Psyche
alle pijlers
zusje hoort stemmen (schizofrenie)
dinsdag 12 januari 2010 om 10:58
Mijn zusje 23 komt vaak bij mij langs. Ze heeft schizofrenie. Nu hoort ze onophoudelijk stemmen ook wanneer ze met mij in gesprek is. We zijn alle dokters afgelopen...... medicijnen krijgt ze ook, therapie ook en alles ook al. Maar stemmen gaan niet weg....tijdens onderdrukken worden ze erger. Ik voel mij ontzettend machteloos dat ik haar niet kan helpen. Wie heeft ervaring hiermee?
thanks.
thanks.
woensdag 13 januari 2010 om 12:59
Bovendien is het niet serieus genomen worden een subjectieve ervaring; het zusje van TO heeft het gevoel dat de psychiater haar niet serieus neemt m.b.t. bepaalde dingen, zij ervaart dat zo. Dat betekent niet dat het ook zo is.
Best mogelijk dat de psychiater er op dit moment alles aan probeert te doen het meisje wel serieus genomen te laten voelen, dat weet je niet.
Best mogelijk dat de psychiater er op dit moment alles aan probeert te doen het meisje wel serieus genomen te laten voelen, dat weet je niet.
woensdag 13 januari 2010 om 13:20
ik bedoel trouwens niet dat ze het maar klakkeloos moeten gaan overnemen, het is ook individueel bepaald. maar als het medicijn wat bij mijn tante maakt dat ze geen stemmen meer hoort, en als het zusje van TO dit nog niet geprobeerd heeft en de psychiater ook niet thuis geeft, zou ze dat kunnen proberen toch? met goed vinden van een psychiater uiteraard, en het zusje zelf :p
woensdag 13 januari 2010 om 13:37
Net als de tante van Ashley1983 woon ik in een instelling/ziekenhuis, omdat ik schizofrenie heb. De mensen waarmee ik de afdeling deel, gebruiken net als ik anti-psychotica, maar bij iedereen is het verschillend. Sommige hebben bijvoorbeeld wel dezelfde soort, maar de dosering verschilt dan weer.
Bij de één werkt het medicijn zo goed dat hij/zij geen stemmen meer hoort, maar er zijn er zat (waaronder ik zelf) die er niet van bevrijd zijn. Hoe hoog de dosering ook is.
Ik heb veel soorten geprobeerd, maar niets hielp zo goed dat ik er vrij van was.
Wel is het misschien hoopgevend om te zeggen dat ik er nu wel mee leven kan. Met die stemmen dan (dat is nl maar een onderdeel van de schizofrenie). Daar waren wel wat jaartjes voor nodig.
Ik denk dat het niet zo veel kwaad kan om iemand een tip te geven over een medicijn dat succesvol was bij een ander. Alleen moet de persoon die de tip krijgt er wel van doordrongen zijn dat het lang niet zeker is dat dat bij hem/haar (in dit geval dat zusje) ook werkt.
Bij de één werkt het medicijn zo goed dat hij/zij geen stemmen meer hoort, maar er zijn er zat (waaronder ik zelf) die er niet van bevrijd zijn. Hoe hoog de dosering ook is.
Ik heb veel soorten geprobeerd, maar niets hielp zo goed dat ik er vrij van was.
Wel is het misschien hoopgevend om te zeggen dat ik er nu wel mee leven kan. Met die stemmen dan (dat is nl maar een onderdeel van de schizofrenie). Daar waren wel wat jaartjes voor nodig.
Ik denk dat het niet zo veel kwaad kan om iemand een tip te geven over een medicijn dat succesvol was bij een ander. Alleen moet de persoon die de tip krijgt er wel van doordrongen zijn dat het lang niet zeker is dat dat bij hem/haar (in dit geval dat zusje) ook werkt.
woensdag 13 januari 2010 om 14:34
Annemeike, ik schreef al eerder in dit topic over mijn broer. Zou heel graag willen weten welk soort therapie jij hebt gevolgd om beter te leren omgaan met je stemmen. Zoals ik al vertelde, heb ik het idee dat hij hierin niet wordt begeleid. Hij woont overigens zelfstandig en er komt wekelijks iemand van de GGZ langs voor een injectie en een gesprek. Eens in de zoveel tijd praat hij met zijn psychiater.
