Reizen
alle pijlers
Dilemma: de liefde vs. de buitenland-droom
vrijdag 18 juni 2010 om 09:25
Hallo allemaal,
Al zolang als ik me kan herinneren heb ik als droom gehad om te reizen en werken in het buitenland. Deze droom is erg sterk en is nooit ver uit mijn gedachten. Mijn plan was om na mijn studie te gaan reizen en werken in het buitenland voor onbepaalde tijd, dat wist ik zeker.
Maar een half jaar voordat ik afstudeerde kwam ik een geweldige man tegen en we werden verliefd. Nu, bijna 2 jaar later wonen we samen en zijn ervan overtuigd dat we samen oud willen worden. Hij is het helemaal voor mij.
Vorig jaar ben ik na mijn afstuderen voor 4 maanden alleen naar Zuidoost-Azië vertrokken om daar te backpacken. Ik en mijn vriend waren toen ongeveer een half jaar bij elkaar. Mijn vriend gunde me mijn reis ontzettend en besefte hoe belangrijk het voor me was, maar hij vond het verschrikkelijk me te moeten missen en was ontzettend bezorgd. Hij heeft in de maanden/weken voor mijn vertrek het er erg moeilijk mee gehad. En toen ik eenmaal in Azië was miste hij me heel erg. In het begin viel het missen aan mijn kant wel mee, maar na 2 maanden begon dat wel steeds meer te komen en na 3 maanden ben ik terug naar Nederland gegaan omdat ik bij hem wilde zijn.
Nu komt mijn dilemma: de enige reden dat ik vorig jaar eerder terug naar Nederland ben gegaan is omdat ik mijn vriend zo miste. Afgezien daarvan ben ik nog nooit zo gelukkig geweest en was ik er het liefst nog veel langer gebleven. En sinds ik weer terug ben mis ik het reizen erg. Ik hoopte dat het gevoel van gemis zou wegzakken na een paar maanden, maar dat is niet zo. Het wordt eerder erger. En ik heb steeds vaker het gevoel dat ik niet het leven leid dat ik het liefst zou willen. Ik wil werken en leven in het buitenland, het avontuur opzoeken, verschillende culturen leren kennen etc.
Aan de andere kant heb ik een super goede relatie en wil ik mijn vriend niet kwijt. Het idee om zonder hem verder te moeten maakt me erg verdrietig en is wat mij betreft ook niet echt een optie. Helaas heeft mijn vriend niet dezelfde ambities als mij en is bovendien ook al wat ouder. Hij wil het liefst een huis met mij kopen en een gezin stichten. En dat lijkt mij ook heel mooi, omdat het samen met hem zou zijn.
Waar het op neer komt is dat ik voor mijn gevoel moet kiezen voor: of mijn droom achterna gaan en werk gaan zoeken in het buitenland en rondreizen. Of kiezen voor mijn liefde voor mijn vriend en in Nederland blijven om met hem een leven te kunnen opbouwen. Nu doe ik het tweede maar verlang toch elke keer weer naar het buitenland en avontuur. Aan de andere kant denk ik mijn vriend erg te gaan missen als ik ervoor zou kiezen om te vertrekken voor langere tijd.
Ik moet wel een beslissing gaan nemen want we waren van plan om binnen nu en een jaar samen een huis te kopen en staan op het punt om samen een auto te kopen etc. Terwijl dat niet slim is als ik toch naar het buitenland wil.
Wat misschien ook nog goed is om te vermelden is dat ik in oktober samen met mijn vriend een maand naar Indonesië ga. Het wordt de eerste echte reis die mijn vriend gaat maken en ik hoop dat hij er enthousiast van wordt en vaker een maand weg zal willen met mij. Misschien kan ik er dus ook voor kiezen om in Nederland te blijven wonen, maar ervoor te zorgen dat ik bijvoorbeeld 2 keer per jaar een maand kan reizen: 1x met en 1x zonder mijn vriend.
Maar is dat wat ik wil? Wordt mijn droom dan genoeg vervuld?
Poeh, het is een heel verhaal geworden, ik hoop dat het te volgen is.
