Relaties
alle pijlers
Belazerd hij me?
woensdag 12 september 2007 om 13:29
Hallo Allemaal,
Zoals sommige van jullie misschien al weten ben ik al 3 jaar samen met mijn vriend en de laatste tijd is de communicatie tussen ons sterk verminderd.
Ik zit nu met een issue en het zit me echt dwars ik zal bij het begin beginnen;
Mijn vriend is onlangs begonnen met een nieuwe opleiding, voor deze opleiding moet ie bepaalde modules volgen en omdat het 2 uur rijden is vanuit onze woonplaats blijft ie overnachten in een hotel. Op zich vind ik het geen probleem ik vind het natuurlijk niet leuk dat hij nu 3 weken achtereen ergens moet overnachten maar ik snap dat het voor zijn studie is.
Het probleem begon 2 weken geleden op de maandag al een beetje, omdat hij bij zijn studie ook gaat werken (2 dagen college, 3 dagen werken) was hij voor een introductie “weekendje” naar de universiteit gegaan waar hij van maandag op dinsdag was blijven slapen. Dat ging allemaal goed, geen ruzies over gehad ofzo. Hij had me gevraagd of ik hem wilde ophalen omdat ik die week vrij was en zijn auto nog niet klaar stond. Dus dat deed ik, en er was nog even een soort van borrel toen ik aankwam dus hij vroeg of ik mee naar binnenging om iets te drinken. Ik kwam daar binnen en het eerste wat me opviel was dat ik van top tot teen bekeken werd door een meid die, zoals hij me later vertelde, ook bij hem in de groep zit. Maar de manier waarop ze keek stond me totaal niet aan het bezorgde me een heel slecht voorgevoel. Ze zat me ook de hele tijd te volgen met haar ogen en op van die momenten dat mijn vriend net even drinken ging halen of even niet keek. Ik heb dit op de terugweg naar huis tegen hem verteld en hij zei dat ie haar niet zo goed kende en dat ze alleen bij hem in de groep zat en dat er niks was om me druk over te maken. Ik legde me erbij neer en had geen zin om de jaloerse vriendin uit te hangen dus alles ging weer gewoon verder.
De rest van de dagen tussen nu en 2 weken geleden heeft hij haar nog wel een paar gezien tijdens meetings voor school en z’n werk, maar ik heb er voor de rest niet meer naar gevraagd. Tot afgelopen vrijdag, ik wilde met zijn telefoon bellen naar mijn moeder en toen zag ik een naam in zijn lijst staan die ik niet kende. Ik vroeg hem wie het was, waarop hij antwoordde dat is dat meisje die jou zo aankeek. Dus toen begon ik achterdochtig te worden (achterdochtig omdat er recentelijk ook het een en ander is voorgevallen met andere meisjes, die ik niet kende, waar ik tot de dag vandaag het fijne niet van weet) dus ik begon een beetje te vragen, van ja wat wilde je weten dan? Waarom had je haar nodig en waarom bel je iemand die je net kent, op een vrijdagavond rond 21.00 uur, normaal gesproken zou hij dat niet doen zo goed ken ik ‘m nou ook wel weer. Dus hij zei ja, ik belde haar gewoon, er kwam een beetje een onsamenhangend verhaal uit, wat er op moest wijzen dat het allemaal om de studie ging en de 3 daagse module+overnachting die er aan zat te komen. We hebben er wel ruzie over gehad en ik hem duidelijk gemaakt dat ik er echt klaar mee ben als hij me weer iets flikt met een andere meid en ik vroeg hem waarom hij uitgerekend haar moest bellen terwijl hij beter contact heeft met een paar mensen van de studie (waaraan hij me op die introductiedag ook heeft voorgesteld). Uiteindelijk zijn we er over opgehouden en heeft ie me op hart gedrukt dat ik me echt geen zorgen hoef te maken, dat ik de enige ben en dat ie alleen aan mij denkt.
