Psyche
alle pijlers
Zoveel verdriet door dood hondje, angst voor terugval.
donderdag 10 mei 2018 om 16:26
Zondag is mijn allerliefste hondje doodgereden. Ze was mijn alles, mijn kindje.
Het was heerlijk om met haar te wandelen, keek daar zo naar uit.
Plots is ze er niet meer, zo uit het leven gerukt.
Ik voel me ziek van verdriet. Maar ben zo bang voor een terugval depressie. Het ging juist beter de laatste tijd.
Het was heerlijk om met haar te wandelen, keek daar zo naar uit.
Plots is ze er niet meer, zo uit het leven gerukt.
Ik voel me ziek van verdriet. Maar ben zo bang voor een terugval depressie. Het ging juist beter de laatste tijd.
donderdag 10 mei 2018 om 16:37
Het verlies van een dierbare, en dus ook van een hond, is natuurlijk ontzettend verdrietig. 
Dat allesoverheersende verdriet van een verlies kan sterk op een (zware!) depressie lijken. Ik zou me daarom nog niet teveel zorgen maken dat de depressie terugkeert, want deze gevoelens zijn bij verlies dus heel normaal.
Wel kan het verstandig zijn om hulp in te schakelen, zodat je begeleid wordt bij het verwerken van jouw verdriet. De hulpverlening kan je dan geruststellen wat wel en niet bij rouwen hoort, en zij kunnen voor jou in de gaten houden hoe zich dat verhoudt tot de depressie. Op die manier kun je zelf focussen op het verwerken van je verdriet.
Sterkte!
Dat allesoverheersende verdriet van een verlies kan sterk op een (zware!) depressie lijken. Ik zou me daarom nog niet teveel zorgen maken dat de depressie terugkeert, want deze gevoelens zijn bij verlies dus heel normaal.
Wel kan het verstandig zijn om hulp in te schakelen, zodat je begeleid wordt bij het verwerken van jouw verdriet. De hulpverlening kan je dan geruststellen wat wel en niet bij rouwen hoort, en zij kunnen voor jou in de gaten houden hoe zich dat verhoudt tot de depressie. Op die manier kun je zelf focussen op het verwerken van je verdriet.
Sterkte!
donderdag 10 mei 2018 om 17:03
Aai over je bol, want de dood van een geliefd huisgenootje als een hondje kan je behoorlijk aanpakken.
Tegelijkertijd moet je misschien eens gaan nadenken, want een hondje als je "kindje" of je "alles" te zien lijkt me niet gezond. Je kan veel van het beestje houden, maar het is geen kind en niet je totale bestaansinvulling, en als dat in jouw idee wél zo is, moet je misschien toch eens nagaan welk gemis dat hondje moest invullen en of je daar niet beter op een andere manier mee kan dealen.
Tegelijkertijd moet je misschien eens gaan nadenken, want een hondje als je "kindje" of je "alles" te zien lijkt me niet gezond. Je kan veel van het beestje houden, maar het is geen kind en niet je totale bestaansinvulling, en als dat in jouw idee wél zo is, moet je misschien toch eens nagaan welk gemis dat hondje moest invullen en of je daar niet beter op een andere manier mee kan dealen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 10 mei 2018 om 17:09
Sterkte TO en ik vind het toelichting en het advies van NZ heel goed. Omring je met 'veiligheid' zodat je oprecht kan rouwen en beginnen te verwerken zonder die zorgen of de depressie terug zal komen.Nummer*Zoveel schreef: ↑10-05-2018 16:37Het verlies van een dierbare, en dus ook van een hond, is natuurlijk ontzettend verdrietig.
Dat allesoverheersende verdriet van een verlies kan sterk op een (zware!) depressie lijken. Ik zou me daarom nog niet teveel zorgen maken dat de depressie terugkeert, want deze gevoelens zijn bij verlies dus heel normaal.
Wel kan het verstandig zijn om hulp in te schakelen, zodat je begeleid wordt bij het verwerken van jouw verdriet. De hulpverlening kan je dan geruststellen wat wel en niet bij rouwen hoort, en zij kunnen voor jou in de gaten houden hoe zich dat verhoudt tot de depressie. Op die manier kun je zelf focussen op het verwerken van je verdriet.
Sterkte!
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
vrijdag 11 mei 2018 om 01:23
Begrijpelijk, wat vreselijk voor je.
Als hondenliefhebber begrijp ik je heel goed, zelfs als je hond van ouderdom sterft is het moeilijk te verteren laat stáán een ongeluk.
Sluit me aan bij de mensen die zeggen neem de tijd om te rouwen.
Gesprekken om een vinger aan de pols te houden ivm een depressie lijkt me ook heel verstandig, zeker een hond die je elke dag mee 'naar buiten neemt' en zorgt voor contact met buurtgenoten én een bepaald ritme in je dag van de één op de andere dag verliezen kan er zeker voor zorgen dat een depressie de kop opsteekt.
Heel veel sterkte de komende tijd 
Als hondenliefhebber begrijp ik je heel goed, zelfs als je hond van ouderdom sterft is het moeilijk te verteren laat stáán een ongeluk.
Sluit me aan bij de mensen die zeggen neem de tijd om te rouwen.
Gesprekken om een vinger aan de pols te houden ivm een depressie lijkt me ook heel verstandig, zeker een hond die je elke dag mee 'naar buiten neemt' en zorgt voor contact met buurtgenoten én een bepaald ritme in je dag van de één op de andere dag verliezen kan er zeker voor zorgen dat een depressie de kop opsteekt.
Heel veel sterkte de komende tijd
