Relaties
alle pijlers
Alsnog contact zoeken of laten gaan?
vrijdag 30 september 2022 om 10:18
Korte versie:
Man ontmoet. Enorme wederzijdse aantrekkingskracht. Geen contactgegevens. Krijg hem - zelfs na twee maanden - niet uit mijn hoofd. Weet wel zijn naam. Probeer ik met een omweg alsnog contact te leggen of is het te laat en laat ik het erbij?
Lange versie:
Ongeveer twee maanden geleden heb ik een man ontmoet die met vrijwel alleen oogcontact mijn hoofd, hart en hele lijf compleet in de war heeft gebracht. Tijdens de Vierdaagsefeesten in Nijmegen (waar ik woon) stond ik aan de rand van een plein te dansen met een vriendin. Van een afstandje had ik hem al zien staan en ik voelde toen al een bepaalde aantrekkingskracht, hoewel hij qua uiterlijk eigenlijk niet meteen een type is waar ik doorgaans op zou vallen. De vorm van zijn achterhoofd (hij is kaal), zijn nek, zijn bouw, de manier waarop hij stond en zijn rustige maar sterke uitstraling, hij had gewoon iéts.
Vriendin en ik dansten lekker en hadden samen lol. Gedurende de avond kwamen wij en de mensen met wie hij was dichterbij elkaar te staan. Hem zag ik niet direct en het gefeest ging door. Op een geven moment draaide ik me om en daar stond hij. Een meter of vijf bij me vandaan. We keken elkaar aan en het was alsof de bliksem insloeg. Ik zou willen dat ik het minder clichématig kon beschrijven, maar dat doet afbreuk aan wat ik voelde. In al mijn veertig jaar nooit eerder zoiets gevoeld. Ook niets wat er bij in de buurt komt. Op de gedachte ‘Hem! Ik wil hem!’ na, had mijn brein me niets meer te melden. Mijn hart ging tekeer. Na dat eerste oogcontact voelde ik me bijna high. Ik zag dat hij net zo van slag was als ik. De aantrekkingskracht was honderd procent wederzijds. Vriendin maakte er zelfs nog een opmerking over. De rest van de avond zijn we om elkaar heen blijven draaien. Beetje gedanst. Steeds oogcontact. Snelle blikken op en naar elkaar. Hij vroeg mijn naam. Ik de zijne. Van een echt gesprek kwam het helaas niet. De muziek was te hard, het feest om ons heen te druk en chaotisch. Hij kocht een drankje voor me. We keken en lachten naar elkaar.
En toen moest hij weg. Mannen van zijn bataljon/eenheid (of hoe je dat ook noemt) kwamen hem halen omdat bussen stonden te wachten om militairen terug te brengen naar de plek waar ze verblijven tijdens de vierdaagse. Hij werd al meegetrokken maar hij liep toch nog terug om me een knuffel te geven.
Het weggaan was plotseling en snel. We hebben geen contactgegevens uitgewisseld. Ik dacht dat we daar nog wel tijd voor zouden hebben.
Het is nu ruim twee maanden later en hij spookt nog steeds regelmatig door mijn hoofd. Zelfs na een vakantie, drukte op mijn werk en genoeg andere dingen om te doen en om aan te denken.
Een stemmetje in mijn hoofd zegt ‘Zoek hem op. Je weet zijn naam, je kunt vast op een of andere manier contact met hem leggen. Waag het erop. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Neem eens wat risico!’
Een ander stemmetje zegt ‘Doet niet zo creepy.’
Naar welk stemmetje luister ik?
Man ontmoet. Enorme wederzijdse aantrekkingskracht. Geen contactgegevens. Krijg hem - zelfs na twee maanden - niet uit mijn hoofd. Weet wel zijn naam. Probeer ik met een omweg alsnog contact te leggen of is het te laat en laat ik het erbij?