Afgelopen maandag is hij vertrokken naar de 3 daagse module in het hotel en maandag is het geëscaleerd. Hij stuurde me die ochtend nog een smsje met dat ie van me houdt en dat er echt, echt, echt niks was om me druk over te maken. Ik was gewoon gaan werken en ik zag dat hij me rond 17.00 probeerde te bellen maar ik kon niet opnemen omdat ik bij een klant zat. Dus ik belde hem terug, maar toen hij weer niet praten. Maar rond 21.30 had ik alsnog niks van hem gehoord dus ik belde hem op, hij nam op en het klonk net alsof hij in een badkamer of zo stond, een beetje hol. Dus ik vroeg hem wat ie deed en of hij gegeten had enzo. Hij zei dat hij dat moment aan het eten was in het restaurant en dat hij me later zo bellen. Maar op de een of andere manier geloofde ik het gewoon niet dus ik belde naar zijn hotelkamer en toen nam hij op…..het eerste wat hij zei was, ik bel je zo terug, en toen hing hij op. Toen hij me terugbelde was wie ergens anders gaan staan omdat hij naar eigen zeggen met een groep jongens op zijn hotelkamer zat na te praten. Maar ik vroeg hem waarom zeg je net dan tegen me dat je in het restaurant zit en waarom kan je niet OP je hotelkamer met me praten. Hij zei dat hij intussen naar boven was gelopen en dat hij niet wilde dat zijn studiegenoten ons gesprek zouden horen (maar ze zien wel dat hij gewoon ophangt zonder wat te zeggen…..) dus ik werd boos en ik voelde me een beetje belazerd, het gaf me wederom een slecht voorgevoel. Dit alles liep uit in een verschrikkelijke ruzie, over de dingen die hij me geflikt heeft, en dat ik hem niet geloofde, en of hij met haar was op zijn hotelkamer en hij werd boos omdat ik hem niet geloofde. Ik heb toen tegen hem gezegd dat het me allemaal niet meer uitmaakte dat ik gewoon de waarhei wil en dat we een tijdje uit elkaar zouden gaan om dingen op een rijtje te zetten. Hij wilde dat ook, hij had geen zin meer in me, hij was er klaar mee etc. etc. Dus toen hebben we het zo gelaten en ik ben gaan slapen (zover dat lukte…)
De volgende ochtend (gister) probeerde ik hem te bellen om te kijken of hij afgekoeld was maar hij nam niet op, dat ging de hele dag zo door, eer dat ik ‘m sprak was het 18.00 uur en het enige wat hij zei is dat het voor hem niet meer hoefde en toen ik hem vroeg of het voor hem definitief klaar was zei hij ja. Ik had hem daarvoor een smsje gestuurd met dat als hij niet opnam om te praten in wel richting het hotel zou rijden na mijn werk en toen nam hij ineens wel op…..na dit gesprek heb ik nagedacht en omdat ik het alsnog niet wist belde ik naar het nummer van die meid (ik had het nummer voor de zekerheid genoteerd, aangezien ik al een beetje weet hoe hij in elkaar zit) en ik wilde alleen horen hoe ze klonk enz. en toen ze opnam zei ze hallo, maar omdat ik niks zei bleef ze maar doorgaan met hallo? Hallo? En toen hoorde ik op de achtergrond iemand iets zeggen en ik durf bijna te zweren dat dat mijn vriend was…..maar ja alsnog weet ik het niet zeker. Dus ik belde hem later mobiel maar hij nam weer niet op dus belde ik naar de hotelkamer en daar nam hij wel op. Alsnog ruzie en nu opeens wilde hij wel me verder maar niet als ik zo zou blijven doen, waarop ik weer zei dat m’n vertrouwen in hem beschadigd is en dat het me niet lekker zat. Tijdens ons gesprek hoorde ik een aantal keer het geluid van een gsm (soort van gekraak wat je ook hoort als je je mobiel bij de radio/computer houdt) en ik belde hem op de hotelkamer dus ik vroeg van wordt je gebeld? Dus hij zei nee ik word niet gebeld, maar ik geloofde hem weer niet, dus toen belde ik met de huistelefoon naar zijn mobiel en ik hoorde precies hetzelfde geluid, en toen wilde hij weer zeggen dat hij niet gebeld werd, maar dat was dus wel zo want IK was het. Nou uiteindelijk het weer over gehad, waarom hij dan niks van zich liet horen en hij wilde ook niet zeggen wat hij na de cursus had gedaan….en opeens zegt ik ga nu slapen en hij gooit zo de hoorn erop….dat was het laatste gesprek, vandaag heb ik hem niet meer gebeld/gsmst, vanmiddag/vanavond komt hij als het goed is naar huis en ik weet nu niet wat ik wel of niet moet geloven en hoe ik achter feiten kom…..
Ik weet dat het allemaal een beetje argwanend en achterdochtig klinkt maar daar heb ik zo weer mijn redenen voor, hij heeft in het verleden (in februari/april) ook al een misstap gemaakt maar daar heb ik ‘m voor vergeven hij was niet vreemdgegaan (zegt ie) maar als ik er niet achter was gekomen had dat misschien wel gebeurd…..ik ben echt ten einde raad en mij verstand/gevoel zegt me gewoon dat er iets scheelt, maar ik heb vooralsnog geen poot om op te staan
Ik wilde dit gewoon heel graag kwijt en ik weet niet wat ik moet doen....
Zoals sommige van jullie misschien al weten ben ik al 3 jaar samen met mijn vriend en de laatste tijd is de communicatie tussen ons sterk verminderd.
