Relaties
alle pijlers
Aan alle meiden die in een relatie zitten waarin sprake is van geweld!
maandag 21 mei 2007 om 14:52
Relationeel geweld heeft veel verschillende vormen:
De lichamelijke variant is het duidelijkst: (af)gedwongen seks, slaan, schoppen, duwen, haren trekken, mishandelingen met gebruik van voorwerpen etc etc
De geestelijke variant is iets ongrijpbaarder, vooral in het begin van een relatie:
- Agressie gericht op andere mensen en/of op materiele zaken (het hele huis kort en klein slaan)
- Dreiging met lichamelijk geweld
- Bedreiging van jou en/of je kinderen en/of je familie en vrienden
- Gedwongen sociale isolatie (ik wil niet dat je met je familie omgaat / dat je je vriend(inn)en ziet of spreekt)
- Kleineren (je bent niets waard, zonder mij ben je nergens, je bent lelijk, dom, niemand wil jou hebben, je bent een hoer/slet etc etc)
- Controle op je doen en laten (waar ben je, wat doe je, met wie ben je daar)
Vooral die laatste is een linke, want die is niet in één keer duidelijk. Een nieuwe vriend die vraagt waar je bent is niet per definitie aan het controleren. Het kan ook gewoon interesse zijn. En dat hij zo lief is je op te wachten bij de supermarkt om je te helpen met sjouwen, is ook niet persé slecht. Het wordt een ander verhaal als je al je stappen moet verantwoorden, als hij twijfelt of zegt zeker te weten dat je een ander hebt / met andere mannen afspreekt achter zijn rug om en om die reden naar de supermarkt komt om te kijken of je daar wel (alleen) bent. En nee, hij heeft niet het recht om je email, post, jaszakken te controleren. Ook al ben je 100 jaar met hem getrouwd!
Een béétje jaloezie kan leuk zijn. Zodra je het als beklemmend begint te ervaren, wordt het een ander verhaal! Luister en handel naar dat gevoel!
En het kan gebeuren dat je vriend het niet kan vinden met vriendinnen of familie van jou, maar hij heeft het recht niet jou het contact te verbieden!
Deze post is vooral bedoeld om wat meiden wakker te schudden. Ik hoop dat het gelukt is, want geweld in relaties komt echt veel te veel voor!
Wat nou als je jezelf herkent in wat ik hierboven schreef? Praat met iemand! Een vriendin, je huisarts, je mentor op school, een familielid.. Met wie dan ook. Hou onder geen beding je mond! Blijf niet in die situatie, want je verdient écht beter. Ook al geloof je dat zelf misschien niet.
Heel veel liefs en sterkte!
Elessare
De lichamelijke variant is het duidelijkst: (af)gedwongen seks, slaan, schoppen, duwen, haren trekken, mishandelingen met gebruik van voorwerpen etc etc
De geestelijke variant is iets ongrijpbaarder, vooral in het begin van een relatie:
- Agressie gericht op andere mensen en/of op materiele zaken (het hele huis kort en klein slaan)
- Dreiging met lichamelijk geweld
- Bedreiging van jou en/of je kinderen en/of je familie en vrienden
- Gedwongen sociale isolatie (ik wil niet dat je met je familie omgaat / dat je je vriend(inn)en ziet of spreekt)
- Kleineren (je bent niets waard, zonder mij ben je nergens, je bent lelijk, dom, niemand wil jou hebben, je bent een hoer/slet etc etc)
- Controle op je doen en laten (waar ben je, wat doe je, met wie ben je daar)
Vooral die laatste is een linke, want die is niet in één keer duidelijk. Een nieuwe vriend die vraagt waar je bent is niet per definitie aan het controleren. Het kan ook gewoon interesse zijn. En dat hij zo lief is je op te wachten bij de supermarkt om je te helpen met sjouwen, is ook niet persé slecht. Het wordt een ander verhaal als je al je stappen moet verantwoorden, als hij twijfelt of zegt zeker te weten dat je een ander hebt / met andere mannen afspreekt achter zijn rug om en om die reden naar de supermarkt komt om te kijken of je daar wel (alleen) bent. En nee, hij heeft niet het recht om je email, post, jaszakken te controleren. Ook al ben je 100 jaar met hem getrouwd!
Een béétje jaloezie kan leuk zijn. Zodra je het als beklemmend begint te ervaren, wordt het een ander verhaal! Luister en handel naar dat gevoel!
En het kan gebeuren dat je vriend het niet kan vinden met vriendinnen of familie van jou, maar hij heeft het recht niet jou het contact te verbieden!
Deze post is vooral bedoeld om wat meiden wakker te schudden. Ik hoop dat het gelukt is, want geweld in relaties komt echt veel te veel voor!
Wat nou als je jezelf herkent in wat ik hierboven schreef? Praat met iemand! Een vriendin, je huisarts, je mentor op school, een familielid.. Met wie dan ook. Hou onder geen beding je mond! Blijf niet in die situatie, want je verdient écht beter. Ook al geloof je dat zelf misschien niet.
Heel veel liefs en sterkte!
