Reizen
alle pijlers
Emigreren naar suriname wie ook???
dinsdag 10 maart 2009 om 16:52
Ik ben voornemens om volgend jaar zomer te emigreren naar suriname,ben in nederland geboren maar van oorsprong surinaams.
Na een paar jaar geleden suriname bezocht te hebben blijft het kriebelen , ik MOET erheen, heb een dochter van 8.
Graag zou ik willen weten wie mij voorgegaan zijn , en wat is jullie ervaring.
Na een paar jaar geleden suriname bezocht te hebben blijft het kriebelen , ik MOET erheen, heb een dochter van 8.
Graag zou ik willen weten wie mij voorgegaan zijn , en wat is jullie ervaring.
dinsdag 10 maart 2009 om 18:09
hoi biboo,
je had toch 2 kids?
anyway...ik ben nederlands maar nu ook een aantal keren in suriname geweest en ook ik vind het geweldig.
mijn man wil graag terug om het bedrijf van zijn vader voort te zetten en op zich zou ik best de sprong met hem willen wagen ware het niet dat onze relatie momenteel niet erg goed is.
maar mocht alles op zijn pootjes komen dan is het plan om over 2 jaar te vertrekken.
hoe lang ben je in suriname gebleven en wat heb je daar precies gedaan?
ik vraag je dit omdat ik goed heb geziend dat je daar echt een bron van inkomsten moet hebben en zelfvoorzienend moet zijn, anders heb je niks, en in surinme is niks ook echt niks..
ik vind de armoede en het verschil tussen arm en rijk daar wel schrijnend, ook de veiligheid vind ik te wensen over laten.
heb je je ook verdiept in het onderwijs voor je kinderen daar, er zijn best grote verschillen in niveau met nederland, tenzij je je het kunt veroorlpoven je kids naar een goede priveschool te sturen.
wat ga je doen met huisvesting, de woningnood is in suriname best hoog, het is niet ongebruikelijk bij je ouders of schoonouders te blijven wonen tot je zelf genoeg gespaard hebt om een kavel te kopen en er iets te bouwen.
om een lang verhaal kort te maken...waar baseer je je verlangen om naar suriname te emigreren op?
hoe denk je daar je leven in te gaan richten en hou zouden je kids het vinden, is je dochter al eens daar geweest?
hoop vragen, zou het leuk vinden om antwoord te krijgen, ook omdat ik zelf met het idee speel maar ik afgezien van mijn relatie ook niet echt overtuigd ben of ik mijn leven daar prettig zou kunnen leven.
natuurklijk hou ik van de schoonheid van de natuur daar, de mensen, de zon en het heerlijke eten, maar de minnen zijn voor mij: veiligheid, bekrompenheid en ouderwetse ideeen van mensen, kloof tussen arm en rijk, altijd maar die hitte, want dat het heet kan worden heb ik afgelopen jaar ondervonden...men!!
moet nu ff gaan, hoop op een reactie
je had toch 2 kids?
anyway...ik ben nederlands maar nu ook een aantal keren in suriname geweest en ook ik vind het geweldig.
mijn man wil graag terug om het bedrijf van zijn vader voort te zetten en op zich zou ik best de sprong met hem willen wagen ware het niet dat onze relatie momenteel niet erg goed is.
maar mocht alles op zijn pootjes komen dan is het plan om over 2 jaar te vertrekken.
hoe lang ben je in suriname gebleven en wat heb je daar precies gedaan?
ik vraag je dit omdat ik goed heb geziend dat je daar echt een bron van inkomsten moet hebben en zelfvoorzienend moet zijn, anders heb je niks, en in surinme is niks ook echt niks..
ik vind de armoede en het verschil tussen arm en rijk daar wel schrijnend, ook de veiligheid vind ik te wensen over laten.
heb je je ook verdiept in het onderwijs voor je kinderen daar, er zijn best grote verschillen in niveau met nederland, tenzij je je het kunt veroorlpoven je kids naar een goede priveschool te sturen.
wat ga je doen met huisvesting, de woningnood is in suriname best hoog, het is niet ongebruikelijk bij je ouders of schoonouders te blijven wonen tot je zelf genoeg gespaard hebt om een kavel te kopen en er iets te bouwen.
om een lang verhaal kort te maken...waar baseer je je verlangen om naar suriname te emigreren op?
hoe denk je daar je leven in te gaan richten en hou zouden je kids het vinden, is je dochter al eens daar geweest?
