thuis wennen na lange reis

quote:ingelke_kepringelke schreef op 25 januari 2009 @ 00:42:

Indd herkenbaar.

5 maanden stage in gehandicapteninstelling in Sri Lanka.

Thuis voelde ik me heel erg schuldig dat ik hier in mijn luxe leventje zat terwijl ik daar de hypocriete hollander was geweest door 'goed te zijn voor degene die het minder hebben'. Klinkt misschien niet logisch hoe ik het vertel, maar het vreette in ieder geval aan me.

Ik zag en dagdroomde de hele dag over de mensen die ik tegen was gekomen op reis. Had een vreemde aversie van mijn vrienden. Allemaal gekke gevoelens. Bovenal wilde ik gewoon terug.

Maar gelukkig; alles went, en gevoel slijt.



Interesant how je het beschrijft. Kijk je er inmiddels al weer anders tegen aan?



Ik merk wel dat er dingen zijn nog van mijn werk in West-Afrika, dus dingen die ik meemaakte, dat ik nog steeds niet goed weet hoe ik erover moet denken, waar ik het moet plaatsen. Geen dramatische dingen, maar een voorkeursbehandeling die ik kreeg bijvoorbeeld. Aan de ene kant irriteerde het me, aan de andere kant kon weigeren ook niet echt, want dan beledigde je de lokale mensen weer. Nou ja, dat soort situaties.



Nou ja, het houdt me niet dagelijks bezig meer, ern over het algemeen ben ik er vooral dankbaar om, dat het me toch veel meer inzicht heeft gegeven in ontwikkelingslanden en hoe niet zwart-wit de situaties altijd zijn!

Het extreme kantje van de gevoel is er wel weer vanaf hoor. Maar het blijft een dubbel gevoel; enerzijds heb ik een fantastische tijd gehad, een klein steentje bij kunnen dragen. Aan de andere kant blijft het een beetje hypocriet om met je luxe kont in een vliegtuig te stappen om ergens anders mensen te helpen, je helemaal proberen aan te passen aan hun gewoontes en dingen, en vervolgens weer weggaat met het gevoel alsof je de zee hebt doen splijten.....

Ik vind het ergens wel mooi, dat je er kennelijk een stuk minder zwart-wit er tegen aan bent gaan kijken. Of vind je het erg jammer?