Lange versie:
Ongeveer twee maanden geleden heb ik een man ontmoet die met vrijwel alleen oogcontact mijn hoofd, hart en hele lijf compleet in de war heeft gebracht. Tijdens de Vierdaagsefeesten in Nijmegen (waar ik woon) stond ik aan de rand van een plein te dansen met een vriendin. Van een afstandje had ik hem al zien staan en ik voelde toen al een bepaalde aantrekkingskracht, hoewel hij qua uiterlijk eigenlijk niet meteen een type is waar ik doorgaans op zou vallen. De vorm van zijn achterhoofd (hij is kaal), zijn nek, zijn bouw, de manier waarop hij stond en zijn rustige maar sterke uitstraling, hij had gewoon iéts.
Vriendin en ik dansten lekker en hadden samen lol. Gedurende de avond kwamen wij en de mensen met wie hij was dichterbij elkaar te staan. Hem zag ik niet direct en het gefeest ging door. Op een geven moment draaide ik me om en daar stond hij. Een meter of vijf bij me vandaan. We keken elkaar aan en het was alsof de bliksem insloeg. Ik zou willen dat ik het minder clichématig kon beschrijven, maar dat doet afbreuk aan wat ik voelde. In al mijn veertig jaar nooit eerder zoiets gevoeld. Ook niets wat er bij in de buurt komt. Op de gedachte ‘Hem! Ik wil hem!’ na, had mijn brein me niets meer te melden. Mijn hart ging tekeer. Na dat eerste oogcontact voelde ik me bijna high. Ik zag dat hij net zo van slag was als ik. De aantrekkingskracht was honderd procent wederzijds. Vriendin maakte er zelfs nog een opmerking over. De rest van de avond zijn we om elkaar heen blijven draaien. Beetje gedanst. Steeds oogcontact. Snelle blikken op en naar elkaar. Hij vroeg mijn naam. Ik de zijne. Van een echt gesprek kwam het helaas niet. De muziek was te hard, het feest om ons heen te druk en chaotisch. Hij kocht een drankje voor me. We keken en lachten naar elkaar.
En toen moest hij weg. Mannen van zijn bataljon/eenheid (of hoe je dat ook noemt) kwamen hem halen omdat bussen stonden te wachten om militairen terug te brengen naar de plek waar ze verblijven tijdens de vierdaagse. Hij werd al meegetrokken maar hij liep toch nog terug om me een knuffel te geven.
Het weggaan was plotseling en snel. We hebben geen contactgegevens uitgewisseld. Ik dacht dat we daar nog wel tijd voor zouden hebben.
Het is nu ruim twee maanden later en hij spookt nog steeds regelmatig door mijn hoofd. Zelfs na een vakantie, drukte op mijn werk en genoeg andere dingen om te doen en om aan te denken.
Een stemmetje in mijn hoofd zegt ‘Zoek hem op. Je weet zijn naam, je kunt vast op een of andere manier contact met hem leggen. Waag het erop. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Neem eens wat risico!’
Een ander stemmetje zegt ‘Doet niet zo creepy.’
Naar welk stemmetje luister ik?
zaterdag 15 oktober 2022 om 19:37
Hahaa ja ik ook. Ik hoop dat het echt is zou echt heel bijzonder zijn.Sjaantje37 schreef: ↑15-10-2022 14:39Ik heb mijn twijfels maar het is heerlijk om te lezen zo op een druilerige zaterdagmiddag.
Anders kan TO altijd bog schrijfster worden eant het lees leuk en makkelijk.
zondag 16 oktober 2022 om 08:42
Hier ook twijfels. Mede omdat TO toevallig in het weekend in Duitsland moest zijn, maar die hike en hamburgers na een nacht goede seks deden het voor mij helemaalSjaantje37 schreef: ↑15-10-2022 14:39Ik heb mijn twijfels maar het is heerlijk om te lezen zo op een druilerige zaterdagmiddag.
Maarrr, ik hoop dat het waar is en TO weer zo'n spannende update komt geven
zondag 16 oktober 2022 om 09:24
Ze was eigenlijk in Duitsland voor haar werk en we weten niet wat voor werk ze doet, dus misschien iets waarbij je vergelijkbare kleding aan moet.Kruimeltaart schreef: ↑16-10-2022 09:21Haha ja ik begon ook te twijfelen bij de hike. Ik heb normaal gesproken niet m'n hikingoutfit bij me als ik weekendje op date ga.
Maar goed, ik ga er vanuit dat het waar is. Kom maar door met weer een spannende update.
