Relaties
alle pijlers
Altijd initiatief nemen (vriendschap); wanneer houdt dit op?
dinsdag 12 maart 2024 om 10:49
Ik ben eigenlijk heel erg benieuwd hoe jullie hierin staan en hierover denken. Ik merk met momenten dat ik denk: waar ben ik mee bezig? En wanneer ik dit deel met mijn partner ziet hij het probleem niet erg volgens mij.
Ik heb een klein vriendinnengroepje, wat soort van bij elkaar gekomen is in de coronatijd. We waren toen heel hecht (in mijn beleving), spraken veel af. We zijn (met mij erbij) met 4 en de andere 3 hebben samen nog 2 andere vriendinnen + de aanhang. Zij spreken ook samen vaker af, er was een moment dat ik meegevraagd werd; dat wil zeggen: er werd aan mij gevraagd of ik mee wou en ik reageerde daar positief op en daarop werd gezegd dat ze dit eerst na gingen vragen aan de andere twee. Dat vond ik al vreemd, aangezien we niet op de basisschool zitten.
Vanuit de andere kwam ook het antwoord dat ze het liever niet hadden want dan zou de dynamiek misschien veranderen.
Voor het beeld: Ik ben een rustig persoon, totaal niet druk of overheersend en ik kan eigenlijk altijd met iedereen goed overweg, ben wel een kat uit de boom kijk type in een grotere groep.
Dat heeft me toen best wel gekwetst. Ik heb me daar overheen gezet.
Inmiddels gooi ik regelmatig in de groep om af te spreken, drankje doen enz. Het is zelden dat iemand kan. Of van 19 tot 22 oid. Meestal hoor ik dan dingen waaruit ik kan opmaken dat ze onderling wel afgesproken hebben. En dat is uiteraard geen probleem maar ik zit er toch mee dat ik nooit gevraagd wordt. Nooit 1 op 1 (zelden in elk geval).
Ook dat ze ook dingen plannen met de andere zonder mij doet mij toch meer pijn. Want ik denk dan: het is alleen ik die er niet bij zit dan. Iedereen zit erbij behalve ik.
Het ligt absoluut niet aan mij geven ze aan want ik heb dit dus wel aangekaart en ook dat ik hier last van heb en me met regelmatig eenzaam voel.
Maar het blijft zoals het is. Dan denk ik; hoe lang moet ik zo nog doorgaan met deze vriendschap? Ik zie het eigenlijk al minder als vriendschap.
En natuurlijk begrijp ik dat iedereen het druk heeft en als ze al met het andere groepje afspreken ze ook niet de dag erna met mij erbij willen maar waarom niet samen?
Ik heb een klein vriendinnengroepje, wat soort van bij elkaar gekomen is in de coronatijd. We waren toen heel hecht (in mijn beleving), spraken veel af. We zijn (met mij erbij) met 4 en de andere 3 hebben samen nog 2 andere vriendinnen + de aanhang. Zij spreken ook samen vaker af, er was een moment dat ik meegevraagd werd; dat wil zeggen: er werd aan mij gevraagd of ik mee wou en ik reageerde daar positief op en daarop werd gezegd dat ze dit eerst na gingen vragen aan de andere twee. Dat vond ik al vreemd, aangezien we niet op de basisschool zitten.
Vanuit de andere kwam ook het antwoord dat ze het liever niet hadden want dan zou de dynamiek misschien veranderen.
Voor het beeld: Ik ben een rustig persoon, totaal niet druk of overheersend en ik kan eigenlijk altijd met iedereen goed overweg, ben wel een kat uit de boom kijk type in een grotere groep.
Dat heeft me toen best wel gekwetst. Ik heb me daar overheen gezet.
Inmiddels gooi ik regelmatig in de groep om af te spreken, drankje doen enz. Het is zelden dat iemand kan. Of van 19 tot 22 oid. Meestal hoor ik dan dingen waaruit ik kan opmaken dat ze onderling wel afgesproken hebben. En dat is uiteraard geen probleem maar ik zit er toch mee dat ik nooit gevraagd wordt. Nooit 1 op 1 (zelden in elk geval).
Ook dat ze ook dingen plannen met de andere zonder mij doet mij toch meer pijn. Want ik denk dan: het is alleen ik die er niet bij zit dan. Iedereen zit erbij behalve ik.
Het ligt absoluut niet aan mij geven ze aan want ik heb dit dus wel aangekaart en ook dat ik hier last van heb en me met regelmatig eenzaam voel.
Maar het blijft zoals het is. Dan denk ik; hoe lang moet ik zo nog doorgaan met deze vriendschap? Ik zie het eigenlijk al minder als vriendschap.
En natuurlijk begrijp ik dat iedereen het druk heeft en als ze al met het andere groepje afspreken ze ook niet de dag erna met mij erbij willen maar waarom niet samen?
dinsdag 19 maart 2024 om 10:51
Daar maak je dus een denkfout. Dit kan zoveel redenen hebben. Mensen zijn over het algemeen gewoon heel druk. En dit afspraken komen er dan minder snel van. Dat wil niet zeggen dat ze het (en jou) niet leuk vinden.Chloe81Mom schreef: ↑19-03-2024 09:28En 1 van mijn 2 beste vriendinnen heeft mij en een andere vriendin van haar wel eens samen uitgenodigd en ik heb daarna voorgesteld om dit nog eens te doen want ik vond dat wel gezellig. Maar dat blijft dan uit, na meerdere vragen van mij. Ja ik blijf ook niet opdringen natuurlijk.
