Relaties
alle pijlers
Altijd initiatief nemen (vriendschap); wanneer houdt dit op?
dinsdag 12 maart 2024 om 10:49
Ik ben eigenlijk heel erg benieuwd hoe jullie hierin staan en hierover denken. Ik merk met momenten dat ik denk: waar ben ik mee bezig? En wanneer ik dit deel met mijn partner ziet hij het probleem niet erg volgens mij.
Ik heb een klein vriendinnengroepje, wat soort van bij elkaar gekomen is in de coronatijd. We waren toen heel hecht (in mijn beleving), spraken veel af. We zijn (met mij erbij) met 4 en de andere 3 hebben samen nog 2 andere vriendinnen + de aanhang. Zij spreken ook samen vaker af, er was een moment dat ik meegevraagd werd; dat wil zeggen: er werd aan mij gevraagd of ik mee wou en ik reageerde daar positief op en daarop werd gezegd dat ze dit eerst na gingen vragen aan de andere twee. Dat vond ik al vreemd, aangezien we niet op de basisschool zitten.
Vanuit de andere kwam ook het antwoord dat ze het liever niet hadden want dan zou de dynamiek misschien veranderen.
Voor het beeld: Ik ben een rustig persoon, totaal niet druk of overheersend en ik kan eigenlijk altijd met iedereen goed overweg, ben wel een kat uit de boom kijk type in een grotere groep.
Dat heeft me toen best wel gekwetst. Ik heb me daar overheen gezet.
Inmiddels gooi ik regelmatig in de groep om af te spreken, drankje doen enz. Het is zelden dat iemand kan. Of van 19 tot 22 oid. Meestal hoor ik dan dingen waaruit ik kan opmaken dat ze onderling wel afgesproken hebben. En dat is uiteraard geen probleem maar ik zit er toch mee dat ik nooit gevraagd wordt. Nooit 1 op 1 (zelden in elk geval).
Ook dat ze ook dingen plannen met de andere zonder mij doet mij toch meer pijn. Want ik denk dan: het is alleen ik die er niet bij zit dan. Iedereen zit erbij behalve ik.
Het ligt absoluut niet aan mij geven ze aan want ik heb dit dus wel aangekaart en ook dat ik hier last van heb en me met regelmatig eenzaam voel.
Maar het blijft zoals het is. Dan denk ik; hoe lang moet ik zo nog doorgaan met deze vriendschap? Ik zie het eigenlijk al minder als vriendschap.
En natuurlijk begrijp ik dat iedereen het druk heeft en als ze al met het andere groepje afspreken ze ook niet de dag erna met mij erbij willen maar waarom niet samen?
Ik heb een klein vriendinnengroepje, wat soort van bij elkaar gekomen is in de coronatijd. We waren toen heel hecht (in mijn beleving), spraken veel af. We zijn (met mij erbij) met 4 en de andere 3 hebben samen nog 2 andere vriendinnen + de aanhang. Zij spreken ook samen vaker af, er was een moment dat ik meegevraagd werd; dat wil zeggen: er werd aan mij gevraagd of ik mee wou en ik reageerde daar positief op en daarop werd gezegd dat ze dit eerst na gingen vragen aan de andere twee. Dat vond ik al vreemd, aangezien we niet op de basisschool zitten.
Vanuit de andere kwam ook het antwoord dat ze het liever niet hadden want dan zou de dynamiek misschien veranderen.
Voor het beeld: Ik ben een rustig persoon, totaal niet druk of overheersend en ik kan eigenlijk altijd met iedereen goed overweg, ben wel een kat uit de boom kijk type in een grotere groep.
Dat heeft me toen best wel gekwetst. Ik heb me daar overheen gezet.
Inmiddels gooi ik regelmatig in de groep om af te spreken, drankje doen enz. Het is zelden dat iemand kan. Of van 19 tot 22 oid. Meestal hoor ik dan dingen waaruit ik kan opmaken dat ze onderling wel afgesproken hebben. En dat is uiteraard geen probleem maar ik zit er toch mee dat ik nooit gevraagd wordt. Nooit 1 op 1 (zelden in elk geval).