Ik zit nu met een issue en het zit me echt dwars ik zal bij het begin beginnen;
Mijn vriend is onlangs begonnen met een nieuwe opleiding, voor deze opleiding moet ie bepaalde modules volgen en omdat het 2 uur rijden is vanuit onze woonplaats blijft ie overnachten in een hotel. Op zich vind ik het geen probleem ik vind het natuurlijk niet leuk dat hij nu 3 weken achtereen ergens moet overnachten maar ik snap dat het voor zijn studie is.
Het probleem begon 2 weken geleden op de maandag al een beetje, omdat hij bij zijn studie ook gaat werken (2 dagen college, 3 dagen werken) was hij voor een introductie “weekendje” naar de universiteit gegaan waar hij van maandag op dinsdag was blijven slapen. Dat ging allemaal goed, geen ruzies over gehad ofzo. Hij had me gevraagd of ik hem wilde ophalen omdat ik die week vrij was en zijn auto nog niet klaar stond. Dus dat deed ik, en er was nog even een soort van borrel toen ik aankwam dus hij vroeg of ik mee naar binnenging om iets te drinken. Ik kwam daar binnen en het eerste wat me opviel was dat ik van top tot teen bekeken werd door een meid die, zoals hij me later vertelde, ook bij hem in de groep zit. Maar de manier waarop ze keek stond me totaal niet aan het bezorgde me een heel slecht voorgevoel. Ze zat me ook de hele tijd te volgen met haar ogen en op van die momenten dat mijn vriend net even drinken ging halen of even niet keek. Ik heb dit op de terugweg naar huis tegen hem verteld en hij zei dat ie haar niet zo goed kende en dat ze alleen bij hem in de groep zat en dat er niks was om me druk over te maken. Ik legde me erbij neer en had geen zin om de jaloerse vriendin uit te hangen dus alles ging weer gewoon verder.
De rest van de dagen tussen nu en 2 weken geleden heeft hij haar nog wel een paar gezien tijdens meetings voor school en z’n werk, maar ik heb er voor de rest niet meer naar gevraagd. Tot afgelopen vrijdag, ik wilde met zijn telefoon bellen naar mijn moeder en toen zag ik een naam in zijn lijst staan die ik niet kende. Ik vroeg hem wie het was, waarop hij antwoordde dat is dat meisje die jou zo aankeek. Dus toen begon ik achterdochtig te worden (achterdochtig omdat er recentelijk ook het een en ander is voorgevallen met andere meisjes, die ik niet kende, waar ik tot de dag vandaag het fijne niet van weet) dus ik begon een beetje te vragen, van ja wat wilde je weten dan? Waarom had je haar nodig en waarom bel je iemand die je net kent, op een vrijdagavond rond 21.00 uur, normaal gesproken zou hij dat niet doen zo goed ken ik ‘m nou ook wel weer. Dus hij zei ja, ik belde haar gewoon, er kwam een beetje een onsamenhangend verhaal uit, wat er op moest wijzen dat het allemaal om de studie ging en de 3 daagse module+overnachting die er aan zat te komen. We hebben er wel ruzie over gehad en ik hem duidelijk gemaakt dat ik er echt klaar mee ben als hij me weer iets flikt met een andere meid en ik vroeg hem waarom hij uitgerekend haar moest bellen terwijl hij beter contact heeft met een paar mensen van de studie (waaraan hij me op die introductiedag ook heeft voorgesteld). Uiteindelijk zijn we er over opgehouden en heeft ie me op hart gedrukt dat ik me echt geen zorgen hoef te maken, dat ik de enige ben en dat ie alleen aan mij denkt.
