Relaties
alle pijlers
(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII
woensdag 28 juni 2017 om 12:24
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!
Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.
De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041
Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!
Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.
De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041
Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
! Geniet van je hutje en we lezen je wel weer!
donderdag 16 juni 2022 om 12:14
Thanks, Mlous!
Toch iets teveel gedaan gisteren, of dat nu het zitten in de auto of later op een te lage stoel was, of “verkeerde” schoenen (die aangemeten zooltjes maar niet meer in gedaan, die kloppen nu immers niet meer?!), had ‘s avonds wel wat pijn en dat had ik in dagen niet gehad, dus rustig aan is het devies.
Ik was al vroeg moe en ook al was het hier binnen bij aankomst al 30 graden, zodra de zon weg is, en de nachten koeler, koelt de hut vrij snel mee af.
Dus geslapen als een roos
, bijna 9 uur aan 1 stuk!
Ik had het nodig blijkbaar!
Vandaag zal ik veel onder een parasol zitten, en wat oefenen met krukken (ik loop hier met rollator naar het winkeltje/ het pleintje ervoor, zodat ik dingen kan meenemen). En een lieve buurman heeft het gras en de heg goed bijgehouden, de boompjes zijn best al wat uitgelopen, ietsje meer privacy vanaf het weggetje nu
Alleen toch wel wat onkruid tussen de tegels van het terras, dat ga ik in delen aanpakken (met de brander, staand,), denk dat ik dat iig wel zelf kan.
Heb aan vanalles gedacht en lijstje van tevoren gemaakt, vergeet ik alsnog de grijpstok en lange schoenlepel
Dat was oa om dingen onderuit de koelkast te kunnen pakken, haha, nu beetje behelpen.
Als ik iets laat vallen hannes ik onhandig met een “aankleedstok” en voet, moet soms wel om mezelf lachen, oe creatief je ervan wordt
Gisteren vond ik het al wel warm genoeg hier, gelukkig wel een briesje en vooral onder de parasol gebleven, tot een uur of 9 bleef het aangenaam buiten (dan wel in het zonnetje) Zo blij ook dat het zo lang licht is, nu langer dan hoogzomer!
Komende dagen en stuk warmer, ik dufrf niet het zwembad in, vooral de tegels eromheen zijn dan nat en dus glad, ik wil echt niet uitglijden!!
Slippers werden afgeraden tijdens revalideren, maar dichte schoenen zijn nu geen optie.
Had die gisteren nog wel aan, zou meer steun geven, maar kreeg last van scheenbeen, had niet voor niks aangemeten zooltjes, maar die kloppen niet meer na operatie, moet nu wel opletten dat ik niet te doorgezakt op die voet sta (ook/juist met die schoenen aan?!)
Weet niet wat wijsheid is, binnenkort nieuwe aanmeten en dan over ruim een half jaar alweer andere situatie, als de andere kant ook is gedaan?!
Wordt nog een dure grap dan..
Vandaag toch op slippers proberen en als het komende dagen echt te warm voor me wordt toch minstens onder de buitendouche. Dan extra opletten, met natte voeten in slippers lijkt me geen goed idee als je nog niet zo stabiel (los) loopt.
Het is al zo genieten om ‘s ochtends meteen de buitendeur open te gooien, heb nu de zon zo hoog staat de hele dag zon op 1 lange kant van de hut waar ik ramen en deuren open heb. Tocht niet bepaald door, dus het zal ook niet zo hard meer afkoelen als de nachttemperatuur omhoog gaat. Nu was het vannacht nog heerlijk koel en dat slaapt dus heerlijk!
Moet nu wel oppassen enerzijds niet te snel teveel te willen, anderzijds om niet teveel te gaan zitten en stukjes buitenlopen te oefenen met kruk(ken). Rondom de hut doe ik zonder, dus dat kan op zich maar langere stukken moet ik toch steeds even stoppen (tenzij met die rollator, dat gaat gemakkelijker).
Ik liep voor operatie al nauwelijks meer, alleen winkel in en uit en moest ik alweer zitten. Dat zitten was omdat staan de pijn alleen maar erger maakte, ik moet nog wennen dat dat nu niet meer zo is, en staand kan “uitrusten”.
Het is nu meer dat die spieren (aan de “goede” kant) snel vermoeid zijn.
Als het warm is is zoiets normaals al een hele inspanning op zich.
En dan is het hier allemaal nog relatief dichtbij, ik zit op een goede lokatie tov de voorzieningen! Straks eens checken of de toiletten bij het buitenzwembad open zijn, want ik ben niet van plan om bij het horecaterras te zitten om gebruik te kunnen maken van hun toiletten (en anders elke keer terug naar mijn eigen wc is ook een dingetje, al is dat ook te overzien en moet ik wel lopen!)
Mlous, jij hebt veel vaker dit warme weer, ben je daar al goed aan gewend?
Hoe lang woon je al in het zonnige zuiden eigenlijk?
De rest: ik hoop dat jullie kunnen profiteren en genieten van het mooie weer, ook in het weekend!
Toch iets teveel gedaan gisteren, of dat nu het zitten in de auto of later op een te lage stoel was, of “verkeerde” schoenen (die aangemeten zooltjes maar niet meer in gedaan, die kloppen nu immers niet meer?!), had ‘s avonds wel wat pijn en dat had ik in dagen niet gehad, dus rustig aan is het devies.
Ik was al vroeg moe en ook al was het hier binnen bij aankomst al 30 graden, zodra de zon weg is, en de nachten koeler, koelt de hut vrij snel mee af.
Dus geslapen als een roos
, bijna 9 uur aan 1 stuk!Ik had het nodig blijkbaar!
Vandaag zal ik veel onder een parasol zitten, en wat oefenen met krukken (ik loop hier met rollator naar het winkeltje/ het pleintje ervoor, zodat ik dingen kan meenemen). En een lieve buurman heeft het gras en de heg goed bijgehouden, de boompjes zijn best al wat uitgelopen, ietsje meer privacy vanaf het weggetje nu
Alleen toch wel wat onkruid tussen de tegels van het terras, dat ga ik in delen aanpakken (met de brander, staand,), denk dat ik dat iig wel zelf kan.
Heb aan vanalles gedacht en lijstje van tevoren gemaakt, vergeet ik alsnog de grijpstok en lange schoenlepel
Dat was oa om dingen onderuit de koelkast te kunnen pakken, haha, nu beetje behelpen.
Als ik iets laat vallen hannes ik onhandig met een “aankleedstok” en voet, moet soms wel om mezelf lachen, oe creatief je ervan wordt
Gisteren vond ik het al wel warm genoeg hier, gelukkig wel een briesje en vooral onder de parasol gebleven, tot een uur of 9 bleef het aangenaam buiten (dan wel in het zonnetje) Zo blij ook dat het zo lang licht is, nu langer dan hoogzomer!
Komende dagen en stuk warmer, ik dufrf niet het zwembad in, vooral de tegels eromheen zijn dan nat en dus glad, ik wil echt niet uitglijden!!
Slippers werden afgeraden tijdens revalideren, maar dichte schoenen zijn nu geen optie.
Had die gisteren nog wel aan, zou meer steun geven, maar kreeg last van scheenbeen, had niet voor niks aangemeten zooltjes, maar die kloppen niet meer na operatie, moet nu wel opletten dat ik niet te doorgezakt op die voet sta (ook/juist met die schoenen aan?!)
Weet niet wat wijsheid is, binnenkort nieuwe aanmeten en dan over ruim een half jaar alweer andere situatie, als de andere kant ook is gedaan?!
Wordt nog een dure grap dan..
Vandaag toch op slippers proberen en als het komende dagen echt te warm voor me wordt toch minstens onder de buitendouche. Dan extra opletten, met natte voeten in slippers lijkt me geen goed idee als je nog niet zo stabiel (los) loopt.
Het is al zo genieten om ‘s ochtends meteen de buitendeur open te gooien, heb nu de zon zo hoog staat de hele dag zon op 1 lange kant van de hut waar ik ramen en deuren open heb. Tocht niet bepaald door, dus het zal ook niet zo hard meer afkoelen als de nachttemperatuur omhoog gaat. Nu was het vannacht nog heerlijk koel en dat slaapt dus heerlijk!
Moet nu wel oppassen enerzijds niet te snel teveel te willen, anderzijds om niet teveel te gaan zitten en stukjes buitenlopen te oefenen met kruk(ken). Rondom de hut doe ik zonder, dus dat kan op zich maar langere stukken moet ik toch steeds even stoppen (tenzij met die rollator, dat gaat gemakkelijker).
Ik liep voor operatie al nauwelijks meer, alleen winkel in en uit en moest ik alweer zitten. Dat zitten was omdat staan de pijn alleen maar erger maakte, ik moet nog wennen dat dat nu niet meer zo is, en staand kan “uitrusten”.
Het is nu meer dat die spieren (aan de “goede” kant) snel vermoeid zijn.
Als het warm is is zoiets normaals al een hele inspanning op zich.
En dan is het hier allemaal nog relatief dichtbij, ik zit op een goede lokatie tov de voorzieningen! Straks eens checken of de toiletten bij het buitenzwembad open zijn, want ik ben niet van plan om bij het horecaterras te zitten om gebruik te kunnen maken van hun toiletten (en anders elke keer terug naar mijn eigen wc is ook een dingetje, al is dat ook te overzien en moet ik wel lopen!)
Mlous, jij hebt veel vaker dit warme weer, ben je daar al goed aan gewend?
Hoe lang woon je al in het zonnige zuiden eigenlijk?
De rest: ik hoop dat jullie kunnen profiteren en genieten van het mooie weer, ook in het weekend!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 16 juni 2022 om 12:29
Mlous, niet oordelen over jezelf, wat in je opkomt dat je “teveel” aan hem denkt bijv.
Ook dat hoort blijkbaar bij het verwerken, jezelf toespreken helpt niet, dat zou dan weer onderdrukken/ wegdrukken zijn.
En tijdelijk is dat ook prima, maar het komt dan later wel terug.
Ik weet niet wát je denkt als je aan hem denkt?
Als het verlangend is is dat niet bepaald helpend, maar jeezlf erom veroordelen werkt averechts. Bezie ook zoiets mild, je lijf heeft oa met die hechtingsstoffen nu eenmaal een koppeling gemaakt aan hem, het zijn niet alleen je gedachten dus, bekjk het dat het logisch is dat emoties ook kunnen voortkomen úit wat je lichaam voelt. Het is niet altijd dat ze ontspruiten uit je mind/ brein, het gebeurt ook andersom!
Dat gebeurt met verslavingen ook, zit niet alleen tussen je oren!
Ook daar geeft een tekort aan bepaalde stoffen het brein een seintje en dat veroorzaakt dan de gedachte: ik moet nodig weer (NU!) een “shotje”.
Ertegen vechten is vaak niet de oplossing (de wilskrachtmethode) , de kunst is dan er mild naar te kijken: oh ja, dit is een verslavingsmomentje, dat hoort erbij en hoef ik niet aan toe te geven en dan zullen ze steeds minder vaak voorkomen.
Ook oxytocine (knuffelhormoon, hechtingsstofje) is zo’n stof. En dat kun je ook nog niet bij een andere partner halen. Wel kun je jezelf dat deels geven, maar zal nog een tijdje aan hem verbonden zijn. Dus ook al is je mind helemaal overtuigd dat je deze persoon niet meer zou willen, het werkt (helaas) nog een tijdje na.
Eropuit gaan met de camper geeft andere “hoera-stoffen” , waaronder dopamine (inspanning, het spannende, ontdekken enzo) en serotonine (bij relaxen, bij zon, ontspanning na inspanning juist), en het je op die manier makkelijker maken om je lekker in je vel te voelen.
Oh, wil je die quote weghalen svp?
Mensen vinden mijn stukken al zo lang, en dan dubbel moeten ze nóg meer scrollen!
Ik hoop dat het je lukt een paar dagen op pad te gaan!
Ook dat hoort blijkbaar bij het verwerken, jezelf toespreken helpt niet, dat zou dan weer onderdrukken/ wegdrukken zijn.
En tijdelijk is dat ook prima, maar het komt dan later wel terug.
Ik weet niet wát je denkt als je aan hem denkt?
Als het verlangend is is dat niet bepaald helpend, maar jeezlf erom veroordelen werkt averechts. Bezie ook zoiets mild, je lijf heeft oa met die hechtingsstoffen nu eenmaal een koppeling gemaakt aan hem, het zijn niet alleen je gedachten dus, bekjk het dat het logisch is dat emoties ook kunnen voortkomen úit wat je lichaam voelt. Het is niet altijd dat ze ontspruiten uit je mind/ brein, het gebeurt ook andersom!
Dat gebeurt met verslavingen ook, zit niet alleen tussen je oren!
Ook daar geeft een tekort aan bepaalde stoffen het brein een seintje en dat veroorzaakt dan de gedachte: ik moet nodig weer (NU!) een “shotje”.
Ertegen vechten is vaak niet de oplossing (de wilskrachtmethode) , de kunst is dan er mild naar te kijken: oh ja, dit is een verslavingsmomentje, dat hoort erbij en hoef ik niet aan toe te geven en dan zullen ze steeds minder vaak voorkomen.
Ook oxytocine (knuffelhormoon, hechtingsstofje) is zo’n stof. En dat kun je ook nog niet bij een andere partner halen. Wel kun je jezelf dat deels geven, maar zal nog een tijdje aan hem verbonden zijn. Dus ook al is je mind helemaal overtuigd dat je deze persoon niet meer zou willen, het werkt (helaas) nog een tijdje na.
Eropuit gaan met de camper geeft andere “hoera-stoffen” , waaronder dopamine (inspanning, het spannende, ontdekken enzo) en serotonine (bij relaxen, bij zon, ontspanning na inspanning juist), en het je op die manier makkelijker maken om je lekker in je vel te voelen.
Oh, wil je die quote weghalen svp?
Mensen vinden mijn stukken al zo lang, en dan dubbel moeten ze nóg meer scrollen!
Ik hoop dat het je lukt een paar dagen op pad te gaan!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 16 juni 2022 om 19:15
Ah sorry Suzy, ik hem hem weggehaald. Ik wilde dat duidelijk was op welke post ik precies reageerde, maar inderdaad worden het hier wel hele lappen dan.
Pas goed op jezelf hè, maar volgens mij doe je dat wel. Inderdaad oppassen bij het zwembad en bij het douchen. Wellicht nog even wachten met het laten aanmeten van nieuwe zooltjes? Wellicht is er tot diet tijd een (goedkope) tussenoplossing mogelijk? Warm weer maakt inderdaad sneller moe, ik ben er hier ook nog altijd niet aan gewend. Het is vooral in juli en augustus stikheet, te kort om eraan te wennen. Voorjaar en najaar zijn aangenaam en de winters ronduit koud in mijn beleving. Dus nee, ik ben niet an de warmte gewend
Wat klinkt dat heerlijk zeg, een buitenzwembad! Zo fijn dat je nu lekker daar bent.
Dat (ver)oordelen moet ik echt afleren inderdaad, ik merk dat ik dat de hele tijd aan het doen ben. Er is een reden dat ik nog steeds zoveel met hem bezig ben. En blijkbaar heb ik dit alles niet in een paar maanden verwerkt, ook al weet ik in mijn hoofd wel dat hij niet de juiste man voor mij was. Toch heb ik nog steeds zo'n vreemde obsessie voor hem, die maakt dat ik toch iedere keer kijk of ik zijn motor ergens zie staan of hem onderweg ergens tegenkom. Wanneer ik aan hem en ons denk voel ik verschillende dingen, niet per se een lichamelijk verlangen maar meer spijt, frustratie, boosheid, schuldgevoelens, soms verdriet.. Eigenlijk al die gevoelens die ik hier al een aantal keer beschreven heb. Soms wil ik geloven dat hij de liefde van mijn leven was en ik hem dat moet vertellen, maar dat is natuurlijk niet hoe het was.