Emha, ik ben heel benieuwd hoe het gisteren was! Hopelijk net zo leuk
.
zondag 16 oktober 2022 om 10:11
Uitleg:
- Jullie zijn inmiddels een soort van terug pratend dagboek voor me geworden, merk ik. De dingen beeldend opschrijven helpt mij te verwerken wat er is gebeurd en mijn gedachten te ordenen. En ik moet zeggen dat ik plezier heb in het vastleggen van wat er gebeurt en hoe ik me daarbij voel. Leuk voor later. Dat het voor jullie prettig leest komt doordat ik tekstschrijver ben geweest. Ik heb nu alweer jaren totaal ander werk, maar de liefde voor tekst is altijd gebleven.
- Hij moest ‘s ochtends weg om zijn jongste kind uit te zwaaien (gaat een paar weken op uitwisseling met school).
- Ik loop graag hard en neem altijd mijn hardloop spullen mee. Past makkelijk in de bagage en je kunt er ook prima in wandelen. Ik ben heel sportief en hij ook. Het voelde vrij logisch om samen iets actiefs te gaan doen.
Update vanuit de trein naar huis:
Het was heerlijk om samen buiten te zijn gisteren. Een stevige wandeling en hij liep best flink door. Fijn om naar hem te kunnen kijken tijdens het lopen. Hij beweegt mooi. Gesprekken gingen over van alles en nog wat. En vrij belangrijk, stiltes waren niet ongemakkelijk. Hij had trouwens heel lief water, fruit en brood meegenomen. We hebben een uur of twee gelopen en zijn toen weer naar Hamburg gegaan.
Erg lekkere hamburgers gegeten, door de stad gestruind, kunst bekeken die we allebei niet begrepen en daarna terug naar de Airbnb. Ons vermaakt met elkaar. Ik kan geen genoeg van hem krijgen. Zijn blik als hij naar me kijkt, kan ik bijna niet aan zo sexy. Hij ruikt geweldig, is breed, gespierd maar niet té en ik vind hem werkelijk prachtig.
In bed knuffelend vroeg hij me hoe laat mijn trein de volgende ochtend zou vertrekken. En toen waren we een poosje stil. Ik heb op een gegeven moment gezegd dat ik geen idee had wat er zou gebeuren na mijn vertrek, maar dat ik enorm genoot van dit weekend met hem. Hij trok me dichter tegen zich aan en zweeg. Ik denk dat we wel een half uur een beetje voor ons uit hebben liggen denken. Tot hij zei dat het logistiek gezien een uitdaging ging worden. Natuurlijk vroeg ik hem wat hij daarmee bedoelde. Hij haalde diep adem en toonde zich dapperder dan ik door uit te spreken dat het bijzonder is hoe alles is gegaan. Dat het wat hem betreft zonde is om het bij alleen dit weekend te laten. En dat hij vindt dat iets dat zo moeiteloos goed voelt, het in elk geval waard is om meer tijd te geven en verder te verkennen. Ook als dat behoorlijk wat geplan en heen en weer gereis betekent.
Ik ben het met hem eens. Bovendien hebben we ruimte om dit uit te zoeken. Zijn kinderen en mijn kind zijn groot en zelfstandig genoeg om ons als ouders niet continu nodig te hebben. Het kán.
Dus ja, mijn leven voelt op het moment inderdaad aan als een kasteelromannetje. Ook voor mezelf. Het is spannend, eng en heerlijk. En ik geniet met volle teugen. Over twee weken komt hij een lang weekend naar mij toe. We gaan zien hoe het loopt. Misschien bloedt het dood na verloop van tijd. Misschien ook niet en blijkt hij een grote liefde.
Dank dat jullie me hebben aangemoedigd om hem te mailen. Zonder jullie was ik in ‘wat als’ blijven hangen.
- Jullie zijn inmiddels een soort van terug pratend dagboek voor me geworden, merk ik. De dingen beeldend opschrijven helpt mij te verwerken wat er is gebeurd en mijn gedachten te ordenen. En ik moet zeggen dat ik plezier heb in het vastleggen van wat er gebeurt en hoe ik me daarbij voel. Leuk voor later. Dat het voor jullie prettig leest komt doordat ik tekstschrijver ben geweest. Ik heb nu alweer jaren totaal ander werk, maar de liefde voor tekst is altijd gebleven.