hoop vragen, zou het leuk vinden om antwoord te krijgen, ook omdat ik zelf met het idee speel maar ik afgezien van mijn relatie ook niet echt overtuigd ben of ik mijn leven daar prettig zou kunnen leven.
natuurklijk hou ik van de schoonheid van de natuur daar, de mensen, de zon en het heerlijke eten, maar de minnen zijn voor mij: veiligheid, bekrompenheid en ouderwetse ideeen van mensen, kloof tussen arm en rijk, altijd maar die hitte, want dat het heet kan worden heb ik afgelopen jaar ondervonden...men!!
moet nu ff gaan, hoop op een reactie
dinsdag 10 maart 2009 om 19:05
biboo: ik hoop op veel reacties voor jou.
Tip: kijk anders eens hier:
www.mamjo.com
Bij uitstek een forum waarop veel Surinaamse mensen actief zijn, zullen vast ook wel een hoop mensen bijzijn die plannen hebben om te emigreren of geemigreerd zijn.
succes.
Tip: kijk anders eens hier:
www.mamjo.com
Bij uitstek een forum waarop veel Surinaamse mensen actief zijn, zullen vast ook wel een hoop mensen bijzijn die plannen hebben om te emigreren of geemigreerd zijn.
succes.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 10 maart 2009 om 22:36
ja mavis je hebt gelijk heb 2 kids, de tekst is een beetje haastig verzonden(en geschreven) ben tevens ook alleenstaand, dus om gelijk antw te geven op je vraag omdat je zelf aangeeft in een moeilijke situatie te zitten , vindt ik niet dat dat je tegen zou moeten houden.
Wat betreft scholing voor mijn kids, ben naar de amerikaanse internationale school geweest en daar gaat mijn voorkeur ook naar uit, ja het kost wat, maar de educatie van mijn kids staat voorop, huisvesting zit ook wel goed heb een woning, dus daar maak ik mij ook niet druk om, het is alleen zo dat ik mij asf vraag, ok wat ga je daar doen qua werk, zou dus graag iets voor mezelf beginnen maar wat daar ben ik nog niet uit.
en je hebt gelijk het verschil tussen rijk en arm is heel goed te zien, maar dat begint nu in nederland ook al goed merkbaar te worden.
Wat mij van suriname ontzettend aantrekt is dat behalve het klimaat heerlijk is, het leven stopt niet na het werk, je kan nog wat doen, als is het even ontspannen op het erf zitten en naar de blauwe lucht kijken dan kan dat of een terasje pakken , of je kids ergens laten spelen. Ben er wel van overtuigd dat als je je bij een club of iets degelijks aansluit , want die zijn er genoeg, je bv ook met mensen kan communiceren op een bepaald niveau er gaan genoeg mensen vanuit ned naar su.
Het onpersoonlijke en gehaaste leven van nederland zit mij al een paar jaar niet meer lekker , zou echt willen leven, en zou het niet erg vinden een stapje terug te moeten doen( al ben ik gelukkig gezegend dat dat niet hoeft maar toch).
En mocht het toch tegen vallen , heb je het in ieder geval geprobeerd, want je verbrand natuurlijk niet alle schepen achter je.
Wat betreft scholing voor mijn kids, ben naar de amerikaanse internationale school geweest en daar gaat mijn voorkeur ook naar uit, ja het kost wat, maar de educatie van mijn kids staat voorop, huisvesting zit ook wel goed heb een woning, dus daar maak ik mij ook niet druk om, het is alleen zo dat ik mij asf vraag, ok wat ga je daar doen qua werk, zou dus graag iets voor mezelf beginnen maar wat daar ben ik nog niet uit.
en je hebt gelijk het verschil tussen rijk en arm is heel goed te zien, maar dat begint nu in nederland ook al goed merkbaar te worden.
Wat mij van suriname ontzettend aantrekt is dat behalve het klimaat heerlijk is, het leven stopt niet na het werk, je kan nog wat doen, als is het even ontspannen op het erf zitten en naar de blauwe lucht kijken dan kan dat of een terasje pakken , of je kids ergens laten spelen. Ben er wel van overtuigd dat als je je bij een club of iets degelijks aansluit , want die zijn er genoeg, je bv ook met mensen kan communiceren op een bepaald niveau er gaan genoeg mensen vanuit ned naar su.