Vandaag hoorde ik van een collega weer dat ze hem had gesproken, dat hij naar mij had gevraagd en dat ik een "dikke kus" kreeg van hem. Hij denkt dus ook nog steeds aan mij, vraagt zich ook af hoe het met mij gaat. Die collega praat altijd in superlatieven over hem, zij vindt hem zó geweldig. Ik denk weleens: je kent hem niet zoals ik dat doe dus het is niet nodig om hem zo fantastisch te vinden. Maarja, dat is wat narcisten doen hè, je laten geloven dat ze geweldig zijn. Ze komt me dan ook super enthousiast over hem vertellen, niet wetende dat ik juist alle moeite aan het doen ben om hem te vergeten. Toch doet het me gek genoeg goed dat hij aan me denkt en dat hij me een 'dikke kus' stuurt, al denk ik dan terug aan de laatste keer dat we elkaar zagen en dat was van zijn kant verre van liefdevol, dat was echt een nare manier van afscheid nemen. Dus dat hij nu dan ineens weer zo hartelijk is is in mijn ogen dan weer een toneelstukje dat hij altijd aan het opvoeren was.
Whatever.
Dan ga ik nu weer verder met mijn eigen proces van verwerking, hem vergeven en vergeten, verder met mijn leven, op naar iemand die wél bij me past en wél voor me wil gaan.
Het weekend komt er gelukkig aan en het ziet er naar uit dat ik morgenavond kan vertrekken voor 2 dagen. Wederom erg veel zin in
Pas goed op jezelf hè, maar volgens mij doe je dat wel. Inderdaad oppassen bij het zwembad en bij het douchen. Wellicht nog even wachten met het laten aanmeten van nieuwe zooltjes? Wellicht is er tot diet tijd een (goedkope) tussenoplossing mogelijk? Warm weer maakt inderdaad sneller moe, ik ben er hier ook nog altijd niet aan gewend. Het is vooral in juli en augustus stikheet, te kort om eraan te wennen. Voorjaar en najaar zijn aangenaam en de winters ronduit koud in mijn beleving. Dus nee, ik ben niet an de warmte gewend
Wat klinkt dat heerlijk zeg, een buitenzwembad! Zo fijn dat je nu lekker daar bent.
Dat (ver)oordelen moet ik echt afleren inderdaad, ik merk dat ik dat de hele tijd aan het doen ben. Er is een reden dat ik nog steeds zoveel met hem bezig ben. En blijkbaar heb ik dit alles niet in een paar maanden verwerkt, ook al weet ik in mijn hoofd wel dat hij niet de juiste man voor mij was. Toch heb ik nog steeds zo'n vreemde obsessie voor hem, die maakt dat ik toch iedere keer kijk of ik zijn motor ergens zie staan of hem onderweg ergens tegenkom. Wanneer ik aan hem en ons denk voel ik verschillende dingen, niet per se een lichamelijk verlangen maar meer spijt, frustratie, boosheid, schuldgevoelens, soms verdriet.. Eigenlijk al die gevoelens die ik hier al een aantal keer beschreven heb. Soms wil ik geloven dat hij de liefde van mijn leven was en ik hem dat moet vertellen, maar dat is natuurlijk niet hoe het was.
Vandaag hoorde ik van een collega weer dat ze hem had gesproken, dat hij naar mij had gevraagd en dat ik een "dikke kus" kreeg van hem. Hij denkt dus ook nog steeds aan mij, vraagt zich ook af hoe het met mij gaat. Die collega praat altijd in superlatieven over hem, zij vindt hem zó geweldig. Ik denk weleens: je kent hem niet zoals ik dat doe dus het is niet nodig om hem zo fantastisch te vinden. Maarja, dat is wat narcisten doen hè, je laten geloven dat ze geweldig zijn. Ze komt me dan ook super enthousiast over hem vertellen, niet wetende dat ik juist alle moeite aan het doen ben om hem te vergeten. Toch doet het me gek genoeg goed dat hij aan me denkt en dat hij me een 'dikke kus' stuurt, al denk ik dan terug aan de laatste keer dat we elkaar zagen en dat was van zijn kant verre van liefdevol, dat was echt een nare manier van afscheid nemen. Dus dat hij nu dan ineens weer zo hartelijk is is in mijn ogen dan weer een toneelstukje dat hij altijd aan het opvoeren was.
Whatever.
Dan ga ik nu weer verder met mijn eigen proces van verwerking, hem vergeven en vergeten, verder met mijn leven, op naar iemand die wél bij me past en wél voor me wil gaan.
Het weekend komt er gelukkig aan en het ziet er naar uit dat ik morgenavond kan vertrekken voor 2 dagen. Wederom erg veel zin in
vrijdag 17 juni 2022 om 10:58
Nou, tis weer een feestje om hier te zijn, zeker met dit soort weer!
Een minivakantie en wat knap je daarvan op!
Ik voel me nu en dan eindelijk weer “normaal”, ff geen patient, kan hier een beetje buiten rondscharrelen zonder krukken, heb een teiltje met water gevuld voor de musjes ivm de warmte die eraan komt, heb staand gisteren het onkruid tussen de tegels weggebrand, op mijn gemakkie gedaan en zelfs eindelijk in deel 2 van de zussenserie begonnen. Onder de parasol.
Liggen op mijn ligbed kan nog niet, die gebruik ik normaliter om op mijn buik te liggen, zodat de achterkant ook een kleurtje krijgt en dat gaat nog niet, dan kom ik niet meer overeind (dat ging voor operatie al niet meer).
Een buurman heeft het gras en de heg tussen ons in bijehouden, de geknotte boompjes lopen weer uit en nu is mijn terrasje ook weer redelijk aan kant
Wel een shocking ontdekking in mijn schuurtje: ik stond ineens oog in oog met een wespennest!
Ik had jaren sluipwespen tussen het dak en plafond van hutje, boven de slaapkamer, je zag ze in en uit vliegen door de ventilatieroosters en ik hoorde ze ook.
De imker van hier is daarvoor geweest, maar zei dat die voor de mensen geen kwaad konden en hun nut hadden bij de bestrijding van de eikenprocessierups, dus laten zitten..
Nu had ik ergens gelezen dat ze elk jaar ergens anders een nieuw nest maken, maar dat is dus gebleken niet waar, want zaten elk jaar onder mijn dak.
Nu weet ik niet of dit weer sluipwespen zijn, heb niet lang gekeken, maar nu moet het nest echt weggehaald worden, anders kan ik die schuur niet gebruiken.
Ik vraag die imker wel hierheen als ik weer wegga, ik wil daar niet bij zijn als hij dat gaat bestrijden!
Vaak gebruiken ze giftig poeder wat die wespen dan meenemen naar hun nest en zo de rest ook dood gaat, heb het ooit eerder gehad in de schuur van het vorige huis. Heel naar om dan een tijd later echt óveral van die dode wespen te vinden, bleh!
Begin van de avond met rollator naar het centrale pleintje, waar het winkeltje is en ligwei en zwembad en dergelijke, waar het levendig is en altijd wel bekenden te vinden zijn. En zitten we vaak met een vast, maar wisselend groepje samen met meegebrachte koeltassen, drankjes en soms hapjes te borrelen en te kletsen.
Daarna in eigen hut iets te eten maken of opwarmen en weer top geslapen!
Zo fijn dat de nachttemperatuur vrij laag was, en het binnen dan mee afkoelt, maar dat wordt komende dagen wel anders!
Vandaag doe ik rustig aan, af en toe een klein stukje wandelen, met of zonder kruk(ken), met rollator gaat goed bij oneffen grond en dan voel ik me zekerder, maar kan al wel stukken los lopen ik vind het nog lastig uitmikken om een goede balans te vinden tussen zitten en bewegen/lopen.
‘S Avonds toch soms stijf en wat pijn, heb ik dan teveel of te weinig gedaan, he?
Gisteren ijv ook wat hoog onkruid eruit getrokken, dus mijn “squats” ook weer gedaan, maar het is oppassen dat ik niet te ver voorover bug, want dat mag nog niet.
Al met al is het heerlijk toeven hier en ben zo blij dat ik er ben! 
Een minivakantie en wat knap je daarvan op!
Ik voel me nu en dan eindelijk weer “normaal”, ff geen patient, kan hier een beetje buiten rondscharrelen zonder krukken, heb een teiltje met water gevuld voor de musjes ivm de warmte die eraan komt, heb staand gisteren het onkruid tussen de tegels weggebrand, op mijn gemakkie gedaan en zelfs eindelijk in deel 2 van de zussenserie begonnen. Onder de parasol.
Liggen op mijn ligbed kan nog niet, die gebruik ik normaliter om op mijn buik te liggen, zodat de achterkant ook een kleurtje krijgt en dat gaat nog niet, dan kom ik niet meer overeind (dat ging voor operatie al niet meer).
Een buurman heeft het gras en de heg tussen ons in bijehouden, de geknotte boompjes lopen weer uit en nu is mijn terrasje ook weer redelijk aan kant
Wel een shocking ontdekking in mijn schuurtje: ik stond ineens oog in oog met een wespennest!
Ik had jaren sluipwespen tussen het dak en plafond van hutje, boven de slaapkamer, je zag ze in en uit vliegen door de ventilatieroosters en ik hoorde ze ook.
De imker van hier is daarvoor geweest, maar zei dat die voor de mensen geen kwaad konden en hun nut hadden bij de bestrijding van de eikenprocessierups, dus laten zitten..
Nu had ik ergens gelezen dat ze elk jaar ergens anders een nieuw nest maken, maar dat is dus gebleken niet waar, want zaten elk jaar onder mijn dak.
Nu weet ik niet of dit weer sluipwespen zijn, heb niet lang gekeken, maar nu moet het nest echt weggehaald worden, anders kan ik die schuur niet gebruiken.
Ik vraag die imker wel hierheen als ik weer wegga, ik wil daar niet bij zijn als hij dat gaat bestrijden!
Vaak gebruiken ze giftig poeder wat die wespen dan meenemen naar hun nest en zo de rest ook dood gaat, heb het ooit eerder gehad in de schuur van het vorige huis. Heel naar om dan een tijd later echt óveral van die dode wespen te vinden, bleh!
Begin van de avond met rollator naar het centrale pleintje, waar het winkeltje is en ligwei en zwembad en dergelijke, waar het levendig is en altijd wel bekenden te vinden zijn. En zitten we vaak met een vast, maar wisselend groepje samen met meegebrachte koeltassen, drankjes en soms hapjes te borrelen en te kletsen.
Daarna in eigen hut iets te eten maken of opwarmen en weer top geslapen!
Zo fijn dat de nachttemperatuur vrij laag was, en het binnen dan mee afkoelt, maar dat wordt komende dagen wel anders!
Vandaag doe ik rustig aan, af en toe een klein stukje wandelen, met of zonder kruk(ken), met rollator gaat goed bij oneffen grond en dan voel ik me zekerder, maar kan al wel stukken los lopen
ik vind het nog lastig uitmikken om een goede balans te vinden tussen zitten en bewegen/lopen.‘S Avonds toch soms stijf en wat pijn, heb ik dan teveel of te weinig gedaan, he?
Gisteren ijv ook wat hoog onkruid eruit getrokken, dus mijn “squats” ook weer gedaan, maar het is oppassen dat ik niet te ver voorover bug, want dat mag nog niet.
Al met al is het heerlijk toeven hier en ben zo blij dat ik er ben!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 17 juni 2022 om 11:47
Mlous, hoe dan ook ben je close met hem geweest, zowel fysiek als mentaal, ook al was dat laatste wisselend en frustrerend, instabiel en niet leuk (geeindigd) / happy.
Juist dat wisselende en frustrerende houdt je veel langer in een greep, in afvragen, in “wat als”, dat laat ruimte voor twijfel, aan de relatie itself en aan jezelf, wat had ik anders kunnen/moeten doen, ook al “weet” je dat je beter af bent zonder hem.
Juist als je bepaalde dingen miste in die partner blijft er een soort van hoop dat dat er wél in zat of zit, als je maar zus of zo, of als hij maar zus of zo.
En naast de nare kant zijn er ook vaak (veel) innige en intense fijne momenten en kanten aan geweest, en die kun je jezelf kwalijk gaan nemen dat je dat afwijst, geen kans hebt gegeven oid.
Weet dat in destructieve relaties dát juist de valkuil is, dat je die fraaie kant ook kent en weet dat het/hij óók zo kán zijn. Dat levert twijfel en tegenstrijdige gevoelens op, omdat je dan denkt dat dat erin zit, en je beter je best had kunnen doen of dat je eigen gedrag die fraaie kant (weer) zou moeten/kunnen bovenbrengen in die ander.
Een gezonde relatie heeft dat soort twijfels en frustraties niet, ook al hoeft dat ook niet altijd evenwichtig te zijn, komt ook daar onenigheid voor, maar niet in zo’n mate dat het de relatie of jou onderuit haalt.
De ondertoon is in een gezonde relatie altijd veilig en met vertrouwenin elkaar, ook tijdens ruzies..
Denk niet in termen van schuld, zowel niet de schuld geven aan hem noch zelf schuldig voelen. Je eigen aandeel reeel, maar mild bekijken is iets anders, en ook reeel zijn naar zijn aandeel.
Het is echt volslagen normaal dat je moet “afkicken” en dat daar meer dan een paar maanden overheen gaan. Ook de teleurstelling dat je verwachtingen niet of maar deels zijn vervuld, dus ergens blijft er een “honger” naar bevestiging, een blik dat ie nog om je geeft, of dat het je goed doet om te horen/weten dat hij jou ook nog niet vergeten is.
Echt volkomen normaal!
Verwacht dus niet dat (ook de posiitieve) gevoelens bij jou of hem na een paar maanden ineens verdwenen zouden horen te zijn.
In mijn geval zie ik exlover dus ook nog regelmatig, zij het en publique en dan is er ook nog de nodige genegenheid over en weer. In het begin (bijna 2 jaar geleden) toen het uit was, kon dat nog niet, dan moet je je allebei nog losmaken, of dan overheersen de redenen waarom het uitging ., boosheid, frustratie enz.
En was hij nogal obsessed tov mij vond ik.
Ja, en nu omdát we niks met elkaar hebben zie ik voornamelijk de charmante (en vleiende) kant (die anderen ook meestal te zien krijgen),
Maar ik ken de andere kant ook, dus daar raak ik niet van in verwarring.
Het is fijn(er) als je op den duur op die manier (neutraal, met genegenheid/ om elkaar geven) met elkaar kunt omgaan.
Ik weet dat als ik het nog een kans zou geven, hij direct ja zegt, hij steekt dat ook niet onder stoelen of banken, tegenover mij en anderen, en juist daarom houd ik het neutraal (dus niet mij naar hutje laten brengen of boodschappen voor me doen enzo, wat ie aanbood).
Want zelf ben ik standvastig en overtuigd en heb ik dat soort gevoelens niet meer, en ga ik niks doen waaruit hij enige hoop of verwachting zou kunnen putten.
Ook jij gaat op zo’n punt komen, dat je het zeker weet en je gevoelens/ behoeften in 1 lijn komen daarmee, het duurt gewoon wat langer voor gevoelens je verstand volgen, maar ook dat gaat gebeuren hoor!
Geniet van je dagen weg, het zal je goed doen!
Juist dat wisselende en frustrerende houdt je veel langer in een greep, in afvragen, in “wat als”, dat laat ruimte voor twijfel, aan de relatie itself en aan jezelf, wat had ik anders kunnen/moeten doen, ook al “weet” je dat je beter af bent zonder hem.
Juist als je bepaalde dingen miste in die partner blijft er een soort van hoop dat dat er wél in zat of zit, als je maar zus of zo, of als hij maar zus of zo.
En naast de nare kant zijn er ook vaak (veel) innige en intense fijne momenten en kanten aan geweest, en die kun je jezelf kwalijk gaan nemen dat je dat afwijst, geen kans hebt gegeven oid.
