Relaties
alle pijlers
Anderen nodig?
dinsdag 5 februari 2008 om 17:22
Ik vond dit onderwerp wel een eigen topic waard.
In hoeverre heb jij andere mensen nodig? Ikzelf weet dat dat heel beperkt is voor mij. Ik vind het fijn andere mensen om me heen te hebben áls die een meerwaarde vormen in mijn leven maar is er even niemand ga ik net zo makkelijk in mn eentje winkelen, zwemmen, whatever doen. Ik kan goed alleen zijn.
Een relatie hebben vind ik leuk, maar ik ben niet bereid alles te accepteren om die relatie maar in stand te houden. Als een man echt enorm saai blijkt, niet lief voor me is (en dan niet gewoon een dag een kuthumeur, wat iedereen wel eens heeft, maar chronisch) dan heb ik het wel gezien. Ik geef iemand graag een extra kans, dat wel. Maar niet om maar niet alleen te zijn.
Wat doe en laat jij allemaal voor gezelschap? Slijmen bij een groepje dat je eigenlijk niet leuk vind om maar niet alleen te zijn? Wel of niet? Crap accepteren van vrienden en lovers omdat je ze niet kwijt wil? Wel of niet? Je eigen grenzen verleggen, omdat de ander het ook niet doet? Wel of niet?
Ben wel benieuwd ook wat jullie beweegredenen en denkwijze dan is.
In hoeverre heb jij andere mensen nodig? Ikzelf weet dat dat heel beperkt is voor mij. Ik vind het fijn andere mensen om me heen te hebben áls die een meerwaarde vormen in mijn leven maar is er even niemand ga ik net zo makkelijk in mn eentje winkelen, zwemmen, whatever doen. Ik kan goed alleen zijn.
Een relatie hebben vind ik leuk, maar ik ben niet bereid alles te accepteren om die relatie maar in stand te houden. Als een man echt enorm saai blijkt, niet lief voor me is (en dan niet gewoon een dag een kuthumeur, wat iedereen wel eens heeft, maar chronisch) dan heb ik het wel gezien. Ik geef iemand graag een extra kans, dat wel. Maar niet om maar niet alleen te zijn.
Wat doe en laat jij allemaal voor gezelschap? Slijmen bij een groepje dat je eigenlijk niet leuk vind om maar niet alleen te zijn? Wel of niet? Crap accepteren van vrienden en lovers omdat je ze niet kwijt wil? Wel of niet? Je eigen grenzen verleggen, omdat de ander het ook niet doet? Wel of niet?
Ben wel benieuwd ook wat jullie beweegredenen en denkwijze dan is.
dinsdag 5 februari 2008 om 17:25
dinsdag 5 februari 2008 om 17:44
Zo en nu een reactie op wat je eigenlijk vroeg (draadje wat ik linkte heeft ermee te maken maar niet in alle opzichten letterlijk). Ik zou nooit samen willen zijn met mensen alleen maar om niet alleen te hoeven zijn. Relaties, vriendschappen, het moet iets positiefs aan mijn leven toevoegen, ik ben ontzettend klaar met contacten die alleen maar energie eisen en waar ik niets van terug krijg. Klinkt misschien wat egocentrisch, zo van voor wat hoort wat, maar ik voel me prima alleen en vind het zonde wanneer contacten me niet inspireren, ik er geen plezier aan beleef en het eigenlijk volslagen zinloos is.
Ik ben meerdere malen volledig alleen geweest, zelfverkozen kluizenaarsschap. En daar ben ik dankbaar voor, het heeft me heel erg duidelijk gemaakt wie ik ben en wat ik belangrijk vind.
Ik ben meerdere malen volledig alleen geweest, zelfverkozen kluizenaarsschap. En daar ben ik dankbaar voor, het heeft me heel erg duidelijk gemaakt wie ik ben en wat ik belangrijk vind.
dinsdag 5 februari 2008 om 17:51
Lijkt me een heel gezonde visie. Ik heb ongeveer hetzelfde. Aan de ene kant stel ik juist heel weinig eisen aan mijn gezelschap maar aan de andere kant heel veel. Ik vind uiterlijke zaken niet zo boeiend, ik voel mezelf juist meer op mn gemak bij mensen die een beetje relaxed kunnen zijn en niet altijd de coolste mooiste whatever willen zijn. Vriendschap is geen wedstrijd. Maar ik hecht wel enorme waarde aan betrouwbaarheid en zelfstandigheid. Claimgedrag roept allergische reacties bij mij op en traditie getrouw zijn weet ik ook niet echt te waarderen.
