Zwangerschap, psyche en oxytocine? (hormoonverhaal)

19-12-2019 22:16 7 berichten
Alle reacties Link kopieren
Goedenavond,

ondanks dat het deels zwangerschap betreft, plaats ik mijn vraag/verhaal toch in de psyche tijdlijn

Na een fijne zwangerschap ben ik afgelopen oktober bevallen van een gezonde dochter. Ik vind het dan ook erg fijn dat het vanaf het begin tot op heden erg goed met haar gaat en gelukkig met mijzelf ook.
Wauw, ik ben helemaal onder de indruk van hoe ik mij sinds de geboorte van m'n dochter voel. Ik voel me sinds jaaaaaaren echt beter in mijn vel, anders, zo gek om dit te ervaren en te omschrijven. Niet dat ik me voorheen niet goed voelde, maar ik was zo veel onzekerder, minder goed in mijn vel, ofja... eigenlijk kende ik toen natuurlijk ook niet anders. Ik ben me veel meer bewust van alles, veel relaxter, kan logischer denken, heb veel meer trek, m'n stoelgang is totaal anders. Lichamelijk zit ik letterlijk beter in mijn vel, eigenlijk is het niet uit te leggen. Mijn omgeving merkt het ook, ik krijg dit ook terug. En ik denk vooral; wat heb ik het mezelf soms lastig gemaakt?!?

Hormonaal ben ik altijd al erg gevoelig geweest. Elke maand ook hele heftige menstruaties, zelfs zo erg dat ik er ziek van was. Na de geboorte van m'n dochter was ik, ondanks volop borstvoeding, ook gewoon na 28 dagen weer ongesteld. Heel fijn om natuurlijk te weten dat alles nog werkt ;-) maar ik vind het ook wel vreemd omdat je zo vaak juist hoort dat de menstruatie voorlopig uit blijft.

Ik ben mij nu een klein beetje aan het verdiepen in het hele hormoongebeuren. Ik ben erg nieuwsgierig naar hoe dit verschil voor mij zo merkbaar kan zijn. Is het de oxytocine die mij zo laat voelen? Hoe kan het dat het voor mij zo'n verschil is? Los van het feit dat ik hier natuurlijk heel blij mee ben (!) vraag ik me af of dit zo blijft? Heel graag zou ik dat willen, maar valt dit te regelen?

Is er iemand die dit herkent? Ervaring wil delen of mij aan informatie kan helpen? Of zoek ik het in de hele verkeerde hoek?

Voorlopig blijf ik borstvoeding geven. Uiteraard genieten van alles wat er momenteel gebeurt en natuurlijk van onze dochter. Die hormonen, die hormonen... haha! pffff..
Alle reacties Link kopieren
Dat kan dat dat de oorzaak is.
Wil je t gevoel houden? Veel blijven knuffelen, met je kindje en de volwassen versie met je lief. :P
Been there, done that, got the T-shirt.
Alle reacties Link kopieren
Wat leuk dat je dit vraagt en hier over nadenkt! Ik bevind me in het psychologie-vakgebied en vind het altijd erg leuk als mensen nadenken over de achterliggende mechanismes van hun gedrag ;) Wat betreft je menstruatie: is niet gek, dat is voor iedereen anders. Je hebt een enorme hormonale verandering doorgemaakt tijdens je zwangerschap en hoe snel dit herstelt (in de vorm van cyclus) verschilt per persoon. Wat je verder beschrijft ligt qua algemene gevoelens inderdaad voor een groot deel aan de hormonen die vrijkomen tijdens en na je bevalling. Oxytocine wordt ook wel het 'bindmiddel' van een moeder met kind genoemd, het geeft je op een bepaalde manier vleugels, zorgt voor de allesoverstijgende liefde die je voelt voor je kind en helpt je om in een soort adrenaline-rush de eerste periode met je (veeleisende, want dat is het) baby door te komen. Hoewel ik je niet wil teleurstellen, gaat dit gevoel waarschijnlijk wel verminderen. Je zou het kunnen vergelijken met een verliefdheid, waarbij je op wolken loopt en het idee hebt dat je de wereld aankan. Dit is ook hormoon-gerelateerd, en zoals je wellicht weet gaat die heftige verliefdheid weer over. Er blijft echter altijd een bepaalde baseline die aanwezig is, en zo zal dat met de impact die de geboorte van je dochter op jou gehad heeft ook zijn. Je zal nooit meer helemaal zo worden als je vroeger was en zal soms meer aankunnen dan je van tevoren dacht, maar deze gevoelsmatige vleugels gaan afnemen. Het is een biologisch proces wat je in staat maakt om je kind alles te kunnen geven wat het nodig heeft en wat afzwakt naarmate dat fysisch gezien minder nodig is. Wat echter wel de moeite waard is om te benoemen is het feit dat iedereen anders reageert op hormonale veranderingen en jij blijkbaar hier erg positieve effecten van ondervindt, dit mag je echt koesteren! Op deze manier kun je op een erg positieve en ontspannen manier groeien in het leven met een kind en zo'n goede start geeft je zeker een voorsprong voor de tijd die daarna komt. Dus zelfs als de 'vleugels' op een gegeven moment gaan afnemen, heb je naar mijn mening de allerbeste start gekregen als nieuwe moeder :) Mocht je nog andere vragen hebben, laat het maar weten!
Alle reacties Link kopieren
Ben je al voor de 2e keer ongesteld geweest? Ik was ook meteen weer ongesteld na ook 28 dagen, maar daarna bleven een paar cyclussen uit. Dus het kan nog ;)
Na de geboorte van mijn dochtertje had ik heel veel energie, deed alle nachten alleen en stond nog steeds rond te springen en was altijd op pad met die kleine. Dus ik herken het in die zin, een mooie tijd die ik koester. :)
Gefeliciteerd met je kindje
Alle reacties Link kopieren
Na 28 dagen weer ongesteld? Dan bloed je toch gewoon nog van je bevalling?

Overigens herken ik je verhaal van na mijn eerste bevalling. Toen gaf ik geen borstvoeding.
Duurde op de dag af een half jaar.
Na de tweede en derde bevalling heb ik dat gevoel niet gehad.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
Alle reacties Link kopieren
Ik had het ook, en best een lange tijd. Ik heb 14 maanden bv gegeven en ongeveer een half jaar dáarna stortte ik wel compleet in. Dat zo ongeveer 2/ 2,5 jaar duurde.

Maar het eerste anderhalf jaar was ik echt een voorbeeldmoeder, thuis en op het werk, die de hele wereld en het heelal aan kon.
Alle reacties Link kopieren
Wat fijn voor je! Bij mij werkte het helaas precies anderom. Dat hormonen grote invloed hebben op mijn geestelijke gesteldheid is mij wel duidelijk.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven