Relaties
alle pijlers
allebei verliefd...allebei getrouwd...allebei kinderen..wat nu ?
maandag 23 juli 2007 om 12:39
hallo , ik ben al 7 jaar getrouwd waarvan de laatste jaren , we leven als broer en zus
nu heb ik op internet via een side niet eens een dating of een chatside maar via een spel iemand leren kennen waarmee het gezellig begon, allebei zonder de intentie om er maar iets verder mee te willen
maar het werd al snel meer als gezellig kletsen , we kunnen veel aan elkaar kwijt en zo werden de gevoelens al snel meer
we zijn nu een maand of 5 verder en ik ben zwaar verliefd
(andersom ook )
we hebben elkaar een paar keer ontmoet ( niet veel want we wonen ontzettend ver uitelkaar)
maar die paar keren voelde zo puur en intens dat is nauwelijks te beschrijven
maar je voelt het al aankomen ! wat nu... allebei willen we bij elkaar zijn
maar hij heeft 2 kleine kinderen en ik een dochter van 8 , we wonen enorm ver van elkaar
ik heb een jaar geleden een huis gekocht met mijn man wat bijna klaar is
hij wil zijn kinderen niet missen ,wat begrijpelijk is
ik ben niet meer gelukkig thuis ,eigenlijk zijn mijn ogen geopend hierdoor,leefde al jaren in de sleur maar diep van binnen was het geluk al heel lang weg
een van de moeilijke dingen is dat je er met niemand over praten kan vandaar ik het het hierop deze side zet in hoop op raad steun of wat je er dan ook over zou willen zeggen of ervaringen met hetzelfde
voel me momenteel een emotioneel wrak, je blijft in een cirkel hangen
wat gebeurt er allemaal wel niet al zouden we de stap nemen........
mischien moet ik hem wel alleen nemen
ik hoop op reacties en ervaringen alvast bedankt
nu heb ik op internet via een side niet eens een dating of een chatside maar via een spel iemand leren kennen waarmee het gezellig begon, allebei zonder de intentie om er maar iets verder mee te willen
maar het werd al snel meer als gezellig kletsen , we kunnen veel aan elkaar kwijt en zo werden de gevoelens al snel meer
we zijn nu een maand of 5 verder en ik ben zwaar verliefd
(andersom ook )
we hebben elkaar een paar keer ontmoet ( niet veel want we wonen ontzettend ver uitelkaar)
maar die paar keren voelde zo puur en intens dat is nauwelijks te beschrijven
maar je voelt het al aankomen ! wat nu... allebei willen we bij elkaar zijn
maar hij heeft 2 kleine kinderen en ik een dochter van 8 , we wonen enorm ver van elkaar
ik heb een jaar geleden een huis gekocht met mijn man wat bijna klaar is
hij wil zijn kinderen niet missen ,wat begrijpelijk is
ik ben niet meer gelukkig thuis ,eigenlijk zijn mijn ogen geopend hierdoor,leefde al jaren in de sleur maar diep van binnen was het geluk al heel lang weg
een van de moeilijke dingen is dat je er met niemand over praten kan vandaar ik het het hierop deze side zet in hoop op raad steun of wat je er dan ook over zou willen zeggen of ervaringen met hetzelfde
voel me momenteel een emotioneel wrak, je blijft in een cirkel hangen
wat gebeurt er allemaal wel niet al zouden we de stap nemen........
mischien moet ik hem wel alleen nemen
ik hoop op reacties en ervaringen alvast bedankt
maandag 23 juli 2007 om 13:28
Hmm, het ligt natuurlijk nogal voor de hand dat als je iemand maar een paar keer hebt ontmoet het wel heel fantastisch moet voelen. Of je op grond daarvan moet constateren dat je hier de liefde van je leven hebt ontmoet, vind ik wat gevaarlijk en voorbarig.
Het lijkt me eerst eens slimmer om te bezien of je je huwelijk nog kunt (en wilt) redden. Zaken als "sleur" en "als broer en zus leven", kunnen wel verholpen worden. Vraag je af of jij hierin ook een aandeel hebt en vraag je af of je nog van je man houdt. Als je hierop "ja"of "misschien" kunt zeggen, zou ik eerst daar iets mee gaan doen. Mocht je dan toch wegwillen, dan weet je in ieder geval dat je niet zomaar bent weggerend omdat er iemand anders in je nek stond te hijgen. Met het risico dat hij niet is wat je denkt en/of het risico dat je pas achteraf beseft wat je hebt weggegooid.
Weet je man al dat deze persoon in je leven is en wat hij heeft losgemaakt bij jou? Misschien wil je man ook wel graag de vrouw hebben die jij bij die ander bent en die je ooit bij hem was .................