Ik weet echt niet wat ik nou moet doen en zou het erg op prijs stellen om meningen van anderen te horen. En misschien heb ik nog opties over het hoofd gezien?
Al zolang als ik me kan herinneren heb ik als droom gehad om te reizen en werken in het buitenland. Deze droom is erg sterk en is nooit ver uit mijn gedachten. Mijn plan was om na mijn studie te gaan reizen en werken in het buitenland voor onbepaalde tijd, dat wist ik zeker.
Maar een half jaar voordat ik afstudeerde kwam ik een geweldige man tegen en we werden verliefd. Nu, bijna 2 jaar later wonen we samen en zijn ervan overtuigd dat we samen oud willen worden. Hij is het helemaal voor mij.
Vorig jaar ben ik na mijn afstuderen voor 4 maanden alleen naar Zuidoost-Azië vertrokken om daar te backpacken. Ik en mijn vriend waren toen ongeveer een half jaar bij elkaar. Mijn vriend gunde me mijn reis ontzettend en besefte hoe belangrijk het voor me was, maar hij vond het verschrikkelijk me te moeten missen en was ontzettend bezorgd. Hij heeft in de maanden/weken voor mijn vertrek het er erg moeilijk mee gehad. En toen ik eenmaal in Azië was miste hij me heel erg. In het begin viel het missen aan mijn kant wel mee, maar na 2 maanden begon dat wel steeds meer te komen en na 3 maanden ben ik terug naar Nederland gegaan omdat ik bij hem wilde zijn.
Nu komt mijn dilemma: de enige reden dat ik vorig jaar eerder terug naar Nederland ben gegaan is omdat ik mijn vriend zo miste. Afgezien daarvan ben ik nog nooit zo gelukkig geweest en was ik er het liefst nog veel langer gebleven. En sinds ik weer terug ben mis ik het reizen erg. Ik hoopte dat het gevoel van gemis zou wegzakken na een paar maanden, maar dat is niet zo. Het wordt eerder erger. En ik heb steeds vaker het gevoel dat ik niet het leven leid dat ik het liefst zou willen. Ik wil werken en leven in het buitenland, het avontuur opzoeken, verschillende culturen leren kennen etc.
Aan de andere kant heb ik een super goede relatie en wil ik mijn vriend niet kwijt. Het idee om zonder hem verder te moeten maakt me erg verdrietig en is wat mij betreft ook niet echt een optie. Helaas heeft mijn vriend niet dezelfde ambities als mij en is bovendien ook al wat ouder. Hij wil het liefst een huis met mij kopen en een gezin stichten. En dat lijkt mij ook heel mooi, omdat het samen met hem zou zijn.
Waar het op neer komt is dat ik voor mijn gevoel moet kiezen voor: of mijn droom achterna gaan en werk gaan zoeken in het buitenland en rondreizen. Of kiezen voor mijn liefde voor mijn vriend en in Nederland blijven om met hem een leven te kunnen opbouwen. Nu doe ik het tweede maar verlang toch elke keer weer naar het buitenland en avontuur. Aan de andere kant denk ik mijn vriend erg te gaan missen als ik ervoor zou kiezen om te vertrekken voor langere tijd.
Ik moet wel een beslissing gaan nemen want we waren van plan om binnen nu en een jaar samen een huis te kopen en staan op het punt om samen een auto te kopen etc. Terwijl dat niet slim is als ik toch naar het buitenland wil.
Wat misschien ook nog goed is om te vermelden is dat ik in oktober samen met mijn vriend een maand naar Indonesië ga. Het wordt de eerste echte reis die mijn vriend gaat maken en ik hoop dat hij er enthousiast van wordt en vaker een maand weg zal willen met mij. Misschien kan ik er dus ook voor kiezen om in Nederland te blijven wonen, maar ervoor te zorgen dat ik bijvoorbeeld 2 keer per jaar een maand kan reizen: 1x met en 1x zonder mijn vriend.
Maar is dat wat ik wil? Wordt mijn droom dan genoeg vervuld?
Poeh, het is een heel verhaal geworden, ik hoop dat het te volgen is.