Het onpersoonlijke en gehaaste leven van nederland zit mij al een paar jaar niet meer lekker , zou echt willen leven, en zou het niet erg vinden een stapje terug te moeten doen( al ben ik gelukkig gezegend dat dat niet hoeft maar toch).
En mocht het toch tegen vallen , heb je het in ieder geval geprobeerd, want je verbrand natuurlijk niet alle schepen achter je.
woensdag 11 maart 2009 om 17:49
wat jij vertelt is ook precies wat mij aantrekt, gewoon genieten van kleine dingen is daar zo veel makkelijker!
op het erf met een rijpe manja, bbq-en buiten, kids lekker spelen, sochtends even opwarmen in de zon en smiddags rustig aan want het is te heet om je druk te maken..
savonds beetje slenteren in de stad en daarna een bak bami halen om thuis op de veranda op te eten..mmm, hahaha!
ik hoef me ook niet druk te maken om huisvesting, huis is aanwezig en schoonvader heeft een groot en goedlopend bedrijf...
maarrrrrr....ik wil ook iets te doen hebben voor mezelf, dus ergens leuk werk vinden en mijn eigen inkomsten hebben, en wat jij zegt; mensen ontmoeten van een bepaald niveau vind ik ook erg belangrijk, want eerlijk is eerlijk..het gemiddelde niveau van de vrouwen is toch niet te vergelijken met hier..en dat is voor mij ook wel een klein struikelblok, ben soms bang dat ik me daar als een vreemde eend in de bijt zal blijven voelen,hoeveel ik me ook aanpas, alleen al vanwege mijn uiterlijk, blank en felblond..
naar mijn idee heeft suriname tal van mogelijkheden omdat het land gewoon nog niet erg ontwikkeld is en er dus genoeg mogelijkheden zijn om een eigen business te starten, kwestie van kijken waar behoefte aan is en daarop inspelen.
zo kwam ik er bijv achter dat er in suriname niet of nauwelijks bed and breakfasts zijn!
als ik ga dan ga ik ook met de instelling: niet geschoten is altijd mis, en ik zal zeker niet al mijn schepen hier verbranden..
ik vind het een fijn idee dat er veel surinaamse nederlanders en ook nederlanders teruggaan naar suriname, maar ik heb ook gehoord dat deze mensen vaak met "uit de hoogte"worden bestempelt en nooit echt integreren tussen de surinamers omdat ze toch "anders" zijn..
ik denk dat de jeugd de toekomst heeft in suriname en dat je daar op in moet spelen wat betreft het opzetten van een business..
anyway..genoeg ideeen en dromen, maar we zijn momenteel bezig om een plan van aanpak te maken en het is best moeilijk om uit te vogelen waar te beginnen, je kan natuurlijk niet op de bonnefooi naar suriname vertrekken..heb jij al iets van een plan klaarliggen?
hoor graag van je...
op het erf met een rijpe manja, bbq-en buiten, kids lekker spelen, sochtends even opwarmen in de zon en smiddags rustig aan want het is te heet om je druk te maken..
savonds beetje slenteren in de stad en daarna een bak bami halen om thuis op de veranda op te eten..mmm, hahaha!
ik hoef me ook niet druk te maken om huisvesting, huis is aanwezig en schoonvader heeft een groot en goedlopend bedrijf...
maarrrrrr....ik wil ook iets te doen hebben voor mezelf, dus ergens leuk werk vinden en mijn eigen inkomsten hebben, en wat jij zegt; mensen ontmoeten van een bepaald niveau vind ik ook erg belangrijk, want eerlijk is eerlijk..het gemiddelde niveau van de vrouwen is toch niet te vergelijken met hier..en dat is voor mij ook wel een klein struikelblok, ben soms bang dat ik me daar als een vreemde eend in de bijt zal blijven voelen,hoeveel ik me ook aanpas, alleen al vanwege mijn uiterlijk, blank en felblond..
naar mijn idee heeft suriname tal van mogelijkheden omdat het land gewoon nog niet erg ontwikkeld is en er dus genoeg mogelijkheden zijn om een eigen business te starten, kwestie van kijken waar behoefte aan is en daarop inspelen.
zo kwam ik er bijv achter dat er in suriname niet of nauwelijks bed and breakfasts zijn!
als ik ga dan ga ik ook met de instelling: niet geschoten is altijd mis, en ik zal zeker niet al mijn schepen hier verbranden..