Ook dat ze ook dingen plannen met de andere zonder mij doet mij toch meer pijn. Want ik denk dan: het is alleen ik die er niet bij zit dan. Iedereen zit erbij behalve ik.
Het ligt absoluut niet aan mij geven ze aan want ik heb dit dus wel aangekaart en ook dat ik hier last van heb en me met regelmatig eenzaam voel.
Maar het blijft zoals het is. Dan denk ik; hoe lang moet ik zo nog doorgaan met deze vriendschap? Ik zie het eigenlijk al minder als vriendschap.
En natuurlijk begrijp ik dat iedereen het druk heeft en als ze al met het andere groepje afspreken ze ook niet de dag erna met mij erbij willen maar waarom niet samen?
dinsdag 12 maart 2024 om 16:41
Heb ik ook eens gedaan. Was een vriendinnengroep vanuit de studententijd, dus toch een 4 a 5-tal jaar.NuEvenNiet schreef: ↑12-03-2024 13:05Dit zijn geen vriendinnen, maar kennissen.
Ik zou mijn verwachting aanpassen met dat het gewoon kennissen zijn en als je ze keer ziet is het gezellig en anders niet.
Helaas ook in zelfde schuitje gezeten je doet er weinig aan. Je zal denk nooit eerlijk te horen krijgen hoe of wat ze echt vinden.
Ik heb om deze reden ook uit een vriendinnengroep gestapt gaf me zoveel rust.
Juist tijdens het begin vd Corona-periode beseft dat ik me onzeker en zelfs verdrietig voelde nadat we iets hadden ondernomen. Toen uit de groep gestapt.
Eerlijk, het heeft wat jaren gekost om dit een plek te geven, uiteindelijk hebben we samen mooie momenten beleefd. En ook vervelend was het tegenkomen van een van de “leden”
Maar nu het al wat langer geleden is, kan ik zien waarom het is misgegaan. En het is hekelaar prima zo. Nu heb ik andere mensen in mijn leven (méér) toegelaten die beter bij me passen
Ik begrijp dat je bang bent voor een leger sociaal leven, maar dit is toch ook niet wat je wil… Gun jezelf beter dan dit
charlotte717 wijzigde dit bericht op 12-03-2024 16:44
0.21% gewijzigd
Veritas vos liberabit
dinsdag 12 maart 2024 om 16:42
Knuffel voor jou ook!Wombat schreef: ↑12-03-2024 16:10Ik snap het wel. Ik heb dit eigenlijk ook wel. Mijn hele leven al zo gehad.
Kennelijk ben ik gewoon niet zo leuk.
Dat doet wel wat met je zelfbeeld moet ik zeggen.
Maar na een leven van zelftwijfel, met regelmaat overgaand in zelfhaat, heb ik me er min of meer bij neergelegd.
Het doet af en toe wel pijn. Verjaardagen vier ik niet, ik ben ook niet getrouwd bijvoorbeeld, want er valt gewoon bijna niemand uit te nodigen. Die momenten zijn dan wel confronterend. Maar het is maar zo.
Ik ben hier ook bang voor voor mijn jongste, daarom probeer ik ook iets anders uit te dragen en stralen en wel de contacten op te zoeken maar intern bij mezelf is het een struggle moet ik zeggen.
Ik vraag me af of het niet leuk zijn is. Ik ben wel stiller dan bv mijn partner. Mijn man is heel enthousiast en neemt ook vaak mijn gesprekken over omdat ik of misschien te lang nadenk of hij zegt weleens dat ik niet doorpraat.
Ik praat ook niet makkelijk over niets of koetjes en kalfjes.
Maar het helpt allemaal niet nee. Ik ga er vaak al in met het idee dat ze mij niet leuk vinden. En voor mezelf denk ik nu ook vaker: dan niet. Maar ik wil dit niet later voor mijn jongste, die is nu 14 jaar. Maar heeft al een rottijd gehad op de lagere school. En kan ook af en toe zeggen dat hij altijd mensen moet vragen. Dan breekt mijn hart al.