Ik weet echt niet wat ik nou moet doen en zou het erg op prijs stellen om meningen van anderen te horen. En misschien heb ik nog opties over het hoofd gezien?
vrijdag 18 juni 2010 om 10:03
Lastig...
Ik denk dat je er voor moet waken dat je die maand in Indonesië heel erg je vriend gaat 'pushen' ... Laat het hem ervaren zonder jouw hoop dat hij het ook zo leuk gaat vinden.
En misschien kom je er zelf in die maand wel achter dat jij het ook zo (2x een maand vakantie) wel leuk vindt om culturen e.d. te leren kennen.
Je kunt de vakanties zo inrichten dat je juist in contact komt met wat jij wilt leren kennen (mensen, culturen, avontuur).
Kijk, zijn dromen van huisje, boompje, beestje zijn volgens mij ook elders te realiseren. Daarvoor hoeven jullie niet in Nederland te blijven. Maar realiseer je dan wel dat er ook allerlei haken en ogen zitten aan elders (tijdelijk) een bestaan opbouwen.
Dan is gewoon reizen (en dan op zo'n manier dat je een land echt leert kennen (bijv. vrijwilligerswerk doen oid)) een betere optie en heb je een uitvalsbasis in Nederland.
Ik heb zo dus ook niet het antwoord...
. Ik denk dat je oktober zou kunnen afwachten met name om zelf te zien wat het je doet en of dit een manier is die jou past.
Ik denk dat je er voor moet waken dat je die maand in Indonesië heel erg je vriend gaat 'pushen' ... Laat het hem ervaren zonder jouw hoop dat hij het ook zo leuk gaat vinden.
En misschien kom je er zelf in die maand wel achter dat jij het ook zo (2x een maand vakantie) wel leuk vindt om culturen e.d. te leren kennen.
Je kunt de vakanties zo inrichten dat je juist in contact komt met wat jij wilt leren kennen (mensen, culturen, avontuur).
Kijk, zijn dromen van huisje, boompje, beestje zijn volgens mij ook elders te realiseren. Daarvoor hoeven jullie niet in Nederland te blijven. Maar realiseer je dan wel dat er ook allerlei haken en ogen zitten aan elders (tijdelijk) een bestaan opbouwen.
Dan is gewoon reizen (en dan op zo'n manier dat je een land echt leert kennen (bijv. vrijwilligerswerk doen oid)) een betere optie en heb je een uitvalsbasis in Nederland.
Ik heb zo dus ook niet het antwoord...
. Ik denk dat je oktober zou kunnen afwachten met name om zelf te zien wat het je doet en of dit een manier is die jou past.
vrijdag 18 juni 2010 om 10:49
vrijdag 18 juni 2010 om 10:56
Ik ken het dilemma een beetje. Wat mij echter opvalt is het volgende:quote:In het begin viel het missen aan mijn kant wel mee, maar na 2 maanden begon dat wel steeds meer te komen en na 3 maanden ben ik terug naar Nederland gegaan omdat ik bij hem wilde zijn.
Je schrijft hier toch écht dat je terug bent gegaan omdat jíj je vriend zo miste, terwijl je verderop schrijft dat je alleen voor hem bent teruggegaan. (ok, als hij er niet was geweest, had je 'm ook niet gemist).
Als je aan je buitenlanddroom dacht, denk je daar dan ook op een gegeven moment een huis, een man en eventueel kinderen bij? Je zult toch moeten bedenken wat je liever wilt: je droom achter na, of houden wat je nu hebt. Ik denk dat je altijd meer spijt hebt van iets wat je níet hebt gedaan, dan van iets wat je wél hebt gedaan (volgens mij is daar zelfs een mooie psychologische term voor) dus in dat geval moet je gewoon gaan.
Je schrijft hier toch écht dat je terug bent gegaan omdat jíj je vriend zo miste, terwijl je verderop schrijft dat je alleen voor hem bent teruggegaan. (ok, als hij er niet was geweest, had je 'm ook niet gemist).