Het lijkt me eerst eens slimmer om te bezien of je je huwelijk nog kunt (en wilt) redden. Zaken als "sleur" en "als broer en zus leven", kunnen wel verholpen worden. Vraag je af of jij hierin ook een aandeel hebt en vraag je af of je nog van je man houdt. Als je hierop "ja"of "misschien" kunt zeggen, zou ik eerst daar iets mee gaan doen. Mocht je dan toch wegwillen, dan weet je in ieder geval dat je niet zomaar bent weggerend omdat er iemand anders in je nek stond te hijgen. Met het risico dat hij niet is wat je denkt en/of het risico dat je pas achteraf beseft wat je hebt weggegooid.
Weet je man al dat deze persoon in je leven is en wat hij heeft losgemaakt bij jou? Misschien wil je man ook wel graag de vrouw hebben die jij bij die ander bent en die je ooit bij hem was .................
maandag 23 juli 2007 om 19:35
Als jij niet gelukkig bent in je leven en met je relatie zul je daar iets aan moeten doen. Ongeacht of je nu verliefd bent op een ander of niet. Je moet dus voor jezelf en je kid beslissen wat je wilt. Ga niet weg omdat je enkel verliefd bent op een ander. Wat nu als je niet meer verliefd bent? Krijg je dan spijt en wil je terug naar je (ex) man? Wat nu als de man waar je nu verliefd op bent niet weg wil thuis? Blijf jij dan ook maar bij je man omdat het zo "gemakkelijk" is of kies je dan ook voor jezelf?
maandag 23 juli 2007 om 19:36
Ik zou inderdaad eerst maar eens kijken naar je huwelijk en of dat nog te redden valt als je er wat extra energie in stopt en weer de vonk probeert te laten overspringen.
Lukt dat niet, dan zou ik toch eerst netjes je huidige huwelijk afsluiten voordat je eventueel met een ander verder zou gaan. En in de tussentijd die man dus niet meer zien.
En het gras lijkt elders altijd groender dan thuis, maar de werkelijkheid wil uiteindelijk nog wel eens heel anders uitpakken....
Lukt dat niet, dan zou ik toch eerst netjes je huidige huwelijk afsluiten voordat je eventueel met een ander verder zou gaan. En in de tussentijd die man dus niet meer zien.
En het gras lijkt elders altijd groender dan thuis, maar de werkelijkheid wil uiteindelijk nog wel eens heel anders uitpakken....
dinsdag 24 juli 2007 om 02:05
hallo allemaal ten eeste wil ik jullie alvast bedanken voor de reacties....en ik weet dat er vele waarheden instaan maar zit toch met een maar
oke je huwelijk een kans geven is logisch maar als je al jaren niet meer praat en geen sex meer hebt wordt het toch moeilijk
en waarom zou je het andere wat zo intens voelt geen kans geven
het is zeker niet zomaar een verliefdheid het is meer dan dat voor allebei.....het is intens en puur en we hebben er samen al heel wat tranen voor gelaten de laatste tijd
ik heb en hij nog nooit zoveel om iemand gehuild
vanwege dat het allemaal nogal gecompliceerd is
ik voel me de laatste tijd behoorlijk radeloos en dat krijgt hij dag in dag uit op zijn dak al die gemengde gevoelens
en hij steunt me keer op keer en probeert me keer op keer weer blij te maken (nou dat zegt ook al wat van iemand)
ik hoef maar wat te vragen te zeggen en hij zoekt meteen naar oplossingen en staat meteen voor me klaar
durf hardop te zeggen het is iemand met een kanjer van een hart
maar het word zwaar om de dag door te komen,het spookt de hele dag door
we zijn nu ook erover aan het oveleggen of we elkaar maar eens met rust moeten laten en eens thuis te kijken hoe en wat
maar we weten allebei als we elkaar een dag niet gesproken hebben ,dat we allebei al zoiets hebben van pfff
wil hem horen en andersom ook
dus dat zal een hele zware tijd worden waarvan ik bang ben dat we dat niet redden voor lang
dit is de moeilijkste periode in mijn leven tot nu toe , want het hakt er goed in
ik werd verliefd op hem om zijn innerlijk zijn hart,want had hem nog nooit gezien toen er de vonk al was ,en geloof dat dat ook zeker heel wat betekent
op mijn man ben ik gevallen op het uiterlijk als eerste plaats
maar goed we zitten er heel erg mee en probeer te zoeken naar wat nu
ik vind het fijn om mijn hart hiet eens te kunnen luchten,en alle reacties zijn welkom
oke je huwelijk een kans geven is logisch maar als je al jaren niet meer praat en geen sex meer hebt wordt het toch moeilijk
en waarom zou je het andere wat zo intens voelt geen kans geven
het is zeker niet zomaar een verliefdheid het is meer dan dat voor allebei.....het is intens en puur en we hebben er samen al heel wat tranen voor gelaten de laatste tijd