Maar ik blijf bij mijn kids wel positief en ze mogen altijd vrienden uitnodigen; ik probeer leuke dingen te doen met hun. Ik maak zelfs contacten met andere moeder overigens. Ik app dan wel eens als hun kind bij ons is hoe het gaat. Maar ik krijg daar amper reactie op.
Voel ik me ook zo opdringerig. Maar ja hoe moet ik anders contacten zoeken? Waarom moet het zo soms zo moeilijk gaan denk ik dan.
dinsdag 12 maart 2024 om 16:51
Ik vind het rot voor je dat je de 'schuld' of het er iets aan kunnen doen bij jezelf legt. Het is nu eenmaal zo dat niet alle mensen goed bij je passen en je in bepaalde fases van je leven uit elkaar groeit. Ik zou hier ook niet meer in investeren, dat is echt je energie niet waard. Zoals al eerder gezegd: je hoeft echt niet de extraverte leukerd te zijn. Zoals ik je lees denk ik dat je iemand bent die ook heel goed een luisterend oor te bieden heeft. Maak daar je kracht van en praat jezelf niet de grond in. Het ligt écht niet aan hoe jij bent. 
Ik vind het heel goed dat je contacten met andere moeders zoekt. Mogelijk ontstaat daar iets leuks uit. Heb je hobby's? Misschien kun je daar ook wat contacten uit opdoen. Of vrienden van je partner waar je een goede klik mee hebt?
Ik vind het heel goed dat je contacten met andere moeders zoekt. Mogelijk ontstaat daar iets leuks uit. Heb je hobby's? Misschien kun je daar ook wat contacten uit opdoen. Of vrienden van je partner waar je een goede klik mee hebt?
dinsdag 12 maart 2024 om 17:06
Ik zoek inderdaad contact maar om dat verder te laten gaan lukt ook niet goed. Voel me dan zo opdringerig. Ik heb ook nul hobby's haha. Ik ga graag wat drinken, terrasje, gezellig kletsen hou ik echt wel van. Ik denk dat ik voorheen meer extraverter was maar dat nu ook niet meer zo goed durf. Daarbij woon ik in een dorp, waar je niet of moeilijk ergens tussenkomt, ik woon hier nu zo'n 2 jaar. Maar zelfs bij de voetbal van de jongste lukt het niet om er tussen te komen.Fidei schreef: ↑12-03-2024 16:51Ik vind het rot voor je dat je de 'schuld' of het er iets aan kunnen doen bij jezelf legt. Het is nu eenmaal zo dat niet alle mensen goed bij je passen en je in bepaalde fases van je leven uit elkaar groeit. Ik zou hier ook niet meer in investeren, dat is echt je energie niet waard. Zoals al eerder gezegd: je hoeft echt niet de extraverte leukerd te zijn. Zoals ik je lees denk ik dat je iemand bent die ook heel goed een luisterend oor te bieden heeft. Maak daar je kracht van en praat jezelf niet de grond in. Het ligt écht niet aan hoe jij bent.
Ik vind het heel goed dat je contacten met andere moeders zoekt. Mogelijk ontstaat daar iets leuks uit. Heb je hobby's? Misschien kun je daar ook wat contacten uit opdoen. Of vrienden van je partner waar je een goede klik mee hebt?
dinsdag 12 maart 2024 om 17:45
Wat rot TO. Wil je zelf graag meer contacten? Of heb je het idee dat dat 'hoort' en/of dat moet laten zien aan je jongste hoe het hoort? Want niet iedereen hoeft veel vrienden.
Als je zelf echt behoefte hebt aan meer vrienden lijkt me dit heel moeilijk. Ik ben er zelf ook niet goed in.
Nu je jongste al 14 is is via de kinderen contacten opbouwen denk ik niet meer zo voor de hand liggend. Over een 14 jarige de ouders appen hoe het gaat is bijvoorbeeld heel anders dan over een 7 jarige. Ik zou ook niet zo goed weten hoe ik op zo'n appje zou moeten reageren.