Dus dat vind ik toch lastig. En dat ligt bij mij denk ik dan.
Jij maakt het heel persoonlijk, maar jij zit daar met hele andere intenties dan zij. Zij hebben gewoon een leuke avond met jou, maar zitten er niet in met: oh dit zou wel eens mijn nieuwe vriendin kunnen worden, laat ik daar extra in investeren. Voor hun ben jij een kennis, en zij hebben waarschijnlijk niet perse de intentie om daar een vriendschap van te maken. Ik zeg niet eens dat ze het niet willen, ze zijn er gewoon echt niet mee bezig. Ze weten ook helemaal niet dat jij dat wel wilt.
Vriendschappen groeien normaal spontaan. Daarom ontstaan veel vriendschappen op school, studie, werk, hobbies. Omdat mensen elkaar daar regelmatig zien, tijd doorbrengen, en daardoor een band opbouwen. Vanuit daar ga je dan eens een keer buiten de context afspreken, deel je een keer wat persoonlijks en dan groeit dat langzaam (of niet). Volgens mij is er wel eens onderzocht dat je iets van 100 uur met elkaar moet brengen voor je 'vrienden' bent. Nu zal dat per persoon verschillen ,maar de strekking is wel: het is best moeilijk om geforceerd een vriendschap op te bouwen als er verder niks is waardoor je sowieso tijd met elkaar doorbrengt. Als je dat wel wilt, dan helpt het als je allebei die intentie hebt, dan zit je er in ieder geval hetzelfde in (zoals met vrienden oproepjes hier op Viva bijv).
Ik vind het in ieder geval echt goed dat je hulp zoekt, en je komt ook echt over als iemand met zelfreflectie wat een mooie eigenschap is.
Ik ben het wel een beetje eens met s-groot. Ik denk dat een stuk van de leegte en eenzaamheid die jij voelt niet opgelost gaat worden vrienden. Een stuk zit hem echt in eigenwaarde, tevreden zijn met jezelf. Ik denk als je dat meer mag ervaren, je ook al weer fijner zit in contacten die je wel hebt (zoals vrienden van je partner).
care_ wijzigde dit bericht op 19-03-2024 14:16
0.10% gewijzigd
dinsdag 19 maart 2024 om 12:30
Ik denk dat het ook makkelijker wordt om contacten op te bouwen als je hobby's en interesses hebt. Zowel omdat je bijvoorbeeld bij een gezamenlijke hobby mensen tegenkomt. Maar ook omdat je in andere contacten dan iets hebt om over te praten. Met interesses bedoel ik dan niet wat jij aangeeft 'samen op een terras zitten', maar 'dingen/zaken die je meer dan gemiddeld interesseren' en waar je iets over te vertellen hebt, een mening over hebt oid. Dan vindt je wellicht mensen met de zelfde interesses of hobby's en dan kun je daarmee bezig zijn of het daarover hebben. Dan halen die andere mensen ook iets uit het contact.
Want nu lijkt het meer alsof je vindt dat omdat jij eenzaam bent en het moeilijk hebt en zij het samen zo leuk hebben je eigenlijk vindt dat ze jou maar onder hun hoede moeten nemen. Je hebt die kennissen verteld dat je eenzaam bent en graag mee zou willen. Als je broer bij je ouders is vindt je dat hij naar jou toe moet komen. Maar je wilt toch geen liefdadigheidsprojectje zijn?
En wat iemand al aangaf; vragen stellen werkt vaak goed. Dus als je zelf wat introverter en stiller bent dan stel je die ander een vraag en vult die de stilte. De meeste mensen vinden het heerlijk als iemand interesse toont. Als die vrienden van je man over vroeger praten; wees geïnteresseerd en stel vragen dat is ook een manier om te delen in het gesprek. Als je broer bij je ouders is; vraag je vader hoe het met hem gaat, "oh ligt hij in bad? Gaat het wel goed met hem?" Enz.
Want nu lijkt het meer alsof je vindt dat omdat jij eenzaam bent en het moeilijk hebt en zij het samen zo leuk hebben je eigenlijk vindt dat ze jou maar onder hun hoede moeten nemen. Je hebt die kennissen verteld dat je eenzaam bent en graag mee zou willen. Als je broer bij je ouders is vindt je dat hij naar jou toe moet komen. Maar je wilt toch geen liefdadigheidsprojectje zijn?
En wat iemand al aangaf; vragen stellen werkt vaak goed. Dus als je zelf wat introverter en stiller bent dan stel je die ander een vraag en vult die de stilte. De meeste mensen vinden het heerlijk als iemand interesse toont. Als die vrienden van je man over vroeger praten; wees geïnteresseerd en stel vragen dat is ook een manier om te delen in het gesprek. Als je broer bij je ouders is; vraag je vader hoe het met hem gaat, "oh ligt hij in bad? Gaat het wel goed met hem?" Enz.
dinsdag 19 maart 2024 om 12:33
Mocht je goed Engels kunnen lezen, deze website staat boordevol tips om sociaal sterker te worden: https://www.succeedsocially.com/
dinsdag 19 maart 2024 om 12:36
Ik heb ook het idee dat je misschien te lang kennissen probeert te veranderen in vrienden. Zoals bijvoorbeeld die vrienden/ vriendinnen van je man. Ik snap het wel hoor, omdat die al in je sociale kring zitten. In mijn ervaring is het echter wel zo dat er bijna meteen een zekere klik moet zijn om uiteindelijk vrienden te kunnen worden. Dat je elkaar direct al wel een beetje leuk vindt. Dus als zij het steeds hebben over vroeger, en je voelt je steeds een beetje buitengesloten, dan lijken mij dat niet de juiste personen voor jou om vrienden mee te willen worden. Dat ligt niet aan jou, maar gewoon aan de match tussen jou en hen.