ik heb en hij nog nooit zoveel om iemand gehuild
vanwege dat het allemaal nogal gecompliceerd is
ik voel me de laatste tijd behoorlijk radeloos en dat krijgt hij dag in dag uit op zijn dak al die gemengde gevoelens
en hij steunt me keer op keer en probeert me keer op keer weer blij te maken (nou dat zegt ook al wat van iemand)
ik hoef maar wat te vragen te zeggen en hij zoekt meteen naar oplossingen en staat meteen voor me klaar
durf hardop te zeggen het is iemand met een kanjer van een hart
maar het word zwaar om de dag door te komen,het spookt de hele dag door
we zijn nu ook erover aan het oveleggen of we elkaar maar eens met rust moeten laten en eens thuis te kijken hoe en wat
maar we weten allebei als we elkaar een dag niet gesproken hebben ,dat we allebei al zoiets hebben van pfff
wil hem horen en andersom ook
dus dat zal een hele zware tijd worden waarvan ik bang ben dat we dat niet redden voor lang
dit is de moeilijkste periode in mijn leven tot nu toe , want het hakt er goed in
ik werd verliefd op hem om zijn innerlijk zijn hart,want had hem nog nooit gezien toen er de vonk al was ,en geloof dat dat ook zeker heel wat betekent
op mijn man ben ik gevallen op het uiterlijk als eerste plaats
maar goed we zitten er heel erg mee en probeer te zoeken naar wat nu
ik vind het fijn om mijn hart hiet eens te kunnen luchten,en alle reacties zijn welkom
dinsdag 24 juli 2007 om 06:23
hoi goedemorgen...........ik reageer niet vaak op een topic, maar nu maar even wel....gewoon omdat ik in mijn naaste omgeving momenteel iets soortsgelijks mee maak! ik zie hoe heftig alles is.....hoe twee mensen superverliefd zijn en alleen maar oog lijken te hebben voor elkaar! ik weet echter dat zij ook te kampen hebben met schuldgevoelens tav hun eigen gezin...........en dat vreet hun ook op!
ik denk dat...hoe extreem verliefd je ook bent nu.....moet gaan kijken naar je huidige man...wat wil je nog met hem....had je ook weggewild bij hem als er geen nieuwe liefde in je leven was gekomen?? als je verliefd bent is dat zo alles overheersend dat je bijna niet "gewoon" meer nuchter naar andere dingen kan kijken..........alles valt daarbij in t niet.....niets is belangrijker dan je gevoel voor je nieuwe geliefde nu............en dat snap ik echt wel....dit soort dingen gebeuren gewoon aan de lopende band.........
ik ga je niet vervelen met preken....of hoe je de dingen aan moet pakken.........we kunnen niet in de toekomst kijken......maar als je al jaren niet gelukkig bent met je huidige man zal ik me toch eens achter de oren krabben...............meid je leeft maar 1 keer toch!! maak er wat van...........neem stappen die jij moet zetten.....doe dit vanuit je eigen plan! onafhankelijk van wat je nieuwe lover zal doen!!
heel veel sterkte wijffie *;
ik denk dat...hoe extreem verliefd je ook bent nu.....moet gaan kijken naar je huidige man...wat wil je nog met hem....had je ook weggewild bij hem als er geen nieuwe liefde in je leven was gekomen?? als je verliefd bent is dat zo alles overheersend dat je bijna niet "gewoon" meer nuchter naar andere dingen kan kijken..........alles valt daarbij in t niet.....niets is belangrijker dan je gevoel voor je nieuwe geliefde nu............en dat snap ik echt wel....dit soort dingen gebeuren gewoon aan de lopende band.........
ik ga je niet vervelen met preken....of hoe je de dingen aan moet pakken.........we kunnen niet in de toekomst kijken......maar als je al jaren niet gelukkig bent met je huidige man zal ik me toch eens achter de oren krabben...............meid je leeft maar 1 keer toch!! maak er wat van...........neem stappen die jij moet zetten.....doe dit vanuit je eigen plan! onafhankelijk van wat je nieuwe lover zal doen!!
heel veel sterkte wijffie *;
dinsdag 24 juli 2007 om 07:12
Ik zou alleen gaan scheiden als ik dat sowieso al van plan was, en niet alleen vanwege deze meneer en verliefdheidsgevoelens. Verliefdheid gaat toch een keer over. Ik kan me nog topics uit het verleden herinneren, waarin de vrouw ook ging scheiden vanwege een nieuwe liefde en dat de nieuwe liefde er uiteindelijk toch maar vanaf zag. Dus alleen scheiden als je dat uiteindelijk ook zonder nieuwe liefde van plan was.
dinsdag 24 juli 2007 om 07:50
Ik vind je verhaal klassiek Bo. Het gebeurt heel veel mensen nu met het internet dat ze verliefd worden op de woorden van een ander, zonder te weten hoe die persoon aan de andere kant werkelijk is.