Mss toch maar op zoek naar een hobby? Of de dingen doen die je wilt en daarbij mensen meevragen. Maar het ook doen als ze niet kunnen/willen. Dus "ik ga vrijdag naar de bios, zin om mee te gaan?".
Als je zelf echt behoefte hebt aan meer vrienden lijkt me dit heel moeilijk. Ik ben er zelf ook niet goed in.
Nu je jongste al 14 is is via de kinderen contacten opbouwen denk ik niet meer zo voor de hand liggend. Over een 14 jarige de ouders appen hoe het gaat is bijvoorbeeld heel anders dan over een 7 jarige. Ik zou ook niet zo goed weten hoe ik op zo'n appje zou moeten reageren.
Mss toch maar op zoek naar een hobby? Of de dingen doen die je wilt en daarbij mensen meevragen. Maar het ook doen als ze niet kunnen/willen. Dus "ik ga vrijdag naar de bios, zin om mee te gaan?".
dinsdag 12 maart 2024 om 18:47
Goeie tip!
Soms laten mensen na een tijdje niks meer horen, probeer jezelf dat niet aantetrekken.
dinsdag 12 maart 2024 om 22:23
Vervelend TO, maar ik denk ook dat het beter is om niet nog meer energie in deze vriendschappen te steken.
Ook al zitten jullie bij elkaar zit je nog niet echt in een fijne sfeer, kost jou weer energie en geeft je achteraf een rotgevoel, en lijkt mij dat je juist energie van leuke avonden moet krijgen.
Je gaat aan jezelf twijfelen en je wordt alleen maar onzeker. Heel zonde van de tijd en moeite die je erin steekt.
Het is misschien lastiger om nieuwe contacten te maken en die onderhouden, maar wat ik van je lees, denk ik dat je een hele fijne vriendin bent voor een ander. Laat je niet ontmoedigen en hou die 2 anderen vriendinnen dichtbij als zij wel tijd met je willen doorbrengen.
Ik heb zelf een brede kennissenkring als we mekaar zien is het gezellig, maar ik heb maar 3 hele goede vriendinnen die me nemen zoals ik ben en dat is goud waard en genoeg.
Ook al zitten jullie bij elkaar zit je nog niet echt in een fijne sfeer, kost jou weer energie en geeft je achteraf een rotgevoel, en lijkt mij dat je juist energie van leuke avonden moet krijgen.
Je gaat aan jezelf twijfelen en je wordt alleen maar onzeker. Heel zonde van de tijd en moeite die je erin steekt.
Het is misschien lastiger om nieuwe contacten te maken en die onderhouden, maar wat ik van je lees, denk ik dat je een hele fijne vriendin bent voor een ander. Laat je niet ontmoedigen en hou die 2 anderen vriendinnen dichtbij als zij wel tijd met je willen doorbrengen.
Ik heb zelf een brede kennissenkring als we mekaar zien is het gezellig, maar ik heb maar 3 hele goede vriendinnen die me nemen zoals ik ben en dat is goud waard en genoeg.
Het ergste moet nog komen!
woensdag 13 maart 2024 om 10:24
Ik zou de pleister er in 1 X af halen. Gewoon helemaal niet meer op komen dagen. Alles wat je er nu nog in steekt qua tijd en moeite is verspild.viamia schreef: ↑12-03-2024 11:06Ik zou als eerste stoppen met dingen aangeven. En gewoon steeds minder komen opdagen, laat het maar gewoon doodbloeden. Je hoeft jezelf niet te verantwoorden, doen zij ook niet. Je wordt er onzeker van omdat je focus hier te veel op ligt. Ga met andere mensen afspreken of nieuwe dingen ondernemen die je zelfvertrouwen en energie en gezelligheid opleveren. Dit kost je te veel energie.
Je maakt jezelf echt te klein ten opzichte van deze mensen. Jij mag ook bepalen dat jij er geen zin meer in hebt om er maar half bij te horen.