Als het contact moeizaam gaat, is het geen match. Dan niet te lang blijven proberen, maar verder gaan kijken.
Als het contact moeizaam gaat, is het geen match. Dan niet te lang blijven proberen, maar verder gaan kijken.
dinsdag 19 maart 2024 om 19:41
Wat ik van je lees is dat je heel erg zoekt naar vriendschappen (logisch). Maar in mijn ogen moeten vriendschappen min of meer vanzelf ontstaan en vervolgens groeien. Dus ga leuke dingen doen, praat met mensen zonder iets te verwachten en hopelijk zit er dan iemand bij waar het goed mee klikt. Vervolgens ga je ook eens buiten je hobby/sport/etc samen iets doen en heb je er ofwel een leuk contact, ofwel een vriendschap bij.
Je kunt het wel forceren, maar dat levert je hoogstens tijdvulling op. En niet die vriendschap waarin je elkaar vertrouwt en je bij elkaar op je gemak voelt, je elkaar belt als je even wil uithuilen of eerlijk advies zoekt.
Je kunt het wel forceren, maar dat levert je hoogstens tijdvulling op. En niet die vriendschap waarin je elkaar vertrouwt en je bij elkaar op je gemak voelt, je elkaar belt als je even wil uithuilen of eerlijk advies zoekt.
donderdag 21 maart 2024 om 13:56
Misschien ben ik niet eens direct op zoek naar vriendschappen. Ik heb hier wel over nagedacht ook natuurlijk en misschien kom ik daar ook achter tijdens gesprekken die ik nog ga hebben.
Het is ook meer dat ik me vaak alleen voel, dat mensen in mijn omgeving vaak niet denken aan mij, voor mijn gevoel dan.
Dat ik op mijn werk ook veel alleen zit en als enige in mijn functie werk helpt ook allemaal niet natuurlijk.
Daarbij heb ik twee kinderen, pubers, die zijn ook veel met zichzelf bezig
Wat helemaal prima is natuurlijk.
Ik mis op dit moment iemand die eens naar mij informeert. Of dingen aan mij vraagt maar die ook onthoudt wanneer ik iets vertel.
Het is ook meer dat ik me vaak alleen voel, dat mensen in mijn omgeving vaak niet denken aan mij, voor mijn gevoel dan.
Dat ik op mijn werk ook veel alleen zit en als enige in mijn functie werk helpt ook allemaal niet natuurlijk.
Daarbij heb ik twee kinderen, pubers, die zijn ook veel met zichzelf bezig
Wat helemaal prima is natuurlijk. Ik mis op dit moment iemand die eens naar mij informeert. Of dingen aan mij vraagt maar die ook onthoudt wanneer ik iets vertel.
donderdag 21 maart 2024 om 14:30
Wie zegt dat ik geen interesses heb? Ik heb gezegd dat ik geen hobby heb; in de zin van: dat ik bij een clubje zou willen horen om iets te doen.
Ik ben heel geïnteresseerd in mensen, heb zelf ook interesse in dingen, vind veel dingen leuk maar om elke week verplicht naar een clubje te gaan vind ik niet zo leuk.
donderdag 21 maart 2024 om 14:41
Doet je partner dat? Toont hij interesse en hebben jullie goede gesprekken?
Ik vind het heel normaal dat je een verlangen hebt naar vriendschap, dat wil ik zeker niet wegvlakken. Alleen je benoemt zelf vaak je eenzaamheid, en ik mis de rol van je partner daar wel eens in.
Ik ben single, dus ik 'mis' wel eens een partner. Iemand bij wie je met je dagdagelijkse beslommeringen terecht kan, die vraagt hoe je dag was, die wat meer weet over je werk en collega's, die incheckt hoe die ene presentatie ging waar je zenuwachtig voor was.
Dat haal ik juist niet altijd uit vriendschappen. Natuurlijk praat ik wel eens over werk, of wat me bezighoudt, maar je spreekt elkaar niet elke dag. Dus als er dan iets kleins is gebeurt op werk wat ik best graag zou willen delen, doe ik het niet altijd omdat ik dan eerst de hele context moet uitleggen en daar heb ik dan geen zin in. Of zij weten dan net niet van die spannende meeting, omdat ik ze 3 weken geleden voor het laatst heb gezien, en toen was daar nog geen sprake van.
Dat zijn juist van die dingen die je wel met je partner deelt (denk ik dan). Wat jij aangeeft in je laatste post, is wel iets wat je ook van je partner mag verwachten.
Ik zeg/vraag dit niet om flauw te zijn, maar ik probeer te onderzoeken wat nu echt jouw behoefte of struggle is, juist om je te helpen naar oplossingen te zoeken.
Ik vind het heel normaal dat je een verlangen hebt naar vriendschap, dat wil ik zeker niet wegvlakken. Alleen je benoemt zelf vaak je eenzaamheid, en ik mis de rol van je partner daar wel eens in.