Afgelopen maandag is hij vertrokken naar de 3 daagse module in het hotel en maandag is het geëscaleerd. Hij stuurde me die ochtend nog een smsje met dat ie van me houdt en dat er echt, echt, echt niks was om me druk over te maken. Ik was gewoon gaan werken en ik zag dat hij me rond 17.00 probeerde te bellen maar ik kon niet opnemen omdat ik bij een klant zat. Dus ik belde hem terug, maar toen hij weer niet praten. Maar rond 21.30 had ik alsnog niks van hem gehoord dus ik belde hem op, hij nam op en het klonk net alsof hij in een badkamer of zo stond, een beetje hol. Dus ik vroeg hem wat ie deed en of hij gegeten had enzo. Hij zei dat hij dat moment aan het eten was in het restaurant en dat hij me later zo bellen. Maar op de een of andere manier geloofde ik het gewoon niet dus ik belde naar zijn hotelkamer en toen nam hij op…..het eerste wat hij zei was, ik bel je zo terug, en toen hing hij op. Toen hij me terugbelde was wie ergens anders gaan staan omdat hij naar eigen zeggen met een groep jongens op zijn hotelkamer zat na te praten. Maar ik vroeg hem waarom zeg je net dan tegen me dat je in het restaurant zit en waarom kan je niet OP je hotelkamer met me praten. Hij zei dat hij intussen naar boven was gelopen en dat hij niet wilde dat zijn studiegenoten ons gesprek zouden horen (maar ze zien wel dat hij gewoon ophangt zonder wat te zeggen…..) dus ik werd boos en ik voelde me een beetje belazerd, het gaf me wederom een slecht voorgevoel. Dit alles liep uit in een verschrikkelijke ruzie, over de dingen die hij me geflikt heeft, en dat ik hem niet geloofde, en of hij met haar was op zijn hotelkamer en hij werd boos omdat ik hem niet geloofde. Ik heb toen tegen hem gezegd dat het me allemaal niet meer uitmaakte dat ik gewoon de waarhei wil en dat we een tijdje uit elkaar zouden gaan om dingen op een rijtje te zetten. Hij wilde dat ook, hij had geen zin meer in me, hij was er klaar mee etc. etc. Dus toen hebben we het zo gelaten en ik ben gaan slapen (zover dat lukte…)
De volgende ochtend (gister) probeerde ik hem te bellen om te kijken of hij afgekoeld was maar hij nam niet op, dat ging de hele dag zo door, eer dat ik ‘m sprak was het 18.00 uur en het enige wat hij zei is dat het voor hem niet meer hoefde en toen ik hem vroeg of het voor hem definitief klaar was zei hij ja. Ik had hem daarvoor een smsje gestuurd met dat als hij niet opnam om te praten in wel richting het hotel zou rijden na mijn werk en toen nam hij ineens wel op…..na dit gesprek heb ik nagedacht en omdat ik het alsnog niet wist belde ik naar het nummer van die meid (ik had het nummer voor de zekerheid genoteerd, aangezien ik al een beetje weet hoe hij in elkaar zit) en ik wilde alleen horen hoe ze klonk enz. en toen ze opnam zei ze hallo, maar omdat ik niks zei bleef ze maar doorgaan met hallo? Hallo? En toen hoorde ik op de achtergrond iemand iets zeggen en ik durf bijna te zweren dat dat mijn vriend was…..maar ja alsnog weet ik het niet zeker. Dus ik belde hem later mobiel maar hij nam weer niet op dus belde ik naar de hotelkamer en daar nam hij wel op. Alsnog ruzie en nu opeens wilde hij wel me verder maar niet als ik zo zou blijven doen, waarop ik weer zei dat m’n vertrouwen in hem beschadigd is en dat het me niet lekker zat. Tijdens ons gesprek hoorde ik een aantal keer het geluid van een gsm (soort van gekraak wat je ook hoort als je je mobiel bij de radio/computer houdt) en ik belde hem op de hotelkamer dus ik vroeg van wordt je gebeld? Dus hij zei nee ik word niet gebeld, maar ik geloofde hem weer niet, dus toen belde ik met de huistelefoon naar zijn mobiel en ik hoorde precies hetzelfde geluid, en toen wilde hij weer zeggen dat hij niet gebeld werd, maar dat was dus wel zo want IK was het. Nou uiteindelijk het weer over gehad, waarom hij dan niks van zich liet horen en hij wilde ook niet zeggen wat hij na de cursus had gedaan….en opeens zegt ik ga nu slapen en hij gooit zo de hoorn erop….dat was het laatste gesprek, vandaag heb ik hem niet meer gebeld/gsmst, vanmiddag/vanavond komt hij als het goed is naar huis en ik weet nu niet wat ik wel of niet moet geloven en hoe ik achter feiten kom…..
Ik weet dat het allemaal een beetje argwanend en achterdochtig klinkt maar daar heb ik zo weer mijn redenen voor, hij heeft in het verleden (in februari/april) ook al een misstap gemaakt maar daar heb ik ‘m voor vergeven hij was niet vreemdgegaan (zegt ie) maar als ik er niet achter was gekomen had dat misschien wel gebeurd…..ik ben echt ten einde raad en mij verstand/gevoel zegt me gewoon dat er iets scheelt, maar ik heb vooralsnog geen poot om op te staan
Ik wilde dit gewoon heel graag kwijt en ik weet niet wat ik moet doen....
woensdag 12 september 2007 om 17:07
Tja, misschien is mijn mening gekleurd vanwege het feit dat ik zelf belazerd ben maar ik zeg je: hij bedondert je.
