(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Eigenlijk moet ik proberen om de (simpele) tuinstoel die ik op de oprit heb gezet naar de achtertuin te verplaatsen. Is niet zwaar, kruk ene hand en dit tillen andere hand?

Daar is 's middags de en heb ik wel loungebanken, maar die kussens erop en opbergen is teveel gedoe. Nu het toch niet zo warm en onderbuurman niet thuis is, zou ik daar natuurlijk buiten kunnen zitten (tis hier wisselend bewolkt, toch best zonnig)..
tis te proberen.. (en ik ga niet steeds mijn buren voor álles vragen)..

Mlous, katertje is de kat van € 3000, die is een paar jaar terug waarschijnlijk aangereden, heeft een hele stellage in zijn achterpootje, was echt een buitenkat, moest 6 weken in een bench en vloog tegen de tralies op!

Daarna nog 3 weken los binnen zien te houden: hoe dan?!
Stond ie achter de deur van de woonkamer als ik thuis kwam (ik zag die pootjes onder de deur als ik de trap op kwam) en moest ik de stofzuiger op de gang aan doen om hem bij die deur vandaan te krijgen

Ik zal het plaatje nooit vergeten toen ie daarna voor het eerst weer naar buiten mocht, de tuin in, zo ontroerend!
Sindsdien is hij angstiger (bijv nu voor de rollator) en hopelijk voorzichtiger, zoiets wil ik nooit meer meemaken!

Hij snapt jammer genoeg niet dat ik nu min of meer dezelfde frustrtie ervaar, hahaha

Grappig dat jij ook zo moe was gisteren, ik wijt het bij mij aan div medicatie, herstel in combi met de saaiheid, maar misschien zit het ook in de lucht, dat het is afgekoeld en grijzer was?
Groot gelijk dat je eraan toegaf, blijkbaar kon je het wel gebruiken!
Rond 19 u vielen mijn ogen al dicht en moest mezelf echt in aktie dwingen om een gezonde maaltijd te maken (incl sla en veel groenten).
UIteindelijk nog gered tot middernacht en weer 9 u geslapen (met 1 onderbreking, normaal kan ik dan niet meer slapen maar nu duik ik probleemloos terug!)

Eerst was ik gisteren opgeknapt door douchen en haren wassen (zelfs gefohnd), maar na bepaalde nieuwe oefeningen (zoals opstaan uit stoel zonder optrekken aan handen en steeds grotere stukken lopen met 1 kruk links) toch wel wat meer pijn, dat viel nog best tegen.

Ten tijde van de eerste lockdown (toen iedereen ook echt nog binnenbleef) ging ik weleens een ritje maken met de auto, gewoon om even van decor/uitzicht te veranderen ipv alsmaar binnenzitten.

Misschien moet ik toch maar wat meer mensen aktiveren die mij nu en dan ergens heen willen rijden, want ook al bellen en appen mensen wel en/of kan ik ze hier op visite vragen, blijft gewoon diezelfde ruimte elke dag en ook daarvan kak ik in.

Het extraverte in mij komt echt tekort nu!
Ik krijg energie van interaktie met anderen.
Tegelijkertijd nog niet fit genoeg om interessanter dingen te doen, naast oefeningen en beetje opgeruimd houden, een afwasje, iets koken danwel opwarmen.

Ik heb oa Spaans voor Dummies hier liggen (ik kan al aardig wat spaans, en dit is een heel duidelijk boek), het 2e deel van De Zeven Zussen (wel een dik en zwaar boek) en genoeg ander leesvoer.

Ik zag dat onze gemeente geen ambternaren kan vinden, ging ik eens kijken. Ze stellen nog altijd hoge eisen qua ervaring bij de meeste banen, en de komende tijd kunnen mensen gewoon niét trouwen in onze gemeente!

Dus vragen ze oa iemand om huwelijken te voltrekken. Los van dat dat te weinig werk oplevert (eens in de zoveel tijd maar en wordt betaald per huwelijk) zou dat best iets zijn wat me aanspreekt en ik heb genoeg inlevingsvermogen + kan me denk ik goed aanpassen aan het type mens en hun achtergronden, verwachtingen, sfeer.

Ik zou alleen wel moeite hebben met vlot spreken in het openbaar (ipv oplezen van tekst).
Uit mijn hoofd ben ik bang dat ik terplekke de namen vergeet of de verkeerde noem, ik was ook nooit goed in spreekbeurten en mondelinge overhoringen, ben meer een schrijver haha.
Een (mooie) speech kan ik wel schrijven (uitdaging zal zijn: niet te lang!) maar met de nodige luchtigheid en humor erin weet ik niet, hoor.


Het zijn van die "anders dan anders" banen waar mijn oog op valt, al is daar niet rond van te komen. Anderzijds kan het wellicht een manier zijn om "binnen te komen" in die ambtenarij en voor te sorteren op iets anders bij de gemeente?

Ik heb altijd het idee dat ze bij de overheid niet zo kijken naar bijv leeftijd, en dit zijn ook vaak banen waar levenservaring telt, en ze niet mikken op jong.
Ik denk er nog even over na

Ben benieuwd of je vandaag ertoe komt om je plannen uit te voeren!
Gewoon doen, hoor, want zoals je zegt: thuis wordt het er niet beter op, dat ken je al!

Goed van je dat je toch bent gaan rennen!
Die ambities heb ik nooit gehad, haha, ik kan dan wel weer goed zwemmen en haalde iedereen in (dwz kon, want laatste tijd ging data been niet meer mee opzij en voorlopig mág dat been geeneens opzij, ivm uit de kom kunnen raken).

Oh en dan de zee vlakbij! Dat is echt een bonus! Dat realiseerde ik me op mijn vakantie laatst, hoe ik dat wel gemist heb. Hutje ligt midden in het land en in eigen land kom ik zelden bij de zee. Het mooist vind ik zee met inhammen, van die baaien met aan weerszijden bergen en groen.
Ik keek naar oude vakantieplaatsen in Noord-Spanje en dat uitzicht op zee met die schiereilanden enzo, het ontroerde me instant!

En je hebt zelf thuis een terras? Klinkt goed allemaal! Heerlijk!
Ik denk vaak: "had ik maar een balkon", alleen al dat ik dan deuren open kan zetten. Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat dat het "opgeslotene" niet helemaal zal oplossen, want voordat het hier beneden verhuurd was zat ik ook nauwelijks in eigen tuin. Okay, dat is dan normaal ook weliswaar al onhandiger met trap af en koffie oid mee (dan bij hutje waar je zo naar buiten loopt), maar als ik eerlijk ben is de reden vooral dat ik enige levendigheid nodig heb, en dat ook in de tuin (en wijk) niet zal vinden.