Ik ben single, dus ik 'mis' wel eens een partner. Iemand bij wie je met je dagdagelijkse beslommeringen terecht kan, die vraagt hoe je dag was, die wat meer weet over je werk en collega's, die incheckt hoe die ene presentatie ging waar je zenuwachtig voor was.
Dat haal ik juist niet altijd uit vriendschappen. Natuurlijk praat ik wel eens over werk, of wat me bezighoudt, maar je spreekt elkaar niet elke dag. Dus als er dan iets kleins is gebeurt op werk wat ik best graag zou willen delen, doe ik het niet altijd omdat ik dan eerst de hele context moet uitleggen en daar heb ik dan geen zin in. Of zij weten dan net niet van die spannende meeting, omdat ik ze 3 weken geleden voor het laatst heb gezien, en toen was daar nog geen sprake van.
Dat zijn juist van die dingen die je wel met je partner deelt (denk ik dan). Wat jij aangeeft in je laatste post, is wel iets wat je ook van je partner mag verwachten.
Ik zeg/vraag dit niet om flauw te zijn, maar ik probeer te onderzoeken wat nu echt jouw behoefte of struggle is, juist om je te helpen naar oplossingen te zoeken.
donderdag 21 maart 2024 om 14:51
Als hij er is hebben we zeker gesprekken. Maar hij werkt in de horeca en is rond 21:00 / 22:00 uur 's avonds thuis. Dan gaan we 9 van 10 x niet meer zulke gesprekken voeren omdat ik om 6 uur alweer op moet de dag erna.care_ schreef: ↑21-03-2024 14:41Doet je partner dat? Toont hij interesse en hebben jullie goede gesprekken?
Ik vind het heel normaal dat je een verlangen hebt naar vriendschap, dat wil ik zeker niet wegvlakken. Alleen je benoemt zelf vaak je eenzaamheid, en ik mis de rol van je partner daar wel eens in.
Ik ben single, dus ik 'mis' wel eens een partner. Iemand bij wie je met je dagdagelijkse beslommeringen terecht kan, die vraagt hoe je dag was, die wat meer weet over je werk en collega's, die incheckt hoe die ene presentatie ging waar je zenuwachtig voor was.
Dat haal ik juist niet altijd uit vriendschappen. Natuurlijk praat ik wel eens over werk, of wat me bezighoudt, maar je spreekt elkaar niet elke dag. Dus als er dan iets kleins is gebeurt op werk wat ik best graag zou willen delen, doe ik het niet altijd omdat ik dan eerst de hele context moet uitleggen en daar heb ik dan geen zin in. Of zij weten dan net niet van die spannende meeting, omdat ik ze 3 weken geleden voor het laatst heb gezien, en toen was daar nog geen sprake van.
Dat zijn juist van die dingen die je wel met je partner deelt (denk ik dan). Wat jij aangeeft in je laatste post, is wel iets wat je ook van je partner mag verwachten.
Ik zeg/vraag dit niet om flauw te zijn, maar ik probeer te onderzoeken wat nu echt jouw behoefte of struggle is, juist om je te helpen naar oplossingen te zoeken.
donderdag 21 maart 2024 om 15:01
Ik mis inderdaad ook de rol van je partner op het gebied van interesse tonen, zaken onthouden die je deelt, etc.
Ik denk dat het sowieso op volwassen leeftijd wat lastiger kan zijn om nieuwe vriendschappen aan te gaan. Als ik naar mijzelf kijk dan zijn mijn vriendinnen vrijwel allemaal langer dan 20 jaar in mijn leven. Ik heb daarnaast wel aanspraak bij de sportclubs van mijn kinderen en op het schoolplein van een aantal moeders. We zoeken elkaar op dat soort plekken op, maar daar blijft het contact dan ook bij. Dat vind ik helemaal prima en ik merk dat dit voor hen eigenlijk ook net zo geldt. Er is geen intentie om een langdurige vriendschap aan te gaan.
Ik lees dat je niet op een vast moment wekelijks naar een hobby wil gaan. Maar ik denk eerlijk gezegd wel dat dit je het meest zal opleveren. Zoals eerder in dit topic aangegeven: vanuit een gezamenlijke interesse en elkaar regelmatig zien bouw je meestal een vriendschap op.
Ik denk dat je misschien ook wel wat kunt halen uit vrijwilligerswerk in de ouderenzorg. Op het gebied van minder eenzaamheid ervaren.
Ik denk dat het sowieso op volwassen leeftijd wat lastiger kan zijn om nieuwe vriendschappen aan te gaan. Als ik naar mijzelf kijk dan zijn mijn vriendinnen vrijwel allemaal langer dan 20 jaar in mijn leven. Ik heb daarnaast wel aanspraak bij de sportclubs van mijn kinderen en op het schoolplein van een aantal moeders. We zoeken elkaar op dat soort plekken op, maar daar blijft het contact dan ook bij. Dat vind ik helemaal prima en ik merk dat dit voor hen eigenlijk ook net zo geldt. Er is geen intentie om een langdurige vriendschap aan te gaan.
Ik lees dat je niet op een vast moment wekelijks naar een hobby wil gaan. Maar ik denk eerlijk gezegd wel dat dit je het meest zal opleveren. Zoals eerder in dit topic aangegeven: vanuit een gezamenlijke interesse en elkaar regelmatig zien bouw je meestal een vriendschap op.