Als je aan je buitenlanddroom dacht, denk je daar dan ook op een gegeven moment een huis, een man en eventueel kinderen bij? Je zult toch moeten bedenken wat je liever wilt: je droom achter na, of houden wat je nu hebt. Ik denk dat je altijd meer spijt hebt van iets wat je níet hebt gedaan, dan van iets wat je wél hebt gedaan (volgens mij is daar zelfs een mooie psychologische term voor) dus in dat geval moet je gewoon gaan.
vrijdag 18 juni 2010 om 10:59
quote:MaiaSue schreef op 18 juni 2010 @ 10:49:
Ik zou mijn droom niet opgeven voor mijn vriend. Het hoort toch bij je? Je zou jezelf veranderen als je je droom zou opgeven, dan ben je dus ook niet meer de persoon waar hij verliefd op is geworden. Bovendien als je niet goed voor jezelf bent kan je toch ook niet goed voor een ander zijn?
Klinkt in theorie heel leuk, maar hoe vertaal je het naar de praktijk?
- Uit elkaar gaan?
- Gewoon gaan reizen terwijl beide diep ongelukkig zijn?
Ik zou mijn droom niet opgeven voor mijn vriend. Het hoort toch bij je? Je zou jezelf veranderen als je je droom zou opgeven, dan ben je dus ook niet meer de persoon waar hij verliefd op is geworden. Bovendien als je niet goed voor jezelf bent kan je toch ook niet goed voor een ander zijn?
Klinkt in theorie heel leuk, maar hoe vertaal je het naar de praktijk?
- Uit elkaar gaan?
- Gewoon gaan reizen terwijl beide diep ongelukkig zijn?
vrijdag 18 juni 2010 om 10:59
quote:elninjoo schreef op 18 juni 2010 @ 10:59:
Je hoeft toch niet elke keer maanden te reizen? Als je gewoon werkt kun je ook jaarlijks 'n maand op reis. En dan kun je daar 'n compromis over sluiten zodat je vriend gewoon lekker met je mee op reis gaat in die maand. Dan hoef je elkaar ook niet te missen.Of jij gaat een maand, en hij komt een weekje langs?
Je hoeft toch niet elke keer maanden te reizen? Als je gewoon werkt kun je ook jaarlijks 'n maand op reis. En dan kun je daar 'n compromis over sluiten zodat je vriend gewoon lekker met je mee op reis gaat in die maand. Dan hoef je elkaar ook niet te missen.Of jij gaat een maand, en hij komt een weekje langs?
vrijdag 18 juni 2010 om 11:05
Klinkt in theorie heel leuk, maar hoe vertaal je het naar de praktijk?
- Uit elkaar gaan?
- Gewoon gaan reizen terwijl beide diep ongelukkig zijn?[/quote]
Ik zit zelf in eenzelfde situatie, dus spreek uit ervaring. Ik ben bij mijzelf te rade gegaan hoe graag ik mijn droom in vervulling wil laten gaan. Voor mij is het een soort lotsbestemming. Het is mijn levensdoel en als ik mijn droom niet zou volgen zou ik het hem ook gaan verwijten, dat is uiteindelijk ook de doodssteek voor de relatie.
Tuurlijk ben ik het wel eens met het feit dat je je gevoelens kenbaar moet maken en het er met hem over moet hebben. Het is niet altijd zwart/wit, je kan ook tot een compromis komen.
(ik ben zelf trouwens ook in oktober in indonesie geweest en ik kan me bijna niet voorstellen dat hij dat niet geweldig gaat vinden
)
- Uit elkaar gaan?
- Gewoon gaan reizen terwijl beide diep ongelukkig zijn?[/quote]
Ik zit zelf in eenzelfde situatie, dus spreek uit ervaring. Ik ben bij mijzelf te rade gegaan hoe graag ik mijn droom in vervulling wil laten gaan. Voor mij is het een soort lotsbestemming. Het is mijn levensdoel en als ik mijn droom niet zou volgen zou ik het hem ook gaan verwijten, dat is uiteindelijk ook de doodssteek voor de relatie.
Tuurlijk ben ik het wel eens met het feit dat je je gevoelens kenbaar moet maken en het er met hem over moet hebben. Het is niet altijd zwart/wit, je kan ook tot een compromis komen.