Mijn man en ik kennen elkaar ook van het internet, werden daarna real live vrienden en kregen een relatie. Heel kalm aan. Tussen de eerste internetontmoeting en de eerste kus zat bijna een jaar. Toen ik mijn man voor het eerst in het echt ontmoette was ik niet verliefd op hem, we waren internetvrienden en ik vond het gewoon leuk om hem eens in het echt te zien.
Heel langzaam groeide er meer en ik kan je wel vertellen dat me dat nog steeds verbaast omdat mijn man in het echt helemaal niet zo vlot en goedgebekt was als op MSN. Tenminste, de eerste tijd niet. Nu kletst hij de oren van mijn hoofd maar hij was in het begin van onze vriendschap vrij stil en bedaard. Totaal niet wat ik normaliter leuk vind.
Ik realiseer me dus heel goed dat ik hem eigenlijk niet kende, ook al zaten we al maanden op MSN te tetteren over van alles en nog wat. Je kent iemand pas écht als je tijd met die persoon in de werkelijkheid doorbrengt.
Ik zit al heel lang, heel actief op internet en heb veel mensen ontmoet. Dat valt meestal tegen. Heel onaardig om te zeggen maar het is zo in mijn geval. Met vrouwen heb ik leuk ervaringen hoor maar met mannen die ik op die manier ontmoette viel het meestal ontzettend tegen want de man in kwestie was tóch niet zo leuk als hij zich voordeed op het net en heel vaak klopten de verhalen achter de man niet. Ik ben strontstapelverliefd geweest op internetmannen en met degene op wie ik niet verliefd was ben ik getrouwd, dat bleek uiteindelijk de echte kanjer te zijn.
Wat weet jij van jouw internetliefde behave dat hij zo lief is? Hij is ongelukkig in zijn huwelijk zegt hij, nou, wat let hem? Dan kan hij gaan scheiden. Of wachten jullie op elkaar? Wie het eerst gaat?
Jij kunt ook de knoop doorhakken maar zoals Rosalita heel wijs opmerkt, omdat je huwelijk niet leuk meer is, niet vanwege deze man van wie je niet weet wat je van hem kunt verwachten want feitelijk kennen jullie elkaar alleen van het internet en niet in het echt. In het echt komen er kinderen en (ex) vrouwen, verdriet om de scheiding en allerhande andere zaken voorbij die schril afsteken tegen het internetsprookje.
Ik kan er naast zitten hoor maar ik vind dat je in je laatste posting erg vraagt om bevestiging, om een go voor je plannen met je internetliefde, voor een scheiding. Als je niet meer gelukkig bent met je man en je hebt het gevoel dat er niets meer aan te doen is dan zou ik geen moment meer aarzelen en de scheiding aankondigen. Niemand die je verplicht om bij je echtgenoot te blijven tenslotte. Maar ga scheiden omdat je wil scheiden van je man, niet omdat je verliefd bent op woorden op een computerscherm of een stem in je oor.
Hou het reeël en dan zie je vanzelf op den duur wel of de internetlover in het echte leven ook iets voor je zal gaan betekenen.
Mijn man en ik kennen elkaar ook van het internet, werden daarna real live vrienden en kregen een relatie. Heel kalm aan. Tussen de eerste internetontmoeting en de eerste kus zat bijna een jaar. Toen ik mijn man voor het eerst in het echt ontmoette was ik niet verliefd op hem, we waren internetvrienden en ik vond het gewoon leuk om hem eens in het echt te zien.
Heel langzaam groeide er meer en ik kan je wel vertellen dat me dat nog steeds verbaast omdat mijn man in het echt helemaal niet zo vlot en goedgebekt was als op MSN. Tenminste, de eerste tijd niet. Nu kletst hij de oren van mijn hoofd maar hij was in het begin van onze vriendschap vrij stil en bedaard. Totaal niet wat ik normaliter leuk vind.
Ik realiseer me dus heel goed dat ik hem eigenlijk niet kende, ook al zaten we al maanden op MSN te tetteren over van alles en nog wat. Je kent iemand pas écht als je tijd met die persoon in de werkelijkheid doorbrengt.