Weet dat in destructieve relaties dát juist de valkuil is, dat je die fraaie kant ook kent en weet dat het/hij óók zo kán zijn. Dat levert twijfel en tegenstrijdige gevoelens op, omdat je dan denkt dat dat erin zit, en je beter je best had kunnen doen of dat je eigen gedrag die fraaie kant (weer) zou moeten/kunnen bovenbrengen in die ander.
Een gezonde relatie heeft dat soort twijfels en frustraties niet, ook al hoeft dat ook niet altijd evenwichtig te zijn, komt ook daar onenigheid voor, maar niet in zo’n mate dat het de relatie of jou onderuit haalt.
De ondertoon is in een gezonde relatie altijd veilig en met vertrouwenin elkaar, ook tijdens ruzies..
Denk niet in termen van schuld, zowel niet de schuld geven aan hem noch zelf schuldig voelen. Je eigen aandeel reeel, maar mild bekijken is iets anders, en ook reeel zijn naar zijn aandeel.
Het is echt volslagen normaal dat je moet “afkicken” en dat daar meer dan een paar maanden overheen gaan. Ook de teleurstelling dat je verwachtingen niet of maar deels zijn vervuld, dus ergens blijft er een “honger” naar bevestiging, een blik dat ie nog om je geeft, of dat het je goed doet om te horen/weten dat hij jou ook nog niet vergeten is.
Echt volkomen normaal!
Verwacht dus niet dat (ook de posiitieve) gevoelens bij jou of hem na een paar maanden ineens verdwenen zouden horen te zijn.
In mijn geval zie ik exlover dus ook nog regelmatig, zij het en publique en dan is er ook nog de nodige genegenheid over en weer. In het begin (bijna 2 jaar geleden) toen het uit was, kon dat nog niet, dan moet je je allebei nog losmaken, of dan overheersen de redenen waarom het uitging ., boosheid, frustratie enz.
En was hij nogal obsessed tov mij vond ik.
Ja, en nu omdát we niks met elkaar hebben zie ik voornamelijk de charmante (en vleiende) kant (die anderen ook meestal te zien krijgen),
Maar ik ken de andere kant ook, dus daar raak ik niet van in verwarring.
Het is fijn(er) als je op den duur op die manier (neutraal, met genegenheid/ om elkaar geven) met elkaar kunt omgaan.
Ik weet dat als ik het nog een kans zou geven, hij direct ja zegt, hij steekt dat ook niet onder stoelen of banken, tegenover mij en anderen, en juist daarom houd ik het neutraal (dus niet mij naar hutje laten brengen of boodschappen voor me doen enzo, wat ie aanbood).
Want zelf ben ik standvastig en overtuigd en heb ik dat soort gevoelens niet meer, en ga ik niks doen waaruit hij enige hoop of verwachting zou kunnen putten.
Ook jij gaat op zo’n punt komen, dat je het zeker weet en je gevoelens/ behoeften in 1 lijn komen daarmee, het duurt gewoon wat langer voor gevoelens je verstand volgen, maar ook dat gaat gebeuren hoor!
Geniet van je dagen weg, het zal je goed doen!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 17 juni 2022 om 11:55
Ach lieve musjes, geniet van het buitenleven Suzy!
MLous, dit weekend ook weer op pad, fijn! Af en toe verschillende gedachtes die voorbij komen zijn niet raar. Laat het er maar zijn. Je hoeft niet te vergeten en vergeven als je dat niet voelt, het is gewoon jouw proces op jouw tempo.
Soms schiet ex van vorig jaar door mijn gedachtes, zit er een gevoel bij, kan van alles zijn. Niet vaak maar ik vlak het niet uit. Er zitten ook leuke herinneringen bij. Het heeft me ook veel goeds gebracht, ik zie mijn rol bijvoorbeeld nu ook meer, dat ik vanuit mijn kant de ander heb getriggerd. Dat gaat niet om schuld maar wisselwerking. Mijn terughoudendheid en niet mijn gevoel uit spreken, heeft een zeer remmend effect gehad op zowel mijzelf als de ander. Gevoelsmatig viel dat kwartje viel pas deze week, dan zijn van die inzichtmomenten naar aanleiding van iets kleins, een liedje bijvoorbeeld. Er komt soms een bak oud zeer naar boven met oude overtuigingen, klaar om te doorvoelen en te reinigen.
Los daarvan, denk ik dat de ander gewoon niet klaar was met zijn ex, hoe dan ook, is niet meer relevant wat hij doet en ik was er dus eigenlijk ook niet klaar voor. Hij was belangrijk voor me en ik was dol op hem, absoluut. Ik ben vooral heel benieuwd wat voor ervaringen er nog op mijn pad komen.
Met mij gaat het na de rouw dip weer goed. Creeer momenten om terug te trekken en nu weer wat afspraakjes, casual. Het kan inderdaad gewoon naast elkaar, zonder te vluchten en het andere weg te moffelen.
Dit weekend lekker genieten, straks strand en morgen uit met wat meiden. Zin in!
MLous, dit weekend ook weer op pad, fijn! Af en toe verschillende gedachtes die voorbij komen zijn niet raar. Laat het er maar zijn. Je hoeft niet te vergeten en vergeven als je dat niet voelt, het is gewoon jouw proces op jouw tempo.
Soms schiet ex van vorig jaar door mijn gedachtes, zit er een gevoel bij, kan van alles zijn. Niet vaak maar ik vlak het niet uit. Er zitten ook leuke herinneringen bij. Het heeft me ook veel goeds gebracht, ik zie mijn rol bijvoorbeeld nu ook meer, dat ik vanuit mijn kant de ander heb getriggerd. Dat gaat niet om schuld maar wisselwerking. Mijn terughoudendheid en niet mijn gevoel uit spreken, heeft een zeer remmend effect gehad op zowel mijzelf als de ander. Gevoelsmatig viel dat kwartje viel pas deze week, dan zijn van die inzichtmomenten naar aanleiding van iets kleins, een liedje bijvoorbeeld. Er komt soms een bak oud zeer naar boven met oude overtuigingen, klaar om te doorvoelen en te reinigen.
Los daarvan, denk ik dat de ander gewoon niet klaar was met zijn ex, hoe dan ook, is niet meer relevant wat hij doet en ik was er dus eigenlijk ook niet klaar voor. Hij was belangrijk voor me en ik was dol op hem, absoluut. Ik ben vooral heel benieuwd wat voor ervaringen er nog op mijn pad komen.
Met mij gaat het na de rouw dip weer goed. Creeer momenten om terug te trekken en nu weer wat afspraakjes, casual. Het kan inderdaad gewoon naast elkaar, zonder te vluchten en het andere weg te moffelen.
Dit weekend lekker genieten, straks strand en morgen uit met wat meiden. Zin in!
anoniem_411289 wijzigde dit bericht op 17-06-2022 21:16
2.45% gewijzigd
vrijdag 17 juni 2022 om 12:34
Geniet, Stardust, klinkt goed, naar het strand!
Ik weet niet waar je heen gaat, maar je moet wel vroeg op pad, wil je een (parkeer)plekje hebben, ik denk dat heel het land naar het strand wil.
Ik hoop dat het meevalt met de drukte!
Het zal wel koeler zijn dan elders, en zeezicht is onbetaalbaar
Mijn vriendin die me gebracht heeft was vanochtend om 11 uur aan de kust, maar kon na 20 minuten nog geen parkeerplaats vinden en komt nu naar mij toe (landinwaarts)..
Fijn weekend!
Ik weet niet waar je heen gaat, maar je moet wel vroeg op pad, wil je een (parkeer)plekje hebben, ik denk dat heel het land naar het strand wil.
Ik hoop dat het meevalt met de drukte!
Het zal wel koeler zijn dan elders, en zeezicht is onbetaalbaar
Mijn vriendin die me gebracht heeft was vanochtend om 11 uur aan de kust, maar kon na 20 minuten nog geen parkeerplaats vinden en komt nu naar mij toe (landinwaarts)..
Fijn weekend!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 19 juni 2022 om 14:29
Geniet Suzy!
Ik ben gisteravond al terug gekomen omdat het zoooo heet was onderweg. Ik verlangde naar mijn koele huisje! Daar moet ik wel iets op verzinnen trouwens, want het is de hele zomer heet en als ik 6 weken in mijn busje ga leven moet dat wel een beetje te doen zijn. Gisteren stond ik in de volle zon en dat was dus geen goed idee. Voelde me de hele dag loom en slaperig en dat is nu nog steeds zo. Gisterochtend is het me nog wel gelukt om hard te lopen, maar vandaag ben ik echt niet vooruit te branden. Ik denk dat ik vanavond nog even actief word en een lange wandeling ga maken.
Ik merkte vrijdagavond al dat ik minder zin had om weg te gaan dit weekend, Ik kreeg aan het eind van de dag mijn rooster voor deze week en dat leverde me wat stress op. En ik merk ook dat ik het lastiger vind om te bepalen waar ik heen wil, waar ik ga staan, om mooie plekjes zoeken die 100 anderen ook niet allang kennen... Ik moet er echt even goed over nadenken waar mijn lange reis naartoe gaat, want ik heb weinig zin om de hele tijd in de drukte te zitten.
Stardust, had je een leuke avond gisteren? Goed om te lezen hoe je van alles aan het verwerken bent en tegelijkertijd ook verder gaat met je "nieuwe" leven. Goed hoor!
Suzy, dat klinkt heerlijk allemaal. En brrrr, een wespennest in je schuur. Als het er nu zo veel zijn moet je er zeker wat aan laten doen. En nee, dat is inderdaad niet leuk, ook al is het ongedierte...
Ik zit nu op mijn terras en heb het vanwege de warmte en een zware week in het vooruitzicht even zwaar. Het is hier wel heerlijk rustig gelukkig, blijkbaar zijn al mijn buren weg voor het weekend. Ik probeer zometeen nog in actie te komen. Van dat gehang wordt een mens alleen maar nóg moeier...
Ik ben gisteravond al terug gekomen omdat het zoooo heet was onderweg. Ik verlangde naar mijn koele huisje! Daar moet ik wel iets op verzinnen trouwens, want het is de hele zomer heet en als ik 6 weken in mijn busje ga leven moet dat wel een beetje te doen zijn. Gisteren stond ik in de volle zon en dat was dus geen goed idee. Voelde me de hele dag loom en slaperig en dat is nu nog steeds zo. Gisterochtend is het me nog wel gelukt om hard te lopen, maar vandaag ben ik echt niet vooruit te branden. Ik denk dat ik vanavond nog even actief word en een lange wandeling ga maken.
Ik merkte vrijdagavond al dat ik minder zin had om weg te gaan dit weekend, Ik kreeg aan het eind van de dag mijn rooster voor deze week en dat leverde me wat stress op. En ik merk ook dat ik het lastiger vind om te bepalen waar ik heen wil, waar ik ga staan, om mooie plekjes zoeken die 100 anderen ook niet allang kennen... Ik moet er echt even goed over nadenken waar mijn lange reis naartoe gaat, want ik heb weinig zin om de hele tijd in de drukte te zitten.
Stardust, had je een leuke avond gisteren? Goed om te lezen hoe je van alles aan het verwerken bent en tegelijkertijd ook verder gaat met je "nieuwe" leven. Goed hoor!
Suzy, dat klinkt heerlijk allemaal. En brrrr, een wespennest in je schuur. Als het er nu zo veel zijn moet je er zeker wat aan laten doen. En nee, dat is inderdaad niet leuk, ook al is het ongedierte...
Ik zit nu op mijn terras en heb het vanwege de warmte en een zware week in het vooruitzicht even zwaar. Het is hier wel heerlijk rustig gelukkig, blijkbaar zijn al mijn buren weg voor het weekend. Ik probeer zometeen nog in actie te komen. Van dat gehang wordt een mens alleen maar nóg moeier...
maandag 20 juni 2022 om 12:31
Jij gaat in het hoogseizoen toch?
Dat is idd lastiger om dan rustiger plekken te vinden die niet al door toeristen bevolkt worden..
En, weer wat geleerd: in de schaduw staan, je stoeltjes dan evt in de zon.
En nogmaals: je hóeft niet weg, ook niet elk weekend of vrij uur dat het kan, he?!
Als je er even de rust niet voor hebt of thuis koeler en beter zit (en ook tuin/ terras hebt) is daar ook niks mis mee.
Het moet wel voor je plezier blijven als je er zin in hebt, en geen verplichting aan jezelf worden!
Hier een rustig dagje regen gehad. Ik was veel te vroeg wakker, dus later nog even een uurtje teruggedoken. Later mijn haren gewassen en de handdoeken en beddengoed vervangen, doekje door de hut gehaald, afwasje gedaan en mijn dikke boek (deel 2 van de Zeven zussen) uitgelezen.
Ik heb besloten dat zelfs bij wat minder weer ik hier gewoon veel beter en fijner zit, met mijn uitzichten hier, mijn loopje naar de winkel, altijd wel een praatje met buren enzo, het knusse zelfs van het getik op het dak van regen.
Dus ik blijf nog een paar dagen langer, heb thuis niks bijzonders te zoeken en mijn onderbuurman heeft corona. Ik heb dat al gehad, dus denk niet dat ie mij kan aansteken. Voor de thuiszorg reden genoeg om ze af te zeggen en hb de fysio kunnen verplaatsen.
Ik beweeg hier gewoon veel meer dan thuis, daar is het een hele ondernemingen gedoe, de straat op en neer is niet bepaald inspirerend en daar voel ik me geisoleerd, daar ben ik zoooo klaar mee!
Hier voel ik me weer min of meer normaal ipv “patient”, en afgezien van de vloeren waar ik niet bij kan, kan ik verder alles zelf.
Ik denk dat ik die thuishulp ook niet meer nodig heb als ik weer thuis ben, hoef ik er ook geen rekening meer mee te houden hoe laat die komen en kan ik mijn eigen ritme hervatten om te douchen en aankleden.
Het is hier bewolkt en soms zonnig, ik vind de temperatuur aangenamer dan die warmte, want daar word ik ook loom en inaktief van, ik heb een hekel aan dat het zweet van mijn gezicht af loopt en dat heb ik dus al snel, zelfs onder een parasol in de schaduw. Komende dagen dus ideaal weertje om hier te zijn!
Dat is idd lastiger om dan rustiger plekken te vinden die niet al door toeristen bevolkt worden..
En, weer wat geleerd: in de schaduw staan, je stoeltjes dan evt in de zon.
En nogmaals: je hóeft niet weg, ook niet elk weekend of vrij uur dat het kan, he?!
Als je er even de rust niet voor hebt of thuis koeler en beter zit (en ook tuin/ terras hebt) is daar ook niks mis mee.
Het moet wel voor je plezier blijven als je er zin in hebt, en geen verplichting aan jezelf worden!
Hier een rustig dagje regen gehad. Ik was veel te vroeg wakker, dus later nog even een uurtje teruggedoken. Later mijn haren gewassen en de handdoeken en beddengoed vervangen, doekje door de hut gehaald, afwasje gedaan en mijn dikke boek (deel 2 van de Zeven zussen) uitgelezen.
Ik heb besloten dat zelfs bij wat minder weer ik hier gewoon veel beter en fijner zit, met mijn uitzichten hier, mijn loopje naar de winkel, altijd wel een praatje met buren enzo, het knusse zelfs van het getik op het dak van regen.
Dus ik blijf nog een paar dagen langer, heb thuis niks bijzonders te zoeken en mijn onderbuurman heeft corona. Ik heb dat al gehad, dus denk niet dat ie mij kan aansteken. Voor de thuiszorg reden genoeg om ze af te zeggen en hb de fysio kunnen verplaatsen.
Ik beweeg hier gewoon veel meer dan thuis, daar is het een hele ondernemingen gedoe, de straat op en neer is niet bepaald inspirerend en daar voel ik me geisoleerd, daar ben ik zoooo klaar mee!
