Relaties
alle pijlers
Andere behandeling moeder-vader-stiefvader-schoonouders
maandag 7 januari 2008 om 11:42
Hallo allemaal.
Ik lees en post al geruime tijd op dit forum onder een andere nick. Omdat ik bang ben voor herkenbaarheid, heb ik voor een andere nicknaam gekozen om dit bericht te posten. Ik hoop dat jullie toch willen reageren.
Mijn vraag is de volgende. (Ik hou het bewust een beetje onpersoonlijk om niet te herkenbaar te zijn.)
Een jonge vrouw met gescheiden ouders (ik zal haar Ellen noemen) is zwanger. Bij de echo van 20 weken hoort ze of het een jongen of meisje wordt en vertelt dat gelijk aan haar moeder (en dus waarschijnlijk ook aan haar stiefvader, een man waarmee haar moeder destijds haar vader bedrogen heeft). Ellen's vader komt via-via te weten dat zijn dochter weet of het een jongen of meisje is, en tijdens een telefoongesprek met haar, vraagt hij of hij het ook mag weten. Zij antwoordt daarop dat ze het (voorlopig?) alleen aan haar moeder wil laten weten.
Ze vertelt het dus niet aan haar vader en schoonouders.
Haar vader voelt zich daardoor nogal op de tweede plaats gezet.
Ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet denken. Is het gebruikelijk om uitsluitend aan je moeder dat soort zaken te vertellen en het achter te houden voor je vader en schoonouders, als je met die mensen overigens een normale relatie hebt? Zouden jullie zoiets doen? En hoe zouden jullie reageren als je de vader was? Ik zou graag de mening van anderen hierover horen.
Ik lees en post al geruime tijd op dit forum onder een andere nick. Omdat ik bang ben voor herkenbaarheid, heb ik voor een andere nicknaam gekozen om dit bericht te posten. Ik hoop dat jullie toch willen reageren.
Mijn vraag is de volgende. (Ik hou het bewust een beetje onpersoonlijk om niet te herkenbaar te zijn.)
Een jonge vrouw met gescheiden ouders (ik zal haar Ellen noemen) is zwanger. Bij de echo van 20 weken hoort ze of het een jongen of meisje wordt en vertelt dat gelijk aan haar moeder (en dus waarschijnlijk ook aan haar stiefvader, een man waarmee haar moeder destijds haar vader bedrogen heeft). Ellen's vader komt via-via te weten dat zijn dochter weet of het een jongen of meisje is, en tijdens een telefoongesprek met haar, vraagt hij of hij het ook mag weten. Zij antwoordt daarop dat ze het (voorlopig?) alleen aan haar moeder wil laten weten.
Ze vertelt het dus niet aan haar vader en schoonouders.
Haar vader voelt zich daardoor nogal op de tweede plaats gezet.
Ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet denken. Is het gebruikelijk om uitsluitend aan je moeder dat soort zaken te vertellen en het achter te houden voor je vader en schoonouders, als je met die mensen overigens een normale relatie hebt? Zouden jullie zoiets doen? En hoe zouden jullie reageren als je de vader was? Ik zou graag de mening van anderen hierover horen.
maandag 7 januari 2008 om 13:17
Je kan een band niet afdwingen , je kan ook niet eisen dat je een gelijke behandeling moet hebben . Aangeven dat je er verdriet van hebt zónder beschuldigend te zijn kan wel , maar dan kan Ellen weer denken dat er gemanipuleerd wordt .
Pffffffffffffffffffff , t is dat ik al voor had genomen nooit te gaan scheiden , maar dit soort dingen wil je je jezelf en je kinderen toch gewoon bespáren , zeg .
Pffffffffffffffffffff , t is dat ik al voor had genomen nooit te gaan scheiden , maar dit soort dingen wil je je jezelf en je kinderen toch gewoon bespáren , zeg .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 7 januari 2008 om 13:19
Het komt op mij een beetje over alsof alleen Ellen verantwoordelijk is voor de relatie tussen haarzelf en haar vader, tussen haarzelf en haar moeder. En eigenlijk ook nog voor de relatie tussen haar vader en haar moeder. Kennelijk heeft ze daar last van, aangezien ze zo gevoelig reageert, het doet haar pijn.
Als Ellen aangeeft een intiemere band met haar moeder te hebben (of dat nou terecht is of niet), dan kan vader hoogstens proberen om zijn band met zijn dochter proberen te versterken, als Ellen dat ook wil. Als Ellen hier geen behoefte aan heeft, dan houdt het op en dan verandert er niets.
Ellens moeder zou Ellen er af en toe wel zachtjes op kunnen wijzen, zodat de vader niet gepasseerd wordt.
Volgens mij valt er met zwangeren best te praten hoor. Het is geen ziekte. Vraag haar eens hoe het komt dat ze zo gevoelig reageert.
Als Ellen aangeeft een intiemere band met haar moeder te hebben (of dat nou terecht is of niet), dan kan vader hoogstens proberen om zijn band met zijn dochter proberen te versterken, als Ellen dat ook wil. Als Ellen hier geen behoefte aan heeft, dan houdt het op en dan verandert er niets.
Ellens moeder zou Ellen er af en toe wel zachtjes op kunnen wijzen, zodat de vader niet gepasseerd wordt.
Volgens mij valt er met zwangeren best te praten hoor. Het is geen ziekte. Vraag haar eens hoe het komt dat ze zo gevoelig reageert.
maandag 7 januari 2008 om 13:20
quote:Nickynick schreef op 07 januari 2008 @ 13:15:
Bianca, dat is inderdaad het hele dilemma.
nick, ik heb geen idee wie jij bent maar wat rót voor je man ( gok ik ) .