Ik heb het gewoon nodig om onder de mensen te zijn, en dan liefst mét mensen samen. Meer dan 1 tegelijk. 1 op 1 kan ik ook fijn vinden soms, dat gaat dan vaak wat dieper, maar juist de luchtige gezelligheid en input van meerdere mensen en karakters bij elkaar geven toch een leuke wisselwerking altijd, omdat men op elkáár reageert.

Mijn huis is eigenlijk best ideaal om beide te combineren, want ik heb het eveneens nodig om me terug te kunnen trekken als thuisbasis en drukte kan je tenslotte opzoeken. In het centrum wónen zou voor mij funest zijn, hahaha, en kost meestal geld..

Daarom is voor mij een baan waarin sprake is van groepen mensen welkom, heb in het verleden ook graag op Schiphol en beurzen gewerkt, al zou ik Schiphol momenteel liever overslaan. Heb daar in een ver verleden op bagageservice gewerkt, maar met al die drommen boze, vermoeide en geirriteerde mensen is dat momenteel minder leuk.

Ik geef er ook maar even aan toe en doe laptop en alles dicht en uit en ga een tukje doen. Dan maar toegeven aan verveling en slaperigheid!

Ik was even vergeten dat ik vanavond visite krijg: vorige "exlover" overnacht in de buurt want vliegt morgen naar het buitenland en wil graag weer eens langskomen.
Het spreekt absoluut vóór hem dat ie nog altijd belangstelling heeft voor (contact met) mij en mijn leven, ook al is het alweer langer dan 2 jaar terug dat we "iets" hadden (en zit er ook niet meer in dan vriendschap, van mijn kant iig is dat definitief voorbij).

Een fijne, onderhoudende gesprekspartner is hij zeker wel (en vindt hij andersom ook, ik heb vaak voor hem weer een verrassende kijk op eea), weer eens heel andere gespreksonderwerpen. Hopelijk ben ik niet zo sloom en slaperig als gisteravond, daarom ook nu even een uurtje plat!

Uitstekend idee van je om op die manier de talen te oefenen!
(Mijn Frans is ook best aardig, maar idd dat snelle praten van die fransen of plaatselijk accent is lastig te volgen, qua luistervaardigheid! Ik miste dan vaak precies de clou!)
Met Spaans heb ik dat net zo idd, dus geen gek plan om dat dmv films of series te doen. Ik weet wel dat mijn zoon op de basisschool al Engels kon, enkel dankzij het kijken van de serie Friends zonder ondertiteling
Mijn dochter heeft van die apps (zij spreekt heel goed spaans, maar is nu via die apps Italiaans en Portugees aan het leren).

Fijne zondag nog jij (en de anderen ook, natuurlijk!)


Ik ben ook te snel geneigd om mijn laptop open te slaan, toch weer even kijken (op slechts een paar sites), deels uit verveling en gemakzucht, maar vergeet niet dat ze vaak speciaal zo zijn ingericht om je aandacht te behouden, dus eindeloos kunt scrollen of steeds een nieuw itempje, het werkt zonder dat je het doorhebt verslavend en dat doen ze heel bewust!
Alleen al de hele dag door nieuwsitems bij de online "kranten" (zijn net tijdschriften tegenwoordig, met lifestyle en "nieuws" over BN-ers enzo).

Mlous: zeker weten dat schermpjes vooral moe maken, het is een passieve (en eigenlijk eenzame) bezigheid, die ongemerkt energie kost (al die nutteloze info) en je ziet dat het ook meteen werkt als je dat dichtslaat en de deur uit gaat, dat je dan een bekende tegenkomt en je tijd veel leuker besteedt!

Natuuuuurlijk heeft die afleiding er alleen maar voor gezorgd dat je de verwerking alleen maar voor je uit schoof. Ik snap heel goed dat je daar ook niet bepaald zin in had, maar vroeg of laat dringt het zich dan toch wel aan je op.
En dat is wat er nu gebeurt dus.

Zodra het de kans krijgt en je tot rust komt (of ff geen info en prikkels van buiten naar binnen komen) krijgen je onverwerkte emoties de ruimte.
Het moet nog op zijn plek vallen allemaal, logisch dat je erover droomt en weer wat meer mee bezig bent.

Vergeet svp niet dat een relatie zoals met deze ex er echt behoorlijk inhakt, zeker als je teveel van jezelf hebt ingeleverd, eea ten tijde van de relatie niet in het juiste perspectief meer zag, te lang in meegegaan bent, aan jezelf bent gaan twijfelen, enz.

Het is echt heel normaal dat dit langer duurt dan bij normale verbroken relaties, omdat frustratie een hele grote rol speelde, en dat is heel lastig loslaten, omdat het dan dus niet alleen om verdriet enzo gaat, maar ook verwarring en frustratie, en je eerst moet snappen wat er nou eigenlijk gebeurd is en waarom je reageerde zoals je deed op hem, dingen pikte tegen je gevoel in, niet (genoeg) meer naar jezelf en je intuitie geluisterd hebt.

Het komt er alsnog uit en je kunt pas van verwerken spreken als het op zijn plek is.
Intussen kun je -zoals je ook gedaan hebt en nog steeds doet- een start maken met wél echt dingen helemaal voor jezelf doen waar je plezier/ voldoening in hebt en toegeven aan wat je zelf nodig hebt van jezelf (aan tijd/aandacht): dat gaat gewoon samen met verwerken, en dan doseer je het als het ware.

Het kan nu nog te vers zijn om hem tegen te komen of geconfronteerd te worden met plekken of vrienden die aan hem doen denken. Ik had dat ook de eerste maanden toen het over was met laatste exlover en die blijf ik ook tegenkomen hier in mijn woonomgeving.

Dat was in het begin nog lastig, en ben ik zoveel mogelijk uit de weg gegaan. Toen het verse eraf was (en ook voor hem, niet onbelangrijk!!), was het geen probleem meer. Nu zien we elkaar geregeld, maar raakt dat emotioneel niet langer, ik voel me er iig neutraal bij.

Dus het gaat idd voorbij, zoals Stardust al zegt.
Tis net een fysieke wond, he, eerst bloed en pleisters, dan een korstje en daaronder heelt het. misschien een blijvend litteken, maar dan is het toch geheeld. En ook daar merk je -nog later- vaak niet veel meer van, vervaagt mettertijd.

Ja, aparte kat heb je!
Wel heel handig dat ie medicijnen gewoon als snoepjes ziet en vanzelf opeet!