En dat kán je gaan checken en je kan er een heleboel geld en moeite en tijd tegenaan smijten om daar achter te komen (je weet zelf best hoe, denk ik). Misschien heb je dat nodig voor jezelf, dan moet je dat gewoon doen. Schijt aan hoe iedereen daar over denkt.
En misschien heb je het al genoeg op een rijtje voor jezelf, dan flikker je zijn spullen buiten en zet een ander slot op de deur. Slotenmakers werken zelfs middenin de nacht, via een spoednummer lukt altijd.
Laat je nog weten wat je doet?
En dat kán je gaan checken en je kan er een heleboel geld en moeite en tijd tegenaan smijten om daar achter te komen (je weet zelf best hoe, denk ik). Misschien heb je dat nodig voor jezelf, dan moet je dat gewoon doen. Schijt aan hoe iedereen daar over denkt.
En misschien heb je het al genoeg op een rijtje voor jezelf, dan flikker je zijn spullen buiten en zet een ander slot op de deur. Slotenmakers werken zelfs middenin de nacht, via een spoednummer lukt altijd.
Laat je nog weten wat je doet?
woensdag 12 september 2007 om 18:14
Ik heb je verhaal gelezen maar niet de rwacties van de anderen dus misschien treed ik in herhaling.
Ik ben ook ooit bedrogen en je verhaal voelt inderdaad helemaal niet goed. Volgens mij hebben wij vrouwen er ook een neus voor als mannen vreemdgaan.
Ik heb toen ik zelf het vermoeden kreeg alles tot op het bot uitgezocht.
Dat wilde ik voor mijn eigen gevoel. Mijn vriend zou toch om liegen, had hij nl al gedaan. Dus pc na geplozen, mobieltje en hem stiekem soms in de gaten gehouden. Dat is op zich heel erg, voelt afschuwelijk en zeker als je er dan achter komt dat je gelijk hebt. Ik zou misschien in jouw geval even geen zichtbare actie ondernemen, wacht af wat je vriend gaat doen en laat hem in de waan dat je nergens mee bezig bent. Ondertussen pluis je alles na wat in je macht ligt. Ik moet wel bekennen dat hier een hoop energie in gaat zitten die je misschien beter in iets leuks kan leggen maar dat is een keuze.
Mijn vriend en ik hebben heel veel samen mee gemaakt maar ook zijn affaire hebben we een plek kunnen geven maar dat is een ander topic! Heel veel sterkte en laat ons ajb weten hoe je nu verder gaat.
Ik ben ook ooit bedrogen en je verhaal voelt inderdaad helemaal niet goed. Volgens mij hebben wij vrouwen er ook een neus voor als mannen vreemdgaan.
Ik heb toen ik zelf het vermoeden kreeg alles tot op het bot uitgezocht.
Dat wilde ik voor mijn eigen gevoel. Mijn vriend zou toch om liegen, had hij nl al gedaan. Dus pc na geplozen, mobieltje en hem stiekem soms in de gaten gehouden. Dat is op zich heel erg, voelt afschuwelijk en zeker als je er dan achter komt dat je gelijk hebt. Ik zou misschien in jouw geval even geen zichtbare actie ondernemen, wacht af wat je vriend gaat doen en laat hem in de waan dat je nergens mee bezig bent. Ondertussen pluis je alles na wat in je macht ligt. Ik moet wel bekennen dat hier een hoop energie in gaat zitten die je misschien beter in iets leuks kan leggen maar dat is een keuze.
Mijn vriend en ik hebben heel veel samen mee gemaakt maar ook zijn affaire hebben we een plek kunnen geven maar dat is een ander topic! Heel veel sterkte en laat ons ajb weten hoe je nu verder gaat.
woensdag 12 september 2007 om 18:27
Summertje, zoals meer mensen zeggen, vaak voel je dit soort dingen aan, intuitie bestaat (ik ben ooit uit het niets naar mn vriend toegereden, ik loop de galerij op en wie staat er in zn woonkamer? Zn ex... de rest kun je wel raden)
Wat ik uit je verhaal opmaak is dat je erg graag de waarheid wilt weten, het hele verhaal. Maar meis, daar kun je heeel lang op wachten. Je moet het idee dat je dat nodig hebt kunnen loslaten. Tuurlijk heb je goede tijden met m gehad, maar kun je m ooit weer vertrouwen? Er zit 1 ding op: loslaten. Al is het maar om ooit weer normaal tegen elkaar te doen.