Dus lekker uit de groepsapp, eventueel een heel korte uitleg en verder gaan. Dat is ook beter voor je eigenwaarde denk ik, dan neem je het heft echt helemaal in handen. Wellicht voelt dat onnatuurlijk maar je geeft dan niet alleen en signaal maar hen maar ook naar jezelf.
woensdag 13 maart 2024 om 10:28
TS, voor zover dit op te maken is uit wat posts: je lijkt me een prettig persoon. Relaxed en met zelfreflectie (misschien iets te veel). Ik denk eigenlijk dat het zeer goed mogelijk is dat dit gewoon een stelletje haaibaaien zijn en jij daar niet bij past. Laat het je in ieder geval niet uit het veld slaan.
woensdag 13 maart 2024 om 11:19
andnowwedance schreef: ↑13-03-2024 10:24Ik zou de pleister er in 1 X af halen. Gewoon helemaal niet meer op komen dagen. Alles wat je er nu nog in steekt qua tijd en moeite is verspild.
Dus lekker uit de groepsapp, eventueel een heel korte uitleg en verder gaan. Dat is ook beter voor je eigenwaarde denk ik, dan neem je het heft echt helemaal in handen. Wellicht voelt dat onnatuurlijk maar je geeft dan niet alleen en signaal maar hen maar ook naar jezelf.
Ben wel benieuwd welke korte uitleg je dan gaat geven? Want mij nooit gelukt om iets te tikken waarbij mijn eigenwaarde meer zou stijgen dan gewoon de boel stil afkappen.
Ben tijdje geleden gewoon uit een groepsapp gestapt nadat er na bijna 30 jaar gedoe was met 1 iemand, ik echt al tijdje heel ziek was en nooit wat kwam van de rest naar mij toe. Dacht echt, wtf moet ik nog met deze mensen?
Ik heb 200x bedacht wat ik zou tikken maar heb nooit wat gestuurd, vond allemaal te dramatisch ofzo?
Gewoon eruit stappen ( deed wel nadat al tijdje stil was) zonder iets te zeggen is eigenlijk best duidelijk, al denk ik wel, had ik wat moeten zeggen?
woensdag 13 maart 2024 om 11:25
Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik bedoelde meer een soort aankondiging van "Ik heb geen behoefte meer aan dit contact". Maar dat hoeft helemaal niet inderdaad.Lucifee2024 schreef: ↑13-03-2024 11:19Ben wel benieuwd welke korte uitleg je dan gaat geven? Want mij nooit gelukt om iets te tikken waarbij mijn eigenwaarde meer zou stijgen dan gewoon de boel stil afkappen.
Ben tijdje geleden gewoon uit een groepsapp gestapt nadat er na bijna 30 jaar gedoe was met 1 iemand, ik echt al tijdje heel ziek was en nooit wat kwam van de rest naar mij toe. Dacht echt, wtf moet ik nog met deze mensen?
Ik heb 200x bedacht wat ik zou tikken maar heb nooit wat gestuurd, vond allemaal te dramatisch ofzo?
Gewoon eruit stappen ( deed wel nadat al tijdje stil was) zonder iets te zeggen is eigenlijk best duidelijk, al denk ik wel, had ik wat moeten zeggen?
Je hebt het goed gedaan, je bent ze niks verschuldigd (en TS is dat ook niet) en het is duidelijk zat.
woensdag 13 maart 2024 om 11:26
als je houdt van gezellig kletsen kan je dat ook in een vrijwilligers setting inzetten. BV bardienst op de voetbalvereniging van je zoon of iets in plaatselijk verzorgingstehuis bv.Chloe81Mom schreef: ↑12-03-2024 17:06Ik zoek inderdaad contact maar om dat verder te laten gaan lukt ook niet goed. Voel me dan zo opdringerig. Ik heb ook nul hobby's haha. Ik ga graag wat drinken, terrasje, gezellig kletsen hou ik echt wel van. Ik denk dat ik voorheen meer extraverter was maar dat nu ook niet meer zo goed durf. Daarbij woon ik in een dorp, waar je niet of moeilijk ergens tussenkomt, ik woon hier nu zo'n 2 jaar. Maar zelfs bij de voetbal van de jongste lukt het niet om er tussen te komen.
