Relaties
alle pijlers
14 jaar samen, getrouwd, kind en dan vertellen dat je nooit van iemand gehouden hebt..
zaterdag 28 juli 2007 om 15:50
Hi,
Ben wanhopig.
Ik ben 14 jaar samen geweest die achteraf zegt nooit van mij gehouden te hebben zoals je van je partner "hoort" te houden.
We hebben samen veel meegemaakt qua ellende en hebben ook samen een (ivf) kindje. Drie weken geleden we waren eindelijk met een ivf behandeling bezig voor een 2e kindje, vertelde hij me op de avond voor de zwangerschaptest dat hij nooit van mij heeft gehouden op de juiste manier.
Hij heeft mij dat nooit willen vertellen om mij niet te kwetsen...., omdat er nooit het juiste moment voor was....
Het juiste moment was het uiteraard nu ook niet, ik sta bol van de hormonen en dacht dat ik zwanger was, wat god zij dank niet zo is.
DAt hij het nu wel kon vertellen had er uiteraard alles mee te maken dat hij wel de juiste gevoelens voor iemand anders heeft.
Dit is iemand uit zijn verleden en ik vond al dat zij bezig was om hem te strikken. Uiteraard ontkende hij alles en volgens hem is er ook nog steeds niets gebeurd. Ze hebben echter wel al alles besproken wat er te bespreken valt, van onze problemen t/m opnieuw gaan samenwonen enz.
Ik ga hieraan kapot.
Vandaag is hij vertrokken naar het huis van zijn zus om even tot rust te komen. M.i. een mooie smoes om met haar af te spreken.
Woensdag gaat hij voor goed weg en ik word gek.
Ik weet dat ik hem los moet laten, maar het lukt me niet.
Ik kan de beelden op mijn netvlies niet weg krijgen. Ik zie continue hun samen voor me en wat ze al of niet aan het doen zijn. De gedachte dat hij straks ons dochtertje mee zal nemen naar haar toe is killing. Het feit dat zij in alles mijn tegenovergestelde is ook. Alles waar hij altijd tegen aan heeft getrapt is in haar aanwezig. Ik weet dat het niet meer goed komt, ik kan ook een heleboel stukjes op zijn plaats leggen nu ik weet dat zijn gevoel niet goed zat. Maar hoe kom ik in godsnaam van het wanhopige gevoel af. Hij is het niet waard. En hoe krijg ik alle beelden van mijn netvlies af van hun samen.....
Ben wanhopig.
Ik ben 14 jaar samen geweest die achteraf zegt nooit van mij gehouden te hebben zoals je van je partner "hoort" te houden.
We hebben samen veel meegemaakt qua ellende en hebben ook samen een (ivf) kindje. Drie weken geleden we waren eindelijk met een ivf behandeling bezig voor een 2e kindje, vertelde hij me op de avond voor de zwangerschaptest dat hij nooit van mij heeft gehouden op de juiste manier.
Hij heeft mij dat nooit willen vertellen om mij niet te kwetsen...., omdat er nooit het juiste moment voor was....
Het juiste moment was het uiteraard nu ook niet, ik sta bol van de hormonen en dacht dat ik zwanger was, wat god zij dank niet zo is.
DAt hij het nu wel kon vertellen had er uiteraard alles mee te maken dat hij wel de juiste gevoelens voor iemand anders heeft.
Dit is iemand uit zijn verleden en ik vond al dat zij bezig was om hem te strikken. Uiteraard ontkende hij alles en volgens hem is er ook nog steeds niets gebeurd. Ze hebben echter wel al alles besproken wat er te bespreken valt, van onze problemen t/m opnieuw gaan samenwonen enz.
Ik ga hieraan kapot.
Vandaag is hij vertrokken naar het huis van zijn zus om even tot rust te komen. M.i. een mooie smoes om met haar af te spreken.
Woensdag gaat hij voor goed weg en ik word gek.
Ik weet dat ik hem los moet laten, maar het lukt me niet.
Ik kan de beelden op mijn netvlies niet weg krijgen. Ik zie continue hun samen voor me en wat ze al of niet aan het doen zijn. De gedachte dat hij straks ons dochtertje mee zal nemen naar haar toe is killing. Het feit dat zij in alles mijn tegenovergestelde is ook. Alles waar hij altijd tegen aan heeft getrapt is in haar aanwezig. Ik weet dat het niet meer goed komt, ik kan ook een heleboel stukjes op zijn plaats leggen nu ik weet dat zijn gevoel niet goed zat. Maar hoe kom ik in godsnaam van het wanhopige gevoel af. Hij is het niet waard. En hoe krijg ik alle beelden van mijn netvlies af van hun samen.....
maandag 13 augustus 2007 om 10:07
Ik denk dat het goed is voor jullie relatie onderling om toch proberen te begrijpen hoe je ex het 14 jaar zo heeft kunnen volhouden. Anders blijf je met een woede gevoel zitten en dat zal de relatie niet ten goede komen.