Dus, JIJ houdt het huis. Je zegt m gewoon ( je belt m, neemt ie niet op voicemail of wat dan ook, als het maar netjes is): Dit is geen goede relatie, ik stop ermee. Ik geef je een dag om je spullen te pakken en te vertrekken, het is mijn huis.
het is hard, het is zwaar, maar ooit zul je daarom jezelf alleen maar meer waarderen
Wat ik uit je verhaal opmaak is dat je erg graag de waarheid wilt weten, het hele verhaal. Maar meis, daar kun je heeel lang op wachten. Je moet het idee dat je dat nodig hebt kunnen loslaten. Tuurlijk heb je goede tijden met m gehad, maar kun je m ooit weer vertrouwen? Er zit 1 ding op: loslaten. Al is het maar om ooit weer normaal tegen elkaar te doen.
Dus, JIJ houdt het huis. Je zegt m gewoon ( je belt m, neemt ie niet op voicemail of wat dan ook, als het maar netjes is): Dit is geen goede relatie, ik stop ermee. Ik geef je een dag om je spullen te pakken en te vertrekken, het is mijn huis.
het is hard, het is zwaar, maar ooit zul je daarom jezelf alleen maar meer waarderen
woensdag 12 september 2007 om 18:34
Eens, met medeforummers, kap met die jongen. Ga niet zoeken naar bewijs om hem te overtuigen van zijn leugens, hij weet ook wel dat hij liegt. Op het moment dat je hem confronteert met je bewijs, zal hij wel iets anders verzinnen.
Daarbij: hij klinkt een beetje eng. Misschien moet je, voordat je hem op straat zet, je familie even inseinen, zodat ze een oogje in het zeil kunnen houden.
Daarbij: hij klinkt een beetje eng. Misschien moet je, voordat je hem op straat zet, je familie even inseinen, zodat ze een oogje in het zeil kunnen houden.
woensdag 12 september 2007 om 18:40
[quote]:
Voor jezelf bedenken of dit de manier is waarop je een relatie wilt hebben. Vind je het prettig om het gevoel te hebben hem constant in de gaten te moeten houden of irriteert het je mateloos? Is hij de enige die zich 'raar' gedraagt of ben je zelf misschien iets té jaloers en zoekerig? Heb je daadwerkelijk een reden om aan hem te twijfelen of zou je beter aan jezelf moeten gaan werken?
quote]
dacht dak gek werd cl, maar je hebt het toch echt geschreven....boeit ook niet verder hoor
Voor jezelf bedenken of dit de manier is waarop je een relatie wilt hebben. Vind je het prettig om het gevoel te hebben hem constant in de gaten te moeten houden of irriteert het je mateloos? Is hij de enige die zich 'raar' gedraagt of ben je zelf misschien iets té jaloers en zoekerig? Heb je daadwerkelijk een reden om aan hem te twijfelen of zou je beter aan jezelf moeten gaan werken?
quote]
dacht dak gek werd cl, maar je hebt het toch echt geschreven....boeit ook niet verder hoor
woensdag 12 september 2007 om 18:56
Boeit mij verder ook niet hoor meid. Maar ik vraag óf zij zich misschien zo gedraagt. Dat is toch niet schrijven dát ze zich zo gedraagt? 
Anyway, lekker voor je zelf kiezen TO. En je druk maken over hoe het verder moet en angst waar naartoe etc. is heel begrijpelijk, maar laat dat je nooit weerhouden om voor je geluk te kiezen!!! Probeer op een rustig moment objectief voor jezelf op een rijtje te krijgen wat er gebeuren moet om het te bewerkstelligen, schrijf dit op en begin eraan. Naarmate je meer wegstreept, zal het overzichtiger worden.
En voor jouw geruststelling; ik heb mijn ex-vriend ook na diverse vriendelijke verzoeken bruut míjn huis uitgezet. Schakel wat familie/vrienden/kennissen/collega's in als achterwacht mocht hij echt vervelend gaan doen, maar ook bij hem moet door gaan dringen, dat het huis niet van hem is toch?
Anyway, lekker voor je zelf kiezen TO. En je druk maken over hoe het verder moet en angst waar naartoe etc. is heel begrijpelijk, maar laat dat je nooit weerhouden om voor je geluk te kiezen!!! Probeer op een rustig moment objectief voor jezelf op een rijtje te krijgen wat er gebeuren moet om het te bewerkstelligen, schrijf dit op en begin eraan. Naarmate je meer wegstreept, zal het overzichtiger worden.
En voor jouw geruststelling; ik heb mijn ex-vriend ook na diverse vriendelijke verzoeken bruut míjn huis uitgezet. Schakel wat familie/vrienden/kennissen/collega's in als achterwacht mocht hij echt vervelend gaan doen, maar ook bij hem moet door gaan dringen, dat het huis niet van hem is toch?
anoniem_3722 wijzigde dit bericht op 12-09-2007 18:58
Reden: ik kies telkens het verkeerde reageerscherm waardoor ik achteraf pas smiley's toe kan voegen...grrrrr...