Ziggy, ik vond het eerste deel van het boek niet zo sterk, dacht dan "wat moet ik hiermee?", maar gaandeweg staat er zoveel aan fijne wijsheid en doordenkers in, waarvan je gewoon wéét dat het waar is (en ik zelf ook soortgelijke inzichten en ideeen heb gekregen na het zelf doormaken van bepaalde processen en ontwikkelingen in het verleden)..

Goed dat je toegegeven hebt aan je behoefte om te cocoonen, blijkbaar heb je het nodig gehad.
Dag erna je ex, was dat op dat festival?

Ach, dat is bijna nog moeilijker dan zelf verdriet hebben: het toekijken naar het leed van een ander, die je na staat. Zeker als dat voorheen een van de belangrijkste personen in je leven is geweest en dat verdriet om jou is.

Schuldgevoel is niet nodig, maar ja, daar heb je weinig aan als je dat wel zo voelt. Het brengt je idd nergens en hij heeft daar ook niks aan.
Ik vind het altijd wel helpend om te bedenken dat ook (of juist) dit soort verlies voor hem ook op eoa manier "goed"kan zijn, hem dichter bij zichzelf brengt, eea van meeneemt en bijdraagt aan persoonlijke groei en levenservaring.

Een trainer/coach zei ooit de legendarische woorden: GUN een ander zijn/ haar ellende!
(mensen willen anderen iha behoeden voor tegenslag en pijn, zsm troosten en dat het snel voorbij is, zien mentale pijn als zeer onwenselijk en "negatief", maar ook kan het juist een (diepe) ingang naar binnen zijn, en uiteindelijk helend zijn zelfs.
élke ervaring leidt tot meer zelfkennis, ook verdriet.

Ieder heeft zijn/haar eigen opgaven in het leven, jij de jouwe, en je bent niet op de wereld gekomen om hem te behoeden of te beschermen.
Het loopt vaak anders in het leven, hoe goed julie misschien ooit leken te passen.

Mensen gaan soms lang en soms kortere periodes met je mee, daar is geen goed of slecht op te plakken. Het blijft pijnlijk als de ene er eerder klaar mee is en de ander er nog niet aan wil, dat het niet langer matcht.

Het hele idee dat je samen oud moet worden tot de dood scheidt, zorgt voor gevoelens van falen en schuldig voelen, het is dan ook een hele hoge verwachting die mensen stellen aan een liefdesrelatie, en grote kans op hele grote teleurstelling als dat de insteek was.

Het "houden van" houdt vaak idd daarmee nog niet op en dat hoeft ook niet: je mag die liefde gewoon in jezelf houden en koesteren voor hem, ook zonder dat je een relatie met hem hebt. Het is juist mooi als dat overblijft.

En daarnaast ruimte voor nieuw/ anders/ andere levensdoelen en andere ervaringen opdoen. Je mag ten allen tijde jezelf en andere aspecten aan/van jezelf ontwikkelen en verruimen, ontdekken, uitdagen.

Je hebt een andere weg ingeslagen en daarmee verwerf je andere inzichten.
Zelfontplooiing is imo niet egocentrisch, ik geloof niet dat het goed is om jezelf op welke manier ook onnodig klein te houden of in te perken, als je voelt dat iets in jou om ruimte en ontwikkeling vraagt!

Schaamte en schuldgevoel houden je vast op de plek waar je bent.
Hoe meer je jezelf onderzoekt , hoe meer je achter jezelf kunt staan, en hoe bevrijdender het zal zijn als je aan evt schaamte en schuldgevoel voorbij bent!

Mlous, dat is het hem juist: dat duurt ook langer als het (voor jezelf) zo onbegrijpelijk, wisselend en frustrerend was!
Juist door die dalen staken de pieken daarbij af, en dat geeft een verslavend effect, vergelijk het maar met roken: tijdens het roken een "belonings"piek, waarbij de nicotine in het bloed direct na het uitmaken al afneemt richting een dal. In dat dal ontstaat het verlangen al snel naar een nieuwe piek en dan steek je een nieuwe op enz enz.

Een niet-roker kent die pieken en dalen niet, (en de invloed daarvan op je humeur, relaxtheid en "kick", dat gaat voortdurend heen en weer), die zit op een stabiele lijn die niet door die stofjes wordt gedomineerd, onafhankelijk van de situatie waarin je je bevindt).

Bij een stabiel iets (en dus ook in een evenwichtige relatie) bepaalt dus je eigen gesteldheid en de situatie waarin je je op dat moment bevindt hoe goed je in je vel zit of waar je op reageert.
In zo'n verslavende relatie domineerde hij hoe jij je voelde, wat je dacht en hoe je reageerde (op hem, op zijn grillen).

Dan is er ook de reactie van jou dat je ernaar verlangt (en veel voor over hebt gehad) om te zorgen dat de relatie "boven de lijn" blijft komen (de piek) en niet eronder.
Bij een stel waar het lekker loopt is dat verlangen er niet, want het is er al.

Juist omdat je moest "knokken" en voor inspannen was dat evenwicht niet vanzelfsprekend en kun je jezelf vanalles kwalijk nemen als dat "mislukt" (had je niet beter je best moeten doen, om het te laten slagen?) en nog later jezelf kwalijk nemen (als je eenmaal uit die verslavende, destructieve situatie bent) dat je daar zo lang in bent blijven hangen.

ALs je ergens middenin zit, zie je dat vaak niet (en anderen wel van een afstandje).
Hoe meer afstand, hoe duidelijker het wordt en hoe minder je van jezelf snapt toen je nog middenin die situatie zat.

Als je je hand voor je ogen houdt kun je niet zien dat het een hand is, pas als je je hand verder houdt zie je dat het een hand is (en anderen van buitenaf zien dat dus wel.
Het heeft geen enkele zin om je achteraf schuldig te voelen daarover, ook niet naar jezelf toe.
En hoe onbegrijpelijk het ook lijkt, dat je nog vaag kunt verlangen naar iemand die niet goed voor je was, dat is nou juist het kenmerk van het destructieve, verslavende van zulke relaties!

Het is echt te vergelijken met mensen die recent met eoa verslaving gestopt zijn, omdat ze met hun verstand wéten dat het op lange termijn schadelijk/slecht is voor hun gezondheid. En dat wisten ze natuurlijk al veel langer, maar konden geen weerstand bieden aan de korte termijnhunkering, die snakte naar het "fijne", de kick, het beloninkje.