ik vind het een fijn idee dat er veel surinaamse nederlanders en ook nederlanders teruggaan naar suriname, maar ik heb ook gehoord dat deze mensen vaak met "uit de hoogte"worden bestempelt en nooit echt integreren tussen de surinamers omdat ze toch "anders" zijn..
ik denk dat de jeugd de toekomst heeft in suriname en dat je daar op in moet spelen wat betreft het opzetten van een business..
anyway..genoeg ideeen en dromen, maar we zijn momenteel bezig om een plan van aanpak te maken en het is best moeilijk om uit te vogelen waar te beginnen, je kan natuurlijk niet op de bonnefooi naar suriname vertrekken..heb jij al iets van een plan klaarliggen?
hoor graag van je...
donderdag 12 maart 2009 om 22:13
Hoi Mavis,
Nou ik moest wel even lachen toen ik je bericht las, want ik dacht dus ook aan een bed and breakfast. Je hebt in Suriname een leuke en die heet Zus en Zo , ook van nederlandse mensen, en dat bracht mij eigenlijk ook wel op het idee.
Ik zou graag een tijdsbesteding wilen hebben als ik daar ben, maar wil mij zeker niet te pletter werken, heb hier een eigen onderneming en werk al hard zat,Wil mij in Suriname concentreren op mijn kids en daarnaast een leuke onderneming hebben, maar niet met de stress van Ned. Dus dat is eigenlijk een beetje mn plan van aanpak, het is in ieder geval zeker dat ik volgend jaar zomer in Suriname ben.
Wanneer zouden jullie willen vertrekken?
Nou ik moest wel even lachen toen ik je bericht las, want ik dacht dus ook aan een bed and breakfast. Je hebt in Suriname een leuke en die heet Zus en Zo , ook van nederlandse mensen, en dat bracht mij eigenlijk ook wel op het idee.
Ik zou graag een tijdsbesteding wilen hebben als ik daar ben, maar wil mij zeker niet te pletter werken, heb hier een eigen onderneming en werk al hard zat,Wil mij in Suriname concentreren op mijn kids en daarnaast een leuke onderneming hebben, maar niet met de stress van Ned. Dus dat is eigenlijk een beetje mn plan van aanpak, het is in ieder geval zeker dat ik volgend jaar zomer in Suriname ben.
Wanneer zouden jullie willen vertrekken?
zondag 15 maart 2009 om 16:58
hey biboo,
wat grappig dat we hetzelfde idee hebben!
bed and breakfast is niet te hard werken lijkt mij, maar wel gezeur en verzorging van andere mensen, moet je net zin hebben natuurlijk, maar er is zeker wel n markt voor lijkt mij.
wij willen binnen 1,5 jaar weg, anders worden onze kids te groot om zo'n stap te wagen..
ik vind het wel dapper dat je hier je zekerheden op wilt geven om daar een bestaan op te bouwen..
ik heb niet veel wat me hier vast houdt, afgezien van mijn familie natuurlijk, ben ook beniewd hoe het zal zijn om hen te moeten missen.
welk gedeelte zou je willen gaan wonen, heb je een bepaalde wijk voor ogen?
wat grappig dat we hetzelfde idee hebben!
bed and breakfast is niet te hard werken lijkt mij, maar wel gezeur en verzorging van andere mensen, moet je net zin hebben natuurlijk, maar er is zeker wel n markt voor lijkt mij.
wij willen binnen 1,5 jaar weg, anders worden onze kids te groot om zo'n stap te wagen..
ik vind het wel dapper dat je hier je zekerheden op wilt geven om daar een bestaan op te bouwen..
ik heb niet veel wat me hier vast houdt, afgezien van mijn familie natuurlijk, ben ook beniewd hoe het zal zijn om hen te moeten missen.
welk gedeelte zou je willen gaan wonen, heb je een bepaalde wijk voor ogen?
dinsdag 17 maart 2009 om 23:33
Ik heb wel leuke ervaringen, maar voor drie weken. Zou er voor geen goud willen wonen. Heb dat ooit gedaan en ik werd knettergek van die mentaliteit.
Met een manja op je erf zitten is leuk, maar niet als het dag in dag uit gebeurt omdat je geen moer te doen hebt omdat mensen hun afspraken niet nakomen... Vandaar.