(ik ben zelf trouwens ook in oktober in indonesie geweest en ik kan me bijna niet voorstellen dat hij dat niet geweldig gaat vinden
)
vrijdag 18 juni 2010 om 12:09
Oh wat super alle reacties. Bedankt.
Laat ik even voorop stellen dat ik het al vaak met mijn vriend over mijn dilemma, mijn buitenlanddroom etc. heb gehad. Hij laat de keuze aan mij over omdat hij me niet wil belemmeren. Hoewel hij wel erg verdrietig wordt van het idee. Dus als ik echt wil kan ik naar het buitenland gaan en kunnen wij proberen toch onze relatie te onderhouden. Ik ben alleen bang dat dat gelijk zal staan aan het einde vd relatie als ik zo lang weg ga. Want je leid dan beiden zo'n ander leven etc. Ik heb dat al vaak fout af zien lopen.
JOJO, mijn vriend is nogal homebound en ziet het dus ook niet zitten om zich samen met mij in het buitenland te vestigen. Dus als wij huisje, boompje, beestje willen dan zal dat in Nederland moeten zijn.
Wel een goede tip dat ik hem niet moet gaan pushen straks in Indonesië.
Misseigenwijs, ik heb 1 maand aan vakantiedagen. En dan die 2e maand onbetaald verlof ofzo, zat ik te denken. Daar moet ik dan mijn baan op uitzoeken (als het bij mijn huidige werkgever niet kan).
Kastanjez, ik ben toen teruggegaan omdat ik mijn vriend miste, niet omdat ik niet van het reizen genoot of het gevoel had daar genoeg van te hebben oid. Dat bedoelde ik.
Eerlijk gezegd dacht ik niet aan een huis, man en kinderen nee als ik aan die buitenlanddroom dacht. ik ben pas 23 en mijn plan was om eerst een paar jaar te zwerven en daarna misschien ergens (in het buitenland of in NL) te settelen met man en mss kind.
Elninjo, ja ik hoef natuurlijk niet jaarlijks maanden te reizen. Maar aan de andere kant merk ik dat het voor mij niet als 'genoeg' voelt om 1x per jaar op reis te gaan. Ik vind het geweldig dat mijn vriend meegaat, dat zou ik het liefst altijd zo doen.
Littlemissfixen, precies! Dat is het probleem.
MaiaSue, hoe hebben jullie het dan nu gedaan? Jij hebt dus je droom gevolgd. Maar hoe zit het dan nu met jullie relatie? Zijn jullie uit elkaar gegaan? Hebben jullie een lange afstandsrelatie? En als je in het buitenland zit zonder hem, voor hoelang dan?
Zwieber, ja dat zou ik echt super vinden. Maar dan moet ik eens goed nadenken hoe ik dat moet aanpakken. Ik ben maatschappelijk werkster, dus dat is niet zo'n internationaal georienteerd beroep.
Laat ik even voorop stellen dat ik het al vaak met mijn vriend over mijn dilemma, mijn buitenlanddroom etc. heb gehad. Hij laat de keuze aan mij over omdat hij me niet wil belemmeren. Hoewel hij wel erg verdrietig wordt van het idee. Dus als ik echt wil kan ik naar het buitenland gaan en kunnen wij proberen toch onze relatie te onderhouden. Ik ben alleen bang dat dat gelijk zal staan aan het einde vd relatie als ik zo lang weg ga. Want je leid dan beiden zo'n ander leven etc. Ik heb dat al vaak fout af zien lopen.
JOJO, mijn vriend is nogal homebound en ziet het dus ook niet zitten om zich samen met mij in het buitenland te vestigen. Dus als wij huisje, boompje, beestje willen dan zal dat in Nederland moeten zijn.
Wel een goede tip dat ik hem niet moet gaan pushen straks in Indonesië.
Misseigenwijs, ik heb 1 maand aan vakantiedagen. En dan die 2e maand onbetaald verlof ofzo, zat ik te denken. Daar moet ik dan mijn baan op uitzoeken (als het bij mijn huidige werkgever niet kan).