Elessare
maandag 21 mei 2007 om 15:08
Ik ben een beetje aan het browsen geweest op dit forum en het viel me
op dat er aardig wat meiden zijn die hiermee te maken hebben, in welke
vorm dan ook. Daarnaast is het beroepsdeformatie: ik werk in een
vrouwenopvang en heb door de jaren die ik daarin werk enigszins zicht
gekregen op de ontwikkeling van relationeel geweld. Natuurlijk is het
verloop niet voor iedereen het zelfde, maar er is wel degelijk een lijn
in te ontdekken.
Wat ik al schreef: mijn doel is wat meiden wakker te schudden. Ik vind het zo verschrikkelijk om te horen of te lezen dat sommigen al jaren aan het tobben zijn. Hoe langer je in zo'n situatie blijft, hoe meer schade je oploopt. En dat is nergens voor nodig.
Vrouwenhulpverlening is tegenwoordig ook wel degelijk gericht op verbetering van de relatie, niet meer op het alle-mannen-zijn-klootzakken-principe uit de diverse feministische golven.
Dus daarom deze post..
op dat er aardig wat meiden zijn die hiermee te maken hebben, in welke
vorm dan ook. Daarnaast is het beroepsdeformatie: ik werk in een
vrouwenopvang en heb door de jaren die ik daarin werk enigszins zicht
gekregen op de ontwikkeling van relationeel geweld. Natuurlijk is het
verloop niet voor iedereen het zelfde, maar er is wel degelijk een lijn
in te ontdekken.
Wat ik al schreef: mijn doel is wat meiden wakker te schudden. Ik vind het zo verschrikkelijk om te horen of te lezen dat sommigen al jaren aan het tobben zijn. Hoe langer je in zo'n situatie blijft, hoe meer schade je oploopt. En dat is nergens voor nodig.
Vrouwenhulpverlening is tegenwoordig ook wel degelijk gericht op verbetering van de relatie, niet meer op het alle-mannen-zijn-klootzakken-principe uit de diverse feministische golven.
Dus daarom deze post..
maandag 21 mei 2007 om 15:25
Wat goed dat jij hier schrijft!
Iemand uit de vrouwenopvang hebben we (volgens mij) nog niet. Er wordt veel geschreven over dit onderwerp, jammer genoeg meestal omdat vrouwen er ervaring mee hebben. Gelukkig zijn er veel mensen om ze op te vangen. De mooiste topics zijn er volgeschreven en er wordt veel steun verleend. Heel goed dat jij er bent om ook de practische kant van weggaan uit een slechte relatie te belichten.
Iemand uit de vrouwenopvang hebben we (volgens mij) nog niet. Er wordt veel geschreven over dit onderwerp, jammer genoeg meestal omdat vrouwen er ervaring mee hebben. Gelukkig zijn er veel mensen om ze op te vangen. De mooiste topics zijn er volgeschreven en er wordt veel steun verleend. Heel goed dat jij er bent om ook de practische kant van weggaan uit een slechte relatie te belichten.
maandag 21 mei 2007 om 15:31
Bedankt voor de uitleg! Ik las inderdaad dat je mensen wilde wakker schudden, maar dat kan natuurlijk verschillende redenen hebben. Misschien vanwege je achtergrond vind ik het een hele sterke post. Niet alleen maar 'opjuttend' om weg te gaan, maar wel om goed na te denken wat er in je relatie gebeurt. Nogmaals een
Dat zeg ik....
maandag 21 mei 2007 om 15:35
Graag gedaan ..iedereen heeft hulp nodig! Had ik ook ..vooral bij de psychische mishandeling heb je soms even iemand nodig die je ogen opent.
En ook nadat je bent weggegaan bij die vervelende persoon heb je mijns inziens nog hulp nodig.
Al is het alleen maar om van je af te praten. Heb zelf hulp gezocht bij een personal coach en heb daar veel aan gehad en heb er nu nog veel aan.
Ik ben nu 2 jaar verder en kan echt wel zeggen dat ik heb gevochten om te zijn waar ik nu ben. Maar ben gelukkiger dan ooit ..ook al ben ik er nog niet helemaal.
Vooral op het gebied van een nieuwe relatie aangaan ..loop ik tegen problemen op.
Zo gauw iemand te dichtbij kom gooi ik mijn hart op slot. Dat is namelijk veel veiliger ( maar niet de slimste manier)
Wat me wel opvalt is dat ik na deze heftige periode veel meer naar de gezichtsuitdrukking kijk van mensen.
Ik kreeg namelijk zelf te horen dat ik nu weer straal ...dat mijn ogen niet meer dof en dood zijn.
Ik kom soms mensen tegen ( al is het in de supermarkt) waarbij ik iets zie in zijn of haar ogen.
Die zou je wel ana de arm willen meenemen en willen helpen ..maar ja das ook een beetje raar!
En ook nadat je bent weggegaan bij die vervelende persoon heb je mijns inziens nog hulp nodig.
Al is het alleen maar om van je af te praten. Heb zelf hulp gezocht bij een personal coach en heb daar veel aan gehad en heb er nu nog veel aan.