Hier voel ik me weer min of meer normaal ipv “patient”, en afgezien van de vloeren waar ik niet bij kan, kan ik verder alles zelf.
Ik denk dat ik die thuishulp ook niet meer nodig heb als ik weer thuis ben, hoef ik er ook geen rekening meer mee te houden hoe laat die komen en kan ik mijn eigen ritme hervatten om te douchen en aankleden.
Het is hier bewolkt en soms zonnig, ik vind de temperatuur aangenamer dan die warmte, want daar word ik ook loom en inaktief van, ik heb een hekel aan dat het zweet van mijn gezicht af loopt en dat heb ik dus al snel, zelfs onder een parasol in de schaduw. Komende dagen dus ideaal weertje om hier te zijn!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 20 juni 2022 om 18:10
Suzy, is de zeven zussen een aanrader? Iedereen heeft het er altijd over, ik geloof dat ik iets mis? Wat fijn dat je zo aan het genieten bent. Lijkt mij ook een fijne plek om te revalideren, je goed voelen in je omgeving komt het hele proces alleen maar ten goede denk ik zo.
Het is hier ineens zo warm geworden, ik kan er heel slecht tegen merk ik, ik denk omdat de overgang ineens zo groot is. Het was goed om te ervaren hoe het in mijn busje is met warm weer. Ik ben nu bezig met het maken van een reisplan voor mijn lange reis in augusts, in grote lijnen uiteraard want ik wil juist niet alles van tevoren vastleggen. Je moet toch in ieder geval enigszins weten welke kant je op wil en welke dingen je allemaal wil zien. In mijn geval heb ik al langer de wens om naar Toscane te gaan en daar mooie plaatsjes als Sienna en Lucca te bezoeken. En dan daarna misschien nog verder naar het zuiden om dan via de kust weer terug te rijden naar huis, zoiets. Ik moet het nog vorm geven, maar ik zat gisteren wat youtube video's te bekijken en ik raakte helemaal geïnspireerd. En ondanks dat ik weet dat het warm en waarschijnlijk erg druk gaat zijn heb ik er heel veel zin in. De drukte ben je juist met een busje snel uit, ik hoef me daar niet iedere dag in te begeven.
Ga zometeen voor de eerste 2 dagen een camping boeken in de buurt van Genua, zo'n kleine familiecamping. Erg gezellig en Genua is ook erg mooi.
Heb jij eigenlijk veel gereisd vroeger Suzy, afgezien van de reizen met je gezin/camper? Ik vind reizen 1 van de leukste dingen om te doen, ik was al in veel landen maar ik voel me een nitwit als ik zie waar bv mede-busjeseigenaren allemaal wel niet geweest zijn. Als je de tijd ervoor hebt is het zoveel makkelijker...
Ik moest de afgelopen dagen veel nadenken over het fenomeen narcist. Hoe bizar het is dat iemand voor zijn omgeving zo'n leuke, vriendelijke man kan zijn maar naar zijn partner toe een heel ander persoon kan zijn. En dat het dus ook lastig kan zijn om je weg te vinden ná de relatie. Want als iedereen hem zo'n toffe peer vond, dan zal het toch bijna wel aan mij hebben gelegen?? Mijn ex had echt wel vrienden, ook vrienden die hem al langer kenden. Mijn collega vindt hem helemaal fantastisch en ik heb vaker gezien dat mensen letterlijk aan zijn lippen hingen. Hij is charismatisch, iedereen kent hem hier, hij heeft met veel mensen samen gewerkt en hij lijkt hier een soort begrip te zijn van wat ik moest geloven. Zelfs zijn ex met wie hij een zoontje heeft is voor zover ik weet nog gewoon bevriend met hem, en ik hoorde haar weleens trots aan een kennis vertellen dat "deze man de vader is van haar kind".
Nou weet ik dat ze ook regelmatig ruzie hadden hoor, en 1 keer was het zo'n heftige ruzie dat zijn zoontje bang werd en zich moest verschuilen.. Ze zei ook een keer dat ze de momenten waarop ze contact hadden vanwege hun zoontje bij voorkeur zo kort mogelijk hield. Maar dan toch wel zo'n opmerking maken tegenover een buitenstaander, over dat hij de vader van haar zoon is.
Het is gewoon bizar. Zelfs ik zou er weer intrappen. Het is dat ik al het contact heb verbroken en dat hij geen toenadering zoekt, maar ik zou echt weer voor de bijl gaan, dat weet ik nu al. Dat hij toch nog aan me denkt bijvoorbeeld, dat doet me gek genoeg goed. Ik denk ook regelmatig: was hij nou echt zo erg?
Ja, dat laatste was hij dus. Ik denk nog vaak terug aan onze laatste ontmoeting, toen hij me zo eng aankeek met zo'n kille blik. Die kille blik kende ik al van hem, die kon zo ook weer plaatsmaken voor een vriendelijke, open blik. Dat was ook zo verwarrend.
Ach ja, ik vind het nog altijd niet te bevatten hoor, maar al met al was hij echt niet ok. De dingen die hij deed, de streken die hij uithaalde, al die keren dat hij me jaloers probeerde te maken en dat waren er nogal wat, de keren dat hij me buitensloot en hij dan ineens zo kil was, soms met een (onbenullige) reden, soms was er echt iets, maar al met al wist ik nooit wat ik aan hem had.
De ellende is dat mijn vader ook narcist is, dat weet ik nu, en dat ik totaal niet weet wat ik daarmee aan moet. Ik hou al langer afstand, maar ik vind dat toch lastig, hij is immers mijn vader?? Maar nu dit alles gebeurd is realiseer ik me pas hoe gevaarlijk narcisten zijn en dat ik daar voortaan heel ver uit de buurt wil blijven. Wat doe je dan met je eigen vader? Ik vind dat echt lastig. Hij heeft ook niet het eeuwige leven natuurlijk...
Het is hier ineens zo warm geworden, ik kan er heel slecht tegen merk ik, ik denk omdat de overgang ineens zo groot is. Het was goed om te ervaren hoe het in mijn busje is met warm weer. Ik ben nu bezig met het maken van een reisplan voor mijn lange reis in augusts, in grote lijnen uiteraard want ik wil juist niet alles van tevoren vastleggen. Je moet toch in ieder geval enigszins weten welke kant je op wil en welke dingen je allemaal wil zien. In mijn geval heb ik al langer de wens om naar Toscane te gaan en daar mooie plaatsjes als Sienna en Lucca te bezoeken. En dan daarna misschien nog verder naar het zuiden om dan via de kust weer terug te rijden naar huis, zoiets. Ik moet het nog vorm geven, maar ik zat gisteren wat youtube video's te bekijken en ik raakte helemaal geïnspireerd. En ondanks dat ik weet dat het warm en waarschijnlijk erg druk gaat zijn heb ik er heel veel zin in. De drukte ben je juist met een busje snel uit, ik hoef me daar niet iedere dag in te begeven.
Ga zometeen voor de eerste 2 dagen een camping boeken in de buurt van Genua, zo'n kleine familiecamping. Erg gezellig en Genua is ook erg mooi.
Heb jij eigenlijk veel gereisd vroeger Suzy, afgezien van de reizen met je gezin/camper? Ik vind reizen 1 van de leukste dingen om te doen, ik was al in veel landen maar ik voel me een nitwit als ik zie waar bv mede-busjeseigenaren allemaal wel niet geweest zijn. Als je de tijd ervoor hebt is het zoveel makkelijker...
Ik moest de afgelopen dagen veel nadenken over het fenomeen narcist. Hoe bizar het is dat iemand voor zijn omgeving zo'n leuke, vriendelijke man kan zijn maar naar zijn partner toe een heel ander persoon kan zijn. En dat het dus ook lastig kan zijn om je weg te vinden ná de relatie. Want als iedereen hem zo'n toffe peer vond, dan zal het toch bijna wel aan mij hebben gelegen?? Mijn ex had echt wel vrienden, ook vrienden die hem al langer kenden. Mijn collega vindt hem helemaal fantastisch en ik heb vaker gezien dat mensen letterlijk aan zijn lippen hingen. Hij is charismatisch, iedereen kent hem hier, hij heeft met veel mensen samen gewerkt en hij lijkt hier een soort begrip te zijn van wat ik moest geloven. Zelfs zijn ex met wie hij een zoontje heeft is voor zover ik weet nog gewoon bevriend met hem, en ik hoorde haar weleens trots aan een kennis vertellen dat "deze man de vader is van haar kind".
Nou weet ik dat ze ook regelmatig ruzie hadden hoor, en 1 keer was het zo'n heftige ruzie dat zijn zoontje bang werd en zich moest verschuilen.. Ze zei ook een keer dat ze de momenten waarop ze contact hadden vanwege hun zoontje bij voorkeur zo kort mogelijk hield. Maar dan toch wel zo'n opmerking maken tegenover een buitenstaander, over dat hij de vader van haar zoon is.
Het is gewoon bizar. Zelfs ik zou er weer intrappen. Het is dat ik al het contact heb verbroken en dat hij geen toenadering zoekt, maar ik zou echt weer voor de bijl gaan, dat weet ik nu al. Dat hij toch nog aan me denkt bijvoorbeeld, dat doet me gek genoeg goed. Ik denk ook regelmatig: was hij nou echt zo erg?
Ja, dat laatste was hij dus. Ik denk nog vaak terug aan onze laatste ontmoeting, toen hij me zo eng aankeek met zo'n kille blik. Die kille blik kende ik al van hem, die kon zo ook weer plaatsmaken voor een vriendelijke, open blik. Dat was ook zo verwarrend.
Ach ja, ik vind het nog altijd niet te bevatten hoor, maar al met al was hij echt niet ok. De dingen die hij deed, de streken die hij uithaalde, al die keren dat hij me jaloers probeerde te maken en dat waren er nogal wat, de keren dat hij me buitensloot en hij dan ineens zo kil was, soms met een (onbenullige) reden, soms was er echt iets, maar al met al wist ik nooit wat ik aan hem had.
De ellende is dat mijn vader ook narcist is, dat weet ik nu, en dat ik totaal niet weet wat ik daarmee aan moet. Ik hou al langer afstand, maar ik vind dat toch lastig, hij is immers mijn vader?? Maar nu dit alles gebeurd is realiseer ik me pas hoe gevaarlijk narcisten zijn en dat ik daar voortaan heel ver uit de buurt wil blijven. Wat doe je dan met je eigen vader? Ik vind dat echt lastig. Hij heeft ook niet het eeuwige leven natuurlijk...
maandag 20 juni 2022 om 22:12
Ha allemaal, ik lees hier regelmatig mee maar vandaag toch maar eens een account aangemaakt. Volgens mij is dit topic nu meer een plek voor vaste gasten geworden maar wil dit gewoon even van me af schrijven en benieuwd of jullie hierin iets herkennen.
Ik ben nu 25 en voor het eerst sinds m'n 18e eigenlijk single. Ik heb meerdere vriendjes versleten maar rolde altijd van de ene in de andere relatie en was nooit echt verdrietig toen het uit ging.
In oktober ben ik na een relatie van 2 jaar voor het eerst écht gedumpt. Ik merkte al een tijdje dat dingen niet lekker liepen maar hij was absoluut geen prater dus dingen werden ook nooit opgelost en volgens hem was er ook helemaal niets aan de hand. Terwijl ik duidelijk merkte dat dingen anders waren dan in het begin en er vanuit mijn kant steeds meer frustraties kwamen, maar bespreken lukte nooit. Uiteindelijk is de bom een keer gebarsten en toen hoorde ik dagen niets meer van hem, tot hij een avond appte of hij "van de week" een keer langs kon komen. Nou, ik merkte natuurlijk gelijk wat voor gesprek dit ging worden dus ik zei: kom maar gewoon nu langs. Hij is langsgekomen en heeft een half uur bij mij op de bank gezeten en geen woord gezegd. Ik zat gewoon thuis met de sfeerlampen en de kaarsjes aan en hij blies die letterlijk uit en zette het felle licht aan. Hij ging op de bank zitten en toen ik er naast wilde zitten wees hij naar een stoel en mocht ik dus niet naast hem zitten lol. Hij heeft geen woord gezegd en alleen maar harstochtelijk zitten huilen, tot ik op een gegeven moment zo ongeduldig werd dat ik zelf maar vroeg of hij het uit kwam maken. Toen knikte hij terwijl hij daar zat te snikken.
Ik stond gewoon met mijn mond vol tanden te kijken naar het tafereel :') nu ik dit weer uittyp realiseer ik me weer wat voor bizarre situatie het was.
Op een gegeven moment zei ik dat hij maar beter kon gaan als hij verder niets te vertellen had en toen is hij gewoon huilend mijn huis uitgelopen, heeft geeneens afscheid genomen o.i.d. Letterlijk de hele tijd geen woord gezegd. Dat is dus op zo'n vreemde manier uitgegaan en zó anders dan al die andere keren dat bij mij een relatie uit ging... dat ik eerst echt compleet flabbergasted was. De man waarvan ik hield en waarvan ik dacht dat we alles met elkaar deelden was blijkbaar een soort "bang" voor mij en durfde dus niet eens eerlijk te zijn. Zelfs op het moment supreme heb ik zo'n beetje mijzelf gedumpt? Terwijl hij een week daarvoor nog over samenwonen begon.
Nou, ik had dus voor het eerst ooit een flink gebroken hart want ik voelde me gewoon echt een beetje belazerd. Ik wist diep van binnen dat hij hier al heel lang mee liep en hij heeft gewoon nooit iets gezegd maar wel zo min mogelijk moeite gedaan voor onze relatie. Ik voelde me echt een soort weggepest, alsof hij hoopte dat ik het dan zou uitmaken en hij het niet hoefde te doen. Die hele situatie was dus niet echt goed voor mijn zelfvertrouwen.
Ik denk dat ik ongeveer een half jaar een gebroken hart heb gehad, en nu gaat het eigenlijk wel oké met mij. Ik had/heb besloten dat het beter is als ik eens een tijdje single ben want ik ben dat mijn hele volwassen leven nog nooit geweest. Ik ben nu mijn master aan het afronden dus ik heb ook echt weinig tijd voor relaties en heb niet echt de energie om veel tijd/emoties te stoppen in iets op te bouwen. Ik ben in februari op één date geweest en dat was op zich best gezellig, maar toen hij me probeerde te zoenen kreeg ik echt complete paniek. Uiteindelijk heb ik geappt dat ik het heel gezellig vond maar er nog niet klaar voor was. Hij reageerde super begripvol en lief en toen heb ik thuis keihard zitten janken.
Af en toe kom ik niet af van dat gevoel dat je achter loopt of eenzaam bent. Laatst was ik op een gedeelde verjaardag van twee vriendinnen. Zij hadden hun hele vriendengroep uitgenodigd en die hadden ook allemaal hun partner mee. Ik was de enige single. Ik ken die groep niet zo goed maar het zijn altijd wel superaardige mensen en ik word altijd overal bij betrokken als ik wel ergens ben waar ze met z'n allen zijn. Maar veel gesprekken gingen gewoon over samenwonen, auto's kopen, promoties krijgen, de huizenmarkt... allerlei dingen waar ik echt totaal nog niet mee bezig bent maar daardoor voelde ik me wel een soort rot. Alsof ik echt achterloop en niet weet hoe ik ooit op dat niveau moet komen. En dan besef ik me ineens dat ik weinig mensen meer om mij heen heb die wel in datzelfde schuitje zitten. Nou, ook toen heb ik toen ik thuis kwam even flink zitten janken.
Ik had later nog eens gebeld met die vriendin die jarig was en verteld dat ik me best kut voelde op hun feestje en ze was ook weer heel lief en zei dat ik me echt druk om niks maakte. Dat als ik deze zomer afstudeer en een baan krijg, dat ik weer binnen no-time op datzelfde niveau ga zitten als zij, en dat ze af en toe juist jaloers op mij is dat ik nog gewoon een student ben en "lekker single" ben.