*moet ff eten maken, vriend zit heel hongerig te kijken, kom later hier nog op terug*
*moet ff eten maken, vriend zit heel hongerig te kijken, kom later hier nog op terug*
dinsdag 5 februari 2008 om 17:58
dinsdag 5 februari 2008 om 18:42
Ik ben een echt mensenmeisje, wat zoveel wil zeggen dat ik gewoon graag mensen om me heen heb.
En ja, dan natuurlijk wel een leuk stel mensen.
steek veel tijd in mijn vrienden en zij in mij, we hebben een hechte club en om eerlijk te zeggen, ik zou niet zonder ze willen!
Tuurlijk heb ik ook dagen dat ik lekker op mezelf wil zijn, maar ik ben op mijn best met vrienden en geliefden om me heen.
"heb" mijn vrienden en lief echter NIET omdat ik niet alleen kan zijn, ze voegen ook daadwerkelijk wat toe.
Liefs,Summer
En ja, dan natuurlijk wel een leuk stel mensen.
steek veel tijd in mijn vrienden en zij in mij, we hebben een hechte club en om eerlijk te zeggen, ik zou niet zonder ze willen!
Tuurlijk heb ik ook dagen dat ik lekker op mezelf wil zijn, maar ik ben op mijn best met vrienden en geliefden om me heen.
"heb" mijn vrienden en lief echter NIET omdat ik niet alleen kan zijn, ze voegen ook daadwerkelijk wat toe.
Liefs,Summer
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 5 februari 2008 om 19:07
Ja dat vind ik dus ook maar ik ga een stapje verder. Liever geen gezelschap als goed gezelschap en daarbij denk ik wel dat hoe meer je jezelf kunt geven (in ieder opzicht) hoe minder je natuurlijke behoefte aan anderen hebt. Ik ben behoorlijk laks in vriendschappen onderhouden. Er is er 1 die ik écht waardeer en waar ik ook echt moeite voor zou doen, en de rest.. mwah. Ok dat ze er zijn, ok als ze weer weg gaan, zoiets.
Voel me daar best aliën in soms. Heb echt nogal eens het idee dat het voor anderen veel zwaarder weegt en dat ik me door mijn houding hierin ook minder boeiend maak voor anderen. Maar het is ook een goed filter voor energie zuigende personen.
Voel me daar best aliën in soms. Heb echt nogal eens het idee dat het voor anderen veel zwaarder weegt en dat ik me door mijn houding hierin ook minder boeiend maak voor anderen. Maar het is ook een goed filter voor energie zuigende personen.
dinsdag 5 februari 2008 om 19:14
ik vind alleen zijn heerlijk maar ik vind het ook lekker om met echte vrienden samen te zijn.
ik heb het dan wel alleen over echte vrienden (die op een hand te te tellen zijn). Vrienden waarbij ik mezelf kan wezen, lekker ook gewoon niets hoef te zeggen etc etc. Vrienden die ik gerust een half jaar niet kan zien om dan weer op oude voet verder te kunnen gaan. ik steek daarom ook geen energie meer in mensen waar ik niets van terug krijg of wel iets van terug krijg maar dan alleen maar negativiteit. Daar is mijn leven te kort voor, ik wil ervan genieten samen met de vrienden die voor mij tellen (dus ook vriendjelief)
ik heb nooit mezelf bij mensen proberen te "verkopen" om er maar bij te horen dan maar liever alleen. Ik heb dit altijd gehad, waardoor ik soms inderdaad "eenzaam" was maar ik heb daar nooit problemen mee gehad
ik heb het dan wel alleen over echte vrienden (die op een hand te te tellen zijn). Vrienden waarbij ik mezelf kan wezen, lekker ook gewoon niets hoef te zeggen etc etc. Vrienden die ik gerust een half jaar niet kan zien om dan weer op oude voet verder te kunnen gaan. ik steek daarom ook geen energie meer in mensen waar ik niets van terug krijg of wel iets van terug krijg maar dan alleen maar negativiteit. Daar is mijn leven te kort voor, ik wil ervan genieten samen met de vrienden die voor mij tellen (dus ook vriendjelief)
ik heb nooit mezelf bij mensen proberen te "verkopen" om er maar bij te horen dan maar liever alleen. Ik heb dit altijd gehad, waardoor ik soms inderdaad "eenzaam" was maar ik heb daar nooit problemen mee gehad
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
dinsdag 5 februari 2008 om 19:21
Oh hihi ik bedoelde natuurlijk liever geen gezelschap als slecht gezelschap. (Lekker stom). Ik herken wel wat je zegt itsme26. Dat is ook wat ik onder vriendschap versta. Dat je elkaar niet kan zien voor maanden en dat alles als je elkaar dan weer ziet gewoon oké is. Ik had ooit een vriendin die moest perse elke week bellen en alles anders voelde ze zo'n afstand. Ik heb zelf echt een hekel aan 'verplichte nummertjes'. Verjaardagen ok, die ene keer per jaar kan k nog wel opbrengen, s vaak ook gezellig. Maar mensen die perse elke die en die dag moeten afspreken en bellen. Dat vind ik niet grappig meer.