Kan niemand anders eens tegen El zeggen dat als pa en ma nog samen waren geweest blablabla en dat het zo raar is dat ze nú wel dat onderscheid maakt , want waarom nú wel en vroeger niet . Zij blijft ten alle tijden wel paps zijn meid , al heeft zij dan een andere band met haar moeder .
O , en een stiefmoeder ( als jij dat bent ) lijkt me nou niet de meest aangewezen persoon voor zulke gesprekken . Heeft Ellen geen zus of broer of oma ?
Bianca, dat is inderdaad het hele dilemma.
nick, ik heb geen idee wie jij bent maar wat rót voor je man ( gok ik ) .
Kan niemand anders eens tegen El zeggen dat als pa en ma nog samen waren geweest blablabla en dat het zo raar is dat ze nú wel dat onderscheid maakt , want waarom nú wel en vroeger niet . Zij blijft ten alle tijden wel paps zijn meid , al heeft zij dan een andere band met haar moeder .
O , en een stiefmoeder ( als jij dat bent ) lijkt me nou niet de meest aangewezen persoon voor zulke gesprekken . Heeft Ellen geen zus of broer of oma ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 7 januari 2008 om 13:20
Nickynick, de mate van betrokkenheid en omzichtigheid die jouw teksten uitstralen geven mij het gevoel dat jij de nieuwe vriendin van Ellen's vader bent.
Mocht dat zo zijn, dan begrijp ik dat het je aan het hart gaat dat je partner verdriet heeft om de afstandelijkheid in de relatie met zijn dochter en dat jij het graag zou willen begrijpen, om hem te kunnen helpen, troosten.
Maar als zij duidelijk naar haar vader heeft aangegeven dat ze een itiemere band heeft met haar moeder, dan is dat pijnlijk, maar intimiteit kun je niet afdwingen of opeisen.
Het lijkt me veel meer in het belang van het geluk van vader om te bedenken hoe hij zo met zijn dochter om kan gaan dat hij een goede band met zijn kleinkind op kan bouwen.
Mocht dat zo zijn, dan begrijp ik dat het je aan het hart gaat dat je partner verdriet heeft om de afstandelijkheid in de relatie met zijn dochter en dat jij het graag zou willen begrijpen, om hem te kunnen helpen, troosten.
Maar als zij duidelijk naar haar vader heeft aangegeven dat ze een itiemere band heeft met haar moeder, dan is dat pijnlijk, maar intimiteit kun je niet afdwingen of opeisen.
Het lijkt me veel meer in het belang van het geluk van vader om te bedenken hoe hij zo met zijn dochter om kan gaan dat hij een goede band met zijn kleinkind op kan bouwen.
maandag 7 januari 2008 om 13:30
quote:Vl43inder schreef op 07 januari 2008 @ 13:19:
Het komt op mij een beetje over alsof alleen Ellen verantwoordelijk is voor de relatie tussen haarzelf en haar vader, tussen haarzelf en haar moeder. En eigenlijk ook nog voor de relatie tussen haar vader en haar moeder. Kennelijk heeft ze daar last van, aangezien ze zo gevoelig reageert, het doet haar pijn.
Ik begrijp dit niet, kun je dat wat verduidelijken? Waarom vind je dat?
Als Ellen aangeeft een intiemere band met haar moeder te hebben (of dat nou terecht is of niet), dan kan vader hoogstens proberen om zijn band met zijn dochter proberen te versterken, als Ellen dat ook wil. Als Ellen hier geen behoefte aan heeft, dan houdt het op en dan verandert er niets.
Ik denk inderdaad dat Ellen er geen behoefte aan heeft en dat het dus ophoudt.
Ellens moeder zou Ellen er af en toe wel zachtjes op kunnen wijzen, zodat de vader niet gepasseerd wordt.
Gezien de voorgeschiedenis, denk ik dat hier eerder het omgekeerde aan de hand is.
Volgens mij valt er met zwangeren best te praten hoor. Het is geen ziekte. Vraag haar eens hoe het komt dat ze zo gevoelig reageert.
Vlinder, dat is al gevraagd en toen heeft Ellen geantwoord dat haar vader dat uit zichzelf zou moeten weten. (Voor alle duidelijkheid: ik ben haar vader niet.) Ik denk dat er ook vermeden moet worden dat ze haar vader zou verwijten dat hij haar zwangerschap verpest door het over moeilijke dingen te willen hebben. Ik denk dat zo'n gesprek in elk geval uitgesteld moet worden tot een behoorlijke tijd na de geboorte.
Het komt op mij een beetje over alsof alleen Ellen verantwoordelijk is voor de relatie tussen haarzelf en haar vader, tussen haarzelf en haar moeder. En eigenlijk ook nog voor de relatie tussen haar vader en haar moeder. Kennelijk heeft ze daar last van, aangezien ze zo gevoelig reageert, het doet haar pijn.
Ik begrijp dit niet, kun je dat wat verduidelijken? Waarom vind je dat?
Als Ellen aangeeft een intiemere band met haar moeder te hebben (of dat nou terecht is of niet), dan kan vader hoogstens proberen om zijn band met zijn dochter proberen te versterken, als Ellen dat ook wil. Als Ellen hier geen behoefte aan heeft, dan houdt het op en dan verandert er niets.