Je bent duidelijk eenzaam en dat is verdrietig, maar misschien kom je bij anderen desperaat over
woensdag 13 maart 2024 om 11:29
Chloe81Mom schreef: ↑12-03-2024 12:49Ik zal het even nader toelichten:
"mijn groepje" bestaat uit drie vriendinnen en met 1 ben ik al heel lang soort van vriendin. Onze mannen (mijn ex man) zijn vrienden. Na mijn scheiding heeft ze mij ook min of meer laten ' vallen ' . Er was in elk geval even geen contact. Dit is weer gekomen, ongeveer 5 jaar geleden. Voor corona in elk geval. Toen waren we een groepje van 3 (met een andere vriendin erbij die ik ook al kende). In de corona tijd is nummer 4 erbij gekomen. Dus eigenlijk ben ik er niet bijgekomen, ik was er al
Maar de andere drie hebben ook nog dat andere groepje ja.
Ik heb een hele tijd terug aangegeven dat ik me gewoon vaker best alleen voel, ook door de scheiding nog, ik heb een nieuwe relatie, allemaal leuk maar ook moeilijk met momenten. Om die reden kwetst het dat ik niet mee 'mag'.
En dat er weinig tijd is om af te spreken en ik snap wel dat ze het druk hebben en ik wat minder omdat ik gewoon veel mensen ben kwijtgeraakt na de scheiding. Dat heb ik niet allemaal opnieuw op kunnen bouwen.
Door de scheiding voel je je zo alleen zeg je, maar die scheiding is al minimaal een jaar of 7 geleden als ik het goed inschat? Ik denk dat je teveel hangt aan die ene 'vriendin' waarvan jij vindt dat ze je heeft laten vallen en de andere twee die ook in dat 'groepje' zitten, dat jij eigenlijk vindt dat zij jouw oplossing moeten zijn. Dat is duidelijk niet wat zij willen, dus dat moet je echt niet meer bij hen leggen.
Ik heb het gevoel dat je erg eenzaam bent in je nieuwe relatie. En voor jezelf ook geen fijne bezigheden/hobby's hebt. Daar zou ik beginnen, van daaruit kunnen namelijk ook weer leuke contacten ontstaan. Maar als je zelf niet goed in je vel zit is dat nou eenmaal geen heel goed vertrekpunt voor nieuwe leuke (diepere) contacten. Dus daar zou ik eerst mee aan de slag gaan.
woensdag 13 maart 2024 om 15:22
Ik vind het wel verdrietig voor je TO. Je leest alsof je het hart op de goede plek hebt en je wat verloren voelt. Eens met de rest, sluit dit af, hier haal je niet uit wat je wil halen en het trekt je naar beneden. En ga dan eropuit. Je hebt geen hobby's schrijf je, nou daar is het nooit te laat voor. Probeer open te staan voor verschillende contacten, van de oudere buurvrouw tot een veel jongere collega. Vriendschappen hoeven niet allemaal te zijn met vier leeftijdsgenoten in een groepje, waarbij je partner ook nog bevriend is met de hunne. En ga bij het opbouwen van nieuwe vriendschappen je focus eens leggen op wat je interessant vindt aan diegene. Dat haalt de druk van 'ik moet nieuwe vrienden!' eraf en verschuift de aandacht naar mooie gesprekken met onbekenden.
Om een andere kant te belichten: vriendschappen die wat scheef lopen, waar de ander veel van mij nodig heeft en vice versa minder, merk ik dat het bijna altijd fout loopt. Dat is niet perse iemands schuld, maar wel de realiteit. Bij één vriendin had ik zo erg het gevoel dat ik haar dagen moest opvullen met mijn aanwezigheid, dat voelde als teveel druk én alsof ik tijdverdrijf ben en geen leuke vriendin om wie ik ben. Als ik dan voor mezelf spreek, zo'n vriendschap laat ik op de zelfde manier doodbloeden als het gedrag dat je vriendinnen laten zien. Ik vind het namelijk ook leuk om haar even te spreken, maar hoef haar niet heel veel in mijn leven omdat interesses uit elkaar lopen en, hoe vervelend ook, zij geen prioriteit is voor mij.
