Psyche
alle pijlers
Zwaar depressief
woensdag 19 april 2017 om 15:22
Als ik in de spiegel kijk zie ik mezelf niet meer. Ik voel me verward en voel me vervreemd van mezelf. Het maakt me intens verdrietig. Jarenlang heb ik last van angsten gehad, sombere buien, verslaving, maar altijd had ik hoop. Altijd dat kleine beetje kracht (+behandeling/medicatie) dat er voor zorgde dat het weer even goed ging. Ik ben die kracht kwijt. Ik heb me nog nooit zo slecht/depressief gevoeld. Ik voel het zelfs zo sterk, dat ik er voor het eerst in mijn leven echt suïcidaal van word. Ik kan mezelf niet meer opladen om er voor te gaan, om open te staan voor andere opties. Ik lig het liefst de hele dag in bed filmpjes te kijken en ik weet dat dingen doen helpt, maar het voelt onwijs nutteloos. Ik voel me nutteloos, alsof het leven in mij is uitgewerkt, maar mijn lichaam er nog steeds is. Ik wil niet voor mezelf knokken. Het voelt alsof ik het niet waard ben.
Het lijkt wel alsof mijn tools tegen depressie/angsten zijn uitgewerkt. Ik kan mezelf niet meer geruststellen. Ik weet niet of ik het in deze toestand goed verwoord, maar wilde het even kwijt.
Zijn er mensen die zich ook ooit eens zo hopeloos hebben gevoeld?
Het lijkt wel alsof mijn tools tegen depressie/angsten zijn uitgewerkt. Ik kan mezelf niet meer geruststellen. Ik weet niet of ik het in deze toestand goed verwoord, maar wilde het even kwijt.
Zijn er mensen die zich ook ooit eens zo hopeloos hebben gevoeld?
woensdag 19 april 2017 om 16:35
quote:JesyDoe schreef op 19 april 2017 @ 16:30:
[...]
Fijn voor jou dat het goed met je gaat, maar dit lijkt me een ronduit gevaarlijk advies voor iemand in TO's situatie. Medicijnen en therapie bestaan niet voor niets, een heleboel mensen hebben er baat bij.
TO, wat al gezegd is: bel je huisarts of sensoor. Niet alleen hiermee blijven rondlopen!
[...]
Fijn voor jou dat het goed met je gaat, maar dit lijkt me een ronduit gevaarlijk advies voor iemand in TO's situatie. Medicijnen en therapie bestaan niet voor niets, een heleboel mensen hebben er baat bij.
TO, wat al gezegd is: bel je huisarts of sensoor. Niet alleen hiermee blijven rondlopen!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 19-04-2017 16:41
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
% gewijzigd
woensdag 19 april 2017 om 16:44
(Ben niet meer verslaafd) ja, verslaafd blijf je altijd, maar gebruik mijn middel niet meer.
Ha heb ik al ingelicht. Binnenkort weer afspraak. Moet maar weer doorverwezen worden naar een instantie + wachtlijst. Maar ben er zo klaar mee. Crisis vind de ha heel onverstandig, omdat je dan geen controle hebt waar je terecht komt en of het helpend is. Maar ik begeef me op gevaarlijk terrein. Weet dat je er hier niet over mag praten, maar ik kan echt niet meer. Mijn hoofd doet zo raar.
Ha heb ik al ingelicht. Binnenkort weer afspraak. Moet maar weer doorverwezen worden naar een instantie + wachtlijst. Maar ben er zo klaar mee. Crisis vind de ha heel onverstandig, omdat je dan geen controle hebt waar je terecht komt en of het helpend is. Maar ik begeef me op gevaarlijk terrein. Weet dat je er hier niet over mag praten, maar ik kan echt niet meer. Mijn hoofd doet zo raar.
woensdag 19 april 2017 om 16:46
quote:talitha91 schreef op 19 april 2017 @ 16:44:
(Ben niet meer verslaafd) ja, verslaafd blijf je altijd, maar gebruik mijn middel niet meer.
Ha heb ik ingelicht. Binnenkort weer afspraak.
Moet maar weer doorverwezen worden naar een instantie + wachtlijst. Maar ben er zo klaar mee. Crisis vind de ha heel onverstandig, omdat je dan geen controle hebt waar je terecht komt en of het helpend is. Maar ik begeef me op gevaarlijk terrein. Weet dat je er hier niet over mag praten, maar ik kan echt niet meer. Mijn hoofd doet zo raar.Bel 113 of toch weer de huisarts
(Ben niet meer verslaafd) ja, verslaafd blijf je altijd, maar gebruik mijn middel niet meer.
Ha heb ik ingelicht. Binnenkort weer afspraak.
Moet maar weer doorverwezen worden naar een instantie + wachtlijst. Maar ben er zo klaar mee. Crisis vind de ha heel onverstandig, omdat je dan geen controle hebt waar je terecht komt en of het helpend is. Maar ik begeef me op gevaarlijk terrein. Weet dat je er hier niet over mag praten, maar ik kan echt niet meer. Mijn hoofd doet zo raar.Bel 113 of toch weer de huisarts
woensdag 19 april 2017 om 16:49
quote:Niceday76 schreef op 19 april 2017 @ 16:46:
[...]