Met een manja op je erf zitten is leuk, maar niet als het dag in dag uit gebeurt omdat je geen moer te doen hebt omdat mensen hun afspraken niet nakomen... Vandaar.
woensdag 18 maart 2009 om 10:23
woensdag 18 maart 2009 om 15:20
woensdag 18 maart 2009 om 16:12
Ik vind dat je te idealistisch bezig bent, maar dat vind ik. Er zijn daar best veel mogelijkheden (al vind je die niet op literair gebied), in theorie. In praktijk word je daar erg tegen gewerkt door god weet wat.
Tuurlijk waren er wel mensen die boeken op konden sturen en tuurlijk kan het tegenwoordig via internet, maar dat wordt dan allemaal wel een hele dure grap.
Wat ik ook bedoel: het is niet alleen het letterlijke feit dat daar nauwelijks boeken te verkrijgen zijn, het geeft voor mij ook het 'klimaat' weer: het speelt daar gewoon niet, of minder. De interesse is er maar bij een hele kleine groep mensen en ik vond dat vrij beperkt.
De reden dat ik daar wilde wonen, was om een tijd dichter bij familie te zijn.
Tuurlijk waren er wel mensen die boeken op konden sturen en tuurlijk kan het tegenwoordig via internet, maar dat wordt dan allemaal wel een hele dure grap.
Wat ik ook bedoel: het is niet alleen het letterlijke feit dat daar nauwelijks boeken te verkrijgen zijn, het geeft voor mij ook het 'klimaat' weer: het speelt daar gewoon niet, of minder. De interesse is er maar bij een hele kleine groep mensen en ik vond dat vrij beperkt.
De reden dat ik daar wilde wonen, was om een tijd dichter bij familie te zijn.
donderdag 19 maart 2009 om 12:27
hey fleur,
ik heb eerder daar 3 maanden doorgebracht, zonder geld en zonder luxe en comfortabele huisvesting ( ik had mijn vliegtuig gemist en geen geld meer, hahahah!) en ik moet zeggen dat ik een heerlijke tijd heb gehad.
Juist de eenvoudige dingen daar spreken me aan, dus idd het genieten van een manja etc etc.
ik weet niet of je kinderen hebt, maar het leven in nederland met kleine kinderen speelt zich erg in en om het huis af als ze klein zijn, dit zal ook niet veranderen in suriname en het lijkt mij daar dan toch fijner als hier, gezonder ook.
ook de mentaliteit van de kinderen daar spreekt me aan, nog echt kind en niet verziekt en halve volwassenen zoals hier...eigenschappen die ik graag zou willen zien bij mijn kinderen.
natuurlijk gaat dit ook niet helemaal op omdat er een soort van dubbele moraal zal komen, mijn kinderen zullen het in suriname hoogstwaarschijnlijk beter hebben als het gemiddelde buurjongetje of meisje maar ik hoop dat ze het dan zullen signaleren en waarderen.
wat ontwikkeling en interesse van mensen daar betreft, je hebt hier zeker een punt, wij gaven dit ook al aan in onze posts.
maar er zijn zeker wel ontwikkelde mensen in suriname hoor, het ligt er een beetje aan in welke kringen je je begeeft.
door internet is het ook makkelijker om met deze mensen in contact te komen, en op internet zijn er zelfs e-books en genoeg te lezen..
wat betreft niets te doen...voorwaarde voor mij om daarheen te emigreren is wel dat ik daar een dagbesteding heb in de vorm van werk wat mij ook genoeg aanspreekt, dit is ook een voorwaarde om een verblijfsvergunnig te krijgen als buitenlander.
wat wel belangrijk is is hoe je er zelf instaat, hoe hoog of laag leg je de lat daar voor jezelf?
droom je van een jungle-book sprookje dan zal je bedrogen uitkomen, zie je de keiharde werkelijkheid daar en accepteer je die dan ben je al een eind op weg.
een idealist zou ik mezelf dus zeker niet noemen, ik zie eerder nogal veel beren op de weg, maar niet geschoten blijft dus echt mis.
mocht het allemaal niet lopen zoals gepland ( en dat doet het nooit, hahha)dan zullen mijn schepen hier zeker niet verbrand zijn en zijn we allemaal iig een mooie en leerzame ervaring rijker.
vind jij jezelf een idealist biboo?
ik heb eerder daar 3 maanden doorgebracht, zonder geld en zonder luxe en comfortabele huisvesting ( ik had mijn vliegtuig gemist en geen geld meer, hahahah!) en ik moet zeggen dat ik een heerlijke tijd heb gehad.