Op dit moment heb ik alleen vrienden die er ook zo in staan. En das zooo relaxed. Gewoon bellen als je zin hebt, mailen als je wat te melden hebt en niet uit plichtsbesef ofzo. Die vrijheid vind ik echt essentieel. Verder heb ik het echt nodig een beetje uitgedaagd te worden. Dat hoeft niet in stevige discussies, maar gewoon dat iemand een 'eigen' manier van denken heeft waardoor jij ook weer uitgedaagd word je denken te verruimen.
Ik weet niet precies hoe ik het moet benoemen wat ik bedoel, maar het is denk ik een vorm van vooral zelfstandig denken, wat ik zoek in mensen. Of iemand het wel of juist helemaal niet met me eens is doet niet terzake.
Op dit moment heb ik alleen vrienden die er ook zo in staan. En das zooo relaxed. Gewoon bellen als je zin hebt, mailen als je wat te melden hebt en niet uit plichtsbesef ofzo. Die vrijheid vind ik echt essentieel. Verder heb ik het echt nodig een beetje uitgedaagd te worden. Dat hoeft niet in stevige discussies, maar gewoon dat iemand een 'eigen' manier van denken heeft waardoor jij ook weer uitgedaagd word je denken te verruimen.
Ik weet niet precies hoe ik het moet benoemen wat ik bedoel, maar het is denk ik een vorm van vooral zelfstandig denken, wat ik zoek in mensen. Of iemand het wel of juist helemaal niet met me eens is doet niet terzake.
dinsdag 5 februari 2008 om 19:27
Ik heb op zich niet zo'n probleem met alleen zijn. Ik kan me prima vermaken in mijn eentje. Ik vind het wel leuk om zo af en toe eens bij een vriendin langs te gaan en lekker te kletsen of met vrienden leuke dingen te doen. Het alleen dingen doen vind ik wel lastig. Niet zozeer omdat ik mij alleen voel ofzo maar op de een of andere manier ben ik toch gevoelig voor de omgeving. Ik moet er wel bij zeggen dat ik hier nooit last van had tot ik een keer in mijn eentje naar de bioscoop ging en er mensen achter mij heel hard gingen praten hoe vreemd zij het wel niet zouden vinden om alleen naar de bioscoop te gaan. Ik heb die hele film het natuurlijk enorm naar mijn zin gehad.. maar achteraf vond ik het maar vet kl*te en ben daarna niet zo vaak meer alleen geweest. Ik weet het enorm stomme reden maar het blijft door mijn hoofd spoken. Niet dat ik helemaal loop te zweten ofzo of nerveus wordt ik vond het gewoon een enorm debiele opmerking.
dinsdag 5 februari 2008 om 19:35
@ mararoulette, kan ik me wel voorstellen. Ik heb op school wel eens gehad dat ik alleen aan een tafeltje zat en dat een groepje uit m'n klas (heel lief bedoeld) kwam zeggen dat ik niet alleen hoefde te zitten, en ook heus wel bij hun mocht zitten. Terwijl ik het eigenlijk wel relaxed vond, lekker rustig. Maar die mensen gaan uit van zichzelf, zij zijn er te onzeker voor, en gaan er dus vanuit dat jij je ook wel ongemakkelijk zal voelen. Ik weet niet wat de intenties waren van de personen achter je maar dat zegt vooral iets over hun eigen zelfstandigheid.