Het nare is dat die beloning uit is gebleven en die teleurstelling moet je ook verwerken. Dat je leefde op "leuke" momenten, terwijl het geheel van die relatie niét leuk was. En in je eentje heb je nog steeds het verlangen naar die momenten, ook al weet je dat hij dat niet kan en niet gaat vervullen.

Je hebt een goede keuze gemaakt door iets anders te initieren waar je plezier aan beleeft en waar je wél invloed op hebt: je camper!
Dat betekent dat je je leven en de beloningen/ "kicks" nu op een veel gezondere manier vervult, die je grotendeels zelf kunt bepalen (buiten oa je werk en je kat om voor te zorgen).

Je hebt daarmee sterk het heft in eigen hand genomen, en bent niet langer afhankelijk van die/een ander en wat die je brengt, van je vindt, aan aandacht en tijd vergt, en of die bijdraagt aan jouw gevoelens van geluk en plezier.

Voor zover mogelijk daag je jezelf nu uit om het leven zelf in te kleuren.
Dat sluit helemaal niet uit dat je dat in de toekomst weleens zou kunnen delen met iemand die daar ook weer een positieve bijdrage aan levert.
Het was alleen niet deze ex.

De toekomst ligt open en vooralsnog vul je dat zelf in, dat doe en doet je goed, je hoeft niet te wachten tot iemand anders die moeite neemt die jij nu in jezelf steekt!

Ik hoop met je mee dat het dakraam past.
Ik had ook na een storm bij hutje een weggewaaid dakraam hahaha, letterlijk dus!
Provisorisch getaped zodat het waterdicht was en een nieuwe gehaald. Zelfde merk. Maar mijn hutje is ook gedateerd, en paste niet, wel boven de badkamer, dus degene die die klus op zich had genomen nam aan dat dié´vervangen moest worden

Zit ik nu nog steefds met 1 dichtgetapete (en niet helemaal waterdichte) dakvenster en eentje die niet vervangen hoefde (en ook niet meer kon ruilen voor een wél passende boven mijn keukentje)

Dus ik hoop voor je dat het past of passend te maken is!
En dan lekker erop uit volgende week, nog even geduld!

Het is hier net niet lekker genoeg om buiten in de tuin/ oprit te zitten, jammer genoeg.
Morgen als "uitje" naar de kliniek om de hechtingen eruit te halen (zie ik tegenop. Een stuk huid rechts van het litteken is gevoelloos, daar was voor gewaarschuwd en komt mettertijd terug, maar litteken zelf en links ervan is nog best gevoelig, het idee dat ze al die nietjes eruit gaan trekken ).

Misschien krijg ik degene die me een lift geeft zover, dat ik als het lekker weer is een paar uur in het dorp kan vertoeven en me daarna naar huis wil brengen.

En anders vrijdag in de herkansing: dan kan ik (na eerst buiten oefenen met de fysio aan huis) wat later 's middags heen en weer rijden met een vriendin
Ben er wel aan toe om ff onder de mensen te zijn!!

Mlous, ik citeer even: "Ik ben het gewend om in relaties mijn best te doen, soms meer dan de ander."

Dit zegt vaak al genoeg Ook mensen die zeggen: ik deed alles voor hem, had alles voor hem over..

Meestal juist geen goed teken.
In een fijne relatie hoort ook eea vanzelf te gaan, zodat je niet zo hard je best hoéft tre doen om het te laten slagen. En zeker niet als dat evenwicht er niet is en grotendeels maar van 1 kant (de jouwe) komt!

Men zegt wel dat "liefde een werkwoord is", wat zou inhouden dat je hard moet werken aan een relatie, maar dat slaat imo meer op interessant en aantrekkelijk blijven voor elkaar, na lange tijd niet in sleur belanden, en bij tegenslag of verschillen daar samen mee om kunnen gaan.
Niet op de relatie inhoud en vorm geven en zeker niet vanaf het begin al en van 1 kant, of koste wat het kost!

En ook niet dat je bepaald gedrag moet vertonen of eenzijdige moeite moet doen óm het maar goed of gezellig te houden!
En ook al heeft hij wel van je gehouden, het werkte blijkbaar niet (genoeg) en ook dan kan het zijn dat je niet bij elkaar past of dat 1 vd 2 alles maar voor lief neemt.

En als woorden en daden niet met elkaar in overeenstemming zijn, kijk dan altijd naar de daden, niet wat diegene beweert zegt.
Vanuit hem bezien was het wel lekker makkelijk zo, iemand die rent en vliegt voor hem om het hem naar de zin te maken.

Ook voor hem geldt: wat gaf hij aan liefde en zorgzaamheid enz áán jou?
Sommige mensen zijn nu eenmaal "nemers" en nemen graag aan wat jij allemaal biedt, en dat vestigt zich als een soort "recht"/ vanzelfsprekendheid.
Dan komt het niet in ze op om dat ook te beantwoorden, zelfs niet als het eens echt omgedraaid is en je het nodig hebt.
Er ontstaat dan een gewoonte van de ene die vooral geeft, en de ander vooral neemt.

En daarom is de teleurstelling des te groter als jij degene bent die er zoveel (meer) ingestopt heeft. Ik noem dat "de emotionele rekening", waar jij dan vooral op stortte en hij alsmaar van opnam.
Als zich dat nooit "terugbetaalt" voel je je ook nog "gebruikt".
Alleen maar goed zolang je geeft en blijft geven.
Heel vermoeiend allemaal, daarom komt er energie vrij ná zo'n relatie (en verklaart ook deels de "leegte" die je daarna voelt, die je eerst in hem en de relatie stak).

Vergis je ook niet in die hechtingsstofjes, die door seks en knuffelen en zelfs alleen al zijn nabijheid worden aangemaakt, ongeacht of het wel of niet leuk gaat.
Zelf herken ik het half jaar (van het jaar) al afstand proberen te nemen, en ik merkte wel dat die eerste tijd nadat het uit was, ik fysiek nog gevoelig bleef.

In die zin, dat als hij bijv in het begin toen het "uit" was meegelopen zou zijn naar mijn fiets en had geprobeerd te zoenen, ik daar zeker wel gevoelig voor was geweest. Dat was eerder al gebeurd, aan het begin toen ik al niet meer verder wilde, en hebben we als 2 pubers lang op straat gezoend (en was het daarna weer "aan").

Niet dat ik de laatste keer dat het voor mij echt definitief gemeend was, meer zou zijn gezwicht, hoor, daarvoor was ik te zeker van mijn zaak.
Maar fysiek was ik nog op hem "ingesteld" of zo, inmiddels allang niet meer.