Ik denk inderdaad dat Ellen er geen behoefte aan heeft en dat het dus ophoudt.
Ellens moeder zou Ellen er af en toe wel zachtjes op kunnen wijzen, zodat de vader niet gepasseerd wordt.
Gezien de voorgeschiedenis, denk ik dat hier eerder het omgekeerde aan de hand is.
Volgens mij valt er met zwangeren best te praten hoor. Het is geen ziekte. Vraag haar eens hoe het komt dat ze zo gevoelig reageert.
Vlinder, dat is al gevraagd en toen heeft Ellen geantwoord dat haar vader dat uit zichzelf zou moeten weten. (Voor alle duidelijkheid: ik ben haar vader niet.) Ik denk dat er ook vermeden moet worden dat ze haar vader zou verwijten dat hij haar zwangerschap verpest door het over moeilijke dingen te willen hebben. Ik denk dat zo'n gesprek in elk geval uitgesteld moet worden tot een behoorlijke tijd na de geboorte.
maandag 7 januari 2008 om 13:34
quote:dametje27 schreef op 07 januari 2008 @ 13:20:
Nickynick, de mate van betrokkenheid en omzichtigheid die jouw teksten uitstralen geven mij het gevoel dat jij de nieuwe vriendin van Ellen's vader bent.
Bijna goed: ik ben al vele jaren zijn vrouw.
Mocht dat zo zijn, dan begrijp ik dat het je aan het hart gaat dat je partner verdriet heeft om de afstandelijkheid in de relatie met zijn dochter en dat jij het graag zou willen begrijpen, om hem te kunnen helpen, troosten.
Goed gezien.
Maar als zij duidelijk naar haar vader heeft aangegeven dat ze een itiemere band heeft met haar moeder, dan is dat pijnlijk, maar intimiteit kun je niet afdwingen of opeisen.
Dat is me duidelijk.
Het lijkt me veel meer in het belang van het geluk van vader om te bedenken hoe hij zo met zijn dochter om kan gaan dat hij een goede band met zijn kleinkind op kan bouwen.
Ja, daar hebben we het inderdaad al over gehad. Dank je wel voor je reactie.
Nickynick, de mate van betrokkenheid en omzichtigheid die jouw teksten uitstralen geven mij het gevoel dat jij de nieuwe vriendin van Ellen's vader bent.
Bijna goed: ik ben al vele jaren zijn vrouw.
Mocht dat zo zijn, dan begrijp ik dat het je aan het hart gaat dat je partner verdriet heeft om de afstandelijkheid in de relatie met zijn dochter en dat jij het graag zou willen begrijpen, om hem te kunnen helpen, troosten.
Goed gezien.
Maar als zij duidelijk naar haar vader heeft aangegeven dat ze een itiemere band heeft met haar moeder, dan is dat pijnlijk, maar intimiteit kun je niet afdwingen of opeisen.
Dat is me duidelijk.
Het lijkt me veel meer in het belang van het geluk van vader om te bedenken hoe hij zo met zijn dochter om kan gaan dat hij een goede band met zijn kleinkind op kan bouwen.
Ja, daar hebben we het inderdaad al over gehad. Dank je wel voor je reactie.
maandag 7 januari 2008 om 13:38
Nick , misschien is vaders vroeger niet zo heel erg betrokken geweest bij het gezin en is moeders daarom er met een ander vandoor gegaan , of misschien is dát wat moeders Ellen verteld heeft , of is dat Ellens gevoel . Heel rot dat jouw man dat anders ervaart .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 7 januari 2008 om 13:42
quote:blijfgewoonbianca schreef op 07 januari 2008 @ 13:20:
[...]
nick, ik heb geen idee wie jij bent maar wat rót voor je man ( gok ik ) .
Goed gegokt. Bedankt voor je begrip ook!
Kan niemand anders eens tegen El zeggen dat als pa en ma nog samen waren geweest blablabla en dat het zo raar is dat ze nú wel dat onderscheid maakt , want waarom nú wel en vroeger niet . Zij blijft ten alle tijden wel paps zijn meid , al heeft zij dan een andere band met haar moeder .
O , en een stiefmoeder ( als jij dat bent ) lijkt me nou niet de meest aangewezen persoon voor zulke gesprekken . Heeft Ellen geen zus of broer of oma ?
Ze heeft inderdaad een zus/broer (wil niet te herkenbaar zijn) die helemaal anders met hun vader omgaan maar ook duidelijk aangegeven hebben zich er niet mee te willen bemoeien. Het lijkt ook alsof andere familieleden waar zowel mijn man als zijn dochter het goed mee kunnen vinden, ook niet in staat te zijn er iets aan te veranderen.
[...]
nick, ik heb geen idee wie jij bent maar wat rót voor je man ( gok ik ) .
Goed gegokt. Bedankt voor je begrip ook!
Kan niemand anders eens tegen El zeggen dat als pa en ma nog samen waren geweest blablabla en dat het zo raar is dat ze nú wel dat onderscheid maakt , want waarom nú wel en vroeger niet . Zij blijft ten alle tijden wel paps zijn meid , al heeft zij dan een andere band met haar moeder .
O , en een stiefmoeder ( als jij dat bent ) lijkt me nou niet de meest aangewezen persoon voor zulke gesprekken . Heeft Ellen geen zus of broer of oma ?