Maar ik voel me dus echt nog helemaal niet lekker single. Het is een beetje alsof ik dat wil zijn maar stiekem voel ik me af en toe toch echt rot en eenzaam. Dan ga ik weer swipen, maar zodra het dan op een date aankomt denk ik: nee! Hier heb ik eigenlijk helemaal geen zin in! Alsof ik echt in het midden hang en een beetje bang voor dates/relaties ben geworden omdat ik het gewoon niet waard vind om weer een jaar van mijn leven aan iemand te verspillen om uiteindelijk toch weer alleen achter te blijven. En ik merk dat ik het ook prima vind om alleen te zijn. Ik kook wat ik wil, ik heb het hele bed voor mezelf, ik kan alles doen wat ik zelf relaxt vind... maar als ik er dan wat langer over na ga denken voel ik me juist weer alleen. Ugh.
Ik ben nu 25 en voor het eerst sinds m'n 18e eigenlijk single. Ik heb meerdere vriendjes versleten maar rolde altijd van de ene in de andere relatie en was nooit echt verdrietig toen het uit ging.
In oktober ben ik na een relatie van 2 jaar voor het eerst écht gedumpt. Ik merkte al een tijdje dat dingen niet lekker liepen maar hij was absoluut geen prater dus dingen werden ook nooit opgelost en volgens hem was er ook helemaal niets aan de hand. Terwijl ik duidelijk merkte dat dingen anders waren dan in het begin en er vanuit mijn kant steeds meer frustraties kwamen, maar bespreken lukte nooit. Uiteindelijk is de bom een keer gebarsten en toen hoorde ik dagen niets meer van hem, tot hij een avond appte of hij "van de week" een keer langs kon komen. Nou, ik merkte natuurlijk gelijk wat voor gesprek dit ging worden dus ik zei: kom maar gewoon nu langs. Hij is langsgekomen en heeft een half uur bij mij op de bank gezeten en geen woord gezegd. Ik zat gewoon thuis met de sfeerlampen en de kaarsjes aan en hij blies die letterlijk uit en zette het felle licht aan. Hij ging op de bank zitten en toen ik er naast wilde zitten wees hij naar een stoel en mocht ik dus niet naast hem zitten lol. Hij heeft geen woord gezegd en alleen maar harstochtelijk zitten huilen, tot ik op een gegeven moment zo ongeduldig werd dat ik zelf maar vroeg of hij het uit kwam maken. Toen knikte hij terwijl hij daar zat te snikken.
Ik stond gewoon met mijn mond vol tanden te kijken naar het tafereel :') nu ik dit weer uittyp realiseer ik me weer wat voor bizarre situatie het was.
Op een gegeven moment zei ik dat hij maar beter kon gaan als hij verder niets te vertellen had en toen is hij gewoon huilend mijn huis uitgelopen, heeft geeneens afscheid genomen o.i.d. Letterlijk de hele tijd geen woord gezegd. Dat is dus op zo'n vreemde manier uitgegaan en zó anders dan al die andere keren dat bij mij een relatie uit ging... dat ik eerst echt compleet flabbergasted was. De man waarvan ik hield en waarvan ik dacht dat we alles met elkaar deelden was blijkbaar een soort "bang" voor mij en durfde dus niet eens eerlijk te zijn. Zelfs op het moment supreme heb ik zo'n beetje mijzelf gedumpt? Terwijl hij een week daarvoor nog over samenwonen begon.
Nou, ik had dus voor het eerst ooit een flink gebroken hart want ik voelde me gewoon echt een beetje belazerd. Ik wist diep van binnen dat hij hier al heel lang mee liep en hij heeft gewoon nooit iets gezegd maar wel zo min mogelijk moeite gedaan voor onze relatie. Ik voelde me echt een soort weggepest, alsof hij hoopte dat ik het dan zou uitmaken en hij het niet hoefde te doen. Die hele situatie was dus niet echt goed voor mijn zelfvertrouwen.
Ik denk dat ik ongeveer een half jaar een gebroken hart heb gehad, en nu gaat het eigenlijk wel oké met mij. Ik had/heb besloten dat het beter is als ik eens een tijdje single ben want ik ben dat mijn hele volwassen leven nog nooit geweest. Ik ben nu mijn master aan het afronden dus ik heb ook echt weinig tijd voor relaties en heb niet echt de energie om veel tijd/emoties te stoppen in iets op te bouwen. Ik ben in februari op één date geweest en dat was op zich best gezellig, maar toen hij me probeerde te zoenen kreeg ik echt complete paniek. Uiteindelijk heb ik geappt dat ik het heel gezellig vond maar er nog niet klaar voor was. Hij reageerde super begripvol en lief en toen heb ik thuis keihard zitten janken.
Af en toe kom ik niet af van dat gevoel dat je achter loopt of eenzaam bent. Laatst was ik op een gedeelde verjaardag van twee vriendinnen. Zij hadden hun hele vriendengroep uitgenodigd en die hadden ook allemaal hun partner mee. Ik was de enige single. Ik ken die groep niet zo goed maar het zijn altijd wel superaardige mensen en ik word altijd overal bij betrokken als ik wel ergens ben waar ze met z'n allen zijn. Maar veel gesprekken gingen gewoon over samenwonen, auto's kopen, promoties krijgen, de huizenmarkt... allerlei dingen waar ik echt totaal nog niet mee bezig bent maar daardoor voelde ik me wel een soort rot. Alsof ik echt achterloop en niet weet hoe ik ooit op dat niveau moet komen. En dan besef ik me ineens dat ik weinig mensen meer om mij heen heb die wel in datzelfde schuitje zitten. Nou, ook toen heb ik toen ik thuis kwam even flink zitten janken.
Ik had later nog eens gebeld met die vriendin die jarig was en verteld dat ik me best kut voelde op hun feestje en ze was ook weer heel lief en zei dat ik me echt druk om niks maakte. Dat als ik deze zomer afstudeer en een baan krijg, dat ik weer binnen no-time op datzelfde niveau ga zitten als zij, en dat ze af en toe juist jaloers op mij is dat ik nog gewoon een student ben en "lekker single" ben.
Maar ik voel me dus echt nog helemaal niet lekker single. Het is een beetje alsof ik dat wil zijn maar stiekem voel ik me af en toe toch echt rot en eenzaam. Dan ga ik weer swipen, maar zodra het dan op een date aankomt denk ik: nee! Hier heb ik eigenlijk helemaal geen zin in! Alsof ik echt in het midden hang en een beetje bang voor dates/relaties ben geworden omdat ik het gewoon niet waard vind om weer een jaar van mijn leven aan iemand te verspillen om uiteindelijk toch weer alleen achter te blijven. En ik merk dat ik het ook prima vind om alleen te zijn. Ik kook wat ik wil, ik heb het hele bed voor mezelf, ik kan alles doen wat ik zelf relaxt vind... maar als ik er dan wat langer over na ga denken voel ik me juist weer alleen. Ugh.
vazig wijzigde dit bericht op 20-06-2022 22:15
2.12% gewijzigd
woensdag 22 juni 2022 om 11:09
Mlous, iemand hoeft geen narcist te zijn om 2 gezichten te hebben.
Ik houd het ff op manipulerende types en jouw ex is er zo eentje.
Deze mensen hebben naar buiten toe vaak een uiterst charmante kant, waarmee ze mensen voor zich weten te winnen. Ze zijn erg bedreven in mensen een bepaald gewenst beeld van zichzelf te geven, wat je een masker zou kunnen noemen: dit is hoe ze zich presenteren en zichzelf hebben aangeleerd.
En zoals ze zichzelf misschien wel willen zien als hun “beste zelf”.
Het is dus niet dat ze emotionele en sociale intelligentie missen, integendeel, ze doen er hun voordeel mee, weten vaak precies de zwakke plekken bij een ander te vinden.
Dit is gebaseerd op (aangeleerde mensen)kennis en niet op empathie en inlevingsvermogen. En gaat gepaard met een gebrek aan zelfreflectie: alles is gerichtop de buitenwereld, op imago, hoe hij/zij overkomt (ipv wie je bent), op indruk, schijn, op een zorgvuldig opgebouwde persoonlijkheid naar buiten toe.
Dit beeld moet krampachtig in stand blijven!
Daaronder ligt namelijk vaak juist een onzeker (en beschadigd?) iemand, die ze als het ware dus voor zichzelf en de buitenwereld bewust of onbewust willen overschreeuwen.
Het moet ook hun duistere, destructieve kant verbergen.
Probleem is dat zoiets niet vol te houden is als je dichtbij zo iemand komt (een relatie bijv), vroeg of laat verslapt zo iemand en krijg je dus wél een inkijkje in die destructieve kant.
Mensen die verder van hem af staan hebben daar geen last van, en dus kan zo iemand naar de buitenwereld toe een heel geloofwaardig positief beeld scheppen.
Omdát de kans op conflicten kleiner is als er geen emoties en/ of andere belangen in het spel zijn. Kan daarom zijn dat niet alleen exen, maar ook ex-werkgevers hun andere kant hebben gezien, maar vrienden, buren enzo niet.
Zo’n masker kan ook voor diegene zelf zo’n sterke invloed hebben dat ie er ook zelf heilig in gelooft en het is heel belangrijk dat anderen dat ook doen.
Vergis je niet: in alle lagen vd bevolking komt dit voor en niet zelden bij heel intelligente types, en bijv in de politiek (met diens eigen “spelletjes”) en in bedrijven hoog scoren.
Dit zie je ook bij bijv huiselijk geweld en de buren later zeggen: “hoe kan dat nou, het was zo’n aardig iemand, altijd behulpzaam, joviaal, aktief (en misschien zelfs) geliefd in het verenigingsleven,.
Die 2 gezichten krijgen vooral mensen dichtbij te zien, die hij/zij op eoa (controlerende, manipulerende) manier aan zich heeft weten te binden, om er zeker van te zijn dat die partner niet bij hem/haar weggaat als die donkere kant vroeg of laat bovenkomt.
Dit uit zich , na de “veroveringsfase” waarin hun mooie charmante versie wordt ingezet vaak na verloop van tijd in wantrouwen, argwaan, (onterecht) beschuldigen, jaloers zijn (of jaloezie opwekken), controlerend en/of dwingend gedrag. Draaien de zaken vaak om: beschuldigen van wat ze zelf doen of hoe ze zelf in elkaar zitten (projectie dus).
Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten (niet).
Ze kunnen bij collega’s en vrienden juist populair zijn, omdat (en zolang) ze geen afwijzing krijgen. Want bij afwijzing en (dreiging van) verlating komt dat andere gezicht om de hoek.
Zolang iedereen meedoet en gelooft in dat “masker” zullen ze die andere kant niet te zien krijgen.
Bij een partner kan ook angst en dreiging worden gebruikt om ervoor te zorgen dat je in zijn macht blijft: of dat nu goed- of kwaadschiks is.
Ik heb hier zo vaak over geschreven ook in topics over destructieve relaties, jammer dat dat niet zomaar terug te vinden is, maar dit zie en weet je vaak in het begin niet, als het zo duidelijk was zouden mensen niet in hun “val” lopen. Het gebeurt heel subtiel en pas na een tijd, als ze zich veilig wanen en zekerder zijn dat je in hun ban/macht bent,, van hun bent gaan houden, dan kunnen ze meer “zichzelf” worden en ontspannen, en krijg je bij onenigheid/ tegenspreken of iets wat hun triggert meer en meer ook die andere kant te zien.
Het is juist het feit dat dit in de privesfeer gebeurt, dat buitenstaanders dat niet herkennen en dus de angst dat anderen dat niet zullen geloven, die een drempel vormt voor slachtoffers van geweld in een relatie/ partners in een destructieve relatie om dit te vertellen aan anderen: dat ze niet geloofd zullen worden!
Maar ook dat het hun eigen schuld wel moet zijn, immers diegene dat bij anderen niet doet, dus dat je het op eoa manier zelf uitgelokt hebt, iig bij hem triggert.
Dus in 1e instantie gaat de partner van zo iemand zich aanpassen en proberen te voorkomen om iets “verkeerds” te doen of te zeggen wat die bui of andere kant kan opwekken.
En naarmate de tijd verstrijkt steeds minder van die charme te zien krijgen, maar blijven geloven dat die geweldige persoon van het begin (of hoe die naar buiten toe blijft) nog zal “terugkeren”, als ze zelf maar voldoen aan wat er verwacht van ze verwacht wordt. Dus op hun tenen gaan lopen om daaraan te voloen.
Kan er boeken over volschrijven, maar het vervelende is, ook als je tijdig uit die valkuil bent ontsnapt, je al zo gemanipuleerd bent, dat je jezelf de schuld geeft dat je niet het beste bij hem bovenhaalde, jezelf vindt falen, bij jezelf zoekt.
Maar dit zit in hém, los van jou. Als je een relatie hebt (gehad) met zo iemand, dan bén je de trigger, of je wilt of niet.
En zolang dat masker bij anderen niet valt, zullen anderen dat niet of nauwelijks kunnen geloven, en zelfs rechters in huiselijke conflicten (al dan niet met verbaal danwel fysiek geweld) worden soms om de tuin geleid, omdat deze mensen in staat zijn om de hele boel om te draaien.
En daar dan door de buitenwereld bevestigd in te worden (ik heb het niet gevolgd, maar denk maar aan het mediaspektakel rond Johnny Depp en Amber Hearst: wie is daar nou de good/ bad guy?
In de regel geldt: “waar 2 kijven hebben 2 schuld” en dat zullen butenstaanders als uitgangspunt hebben. Ook destructieve patronen kunnen alleen (blijven) bestaan als allebei daar een rol in spelen (aandeel, niet schuld), het is een wisselwerking, alleen al in wat je “pikt” en hoe lang van iemand, hoe je erop reageert enz.
Het is wel zo dat dat dit patroon zich vaak bij de destructieve partner herhaalt, in vorige en volgende relaties, alleen zie je dat dus pas als het vaker voorkomt én als mensen ermee naar buiten treden.Als meer mensen diegene zo meemaken, kan “het doek vallen” (het masker vallen).
Maar als iedereen (bijv exen, al dan niet uit angst) zijn mond houdt, kun je aan jezelf gaan twijfelen, dat jij degene bent die iets fout deed, de enige die die kant bij hem opriep, dus er iets aan je mankeerde. En ook jij vertelde dit denk ik niet aan anderen, die bevriend zijn met hem of hem op eoa manier ophemelen?
Veel partners houden uit schaamte of angst (om niet geloofd te worden) hun mond, ook als het uit is.
En zo kan dit imago heel lang standhouden, zeker als het iha een innemend persoon is naar anderen en het altijd de “exen” zijn die de “schuld” krijgen van waarom relaties geen stand houden.
Je zegt zelf dat je er bijna ook weer in gaat geloven, terwijl je wéét (uit ondervinding) hoe hij was/is!
Stop met twijfelen aan jezelf!
Het ís ook niet vleiend dat hij nog aan je denkt of nog van je houdt, natuurlijk heb jij hem niet koud gelaten, en was het niet alleen “macht” (over jou) wat hem dreef: ook deze mensen willen liefst geliefd worden om wie ze werkelijk zijn, met hun goede én slechte kant. Alleen al omdat ze zelf diep van binnen ook die duistere kant van zichzelf afwijzen en zichzelf niet vertrouwen, maar verachten, en daarom zo krampachtig aan hun eigen fraaiere beeld en imago willen voldoen.
Sommige mensen noemen het “hun ware gezicht”, maar dit klopt niet: het is hun ándere gezicht, ze hebben beide kanten in zich, willen zelf misschien/waarschijnlijk ook niet zo in elkaar zitten, want vroeg of laat keert dat destructieve niet (alleen) naar buiten maar zijn zij degene die door eigen destructie worden getroffen.