Daarom is het belangrijk om de eerste tijd elkaar liever niet tegen te komen of contact te blijven houden, denk ik. Je (lijf) moet daar cold turkey van afkicken en om emotioneel afstand te krijgen betekent dat meestal ook letterlijk afstand houden. En dat is ook waarom veel mensen diegene dan helemaaaal uit hun leven weren ("een ex is nu eenmaal exit") en ook van social media en whatsapp (blokkeren enzo), want anders blijf je niet alleen je mind, maar ook je lijf herinneren aan die binding (ja, dus ook als het een slechte band is, is het toch een binding!)

Fijn dat het gelukt is met het dakraam, jammer dat ze de maten veranderen bij nieuwe modellen, he.
Bij auto's natuurlijk ook, maar dan kun je vaak iig nog goede onderdelen vinden op de sloop, die ze er al voor je uit gehaald hebben en te koop zetten.
Haha, die vriend bedoelde het goed en ik was er idd niet zelf bij. Dat nieuwe dakraam lag al een tijdje in mijn schuur en hij wist daarvan, wou me verrassen (hij heeft een sleutel van mijn hutje).

Hopelijk blijft het lekker weer ook daar bij jou als je een paar dagen weg bent (waarschijnlijk meer kans waar jij zit dan hier. Nu is het lekker weer en vandaag warmer dan gisteren en morgen nog warmer en zonniger, maar juist de pinksterdagen zelf dreigt regen/onweer).

Veel plezier, ook bij een bui zit je er nu iig droog en knus bij!
Genieten dus!
Kat weer opgeknapt door de kuur?!

Gisteren de hechtingen eruit, voelde als speldenrprikjes en zo gebeurd. Ze was tevreden hoe het litteken is geheeld, zit nu voor een week hechtpleister op, die vanzelf loslaat.

Daarna werd ik afgezet in het dorp, heb bij de kaasboer lekkere kaas gehaald en door naar terras
Daar was nog niemand bekends, heb ik geluncht met de krant erbij en in het zonnetje, wat ik al snel te warm vond (geen wind, stond aan de andere kant van die panden).

Later gezellig druk. Belde ex nog om een kop thee bij mij te komen drinken en dat werd dus op het terras, met mijn vrienden en kennissen erbij.
Dat heeft ie al een paar keer gedaan, (terwijl al die jaren dat van elkaar gescheiden bleef, hooguit uit de verhalen over en weer over elkaars bestaan wisten).
Later 's avonds belde hij nog op om te vragen of ik goed thuis was gekomen en dat ie het gezellig had gevonden!

Ik was op tijd gaan slapen, word ik rond 5 uur gewekt doordat ik belaagd werd door muggen!! Zo irritant, als je nog moe bent en lekker ligt en krijg je dat!
Ik word dan niet wakker door jeukende bulten, maar door het gezoem rond je oren!

Heb er een stuk of 7 (!) doodgemept (had gelukkig een tijdje terug een vliegenmepper gekocht), overal bloedspatjes op de muur, hele reeks bultjes op mijn armen, maar dankij de anti-histaminepilletjes weinig jeuk aan.
De laatste paar die zich niet lieten meppen zorgden ervoor dat ik er maar uit gegaan ben en pas toen het volop licht was nog een paar uur ben teruggedoken.
(gek genoeg steken ze dan niet meer, of iig niet gemerkt).

Mijn soort ramen kunnen geen horren voor, maar zelfs dat belet ze niet, want de buren hebben andere + horren en buurvrouw had ze vannacht ook, appte ze.
Ik sta dan wel heel duf op, hoor, na zo'n onderbroken slaap, dan droom ik extra veel die laatste uurtjes.

Nu wacht ik op de thuiszorg, ik ben de laatste van de ronde die ze bezoeken, dat vond ik ook prima (als niet-ochtendmens!) en hopelijk hebben ze ff de tijd, zodat ik mijn haren weer kan wassen. Je mag al blij zijn als je elke dag "mag" douchen, want dat is niet vanzelfsprekend, dan wordt het een washandje

Omdat ik ze overtuig dat ik snel ben en zelf kan douchen met hun op de uitkijk, en alleen voeten hoeven af te drogen kan het tot nu toe wel (ik vind dat toch minimaal hoor, 1x per dag douchen!).

Vanmiddag dan met de fysio buiten lopen (met 1 of 2 krukken) oefenen.
En later vanmiddag word ik opgehaald door een vriendin voor de markt en wederom terrasje, met dit weer zal het lekker levendig zijn
Ik knap er zó van op! En dan kan ik ook even de drogist in voor paar vitaminepillen die op raken
En dan ben ik rond etenstijd weer thuis, kan ik ook niet blijven hangen

Ik heb de AH al 2x laten bezorgen, en dan kook ik ook weer vers, ipv de eerder ingevroren zelfgemaakte maaltijden

Zus heeft het druk genoeg met 5 daags event, is ergens in mijn buurt.
Mijn broer gaat geloof ik ook een middagje kijken daar, wie weet wil die me ophalen dan, zodat ik daar ook even een kijkje kan nemen (met rollator en dan op een stoel daar? Ze staat niet ver van de ingang, heb ik begrepen)..
We zullen zien, zie ik nog wat familie ook, want paar nichtjes gaan daar helpen/werken. Hij heeft alleen een auto met lage instap.. (en moet dan behoorlijk omrijden)..

Ik wens iedereen een stralend (lang) weekend!

Niet teveel nadenken nu, Mlous.
Ga maar even lekker een paar dagen genieten met je camper en over je heen laten komen, probeer in het hier en nu te zijn, en zet alles maar even uit idd!

Lekker weekend!

Verboden om stiekem te lezen hier tot maandag, Mlous!

Gisteren met de fysio geoefend met buiten lopen met 1 a 2 krukken en dat mag ik nu gaan oefenen, steeds een stukje verder. Hij komt nog 1x aan huis volgende week en dan word ik geacht daarheen te komen..

Straks maar proberen een brief te posten verderop in de straat (dat haalde ik voor operatie niet eens), is al een uitdaging op zich (kan op dat stukje niet ff zitten, maar tov daarvoor kan ik iig stilstaand uitrusten).
Tis toch al verbazend hoe snel eea gaat, gisteren ook alleen krukken mee en geen rollator meer, dat ging goed (maar dan is er wel iemand bij).

Aansluitend aan de fysio dus opgehaald door een vriendin voor de markt en terras, dat laatste onder overkapping, dus nog niet echt mijn kleurtje bij kunnen werken. Wel gezellig even, zij is (weer) veel in het buitenland vanwege haar werk en nu weer eens voor 2 weken hier. Ze woont pas sinds begin corona in ons land, vlakbij mij en is deel uit gaan maken van ons "groepje".