Juist de eenvoudige dingen daar spreken me aan, dus idd het genieten van een manja etc etc.
ik weet niet of je kinderen hebt, maar het leven in nederland met kleine kinderen speelt zich erg in en om het huis af als ze klein zijn, dit zal ook niet veranderen in suriname en het lijkt mij daar dan toch fijner als hier, gezonder ook.
ook de mentaliteit van de kinderen daar spreekt me aan, nog echt kind en niet verziekt en halve volwassenen zoals hier...eigenschappen die ik graag zou willen zien bij mijn kinderen.
natuurlijk gaat dit ook niet helemaal op omdat er een soort van dubbele moraal zal komen, mijn kinderen zullen het in suriname hoogstwaarschijnlijk beter hebben als het gemiddelde buurjongetje of meisje maar ik hoop dat ze het dan zullen signaleren en waarderen.
wat ontwikkeling en interesse van mensen daar betreft, je hebt hier zeker een punt, wij gaven dit ook al aan in onze posts.
maar er zijn zeker wel ontwikkelde mensen in suriname hoor, het ligt er een beetje aan in welke kringen je je begeeft.
door internet is het ook makkelijker om met deze mensen in contact te komen, en op internet zijn er zelfs e-books en genoeg te lezen..
wat betreft niets te doen...voorwaarde voor mij om daarheen te emigreren is wel dat ik daar een dagbesteding heb in de vorm van werk wat mij ook genoeg aanspreekt, dit is ook een voorwaarde om een verblijfsvergunnig te krijgen als buitenlander.
wat wel belangrijk is is hoe je er zelf instaat, hoe hoog of laag leg je de lat daar voor jezelf?
droom je van een jungle-book sprookje dan zal je bedrogen uitkomen, zie je de keiharde werkelijkheid daar en accepteer je die dan ben je al een eind op weg.
een idealist zou ik mezelf dus zeker niet noemen, ik zie eerder nogal veel beren op de weg, maar niet geschoten blijft dus echt mis.
mocht het allemaal niet lopen zoals gepland ( en dat doet het nooit, hahha)dan zullen mijn schepen hier zeker niet verbrand zijn en zijn we allemaal iig een mooie en leerzame ervaring rijker.
vind jij jezelf een idealist biboo?
donderdag 19 maart 2009 om 14:40
Haha, ik zeg niet dat er geen ontwikkelde mensen in Suriname zijn, maar er is gewoon nauwelijks tot geen literair leven daar en dat mis ik echt verschrikkelijk. Het is niet zo dat ik elke avond in een literaire bar ofzo wil zitten, echt niet, maar ik kan niet leven in een land waar maar een echte boekwinkel is (met een beperkt assortiment). Niet alleen omdát er dus maar een boekwinkel is, maar ook omdat het (voor mij) tekenend is voor dit land. En ik ben (helaas?) niet de enige die daar zo over denkt: iedereen die een beetje kan schrijven vertrekt naar Nederland, of laat iig hun boek naar Nederland vertrekken. Dat vind ik jammer.
Ik zou daar zo graag iets aan willen doen, maar het komt daar gewoon niet van de grond. En ik ben niet idealistisch genoeg om geld in een bodemloze put te pompen.
En natuurlijk zijn er e-books (als het internet er niet weer es voor weken uit ligt) en natuurlijk kun je, los van de hoge kosten, boeken bestellen via internet (ook even los van de vraag of het aankomt, want er verdwijnen daar nogal es spullen), maar het is het toch niet.
Ik kan niet echt zeggen waar het aan ligt, nog steeds niet. Kan alleen zeggen dat het te maken heeft met het feit dat er zo weinig mensen wonen en misschien, klein beetje omdat hun prioriteit daar niet ligt. Vind ik ook niet gek. Met een inkomen van (omgerekend) €200, zou ik ook geen boek van €20 kopen. Want dat zijn de prijzen daar.
En ja, wat ik dus schreef: ik kan ook van een rijpe manja op mijn erf genieten, maar níet weken achter elkaar omdat ik niks anders kan doen omdat Telesur weer es een storing heeft of staakt waardoor de telefoon tijdenlang buiten gebruik is. Niet weken achter elkaar omdat er iets mis is met het internetkabeltje op de bodem van de zee.
Mijn kinderen... Voor mijn kinderen lijkt het me voor even wel leuk. Mits ze gezond blijven. Voor geen goud dat mijn kinderen daar in een ziekenhuis terecht komen. Dat zou mijn grootste angst zijn.