Ze heeft inderdaad een zus/broer (wil niet te herkenbaar zijn) die helemaal anders met hun vader omgaan maar ook duidelijk aangegeven hebben zich er niet mee te willen bemoeien. Het lijkt ook alsof andere familieleden waar zowel mijn man als zijn dochter het goed mee kunnen vinden, ook niet in staat te zijn er iets aan te veranderen.
maandag 7 januari 2008 om 13:47
quote:blijfgewoonbianca schreef op 07 januari 2008 @ 13:38:
Nick , misschien is vaders vroeger niet zo heel erg betrokken geweest bij het gezin
Hij was juist heel erg betrokken, dat is me heel duidelijk en is me ook door veel mensen bevestigd.
en is moeders daarom er met een ander vandoor gegaan , of misschien is dát wat moeders Ellen verteld heeft ,
Dat kan, er zijn in elk geval erg onfrisse dingen verteld aan anderen; ook aan Ellen is door haar moeder iets heel onaardigs over haar vader verteld maar we weten niet wat.
of is dat Ellens gevoel . Heel rot dat jouw man dat anders ervaart .
Nick , misschien is vaders vroeger niet zo heel erg betrokken geweest bij het gezin
Hij was juist heel erg betrokken, dat is me heel duidelijk en is me ook door veel mensen bevestigd.
en is moeders daarom er met een ander vandoor gegaan , of misschien is dát wat moeders Ellen verteld heeft ,
Dat kan, er zijn in elk geval erg onfrisse dingen verteld aan anderen; ook aan Ellen is door haar moeder iets heel onaardigs over haar vader verteld maar we weten niet wat.
of is dat Ellens gevoel . Heel rot dat jouw man dat anders ervaart .
maandag 7 januari 2008 om 13:49
Ik bedoelde 'nieuw' ook als een heel rekbaar begrip.
Ik meen overigens een idee te hebben wie je bent en ik vind het heel sneu voor jou(en ook discreet) dat je je genoodzaakt voelt om op je eigen forum een pseudoniem aan te nemen.
Ik zit zelf vreemdgenoeg in een soortgelijke situatie als Ellen, zij het dan dat de scheiding nog in volle gang is. Voor mijn moeder is mijn zwangerschap nu een manier om contact te zoeken met mij. Omdat ik de manier waarop zij mijn vader verlaten heeft erg vervelend vind ben ik inderdaad niet geneigd haar nieuwe partner op korte termijn te accepteren en ben ik op dit moment veel closer met mijn vader. Maar dat komt ook door de verschillende manier waarop ze beiden met hun breuk omgaan.
Ik gun het mijn moeder dat mijn zwangerschap 'gebruikt' als een manier om contact te hebben en affectie te tonen, omdat de verhoudingen op andere tereinen tussen ons nu zo verstoord zijn.
Ik meen overigens een idee te hebben wie je bent en ik vind het heel sneu voor jou(en ook discreet) dat je je genoodzaakt voelt om op je eigen forum een pseudoniem aan te nemen.
Ik zit zelf vreemdgenoeg in een soortgelijke situatie als Ellen, zij het dan dat de scheiding nog in volle gang is. Voor mijn moeder is mijn zwangerschap nu een manier om contact te zoeken met mij. Omdat ik de manier waarop zij mijn vader verlaten heeft erg vervelend vind ben ik inderdaad niet geneigd haar nieuwe partner op korte termijn te accepteren en ben ik op dit moment veel closer met mijn vader. Maar dat komt ook door de verschillende manier waarop ze beiden met hun breuk omgaan.
Ik gun het mijn moeder dat mijn zwangerschap 'gebruikt' als een manier om contact te hebben en affectie te tonen, omdat de verhoudingen op andere tereinen tussen ons nu zo verstoord zijn.
maandag 7 januari 2008 om 13:50
Het kwam een beetje zo op mij over omdat er in het topic vrij veel aandacht werd besteed aan het feit dat Ellen deze moeilijke situatie had veroorzaakt. Terwijl ik vind dat niet zij deze situatie heeft veroorzaakt, maar het feit dat één iemand binnen deze relaties ontevreden over de relatie is, Ellen is dat kennelijk niet.
Het kan natuurlijk zijn dat Ellen helemaal geen (te) grote verantwoordelijkheid in de relaties heeft, zo voelde ik het alleen (misschien dus geheel ten onrechte). Kwam ook doordat je vertelde dat het moeilijk is om met haar te praten, dat ze heel gevoelig reageert. Meestal komt zoiets omdat iemand de positie waarin zij zit niet prettig vindt, en dat deze zelfs pijn doet.
Het kan natuurlijk zo zijn dat de moeder van Ellen het juist in de hand werkt dat de vader gepasseerd wordt. Hier kun je jammer genoeg niet zo veel aan doen (behalve als je Ellens moeder zelf bent natuurlijk), negeren en van het positieve uitgaan lijkt me het beste voor de vader en partner van de vader. En zelf het goede voorbeeld geven natuurlijk.
Haar vader zou uit zichzelf moeten weten waarom ze zo gevoelig reageert. Is dat zo, heeft hij vermoedens? Het kan best zo zijn dat haar vader zo boos is geweest op haar moeder dat haar dat nog steeds een beetje pijn doet. En dat ze een muur optrekt om het ongemak niet te voelen. Kinderen kunnen zich heel erg met een van de ouders identificeren. En ondanks dat Ellen nu volwassen is, kan die muur nog best overeind staan.
Het kan natuurlijk zijn dat Ellen helemaal geen (te) grote verantwoordelijkheid in de relaties heeft, zo voelde ik het alleen (misschien dus geheel ten onrechte). Kwam ook doordat je vertelde dat het moeilijk is om met haar te praten, dat ze heel gevoelig reageert. Meestal komt zoiets omdat iemand de positie waarin zij zit niet prettig vindt, en dat deze zelfs pijn doet.