Zeer welkome aanvulling, want intelligent en onderhoudend type, veel van de wereld gezien door haar achtergrond en jaren geleefd in Dubai, met Nederlandse man en 2 kinderen, dus alles in het engels en een genuanceerde kijk op eea vanuit div culturen. Daarnaast een warm en zorgzaam persoon, aanwinst dus!

Itt de voorspellingen schijnt de zon hier nauwelijks, al is de temperatuur prima.
Geen plannen komende dagen, ik probeer maar zelf een wasje te draaien (met een grijper in en uit de wasmachine en droger doen, is behelpen haha, maar je moet toch wat, he?! )

Gisteren op die manier al een handdoekenwas gedaan, nu nog iemand charteren die de wasmand naar boven wil tillen voor me..
Ik denk nu een klein snelwasje die ik dan in een plastic zak aan de arm mee naar beneden en boven kan nemen?
Onderbuurman heeft het vuilnis voor me weggebracht en t water voor de katten bijgevuld (dat lukt soms met een gieter) en zo rommelen we maar wat aan

Ik blijf het lastig vinden om om hulp te vragen, maar als het verspreid is over div mensen is het per persoon een kleine moeite en doe ik het toch maar.

Zo weet ik dat paar familieleden in deze richting komen om ff te kijken op dat event morgen/ overmorgen, en wil ik eigenlijk niet vragen om om te rijden en mij op te halen. Is misschien nog een brug te ver ook, qua afstand lopen?
De weersvoorspellingen zijn ook niet bijster goed (onweer danwel regen), dus ik twijfel nog, maar ben tegelijkertijd zo benieuwd..

Ik vind het nog steeds stoer van zus dat zij doorgegaan is, maar tis buffelen en geen vetpot, zeker niet nu met meer (betaalde) hulp nodig.
Mensen hebben echt wel weer zin in een uitje, in festivals, maar met ons/ haar product is niet elk event even rendabel en dan hangt het ook nog van het weer af hoe druk het uberhaupt wordt.

Ik leef mee van de zijlijn, maar ook als ik fysiek dit niet had, had ik er geen brood meer in gezien. Veel uren maken, heb het allemaal gedaan en lol in gehad, maar als ik het nu zo aanhoor, denk ik pfff, waar begin je aan. Ook gedoe om de roosters rond te krijgen (overal personeelsgebrek, dus nu veelal afhankelijk van familie en vrienden die wel een dagje komen helpen, valt niet mee en dan waren we eerst iig met zijn 2en vol aan de bak, en ook met zijn 2en voorbereiden). Ik vind het nogal wat!

Het contrast is groot, ik heb juist veel te weinig omhanden, komt wel weer, maar zo'n overdosis "me-time" en toch weinig kunnen ondernemen is ook niet bepaald fijn.

Waar ik heel blij mee ben is de progressie: elke dag kan ik meer (zelf), elke dag minder pijn, kan nu steeds beter ook op beide zijden liggen (niet te lang), en dus vooruitgang!

FIjn pinkesterweekend allemaal!

Haha, moet soms ook wel om mezelf lachen, over zelfredzaam en behelpen gesproken:
Ik liet net mijn yoghurtje op de grond vallen, al die yoghurt over de vloer (en ik mag niet bukken)..

Met keukenpapier en stoffer en blik op steel eea kunnen weghalen, daarna met van die wegwerpschoonmaakdoekjes over die stoffer heen het weer schoon gekregen
Gehannes, maar gelukt

Hier was het eerst helemaal niet zonnig en best koel, dat was niet voorspeld!
Dus ik een jogging aan en langemouwen, breekt alsnog de zon door, dus weer naar boven, alsnog omgekleed en een jurk aangetrokken.

Stukje gewandeld op mijn gemak met die krukken naar eind vd straat om een kaart te posten en toen dat goed ging door naar de sigarenboer om een tijdschrift te kopen en naar de slager voor een lekker stukje vers vlees.

Uiteindelijk was het doel om bij de snackbar op het terrasje in de zon te gaan zitten en dat is gelukt!
Niet zo leuk als in het dorp, maar toch iig buiten en op het zuiden
Met een broodje kroket (daar kan ik soms z'n zin in hebben ), koffie en flesje water

Net terug, , dat is net aan te doen nu.
Nog even verder oefenen en dan kan ik wellicht de bus eens nemen naar het dorp, al moet ik dan eerst lopen, dan 2 haltes bus, dan weer stukje lopen?
Dat wordt het verdergelegen doel misschien wel (halte 1 is bij de fysio, die komt nog 1x aan huis, maar verwacht dan dat ik op eoa manier daarheen kom).

Dat maakt me iig weer een stukje minder afhankelijk van wie me wil brengen en halen, hoef ik niet per se het dorp in om wat levendigheid om me heen te hebben, heb al 2 buren gesproken terwijl ik daar zat en wie weet volgende week dus weer een stukje verder

Het idee dat ik als ik even mijn best doe ook zelf naar de drogist of zo kan, of een ander klein boodschapje zelf kan doen, vind ik ook wel zo prettig
(dit stukje kon ik geeneens voor de operatie te voet, he, dus is al heel wat!)

Stardust: ik snap je behoefte aan me-time helemaal hoor! In al die jaren dat ik hier al schrijf is dat een terugkerend iets, want ik had daar ook ook altijd veel behoefte aan, meer dan menig ander.

En moest ik ook vaak uitleggen of "verantwoorden" aan mensen die dat zelf niet kenden en ook niet nodig hadden. Ik werd al moe van het afhouden van mensen die juist veel en va(a)k(er) contact wilden.

Ik geloof nog steeds dat veel beeldschermgebruik (ongeacht wat voor apparaat) niet gezond is. Het leek misschien een uitkomst tijdens corona voor de sociale contacten, als je geen andere keuze hebt, maar ook nog eens bovenop online werk/school/opleidingen kan dat nooit goed zijn.

Ik ben bang dat we die tol later massaal gaan betalen op gezondheidsgebied.
In the end worden mensen denk ik niet gelukkiger van online contact met anderen, nog los van wat het fysiek voor impact zal blijken te hebben (straling, constant wifi om je heen, blauw licht, het vele voorovergebogen turend wat bijziendheid veroorzaakt, het verslavende aspect, verdwijnen van andere skills, enz).

Je hebt groot gelijk dat je tijd wil maken voor me-time, veel mensen vermijden dat juist om alleen met zichzelf te zijn. Ik denk dat het pure noodzaak is, ook voor diegenen die zelf denken van niet.