Reden: ik kies telkens het verkeerde reageerscherm waardoor ik achteraf pas smiley's toe kan voegen...grrrrr...
% gewijzigd
woensdag 12 september 2007 om 19:30
Basisvraag is volgens mij of je wel of niet met hem verder wilt. Praktische dingen mogen daar niet aan in de weg staan. Je blijft toch niet bij hem wonen omdat je geen geld hebt om te verhuizen? Voor alle praktische zaken is een oplossing te vinden, dus stel jezelf eerst de vraag wat je wilt, voordat je nadenkt over verhuizen of sloten vervangen.
Voor mij is eigenlijk ook niet zozeer de vraag of hij nu wel of niet vreemdgaat. Feit is dat jij hem niet meer vertrouwt, of dat gevoel nu terecht is of niet, er zijn omstandigheden die dat gevoel nu eenmaal veroorzaakt hebben en daardoor is het er nu. Van zijn kant bestaat er volgens mij ook weinig wil om dat gevoel weg te nemen. Hij klinkt niet erg bereidwillig om er alles aan te doen om jouw vertrouwen terug te winnen. Dat zou voor mij al genoeg zeggen. Hij hoeft niet volledig mee te gaan in jouw onzekerheid, maar hij moet wel bereid zijn om, na wat er gebeurd is, te laten zien dat er nu niets aan de hand is. En dat doet ie niet. Dat zou genoeg zijn voor mij....
Ik begrijp wel dat je hem het liefst zou willen betrappen. Maar dat komt voort uit je onzekerheid en het kicken op het "zie je nou wel dat ik je doorheb" gevoel. Een hele negatieve emotie lijkt me, wel begrijpelijk, maar heel erg negatief. Ik zou de eer aan jezelf laten en hier zelf een beslissing in nemen, en je niet laten leiden door wat hij wel of niet doet.
Voor mij is eigenlijk ook niet zozeer de vraag of hij nu wel of niet vreemdgaat. Feit is dat jij hem niet meer vertrouwt, of dat gevoel nu terecht is of niet, er zijn omstandigheden die dat gevoel nu eenmaal veroorzaakt hebben en daardoor is het er nu. Van zijn kant bestaat er volgens mij ook weinig wil om dat gevoel weg te nemen. Hij klinkt niet erg bereidwillig om er alles aan te doen om jouw vertrouwen terug te winnen. Dat zou voor mij al genoeg zeggen. Hij hoeft niet volledig mee te gaan in jouw onzekerheid, maar hij moet wel bereid zijn om, na wat er gebeurd is, te laten zien dat er nu niets aan de hand is. En dat doet ie niet. Dat zou genoeg zijn voor mij....
Ik begrijp wel dat je hem het liefst zou willen betrappen. Maar dat komt voort uit je onzekerheid en het kicken op het "zie je nou wel dat ik je doorheb" gevoel. Een hele negatieve emotie lijkt me, wel begrijpelijk, maar heel erg negatief. Ik zou de eer aan jezelf laten en hier zelf een beslissing in nemen, en je niet laten leiden door wat hij wel of niet doet.
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
woensdag 12 september 2007 om 23:29
Summertje, ik kan hier heel veel op zeggen.. ben zelf behoorlijk bedonderd
Waar het op neer komt is dat je van dat klote gevoel in je onderbuik af moet. Dat kan maar op 1 manier. ga hem controleren.
Je hebt er al goed aan gedaan om zijn telefoongegevens op te vragen, wist je dat je zelfs achter de inhoud van een sms kan komen.. hoe weet ik niet meer precies maar bij de KPN kunnen ze je zeker verder helpen.
Ik zou verder de kamer naast de zijne in het hotel boeken.. of inderdaad gaan posten en hem op heterdaad betrappen.
Je moet iets want als je dit niet gaat uit zoeken zul je het nooit weten en dat blijft ten alle tijden tussen jullie instaan.zorg wel dat ie je niet ziet want mocht ie deze keer wel eerlijk zijn dan verpest je het alsnog.
Maar reken maar meid dat het onderbuik gevoel vaak genoeg zegt.. ik heb het vaak genegeerd.. ben overigens helemaal niet jaloers. maar als ik onraad ruik ga ik het tot de bodem uitzoeken.je behoud je eigenwaarde en mocht het zo zijn dat ie je echt bedonderd dan doet het een stuk minder pijn om afscheid van hem te nemen.
Doe je niets en laat je alles op zijn beloop dan heeft de relatie ook geen lang leven meer want je zal er op de zwakke momenten altijd naar terug grijpen en hem blijven confronteren met dit geval.
Veel sterkte en blijf bij jezelf
Waar het op neer komt is dat je van dat klote gevoel in je onderbuik af moet. Dat kan maar op 1 manier. ga hem controleren.
