Relaties
alle pijlers
15 jaar relatie: doorgaan of weggaan?
donderdag 1 december 2022 om 18:35
Dilemma.. en geen kleintje ook..
Korte situatie schets:
Samen met man, al meer dan 15 jaar, 2 kinderen. Wonen al 14 jaar samen.
Laatste jaren vooral bezig geweest met studeren, werken, kinderen alles.
Probleem is dat het gevoel van mijn kant minder is of misschien wel ontbreekt..
Ik weet niet waar ik het vandaan moet halen meer, de liefdesgevoelens.
Ik heb geen zin in intimiteit met hem, en echt goede gesprekken hebben we al helemaal niet meer. Het is oppervlakkiger, hoe dat soms gaat met een druk gezinsleven…
Ik weet niet of het nog “ergens” zit, of dat het gewoon op is tussen ons..
Het meest enge vind ik het idee van “alleen” te moeten zijn, mocht het die kant op gaan. Hoe ga ik dat in godsnaam doen met 2 kinderen. Ik werk 16 uur, nieuwe baan met verantwoordelijkheid. waarin ik nog veel moet leren, dus makkelijk een dag extra is nu nog niet zo haalbaar, of makkelijk te regelen.
Het huis, andere woonruimte (hoe dan in deze tijd), de kinderen uiteraard (op nr 1)…
Het speelt al bijna 1,5 jaar.
We hebben niet veel ruzie, maar ik mis spanning, aantrekkingskracht… voelen dat ik leef en liefde wil geven.
Wel even fijn om hier van me af te kunnen schrijven.
Korte situatie schets:
Samen met man, al meer dan 15 jaar, 2 kinderen. Wonen al 14 jaar samen.
Laatste jaren vooral bezig geweest met studeren, werken, kinderen alles.
Probleem is dat het gevoel van mijn kant minder is of misschien wel ontbreekt..
Ik weet niet waar ik het vandaan moet halen meer, de liefdesgevoelens.
Ik heb geen zin in intimiteit met hem, en echt goede gesprekken hebben we al helemaal niet meer. Het is oppervlakkiger, hoe dat soms gaat met een druk gezinsleven…
Ik weet niet of het nog “ergens” zit, of dat het gewoon op is tussen ons..
Het meest enge vind ik het idee van “alleen” te moeten zijn, mocht het die kant op gaan. Hoe ga ik dat in godsnaam doen met 2 kinderen. Ik werk 16 uur, nieuwe baan met verantwoordelijkheid. waarin ik nog veel moet leren, dus makkelijk een dag extra is nu nog niet zo haalbaar, of makkelijk te regelen.
Het huis, andere woonruimte (hoe dan in deze tijd), de kinderen uiteraard (op nr 1)…
Het speelt al bijna 1,5 jaar.
We hebben niet veel ruzie, maar ik mis spanning, aantrekkingskracht… voelen dat ik leef en liefde wil geven.
Wel even fijn om hier van me af te kunnen schrijven.
vrijdag 2 december 2022 om 12:27
Heb je de kern van het bericht waarop je reageert ook gelezen? Ik heb het idee dat je je een beetje stuk staart op de details. Niet alleen in deze comment, maar in veel van je reacties.Mimosaaa schreef: ↑02-12-2022 10:36Geloof me dat als ik een vakantiehuis had kunnen kopen me ook geen zorgen had gemaakt over het financiële plaatje nu
Zijn allang blij dat we de gewone dingen kunnen betalen. Een keer naar het zwembad met de kinderen is al een hap uit ons “extra” geld in de maand. Het vliegt eruit.
Wat je vooral wordt geadviseerd is om eens na te denken over een manier om uit de sleur te komen en wat meer lol in je leven te krijgen zonder direct je hele huwelijk af te blazen. Dat kan ook goedkoop of zelfs gratis.
vrijdag 2 december 2022 om 13:00
Nee, zo bedoel ik het niet.
Jullie hebben kennelijk samen de beslissing genomen om het zo te verdelen, ongetwijfeld met het oog op het gezinsbelang. Wat ik dan niet begrijp, is dat gezinsbelang bij jou nu een ondergeschikte rol lijkt te spelen.