Persoonlijk zie ik geen enkel rationeel argument waarom je niet alleen naar de bios zou kunnen gaan. Je word al bezig gehouden door de film, dus het lijkt me niet dat je daar per se anderen bij nodig hebt. Maar ik merk ook wel dat ik soms een dermate afwijkende manier van denken heb dat anderen er geen fuck meer van snappen en denken dat ik gek ben ofzo. Dat valt wel mee, vind ik zelf, maar ik ben gewoon niet erg conventioneel...
Ik zou zeggen, niets van aantrekken, maar ik kan me best voorstellen dat je op zo'n moment aan jezelf twijfelt. Heb ik ook weleens hoor dat ik denk van ben ik niet beter af met een beetje meer middelmatigheid. Was als de prijs die ik voor deze vrijheid en onafhankelijkheid betaal, te hoog gaat worden? Tot nu toe wegen de voordelen echter ruimschoots op tegen de nadelen. No drama's for me. En ik ben er ook wel trots op dat ik ben wie ik ben. Maar ik ben ook nog bezig een balans te vinden tussen free me en de buitenwereld en hoe ik mezelf sociaal moet profileren.
Mijn leven is ook niet perfect. Maar het is tenminste wél echt van mij...
Persoonlijk zie ik geen enkel rationeel argument waarom je niet alleen naar de bios zou kunnen gaan. Je word al bezig gehouden door de film, dus het lijkt me niet dat je daar per se anderen bij nodig hebt. Maar ik merk ook wel dat ik soms een dermate afwijkende manier van denken heb dat anderen er geen fuck meer van snappen en denken dat ik gek ben ofzo. Dat valt wel mee, vind ik zelf, maar ik ben gewoon niet erg conventioneel...
Ik zou zeggen, niets van aantrekken, maar ik kan me best voorstellen dat je op zo'n moment aan jezelf twijfelt. Heb ik ook weleens hoor dat ik denk van ben ik niet beter af met een beetje meer middelmatigheid. Was als de prijs die ik voor deze vrijheid en onafhankelijkheid betaal, te hoog gaat worden? Tot nu toe wegen de voordelen echter ruimschoots op tegen de nadelen. No drama's for me. En ik ben er ook wel trots op dat ik ben wie ik ben. Maar ik ben ook nog bezig een balans te vinden tussen free me en de buitenwereld en hoe ik mezelf sociaal moet profileren.
Mijn leven is ook niet perfect. Maar het is tenminste wél echt van mij...
dinsdag 5 februari 2008 om 19:39
Haha dat is idd over het algemeen ook mijn motto. Het zegt meer over jou dan over mij. Ik ben daarna nog steeds wel alleen naar de bioscoop geweest hoor dus op zich valt het nog wel mee. Ik heb nu eenmaal de 'pech' dat ik gratis kan gaan en mijn vriend en vrienden allemaal moeten betalen. Maar ik laat me echt niet tegen houden hoor Zoals je al zei er is geen rationeel argument waarom je niet alleen naar de bioscoop zou kunnen gaan, je wordt vermaakt.
dinsdag 5 februari 2008 om 19:52
Oeh gratis naar de bios. Nice werk je in een bioscoop ofzo?
Ik denk dat mensen je ook een beetje testen. Je uit de tent proberen te lokken. Kijken of je echt sterk bent of dat je alleen maar geen aansluiting gevonden hebt. Meestal in een ongekozen groep op opleiding of werk zijn er 1 of 2 die er buiten vallen. Ik voel wel dat mensen met respect met me omgaan. En dat samenwerking e.d. ook goed verlopen. Maar tegelijkertijd is er ook veel afstand. Ik heb (hoe bitchy dat ook mag overkomen) het gevoel dat ik hun sociale behoeften gewoon niet heb. Althans niet in de mate. En dat zij dat voelen en dat ze daar niet blij mee zijn.
Het zijn meestal de outsiders, de mensen die hun eigen plan trekken, die zich wel weer aangetrokken voelen tot mij. Das mooi want die vind ik ook het leukste. Maar ik moet zeggen dat mijn manier van zijn zeker niet altijd voordelen heeft. Vooral de mensen die alles snel té vinden, die trekken t niet hoe ik ben.