Ik zou daar zo graag iets aan willen doen, maar het komt daar gewoon niet van de grond. En ik ben niet idealistisch genoeg om geld in een bodemloze put te pompen.
En natuurlijk zijn er e-books (als het internet er niet weer es voor weken uit ligt) en natuurlijk kun je, los van de hoge kosten, boeken bestellen via internet (ook even los van de vraag of het aankomt, want er verdwijnen daar nogal es spullen), maar het is het toch niet.
Ik kan niet echt zeggen waar het aan ligt, nog steeds niet. Kan alleen zeggen dat het te maken heeft met het feit dat er zo weinig mensen wonen en misschien, klein beetje omdat hun prioriteit daar niet ligt. Vind ik ook niet gek. Met een inkomen van (omgerekend) €200, zou ik ook geen boek van €20 kopen. Want dat zijn de prijzen daar.
En ja, wat ik dus schreef: ik kan ook van een rijpe manja op mijn erf genieten, maar níet weken achter elkaar omdat ik niks anders kan doen omdat Telesur weer es een storing heeft of staakt waardoor de telefoon tijdenlang buiten gebruik is. Niet weken achter elkaar omdat er iets mis is met het internetkabeltje op de bodem van de zee.
Mijn kinderen... Voor mijn kinderen lijkt het me voor even wel leuk. Mits ze gezond blijven. Voor geen goud dat mijn kinderen daar in een ziekenhuis terecht komen. Dat zou mijn grootste angst zijn.
donderdag 19 maart 2009 om 15:31
Hoi Allemaal,
Nee ik ben geen idealist, hou wel van dromen , maar ben realistisch genoeg om te weten dat ook daar het niet altijd over rozen zal lopen, maar ik zal het wel beter hebben daar dan de gemiddelde inwoner, en de zekerheid dat je voldoende te besteden hebt, maakt voor mij de stap minder groot, en durf ik het dus ook aan.
Nee ik ben geen idealist, hou wel van dromen , maar ben realistisch genoeg om te weten dat ook daar het niet altijd over rozen zal lopen, maar ik zal het wel beter hebben daar dan de gemiddelde inwoner, en de zekerheid dat je voldoende te besteden hebt, maakt voor mij de stap minder groot, en durf ik het dus ook aan.
woensdag 25 maart 2009 om 15:14
Hmmm...ik ben er vorig jaar geweest op vakantie voor een maand en had ook zeker het gevoel: 'hier zou ik later wel kunnen wonen'. Mede omdat bijna al mijn familie daar woont. Ga deze zomer weer, en heb er verschrikkelijk veel zin in. Alleen...realiseer je idd wel dat vakantie heel anders is dan wonen...alleen als je ontzettend goed verdient daar en een goede baan hebt kun je ook echt het leven leiden wat je graag wilt en ook daadwerkelijk genieten van de tijd die je daar woont, anders is het echt huilen met de pet op...zorg is daar idd verschrikkelijk slecht, en als je het al nodig hebt alleen te betalen als je behoorlijk wat te besteden hebt.
En inderdaad...je kunt er misschien niet de laatste Mulisch of Gephart krijgen, of de allerlaatste mode maar dat is ook niet zo gek als het overgrote deel van de bevolking vooral bezig is het hoofd boven water te houden..overigens heeft genieten van de natuur zelf ook zo z'n charme en alles behalve saai (voor mij dan he!) en zou het voor mij weliswaar wennen zijn om het zonder veel van de luxe die je in Nederland hebt te doen maar misschien ben ik wel gewoon te verwend in Nl en zou ik daar leren te genieten met minder.
Mijn oom is decaan op de universiteit in Suriname, en had hier in Nl bakken met geld kunnen verdienen met z'n kennis maar toch kiest hij ervoor in Suriname te blijven omdat het leven daar hem meer aanspreekt.
Kortom: Suriname is absoluut niet voor iedereen..natuurlijk heb je daar mensen die hun afspraken niet nakomen of te laat komen (is dat niet het typische beeld dat veel mensen van Surinamers hebben.??), maar die heb je hier immers ook! Ik zou me daar prima vermaken (ook zonder de Bijenkorf en de snelste kabelverbinding), maar gelukkig is iedereen anders.