Ik zit al heel lang, heel actief op internet en heb veel mensen ontmoet. Dat valt meestal tegen. Heel onaardig om te zeggen maar het is zo in mijn geval. Met vrouwen heb ik leuk ervaringen hoor maar met mannen die ik op die manier ontmoette viel het meestal ontzettend tegen want de man in kwestie was tóch niet zo leuk als hij zich voordeed op het net en heel vaak klopten de verhalen achter de man niet. Ik ben strontstapelverliefd geweest op internetmannen en met degene op wie ik niet verliefd was ben ik getrouwd, dat bleek uiteindelijk de echte kanjer te zijn.
Wat weet jij van jouw internetliefde behave dat hij zo lief is? Hij is ongelukkig in zijn huwelijk zegt hij, nou, wat let hem? Dan kan hij gaan scheiden. Of wachten jullie op elkaar? Wie het eerst gaat?
Jij kunt ook de knoop doorhakken maar zoals Rosalita heel wijs opmerkt, omdat je huwelijk niet leuk meer is, niet vanwege deze man van wie je niet weet wat je van hem kunt verwachten want feitelijk kennen jullie elkaar alleen van het internet en niet in het echt. In het echt komen er kinderen en (ex) vrouwen, verdriet om de scheiding en allerhande andere zaken voorbij die schril afsteken tegen het internetsprookje.
Ik kan er naast zitten hoor maar ik vind dat je in je laatste posting erg vraagt om bevestiging, om een go voor je plannen met je internetliefde, voor een scheiding. Als je niet meer gelukkig bent met je man en je hebt het gevoel dat er niets meer aan te doen is dan zou ik geen moment meer aarzelen en de scheiding aankondigen. Niemand die je verplicht om bij je echtgenoot te blijven tenslotte. Maar ga scheiden omdat je wil scheiden van je man, niet omdat je verliefd bent op woorden op een computerscherm of een stem in je oor.
Hou het reeël en dan zie je vanzelf op den duur wel of de internetlover in het echte leven ook iets voor je zal gaan betekenen.
dinsdag 24 juli 2007 om 11:27
Hey Bo, Ik zit in de zelfde situatie.....en ik moet zeggen ik vind het zelf ook heel frustrerend.
Aan de ene kant denk ik ook aan een scheiding maar aan de andere kant wat brengt het allemaal terweeg als ik de stap zou maken. En tuurlijk heb ik nog gevoel voor mijn man maar de vraag die ik me keer op keer stel is dan ook waarom..waarom kan het zo zijn dat mijn gevoel voor die ander sterker is. en waarom overkomt dit alles me.
Ik wil mijn kindjes geen pijn doen maar ....ben ik alleen nog maar een moeder voor mijn kinderen of ben ik ook nog een persoon een vrouw!
Ik weet het niet hoor........maar ik weet wel dat als ik mijn man ga verlaten ik dat doe omdat ik dat wil en niet omdat ik verliefd ben op een ander.
Aan de ene kant denk ik ook aan een scheiding maar aan de andere kant wat brengt het allemaal terweeg als ik de stap zou maken. En tuurlijk heb ik nog gevoel voor mijn man maar de vraag die ik me keer op keer stel is dan ook waarom..waarom kan het zo zijn dat mijn gevoel voor die ander sterker is. en waarom overkomt dit alles me.
Ik wil mijn kindjes geen pijn doen maar ....ben ik alleen nog maar een moeder voor mijn kinderen of ben ik ook nog een persoon een vrouw!
Ik weet het niet hoor........maar ik weet wel dat als ik mijn man ga verlaten ik dat doe omdat ik dat wil en niet omdat ik verliefd ben op een ander.
dinsdag 24 juli 2007 om 11:58
Het is voor mij heel herkenbaar, ik zat een jaartje of 9 geleden in dezelfde situatie.
Ik had destijds eenzelfde gevoel over mijn huwelijk met ex-man, alsof we als goede vriend en vriendin samenleefden.
Er was geen normale communicatie, geen sex, geen passie, geen romantiek, geen hartstocht meer, helemaal niks meer was er wat mij betreft van over.
We zaten niet meer op 1 lijn v.w.b. levensverwachting en alhoewel ik voor mijn gevoel vaak genoeg hierover heb gepraat met ex-man werd ik op de een of ander manier niet serieus genomen, althans zo voelde ik het. Zo'n gesprek was meestal snel klaar omdat mij dan verweten werd dat ik in een droomwereld leefde en eens met beide benen op de grond moest komen te staan. Stukje bij beetje brokkelt je liefde voor zo'n man dan af totdat op een gegeven moment totaal niks meer van die liefde over is en je het liefst gewoon zonder hem wilt leven.