- Hij moest ‘s ochtends weg om zijn jongste kind uit te zwaaien (gaat een paar weken op uitwisseling met school).
- Ik loop graag hard en neem altijd mijn hardloop spullen mee. Past makkelijk in de bagage en je kunt er ook prima in wandelen. Ik ben heel sportief en hij ook. Het voelde vrij logisch om samen iets actiefs te gaan doen.
Update vanuit de trein naar huis:
Het was heerlijk om samen buiten te zijn gisteren. Een stevige wandeling en hij liep best flink door. Fijn om naar hem te kunnen kijken tijdens het lopen. Hij beweegt mooi. Gesprekken gingen over van alles en nog wat. En vrij belangrijk, stiltes waren niet ongemakkelijk. Hij had trouwens heel lief water, fruit en brood meegenomen. We hebben een uur of twee gelopen en zijn toen weer naar Hamburg gegaan.
Erg lekkere hamburgers gegeten, door de stad gestruind, kunst bekeken die we allebei niet begrepen en daarna terug naar de Airbnb. Ons vermaakt met elkaar. Ik kan geen genoeg van hem krijgen. Zijn blik als hij naar me kijkt, kan ik bijna niet aan zo sexy. Hij ruikt geweldig, is breed, gespierd maar niet té en ik vind hem werkelijk prachtig.
In bed knuffelend vroeg hij me hoe laat mijn trein de volgende ochtend zou vertrekken. En toen waren we een poosje stil. Ik heb op een gegeven moment gezegd dat ik geen idee had wat er zou gebeuren na mijn vertrek, maar dat ik enorm genoot van dit weekend met hem. Hij trok me dichter tegen zich aan en zweeg. Ik denk dat we wel een half uur een beetje voor ons uit hebben liggen denken. Tot hij zei dat het logistiek gezien een uitdaging ging worden. Natuurlijk vroeg ik hem wat hij daarmee bedoelde. Hij haalde diep adem en toonde zich dapperder dan ik door uit te spreken dat het bijzonder is hoe alles is gegaan. Dat het wat hem betreft zonde is om het bij alleen dit weekend te laten. En dat hij vindt dat iets dat zo moeiteloos goed voelt, het in elk geval waard is om meer tijd te geven en verder te verkennen. Ook als dat behoorlijk wat geplan en heen en weer gereis betekent.
Ik ben het met hem eens. Bovendien hebben we ruimte om dit uit te zoeken. Zijn kinderen en mijn kind zijn groot en zelfstandig genoeg om ons als ouders niet continu nodig te hebben. Het kán.
Dus ja, mijn leven voelt op het moment inderdaad aan als een kasteelromannetje. Ook voor mezelf. Het is spannend, eng en heerlijk. En ik geniet met volle teugen. Over twee weken komt hij een lang weekend naar mij toe. We gaan zien hoe het loopt. Misschien bloedt het dood na verloop van tijd. Misschien ook niet en blijkt hij een grote liefde.
Dank dat jullie me hebben aangemoedigd om hem te mailen. Zonder jullie was ik in ‘wat als’ blijven hangen.
zondag 16 oktober 2022 om 10:30
zondag 16 oktober 2022 om 11:08
Jammer weer, dat wantrouwige. Denken is één, het uitschrijven kun je ook làten.
Net als in het grasmaaiertopic. Heel rottig. Duw op de staf als je een troll vermoed en laat het topic ongemoeid, het leest heel naar.
TO, een lange afstandsrelatie is best een uitdaging maar als beide een beetje investeren is het goed te doen!
Nu wonen mijn lief en ik minder ver bij elkaar vandaan maar je calculeert het reizen na een poosje gewoon in.
Soms is het het gewoon waard.
Ik hoop heel erg dat jullie je weg hierin gaan vinden!
Net als in het grasmaaiertopic. Heel rottig. Duw op de staf als je een troll vermoed en laat het topic ongemoeid, het leest heel naar.
TO, een lange afstandsrelatie is best een uitdaging maar als beide een beetje investeren is het goed te doen!