Het kan natuurlijk zo zijn dat de moeder van Ellen het juist in de hand werkt dat de vader gepasseerd wordt. Hier kun je jammer genoeg niet zo veel aan doen (behalve als je Ellens moeder zelf bent natuurlijk), negeren en van het positieve uitgaan lijkt me het beste voor de vader en partner van de vader. En zelf het goede voorbeeld geven natuurlijk.
Haar vader zou uit zichzelf moeten weten waarom ze zo gevoelig reageert. Is dat zo, heeft hij vermoedens? Het kan best zo zijn dat haar vader zo boos is geweest op haar moeder dat haar dat nog steeds een beetje pijn doet. En dat ze een muur optrekt om het ongemak niet te voelen. Kinderen kunnen zich heel erg met een van de ouders identificeren. En ondanks dat Ellen nu volwassen is, kan die muur nog best overeind staan.
maandag 7 januari 2008 om 13:58
quote:dametje27 schreef op 07 januari 2008 @ 13:49:
Ik bedoelde 'nieuw' ook als een heel rekbaar begrip.
Ik meen overigens een idee te hebben wie je bent en ik vind het heel sneu voor jou(en ook discreet) dat je je genoodzaakt voelt om op je eigen forum een pseudoniem aan te nemen.
Ik zit zelf vreemdgenoeg in een soortgelijke situatie als Ellen, zij het dan dat de scheiding nog in volle gang is. Voor mijn moeder is mijn zwangerschap nu een manier om contact te zoeken met mij. Omdat ik de manier waarop zij mijn vader verlaten heeft erg vervelend vind ben ik inderdaad niet geneigd haar nieuwe partner op korte termijn te accepteren en ben ik op dit moment veel closer met mijn vader. Maar dat komt ook door de verschillende manier waarop ze beiden met hun breuk omgaan.
Ik gun het mijn moeder dat mijn zwangerschap 'gebruikt' als een manier om contact te hebben en affectie te tonen, omdat de verhoudingen op andere tereinen tussen ons nu zo verstoord zijn.
Dametje, eerst even: gefeliciteerd met je zwangerschap! Jammer dat je vader en moeder net nu aan het scheiden zijn.
Ik vind je bericht erg interessant. Dus ondanks dat je de manier waarop je moeder je vader verlaten heeft, vervelend vindt, ga je als compensatie daarvoor, met je moeder meer delen over je zwangerschap dan met je vader? Dat kan ik begrijpen, zolang het om typisch vrouwelijke dingen gaat. Maar zou je ook aan je moeder vertellen of het een jongetje of meisje is, en niet aan je vader en schoonouders?
Verder is er een behoorlijk verschil tussen jou en Ellen: Ellen heeft nooit laten merken dat ze de manier waarop haar moeder van haar vader gescheiden is vervelend vond en het lijkt soms alsof ze die nieuwe partner van haar moeder voor haar eigen vader plaatst. Ik kan niets anders bedenken dan dat ze volkomen verkeerd ingelicht is over wat er destijds allemaal gebeurd is;
Ik bedoelde 'nieuw' ook als een heel rekbaar begrip.
Ik meen overigens een idee te hebben wie je bent en ik vind het heel sneu voor jou(en ook discreet) dat je je genoodzaakt voelt om op je eigen forum een pseudoniem aan te nemen.
Ik zit zelf vreemdgenoeg in een soortgelijke situatie als Ellen, zij het dan dat de scheiding nog in volle gang is. Voor mijn moeder is mijn zwangerschap nu een manier om contact te zoeken met mij. Omdat ik de manier waarop zij mijn vader verlaten heeft erg vervelend vind ben ik inderdaad niet geneigd haar nieuwe partner op korte termijn te accepteren en ben ik op dit moment veel closer met mijn vader. Maar dat komt ook door de verschillende manier waarop ze beiden met hun breuk omgaan.
Ik gun het mijn moeder dat mijn zwangerschap 'gebruikt' als een manier om contact te hebben en affectie te tonen, omdat de verhoudingen op andere tereinen tussen ons nu zo verstoord zijn.
Dametje, eerst even: gefeliciteerd met je zwangerschap! Jammer dat je vader en moeder net nu aan het scheiden zijn.
Ik vind je bericht erg interessant. Dus ondanks dat je de manier waarop je moeder je vader verlaten heeft, vervelend vindt, ga je als compensatie daarvoor, met je moeder meer delen over je zwangerschap dan met je vader? Dat kan ik begrijpen, zolang het om typisch vrouwelijke dingen gaat. Maar zou je ook aan je moeder vertellen of het een jongetje of meisje is, en niet aan je vader en schoonouders?
Verder is er een behoorlijk verschil tussen jou en Ellen: Ellen heeft nooit laten merken dat ze de manier waarop haar moeder van haar vader gescheiden is vervelend vond en het lijkt soms alsof ze die nieuwe partner van haar moeder voor haar eigen vader plaatst. Ik kan niets anders bedenken dan dat ze volkomen verkeerd ingelicht is over wat er destijds allemaal gebeurd is;
maandag 7 januari 2008 om 14:05
quote:Vl43inder schreef op 07 januari 2008 @ 13:50:
Haar vader zou uit zichzelf moeten weten waarom ze zo gevoelig reageert. Is dat zo, heeft hij vermoedens?
Nee, we hebben het er al heel veel over gehad maar begrijpen er niets van.
