Relaties
alle pijlers
Als een collega verliefd op je wordt....
zondag 16 maart 2008 om 19:38
Moet gewoon even mijn verhaal kwijt. Want ik heb een zwaar vermoeden dat een collega van mij verliefd op mij is geworden. Eigenlijk weet ik het zo goed als zeker, door de subtiele opmerkingen die gemaakt zijn en vooral ook zijn gedrag. Het vervelende is dat het me mateloos irriteert. Ik vind dat echt vervelend van mezelf, maar kan er niks aan doen. Mijn gedrag ten opzichte van hem is nu afstandelijk geworden, terwijl we goede collega's zijn. Hetgeen me irriteert is dat hij het zover heeft laten komen. Ik weet het, verliefdheid overkomt je, het is een keuze wat je ermee doet. In dit geval had ik liever gehad dat hij het voor zich had gehouden en vooral zich had ingehouden, want hij heeft iets gedaan wat ik hem niet in dank heb afgenomen en wat hij naar mijn mening ook niet kon maken, vooral niet tegenover zijn vrouw en kinderen.
Soms komt hij bij mij aan de balie en komt dan wat brengen of komt soms gewoon aanlopen en blijft dan wat hangen, terwijl ik het druk heb en we elkaar niks te zeggen hebben. Nu heb ik er aan gedacht om zelf maar te vragen wat er aan de hand is, aan de andere kant vind ik dat hij er zelf maar mee moet komen. Het is echt een klotensituatie en zie er soms tegenop om naar mijn werk te gaan en ben ontzettend allert of hij er weer aan komt banjeren, want als het even kan maak ik me uit de voeten.
Nou *zucht* zoals ik al zei, moest even mijn verhaal kwijt, want morgen is het weer back to work
Soms komt hij bij mij aan de balie en komt dan wat brengen of komt soms gewoon aanlopen en blijft dan wat hangen, terwijl ik het druk heb en we elkaar niks te zeggen hebben. Nu heb ik er aan gedacht om zelf maar te vragen wat er aan de hand is, aan de andere kant vind ik dat hij er zelf maar mee moet komen. Het is echt een klotensituatie en zie er soms tegenop om naar mijn werk te gaan en ben ontzettend allert of hij er weer aan komt banjeren, want als het even kan maak ik me uit de voeten.
Nou *zucht* zoals ik al zei, moest even mijn verhaal kwijt, want morgen is het weer back to work
zondag 16 maart 2008 om 20:29
Je hebt een vermoeden dus zeker weten doe je niet.Meldt hem dat je voor je werk komt en dat je niet er zit om een collega aandacht te schenken wat ie thuis tekort komt.Het lijkt erop dat je gek op mij bent zie je hier zo vaak verschijnen aan de balie? Zou het gewoon zeggen en dat je niet van zijn avances gediend bent!
zondag 16 maart 2008 om 21:51
Helemaal zeker weten doe ik het niet nee. Maar de signalen zijn wel overduidelijke. Mede als de dingen die hij gezegd heeft. Vind het wel "grappig" dat je dat zegt zeurniet: "aandacht te schenken wat ie thuis te kort komt". Dat is ook precies wat ik denk: dat hij thuis niet genoeg aandacht krijgt.
Op mijn verjaardag een paar weken geleden heeft hij mij een cadeautje gegeven, ik wilde hem bedanken door een zoen te geven op zijn wang, maar hij draaide vlug zijn hoofd om zodat de zoen op zijn mond zou komen. Gelukkig was die missie mislukt en kwam de zoen tussen mond en wang zeg maar. Ik heb toen gezegd dat hij dat niet moest doen. Hij zat alleen maar schaapachtig te lachen. Daarna kwamen dus de subtiele opmerkingen, waardoor mijn vermoeden groter werd.
We zijn al zo'n 10 jaar collega's, we kennen elkaar goed en tot een paar weken terug was het prima dat hij contact kwam zoeken. Maar ik voel me er nu niet meer prettig bij.
Op mijn verjaardag een paar weken geleden heeft hij mij een cadeautje gegeven, ik wilde hem bedanken door een zoen te geven op zijn wang, maar hij draaide vlug zijn hoofd om zodat de zoen op zijn mond zou komen. Gelukkig was die missie mislukt en kwam de zoen tussen mond en wang zeg maar. Ik heb toen gezegd dat hij dat niet moest doen. Hij zat alleen maar schaapachtig te lachen. Daarna kwamen dus de subtiele opmerkingen, waardoor mijn vermoeden groter werd.
We zijn al zo'n 10 jaar collega's, we kennen elkaar goed en tot een paar weken terug was het prima dat hij contact kwam zoeken. Maar ik voel me er nu niet meer prettig bij.
zondag 16 maart 2008 om 22:00
Het is denk ik een goed idee om even assertief te zijn en hem op de man af te zeggen dat je het gevoel hebt dat zijn gevoelens voor jou meer inhouden dan die een normale collgega/collega situatie en dat je dat ingewikkeld vindt omdat je die gevoelens niet kunt wisselen en graag gewoon collega's wil zijn en blijven.
Wees aardig maar ferm, het is de enige manier om duidelijk te maken hoe jij er in staat en ook een goede manier om de situatie niet uit de hand te laten lopen. Niet bang zijn, wel duidelijk zijn en je gevoel uitspreken, dat is voor iedereen verhelderend en hopelijk verdwijnt de tegenzin om naar je werk te gaan dan ook weer.