Trouwens: mag ik je een compliment geven voor de manier waarop je hiermee omgaat? Vind dat je heel constructief bent en veel ziekte- en zelfinzicht hebt. Dat mis ik erg bij mijn broer.
Trouwens: mag ik je een compliment geven voor de manier waarop je hiermee omgaat? Vind dat je heel constructief bent en veel ziekte- en zelfinzicht hebt. Dat mis ik erg bij mijn broer.
woensdag 13 januari 2010 om 15:46
Elynn,
Dank je voor het compliment.
Ik heb lange tijd cognitieve therapie gevolgd waar gewerkt werd met G-schema's. Even kijken of ik het nog weet...
De vier G's staan voor Gebeurtenis, Gedachte, Gevoel en Gedrag.
Als de Gebeurtenis bijvoorveeld was dat een stem mij zei dat ik uit het raam moest springen, moest ik bedenken welke gedachte ik daarbij kreeg en hoe dat voelde (boos, blij, bedroefd of bang). Daarna moest ik beschrijven wat mijn gedrag was.
Door dit elke dag bij te houden in een soort dagboek dat ik iedere week besprak met de psycholoog, kreeg ik een beter beeld van hoeveel invloed de stemmen op mij hadden.
Nou ja, zoiets was het. Het is een beetje weggezakt, maar ik heb ervan geleerd dat ik tegen de stemmen in kan gaan en dat ze niet per se macht over mij hebben. Ik ben er wat minder bang van geworden.
Maar als ik decompenseer (wat vrij dikwijls gebeurt helaas), heb ik minder controle over dat denkvermogen en overweldigen die stemmen mij. Misschien moet ik zelf ook weer een opfriscursus aan mijn psycholoog vragen.
Ik zou pleiten voor medicatie én therapie voor jouw broer, maar ook voor de zus van TO.
Heel veel succes daarmee.
Groetjes van Annemeike
Dank je voor het compliment.
Ik heb lange tijd cognitieve therapie gevolgd waar gewerkt werd met G-schema's. Even kijken of ik het nog weet...
De vier G's staan voor Gebeurtenis, Gedachte, Gevoel en Gedrag.
Als de Gebeurtenis bijvoorveeld was dat een stem mij zei dat ik uit het raam moest springen, moest ik bedenken welke gedachte ik daarbij kreeg en hoe dat voelde (boos, blij, bedroefd of bang). Daarna moest ik beschrijven wat mijn gedrag was.
Door dit elke dag bij te houden in een soort dagboek dat ik iedere week besprak met de psycholoog, kreeg ik een beter beeld van hoeveel invloed de stemmen op mij hadden.
Nou ja, zoiets was het. Het is een beetje weggezakt, maar ik heb ervan geleerd dat ik tegen de stemmen in kan gaan en dat ze niet per se macht over mij hebben. Ik ben er wat minder bang van geworden.
Maar als ik decompenseer (wat vrij dikwijls gebeurt helaas), heb ik minder controle over dat denkvermogen en overweldigen die stemmen mij. Misschien moet ik zelf ook weer een opfriscursus aan mijn psycholoog vragen.
Ik zou pleiten voor medicatie én therapie voor jouw broer, maar ook voor de zus van TO.
Heel veel succes daarmee.
Groetjes van Annemeike
woensdag 13 januari 2010 om 15:50
Bedankt voor je reactie, Annemeike. Ik ga ermee aan de slag. Ga het door Dorinke genoemde boek lezen, online nog wat meer informatie zoeken en dan in gesprek met de GGZ-mensen die m'n broer begeleiden. Ik heb in de loop van de afgelopen drie jaar nauwelijks verbetering gezien, terwijl ik zo graag zou willen dat mijn broer een wat aangenamer leven en meer toekomstperspectief krijgt.
zaterdag 23 januari 2010 om 20:02
Er wordt hierboven gezegd dat iemand schizofreen is. Je kunt beter zeggen dat iemand schizofrenie heeft. Het is nl een ziekte. Zoals je kanker hebt en niet bent. Dat wilde ik even zeggen.