Ik snap vooral niet waarom je spanning en chaos wilt brengen in een situatie die gebaat is bij stabiliteit: het grootbrengen van jullie kinderen.
vrijdag 2 december 2022 om 14:40
Loosduinen schreef: ↑02-12-2022 13:00Nee, zo bedoel ik het niet.
Jullie hebben kennelijk samen de beslissing genomen om het zo te verdelen, ongetwijfeld met het oog op het gezinsbelang. Wat ik dan niet begrijp, is dat gezinsbelang bij jou nu een ondergeschikte rol lijkt te spelen.
Ik snap vooral niet waarom je spanning en chaos wilt brengen in een situatie die gebaat is bij stabiliteit: het grootbrengen van jullie kinderen.
Het gezinsbelang heeft geen ondergeschikte rol. Ik vind dat wij alle vier recht hebben op geluk en liefde. Dat zou dus betekenen dat ik moet gaan toneelspelen, wil het gevoel uitblijven, tot mijn dood?
Denk niet dat iedereen daar nou echt gelukkig van wordt…
vrijdag 2 december 2022 om 14:48
Nee, je moet jezelf een schop onder je kont geven en er gruwelijk hard aan gaan trekken om dit weer recht te krijgen samen. Dus niet na 1.5 jaar al, waarin je weinig tot geen moeite hebt gestopt, de handdoek in de ring gooien want je wil het gevoel dat je leeft. Vijf jaar geleden was alles nog gezellig en koek en ei want toen kwam nummer 2. Dat is nog maar zo kort geleden. Jij wil al opgeven voor je überhaupt ook maar iets gedaan hebt. Je kinderen verdienen meer dan dat. Niemand huppelt zonder moeite hun hele leven lang door Kumbayaland heen, TO.
En als het DAN echt niet meer werkt, dan weet je tenminste dat je er alles aan hebt gedaan om je kinderen zo lang mogelijk deze veilige stabiele basis te hebben kunnen bieden.
vrijdag 2 december 2022 om 14:53
Zeeschelp, TO heeft al meerdere malen aangegeven open te staan voor relatietherapie, maar haar partner wil dat resoluut niet.
Dus ja, op een gegeven moment wordt het dan trekken aan een dood paard…
vrijdag 2 december 2022 om 14:56
Mee eens. Er wordt hier erg op gehamerd op wat TO allemaal moet doen om de relatie toch te laten slagen, maar als haar man helemaal niets wil houdt het op een gegeven moment wel op.
vrijdag 2 december 2022 om 15:16
nou sommige vinden dat je dan maar als broer en zus door het leven moet. want opgeven is geen optie. is letterlijk geschreven.
dus wat TO dan ook doet, het zal niet genoeg zijn. het enige wat goed is, is je eigen geluk compleet wegcijferen want anders ben je een hele slechte moeder die haar kinderen geen stabiliteit gunt.
vrijdag 2 december 2022 om 15:25
Jep, dit is ook echt hoe het voelt..Goddess schreef: ↑02-12-2022 15:16nou sommige vinden dat je dan maar als broer en zus door het leven moet. want opgeven is geen optie. is letterlijk geschreven.
dus wat TO dan ook doet, het zal niet genoeg zijn. het enige wat goed is, is je eigen geluk compleet wegcijferen want anders ben je een hele slechte moeder die haar kinderen geen stabiliteit gunt.
Kijk we zijn nog niet volledig in de “afgrond”, want er zijn nog geen concrete stappen gezet richting scheiden maar dat gaat het wel worden mocht er niks veranderen.
Soms kun je allebei vechten wat je wilt maar is het idd trekken aan een dood paard. Liefde is niet altijd genoeg.
Therapie ga ik zeker nog eens bespreken.
Bovendien is het niet pas 1,5 jaar, sinds 1,5 is het écht beneden peil gegaan.
Ik vind mezelf begin 30 te jong om me forever weg te cijferen.
vrijdag 2 december 2022 om 15:40
Dat geldt voor de schrijfster in kwestie als ik het goed onthouden heb.
Niemand bepaalt toch wat to doet?
De instelling an sich vind ik mooi, als je jezelf een levensvisie aanmeet acteer je daar ook naar.