Het kan best zo zijn dat haar vader zo boos is geweest op haar moeder dat haar dat nog steeds een beetje pijn doet.
Natuurlijk was haar vader boos op haar moeder, maar hij heeft daar tegenover Ellen niets van laten merken, of althans niet opzettelijk. Dit in tegenstelling tot haar moeder, die (volgens getuigenissen van vrienden) openlijk haatgevoelens uitte over haar ex-man in het bijzijn van hun kinderen. Ik weet dat dit allemaal nogal zwart-wit klinkt, maar mijn man is echt een ontzettende lieverd en een heel gewetensvolle vader; hij heeft altijd geprobeerd om zijn kinderen met de scheiding zo min mogelijk te belasten. .
En dat ze een muur optrekt om het ongemak niet te voelen.
Dat zou inderdaad heel goed kunnen: ze voelt zich ongemakkelijk over iets (bijv. dat ze haar vader systematisch achterstelt) en houdt hem daarom op een afstand. Een vicieuze cirkel dus.
Kinderen kunnen zich heel erg met een van de ouders identificeren. En ondanks dat Ellen nu volwassen is, kan die muur nog best overeind staan.
Haar vader zou uit zichzelf moeten weten waarom ze zo gevoelig reageert. Is dat zo, heeft hij vermoedens?
Nee, we hebben het er al heel veel over gehad maar begrijpen er niets van.
Het kan best zo zijn dat haar vader zo boos is geweest op haar moeder dat haar dat nog steeds een beetje pijn doet.
Natuurlijk was haar vader boos op haar moeder, maar hij heeft daar tegenover Ellen niets van laten merken, of althans niet opzettelijk. Dit in tegenstelling tot haar moeder, die (volgens getuigenissen van vrienden) openlijk haatgevoelens uitte over haar ex-man in het bijzijn van hun kinderen. Ik weet dat dit allemaal nogal zwart-wit klinkt, maar mijn man is echt een ontzettende lieverd en een heel gewetensvolle vader; hij heeft altijd geprobeerd om zijn kinderen met de scheiding zo min mogelijk te belasten. .
En dat ze een muur optrekt om het ongemak niet te voelen.
Dat zou inderdaad heel goed kunnen: ze voelt zich ongemakkelijk over iets (bijv. dat ze haar vader systematisch achterstelt) en houdt hem daarom op een afstand. Een vicieuze cirkel dus.
Kinderen kunnen zich heel erg met een van de ouders identificeren. En ondanks dat Ellen nu volwassen is, kan die muur nog best overeind staan.
maandag 7 januari 2008 om 14:10
Dag Nickynick,
Dank je wel. Ik ben eigenlijk wel blij dat in tijden van ontwrichting er ook nog dingen gebeuren waar de hele familie zich op verheugd.
Ja natuurlijk is de situatie ook heel anders op een aantal gebieden. Waar het hart van vol is loopt de mond van over bij mij geloof ik. Ik deel echter niet meer met mijn moeder bij wijze van compensatie. Maar het is het enige terrein van mijn leven dat ik nu niet voor haar afscherm. Omdat mijn kind langer haar kleinkind zal zijn dan mijn (hopelijk enigszins tijdelijke gevoelens) van verdriet en woede zullen duren. Ik denk aan de lange termijn.
Mijn vader weet zeker niet minder.
Maar even terug naar Ellen. Als zij destijds volledig verkeerd is ingelicht dan zou dat bij haar broer/zus toch ook geprobeerd moeten zijn? En daarbij is het blijkbaar niet gelukt?
Verder kan het natuurlijk zijn dat de nieuwe partner van haar moeder in haar ogen misschien echt veel beter bij haar moeder past, hoe naar de breuk ook geweest moge zijn. Maar ik kan mij er vanuit mijn perspectief inderdaad ook weinig bij voorstellen.
Dank je wel. Ik ben eigenlijk wel blij dat in tijden van ontwrichting er ook nog dingen gebeuren waar de hele familie zich op verheugd.
Ja natuurlijk is de situatie ook heel anders op een aantal gebieden. Waar het hart van vol is loopt de mond van over bij mij geloof ik. Ik deel echter niet meer met mijn moeder bij wijze van compensatie. Maar het is het enige terrein van mijn leven dat ik nu niet voor haar afscherm. Omdat mijn kind langer haar kleinkind zal zijn dan mijn (hopelijk enigszins tijdelijke gevoelens) van verdriet en woede zullen duren. Ik denk aan de lange termijn.
Mijn vader weet zeker niet minder.
Maar even terug naar Ellen. Als zij destijds volledig verkeerd is ingelicht dan zou dat bij haar broer/zus toch ook geprobeerd moeten zijn? En daarbij is het blijkbaar niet gelukt?
Verder kan het natuurlijk zijn dat de nieuwe partner van haar moeder in haar ogen misschien echt veel beter bij haar moeder past, hoe naar de breuk ook geweest moge zijn. Maar ik kan mij er vanuit mijn perspectief inderdaad ook weinig bij voorstellen.
maandag 7 januari 2008 om 14:13
Het kan natuurlijk heel goed zijn dat ze verkeerd is ingelicht over de scheiding, misschien is ze alleen maar eenzijdig ingelicht. Is haar vader ook open tegenover haar geweest? Kan zijn dat Ellen zich gepasseerd voelde door hem als hij haar (volgens haar) niet voldoende heeft ingelicht.