Affijn, moest ik eerst altijd knokken voor me-time, na al tijden een overdosis daarvan lijkt het nu idd andersom en snak ik niet alleen naar "gewoon onder de mensen zijn", maar liefst met enige betekenis en diepgang/ maatschappelijk nut, voldoening.
Dat mis ik al veel langer: meer betekenis dan voor de mensen met wie ik me omring (en andersom).

Die baan is niet echt een baan, er staat 8 a 10x per jaar. Dat is zwaar onvoldoende qua uren en inkomsten. Heb iemand van de gemeente gesproken en het grote probleem is niet dat ze geen trouwambtenaren hebben, maar niemand voor de administratie van die huwelijken. Dan denk ik: leid dan mensen op (of diezelfde ambtenaar die jullie zoeken), pff.
Hoe moeilijk kan het zijn, he?

Ik denk dat bureaucratie het grootste probleem is, al die protocollen en voorwaarden die ze niet bijstellen, en daardoor geen geschikte mensen kunnen vinden?!
Ik denk niet dat het de moeite waard is, misschien stuur ik wel een open sollicitatie, breder inzetbaar dan dat?

Zo te lezen sta je er hartstikke gezond in, als je nu reflecteert op die periodes met die exen. Elke persoon doet weer een ander beroep op andere aspecten van jezelf, het is de interactie die voor aktie-reactie zorgt en dat kan soms onvermoede dingen bij jezelf opwekken.

Je geeft ook aan dat je jezelf daar nu achteraf niet in herkent en dat klopt dus ook, het is in wisselwerking met diegene die dat losmaakte in jou en nu wordt dat dus niet langer getriggerd.

Probeer je eigen aandeel niet te bezien in termen als schuld, en mild terug te kijken naar die eigen rol erin (en die van hem), nu je op afstand (letterlijk en figuurlijk) naar de situatie van toen kunt kijken. Dit is wie jij was in wisselwerking met die ex(en), en dus niet per se wie jij bént.

Het is iig heel gezond dat je nu de regie weer over eigen gedachten, gedrag en leven hebt en dat nu (weer) als leidraad neemt!
En ook dat geeft geen garantie op altijd maar positief en leuk, want niemand heeft zo'n leventje wat altijd fijn is, dat kan ook helemaal niet.

Je geeft andere stemmingen en gevoelens ook de ruimte als die zich aandienen en dat is alleen maar goed: zo kunnen ze zich niet "nestelen" of onderdrukt alsnog gaan woekeren.
Door bereid zijn om ernaar te kijken, te voelen wat er te voelen is, vermindert en verdwijnt het juist!

Haha, herkenning van die erotische verhalen, heb ook zo'n periode gekend, het is toch een teken dat je speelsheid, creativiteit en inlevingsvermogen krachtig zijn momenteel. Als je op dat gebied lekker in je vel zit en aan het ontdekken bent (buiten lijntjes komt), gaat daar echt een heel positieve kracht van uit.

En dat straal je ook uit, je zult zien dat nieuwe/ andere mensen zich voelen aangesproken door die uitstraling, ik zie het als een golflengte, die sommige anderen op zo'nzelfde golflengte onbewust opvangen.

Ik lees bij jou een soort flow waar je in gekomen bent en dat is van binnenuit naar buiten, en dan is het idd zonde als je jezelf teveel daarvan zou afleiden met beeldschermpjes en andere info van buitenaf!

Je weet het zelf heel goed, omdat je als ik het zo inschat in goede verbinding met jezelf bent gekomen. Luister idd vooral naar wat jouw "zelf" en je lijf je vertellen, het opvolgen daarvan is de beste manier voor nóg meer ingevingen, persoonlijke groei en inzichten!

Jij ook een fijn pinksterweekend!

Ik moet zelf ook oppassen niet "bijziend" te worden haha, ik ben ervan overtuigd dat er een verband is tussen ruimere uitzichten en ruimere mind, versus je zicht letterlijk beperkt tot een kleine cirkel rondom en "kortzichtigheid".

Je ziet op social media (voor zover ik dat meekrijg, heb goddank geen twitter, Fb of andere social media) zoveel heethoofden met snelle oordelen, dat ik vermoed dat dit gewoon waar is!

In je (lees: men) eentje thuis kun je blij zijn met hobby's enzo, en je op die manier ook iets steeds beter leren en ontwikkelen natuurljk, maar blijft dat als je niet/ weinig in aanraking komt met andersdenkenden/ anderslevenden, dat niet bevorderlijk is voor je inlevingsvermogen en begip en mensen starre eigen oordelen en denkbeelden in stand kunnen houden en veel projecteren óp anderen.

Als het herhalen wordt/blijft van wat je al kent en weet, heb je meer kans op rigide overtuigingen. En daarmee zet je jezelf vast, want zoals hierboven gezegd: middenin heb je een ander perspectief dan wanneer je een andere (mentale) positie in kunt nemen, zoals vanuit het gezichtspunt van de ander, of van "bovenaf" in vogelvlucht kijken naar een situatie en beide/meerdere kanten zien van hetzelfde.

Dat wat je ziet vaak afhankelijk is van de bril is waardoor je kijkt!

Zo heb ik toen laatst de oudere vriendin jarig was haar een bijlageboekje uit ooit een Happinez gegeven, wat ik laatst zelf weer gelezen had bij hutje.
Omdat zij toch maanden naar voormalige (te) innige vriendin keek met beschuldigigen, haat en wrok en dat maar niet kon loslaten/ omzetten (en anderen in mee probeerde te krijgen).

Daar heb je doorgaans vooral jezelf mee, de ander voelt dat niet, het is totaal niet helpend en je koestert dat soort negativiteit binnenin bij je zelf.
Elke keer dat ze het bij mij probeerde kreeg ze 0 op het rekest, ik weigerde beslist om door die/haar bril ernaar te kijken.

Een milde blik is niet hetzelfde als "vergoelijken" of accepteren.
Het is met een laagje compassie proberen te begrijpen wat er gebeurd is, en van de eigenaardigheden en minpunten van de ander, hoe die in elkaar zit, en waarom.

Dat hoeft niet samen te gaan met dat je die persoon of situatie dan maar moet accepteren en "zo is het/diegene nu eenmaal": je mag je eigen conclusies trekken dat het in zijn totaliteit niet bij je past, dat je diegene niet gaat veranderen (als het nogal onveranderlijke eigenschappen zijn, iemands persoonlijkheid en trekjes, of zelfs gedrag wat diegene zelf niet van plan is te veranderen).