Nog even wat je zegt over je kind: ik snap heel goed dat je haar wil beschermen tegen de gevoelens die jij ervaart hieromheen, maar probeer het niet teveel te projecteren. Je kind is zijn of haar eigen iemand die je mag begeleiden in de zaken waar hij of zij tegenaan loopt. Hier ook een kind dat ik moet stimuleren op sociaal vlak en dan denk ik ook regelmatig 'poeh, dat gaat zoveel meer vanzelf bij andere kinderen, ik gun hem dat ook zo', maar die gevoelens helpen hem echt niet verder.
Succes!
Om een andere kant te belichten: vriendschappen die wat scheef lopen, waar de ander veel van mij nodig heeft en vice versa minder, merk ik dat het bijna altijd fout loopt. Dat is niet perse iemands schuld, maar wel de realiteit. Bij één vriendin had ik zo erg het gevoel dat ik haar dagen moest opvullen met mijn aanwezigheid, dat voelde als teveel druk én alsof ik tijdverdrijf ben en geen leuke vriendin om wie ik ben. Als ik dan voor mezelf spreek, zo'n vriendschap laat ik op de zelfde manier doodbloeden als het gedrag dat je vriendinnen laten zien. Ik vind het namelijk ook leuk om haar even te spreken, maar hoef haar niet heel veel in mijn leven omdat interesses uit elkaar lopen en, hoe vervelend ook, zij geen prioriteit is voor mij.
Nog even wat je zegt over je kind: ik snap heel goed dat je haar wil beschermen tegen de gevoelens die jij ervaart hieromheen, maar probeer het niet teveel te projecteren. Je kind is zijn of haar eigen iemand die je mag begeleiden in de zaken waar hij of zij tegenaan loopt. Hier ook een kind dat ik moet stimuleren op sociaal vlak en dan denk ik ook regelmatig 'poeh, dat gaat zoveel meer vanzelf bij andere kinderen, ik gun hem dat ook zo', maar die gevoelens helpen hem echt niet verder.
Succes!
woensdag 13 maart 2024 om 15:30
En wat betreft je kind: sommige kinderen hebben het op school lastig, maar zodra ze gaan studeren vinden ze 'soortgenoten' en gaat het sociaal contact veel makkelijker. Dit heb ik ook bij mijn zus gezien.
Voor die tijd ben je ook maar een beetje overgeleverd aan bij wie je in de klas of in het sportteam zit, dan moet je ook een beetje geluk hebben, terwijl je bij een vervolgopleiding je gelijk al een gemene deler hebt.
Het is echt niet perse dat dat altijd overgenomen is van ouders. Mijn ouders hebben nauwelijks vrienden (het is hard, maar waar, en ze lijken er zelf prima mee). Ik hecht zelf erg veel waarde aan vriendschappen en ben daar best trouw in. Ik heb vriendinnen die ik al 30 jaar ken, en vriendinnen die ik 3 jaar ken.
(overigens heb ik ook mijn portie gedoe met vriendschappen gehad, trekken aan de verkeerde vrienden toen ik jonger was, en heeft een hele goede vriendin (in mijn ogen) het ook een keer met me 'uitgemaakt' dus het is niet alsof het bij mij alleen maar makkelijk is op dat gebied)
Voor die tijd ben je ook maar een beetje overgeleverd aan bij wie je in de klas of in het sportteam zit, dan moet je ook een beetje geluk hebben, terwijl je bij een vervolgopleiding je gelijk al een gemene deler hebt.
Het is echt niet perse dat dat altijd overgenomen is van ouders. Mijn ouders hebben nauwelijks vrienden (het is hard, maar waar, en ze lijken er zelf prima mee). Ik hecht zelf erg veel waarde aan vriendschappen en ben daar best trouw in. Ik heb vriendinnen die ik al 30 jaar ken, en vriendinnen die ik 3 jaar ken.