Ik denk dat je misschien ook wel wat kunt halen uit vrijwilligerswerk in de ouderenzorg. Op het gebied van minder eenzaamheid ervaren.
vrijdag 22 maart 2024 om 01:26
Ik snap wel dat je je eenzaam voelt. Dat zou ik me ook voelen als ik jou zo lees.
En ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik dat op zou lossen. Want een kwetsbare vriendschap komt niet van de een op andere dag. Een partner die mijn gemoedstoestand of beleving niet als interesse had, zou niet mijn partner zijn. Daar begint voor mij partnerschap mee. Is echt de ondergrens, naast vriendelijkheid. Is dat altijd zo geweest? Waarom viel je op hem? Of viel hij op jou en heb je je dat aan laten leunen?
Is eenzaamheid nieuw voor jou? Of terugkerend? Of iets van de laatste jaren?
Het zijn best directe vragen. Mijn excuses als ze te scherp zijn.
En ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik dat op zou lossen. Want een kwetsbare vriendschap komt niet van de een op andere dag. Een partner die mijn gemoedstoestand of beleving niet als interesse had, zou niet mijn partner zijn. Daar begint voor mij partnerschap mee. Is echt de ondergrens, naast vriendelijkheid. Is dat altijd zo geweest? Waarom viel je op hem? Of viel hij op jou en heb je je dat aan laten leunen?
Is eenzaamheid nieuw voor jou? Of terugkerend? Of iets van de laatste jaren?
Het zijn best directe vragen. Mijn excuses als ze te scherp zijn.
vrijdag 22 maart 2024 om 08:51
Over mijn partner; hij werkt in de horeca en is vaak weg en laat thuis. Dat wist ik uiteraard van te voren, maar toch voelt dat heel anders nu we samenwonen. Eerder was ik alleen met mijn kinderen. Nu woon ik samen en ben ik in principe nog vaak alleen met mijn kinderen. Het maakt dat ik me veel eenzamer voel.Logingedoe schreef: ↑22-03-2024 01:26Ik snap wel dat je je eenzaam voelt. Dat zou ik me ook voelen als ik jou zo lees.
En ik weet eerlijk gezegd ook niet hoe ik dat op zou lossen. Want een kwetsbare vriendschap komt niet van de een op andere dag. Een partner die mijn gemoedstoestand of beleving niet als interesse had, zou niet mijn partner zijn. Daar begint voor mij partnerschap mee. Is echt de ondergrens, naast vriendelijkheid. Is dat altijd zo geweest? Waarom viel je op hem? Of viel hij op jou en heb je je dat aan laten leunen?
Is eenzaamheid nieuw voor jou? Of terugkerend? Of iets van de laatste jaren?
Het zijn best directe vragen. Mijn excuses als ze te scherp zijn.
Ik weet dat hij heel veel van mij houdt en ik ook van hem. En hij pakt zeker wel eens vrij om samen iets te gaan doen en dat is fijn. Maar ik voel me in alles ontzettend alleen.
Misschien omdat het nu overal is? Op mijn werk, met vrienden, relatie (en dat laatste is dus niet bewust of dat de relatie niet goed loopt).
En ik denk ook wel dat het in me zit trouwens. Daar ben ik wel bang voor dat mijn jongste dit vooral ook heeft. Ik kan me in een groep echt compleet alleen voelen, dat gevoel overvalt me dan zo erg.
Ik kijk er in die zin wel naar uit om de gesprekken aan te gaan met een psycholoog want ik wil dat dit veranderd, dat wil ik echt!
Daarnaast doe ik wel dingen, maar ik doe meestal niet dingen alleen ook omdat ik een dorp woon waar veel gepraat wordt (wat ik echt heel erg vind ook).
En om op de interesse terug te komen
Die heb ik wel zeker; ik hou van voetbal, ik hou van musicals, ik hou van wijn (drinken en er meer over te weten), ik hou van boeken lezen, ik hou van weekendjes weg, steden bezoeken, ik ben heel geïnteresseerd in mensen; ben niet goed in smal talk maar vind bv psychologie wel interessant, ik ben altijd benieuwd wat er in mensen omgaat, ik hou ontzettend van eten en uiteten gaan en eigenlijk ben ik gewoon heel graag onder de mensen maar ik denk dat door een aantal gebeurtenissen in mijn leven dat het laatste een soort angst geworden is of onzekerheid.
vrijdag 22 maart 2024 om 09:23
Ach dat begrijp ik echt heel goed! Jullie leven in principe ongewild langs elkaar heen omdat hij een afwijkend werk ritme heeft. Mijn vriend en ik hebben dat soms wel eens en dan voel ik me na 2 weken ook een beetje disconnected. Dus ik kan me voorstellen als dit gewoon je dagelijkse realiteit is dat je je snel alleen voelt als je eigenlijk 6 avonden in de week in je eentje op de bank zit terwijl je dus wel een relatie hebt. ...