Je kunt de relatie of vriendschap verbreken, dat door (nieuwe) inzichten dat niet past bij je eigen waarden of karakter.
En dat is ook gebeurd, prima.
Maar het hoeft ook niet te betekenen iemand neersabelen om die "negatieve" trekken en gedrag, of de hele eerdere omgang/relatie met terugwerkende kracht af te keuren en in dat perspectief te plaatsen: diegene had óók leuke en fijne kanten, ook als later het negatieve dat overstijgt/overheerst.

Dus in hoe je over diegene denkt hoeft niet positief of negatief uit te (blijven) vallen, als je beide kanten van iemand erkent en tóch besluit dat dat niet beantwoordt aan wat je van relaties/vriendschappen verwacht, aan je eigen "standaard" waar je je mee wilt omringen.

Ik ben ervan overtuigd dat pas als je beide kanten van die persoon erkent, dus niet gefocust op haat beschuldigt óf juist uitsluitend "vergoelijkt" met de mantel der liefde, je dan neutraler en objectiever kunt zijn, dus niet langer geleid wordt door je eigen emoties. En je kunt het (denk ik) als "verwerkt" beschouwen, als je je neutraal voélt, die ander ondanks alles (oprecht) het beste wenst (zoals hierboven Stardust doet qua exen) en op die manier voor jezelf kan afsluiten.

Consideratie ipv tekortgedaan voelen, en dan maakt eea plaats voor soms zelfs kunnen bedanken voor de ervaring, voor hoe dan ook bijdrage aan levenservaring, en evt lessen/ groei van jezelf die het mogelijk heeft opgeleverd.

Mensen denken soms dat ik "vergoelijk", of rationaliseer, als ik probeer te nuanceren in antwoord op hun eenzijdige alléén nog het negatieve zien van iemand/ een situatie. Ik belicht dan dat er óók andere kanten aan zitten, maar niet dat het "goede/ positieve" dan ineens nog het enige is wat telt, het is tegenóver het kwaadspreken en bashen alsof iemand alleen nog máár "evil" is vanaf dat punt, de Grote Vijand, met terugwerkende kracht de enkel kwaadaardige slechterik is.

Mensen denken vaak dat ik "lief" ben, omdat ik iha vrij tolerant en ruimdenkend ben en anderen/ andersdenkenden niet (ver)oordeel, niet kwaadspreek over anderen, maar ik kan ook boos worden (hebben ze intussen ook gemerkt) en zeker als ze mij proberen hun zgn "standaard" van haat en bashen bij te brengen (wat niet lukt).

Dat zegt dus zeker niet dat ik alles maar goedvind of accepteer/ tolereer, ik verbind wel degelijk consequenties of neem de nodige afstand, als eea niet beantwoordt aan wat bij mij past of gedachten/overtuigingen en gedrag van mensen met wie ik me mee wil omringen.

Ook ik kijk dingen soms wat langer aan, met exlover destijds, maar zo ook met deze vriendin zelf, als het niet beter was gegaan de laatste tijd had ik dus zelf het contact verminderd en een gezonde afstand van genomen.
(en daarmee hoef je dus imo vaak/soms niet de hele persoon af te wijzen of te verwerpen, als het lukt om het gedrag wat je niet "tolereert"/accepteert te kunnen verminderen of veranderen, in de zin van: "je doet maar, maar niet bij mij doen/ niet waar ik bij ben/ in mijn buurt doen (roddelen, kwaadspreken, schelden of whatver), want ik hoef dat niet te horen en wil me daar niet mee bezighouden).

In dat kleine boekje verhalen waarin over liefde en wat ik "de weg van de vergeving volgen" noem, tegenover de weg van de "vergelding" (haat, wrok, wraak, kwaad spreken/toewensen).

Ik hoef anderen niet te overtuigen van wat "goed" of "slecht" is, zolang ze míj niet gaan proberen te overtuigen van hun gelijk, hun bril/blik (haat enz) en dat ik dat ook eens/beter zou moeten doen.
Het is altijd het beste als mensen zelf tot eigen inzicht komen, en het ook zo voelen, je kunt dat niet van buitenaf bijbrengen, laat staan "opleggen".

Het nadeel van (zeer) oordelende en beschuldigende types is dat ze dat dus wel proberen, als ze zeer overtuigd zijn van hun gelijk (en van zich tekortgedaan/ benadeeld voelen).
Gelukkig is deze vriendin van nature niet zo, en iha zeker wel intelligent en ruimdenkender, maar zat in dit geval als benadeelde nogal vast in zich slachtoffer voelen. Daar zit dan tijdelijk geen schot in, geen ontwikkeling, het bleef bij herhaling. Nu begint er eindelijk verandering in te komen, gelukkig.

Het is tijdelijk namelijk heel begrijpelijk, maar voor niemand en haarzelf niet goed om daarin te blijven hangen, dan blijf je jezelf gevangen houden in cirkeltjes, in negatieve of zelfs kwaadaardige gedachten/ gevoelens, en daar heb je in the end vooral zelf last van als je dat in je "bagage" "meezeult".

Vandaag weinig te beleven, het is buiten zwaarbewolkt met weinig wind en er is onweer voorspeld later op de (mid)dag (als ik naar buienradar kijk).

Ik had best naar dat festivalletje willen gaan, als ik vervoer had gehad daarheen.
Ook omdat er meer familieleden zijn om te helpen of komen kijken voor de gezelligheid.

In huis loop ik kleine stukjes nu "gewoon" zonder kruk(ken), ik vergeet het soms zelfs en dan ben ik halverwege me daar pas bewust van, haha, goed teken toch?!
De wisselende medewerksters van de thuiszorg hebben allemaal intussen wel door dat douchen net zo snel gaat bij mij, dus dat "mag" nu elke dag.
Insmeren en aankleden doe ik daarna zelf wel op mijn gemakkie.

Ik mag van de fysio evt op mijn hometrainer gaan oefenen, al vind ik dat nog eng omdat die opstap zo hoog is, dat moet met het "goede" been, maar dat is nog niet zo makkelijk..
Stukje buiten lopen is leuker met een doel, en die snackbar is vandaag dicht. In het dorp kom ik vandaag ook niet, zonder vervoer.

Misschien zo proberen zelf mijn bed te verschonen.
Het is behelpen als doodgewone dingen met beleid moeten, haha, maar geeft ook een doel en voldoening als het dan gelukt is

Fijne pinksterdagen!

(ben intussen ook wel benieuwd hoe het met oa Niccifrench en Pauwenveer gaat. Geen nieuws, goed nieuws? Ik hoop het maar..)