(overigens heb ik ook mijn portie gedoe met vriendschappen gehad, trekken aan de verkeerde vrienden toen ik jonger was, en heeft een hele goede vriendin (in mijn ogen) het ook een keer met me 'uitgemaakt' dus het is niet alsof het bij mij alleen maar makkelijk is op dat gebied)
woensdag 13 maart 2024 om 17:38
Dit klinkt meer als een groepje dat leuk zou zijn voor af en toe afspreken als het jou uitkomt, dan als een groepje waar je van afhankelijk moet willen zijn. Ik zou het contact nu een tijd niet initiëren en op zoek gaan naar andere activiteiten, mensen en tijd besteden aan andere vriendinnen. Als ze je dan tzt een keer meevragen kun je kijken of je daar dan nog zin in hebt of niet.
woensdag 13 maart 2024 om 19:56
donderdag 14 maart 2024 om 09:17
Bedankt voor jullie reacties. Ja ik denk dit ook: dat ik soort van invulling ben. Mijn man vindt het zonde om het 'op te geven' maar inmiddels kan ik niets meer doen.
We zijn wel 3 jaar al 1 nachtje weggeweest. Maar ook hiervoor heb ik allerlei data's in de groep gegooid. Waarop er 1 kan op 1 dag. De rest kan nul van alle data's (zijn data's tot aan de meivakantie en dan gaan we ook). Hotel is al geboekt dus ik kan daar niet meer onderuit.
Maar het doet mij wel pijn dat kan ik niet ontkennen. Hoe kun je nu 8 weken lang nul tijd hebben?
Ik denk dat het bij mij alles bij elkaar is: ook mijn werk is dit het geval. En dat komt misschien door mijn functie; ik ben de enige in deze functie: soort secretaresse/adm. werker en ik word voor alle (rot) dingen ingeschakeld. Ik ben dat ook zat. Ik wil onderdeel van een team zijn en dat ben ik nu niet. Dus ook op mijn werk ben ik alleen.
Ik heb wel al 1 sollicitatie de deur uitgedaan. Nadeel is dat ik nu veel vrijheid op mijn werk heb en een goed salaris.
Daarbij is mijn man veel aan het werk (horeca) dus avond en weekenden zit ik alleen of met mijn kinderen.
Het is op dit moment nogal eenzaam ja. En dit heb ik dus wel gedeeld met dat clubje. Mijn andere vriendin woont verder weg en kan afspreken in juni.....
Mijn andere vriendin gaat elk weekend met haar man weg (ze hebben een huisje elders).
Dus dat is dan niet echt gezellig voor mij op deze manier. Ik verheug me nu op de dingen met mijn kinderen.
We zijn wel 3 jaar al 1 nachtje weggeweest. Maar ook hiervoor heb ik allerlei data's in de groep gegooid. Waarop er 1 kan op 1 dag. De rest kan nul van alle data's (zijn data's tot aan de meivakantie en dan gaan we ook). Hotel is al geboekt dus ik kan daar niet meer onderuit.
Maar het doet mij wel pijn dat kan ik niet ontkennen. Hoe kun je nu 8 weken lang nul tijd hebben?
Ik denk dat het bij mij alles bij elkaar is: ook mijn werk is dit het geval. En dat komt misschien door mijn functie; ik ben de enige in deze functie: soort secretaresse/adm. werker en ik word voor alle (rot) dingen ingeschakeld. Ik ben dat ook zat. Ik wil onderdeel van een team zijn en dat ben ik nu niet. Dus ook op mijn werk ben ik alleen.
Ik heb wel al 1 sollicitatie de deur uitgedaan. Nadeel is dat ik nu veel vrijheid op mijn werk heb en een goed salaris.
Daarbij is mijn man veel aan het werk (horeca) dus avond en weekenden zit ik alleen of met mijn kinderen.
Het is op dit moment nogal eenzaam ja. En dit heb ik dus wel gedeeld met dat clubje. Mijn andere vriendin woont verder weg en kan afspreken in juni.....
Mijn andere vriendin gaat elk weekend met haar man weg (ze hebben een huisje elders).
Dus dat is dan niet echt gezellig voor mij op deze manier. Ik verheug me nu op de dingen met mijn kinderen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