Bel 113 of toch weer de huisartsHet is gek, maar praten lucht totaal niet op. Ik kan mezelf totaal geen houding meer geven. Ik kan niet verwoorden hoe ik me voel. Ik weet alleen dat ik me heel erg slecht voel, maar echt uitleggen wat er nou precies aan de hand is lukt niet. Alsof ik geen connectie heb met dat brein van me. Dat voelt vooral zo hopeloos. Nergens hoop uit kunnen halen. Daarom probeer ik het nu maar door het op te schrijven..
[...]
Bel 113 of toch weer de huisartsHet is gek, maar praten lucht totaal niet op. Ik kan mezelf totaal geen houding meer geven. Ik kan niet verwoorden hoe ik me voel. Ik weet alleen dat ik me heel erg slecht voel, maar echt uitleggen wat er nou precies aan de hand is lukt niet. Alsof ik geen connectie heb met dat brein van me. Dat voelt vooral zo hopeloos. Nergens hoop uit kunnen halen. Daarom probeer ik het nu maar door het op te schrijven..
woensdag 19 april 2017 om 18:01
woensdag 19 april 2017 om 19:44
quote:MoirenPhae schreef op 19 april 2017 @ 17:40:
Op sensoor kan je chatten of met ze mailen. Lijkt me verstandiger dan hier maar wat neer te zetten en gevaarlijke adviezen ed te krijgen.Bedankt voor de tip. Vond het ook een gevaarlijke post van diegene. Maar je zei dat je het herkent, hoe ging/ga jij er mee om?
Op sensoor kan je chatten of met ze mailen. Lijkt me verstandiger dan hier maar wat neer te zetten en gevaarlijke adviezen ed te krijgen.Bedankt voor de tip. Vond het ook een gevaarlijke post van diegene. Maar je zei dat je het herkent, hoe ging/ga jij er mee om?
woensdag 19 april 2017 om 19:54
quote:talitha91 schreef op 19 april 2017 @ 19:44:
[...]
Bedankt voor de tip. Vond het ook een gevaarlijke post van diegene. Maar je zei dat je het herkent, hoe ging/ga jij er mee om?
Leven bij de dag. Mezelf 's ochtends dwingen om op te staan, liefst op een vaste tijd, maar op sommige dagen was opstaan al een overwinning.
Dan deed ik per dagdeel 1 activiteit, dit plande ik in met ambulante zorg. Alles wat ik gedaan had mocht ik doorstrepen.
Ik moest koken ivm een jong kind.
Naar buiten gaan was echt ontzettend moeilijk. Dus muts, lange jas en dan naar de winkel om de hoek voor melk of een brood oid.
Niet minder dan 1x per 2 dagen douchen, maar liefst elke dag.
En elke avond dat ik naar bed ging was ik weer zooooooo blij dat ik weer een dag van mijn leven gehad had.
Ik werkte wel parttime, dat was voor mij het gene wat me nog op de been hield en me normaal deed voelen, waarom ik moest opstaan, douchen, aankleden, mijn haar kammen.
En verder medicatie en behandeling.
[...]
Bedankt voor de tip. Vond het ook een gevaarlijke post van diegene. Maar je zei dat je het herkent, hoe ging/ga jij er mee om?
Leven bij de dag. Mezelf 's ochtends dwingen om op te staan, liefst op een vaste tijd, maar op sommige dagen was opstaan al een overwinning.
Dan deed ik per dagdeel 1 activiteit, dit plande ik in met ambulante zorg. Alles wat ik gedaan had mocht ik doorstrepen.
Ik moest koken ivm een jong kind.
Naar buiten gaan was echt ontzettend moeilijk. Dus muts, lange jas en dan naar de winkel om de hoek voor melk of een brood oid.
Niet minder dan 1x per 2 dagen douchen, maar liefst elke dag.
En elke avond dat ik naar bed ging was ik weer zooooooo blij dat ik weer een dag van mijn leven gehad had.
Ik werkte wel parttime, dat was voor mij het gene wat me nog op de been hield en me normaal deed voelen, waarom ik moest opstaan, douchen, aankleden, mijn haar kammen.
En verder medicatie en behandeling.
woensdag 19 april 2017 om 20:40
woensdag 19 april 2017 om 20:46
quote:MoirenPhae schreef op 19 april 2017 @ 19:54:
[...]
Leven bij de dag. Mezelf 's ochtends dwingen om op te staan, liefst op een vaste tijd, maar op sommige dagen was opstaan al een overwinning.
Dan deed ik per dagdeel 1 activiteit, dit plande ik in met ambulante zorg. Alles wat ik gedaan had mocht ik doorstrepen.
Ik moest koken ivm een jong kind.
Naar buiten gaan was echt ontzettend moeilijk. Dus muts, lange jas en dan naar de winkel om de hoek voor melk of een brood oid.
Niet minder dan 1x per 2 dagen douchen, maar liefst elke dag.