Eerlijk gezegd kan ik wel begrijpen dat je ex 14 jaar in deze relatie is blijven zitten. Misschien hadden jullie het op zich goed samen, en wist hij wel dat er iets miste, maar vond hij het wel ok zo. Waren vroeger niet heel veel relaties gebaseerd op maatjes gevoel zonder echte liefde? Pas op het moment dat hij dan op een ander verliefd wordt, wordt voor hem misschien pas echt duidelijk wat hij mist. Ook voor hem zal het een lastige periode zijn. Hij geeft wel om je. Dat blijkt wel uit het feit dat hij het beste met je voor heeft. Natuurlijk ben jij ontzettend verdrietig, en dat mag ook. Maar hij zal ook in de war zijn. Een bekende, vertrouwde periode wordt toch afgesloten. Hij weet dat hij je pijn doet. Probeer goed te blijven communiceren, en je mag best vragen aan hem om rekening te houden met je gevoelens en inderdaad even te wachten met een weekendje weg of dat soort dingen.
In ieder geval heel veel sterkte gewenst!
dikke knuffel
Eerlijk gezegd kan ik wel begrijpen dat je ex 14 jaar in deze relatie is blijven zitten. Misschien hadden jullie het op zich goed samen, en wist hij wel dat er iets miste, maar vond hij het wel ok zo. Waren vroeger niet heel veel relaties gebaseerd op maatjes gevoel zonder echte liefde? Pas op het moment dat hij dan op een ander verliefd wordt, wordt voor hem misschien pas echt duidelijk wat hij mist. Ook voor hem zal het een lastige periode zijn. Hij geeft wel om je. Dat blijkt wel uit het feit dat hij het beste met je voor heeft. Natuurlijk ben jij ontzettend verdrietig, en dat mag ook. Maar hij zal ook in de war zijn. Een bekende, vertrouwde periode wordt toch afgesloten. Hij weet dat hij je pijn doet. Probeer goed te blijven communiceren, en je mag best vragen aan hem om rekening te houden met je gevoelens en inderdaad even te wachten met een weekendje weg of dat soort dingen.
In ieder geval heel veel sterkte gewenst!
dikke knuffel
woensdag 15 augustus 2007 om 11:09
He Margoj,
Het is echt klote wat je overkomen is, heb je verhaal vol afgrijzen gelezen. Wat een slappe zak is die kerel zeg.
Maar wat ik ook zeggen wil is dat je jezelf de tijd moet geven om te rouwen, maar ook op een gegeven moment (en nu nog niet hoor! Daarvoor is het te vers) bewust een beslissing moet nemen om het achter je te laten. Het moment komt een keer dat een stemmetje in je hoofd zegt "nu is het genoeg!!!". Wees dan zo slim om daar naar te luisteren, hoe moeilijk het ook is. Het is nl. fijn, veilig en makkelijk je te laten vertroetelen door mensen om je heen, maar dat houdt een keer op. Niet omdat de mensen niet om je geven, maar omdat hun leven ook verder gaat. Net als dat van jou, ook al lijkt het nu niet zo.
Ik wens je heel veel succes en sterkte en laat die man niet nog meer tijd van je afpakken: hij heeft al 14 jaar van je gehad waar je iets beters mee had kunnen doen!
X
Het is echt klote wat je overkomen is, heb je verhaal vol afgrijzen gelezen. Wat een slappe zak is die kerel zeg.
Maar wat ik ook zeggen wil is dat je jezelf de tijd moet geven om te rouwen, maar ook op een gegeven moment (en nu nog niet hoor! Daarvoor is het te vers) bewust een beslissing moet nemen om het achter je te laten. Het moment komt een keer dat een stemmetje in je hoofd zegt "nu is het genoeg!!!". Wees dan zo slim om daar naar te luisteren, hoe moeilijk het ook is. Het is nl. fijn, veilig en makkelijk je te laten vertroetelen door mensen om je heen, maar dat houdt een keer op. Niet omdat de mensen niet om je geven, maar omdat hun leven ook verder gaat. Net als dat van jou, ook al lijkt het nu niet zo.
Ik wens je heel veel succes en sterkte en laat die man niet nog meer tijd van je afpakken: hij heeft al 14 jaar van je gehad waar je iets beters mee had kunnen doen!
X