Schizofrenie is een moeilijk iets. Ik werk id zorg en een client van mij heeft het ook. Zo erg dat hij niet kan werken, terwijl hij nog zo jong is.
Hij krijgt iedere 2 wkn een depot omdat hij zijn medicatie niet inneemt. De laatste jaren is zijn medicatie verschillende malen veranderd. Hoge dosis, lagere dosis etc. Soms slaat het aan en soms zit hij weer tegen een psychose aan. Dan moet hij weer antidepressiva. Het is iedere keer weer goed observeren om te kijken hoe hij zich voelt.
Ik vind het heel belangrijk om hem serieus te nemen in zn wanen. Ik ga natuurlijk niet hard lopen roepen dat die stemmen nooit uit het stopcontact kunnen komen. Aan de andere kant moet ik hem wel wijzen op de realiteit. Soms zeg ik idd dat het in zijn hoofd zit. Maar dit is altijd schipperen tussen wat kan ik zeggen en wat niet.
Alisha het is moeilijk als je zusje dit heeft. Ik kan alleen maar zeggen wees gewoon haar zus. Aan alle kanten wordt ze al geholpen en is ze patient/client. Jij kunt niets aan die schizofrenie doen. Accepteer dat ze dit heeft en push haar niet dingen te zeggen/doen die ze niet wilt.
Schizofrenie is een moeilijk iets. Ik werk id zorg en een client van mij heeft het ook. Zo erg dat hij niet kan werken, terwijl hij nog zo jong is.
Hij krijgt iedere 2 wkn een depot omdat hij zijn medicatie niet inneemt. De laatste jaren is zijn medicatie verschillende malen veranderd. Hoge dosis, lagere dosis etc. Soms slaat het aan en soms zit hij weer tegen een psychose aan. Dan moet hij weer antidepressiva. Het is iedere keer weer goed observeren om te kijken hoe hij zich voelt.
Ik vind het heel belangrijk om hem serieus te nemen in zn wanen. Ik ga natuurlijk niet hard lopen roepen dat die stemmen nooit uit het stopcontact kunnen komen. Aan de andere kant moet ik hem wel wijzen op de realiteit. Soms zeg ik idd dat het in zijn hoofd zit. Maar dit is altijd schipperen tussen wat kan ik zeggen en wat niet.
Alisha het is moeilijk als je zusje dit heeft. Ik kan alleen maar zeggen wees gewoon haar zus. Aan alle kanten wordt ze al geholpen en is ze patient/client. Jij kunt niets aan die schizofrenie doen. Accepteer dat ze dit heeft en push haar niet dingen te zeggen/doen die ze niet wilt.
zaterdag 23 januari 2010 om 20:44
Daaromniet, mag ik je vragen waarom je de term schizofreen niet zou gebruiken? Is dat stigmatiserend? Ik vraag het me af omdat ik de lading ervan niet goed ken. Van iemand met een depressie zou ik namelijk ook gewoon zeggen dat de persoon in kwestie depressief is. Wil mensen uiteraard niet voor de voeten stoten en zou graag weten wat wel en niet kan qua benoemen.
woensdag 27 januari 2010 om 12:56
Een tip die ik van een psychiater kreeg om om te gaan met mensen met psychotische klachten is het volgende:
- Het gevoel dat de psychose hen geeft serieus nemen. Bijvoorbeeld. Het lijkt me angstig om te horen. Het lijkt me mooi om te zien....
- Maar, de mensen om je heen zien het niet zo/horen dat niet/ervaren dat niet.
Als ik geconfronteerd wordt met een waan probeer ik een dergelijke reactie te geven. Je neemt iemand serieus, maar confronteert iemand ook met de realiteit.
- Het gevoel dat de psychose hen geeft serieus nemen. Bijvoorbeeld. Het lijkt me angstig om te horen. Het lijkt me mooi om te zien....
- Maar, de mensen om je heen zien het niet zo/horen dat niet/ervaren dat niet.
Als ik geconfronteerd wordt met een waan probeer ik een dergelijke reactie te geven. Je neemt iemand serieus, maar confronteert iemand ook met de realiteit.