Kastanjez, ik ben toen teruggegaan omdat ik mijn vriend miste, niet omdat ik niet van het reizen genoot of het gevoel had daar genoeg van te hebben oid. Dat bedoelde ik.
Eerlijk gezegd dacht ik niet aan een huis, man en kinderen nee als ik aan die buitenlanddroom dacht. ik ben pas 23 en mijn plan was om eerst een paar jaar te zwerven en daarna misschien ergens (in het buitenland of in NL) te settelen met man en mss kind.
Elninjo, ja ik hoef natuurlijk niet jaarlijks maanden te reizen. Maar aan de andere kant merk ik dat het voor mij niet als 'genoeg' voelt om 1x per jaar op reis te gaan. Ik vind het geweldig dat mijn vriend meegaat, dat zou ik het liefst altijd zo doen.
Littlemissfixen, precies! Dat is het probleem.
MaiaSue, hoe hebben jullie het dan nu gedaan? Jij hebt dus je droom gevolgd. Maar hoe zit het dan nu met jullie relatie? Zijn jullie uit elkaar gegaan? Hebben jullie een lange afstandsrelatie? En als je in het buitenland zit zonder hem, voor hoelang dan?
Zwieber, ja dat zou ik echt super vinden. Maar dan moet ik eens goed nadenken hoe ik dat moet aanpakken. Ik ben maatschappelijk werkster, dus dat is niet zo'n internationaal georienteerd beroep.
vrijdag 18 juni 2010 om 12:47
Ja, dat wil iedereen toch wel, 2 of meerdere keren per jaar een maand op vakantie. Daar droom ik ook al mijn hele leven lang van alleen is dat moeilijk realiseerbaar als je maar 20 verlofdagen per jaar krijgt en onbetaald verlof alleen in speciale gevallen gegeven wordt en bovendien ook maar 2 weken aaneengesloten vakantie
mag nemen. En dan woon en werk ik in het buitenland
Mijn man is ook niet zo reislustig en alhoewel ik heb al jaren probeer hem ervan te overtuigen dat het zo geweldig is, zal dat nooit lukken. De reiskoorts zit er bij hem niet in en zal er ook nooit in komen. Vanwege allerlei omstandigheden, verhuizingen en werk zijn we de afgelopen 5 jaar niet of nauwelijks op reis geweest. Alleen maar lange weekendjes weg, stedentrips en dat soort dingen. Oh ja, we zijn wel nog een paar weken in Maleisie geweest en als hij daar eenmaal is, dan vindt hij het wel geweldig. Maar als we dan weer thuis zijn, heeft hij niet dat kriebelende gevoel van: ik wil weer op reis. Hij vindt het ook geen probleem als ik alleen zou gaan en ik ga vaak genoeg alleen weekendjes weg (met een vriendin) of op kookvakantie maar zou het juist zo leuk vinden om dat met hem te delen. Maar na al die jaren heb ik me er wel bij neergelegd en ik weet ook dat hij niet zal veranderen en dus lossen we het op deze manier op. En volgend jaar gaan we wel weer samen op reis dus daar kijk ik wel al heel erg naar uit.
Ik heb voor een leven met hem gekozen en dus geaccepteerd dat mijn droom op een wat lager pitje moet staan. En ja, zoals gezegd is dat in de praktijk toch al moeilijk te verwezenlijken i.v.m. werk e.d. En er moet natuurlijk ook brood op de plank komen.
Mocht ik morgen de lotto winnen, ja, dan weet ik absoluut zeker wat het eerste is dat ik ga doen.......rechtstreeks naar het vliegveld en dan zul je mij de komende 6 maanden niet meer zien
mag nemen. En dan woon en werk ik in het buitenland
Mijn man is ook niet zo reislustig en alhoewel ik heb al jaren probeer hem ervan te overtuigen dat het zo geweldig is, zal dat nooit lukken. De reiskoorts zit er bij hem niet in en zal er ook nooit in komen. Vanwege allerlei omstandigheden, verhuizingen en werk zijn we de afgelopen 5 jaar niet of nauwelijks op reis geweest. Alleen maar lange weekendjes weg, stedentrips en dat soort dingen. Oh ja, we zijn wel nog een paar weken in Maleisie geweest en als hij daar eenmaal is, dan vindt hij het wel geweldig. Maar als we dan weer thuis zijn, heeft hij niet dat kriebelende gevoel van: ik wil weer op reis. Hij vindt het ook geen probleem als ik alleen zou gaan en ik ga vaak genoeg alleen weekendjes weg (met een vriendin) of op kookvakantie maar zou het juist zo leuk vinden om dat met hem te delen. Maar na al die jaren heb ik me er wel bij neergelegd en ik weet ook dat hij niet zal veranderen en dus lossen we het op deze manier op. En volgend jaar gaan we wel weer samen op reis dus daar kijk ik wel al heel erg naar uit.