Misschien een raar en onhandig idee hoor als je kinderen hebt maar zou je niet eens in je eentje mee kunnen met een leuke groepsreis ofzo? Omdat je dan vaak 1 of 2 weken met mensen optrekt merk je vaak dat daar wel langblijvendere contacten uit onstaan. Wel een groepsreis met min of meer leeftijdsgenoten uitzoeken natuurlijk
Misschien een raar en onhandig idee hoor als je kinderen hebt maar zou je niet eens in je eentje mee kunnen met een leuke groepsreis ofzo? Omdat je dan vaak 1 of 2 weken met mensen optrekt merk je vaak dat daar wel langblijvendere contacten uit onstaan. Wel een groepsreis met min of meer leeftijdsgenoten uitzoeken natuurlijk
vrijdag 22 maart 2024 om 09:53
Ik heb wel nagedacht om dingen 'alleen' te doen of met andere maar ik zit zo niet fijn in mijn vel waardoor ik het gevoel heb niet mezelf te zijn. Ik voel me ook geen leuk persoon op dit moment, ik heb geen geduld, ben kortaf met momenten. Ik praat soms dagen niet en dan heb ik er geen zin meer in haha, klinkt ook vreemd. Daar denk ik; misschien moet ik eerst die gesprekken aangaan om mezelf weer te vinden en te worden.vlokkenopjebrood schreef: ↑22-03-2024 09:23Ach dat begrijp ik echt heel goed! Jullie leven in principe ongewild langs elkaar heen omdat hij een afwijkend werk ritme heeft. Mijn vriend en ik hebben dat soms wel eens en dan voel ik me na 2 weken ook een beetje disconnected. Dus ik kan me voorstellen als dit gewoon je dagelijkse realiteit is dat je je snel alleen voelt als je eigenlijk 6 avonden in de week in je eentje op de bank zit terwijl je dus wel een relatie hebt. ...
Misschien een raar en onhandig idee hoor als je kinderen hebt maar zou je niet eens in je eentje mee kunnen met een leuke groepsreis ofzo? Omdat je dan vaak 1 of 2 weken met mensen optrekt merk je vaak dat daar wel langblijvendere contacten uit onstaan. Wel een groepsreis met min of meer leeftijdsgenoten uitzoeken natuurlijk
Mijn partner heeft weleens gevraagd aan mij of hij een andere baan moet zoeken maar dan denk ik; dat wil ik niet dat hij dat doet want dan krijg ik het misschien later terug op mijn bordje. Hij moet het doen omdat hij dat zelf wilt en niet voor mij.
En vaak voel ik me ook een trut hoor, dan werkt hij die uren en nu heeft hij een weekend vrij omdat ze met vrienden iets gaan doen. Dat gun ik hem absoluut maar ik voel me dan echt zo alleen (nog meer
). Ik denk ergens ook wel; dat is leuk toen je 20 jaar was maar we zijn 40 en we hebben al zo weinig tijd. Maar aan de andere kant moet hij ook dingen met vrienden kunnen doen. Dat is een beetje mijn innerlijke strijd in mijn hoofd waarbij ik mezelf wel haat overigens. Ik klink zo bitchy dan.
vrijdag 22 maart 2024 om 09:55
Dit.gonniegijsje schreef: ↑12-03-2024 10:55Heel eerlijk. Ik zou hiermee stoppen. Blijkbaar vinden ze het om de een of andere reden geen match. En dan kunnen ze wel zeggen dat het niet aan jou ligt maar hun gedrag spreekt boekdelen.
vrijdag 22 maart 2024 om 10:06
Nou ja ik denk dit dus ook. Mijn partner zegt dan dat ik het niet op moet geven.
Wel willen ze een nachtje weg met ons 'groepje' en is er binnenkort een verjaardag waar ik ook 'mag' komen. Wel kan er niemand op mijn verjaardag komen. Het is dubbel elke keer. Maar misschien heeft iedereen het gewoon altijd druk en ik heb dat niet en kan om die reden altijd.
vrijdag 22 maart 2024 om 10:32
Chloe81Mom schreef: ↑22-03-2024 09:53Ik heb wel nagedacht om dingen 'alleen' te doen of met andere maar ik zit zo niet fijn in mijn vel waardoor ik het gevoel heb niet mezelf te zijn. Ik voel me ook geen leuk persoon op dit moment, ik heb geen geduld, ben kortaf met momenten. Ik praat soms dagen niet en dan heb ik er geen zin meer in haha, klinkt ook vreemd. Daar denk ik; misschien moet ik eerst die gesprekken aangaan om mezelf weer te vinden en te worden.
Mijn partner heeft weleens gevraagd aan mij of hij een andere baan moet zoeken maar dan denk ik; dat wil ik niet dat hij dat doet want dan krijg ik het misschien later terug op mijn bordje. Hij moet het doen omdat hij dat zelf wilt en niet voor mij.
En vaak voel ik me ook een trut hoor, dan werkt hij die uren en nu heeft hij een weekend vrij omdat ze met vrienden iets gaan doen. Dat gun ik hem absoluut maar ik voel me dan echt zo alleen (nog meer
Dat is een beetje mijn innerlijke strijd in mijn hoofd waarbij ik mezelf wel haat overigens. Ik klink zo bitchy dan.
Herkenbaar, ik kan mezelf ook helemaal geen leuk persoon vinden en ik snap dat je jezelf een zeur of bitchy vind als je hem dan voor je gevoel geen weekendje met zijn vrienden gunt. Maar in jouw geval snap ik dat echt wel...als je elkaar al zo weinig ziet, dan steekt het als hij dan wel tijd vrij maakt voor een weekend met vrienden...terwijl jij ook wel eens lekker 2 volle dagen leuke dingen met hem had willen doen.
Doet hij dat ook wel eens voor jou? Een vrij weekend plannen?