Die periode heeft zo'n anderhalf jaar geduurd totdat ik ook iemand via internet leerde kennen waar ik echte maatjes mee werd en zelfs ook verliefd. Ik heb hem een paar keer ontmoet maar er speelden zoveel dingen in ons beider leven dat het niet tot een relatie is gekomen maar op dat moment hebben we veel steun aan elkaar gehad en plezier met elkaar beleefd. Hij zat overigens in dezelfde situatie.
Maar het heeft voor mij wel de stap om te gaan scheiden gemakkelijker gemaakt omdat ik eindelijk bevestiging vond bij iemand die anders over het leven dacht en waarmee ik wel op 1 lijn zat. Eigenlijk meer de bevestiging van "het kan toch anders" in zoverre je dat kunt beoordelen na een paar ontmoetingen.
Ik heb na urenlange gesprekken en analyseren toen besloten dat ik echt niet meer van mijn man hield en ook niet meer op deze manier met iemand wilde samenleven.
Dus voor mij was het eigenlijk net dat duwtje in de rug, de bevesting dat ik er beter aan deed om toch te gaan scheiden.
En daar heb ik tot de dag van vandaag geen spijt van gehad.
Nu leef ik het leven zoals ik wil en niet zoals dat door anderen voorgeschreven wordt.
Inmiddels weer gelukkig getrouwd met een andere fantastische man :P
Ik wil er wel nog bij zeggen dat er destijds geen kinderen in het spel waren en het dus voor mij vrij gemakkelijk was om de stap te zetten maar zoals eerder gezegd, het heeft bijna 2 jaar geduurd voordat ik de stap genomen heb en ik vond dat er na vele gesprekken met ex geen verbetering in de situatie kwam.
Ik had destijds eenzelfde gevoel over mijn huwelijk met ex-man, alsof we als goede vriend en vriendin samenleefden.
Er was geen normale communicatie, geen sex, geen passie, geen romantiek, geen hartstocht meer, helemaal niks meer was er wat mij betreft van over.
We zaten niet meer op 1 lijn v.w.b. levensverwachting en alhoewel ik voor mijn gevoel vaak genoeg hierover heb gepraat met ex-man werd ik op de een of ander manier niet serieus genomen, althans zo voelde ik het. Zo'n gesprek was meestal snel klaar omdat mij dan verweten werd dat ik in een droomwereld leefde en eens met beide benen op de grond moest komen te staan. Stukje bij beetje brokkelt je liefde voor zo'n man dan af totdat op een gegeven moment totaal niks meer van die liefde over is en je het liefst gewoon zonder hem wilt leven.
Die periode heeft zo'n anderhalf jaar geduurd totdat ik ook iemand via internet leerde kennen waar ik echte maatjes mee werd en zelfs ook verliefd. Ik heb hem een paar keer ontmoet maar er speelden zoveel dingen in ons beider leven dat het niet tot een relatie is gekomen maar op dat moment hebben we veel steun aan elkaar gehad en plezier met elkaar beleefd. Hij zat overigens in dezelfde situatie.
Maar het heeft voor mij wel de stap om te gaan scheiden gemakkelijker gemaakt omdat ik eindelijk bevestiging vond bij iemand die anders over het leven dacht en waarmee ik wel op 1 lijn zat. Eigenlijk meer de bevestiging van "het kan toch anders" in zoverre je dat kunt beoordelen na een paar ontmoetingen.
Ik heb na urenlange gesprekken en analyseren toen besloten dat ik echt niet meer van mijn man hield en ook niet meer op deze manier met iemand wilde samenleven.
Dus voor mij was het eigenlijk net dat duwtje in de rug, de bevesting dat ik er beter aan deed om toch te gaan scheiden.
En daar heb ik tot de dag van vandaag geen spijt van gehad.
Nu leef ik het leven zoals ik wil en niet zoals dat door anderen voorgeschreven wordt.