Oh, even op de valreep: hierboven werd opgemerkt dat diegene zich 'zeker niet te pletter wil werken'...sorry..? Ik denk dat je dan echt een beetje in een droomwereld leeft (niet verkeerd bedoeld), want waarschijnlijk ga je daar nog harder moeten werken dan je in Nl doet/deed...laat je niet bedriegen door het relaxte beeld dat de zon en het mooie weer je geven!
x Lala.
En inderdaad...je kunt er misschien niet de laatste Mulisch of Gephart krijgen, of de allerlaatste mode maar dat is ook niet zo gek als het overgrote deel van de bevolking vooral bezig is het hoofd boven water te houden..overigens heeft genieten van de natuur zelf ook zo z'n charme en alles behalve saai (voor mij dan he!) en zou het voor mij weliswaar wennen zijn om het zonder veel van de luxe die je in Nederland hebt te doen maar misschien ben ik wel gewoon te verwend in Nl en zou ik daar leren te genieten met minder.
Mijn oom is decaan op de universiteit in Suriname, en had hier in Nl bakken met geld kunnen verdienen met z'n kennis maar toch kiest hij ervoor in Suriname te blijven omdat het leven daar hem meer aanspreekt.
Kortom: Suriname is absoluut niet voor iedereen..natuurlijk heb je daar mensen die hun afspraken niet nakomen of te laat komen (is dat niet het typische beeld dat veel mensen van Surinamers hebben.??), maar die heb je hier immers ook! Ik zou me daar prima vermaken (ook zonder de Bijenkorf en de snelste kabelverbinding), maar gelukkig is iedereen anders.
Oh, even op de valreep: hierboven werd opgemerkt dat diegene zich 'zeker niet te pletter wil werken'...sorry..? Ik denk dat je dan echt een beetje in een droomwereld leeft (niet verkeerd bedoeld), want waarschijnlijk ga je daar nog harder moeten werken dan je in Nl doet/deed...laat je niet bedriegen door het relaxte beeld dat de zon en het mooie weer je geven!
x Lala.
woensdag 25 maart 2009 om 15:57
Ik denk dat je heel erg gelijk hebt, met je laatste alinea... Kan diegene zich nog aardig op verkijken, vrees ik.
En ja, hier komen ook mensen te laat en komen ze soms afspraken niet na. Maar hier is het niet zo in de cultuur ingebakken als daar. Al merk ik wel dat hoe meer hoger opgeleide mensen uit NL terug gaan naar Su, hoe beter het wat dát betreft gaat.
En natuurlijk kun je je vermaken zonder prima internetverbinden of telefoon, maar soms ben je wel afhankelijk van dat soort dingen met werk. En dan is het erg lastig als dat het niet doet...
En dat van die boeken... Ik vind het gewoon jammer, dat is alles. Vooral ook omdat dat cirkeltje blijft bestaan: mensen zijn te arm om boeken te kopen > schrijvers/boeken vertrekken naar NL > boeken worden vanuit NL geimporteerd naar Su > worden daardoor nog duurder...
En ja, hier komen ook mensen te laat en komen ze soms afspraken niet na. Maar hier is het niet zo in de cultuur ingebakken als daar. Al merk ik wel dat hoe meer hoger opgeleide mensen uit NL terug gaan naar Su, hoe beter het wat dát betreft gaat.
En natuurlijk kun je je vermaken zonder prima internetverbinden of telefoon, maar soms ben je wel afhankelijk van dat soort dingen met werk. En dan is het erg lastig als dat het niet doet...
En dat van die boeken... Ik vind het gewoon jammer, dat is alles. Vooral ook omdat dat cirkeltje blijft bestaan: mensen zijn te arm om boeken te kopen > schrijvers/boeken vertrekken naar NL > boeken worden vanuit NL geimporteerd naar Su > worden daardoor nog duurder...
donderdag 26 maart 2009 om 23:13
Misschien komt het raar over wat ik heb geschreven , dat ik mij niet te pletter wil werken.Ben zelfstandig ondernemer , en mijn business gaat gewoon door.Vandaar dat ik het zo zeg. Ik hoef niette werken als ik dat niet wil, en ja ik prijs mij zeker gelukkig in zo'n een situatie, maar omdat ik gewend ben , om altijd druk bezig te zijn, wil ik dus zeker wel in suriname iets om handen hebben, maar het hoeft geen stressvol werk te zijn, waar ik mij dus te pletter voor moet werken, dat bedoel ik.