Ik denk dat mensen je ook een beetje testen. Je uit de tent proberen te lokken. Kijken of je echt sterk bent of dat je alleen maar geen aansluiting gevonden hebt. Meestal in een ongekozen groep op opleiding of werk zijn er 1 of 2 die er buiten vallen. Ik voel wel dat mensen met respect met me omgaan. En dat samenwerking e.d. ook goed verlopen. Maar tegelijkertijd is er ook veel afstand. Ik heb (hoe bitchy dat ook mag overkomen) het gevoel dat ik hun sociale behoeften gewoon niet heb. Althans niet in de mate. En dat zij dat voelen en dat ze daar niet blij mee zijn.
Het zijn meestal de outsiders, de mensen die hun eigen plan trekken, die zich wel weer aangetrokken voelen tot mij. Das mooi want die vind ik ook het leukste. Maar ik moet zeggen dat mijn manier van zijn zeker niet altijd voordelen heeft. Vooral de mensen die alles snel té vinden, die trekken t niet hoe ik ben.
dinsdag 5 februari 2008 om 21:15
Tja, de vraag is meer: heb je anderen nodig of vind je het prettig waardevolle contacten te hebben?
Als het puur het eerste is: nee, ik heb geen andere mensen nodig. Ik kan het namelijk heel prima met mezelf vinden, vind mezelf leuk gezelschap en problemen kan ik ook prima met mezelf overleggen.
Ik vind het daarnaast heel erg prettig om alleen te zijn, maar helaas is dat een luxe die me niet zo vaak gegeven is vanwege een groot gezin en een fulltime baan.
Maar als je me vraagt of ik het préttig vind om waardevolle contacten te hebben, dan zeg ik volmondig ja. Dan definieer ik "waardevol" wel als contacten waar ik iets aan héb, die me energie opleveren in plaats van energie wegzuigen. Dus heb ik de bedrijfsborrels, oppervlakkige kennissencontacten en koffieafspraakjes met andere ouders etc. al lang geleden afgeschaft. Mijn tijd is mij heel erg kostbaar, en tijd vrijmaken voor een sociaal contact betekent altijd dat ik elders iets moet inleveren (slaap, verlofuren, tijd met mijn kinderen, tijd voor mezelf) en dus moet dat contact zinnig zijn en niet iets vluchtigs of oppervlakkigs.
Dat betekent dan weer niet dat ik bij ieder contact direct de diepte in wil, of dat we het altijd maar over de Zin van het Leven moeten hebben, of dat ik continu uitgebreid de politiek wil bespreken. Een waardevolle avond kan ook bestaan uit gieren van het lachen en de laatste films bespreken, zolang de basis maar bestaat uit oprechte vriendschap en vertrouwen. En die vriendschap bestaat dan ook weer niet uit alleen maar lol ende jolijt, maar ook uit eventueel leed samen delen.
Goeiemorgen, wat maak ik er een ingewikkeld verhaal van.
Als het puur het eerste is: nee, ik heb geen andere mensen nodig. Ik kan het namelijk heel prima met mezelf vinden, vind mezelf leuk gezelschap en problemen kan ik ook prima met mezelf overleggen.
Ik vind het daarnaast heel erg prettig om alleen te zijn, maar helaas is dat een luxe die me niet zo vaak gegeven is vanwege een groot gezin en een fulltime baan.
Maar als je me vraagt of ik het préttig vind om waardevolle contacten te hebben, dan zeg ik volmondig ja. Dan definieer ik "waardevol" wel als contacten waar ik iets aan héb, die me energie opleveren in plaats van energie wegzuigen. Dus heb ik de bedrijfsborrels, oppervlakkige kennissencontacten en koffieafspraakjes met andere ouders etc. al lang geleden afgeschaft. Mijn tijd is mij heel erg kostbaar, en tijd vrijmaken voor een sociaal contact betekent altijd dat ik elders iets moet inleveren (slaap, verlofuren, tijd met mijn kinderen, tijd voor mezelf) en dus moet dat contact zinnig zijn en niet iets vluchtigs of oppervlakkigs.
Dat betekent dan weer niet dat ik bij ieder contact direct de diepte in wil, of dat we het altijd maar over de Zin van het Leven moeten hebben, of dat ik continu uitgebreid de politiek wil bespreken. Een waardevolle avond kan ook bestaan uit gieren van het lachen en de laatste films bespreken, zolang de basis maar bestaat uit oprechte vriendschap en vertrouwen. En die vriendschap bestaat dan ook weer niet uit alleen maar lol ende jolijt, maar ook uit eventueel leed samen delen.