Vaak zoeken (en vinden) ze al snel een nieuw “slachtoffer” of “prooi”, en dat zullen júist de meer empathische types zijn, die veel over hebben voor hun partner, en voor de relatie, tolerant, zorgzaam, meegaand, behulpzaam en begripvol zijn, en de meer “gebekte” assertieve personen niet aantrekkelijik vinden, noch aantrekkelijk door gevonden worden, als ze vermoeden dat die hun (praatjes) al snel doorzien(en teveel tegengas geven of al snel een punt achter zouden zetten).
Ook zij hebben belang bij een langdurige relatie, al is het alleen maar om te kunnen laten zien aan anderen dat ze daartoe in staat zijn.
Zo ook met vrienden, zodat ze kunnen laten zien dat er niks aan hun mankeert, zelf langdurige vriendschappen hebben, dus geloofwaardiger is dat het wel aan de ander zal liggen.
Voor jou: het maakt niet uit aan wie het ligt en wie er de “schuld” heeft, het gaat erom wat JIJ weet en hebt meegemaakt van hem, dat moet jouw richtlijn zijn,, ongeacht zijn populariteit bij anderen. Die hebben geen close, innige, intieme relatie met hem gehad, en dat is waar zich dit doorgaans afspeelt: bij de meest naaste mensen.
Want dat close maakt hun uiterst kwetsbaar, juist omdát jij hem van dichtbij en op andere manieren hebt gezien, en dat is een kant waar hij zelf ook niet bepaald trots op is en niet voor niks zo krachtig verborgen moet houden voor de buitenwereld.
Het is vrij zinloos als je hem zou willen “ontmaskeren” bij anderen, en je weet niet wat je daarmee losmaakt, want die kant kan hem zelf ook op enig moment “overheersen”, en de controle over verliezen (een kat in het nauw..)
Het kan je lang bezighouden, omdat je dit zelf gelukkig niet kent bij jezelf, en probeert te begrijpen, maar dat kun je niet als je zelf niet zo in elkaar zit.
Dat maakt het zo frustrerend, maar dit soort personen willen begrijpen danwel proberen te “redden” of helpen of “helen” met (onvoorwaardelijke) liefde kán niet.
Je kunt andermans innerlijke (vroegere) schades en onvermogens niet “helen” of compenseren door de “ideale” partner te zijn of de liefde en zorgzaamheid te geven waarvan je vermoed dat hij zo tekort is gekomen in zijn leven.
Het is voor hem net zo’n hardnekkig “gebrek” als voor evt partners (en familie soms).
Ook in therapie en talloze beloften om te veranderen is het niet of nauwelijks mogelijk, als dat “erin gebakken” zit.
Het enige wat jij hiermee kunt doen is er “lering” uit trekken, hoe je in zoiets verzeild bent geraakt (wat iedereen kan gebeuren trouwens), welke signalen je met terugwerkende kracht evt al aan het begin hebt gekregen en toen nog niet zag of doorhad, waar je zelf gevoelig voor was (je eigen zwakke plekken? complimenten,? Hij jou ophemelde?) en waar je op/ voor viel, misschien “goedgelovig” was (oa omdat je jezelf niet kon voorstellen dat iemand zo is, als je zelf zo niet bent), en waarmee jij manipuleerbaar was/bent, zodat je dit eerder herkent in komende potentiele relaties.
Omdat dit een geleidelijk iets is, is er geen garantie dat je niet nogmaals voor zo’n type zult valllen, alleen dat zodra zich signalen voordoen, je direct stopt en geen kans zult geven om te ontwikkelen, dus niet weer in iemands “ban” te komen en zoveel gevoelens te laten groeien dat je bijna niet uit die valkuil kunt komen, zonder zelf daar schade van te ondervinden.
Je hoeft je gelijk niet te krijgen of te halen bij anderen, dat doet er niet toe, het gaat erom dat jij het zelf doorziet wat er gebeurd is en dat je in de toekomt nog meer gaat vertrouwen op je eigen intuitie (en minder op de ander of anderen)..
Ik houd het ff op manipulerende types en jouw ex is er zo eentje.
Deze mensen hebben naar buiten toe vaak een uiterst charmante kant, waarmee ze mensen voor zich weten te winnen. Ze zijn erg bedreven in mensen een bepaald gewenst beeld van zichzelf te geven, wat je een masker zou kunnen noemen: dit is hoe ze zich presenteren en zichzelf hebben aangeleerd.
En zoals ze zichzelf misschien wel willen zien als hun “beste zelf”.
Het is dus niet dat ze emotionele en sociale intelligentie missen, integendeel, ze doen er hun voordeel mee, weten vaak precies de zwakke plekken bij een ander te vinden.
Dit is gebaseerd op (aangeleerde mensen)kennis en niet op empathie en inlevingsvermogen. En gaat gepaard met een gebrek aan zelfreflectie: alles is gerichtop de buitenwereld, op imago, hoe hij/zij overkomt (ipv wie je bent), op indruk, schijn, op een zorgvuldig opgebouwde persoonlijkheid naar buiten toe.
Dit beeld moet krampachtig in stand blijven!
Daaronder ligt namelijk vaak juist een onzeker (en beschadigd?) iemand, die ze als het ware dus voor zichzelf en de buitenwereld bewust of onbewust willen overschreeuwen.
Het moet ook hun duistere, destructieve kant verbergen.
Probleem is dat zoiets niet vol te houden is als je dichtbij zo iemand komt (een relatie bijv), vroeg of laat verslapt zo iemand en krijg je dus wél een inkijkje in die destructieve kant.
Mensen die verder van hem af staan hebben daar geen last van, en dus kan zo iemand naar de buitenwereld toe een heel geloofwaardig positief beeld scheppen.
Omdát de kans op conflicten kleiner is als er geen emoties en/ of andere belangen in het spel zijn. Kan daarom zijn dat niet alleen exen, maar ook ex-werkgevers hun andere kant hebben gezien, maar vrienden, buren enzo niet.
Zo’n masker kan ook voor diegene zelf zo’n sterke invloed hebben dat ie er ook zelf heilig in gelooft en het is heel belangrijk dat anderen dat ook doen.
Vergis je niet: in alle lagen vd bevolking komt dit voor en niet zelden bij heel intelligente types, en bijv in de politiek (met diens eigen “spelletjes”) en in bedrijven hoog scoren.
Dit zie je ook bij bijv huiselijk geweld en de buren later zeggen: “hoe kan dat nou, het was zo’n aardig iemand, altijd behulpzaam, joviaal, aktief (en misschien zelfs) geliefd in het verenigingsleven,.
Die 2 gezichten krijgen vooral mensen dichtbij te zien, die hij/zij op eoa (controlerende, manipulerende) manier aan zich heeft weten te binden, om er zeker van te zijn dat die partner niet bij hem/haar weggaat als die donkere kant vroeg of laat bovenkomt.
Dit uit zich , na de “veroveringsfase” waarin hun mooie charmante versie wordt ingezet vaak na verloop van tijd in wantrouwen, argwaan, (onterecht) beschuldigen, jaloers zijn (of jaloezie opwekken), controlerend en/of dwingend gedrag. Draaien de zaken vaak om: beschuldigen van wat ze zelf doen of hoe ze zelf in elkaar zitten (projectie dus).
Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten (niet).
Ze kunnen bij collega’s en vrienden juist populair zijn, omdat (en zolang) ze geen afwijzing krijgen. Want bij afwijzing en (dreiging van) verlating komt dat andere gezicht om de hoek.
Zolang iedereen meedoet en gelooft in dat “masker” zullen ze die andere kant niet te zien krijgen.
Bij een partner kan ook angst en dreiging worden gebruikt om ervoor te zorgen dat je in zijn macht blijft: of dat nu goed- of kwaadschiks is.
Ik heb hier zo vaak over geschreven ook in topics over destructieve relaties, jammer dat dat niet zomaar terug te vinden is, maar dit zie en weet je vaak in het begin niet, als het zo duidelijk was zouden mensen niet in hun “val” lopen. Het gebeurt heel subtiel en pas na een tijd, als ze zich veilig wanen en zekerder zijn dat je in hun ban/macht bent,, van hun bent gaan houden, dan kunnen ze meer “zichzelf” worden en ontspannen, en krijg je bij onenigheid/ tegenspreken of iets wat hun triggert meer en meer ook die andere kant te zien.
Het is juist het feit dat dit in de privesfeer gebeurt, dat buitenstaanders dat niet herkennen en dus de angst dat anderen dat niet zullen geloven, die een drempel vormt voor slachtoffers van geweld in een relatie/ partners in een destructieve relatie om dit te vertellen aan anderen: dat ze niet geloofd zullen worden!
Maar ook dat het hun eigen schuld wel moet zijn, immers diegene dat bij anderen niet doet, dus dat je het op eoa manier zelf uitgelokt hebt, iig bij hem triggert.
Dus in 1e instantie gaat de partner van zo iemand zich aanpassen en proberen te voorkomen om iets “verkeerds” te doen of te zeggen wat die bui of andere kant kan opwekken.
En naarmate de tijd verstrijkt steeds minder van die charme te zien krijgen, maar blijven geloven dat die geweldige persoon van het begin (of hoe die naar buiten toe blijft) nog zal “terugkeren”, als ze zelf maar voldoen aan wat er verwacht van ze verwacht wordt. Dus op hun tenen gaan lopen om daaraan te voloen.
Kan er boeken over volschrijven, maar het vervelende is, ook als je tijdig uit die valkuil bent ontsnapt, je al zo gemanipuleerd bent, dat je jezelf de schuld geeft dat je niet het beste bij hem bovenhaalde, jezelf vindt falen, bij jezelf zoekt.
Maar dit zit in hém, los van jou. Als je een relatie hebt (gehad) met zo iemand, dan bén je de trigger, of je wilt of niet.
En zolang dat masker bij anderen niet valt, zullen anderen dat niet of nauwelijks kunnen geloven, en zelfs rechters in huiselijke conflicten (al dan niet met verbaal danwel fysiek geweld) worden soms om de tuin geleid, omdat deze mensen in staat zijn om de hele boel om te draaien.
En daar dan door de buitenwereld bevestigd in te worden (ik heb het niet gevolgd, maar denk maar aan het mediaspektakel rond Johnny Depp en Amber Hearst: wie is daar nou de good/ bad guy?
In de regel geldt: “waar 2 kijven hebben 2 schuld” en dat zullen butenstaanders als uitgangspunt hebben. Ook destructieve patronen kunnen alleen (blijven) bestaan als allebei daar een rol in spelen (aandeel, niet schuld), het is een wisselwerking, alleen al in wat je “pikt” en hoe lang van iemand, hoe je erop reageert enz.
Het is wel zo dat dat dit patroon zich vaak bij de destructieve partner herhaalt, in vorige en volgende relaties, alleen zie je dat dus pas als het vaker voorkomt én als mensen ermee naar buiten treden.Als meer mensen diegene zo meemaken, kan “het doek vallen” (het masker vallen).
Maar als iedereen (bijv exen, al dan niet uit angst) zijn mond houdt, kun je aan jezelf gaan twijfelen, dat jij degene bent die iets fout deed, de enige die die kant bij hem opriep, dus er iets aan je mankeerde. En ook jij vertelde dit denk ik niet aan anderen, die bevriend zijn met hem of hem op eoa manier ophemelen?
Veel partners houden uit schaamte of angst (om niet geloofd te worden) hun mond, ook als het uit is.
En zo kan dit imago heel lang standhouden, zeker als het iha een innemend persoon is naar anderen en het altijd de “exen” zijn die de “schuld” krijgen van waarom relaties geen stand houden.
Je zegt zelf dat je er bijna ook weer in gaat geloven, terwijl je wéét (uit ondervinding) hoe hij was/is!
Stop met twijfelen aan jezelf!
Het ís ook niet vleiend dat hij nog aan je denkt of nog van je houdt, natuurlijk heb jij hem niet koud gelaten, en was het niet alleen “macht” (over jou) wat hem dreef: ook deze mensen willen liefst geliefd worden om wie ze werkelijk zijn, met hun goede én slechte kant. Alleen al omdat ze zelf diep van binnen ook die duistere kant van zichzelf afwijzen en zichzelf niet vertrouwen, maar verachten, en daarom zo krampachtig aan hun eigen fraaiere beeld en imago willen voldoen.
Sommige mensen noemen het “hun ware gezicht”, maar dit klopt niet: het is hun ándere gezicht, ze hebben beide kanten in zich, willen zelf misschien/waarschijnlijk ook niet zo in elkaar zitten, want vroeg of laat keert dat destructieve niet (alleen) naar buiten maar zijn zij degene die door eigen destructie worden getroffen.
Vaak zoeken (en vinden) ze al snel een nieuw “slachtoffer” of “prooi”, en dat zullen júist de meer empathische types zijn, die veel over hebben voor hun partner, en voor de relatie, tolerant, zorgzaam, meegaand, behulpzaam en begripvol zijn, en de meer “gebekte” assertieve personen niet aantrekkelijik vinden, noch aantrekkelijk door gevonden worden, als ze vermoeden dat die hun (praatjes) al snel doorzien(en teveel tegengas geven of al snel een punt achter zouden zetten).
Ook zij hebben belang bij een langdurige relatie, al is het alleen maar om te kunnen laten zien aan anderen dat ze daartoe in staat zijn.
Zo ook met vrienden, zodat ze kunnen laten zien dat er niks aan hun mankeert, zelf langdurige vriendschappen hebben, dus geloofwaardiger is dat het wel aan de ander zal liggen.
Voor jou: het maakt niet uit aan wie het ligt en wie er de “schuld” heeft, het gaat erom wat JIJ weet en hebt meegemaakt van hem, dat moet jouw richtlijn zijn,, ongeacht zijn populariteit bij anderen. Die hebben geen close, innige, intieme relatie met hem gehad, en dat is waar zich dit doorgaans afspeelt: bij de meest naaste mensen.
Want dat close maakt hun uiterst kwetsbaar, juist omdát jij hem van dichtbij en op andere manieren hebt gezien, en dat is een kant waar hij zelf ook niet bepaald trots op is en niet voor niks zo krachtig verborgen moet houden voor de buitenwereld.
Het is vrij zinloos als je hem zou willen “ontmaskeren” bij anderen, en je weet niet wat je daarmee losmaakt, want die kant kan hem zelf ook op enig moment “overheersen”, en de controle over verliezen (een kat in het nauw..)
Het kan je lang bezighouden, omdat je dit zelf gelukkig niet kent bij jezelf, en probeert te begrijpen, maar dat kun je niet als je zelf niet zo in elkaar zit.
Dat maakt het zo frustrerend, maar dit soort personen willen begrijpen danwel proberen te “redden” of helpen of “helen” met (onvoorwaardelijke) liefde kán niet.
Je kunt andermans innerlijke (vroegere) schades en onvermogens niet “helen” of compenseren door de “ideale” partner te zijn of de liefde en zorgzaamheid te geven waarvan je vermoed dat hij zo tekort is gekomen in zijn leven.
Het is voor hem net zo’n hardnekkig “gebrek” als voor evt partners (en familie soms).
Ook in therapie en talloze beloften om te veranderen is het niet of nauwelijks mogelijk, als dat “erin gebakken” zit.
Het enige wat jij hiermee kunt doen is er “lering” uit trekken, hoe je in zoiets verzeild bent geraakt (wat iedereen kan gebeuren trouwens), welke signalen je met terugwerkende kracht evt al aan het begin hebt gekregen en toen nog niet zag of doorhad, waar je zelf gevoelig voor was (je eigen zwakke plekken? complimenten,? Hij jou ophemelde?) en waar je op/ voor viel, misschien “goedgelovig” was (oa omdat je jezelf niet kon voorstellen dat iemand zo is, als je zelf zo niet bent), en waarmee jij manipuleerbaar was/bent, zodat je dit eerder herkent in komende potentiele relaties.