.
vrijdag 2 december 2022 om 15:40
Met enkel relatietherapie opperen kom je er niet. Heel TO's houding tegenover man en het huwelijk zit scheef. Ze roddelt met anderen over haar man bijvoorbeeld. Snap dat trekken aan een dood paard geen zin heeft, maar TO heeft nog geen rukje gegeven. Man heeft aangegeven dat hij mist dat hem nooit knuffelt, bijvoorbeeld. Toch geeft ze zelf aan dat ze dat niet veranderd heeft. Zij beweegt ook zijn kant niet op.
Haar man zal ook genoeg fout doen hoor, ongetwijfeld. Maar die opent het topic hier niet.
Man wil geen relatietherapie, nou dat is flink rot natuurlijk, maar waarom dan niet bijvoorbeeld zelf zeggen:
Lieverd, het gaat niet goed tussen ons, en samen een weekendje weg boeken zonder kinderen om goed met elkaar te kunnen praten. Stoppen met zo negatief over hem (elkaar, als hij het ook doet) te praten tegen anderen. Samen iets ondernemen om weer gezamenlijke interesses te vinden of lol te beleven. Te kijken wat je ook weer leuk vond aan elkaar. Elkaar weer eens wat genegenheid tonen. Af en toe een knuffel. Zoiets moet ook weer groeien. Man staat daarvoor open, vraagt er zelfs om. Er is geen ruzie, er is geen akelige sfeer, ze leven echter wel als broer/zus. Dan kun je dit toch met elkaar? En hopelijk als man zich weer wat veiliger voelt bij TO, bij gebrek aan een beter woord, dat ze hem wel zover krijgt tot relatietherapie. En dat de diepe gesprekken die TO mist kunnen ontstaan met elkaar.
zeeschelp wijzigde dit bericht op 02-12-2022 15:52
Reden: Suggesties toegevoegd
Reden: Suggesties toegevoegd
54.27% gewijzigd
vrijdag 2 december 2022 om 15:50
Eigenlijk blijf je dus alleen bij hem uit praktische overwegingen en ben je al uitgecheckt.
Dat is op zich een keuze, maar daar horen wel bepaalde consequenties bij. Een van die consequenties is dat je niet kunt blijven hangen in "ja maar ik werk 16 uur en meer is nu ff moeilijk". Als je in je eentje verder wilt dan zul je alleen op dit punt al niet meer kunnen verzanden in dat dingen niet kunnen.
Realiseer je ook dat er behalve dit punt er nog een heleboel dingen zijn (onderhoud auto, plankjes ophangen, weet ik het) zulke dingen zijn waarbij je niet je schouders kunt laten hangen "dat het niet kan". Hoe ga je dat doen anders?
vrijdag 2 december 2022 om 15:56
Waarom toneelspelen? Je kunt daar toch ook ten opzichte van je partner eerlijk over zijn. En dat het misschien wel nooit meer hot, hitsig en knallend verliefd wordt maar nog wel gewoon gezellig, familiaal en huiselijk.
vrijdag 2 december 2022 om 16:17
Als het gezellig, familiaal en huiselijk zou zijn ben ik daar enorm content mee!
Maar dat is het niet. Het is vlak, we voelen ons allebei alleen terwijl we samen zijn.
Geloof me, we hebben heel wat overwonnen. Heel veel intense ruzies, scheldpartijen en erger. Waar ik nog steeds niet trots op ben dat ik het keer op keer heb vergeven.
Ergens zit dat nog in een lade in mijn hoofd.
Als het zijn gangetje ging, schommelt tussen goede fijne en wat mindere periodes was ik daar volledig tevreden mee.
vrijdag 2 december 2022 om 16:59
Mimosaaa schreef: ↑02-12-2022 16:17Als het gezellig, familiaal en huiselijk zou zijn ben ik daar enorm content mee!
Maar dat is het niet. Het is vlak, we voelen ons allebei alleen terwijl we samen zijn.
Geloof me, we hebben heel wat overwonnen. Heel veel intense ruzies, scheldpartijen en erger. Waar ik nog steeds niet trots op ben dat ik het keer op keer heb vergeven.