Goeiemorgen, wat maak ik er een ingewikkeld verhaal van.
.
dinsdag 5 februari 2008 om 21:37
Ik kan heel goed alleen zijn en mijn eigen dingen dan doen, maar ik ben ook een gezelligheidsmens en vind het heerlijk om dingen te doen met vrienden, of soms met een groepje onbekenden af te spreken.
Een jaar geleden heb ik afstand gedaan van kennissen (die alleen maar energie vraten) en alleen energie in mijn echte vrienden bljiven steken. Ik ben er achter gekomen dat ik liever een handje supergoede vrienden heb dan een netwerk vol kennissen.
Qua relaties en single zijn. Ik ben sinds kort weer vrijgezel en ben nog een beetje in een verwerkingsproces om het achter me te laten. Ik zal me nooit verlagen om genoegen te nemen met de eerste de beste jongen terwijl er geen ‘klik’ is. En er is niets mis mee met het single leventje. Moet er op dit moment wel weer eventjes opnieuw aan wennen.
Een jaar geleden heb ik afstand gedaan van kennissen (die alleen maar energie vraten) en alleen energie in mijn echte vrienden bljiven steken. Ik ben er achter gekomen dat ik liever een handje supergoede vrienden heb dan een netwerk vol kennissen.
Qua relaties en single zijn. Ik ben sinds kort weer vrijgezel en ben nog een beetje in een verwerkingsproces om het achter me te laten. Ik zal me nooit verlagen om genoegen te nemen met de eerste de beste jongen terwijl er geen ‘klik’ is. En er is niets mis mee met het single leventje. Moet er op dit moment wel weer eventjes opnieuw aan wennen.
dinsdag 5 februari 2008 om 21:56
Nou ik vind dat jullie er allemaal lekker zelfstandig in staan. Echt raar, op fora als deze zijn zulke mensen er blijkbaar heel veel, terwijl als ik om me heen kijk ik vooral samenklittende onzekertjes zie maar misschien ligt dat ook aan de gemiddelde leeftijd van mijn omgeving.. Mag ik vragen hoe oud jullie zijn? (Of ongeveer, in ieder geval?).
Ik denk dat het belangrijkste is wat je eruit wil halen. Ik wil het gewoon leuk hebben en wil daarbij zeker weten dat de persoon betrouwbaar is. Van een partner verwacht ik iets meer. Het ligt aan de aard van de relatie wat ik van die persoon verwacht. Een kennis hoeft alleen maar aardig te zijn, een vriend betrouwbaar, aardig en een goede gesprekspartner (gezonde interesse doet al een heleboel) en van aan partner verwacht ik dat we het over belangrijke zaken als kinderwens, toekomstvisie en relatiewensen ook eens kunnen worden en aantrekkingskracht is daarbinnen ook belangrijk. Aantrekkingskracht in een vriendschap (met mannen dus) vind ik dan weer irritant. Storende factor zeg maar. Heb toch al een vriend. Dus lelijke mannelijke vrienden voel ik me beter bij (lolz). Stom eigenlijk he.
Wat ik er uit haal, is vooral een leuke tijd hebben. Goede gesprekken. Ik wil aan het denken gezet worden, uit mijn dagelijkse routine stappen zowel qua doen als qua denken als qua locatie en ja, toch troost in mindere dingen, hoewel ik dat ook deels aan mezelf kan geven. Maar verder..... identiteits bevestiging, ergens 'bijhoren', in een groepje willen zitten (fail, daar, heb geen 'groepje' alleen losse vrienden), dat ken ik niet. Ik voel het niet. Mijn persoonlijke gevoel van 'voldoen aan' hangt veel meer samen met algehele productiviteit, dan met vriendjes en vriendinnetjes en sociaal geneuzel. Ik denk dat dat echt verschil maakt in je beleving.
Ook voel ik me in mijn denken niet gebonden aan 1 theorie of een bepaald groepsdenken. Ik denk als je dat wel hebt dat die groep ook meer voor je betekent dan slechts een sociaal ding. Het is dan ook de bevestiging van jouw levensfilosofie, en hoe groter die groep, hoe steviger de bevestiging. Ik ben hier niet gevoelig voor. Meerderheid is geen argument in mijn ogen en heeft ook gevoelsmatig eerder wantrouwen als effect dan aantrekking. (Groepsgedrag, uitvallende hersendelen, gevaarlijk denken etc.). Ik denk dat dat ook een rol speelt.