Omdat dit een geleidelijk iets is, is er geen garantie dat je niet nogmaals voor zo’n type zult valllen, alleen dat zodra zich signalen voordoen, je direct stopt en geen kans zult geven om te ontwikkelen, dus niet weer in iemands “ban” te komen en zoveel gevoelens te laten groeien dat je bijna niet uit die valkuil kunt komen, zonder zelf daar schade van te ondervinden.
Je hoeft je gelijk niet te krijgen of te halen bij anderen, dat doet er niet toe, het gaat erom dat jij het zelf doorziet wat er gebeurd is en dat je in de toekomt nog meer gaat vertrouwen op je eigen intuitie (en minder op de ander of anderen)..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 22 juni 2022 om 12:05
Suzy, hoe je het genuanceerd omschrijft, is ook hoe ik het zie. Ik denk niet (meer) zo snel in labeltjes omdat er nuances zijn en gradaties. Waar het op neerkomt is, dat er een beschadigd persoon onder zit die meerdere kanten heeft, het mooie en ja soms het destructieve. Dat heb ik ook, mijn achtergrond was allesbehalve steady. Ik heb prachtige kanten maar ik weet ook van mezelf dat ik destructief kan reageren als een pijnpunt wordt getriggerd.
Zonder mezelf als ‘schuldige’ aan te wijzen (de ander doorzie ik immers ook en ik weet wanneer er werd geprojecteerd) probeer ik nu die pijnpunten maar te doorvoelen zodat in ieder geval IK er beter van wordt, voor mezelf en voor in de toekomst voor anderen. En ja, in sommige dynamieken kan het dus voorkomen dat je elkaars pijnpunten verstrekt, zeker in een soort bindings- en verlatingsachtige dynamiek, tenminste dat was mijn situatie, hoe ik erop terugkijk, plus alle omstandigheden. Allesbehalve gegrond. Voor mij werkt het in ieder geval niet om van de een naar de andere relatie te rollen, je neemt jezelf en je pijn mee. Dat moet eerst een plek krijgen voordat je verder kan, althans dat geldt voor mij.
Gisteren had ik het daar met een man nog over, waarom de een wel een soort alarmknop bij mij indrukt terwijl ik me bij de ander volkomen senang voel. Hoe dan ook, ik wil in de eerste plaats mijn eigen zekerheid hebben. Als ik dat heb, voel ik letterlijk meer ruimte om alles los te laten, om een ideaal plaatje los te laten, om dingen meer open minded te ontvangen met een gevoel van rust. Dit is voor mij de periode van veel voelen en muurtjes laten zakken, ontzettend leerzaam, soms voelt het raar, bijna surrealistisch maar ook heel krachtig. En ik hoef ook niet helemaal ‘klaar’ of ‘af’ te zien, wil ik ooit weer iets met iemand beginnen. Het komt wel, mijn tijd komt wel weer.
Hier nu meer de focus om mijn plan om met deels betaald verlof door te zetten. Dat heeft best wat voeten in de aarde qua mogelijkheid maar ik wil dit.
Overigens een heel komisch chat contact gehad met een crush toen ik 14 jaar was, waarbij oude school foto’s heen en weer werden gestuurd. Ik ga ervan uit dat het geen vervolg krijgt, even gedag gezwaaid maar het was echt zo’n cadeau moment. Twee best wel vreemden voor elkaar die ineens een paar uur met elkaar chatten. Nog grappiger was dat ik het initiatief nam, hij vond het heel vleiend haha. Voor hem kwam het op een mooi moment terwijl hij alleen in het park zat om naar de zonsondergang te kijken. Hoe dan ook, hij bracht me op ideeen voor mijn onbetaald verlof en het intrigeert me wel hoe onze levens verlopen.
En over beschadigde personen en ouders MLous, ik heb ook een beschadigde moeder. Als je niet blij wordt van het contact dan is afstand houden helemaal niet verkeerd. Luister vooral naar je eigen gevoel hierin, wat brengt het contact jou?
Mijn moeder en ik hebben in het verleden ook een periode geen contact gehad, daarna wel maar met opgebouwde muurtjes. Met name dit jaar heb ik al mijn muurtjes voor haar weer laten zakken, dat komt ook omdat zij mij die ruimte geeft, ze is gegroeid en reflecteert. En ik spreek me erg uit dus dat geeft haar misschien ook meer ruimte of een rustig gevoel. We zitten er allebei heel mild in, hou ook erg veel van haar, kan inmiddels alles met haar bespreken, ook wat ik hier schrijf. Daar ben ik heel dankbaar voor. Mijn vader is voor mij een afwezige figuur, het is niet anders.
Maar inderdaad, twijfel niet aan jezelf. Jij weet wat je heb meegemaakt, wat anderen van hem vinden is niet relevant. Je gevoel vertelt je alles, daar mag je op vertrouwen.
Zonder mezelf als ‘schuldige’ aan te wijzen (de ander doorzie ik immers ook en ik weet wanneer er werd geprojecteerd) probeer ik nu die pijnpunten maar te doorvoelen zodat in ieder geval IK er beter van wordt, voor mezelf en voor in de toekomst voor anderen. En ja, in sommige dynamieken kan het dus voorkomen dat je elkaars pijnpunten verstrekt, zeker in een soort bindings- en verlatingsachtige dynamiek, tenminste dat was mijn situatie, hoe ik erop terugkijk, plus alle omstandigheden. Allesbehalve gegrond. Voor mij werkt het in ieder geval niet om van de een naar de andere relatie te rollen, je neemt jezelf en je pijn mee. Dat moet eerst een plek krijgen voordat je verder kan, althans dat geldt voor mij.
Gisteren had ik het daar met een man nog over, waarom de een wel een soort alarmknop bij mij indrukt terwijl ik me bij de ander volkomen senang voel. Hoe dan ook, ik wil in de eerste plaats mijn eigen zekerheid hebben. Als ik dat heb, voel ik letterlijk meer ruimte om alles los te laten, om een ideaal plaatje los te laten, om dingen meer open minded te ontvangen met een gevoel van rust. Dit is voor mij de periode van veel voelen en muurtjes laten zakken, ontzettend leerzaam, soms voelt het raar, bijna surrealistisch maar ook heel krachtig. En ik hoef ook niet helemaal ‘klaar’ of ‘af’ te zien, wil ik ooit weer iets met iemand beginnen. Het komt wel, mijn tijd komt wel weer.
Hier nu meer de focus om mijn plan om met deels betaald verlof door te zetten. Dat heeft best wat voeten in de aarde qua mogelijkheid maar ik wil dit.
Overigens een heel komisch chat contact gehad met een crush toen ik 14 jaar was, waarbij oude school foto’s heen en weer werden gestuurd. Ik ga ervan uit dat het geen vervolg krijgt, even gedag gezwaaid maar het was echt zo’n cadeau moment. Twee best wel vreemden voor elkaar die ineens een paar uur met elkaar chatten. Nog grappiger was dat ik het initiatief nam, hij vond het heel vleiend haha. Voor hem kwam het op een mooi moment terwijl hij alleen in het park zat om naar de zonsondergang te kijken. Hoe dan ook, hij bracht me op ideeen voor mijn onbetaald verlof en het intrigeert me wel hoe onze levens verlopen.
En over beschadigde personen en ouders MLous, ik heb ook een beschadigde moeder. Als je niet blij wordt van het contact dan is afstand houden helemaal niet verkeerd. Luister vooral naar je eigen gevoel hierin, wat brengt het contact jou?
Mijn moeder en ik hebben in het verleden ook een periode geen contact gehad, daarna wel maar met opgebouwde muurtjes. Met name dit jaar heb ik al mijn muurtjes voor haar weer laten zakken, dat komt ook omdat zij mij die ruimte geeft, ze is gegroeid en reflecteert. En ik spreek me erg uit dus dat geeft haar misschien ook meer ruimte of een rustig gevoel. We zitten er allebei heel mild in, hou ook erg veel van haar, kan inmiddels alles met haar bespreken, ook wat ik hier schrijf. Daar ben ik heel dankbaar voor. Mijn vader is voor mij een afwezige figuur, het is niet anders.
Maar inderdaad, twijfel niet aan jezelf. Jij weet wat je heb meegemaakt, wat anderen van hem vinden is niet relevant. Je gevoel vertelt je alles, daar mag je op vertrouwen.
anoniem_411289 wijzigde dit bericht op 22-06-2022 13:00
1.18% gewijzigd
woensdag 22 juni 2022 om 12:45
Vazig, wekom hier.
Het is geen vast clubje hoor, nieuwe meeschrijvers om op elkaar te reageren is juist prima!
Ik had een heel stuk geschreven, maar heb mijn telefoon als wifi hotspot en er belde net iemand en nu ben ik alles kwijt
Ik ga nu echt ff iets anders doen met dat mooie weer, ik kom later op jou terug, okay?
Ik wil 1 ding alvast kwijt: kijk en vergelijk svp niet naar/ met anderen en wat die als idealen hebben als zijnde “algemene” standaard van “waar” je zou moeten of horen te zijn qua leeftijd en levensfase om jezelf “geslaagd” of “succesvol” te vinden.
En daaraan gekoppeld dús “mislukt” of “falend” als je dat “niveau” niet of nog niet bereikt zou hebben.
Zij zijn niet “verder’” en jij staat niet stil oid.
Praat jezelf zoiets svp niet aan, neem jezelf en jouw eigen situatie als uitgangspunt en niet hoe (de meerderheid van) je vriendengroep bezig is of algeheel “maatschappelijk” verwacht zou worden van wat gelukkig maakt of “succesvol, geslaagd” mens zou maken!
Het is geen vast clubje hoor, nieuwe meeschrijvers om op elkaar te reageren is juist prima!
Ik had een heel stuk geschreven, maar heb mijn telefoon als wifi hotspot en er belde net iemand en nu ben ik alles kwijt
Ik ga nu echt ff iets anders doen met dat mooie weer, ik kom later op jou terug, okay?
Ik wil 1 ding alvast kwijt: kijk en vergelijk svp niet naar/ met anderen en wat die als idealen hebben als zijnde “algemene” standaard van “waar” je zou moeten of horen te zijn qua leeftijd en levensfase om jezelf “geslaagd” of “succesvol” te vinden.
En daaraan gekoppeld dús “mislukt” of “falend” als je dat “niveau” niet of nog niet bereikt zou hebben.
Zij zijn niet “verder’” en jij staat niet stil oid.
Praat jezelf zoiets svp niet aan, neem jezelf en jouw eigen situatie als uitgangspunt en niet hoe (de meerderheid van) je vriendengroep bezig is of algeheel “maatschappelijk” verwacht zou worden van wat gelukkig maakt of “succesvol, geslaagd” mens zou maken!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 22 juni 2022 om 13:15
Vazig, welkom! Het is inderdaad geen vast clubje. Zelf schrijf ik wanneer ik die behoefte voel, misschien over een tijdje niet meer of in vlagen.
Het valt me op dat je schrijft dat je het eigenlijk best lekker hebt zo, dat je je alleen prima vermaakt maar zodra je gaat vergelijken, je jezelf wat minder voelt. Ik zou je willen zeggen ‘stop alsjeblieft met vergelijken en leidt je eigen mooie leven’. Anderen zijn niet ‘verder’. Over een paar jaar kan hun situatie weer veranderen, het leven is wat dat betreft niet een vastomlijnd iets. Bij zo’n verjaardag als enige single lijkt me overigens ook niet fijn. Even vanuit de praktische oplossingsmodus: Misschien ergens wat single meiden opzoeken? Iets oppakken om anderen te ontmoeten? Wat zou je graag naast je werk nog willen doen waar je je energie kwijt kan?
Volgens mij doe je het goed. Liefdesverdriet is shit en neem de tijd waarvan je voelt dat nodig is. Daten met anderen als je nog niet geheeld bent, ehm, nee, dat is het niet, tenzij je het kan zien als een soort grappige uitstapjes zonder verwachtingen.
Je schrijft dat je van koken houdt, even nieuwsgierig hoor, wat maak je graag?
Het valt me op dat je schrijft dat je het eigenlijk best lekker hebt zo, dat je je alleen prima vermaakt maar zodra je gaat vergelijken, je jezelf wat minder voelt. Ik zou je willen zeggen ‘stop alsjeblieft met vergelijken en leidt je eigen mooie leven’. Anderen zijn niet ‘verder’. Over een paar jaar kan hun situatie weer veranderen, het leven is wat dat betreft niet een vastomlijnd iets. Bij zo’n verjaardag als enige single lijkt me overigens ook niet fijn. Even vanuit de praktische oplossingsmodus: Misschien ergens wat single meiden opzoeken? Iets oppakken om anderen te ontmoeten? Wat zou je graag naast je werk nog willen doen waar je je energie kwijt kan?
Volgens mij doe je het goed. Liefdesverdriet is shit en neem de tijd waarvan je voelt dat nodig is. Daten met anderen als je nog niet geheeld bent, ehm, nee, dat is het niet, tenzij je het kan zien als een soort grappige uitstapjes zonder verwachtingen.
Je schrijft dat je van koken houdt, even nieuwsgierig hoor, wat maak je graag?
anoniem_411289 wijzigde dit bericht op 22-06-2022 13:31
Reden: Taalfout
Reden: Taalfout
0.56% gewijzigd
woensdag 22 juni 2022 om 17:36
Vazig, welkom! Natuurlijk mag en kan iedereen hier meeschrijven, ook al lijkt het alsof dit topic is gekaapt door Suzy en mij Hopelijk zijn onze posts je een beetje tot steun. Ik vind je nog erg jong trouwens en denk dat je je echt geen zorgen hoeft te maken. Niet iedereen is op zijn 25e gesetteld hoor!
Ik ben op familiefeestjes al jaren de enige single en als er dan familiefoto's worden gemaakt sta ik altijd alleen. Soms moeten er ook nog foto's gemaakt worden van broers en zussen apart met hun gezinnetje of partner. Met wie moet ik dan op de foto? Mijn kat gaat niet mee naar die feestjes. Ik ben wat dat betreft blij dat ik ver weg woon, want ik mis hier de meeste familiefeestjes. Ik spreek het liefste gewoon 1 op 1 af, dan word je niet zo geconfronteerd met het single-zijn.
Maar zoals ik al zei: je bent echt nog superjong dus probeer te genieten van je vrijgezellenbestaan, aangezien die partner er echt wel weer komt!
Stardust, zo fijn om je af en toe even te lezen, tussen al je afspraken door Wat een goed idee om werk te maken van je betaald verlof, ik hoop dat het lukt. Hoe lang wil je vrij nemen? Heel goed om alle pijn te doorvoelen. En net als jij heb ik ook meerdere kanten, ik denk dat ik een fijn mens ben maar ik heb ook een donkere kant. Misschien hebben we die allemaal? En ja, belangrijk om niet direct naar een ander te hollen, maar ik ben het met je eens dat je er ook niet helemaal "klaar" voor hoeft te zijn om je open te stellen voor iemand anders. Ik denk dat je met de juiste persoon ook nog kunt groeien, mits diegene daar goed mee om kan gaan natuurlijk. Belangrijk is om niet weer in zee te gaan met de "foute" types. Jij klinkt eerlijk gezegd alsof je daar al bijna bent. Het zou me niets verbazen als er binnenkort ineens een leuke kerel op je pad komt.
Wat fijn dat je nu een goede band hebt met je moeder. Zij kan reflecteren en dat is heel belangrijk. M.i. moeten beide partijen dat doen om tot een betere verstandhouding te komen. Ik probeer dat, maar mijn ouders kunnen dat niet en ik hou daarom inderdaad afstand. Vind ik moeilijk want het zijn toch mijn ouders, maar het is voor mezelf beter.
Maar ook naar hun toe heb ik vaak schuldgevoelens.
Suzy,
eh, ken jij mijn ex soms?