Ik snap dat je niet wil dat hij voor jou zijn baan gaat veranderen, maar ik zou toch misschien nog eens met hem gaan zitten om te kijken wat er wel mogelijk is.
Kan hij idd misschien iedere maand een weekend vrij plannen voor jou? Misschien een dag minder gaan werken? Op deze manier is het voor jou gewoon niet leuk (en voor hem wellicht ook niet).
Maar als ik jou zo hoor zou een weekje op yoga reis voor helemaal jouzelf mss toch niet zon gek idee zijn....even echt tot jezelf komen. Tijd voor jou! Even niet met anderen bezig zijn, en wellicht ook nog leuke contacten leggen. Maar goed....ik snap dat dit allemaal makkelijker bedacht en gezegd is, dan gedaan, Het is meer een tip om eens over na te denken....kan soms heel fijn zijn om even je eigen plan te trekken in een leven waar je alleen nog maar "vriendin van" en "moeder van" bent....zeker als je niet zo lekker in je vel zit.
vrijdag 22 maart 2024 om 11:08
Je zult toch ergens moeite in moeten steken om onder de mensen te komen. Is een leesclub niets voor je? Of een oproepje op dit forum om met andere musicalfans af te spreken samen naar musicals te gaan?Chloe81Mom schreef: ↑21-03-2024 14:30Wie zegt dat ik geen interesses heb? Ik heb gezegd dat ik geen hobby heb; in de zin van: dat ik bij een clubje zou willen horen om iets te doen.
Ik ben heel geïnteresseerd in mensen, heb zelf ook interesse in dingen, vind veel dingen leuk maar om elke week verplicht naar een clubje te gaan vind ik niet zo leuk.
vrijdag 22 maart 2024 om 11:22
Hou je van tennis? Dan een tennisclub opzoeken, meeste drinken daarna wat en dat is vaak gezellig.
Hou je van crossfit? Ook daar wordt een clubje vaak best hecht.
Het kan ook zijn dat je je veel fijner zou voelen als je niet meer in dat dorp zou wonen maar in de stad.
Als je van dieren houdt is een hond nemen een idee? Buiten lopen met je hondje, dan ontmoet je ook vaak mensen.
Of ga mee met een wandelclub.
Misschien ben je sociaal soms een beetje awkward maar daar zijn er genoeg van, ik heb er een paar in mijn familie en die hebben veelal leuke online contacten die dan ook samen eens in de zoveel tijd iets ondernemen met elkaar.
Dat niemand kan op jouw verjaardag is natuurlijk helemaal niet leuk!
Als je niet lekker in je vel zit straal je dat uit, en dat trekt mensen vaak niet aan.
Maar ja, hoe zorg je ervoor dat je weer blijer wordt met jezelf? Ik denk toch door dingen te doen als zelf initiatief nemen door op een clubje te gaan. Ga een cursus fotografie doen, of ga naar wijnproeverijen, je kan daar ook leren om echt goed wijn te proeven.
Ik denk dat je man meer extravert is en dit gewoon niet herkend. Dat maakt het misschien extra lastig voor jou. Dat je je niet begrepen, niet gezien en niet gehoord voelt.
Bij de voetbal kunnen ze ook denken dat je niet wil praten of zelf geen behoefte hebt aan een gesprek omdat je zelf vaak stil bent.
Kortom: ga online eens kijken naar gelijkgestemden, zoek iets uit wat je niet super vervelend vindt om te ondernemen. Richt een kookclubje op of iets anders. Neem een hondje, of ga honden uitlaten van het asiel. Of ga op toneel of musical les, dat is ook heel goed voor je zelfvertrouwen!
Nu voel je je eenzaam en ongelukkig maar door af te wachten gaat dat niet weg. En zeg elke dag tegen jezelf: ik ben wél leuk en ik ben de moeite waard! Want dat ben je!!
Hou je van crossfit? Ook daar wordt een clubje vaak best hecht.
Het kan ook zijn dat je je veel fijner zou voelen als je niet meer in dat dorp zou wonen maar in de stad.
Als je van dieren houdt is een hond nemen een idee? Buiten lopen met je hondje, dan ontmoet je ook vaak mensen.
Of ga mee met een wandelclub.
Misschien ben je sociaal soms een beetje awkward maar daar zijn er genoeg van, ik heb er een paar in mijn familie en die hebben veelal leuke online contacten die dan ook samen eens in de zoveel tijd iets ondernemen met elkaar.
Dat niemand kan op jouw verjaardag is natuurlijk helemaal niet leuk!
Als je niet lekker in je vel zit straal je dat uit, en dat trekt mensen vaak niet aan.
Maar ja, hoe zorg je ervoor dat je weer blijer wordt met jezelf? Ik denk toch door dingen te doen als zelf initiatief nemen door op een clubje te gaan. Ga een cursus fotografie doen, of ga naar wijnproeverijen, je kan daar ook leren om echt goed wijn te proeven.
Ik denk dat je man meer extravert is en dit gewoon niet herkend. Dat maakt het misschien extra lastig voor jou. Dat je je niet begrepen, niet gezien en niet gehoord voelt.
Bij de voetbal kunnen ze ook denken dat je niet wil praten of zelf geen behoefte hebt aan een gesprek omdat je zelf vaak stil bent.
Kortom: ga online eens kijken naar gelijkgestemden, zoek iets uit wat je niet super vervelend vindt om te ondernemen. Richt een kookclubje op of iets anders. Neem een hondje, of ga honden uitlaten van het asiel. Of ga op toneel of musical les, dat is ook heel goed voor je zelfvertrouwen!