Inmiddels weer gelukkig getrouwd met een andere fantastische man :P
Ik wil er wel nog bij zeggen dat er destijds geen kinderen in het spel waren en het dus voor mij vrij gemakkelijk was om de stap te zetten maar zoals eerder gezegd, het heeft bijna 2 jaar geduurd voordat ik de stap genomen heb en ik vond dat er na vele gesprekken met ex geen verbetering in de situatie kwam.
dinsdag 24 juli 2007 om 13:27
Hallo Bo,
Ík herken heel veel in je verhaal, zit in dezelfde situatie, alleen hebben wij elkaar van het begin af aan duidelijk gemaakt (nog) niet bij onze gezinnen weg te gaan, ook ik voel me verscheurd en menig traantje gelaten, maar het kan gewoon nog niet, niet 2 gezinnen in het verdriet storten, onze partners en kids, dus ,,,, we weten dat we van elkaar houden en dat als het zo moet zijn wij later nog tijd hebben, maar in mijn hart zou het beter zijn als ik nu al wegging, gewoon voor mijzelf, maar wil mijn kids hun vader niet ontnemen, klinkt wel warrig he,
Sue, ik heb bewondering voor je, en als er bij ons geen kids in het spel waren , nu dan was ik allang weg,
groetjes Anna
Ík herken heel veel in je verhaal, zit in dezelfde situatie, alleen hebben wij elkaar van het begin af aan duidelijk gemaakt (nog) niet bij onze gezinnen weg te gaan, ook ik voel me verscheurd en menig traantje gelaten, maar het kan gewoon nog niet, niet 2 gezinnen in het verdriet storten, onze partners en kids, dus ,,,, we weten dat we van elkaar houden en dat als het zo moet zijn wij later nog tijd hebben, maar in mijn hart zou het beter zijn als ik nu al wegging, gewoon voor mijzelf, maar wil mijn kids hun vader niet ontnemen, klinkt wel warrig he,
Sue, ik heb bewondering voor je, en als er bij ons geen kids in het spel waren , nu dan was ik allang weg,
groetjes Anna
dinsdag 24 juli 2007 om 13:52
Ja, dat lijkt me toch ook dat die kinderen er toch iets van meekrijgen? Je kunt toch moeilijk alleen voor de kinderen bij elkaar blijven en dan zelf doodongelukkig zijn, de kinderen hebben dan aan zo'n ongelukkige moeder toch ook niks?
En als je geen leuke en goede verstandhouding met je man hebt in het dagelijks leven dan heeft dat ook invloed op je kinderen.
Maar goed, ik heb ze niet en kan er dus moeilijk over oordelen maar ik ben nog steeds van mening dat je eruit moet stappen als je doodongelukkig bent in een huwelijk en er geen verbetering in zicht is, uiteindelijk krijgen de kinderen er een leukere moeder voor terug en je neemt ze hun vader niet af, je kunt ook voor co-ouderschap kiezen o.i.d.
En als je geen leuke en goede verstandhouding met je man hebt in het dagelijks leven dan heeft dat ook invloed op je kinderen.
Maar goed, ik heb ze niet en kan er dus moeilijk over oordelen maar ik ben nog steeds van mening dat je eruit moet stappen als je doodongelukkig bent in een huwelijk en er geen verbetering in zicht is, uiteindelijk krijgen de kinderen er een leukere moeder voor terug en je neemt ze hun vader niet af, je kunt ook voor co-ouderschap kiezen o.i.d.
dinsdag 24 juli 2007 om 16:53
hoi bedankt voor je reactie en het klopt helemaal wat je zegt dat de liefde afbrokkelt tot het weg is
alleen gelde dat voor je (ex) man toen ook, het is zo moeilijk want hier word niet gepraat dus heb geen idee wat hij voelt en mischien denkt hij dat ik gelukkig ben allhoewel de laatste maanden zal hij toch zeker iets moeten hebben gemerkt , maar er komt niks uit zijn mond..........ik vind het ontzettend moeilijk om het hem te zeggen want mischien ziet hij het niet aankomen maar goed ik zal de moed een keer bijelkaar moeten rapen.............
dinsdag 24 juli 2007 om 17:12
Nee, voor mijn ex man gelde dat destijds niet. Toen ik uiteindelijk besloten had te willen scheiden en hem dat ook vertelde toen kwam het voor hem als een donderslag bij heldere hemel, hij wist niet wat hij hoorde. Dat vond ik toen zo raar. Ik had immers eerder al herhaaldelijk aangegeven dat ik niet zo gelukkig meer was. Maar ja, hij deed zo'n gesprek altijd snel weer de das om door zijn opmerkingen en daardoor waren die gesprekken nooit echt van lange duur of echt diepgaand. Desondanks vond ik het toch vreemd dat hij het niet aan had zien komen. We leefden al maanden langs elkaar heen, ik ging uit met mijn vriendinnen, collega's etc, kwam midden in de nacht thuis, we deden niks meer samen en zoals gezegd van sex of enige andere intimiteit was geen sprake. Ik kan nu nog niet begrijpen dat hij er zelf gelukkig mee was en dacht dat alles koek en ei was. Ik dacht dat hij zelf ook wel die gevoelens zou hebben en stiekem hoopte ik ook dat hij degene zou zijn die er een eind aan wilde maken.