Ergens zit dat nog in een lade in mijn hoofd.
Als het zijn gangetje ging, schommelt tussen goede fijne en wat mindere periodes was ik daar volledig tevreden mee.
Deze snap ik niet.
Het was geen schelden, trekken en duwen over en weer, waar jullie allebei een aandeel in hadden?
vrijdag 2 december 2022 om 18:11
Ja ik denk van wel, maar ook dat heeft me wel “gevormd”. Het kleineren en afzeiken op lichamelijk én geestelijk vlak.
Misschien ergens onbewust toch niet vergeven ofzo, weet het niet..
vrijdag 2 december 2022 om 18:23
Doe toch niet zo pathetisch. Wie heeft het over ‘tot je dood’? Die kinderen gaan over 6 jaar al naar de middelbare school, over 12 jaar misschien het huis uit voor opleiding elders.
Sowieso als je het geen minuut langer uithoudt met je man moet je niet gedragen als een prinsesje op de erwt maar zorgen dat je inkomen en een huis hebt
vrijdag 2 december 2022 om 18:31
Maar als jij ook hebt gekleineerd en afgezeken dan staan jullie toch quitte?
Waarom was het voor jou erger dan voor hem?
vrijdag 2 december 2022 om 18:45
Als dat is wat jij er uit haalt ligt dat toch echt bij jou.Goddess schreef: ↑02-12-2022 15:16nou sommige vinden dat je dan maar als broer en zus door het leven moet. want opgeven is geen optie. is letterlijk geschreven.
dus wat TO dan ook doet, het zal niet genoeg zijn. het enige wat goed is, is je eigen geluk compleet wegcijferen want anders ben je een hele slechte moeder die haar kinderen geen stabiliteit gunt.
Als je goed gelezen had zou je zien dat daarboven stond dat we op elk moment bij elkaar weg kunnen gaan, dat we bij elkaar zijn omdat we dat willen.
Maar opgeven is idd geen optie, niet bij sleur of wat minder gevoel of spanningen. Door dat gewoon niet als optie te zien kun je door moeilijker tijden komen. Opgeven zou voor mij pas een optie zijn als blijven geen optie meer is. (Bij geweld en andere extreme zaken).
Er is onderzoek geweest naar gelukkige koppels die levenslang bij elkaar zijn. ‘Opgeven is geen optie’ is één van de dingen die daaruit naar voren komen.
Er moet wel heel wat meer dan datgene wat TO beschrijft aan de hand zijn voordat ik uit elkaar gaan als optie zou zien.
Ik ben trouwens een kind van gescheiden ouders, die nog steeds (hun jongste kind is inmiddels 46) bevriend zijn. Ze zoeken elkaar zeker tien keer per jaar op, Zónder dat hun volwassen kinderen daar bij zijn of aanleiding (kerst ofzo) toe geven. Ik heb echt geen enkele schade opgelopen van het feit dat zij gescheiden zijn, heb ook nooit -zoals hier op het forum zo vaak stellig beweerd wordt- als kind de wens gehad dat mijn ouders bij elkaar zouden blijven, zijn of weer komen.
Scheiden is wat mij betreft helemaal prima als je dat wil.
Maar TO vroeg hoe anderen dat doen, en mijn (al meer dan 20 jaar gelukkige) huwelijk werkt omdat wij de combinatie van ‘we zijn bij elkaar omdat we dat willen, we kunnen elk moment weg’ en ‘scheiden is geen optie’ hebben.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 2 december 2022 om 19:52
Euh…. Waar concludeer jij dit uit? Ik geef hier aan dat zij supergelukkig is.patchouli_ schreef: ↑02-12-2022 07:58Jouw reactie is heel illustratief voor wat ik wilde schetsen.
Je zal toch te dealen krijgen met een nieuwe vriendin van je ex die zo over je denkt en praat. Je ex is sielug en jij bent een gevoelloze egoïstische bitch. En dat ongenuanceerde verhaal mag iedereen horen, inclusief je kinderen.
De kinderen zijn er wat minder gelukkig mee. Die missen hun moeder een te groot deel van de tijd.
Dat stuk kan mijn partner niet goedmaken en dat maakt hem ongelukkig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