Nu voel je je eenzaam en ongelukkig maar door af te wachten gaat dat niet weg. En zeg elke dag tegen jezelf: ik ben wél leuk en ik ben de moeite waard! Want dat ben je!!
vrijdag 22 maart 2024 om 11:47
Ik zie al een mooie verandering TO!
Het begon met dat je twijfelde over deze vriendinnen, naar dat je toch wel inzag dat dit geen leuke vriendinnen zijn, naar dat je merkt dat je eigenlijke 'issue' is dat je je vaak eenzaam voelt, en graag aan jezelf wilt werken om dat aan te pakken. Dat vind ik knap!
Ik snap dat je partner druk is met werk, maar ik zou toch mijn eenzaamheid bespreken. Hij moet werken, maar hij kan je daar wel in steunen misschien. Een appje tussendoor, misschien een belletje in de pauze en een keer een vrije dag/weekend voor jou.
In parallel is het supergoed als jij aan jezelf gaat werken, want ergens zit die eenzaamheid denk ik ook een beetje in jou (en ik spreek uit ervaring). Je klinkt alsof je jezelf (momenteel even) niet zo leuk vindt, maar dat voedt juist de eenzaamheid. Als jij jezelf wel leuk vindt, dan heb je (gek genoeg) altijd jezelf. Dat wil niet zeggen dat je geen behoefte hebt aan leuke contacten of samen dingen ondernemen, maar dan zijn de momenten alleen lang niet meer zo erg. Sterker nog, dan ga je er juist meer van genieten 'lekker met jezelf' te zijn. En van daaruit is het ook makkelijker om contacten te leggen.
En tijd alleen ga je in jouw situatie vrij regelmatig hebben. Je partner werkt, je kinderen worden ouder. Je bent niet van de hobbies en clubjes zeg je zelf. Vrienden zijn heel leuk, maar de meeste volwassenen spreken 1x per zoveel weken met elkaar of. Dan heb je nog veel avonden alleen over, waarop je partner werkt, waarin het fijn zou zijn als je je draai kan vinden met jezelf. Dat zou ik je erg gunnen!
Het begon met dat je twijfelde over deze vriendinnen, naar dat je toch wel inzag dat dit geen leuke vriendinnen zijn, naar dat je merkt dat je eigenlijke 'issue' is dat je je vaak eenzaam voelt, en graag aan jezelf wilt werken om dat aan te pakken. Dat vind ik knap!
Ik snap dat je partner druk is met werk, maar ik zou toch mijn eenzaamheid bespreken. Hij moet werken, maar hij kan je daar wel in steunen misschien. Een appje tussendoor, misschien een belletje in de pauze en een keer een vrije dag/weekend voor jou.
In parallel is het supergoed als jij aan jezelf gaat werken, want ergens zit die eenzaamheid denk ik ook een beetje in jou (en ik spreek uit ervaring). Je klinkt alsof je jezelf (momenteel even) niet zo leuk vindt, maar dat voedt juist de eenzaamheid. Als jij jezelf wel leuk vindt, dan heb je (gek genoeg) altijd jezelf. Dat wil niet zeggen dat je geen behoefte hebt aan leuke contacten of samen dingen ondernemen, maar dan zijn de momenten alleen lang niet meer zo erg. Sterker nog, dan ga je er juist meer van genieten 'lekker met jezelf' te zijn. En van daaruit is het ook makkelijker om contacten te leggen.
En tijd alleen ga je in jouw situatie vrij regelmatig hebben. Je partner werkt, je kinderen worden ouder. Je bent niet van de hobbies en clubjes zeg je zelf. Vrienden zijn heel leuk, maar de meeste volwassenen spreken 1x per zoveel weken met elkaar of. Dan heb je nog veel avonden alleen over, waarop je partner werkt, waarin het fijn zou zijn als je je draai kan vinden met jezelf. Dat zou ik je erg gunnen!
zaterdag 23 maart 2024 om 09:00
Je hoeft er niet mee te stoppen. Maar ik denk dat je je wel moet realiseren dat het geen vriendinnen zijn, maar gewoon goede kennissen die je af en toe ziet.Chloe81Mom schreef: ↑22-03-2024 10:06Nou ja ik denk dit dus ook. Mijn partner zegt dan dat ik het niet op moet geven.
Wel willen ze een nachtje weg met ons 'groepje' en is er binnenkort een verjaardag waar ik ook 'mag' komen. Wel kan er niemand op mijn verjaardag komen. Het is dubbel elke keer. Maar misschien heeft iedereen het gewoon altijd druk en ik heb dat niet en kan om die reden altijd.
En ik sluit me alweer bij care aan: ik heb hele hechte vriendschappen, maar ik denk dat ik iemand gemiddeld maar 1x per 6 weken ongeveer zie.care_ schreef: ↑22-03-2024 11:47
En tijd alleen ga je in jouw situatie vrij regelmatig hebben. Je partner werkt, je kinderen worden ouder. Je bent niet van de hobbies en clubjes zeg je zelf. Vrienden zijn heel leuk, maar de meeste volwassenen spreken 1x per zoveel weken met elkaar of. Dan heb je nog veel avonden alleen over, waarop je partner werkt, waarin het fijn zou zijn als je je draai kan vinden met jezelf. Dat zou ik je erg gunnen!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