Ellens moeder heeft vast iets gemist in de relatie met haar vader, anders zoek je geen ander. Wellicht heeft ze dat met haar dochter besproken. Weet jouw man waarom zijn eerdere huwelijk strandde? Weet hij wat zijn rol hierin was? Het was vast niet zo dat Ellens moeder open stond voor een ander omdat ze gewoon een rotmens is.
Kennelijk voelt Ellen zich gekwetst door je man. Is Ellen iemand die zich gemakkelijk laat manipuleren door iemand? Bijvoorbeeld door haar moeder?
Misschien kan Ellens vader een brief schrijven met zijn verhaal (waarin hij zo fatsoenlijk mogelijk blijft) en over zijn gevoelens. Met als uitgangspunt dat hij het zo mooi vindt dat zijn dochter zwanger is en haar mist.
Ellens moeder heeft vast iets gemist in de relatie met haar vader, anders zoek je geen ander. Wellicht heeft ze dat met haar dochter besproken. Weet jouw man waarom zijn eerdere huwelijk strandde? Weet hij wat zijn rol hierin was? Het was vast niet zo dat Ellens moeder open stond voor een ander omdat ze gewoon een rotmens is.
Kennelijk voelt Ellen zich gekwetst door je man. Is Ellen iemand die zich gemakkelijk laat manipuleren door iemand? Bijvoorbeeld door haar moeder?
Misschien kan Ellens vader een brief schrijven met zijn verhaal (waarin hij zo fatsoenlijk mogelijk blijft) en over zijn gevoelens. Met als uitgangspunt dat hij het zo mooi vindt dat zijn dochter zwanger is en haar mist.
maandag 7 januari 2008 om 19:31
quote:dametje27 schreef op 07 januari 2008 @ 14:10:
Maar even terug naar Ellen. Als zij destijds volledig verkeerd is ingelicht dan zou dat bij haar broer/zus toch ook geprobeerd moeten zijn? En daarbij is het blijkbaar niet gelukt?
Nee, dat is niet gelukt. Zij zijn altijd een stuk 'nuchterder' geweest dan Ellen.
Verder kan het natuurlijk zijn dat de nieuwe partner van haar moeder in haar ogen misschien echt veel beter bij haar moeder past, hoe naar de breuk ook geweest moge zijn.
Waarschijnlijk 'past' die nieuwe man inderdaad beter bij haar moeder, maar dan nog zie ik niet in waarom dat dan voor Ellen een reden is om zich te gedragen zoals ze doet. Ik pas immers ook beter bij haar vader. Ik begrijp je redenering hier niet goed.
Maar ik kan mij er vanuit mijn perspectief inderdaad ook weinig bij voorstellen.
Maar even terug naar Ellen. Als zij destijds volledig verkeerd is ingelicht dan zou dat bij haar broer/zus toch ook geprobeerd moeten zijn? En daarbij is het blijkbaar niet gelukt?
Nee, dat is niet gelukt. Zij zijn altijd een stuk 'nuchterder' geweest dan Ellen.
Verder kan het natuurlijk zijn dat de nieuwe partner van haar moeder in haar ogen misschien echt veel beter bij haar moeder past, hoe naar de breuk ook geweest moge zijn.
Waarschijnlijk 'past' die nieuwe man inderdaad beter bij haar moeder, maar dan nog zie ik niet in waarom dat dan voor Ellen een reden is om zich te gedragen zoals ze doet. Ik pas immers ook beter bij haar vader. Ik begrijp je redenering hier niet goed.
Maar ik kan mij er vanuit mijn perspectief inderdaad ook weinig bij voorstellen.
maandag 7 januari 2008 om 19:44
quote:Vl43inder schreef op 07 januari 2008 @ 14:13:
Het kan natuurlijk heel goed zijn dat ze verkeerd is ingelicht over de scheiding, misschien is ze alleen maar eenzijdig ingelicht. Is haar vader ook open tegenover haar geweest?
Nee, er wordt immers altijd gezegd, door hulpverleners, dat je je kind niet mag belasten met die zaken. Als hij open had willen zijn, had hij moeten roddelen over haar moeder, en dat wilde hij niet.
Kan zijn dat Ellen zich gepasseerd voelde door hem als hij haar (volgens haar) niet voldoende heeft ingelicht.
Misschien, maar ze had het hem ook extra kwalijk kunnen nemen als hij het wel gedaan had. Je hoort wel meer dat kinderen het hun scheidende ouders kwalijk nemen als ze over de andere ouder 'roddelen' (ook als het puur de waarheid is).
Ellens moeder heeft vast iets gemist in de relatie met haar vader, anders zoek je geen ander. Wellicht heeft ze dat met haar dochter besproken. Weet jouw man waarom zijn eerdere huwelijk strandde? Weet hij wat zijn rol hierin was?
Nee, hem is alleen verteld dat het hele huwelijk weinig voorgesteld had. Als hij naar concrete dingen vroeg, werd daar niet op ingegaan. Ook is altijd ontkend dat er een andere man was, zelfs toen die al in huis was en de rol van stiefvader op zich genomen had. Dat moesten de kinderen voor hun vader verzwijgen, maar uiteraard is de waarheid uiteindelijk (na zo'n vier jaar) toch aan het licht gekomen.
Het was vast niet zo dat Ellens moeder open stond voor een ander omdat ze gewoon een rotmens is.
Kennelijk voelt Ellen zich gekwetst door je man.
Inderdaad, dat heeft ze wel eens gezegd maar ze weigert pertinent om te zeggen waardoor dat komt.
