de kans groot is dat wij allemaal haar vertrouwen schaden en ze dan niemand meer heeft.
Ik zie haar lijden, zowel geestelijk als lichamelijk. Zij is de enige ouder die ik nog heb en ik vind het verschrikkelijk haar zo te zien. Zijn er misschien meerdere mensen op dit forum die er ervaring mee hebben en mij tips kunnen geven wat ik kan doen of hoe ik hiermee om kan gaan? Sorry voor het lange verhaal.
maandag 2 september 2019 om 12:41
Ik zou toch wederom de huisarts bellen.
Heeft zij sinds die jaren dat ze hier last van heeft nieuwe medicijnen gekregen? Zou het een bijwerking kunnen zijn: dat kan de huisarts uitzoeken!
Vraag anders op z'n minst of de GGD nog hun bevindingen hebben doorgegeven.
Maar blijf aan de bel trekken! Hou vol...
en sterkte
Heeft zij sinds die jaren dat ze hier last van heeft nieuwe medicijnen gekregen? Zou het een bijwerking kunnen zijn: dat kan de huisarts uitzoeken!
Vraag anders op z'n minst of de GGD nog hun bevindingen hebben doorgegeven.
Maar blijf aan de bel trekken! Hou vol...
en sterkte
maandag 2 september 2019 om 13:16
maandag 2 september 2019 om 15:50
Ze is 57 jaar en gebruikt verder helemaal geen medicijnen dus het kan geen bijwerking zijn van medicatie. Ik heb al eens aan haar gevraagd om een bloedtest te doen aangezien mijn eigen huisarts aangaf dat dit gedrag ook kan komen door een verstoring in haar hormonale huishouding. Ze weigert alleen iedere vorm van onderzoek, ook al gooi je het ergens op.. Ik heb de huisarts de afgelopen periode al meerdere keren gebeld en gevraagd of hij actiever mee kan denken of een gesprek met haar kan voeren, al niet dan niet telefonisch als hij een huisbezoek niet wil/kan doen. Helaas doet hij dit niet waardoor ik het gevoel krijg dat ik het nu zelf moet zien 'op te lossen'.
dinsdag 3 september 2019 om 07:57
Hoi,
Probeer vooral vertrouwen te geven en blijf kalm. Die faktoren zijn heeeel belangrijk. Zoals je al zei hebben jij en je moeder een hechte band en je wil zeker dat vertrouwen blijven behouden, gezien ze zelf erg veel in wantrouwen en onrust verkeerd.
Ik zou niet het gesprek met haar aangaan want zoals je al merkt wordt ze zeer onrustig, gaat in discussie of voelt zich bedreigd. Want tenslotte is haar beleving zoals ze vertelt.
En je wil niet dat je moeder jou als bedreiging gaat zien.
Juist die basis van vertrouwen kan in de toekomst mogelijkheid geven voor behandeling.
Ik zou als ik jou was een steungroep zoeken in je omgeving voor familie van mensen met een psychose. Daarin kan je denk ik een hoop steun en begeleiding krijgen, inzichten en tips over situaties.
Iedereen zit in een zelfde soort situatie en herkent dus veel van elkaar.
Verder is online ook veel te vinden over psychose en hoe je als familielid iemand met een psychose het beste kunt helpen.
-verder, als je met je moeder samen bent, zorg voor rust ( niet teveel triggers, geluiden, drukte etc).
-Luister naar je moeder en heb geduld. Zo zal ze in ieder geval ervaren dat je er voor haar bent. Praat haar ideeen niet weg maar ga er ook niet in mee. Veroordeel niet, ga niet in discussie. Luister vooral
- Wees eerlijk.
- houdt haar huisarts op de hoogte.
- Misschien komt er een moment in de toekomst waarop jij een afspraak met haar huisarts maakt en je tegen je moeder zegt: mam ik maak me zorgen om je en heb met je huisarts gesproken. Ik wil dat je bij hem langs gaat.
Probeer vooral vertrouwen te geven en blijf kalm. Die faktoren zijn heeeel belangrijk. Zoals je al zei hebben jij en je moeder een hechte band en je wil zeker dat vertrouwen blijven behouden, gezien ze zelf erg veel in wantrouwen en onrust verkeerd.
Ik zou niet het gesprek met haar aangaan want zoals je al merkt wordt ze zeer onrustig, gaat in discussie of voelt zich bedreigd. Want tenslotte is haar beleving zoals ze vertelt.
En je wil niet dat je moeder jou als bedreiging gaat zien.
Juist die basis van vertrouwen kan in de toekomst mogelijkheid geven voor behandeling.
Ik zou als ik jou was een steungroep zoeken in je omgeving voor familie van mensen met een psychose. Daarin kan je denk ik een hoop steun en begeleiding krijgen, inzichten en tips over situaties.
Iedereen zit in een zelfde soort situatie en herkent dus veel van elkaar.
Verder is online ook veel te vinden over psychose en hoe je als familielid iemand met een psychose het beste kunt helpen.
-verder, als je met je moeder samen bent, zorg voor rust ( niet teveel triggers, geluiden, drukte etc).
-Luister naar je moeder en heb geduld. Zo zal ze in ieder geval ervaren dat je er voor haar bent. Praat haar ideeen niet weg maar ga er ook niet in mee. Veroordeel niet, ga niet in discussie. Luister vooral
- Wees eerlijk.
- houdt haar huisarts op de hoogte.
- Misschien komt er een moment in de toekomst waarop jij een afspraak met haar huisarts maakt en je tegen je moeder zegt: mam ik maak me zorgen om je en heb met je huisarts gesproken. Ik wil dat je bij hem langs gaat.