Edit; stomme spelfouten verbeterd
Ik denk dat het belangrijkste is wat je eruit wil halen. Ik wil het gewoon leuk hebben en wil daarbij zeker weten dat de persoon betrouwbaar is. Van een partner verwacht ik iets meer. Het ligt aan de aard van de relatie wat ik van die persoon verwacht. Een kennis hoeft alleen maar aardig te zijn, een vriend betrouwbaar, aardig en een goede gesprekspartner (gezonde interesse doet al een heleboel) en van aan partner verwacht ik dat we het over belangrijke zaken als kinderwens, toekomstvisie en relatiewensen ook eens kunnen worden en aantrekkingskracht is daarbinnen ook belangrijk. Aantrekkingskracht in een vriendschap (met mannen dus) vind ik dan weer irritant. Storende factor zeg maar. Heb toch al een vriend. Dus lelijke mannelijke vrienden voel ik me beter bij (lolz). Stom eigenlijk he.
Wat ik er uit haal, is vooral een leuke tijd hebben. Goede gesprekken. Ik wil aan het denken gezet worden, uit mijn dagelijkse routine stappen zowel qua doen als qua denken als qua locatie en ja, toch troost in mindere dingen, hoewel ik dat ook deels aan mezelf kan geven. Maar verder..... identiteits bevestiging, ergens 'bijhoren', in een groepje willen zitten (fail, daar, heb geen 'groepje' alleen losse vrienden), dat ken ik niet. Ik voel het niet. Mijn persoonlijke gevoel van 'voldoen aan' hangt veel meer samen met algehele productiviteit, dan met vriendjes en vriendinnetjes en sociaal geneuzel. Ik denk dat dat echt verschil maakt in je beleving.
Ook voel ik me in mijn denken niet gebonden aan 1 theorie of een bepaald groepsdenken. Ik denk als je dat wel hebt dat die groep ook meer voor je betekent dan slechts een sociaal ding. Het is dan ook de bevestiging van jouw levensfilosofie, en hoe groter die groep, hoe steviger de bevestiging. Ik ben hier niet gevoelig voor. Meerderheid is geen argument in mijn ogen en heeft ook gevoelsmatig eerder wantrouwen als effect dan aantrekking. (Groepsgedrag, uitvallende hersendelen, gevaarlijk denken etc.). Ik denk dat dat ook een rol speelt.
Edit; stomme spelfouten verbeterd
dinsdag 5 februari 2008 om 22:06
dinsdag 5 februari 2008 om 23:18
Heb nog niet gereageerd, maar ik ben in de dertig en begin steeds meer de waarde van contact en anderen in te zien. Vroeger (vanaf mn puberteit tot midden 20 oid) dacht ik minder anderen nodig te hebben dan daadwerkelijk het geval was.
Ben er achter dat anderen nodig hebben helemaal niet erg is. Ben nog steeds een einzelganger, dat wel, en het hebben van een keus (contact of niet, ander of niet) is voor mij cruciaal.
Ben er achter dat anderen nodig hebben helemaal niet erg is. Ben nog steeds een einzelganger, dat wel, en het hebben van een keus (contact of niet, ander of niet) is voor mij cruciaal.
dinsdag 5 februari 2008 om 23:21
quote:Feliciaatje schreef op 05 februari 2008 @ 17:44:
Ik ben meerdere malen volledig alleen geweest, zelfverkozen kluizenaarsschap. En daar ben ik dankbaar voor, het heeft me heel erg duidelijk gemaakt wie ik ben en wat ik belangrijk vind.
Dit klinkt als een hele heftige reactie op een teveel aan mensen of teveel 'negatief' contact, weet niet of dat ook zo is?
Kan ik me wel iets bij voorstellen. Het lijkt dan ook alsof je je snel 'verliest' in contacten, is dat ook zo? Dat deel is nl voor mij herkenbaar, alleen willen zijn om te weten wat ik voel/denk/wil.
Ik ben meerdere malen volledig alleen geweest, zelfverkozen kluizenaarsschap. En daar ben ik dankbaar voor, het heeft me heel erg duidelijk gemaakt wie ik ben en wat ik belangrijk vind.