Ik heb voor een leven met hem gekozen en dus geaccepteerd dat mijn droom op een wat lager pitje moet staan. En ja, zoals gezegd is dat in de praktijk toch al moeilijk te verwezenlijken i.v.m. werk e.d. En er moet natuurlijk ook brood op de plank komen.
Mocht ik morgen de lotto winnen, ja, dan weet ik absoluut zeker wat het eerste is dat ik ga doen.......rechtstreeks naar het vliegveld en dan zul je mij de komende 6 maanden niet meer zien
vrijdag 18 juni 2010 om 12:58
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het spaans benauwd krijg bij het idee om nu al (ik ben 24) te gaan denken aan koophuis en "broeden". Dus zelf zou ik daar nog even mee wachten...
Zelf denk ik dat je een beetje moet kiezen of een compromis sluiten. Kiezen of het zo accepteert of niet, of overwegen om zelf een tijdje te gaan zwerven en een LDR te onderhouden. Als het echt goed zit met de relatie, dan overleeft de relatie het best om een paar maanden uit elkaar te zijn.
Zelf denk ik dat je een beetje moet kiezen of een compromis sluiten. Kiezen of het zo accepteert of niet, of overwegen om zelf een tijdje te gaan zwerven en een LDR te onderhouden. Als het echt goed zit met de relatie, dan overleeft de relatie het best om een paar maanden uit elkaar te zijn.
vrijdag 18 juni 2010 om 13:32
Moondancer, heb je wel een realistisch beeld van het leven dat je zou willen leiden? Ik denk dat er weinig werkgevers zijn die jaarlijks een maand betaald verlof willen geven (naast een maand vakantie).
Misschien moet je eens verder gaan denken dan alleen De Droom, en bedenken hoé dat wat je wilt eigenlijk te realiseren valt. Is het écht het reizen, of is het graag in het buitenland willen zijn? Dat laatste is namelijk iets héél anders dan het eerste.
Misschien moet je eens verder gaan denken dan alleen De Droom, en bedenken hoé dat wat je wilt eigenlijk te realiseren valt. Is het écht het reizen, of is het graag in het buitenland willen zijn? Dat laatste is namelijk iets héél anders dan het eerste.
vrijdag 18 juni 2010 om 14:57
Juist ja, sluit me helemaal aan bij Kastanjez. Wonen en werken in het buitenland is lang niet zo rooskleurig als je zou denken. Overal komt de sleur en routine om de hoek kijken - of je moet al een superbaan in een superland hebben of zo.
Belangrijkste reden voor mij om te reizen is het gevoel van vrijheid, niets te hoeven maar alles te mogen en dat is iets dat in het dagelijks leven toch wat minder is.
Zoals mevrouwtje zonneschijn zegt, je moet een compromis sluiten, niet alleen met je vriend maar ook met jezelf want zoals velen van ons al hebben aangegeven, ik denk niet dat er veel werkgevers zijn die je elk jaar een maand onbetaald verlof willen geven.
Belangrijkste reden voor mij om te reizen is het gevoel van vrijheid, niets te hoeven maar alles te mogen en dat is iets dat in het dagelijks leven toch wat minder is.
Zoals mevrouwtje zonneschijn zegt, je moet een compromis sluiten, niet alleen met je vriend maar ook met jezelf want zoals velen van ons al hebben aangegeven, ik denk niet dat er veel werkgevers zijn die je elk jaar een maand onbetaald verlof willen geven.