Het is echt ontzettend lastig als je er niet met je man over kunt praten maar je moet het toch echt proberen. Hem echt proberen duidelijk te maken dat je op deze manier niet gelukkig bent. Als je er echt van overtuigd bent dat je niet meer met hem verder wilt, dan moet je toch echt met hem praten want anders leven jullie nog een of 2 jaar zo en dat is echt zonde voor iedereen. Als ik destijds de moed eerder had gehad dan had ik ook minstens 1 jaar eerder opnieuw kunnen beginnen.
Veel sterkte *;
dinsdag 24 juli 2007 om 19:50
hoi sue ik weet je hebt ECHT helemaal gelijk,weet je we hebben een jaar geleden een huis gekocht dat nu over een paar maanden af is.....hij is enthousiast ikke niet ,we zitten ook nog met een huis dat verkocht moet worden en tevens is hij anderhalf jaar geleden 2 eigen zaken begonnen waar ik ook mee voor heb getekend (zoals borg op je huis enz) en die twee dingen die maken het pffff zwaar , moet ik het doen voor ik in het nieuwe huis zit moet ik het doen als we daar pas zitten ...... ik weet begod niet wat er allemaal op me af gaat komen als ik het nu doe ....wat het betekent qua schulden enz ...en dat is een enorme drempel die ik over moet maar niet weet hoe.......
dank je en andere voor je reactie het is fijn als er mensen zijn die dit lezen en erover meepraten dat geeft wel een goed gevoel.......
dinsdag 24 juli 2007 om 22:37
Bo, ik begrijp dat je man een druk leven heeft, 2 bedrijven en een huis wat
af moet. Door zulke dingen kun je ook uit elkaar groeien en door sleur als je
alweer zo'n 7 jaar bijelkaar bent. dat zijn vrij normale dingen eigenlijk.
Spijtig genoeg zijn er heel veel van zulke stellen die op den duur als broer en zus leven, maar als hij daar nix aan doet wil niet zeggen dat hij tevreden is met de situatie, heb jij ooit wat ondernomen om de situatie te veranderen?
Maar je kunt ook weer naar elkaar toegroeien als je daar de moed
voor kunt/wilt opbrengen.
Nu ben je verliefd geworden op een ander die in hetzelfde schuitje zit en met hem kun je over 7 jaar net zo goed weer als broer en zus leven. Ik zie het verschil eigenlijk niet zo goed, want in elke relatie moet je vechten om het goed te houden. Verliefd zijn is nog lang geen houden van, ik hoop dat je dat ook inziet.
af moet. Door zulke dingen kun je ook uit elkaar groeien en door sleur als je
alweer zo'n 7 jaar bijelkaar bent. dat zijn vrij normale dingen eigenlijk.
Spijtig genoeg zijn er heel veel van zulke stellen die op den duur als broer en zus leven, maar als hij daar nix aan doet wil niet zeggen dat hij tevreden is met de situatie, heb jij ooit wat ondernomen om de situatie te veranderen?
Maar je kunt ook weer naar elkaar toegroeien als je daar de moed
voor kunt/wilt opbrengen.
Nu ben je verliefd geworden op een ander die in hetzelfde schuitje zit en met hem kun je over 7 jaar net zo goed weer als broer en zus leven. Ik zie het verschil eigenlijk niet zo goed, want in elke relatie moet je vechten om het goed te houden. Verliefd zijn is nog lang geen houden van, ik hoop dat je dat ook inziet.
woensdag 25 juli 2007 om 11:24
hoi sandra, nou we zijn al heel wat langer bijelkaar maar7 jaar getrouwd. en eigenlijk door dat dit me overkwam, want het is me overkomen ik was niet op zoek! zijn mijn ogen geopend en besef ik dat ik al jaren leef in een situatie die eigenlijk niet zo moet zijn en die me geen geluk meer brengt
en mijn gevoelens zijn echt over ....... kaarsje is uit en ik voel dat hij niet meer zal gaan branden
ik voel ook dat we eigenlijk nooit samen het maatjesgevoel hebben gekend ...is er eigenlijk nooit geweest ,dus zal er ook niet meer komen want ik geloof dat het er zit of het zit er niet
je vroeg of ik veel van de andere man weet , nou als je dagelijks maanden met elkaar praat , geloof me ik weet een hoop en vertrouw hem voor 200 procent en andersom ook
maar goed het is allemaal behoorlijk moeilijk en net zo voor hem we zitten samen vaak met dikke tranen
maar het is me overkomen en we zullen er nu ook een oplossing voor moeten vinden..................