Jouw verhaal is voor 100% van toepassing op hem. Het is gek dat ik dat een paar maanden geleden nog niet zo helder zag, maar ik weet inmiddels meer over narcisten en ik kan zijn gedrag nu veel beter plaatsen. Niet begrijpen trouwens, dat gaat misschien nooit gebeuren, maar ik was voordat ik hem ontmoette nooit bezig geweest met het fenomeen narcist dus ik had eigenlijk geen idee. Nu valt er wel veel op zijn plaats, ook mbt mijn vader. Ook wat je zegt over dat ik soms het gevoel heb dat het wel aan mij moet hebben gelegen aangezien hij nog altijd veel vrienden heeft klopt helemaal. En nee, kansloos om hier iets over te zeggen bij die mensen, ik ben daar niet eens aan begonnen.
Jij vat het heel goed samen allemaal, heel erg bedankt daarvoor
Het heeft ook iets enorm triests om altijd maar dat masker op te moeten hebben voor de buitenwereld en niet te kunnen leven met jezelf.
Ik hoop heel erg dat ik een narcist een volgende keer sneller kan herkennen.
Ineens duikt hij overal op trouwens: ik kwam hem gisteren en eergisteren ineens weer tegen nadat we elkaar bijna 4 maanden niet hadden gezien. Ik besloot uit de buurt te blijven, heb hem geen gedag gezegd, ook geen blijk van herkenning gegeven. Het waren korte momentjes dus niet heel dramatisch ofzo, maar ik vond het toch best lastig. Ik wilde hem niet negeren, maar hem groeten en dan net doen alsof er niets gebeurd is kan ik ook niet. En dan krijg ik toch weer verwachtingen, dat weet ik.
En hoe lastig dat ook was, ik voelde me daar naderhand heel erg goed over, dat ik de kracht had om niet wéér vanuit hem te denken. Eerder was ik dan toch naar hem toe gegaan omdat ik het lullig had gevonden voor hem. Ik ben er echt niet op uit om hem te negeren ofzo, maar het is het enige wat op dit moment goed is voor mezelf. Geen contact, ook geen korte gesprekjes of zelfs maar een "hoi". Gewoon niks.
En dan hoop ik dat hij denkt: wat jammer dat ik die leuke meid op die scooter heb laten schieten, die meid die er in de weekenden en in vakanties in haar eentje op uit gaat met haar busje En ergens is het ook heel jammer dat hij me heeft laten schieten. Voor hem, welteverstaan.
Suzy, gaat alles nog goed daar? Hopelijk wat minder pijn vandaag?
Hopelijk zijn onze posts je een beetje tot steun. Ik vind je nog erg jong trouwens en denk dat je je echt geen zorgen hoeft te maken. Niet iedereen is op zijn 25e gesetteld hoor!Ik ben op familiefeestjes al jaren de enige single en als er dan familiefoto's worden gemaakt sta ik altijd alleen. Soms moeten er ook nog foto's gemaakt worden van broers en zussen apart met hun gezinnetje of partner. Met wie moet ik dan op de foto? Mijn kat gaat niet mee naar die feestjes. Ik ben wat dat betreft blij dat ik ver weg woon, want ik mis hier de meeste familiefeestjes. Ik spreek het liefste gewoon 1 op 1 af, dan word je niet zo geconfronteerd met het single-zijn.
Maar zoals ik al zei: je bent echt nog superjong dus probeer te genieten van je vrijgezellenbestaan, aangezien die partner er echt wel weer komt!
Stardust, zo fijn om je af en toe even te lezen, tussen al je afspraken door
Wat een goed idee om werk te maken van je betaald verlof, ik hoop dat het lukt. Hoe lang wil je vrij nemen? Heel goed om alle pijn te doorvoelen. En net als jij heb ik ook meerdere kanten, ik denk dat ik een fijn mens ben maar ik heb ook een donkere kant. Misschien hebben we die allemaal? En ja, belangrijk om niet direct naar een ander te hollen, maar ik ben het met je eens dat je er ook niet helemaal "klaar" voor hoeft te zijn om je open te stellen voor iemand anders. Ik denk dat je met de juiste persoon ook nog kunt groeien, mits diegene daar goed mee om kan gaan natuurlijk. Belangrijk is om niet weer in zee te gaan met de "foute" types. Jij klinkt eerlijk gezegd alsof je daar al bijna bent. Het zou me niets verbazen als er binnenkort ineens een leuke kerel op je pad komt.Wat fijn dat je nu een goede band hebt met je moeder. Zij kan reflecteren en dat is heel belangrijk. M.i. moeten beide partijen dat doen om tot een betere verstandhouding te komen. Ik probeer dat, maar mijn ouders kunnen dat niet en ik hou daarom inderdaad afstand. Vind ik moeilijk want het zijn toch mijn ouders, maar het is voor mezelf beter.
Maar ook naar hun toe heb ik vaak schuldgevoelens.
Suzy,
eh, ken jij mijn ex soms?
Jouw verhaal is voor 100% van toepassing op hem. Het is gek dat ik dat een paar maanden geleden nog niet zo helder zag, maar ik weet inmiddels meer over narcisten en ik kan zijn gedrag nu veel beter plaatsen. Niet begrijpen trouwens, dat gaat misschien nooit gebeuren, maar ik was voordat ik hem ontmoette nooit bezig geweest met het fenomeen narcist dus ik had eigenlijk geen idee. Nu valt er wel veel op zijn plaats, ook mbt mijn vader. Ook wat je zegt over dat ik soms het gevoel heb dat het wel aan mij moet hebben gelegen aangezien hij nog altijd veel vrienden heeft klopt helemaal. En nee, kansloos om hier iets over te zeggen bij die mensen, ik ben daar niet eens aan begonnen.Jij vat het heel goed samen allemaal, heel erg bedankt daarvoor
Het heeft ook iets enorm triests om altijd maar dat masker op te moeten hebben voor de buitenwereld en niet te kunnen leven met jezelf.
Ik hoop heel erg dat ik een narcist een volgende keer sneller kan herkennen.
Ineens duikt hij overal op trouwens: ik kwam hem gisteren en eergisteren ineens weer tegen nadat we elkaar bijna 4 maanden niet hadden gezien. Ik besloot uit de buurt te blijven, heb hem geen gedag gezegd, ook geen blijk van herkenning gegeven. Het waren korte momentjes dus niet heel dramatisch ofzo, maar ik vond het toch best lastig. Ik wilde hem niet negeren, maar hem groeten en dan net doen alsof er niets gebeurd is kan ik ook niet. En dan krijg ik toch weer verwachtingen, dat weet ik.
En hoe lastig dat ook was, ik voelde me daar naderhand heel erg goed over, dat ik de kracht had om niet wéér vanuit hem te denken. Eerder was ik dan toch naar hem toe gegaan omdat ik het lullig had gevonden voor hem. Ik ben er echt niet op uit om hem te negeren ofzo, maar het is het enige wat op dit moment goed is voor mezelf. Geen contact, ook geen korte gesprekjes of zelfs maar een "hoi". Gewoon niks.
En dan hoop ik dat hij denkt: wat jammer dat ik die leuke meid op die scooter heb laten schieten, die meid die er in de weekenden en in vakanties in haar eentje op uit gaat met haar busje
En ergens is het ook heel jammer dat hij me heeft laten schieten. Voor hem, welteverstaan.Suzy, gaat alles nog goed daar? Hopelijk wat minder pijn vandaag?
woensdag 22 juni 2022 om 20:01
Oh, dat lijkt me ook best confronterend MLous. Waarschijnlijk zou ik hetzelfde doen, zou ik als vanzelf dichtklappen. Je kiest het moment niet zelf uit maar wordt er onverwachts mee geconfronteerd. Goed dat je vanuit jezelf denkt, waar jij de behoefte aan hebt.
Je gedachte van ‘jammer dat hij me heeft laat schieten’, heb ik zelf niet bewust. Wel dat ik mezelf meer dan de moeite waard vind. Een man met wie ik gisteren een soort eenmalige FWB date had, zei iets soortgelijks tegen me en hij mailde het vandaag weer. ‘Wie jou laat gaan, is gek’. Natuurlijk heel leuk al die veren in mijn reet en ik nam al z’n complimenten maar al te graag in ontvangst, haha. Ik voel me gewoon zeker. Ik vind het eerder jammer voor mezelf dat ik mezelf niet eerder op die waarde schatte. Nu dus wel! Leuk dat je trots bent op jezelf, die stoere chick op de scooter inderdaad.
Met deze dateman heb ik heel intensief mailcontact mee gehad. Hij heeft me onbewust erg geholpen met het verwerken. Ook hij heeft z’n verhaal. De dates hoeven van mij geen vervolg, ook uitgesproken maar er is wel enorm veel waardering en respect over en weer, dus we houden elkaar een beetje op de hoogte. Hij heeft ook nog een andere dame op het oog dus dan kletsen we daarover en ik weer over mijn crush als 14-jarige. Leuk om een goede wijze vriend op afstand te hebben.
Die crush stuurde me vandaag berichtjes dat hij het zo leuk vond om met mij te chatten dus dat gaat nog even door. Volgende week zien we elkaar waarschijnlijk op hetzelfde festival waar hij werkt, wederom een creatieveling. Grappig hoor.
Wat je schrijft, vind ik lief hoor MLous maar ik merk dat ik nog in een soort restant verwerking zit. Met een soort beschouwende blik kijk ik ernaar dus ik laat het er maar gewoon zijn.
Net een grappig beeld vanuit mijn raam. Een man die op het water zittend supt met twee van die enorme husky honden erop. Die husky’s chillen lekker. Ik ook, genietend van de ondergaande zon.
Je gedachte van ‘jammer dat hij me heeft laat schieten’, heb ik zelf niet bewust. Wel dat ik mezelf meer dan de moeite waard vind. Een man met wie ik gisteren een soort eenmalige FWB date had, zei iets soortgelijks tegen me en hij mailde het vandaag weer. ‘Wie jou laat gaan, is gek’. Natuurlijk heel leuk al die veren in mijn reet en ik nam al z’n complimenten maar al te graag in ontvangst, haha. Ik voel me gewoon zeker. Ik vind het eerder jammer voor mezelf dat ik mezelf niet eerder op die waarde schatte. Nu dus wel! Leuk dat je trots bent op jezelf, die stoere chick op de scooter inderdaad.
Met deze dateman heb ik heel intensief mailcontact mee gehad. Hij heeft me onbewust erg geholpen met het verwerken. Ook hij heeft z’n verhaal. De dates hoeven van mij geen vervolg, ook uitgesproken maar er is wel enorm veel waardering en respect over en weer, dus we houden elkaar een beetje op de hoogte. Hij heeft ook nog een andere dame op het oog dus dan kletsen we daarover en ik weer over mijn crush als 14-jarige. Leuk om een goede wijze vriend op afstand te hebben.
Die crush stuurde me vandaag berichtjes dat hij het zo leuk vond om met mij te chatten dus dat gaat nog even door. Volgende week zien we elkaar waarschijnlijk op hetzelfde festival waar hij werkt, wederom een creatieveling. Grappig hoor.
Wat je schrijft, vind ik lief hoor MLous maar ik merk dat ik nog in een soort restant verwerking zit. Met een soort beschouwende blik kijk ik ernaar dus ik laat het er maar gewoon zijn.
Net een grappig beeld vanuit mijn raam. Een man die op het water zittend supt met twee van die enorme husky honden erop. Die husky’s chillen lekker. Ik ook, genietend van de ondergaande zon.
woensdag 22 juni 2022 om 20:23
Nouja, vandaag voelt dat zo omdat ik me krachtig voel na gisteren. Omdat ik het gevoel had niets te zijn opgeschoten maar nu blijkt dat ik wel degelijk stappen heb gezet. Ik was na afloop van de "confrontatie" met hem 45 minuten gaan hardlopen en dat ging verrassend lekker, heb het er echt even uit kunnen lopen. Daarna nog een boekje gelezen en vandaag goed wakker geworden en een fijne dag gehad.
Maar dit gevoel kan morgen net zo goed weer anders zijn. Zou het ook niet zo snel over mezelf schrijven, maar ik vond vandaag dat ik het verdiende.
En ow, je woont aan het water, zo leuk! Dat beeld wat je beschrijft, zo lekker Nederlands. En je gaat gewoon goed hoor. Misschien voelt het niet altijd zo, maar ik merk het wel aan je posts en aan hoe je je ontwikkelt.
Fijne avond!
Maar dit gevoel kan morgen net zo goed weer anders zijn. Zou het ook niet zo snel over mezelf schrijven, maar ik vond vandaag dat ik het verdiende.
En ow, je woont aan het water, zo leuk! Dat beeld wat je beschrijft, zo lekker Nederlands. En je gaat gewoon goed hoor. Misschien voelt het niet altijd zo, maar ik merk het wel aan je posts en aan hoe je je ontwikkelt.
Fijne avond!
woensdag 22 juni 2022 om 20:36
Lekker van dat gevoel genieten! Juist omdat het gevoel nog wat op en neer zou kunnen gaan, is het nog fijner om dit soort momenten te koesteren.
En hardlopen of sporten (hot Pilates dus in mijn geval) helpt enorm om dat gevoel letterlijk te bekrachtigen. Voordeel is ook dat ik de hele zomer bij wijze van in bikini kan lopen. Echt sterker geworden.
En als ik jouw posts dan vergelijk, ook een wereld van verschil. Grappig, dat het zo merkbaar in schrift tot uiting komt, want ik zie het zelf niet zo. Wel ervaar ik zelf de groei maar ik heb niet door dat het zichtbaar voor anderen zou kunnen zijn. Leuk!
Fijne avond!
En hardlopen of sporten (hot Pilates dus in mijn geval) helpt enorm om dat gevoel letterlijk te bekrachtigen. Voordeel is ook dat ik de hele zomer bij wijze van in bikini kan lopen. Echt sterker geworden.
En als ik jouw posts dan vergelijk, ook een wereld van verschil. Grappig, dat het zo merkbaar in schrift tot uiting komt, want ik zie het zelf niet zo. Wel ervaar ik zelf de groei maar ik heb niet door dat het zichtbaar voor anderen zou kunnen zijn. Leuk!
Fijne avond!
donderdag 23 juni 2022 om 16:47
Sporten is enorm belangrijk voor mij al heb ik er lang niet altijd zin in. Maar het is echt een uitlaatklep en na zo'n rondje voel ik me mentaal veel beter, sterker.
En inderdaad, ik geniet maar even dubbel van dit gevoel want het kan zo voorbij zijn haha. Al heb ik nu het gevoel enigszins de controle over mijn leven terug te hebben gekregen. Nu ik sterk genoeg ben om hem duidelijk te maken dat ik hem op geen enkele manier meer nodig heb in mijn leven. Niet met woorden, maar met daden. Dat voelt echt goed.
Ik hoop heel erg dat ik dit weekend met mijn busje weg kan, heb een mooie bestemming op het oog. Ben aan het lezen geslagen, ook al zo heerlijk.
Gek is dat he, dat je zelf je ontwikkeling niet zo duidelijk ziet. Ik kan me je eerste posts nog goed herinneren hoor, die waren echt heel anders dan nu.
En inderdaad, ik geniet maar even dubbel van dit gevoel want het kan zo voorbij zijn haha. Al heb ik nu het gevoel enigszins de controle over mijn leven terug te hebben gekregen. Nu ik sterk genoeg ben om hem duidelijk te maken dat ik hem op geen enkele manier meer nodig heb in mijn leven. Niet met woorden, maar met daden. Dat voelt echt goed.
Ik hoop heel erg dat ik dit weekend met mijn busje weg kan, heb een mooie bestemming op het oog. Ben aan het lezen geslagen, ook al zo heerlijk.
Gek is dat he, dat je zelf je ontwikkeling niet zo duidelijk ziet. Ik kan me je eerste posts nog goed herinneren hoor, die waren echt heel anders dan nu.