Is Ellen iemand die zich gemakkelijk laat manipuleren door iemand? Bijvoorbeeld door haar moeder?
Dat lijkt in elk geval zo te zijn.
Misschien kan Ellens vader een brief schrijven met zijn verhaal (waarin hij zo fatsoenlijk mogelijk blijft) en over zijn gevoelens. Met als uitgangspunt dat hij het zo mooi vindt dat zijn dochter zwanger is en haar mist.
Dat zou hij inderdaad kunnen doen over enige tijd (nu lijkt het me op dit ogenblik geen goed idee, om weer oude wonden open te halen). Hij heeft in het verleden al dikwijls brieven met zijn gevoelens aan haar geschreven, maar hij heeft nog nooit zijn visie over de scheiding gegeven, om niet over haar moeder te moeten roddelen. Misschien moet dat toch maar eens gebeuren.
Het kan natuurlijk heel goed zijn dat ze verkeerd is ingelicht over de scheiding, misschien is ze alleen maar eenzijdig ingelicht. Is haar vader ook open tegenover haar geweest?
Nee, er wordt immers altijd gezegd, door hulpverleners, dat je je kind niet mag belasten met die zaken. Als hij open had willen zijn, had hij moeten roddelen over haar moeder, en dat wilde hij niet.
Kan zijn dat Ellen zich gepasseerd voelde door hem als hij haar (volgens haar) niet voldoende heeft ingelicht.
Misschien, maar ze had het hem ook extra kwalijk kunnen nemen als hij het wel gedaan had. Je hoort wel meer dat kinderen het hun scheidende ouders kwalijk nemen als ze over de andere ouder 'roddelen' (ook als het puur de waarheid is).
Ellens moeder heeft vast iets gemist in de relatie met haar vader, anders zoek je geen ander. Wellicht heeft ze dat met haar dochter besproken. Weet jouw man waarom zijn eerdere huwelijk strandde? Weet hij wat zijn rol hierin was?
Nee, hem is alleen verteld dat het hele huwelijk weinig voorgesteld had. Als hij naar concrete dingen vroeg, werd daar niet op ingegaan. Ook is altijd ontkend dat er een andere man was, zelfs toen die al in huis was en de rol van stiefvader op zich genomen had. Dat moesten de kinderen voor hun vader verzwijgen, maar uiteraard is de waarheid uiteindelijk (na zo'n vier jaar) toch aan het licht gekomen.
Het was vast niet zo dat Ellens moeder open stond voor een ander omdat ze gewoon een rotmens is.
Kennelijk voelt Ellen zich gekwetst door je man.
Inderdaad, dat heeft ze wel eens gezegd maar ze weigert pertinent om te zeggen waardoor dat komt.
Is Ellen iemand die zich gemakkelijk laat manipuleren door iemand? Bijvoorbeeld door haar moeder?
Dat lijkt in elk geval zo te zijn.
Misschien kan Ellens vader een brief schrijven met zijn verhaal (waarin hij zo fatsoenlijk mogelijk blijft) en over zijn gevoelens. Met als uitgangspunt dat hij het zo mooi vindt dat zijn dochter zwanger is en haar mist.
Dat zou hij inderdaad kunnen doen over enige tijd (nu lijkt het me op dit ogenblik geen goed idee, om weer oude wonden open te halen). Hij heeft in het verleden al dikwijls brieven met zijn gevoelens aan haar geschreven, maar hij heeft nog nooit zijn visie over de scheiding gegeven, om niet over haar moeder te moeten roddelen. Misschien moet dat toch maar eens gebeuren.
maandag 7 januari 2008 om 19:59
quote:dametje27 schreef op 07 januari 2008 @ 13:49:
Ik meen overigens een idee te hebben wie je bent en ik vind het heel sneu voor jou(en ook discreet) dat je je genoodzaakt voelt om op je eigen forum een pseudoniem aan te nemen.
Dametje, ik wou hier nog even over zeggen dat ik dat doe om te voorkomen dat iemand uit Ellens omgeving mij herkent en dus iets over Ellen te weten zou komen waarvan Ellen zelf waarschijnlijk niet wil dat anderen het weten ; natuurlijk zou ik er geen probleem mee hebben als ik door de andere forummers herkend word.
Ik meen overigens een idee te hebben wie je bent en ik vind het heel sneu voor jou(en ook discreet) dat je je genoodzaakt voelt om op je eigen forum een pseudoniem aan te nemen.
Dametje, ik wou hier nog even over zeggen dat ik dat doe om te voorkomen dat iemand uit Ellens omgeving mij herkent en dus iets over Ellen te weten zou komen waarvan Ellen zelf waarschijnlijk niet wil dat anderen het weten ; natuurlijk zou ik er geen probleem mee hebben als ik door de andere forummers herkend word.
maandag 7 januari 2008 om 20:04
Bianca, het kwam per ongeluk uit dat Ellen het geslacht van de baby weet en aan haar moeder verteld heeft. Wij weten dus nog niet of het een jongen of meisje is. En dat is uiteraard ook niet van belang, wat van belang is, is dat ze het aan haar vader en schoonouders niet wil vertellen maar aan haar moeder wel. Ik probeer dat beter te begrijpen.
Hoe het precies uitgekomen is, wil ik liever niet schrijven (vanwege de herkenbaarheid), en het is in dit verhaal ook helemaal niet van belang.
Hoe het precies uitgekomen is, wil ik liever niet schrijven (vanwege de herkenbaarheid), en het is in dit verhaal ook helemaal niet van belang.