Nu wonen mijn lief en ik minder ver bij elkaar vandaan maar je calculeert het reizen na een poosje gewoon in.
Soms is het het gewoon waard.
Ik hoop heel erg dat jullie je weg hierin gaan vinden!
...
zondag 16 oktober 2022 om 20:47
te leuk dit, wat fijn voor jullie. Waar een wil is, is een weg, dat gaat logistiek wel lukken hoor TO! Je ziet elkaar alleen wat minder vaak.Ik heb al 3 jaar een vriend in Italië, dat houdt vooralsnog ook stand
Het enige is dat er op termijn waarschijnlijk iemand zal gaan moeten emigreren, maar dat zie je dan wel weer.
maandag 17 oktober 2022 om 00:36
Precies Roos. Als vaak een begint met twijfel zaaien, dan volgt de meute. Is mij een tijd terug ook overkomen (minder romantisch topic dan dit, maar voelt gewoon naar) en dan voel je toch de behoefte om alles te weerleggen (omdat je zelf weet dat het gewoon waar is). Ik snap je uitleg hoor TO (ook over de sportkleding).
Een lange afstandsrelatie kan heus goed gaan - is logistiek een uitdaging. Ik ben er zelfs ooit voor geëmigreerd naar de UK
Geniet van elkaar - geniet van de liefde! En hou ons hier op de hoogte!
Een lange afstandsrelatie kan heus goed gaan - is logistiek een uitdaging. Ik ben er zelfs ooit voor geëmigreerd naar de UK
Geniet van elkaar - geniet van de liefde!
En hou ons hier op de hoogte!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 17 oktober 2022 om 12:58
Als het zo goed voelt dan komt er vanzelf een oplossing.
Mijn man en ik hebben een vergelijkbaar verhaal. Ook hij is Duits en de afstand van ruim 650km tussen ons- inclusief 9 maanden werkstage in Thailand- maar toch hebben we het gered.
Nee, het was niet altijd gemakkelijk- dat zou ik liegen- maar we zijn ervoor gegaan en inmiddels ruim 16 jaar samen en 10 jaar huwelijk is gevierd.
Mijn man en ik hebben een vergelijkbaar verhaal. Ook hij is Duits en de afstand van ruim 650km tussen ons- inclusief 9 maanden werkstage in Thailand- maar toch hebben we het gered.
Nee, het was niet altijd gemakkelijk- dat zou ik liegen- maar we zijn ervoor gegaan en inmiddels ruim 16 jaar samen en 10 jaar huwelijk is gevierd.
maandag 17 oktober 2022 om 13:08
Ik zou juist wel emigreren van jou hahahahahahBaggal schreef: ↑17-10-2022 00:36Precies Roos. Als vaak een begint met twijfel zaaien, dan volgt de meute. Is mij een tijd terug ook overkomen (minder romantisch topic dan dit, maar voelt gewoon naar) en dan voel je toch de behoefte om alles te weerleggen (omdat je zelf weet dat het gewoon waar is). Ik snap je uitleg hoor TO (ook over de sportkleding).
Een lange afstandsrelatie kan heus goed gaan - is logistiek een uitdaging. Ik ben er zelfs ooit voor geëmigreerd naar de UK
Geniet van elkaar - geniet van de liefde!
maandag 17 oktober 2022 om 13:43
ik heb een paar jaar een wat langere afstandsrelatie gehad (geen 650 km), maar wel lang genoeg om elkaar maar soms te zienMiesteph schreef: ↑17-10-2022 12:58Als het zo goed voelt dan komt er vanzelf een oplossing.
Mijn man en ik hebben een vergelijkbaar verhaal. Ook hij is Duits en de afstand van ruim 650km tussen ons- inclusief 9 maanden werkstage in Thailand- maar toch hebben we het gered.
Nee, het was niet altijd gemakkelijk- dat zou ik liegen- maar we zijn ervoor gegaan en inmiddels ruim 16 jaar samen en 10 jaar huwelijk is gevierd.
Ik denk, dat dat de reden was, dat het lang goed bleef gaan. Want zodra we de kans hadden elkaar vaker/lager te zien, was de liefde plots snel over
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