Ik ben nu 2 jaar verder en kan echt wel zeggen dat ik heb gevochten om te zijn waar ik nu ben. Maar ben gelukkiger dan ooit ..ook al ben ik er nog niet helemaal.
Vooral op het gebied van een nieuwe relatie aangaan ..loop ik tegen problemen op.
Zo gauw iemand te dichtbij kom gooi ik mijn hart op slot. Dat is namelijk veel veiliger ( maar niet de slimste manier)
Wat me wel opvalt is dat ik na deze heftige periode veel meer naar de gezichtsuitdrukking kijk van mensen.
Ik kreeg namelijk zelf te horen dat ik nu weer straal ...dat mijn ogen niet meer dof en dood zijn.
Ik kom soms mensen tegen ( al is het in de supermarkt) waarbij ik iets zie in zijn of haar ogen.
Die zou je wel ana de arm willen meenemen en willen helpen ..maar ja das ook een beetje raar!
maandag 21 mei 2007 om 15:41
maandag 21 mei 2007 om 15:49
Elessare, goed topic! Het is misschien wel interessant als de ervaringsdeskundigen een aantal punten opschrijven waar je op moet letten. Jij geeft bijvoorbeeld vrij extreme voorbeelden (het huis kort en klein slaan), maar het begint vaak klein. Tegen de tijd dat het hele huis kort en klein geslagen wordt en jij erbij, is de stap om weg te gaan al heel moeilijk. Juist in het begin moet je alert zijn op de ogenschijnlijk kleine dingen.
Bijvoorbeeld:
- zonder te vragen dingen van jou weggooien
- vragen wie je aan de telefoon had/gezien hebt en een volledig verslag vragen wat je met die persoon besproken hebt.
- bij jezelf: met je partner overleggen als je iets alleen wilt ondernemen, en ervan afzien als hij niet enthousiast reageert (vraag je af of je "overlegt" of feitelijk toestemming vraagt... overlegt hij ook altijd met jou voor hij iets afspreekt?)
- negatieve opmerkingen maken, bijvoorbeeld over je uiterlijk, je karakter, je moederschap...
- kritiek hebben op mensen die je na staan: je familie, vrienden, vriendinnen, iedereen die jij in vertrouwen neemt. Zeggen dat die en die "een slechte invloed" op je heeft
- geïrriteerd reageren als je huilt
Dit zijn zomaar wat voorbeelden. Ze kunnen in de beste relaties voorkomen en dat is juist het verraderlijke ervan. Want ja, "mannen zijn horken" dus die zeggen er niets van als je haar anders zit maar zeggen het wel als je een paar kilo bent aangekomen. En vragen wie je gesproken hebt en waar het over had, dat is toch gewoon belangstelling?
Zoals Elessare al zei: dat kan allemaal gezond en normaal zijn. Je moet er alleen alert op zijn dat je geen grens overgaat. Als jij gekwetst bent door een vervelende opmerking, dan moet je direct duidelijk maken dat je zulke opmerkingen niet accepteert. Het is niet gezégd dat het van kwaad tot erger gaat, maar het kán wel. En dan kun je in de situatie komen waarin die ooit zo lieve partner van je dagelijks zegt dat je een lelijk oud wijf bent en dat je kind er ooit wel achterkomt wat een vreselijke moeder hij heeft (vrij geciteerd naar andere topics :(). Je moet de grens dus direct de éérste keer aangeven, en heel serieus ook!
groeten,
dubio
Ga in therapie!
maandag 21 mei 2007 om 16:08
@Dubio. Ik wilde niet té veel verschillende voorbeelden noemen van geweld om het verhaal een beetje overzichtelijk te houden. Uitbreidingen zijn absoluut welkom, dus dank je wel daarvoor!
Laatst had ik vanuit werk een training "omgaan met agressie en geweld". Het allerbelangrijkste punt dat daaruit kwam, was dat agressie niet gedefinieerd wordt door de pleger, maar door de ontvanger. Met andere woorden: als jij gedrag (welke vorm ook) van die ander ervaart* als agressie dan ís het agressie. Dus ook al zegt de pleger dingen als: ja maar ik heb je toch niet aangeraakt, dat doet er niet toe!
*Bij agressie krijg je vaak een lichamelijke reaktie, bijvoorbeeld: een knoop in je maag, hartkloppingen, zweterige handen, trillen, een freeze/fight/flight reaktie, dat soort dingen.
Laatst had ik vanuit werk een training "omgaan met agressie en geweld". Het allerbelangrijkste punt dat daaruit kwam, was dat agressie niet gedefinieerd wordt door de pleger, maar door de ontvanger. Met andere woorden: als jij gedrag (welke vorm ook) van die ander ervaart* als agressie dan ís het agressie. Dus ook al zegt de pleger dingen als: ja maar ik heb je toch niet aangeraakt, dat doet er niet toe!
*Bij agressie krijg je vaak een lichamelijke reaktie, bijvoorbeeld: een knoop in je maag, hartkloppingen, zweterige handen, trillen, een freeze/fight/flight reaktie, dat soort dingen.