Dit klinkt als een hele heftige reactie op een teveel aan mensen of teveel 'negatief' contact, weet niet of dat ook zo is?
Kan ik me wel iets bij voorstellen. Het lijkt dan ook alsof je je snel 'verliest' in contacten, is dat ook zo? Dat deel is nl voor mij herkenbaar, alleen willen zijn om te weten wat ik voel/denk/wil.
woensdag 6 februari 2008 om 11:09
Ja dat vind ik ook herkenbaar, ben zelf trouwens 23, de mensen op mijn opleiding jonger (ik was eerst een tijdje gaan werken voordat k de opleiding ging doen). Ik heb ook inderdaad het gevoel dat ik me verlies in contacten op het moment dat ze te nadrukkelijk aanwezig zijn. 1 relatie gaat wel en een paar vrienden ook. Maar een enorme groep, of chaotisch sociaal leven, word te onoverzichtelijk voor mij. Ik ben een beetje een control freak.
Het vage is dat ik het vroeger juist fijn vond me totaal te verliezen in een contact, en gewoon mee te gaan in whatever er op mijn pad kwam. Dat is eigenlijk veranderd sinds ik iets te verliezen heb, denk ik. Sindsdien ben ik kritischer en moet mijn sociale leven mijn andere doelstellingen niet in de weg staan. En ook dat je je inderdaad af en toe los moet kunnen maken. Dat heb ik zowel met een theorie als met een mens. Mijn ouders waren vroeger gelovig en ik vond de 'vastheid' en de manier van brengen van godsdienst heel benauwend. Het bangmaken, het herhalen en herhalen en herhalen, sociale druk, het maakte op mij nogal een brainwashing indruk. Als mensen denken de waarheid gevonden te hebben, vind ik dat ook een beetje eng gedrag en zulke mensen ga ik dan liever uit de weg.
Ik wil niet vast komen te zitten in een bepaalde manier van leven. Vrijheid is super belangrijk voor mij. Aan de andere kant heb ik juist een soort van verlangen naar een paar simpele gouden regels. Geloven, sonja bakkeren, de 12 regels voor dé relatie, dat soort dingen hebben op een weird soort manier ook wel weer aantrekkingskracht, maar als ik zoiets dan probeer en in zo'n keurslijf zit, dan is het eerste wat ik doe het keurslijf slopen en veranderen. Dus blijkbaar werkt dat niet voor mij.
Het vage is dat ik het vroeger juist fijn vond me totaal te verliezen in een contact, en gewoon mee te gaan in whatever er op mijn pad kwam. Dat is eigenlijk veranderd sinds ik iets te verliezen heb, denk ik. Sindsdien ben ik kritischer en moet mijn sociale leven mijn andere doelstellingen niet in de weg staan. En ook dat je je inderdaad af en toe los moet kunnen maken. Dat heb ik zowel met een theorie als met een mens. Mijn ouders waren vroeger gelovig en ik vond de 'vastheid' en de manier van brengen van godsdienst heel benauwend. Het bangmaken, het herhalen en herhalen en herhalen, sociale druk, het maakte op mij nogal een brainwashing indruk. Als mensen denken de waarheid gevonden te hebben, vind ik dat ook een beetje eng gedrag en zulke mensen ga ik dan liever uit de weg.
Ik wil niet vast komen te zitten in een bepaalde manier van leven. Vrijheid is super belangrijk voor mij. Aan de andere kant heb ik juist een soort van verlangen naar een paar simpele gouden regels. Geloven, sonja bakkeren, de 12 regels voor dé relatie, dat soort dingen hebben op een weird soort manier ook wel weer aantrekkingskracht, maar als ik zoiets dan probeer en in zo'n keurslijf zit, dan is het eerste wat ik doe het keurslijf slopen en veranderen. Dus blijkbaar werkt dat niet voor mij.
woensdag 6 februari 2008 om 11:55
woensdag 6 februari 2008 om 12:35
ik ben 28, maar heb dit altijd al gehad. Ik was ook ouder toen ik aan mijn tweede hbo opleiding begon en daardoor had ik niet meer zoveel behoefte aan nieuwe "moet" vriendinnen. Helaas wilde de rest van mijn klas dat wel zodat we met drie meiden overbleven (die er hetzelfde over dachten als mij) en dat werd en is nog steeds leuke vriendschap
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