Het zou zomaar kunnen dat hij heel verbaasd reageert en zegt niet te weten waar je het over hebt. Misschien echt, misschien omdat hij zich betrapt en ongemakkelijk voelt. Dan kun jij zeggen dat dat ook prima is maar dat je het gewoon even wilde weten en dat je blij bent dat er blijkbaar niks aan de hand is en jullie weer 'gewoon' kunnen werken.
Voor jezelf opkomen betekent niet altijd dat je om je heen moet lopen bitchen. Het betekent vooral dat je voor jezelf de situatie overzichtelijk en duidelijk op een rij hebt en dat lijkt me in jouw geval heel prettig.
Wees aardig maar ferm, het is de enige manier om duidelijk te maken hoe jij er in staat en ook een goede manier om de situatie niet uit de hand te laten lopen. Niet bang zijn, wel duidelijk zijn en je gevoel uitspreken, dat is voor iedereen verhelderend en hopelijk verdwijnt de tegenzin om naar je werk te gaan dan ook weer.
Het zou zomaar kunnen dat hij heel verbaasd reageert en zegt niet te weten waar je het over hebt. Misschien echt, misschien omdat hij zich betrapt en ongemakkelijk voelt. Dan kun jij zeggen dat dat ook prima is maar dat je het gewoon even wilde weten en dat je blij bent dat er blijkbaar niks aan de hand is en jullie weer 'gewoon' kunnen werken.
Voor jezelf opkomen betekent niet altijd dat je om je heen moet lopen bitchen. Het betekent vooral dat je voor jezelf de situatie overzichtelijk en duidelijk op een rij hebt en dat lijkt me in jouw geval heel prettig.
maandag 17 maart 2008 om 19:19
hmm nog een poging, was net een heel stuk tekst aan het typen en weg wassie.....
We zijn inderdaad al 10 jaar goede collega's met een normaal contact zoals ik die ook met andere goede collega's heb, niks meer en niks minder. Ik heb mijzelf natuurlijk afgevraagd waarom zijn houding ineens is veranderd, of er iets is voorgevallen. Maar dat is er niet. Ik vind hem verre van aantrekkelijk en hij zou de laatste zijn aan wie ik flirterig gedrag zal vertonen.
Ik zou een gesprek met hem aan kunnen gaan. Ben echter niet zo goed in het voor mijzelf opkomen, waardoor ik inderdaad een soort van bitcherig gedrag ga vertonen. Dit vind ik niet prettig aan en van mijzelf. Ik ben niet hard met woorden, maar blikken kunnen ook genoeg zeggen en ik word in dit geval dus afstandelijk, kortaf en probeer hem te ontwijken. Zodra ik hem zie aan komen lopen is het volgens mij van mijn gezicht af te lezen dat ik daar geen zin in heb. Aan de andere kant vind ik dat het zijn probleem is en als hij ergens mee zit daar zelf mee moet komen. Dit heeft hij overigens al eens aangegeven, hij heeft op een geheimzinnige manier gezegd dat hij ergens met mij over wil praten en liep toen weg. Vond ik erg vreemd. Ik had liever gehad dat hij het voor zich gehouden had en er zelf probeerde uit te komen, nu zadelt hij mij ook met een lastig pakket op. Maar ik moet het inderdaad maar eens op een gesprek aan laten komen, want ik zit sindsdien niet meer rustig op mijn plekje. Mijn collega die bij mij zit merkt het ook en voor haar is het ook niet prettig zo'n draaikont bij onze werkplek die er eigenlijk niks te zoeken heeft, maar meestal komt ie als ik even alleen zit. En ik zal daar uiteraard een rustig plekje voor zoeken als ik het gesprek aanga!
In ieder geval iedereen bedankt voor het meedenken.
We zijn inderdaad al 10 jaar goede collega's met een normaal contact zoals ik die ook met andere goede collega's heb, niks meer en niks minder. Ik heb mijzelf natuurlijk afgevraagd waarom zijn houding ineens is veranderd, of er iets is voorgevallen. Maar dat is er niet. Ik vind hem verre van aantrekkelijk en hij zou de laatste zijn aan wie ik flirterig gedrag zal vertonen.
Ik zou een gesprek met hem aan kunnen gaan. Ben echter niet zo goed in het voor mijzelf opkomen, waardoor ik inderdaad een soort van bitcherig gedrag ga vertonen. Dit vind ik niet prettig aan en van mijzelf. Ik ben niet hard met woorden, maar blikken kunnen ook genoeg zeggen en ik word in dit geval dus afstandelijk, kortaf en probeer hem te ontwijken. Zodra ik hem zie aan komen lopen is het volgens mij van mijn gezicht af te lezen dat ik daar geen zin in heb. Aan de andere kant vind ik dat het zijn probleem is en als hij ergens mee zit daar zelf mee moet komen. Dit heeft hij overigens al eens aangegeven, hij heeft op een geheimzinnige manier gezegd dat hij ergens met mij over wil praten en liep toen weg. Vond ik erg vreemd. Ik had liever gehad dat hij het voor zich gehouden had en er zelf probeerde uit te komen, nu zadelt hij mij ook met een lastig pakket op. Maar ik moet het inderdaad maar eens op een gesprek aan laten komen, want ik zit sindsdien niet meer rustig op mijn plekje. Mijn collega die bij mij zit merkt het ook en voor haar is het ook niet prettig zo'n draaikont bij onze werkplek die er eigenlijk niks te zoeken heeft, maar meestal komt ie als ik even alleen zit. En ik zal daar uiteraard een rustig plekje voor zoeken als ik het gesprek aanga!
In ieder geval iedereen bedankt voor het meedenken.
maandag 17 maart 2008 om 20:15