En elke avond dat ik naar bed ging was ik weer zooooooo blij dat ik weer een dag van mijn leven gehad had.
Ik werkte wel parttime, dat was voor mij het gene wat me nog op de been hield en me normaal deed voelen, waarom ik moest opstaan, douchen, aankleden, mijn haar kammen.
En verder medicatie en behandeling.
Herkenbaar. Vooral dat naar buiten gaan. Altijd een drempel die ik moet overgaan.
In de avond ben ik ook altijd blij, geen verplichtingen meer (hoewel ik die amper heb), maar niet meer de druk ervaren om "iets" te moeten doen. Je even normaal voelen, omdat iedereen dan slaapt.
Maar mooi dat je jezelf een bepaalde structuur heb kunnen geven. Is toch één van de belangrijkste dingen denk ik.
[...]
Leven bij de dag. Mezelf 's ochtends dwingen om op te staan, liefst op een vaste tijd, maar op sommige dagen was opstaan al een overwinning.
Dan deed ik per dagdeel 1 activiteit, dit plande ik in met ambulante zorg. Alles wat ik gedaan had mocht ik doorstrepen.
Ik moest koken ivm een jong kind.
Naar buiten gaan was echt ontzettend moeilijk. Dus muts, lange jas en dan naar de winkel om de hoek voor melk of een brood oid.
Niet minder dan 1x per 2 dagen douchen, maar liefst elke dag.
En elke avond dat ik naar bed ging was ik weer zooooooo blij dat ik weer een dag van mijn leven gehad had.
Ik werkte wel parttime, dat was voor mij het gene wat me nog op de been hield en me normaal deed voelen, waarom ik moest opstaan, douchen, aankleden, mijn haar kammen.
En verder medicatie en behandeling.
Herkenbaar. Vooral dat naar buiten gaan. Altijd een drempel die ik moet overgaan.
In de avond ben ik ook altijd blij, geen verplichtingen meer (hoewel ik die amper heb), maar niet meer de druk ervaren om "iets" te moeten doen. Je even normaal voelen, omdat iedereen dan slaapt.
Maar mooi dat je jezelf een bepaalde structuur heb kunnen geven. Is toch één van de belangrijkste dingen denk ik.
woensdag 19 april 2017 om 20:51
quote:Niceday76 schreef op 19 april 2017 @ 20:45:
Dat klinkt heel waardevol.
Hoe ziet jouw leven eruit als het goed gaat?
Dan ben ik (voor mij doen) hartstikke sociaal, heb ik interesses, ambities etc. Ben ik tevreden met mezelf. Kan ik geluk voelen, kan ik genieten van het nu. Ben ik oprecht dankbaar dat ik leef.
Maar dat gevoel is nu ver te zoeken en dat doet pijn.
Dat klinkt heel waardevol.
Hoe ziet jouw leven eruit als het goed gaat?
Dan ben ik (voor mij doen) hartstikke sociaal, heb ik interesses, ambities etc. Ben ik tevreden met mezelf. Kan ik geluk voelen, kan ik genieten van het nu. Ben ik oprecht dankbaar dat ik leef.
Maar dat gevoel is nu ver te zoeken en dat doet pijn.
woensdag 19 april 2017 om 20:53
quote:talitha91 schreef op 19 april 2017 @ 20:51:
[...]
Dan ben ik (voor mij doen) hartstikke sociaal, heb ik interesses, ambities etc. Ben ik tevreden met mezelf. Kan ik geluk voelen, kan ik genieten van het nu. Ben ik oprecht dankbaar dat ik leef.
Maar dat gevoel is nu ver te zoeken en dat doet pijn.Doe je nog wel de dingen die je normaal doet en spreek je nog met mensen af?
[...]
Dan ben ik (voor mij doen) hartstikke sociaal, heb ik interesses, ambities etc. Ben ik tevreden met mezelf. Kan ik geluk voelen, kan ik genieten van het nu. Ben ik oprecht dankbaar dat ik leef.
Maar dat gevoel is nu ver te zoeken en dat doet pijn.Doe je nog wel de dingen die je normaal doet en spreek je nog met mensen af?
woensdag 19 april 2017 om 21:02
quote:talitha91 schreef op 19 april 2017 @ 20:51:
[...]
Dan ben ik (voor mij doen) hartstikke sociaal, heb ik interesses, ambities etc. Ben ik tevreden met mezelf. Kan ik geluk voelen, kan ik genieten van het nu. Ben ik oprecht dankbaar dat ik leef.
Maar dat gevoel is nu ver te zoeken en dat doet pijn.
Ik kan me voorstellen dat je daar naar terug verlangt.
Wat zijn je ambities en interesses?
[...]
Dan ben ik (voor mij doen) hartstikke sociaal, heb ik interesses, ambities etc. Ben ik tevreden met mezelf. Kan ik geluk voelen, kan ik genieten van het nu. Ben ik oprecht dankbaar dat ik leef.
Maar dat gevoel is nu ver te zoeken en dat doet pijn.
Ik kan me voorstellen dat je daar naar terug verlangt.
Wat zijn je ambities en interesses?