Je hebt er al goed aan gedaan om zijn telefoongegevens op te vragen, wist je dat je zelfs achter de inhoud van een sms kan komen.. hoe weet ik niet meer precies maar bij de KPN kunnen ze je zeker verder helpen.
Ik zou verder de kamer naast de zijne in het hotel boeken.. of inderdaad gaan posten en hem op heterdaad betrappen.
Je moet iets want als je dit niet gaat uit zoeken zul je het nooit weten en dat blijft ten alle tijden tussen jullie instaan.zorg wel dat ie je niet ziet want mocht ie deze keer wel eerlijk zijn dan verpest je het alsnog.
Maar reken maar meid dat het onderbuik gevoel vaak genoeg zegt.. ik heb het vaak genegeerd.. ben overigens helemaal niet jaloers. maar als ik onraad ruik ga ik het tot de bodem uitzoeken.je behoud je eigenwaarde en mocht het zo zijn dat ie je echt bedonderd dan doet het een stuk minder pijn om afscheid van hem te nemen.
Doe je niets en laat je alles op zijn beloop dan heeft de relatie ook geen lang leven meer want je zal er op de zwakke momenten altijd naar terug grijpen en hem blijven confronteren met dit geval.
Veel sterkte en blijf bij jezelf
woensdag 12 september 2007 om 23:43
Zelf zou ik je adviseren om hem niet te controleren; hou de eer aan jezelf meid!
Alhoewel ik me wel kan voorstellen dat je dat juist wél zou willen maar.. je intuitie is meestal wel juist!
Wat wil je voor jezelf te weten komen?Je denkt het toch al te weten dus laat hem lekker moven..
Stel, je komt erachter dat hij wél vreemdgaat, wat je vermoed, wat kun je er aan veranderen? behalve dan dat je kunt zeggen; zie je wel mijn vermoeden was juist.
Bespaar je zelf die vernedering en zet zn spullen aan de straat!
Gevoel en verstand zitten niet op 1 lijn, of gevoel werkt iets trager dan verstand, maar volg je verstand in dit geval!
Alhoewel ik me wel kan voorstellen dat je dat juist wél zou willen maar.. je intuitie is meestal wel juist!
Wat wil je voor jezelf te weten komen?Je denkt het toch al te weten dus laat hem lekker moven..
Stel, je komt erachter dat hij wél vreemdgaat, wat je vermoed, wat kun je er aan veranderen? behalve dan dat je kunt zeggen; zie je wel mijn vermoeden was juist.
Bespaar je zelf die vernedering en zet zn spullen aan de straat!
Gevoel en verstand zitten niet op 1 lijn, of gevoel werkt iets trager dan verstand, maar volg je verstand in dit geval!
donderdag 13 september 2007 om 12:21
Goedemorgen Allemaal,
Bedankt voor jullie reacties, net zoals in mijn gedachte lopen jullie reacties uiteen. De een zegt ga op onderzoek uit en volgens een ander ben ik een soort van stalker en moet ik ‘m rust laten. Ik moet zeggen dat ik me ook steeds anders voel, maar dat hoort er een beetje bij denk ik. Ik heb momenten dat het me allemaal niks meer kan schelen en hem niet eens wil bellen, maar er zijn ook momenten dat ik wanhopig wordt omdat ik hem niet bereiken kan.
Aan de ene kant wil ik me nu even koest houden en inderdaad "stilletjes" op onderzoek uitgaan, en alles met mijn eigen ogen zien en zo op ‘m makkelijkere manier afstand van hem nemen omdat ik het dan ECHT zeker weet.
En aan de andere kant wil ik rust en alleen verder. Ik heb gisteren na mijn werk wel een serieuze stap gezet, omdat hij gisteren terug zou komen wilde ik in ieder geval zekerheid hebben dat ik (wat er dan ook gebeuren gaat) een dak boven mijn hoofd heb. Ik heb gister gebeld met een consulent van direct wonen en ik kon dezelfde dag nog een huis gaan bezichtigen, dit heb ik ook gedaan. Ik had zoiets als ik dan de keuze maak om voor mezelf te kiezen en me niet meer in te laten zorgen en gedoe, dan houdt ie het huis maar lekker en kijkt ie maar hoe hij rond komt, ik neem al MIJN spullen mee en laat de huur op zijn naam zetten. En dan ben ik ook gelijk in een nieuwe omgeving, niks doet me meer aan “ons” denken en hij heeft dat nieuwe adres niet, dus hij kan me ook niet opzoeken om me weer om te praten. Een nadeel is wel dat ik het vandaag moet laten weten, of ik er intrek of niet, dan zou ik namelijk morgen al kunnen verhuizen.
Hij is gister teruggekomen en we hebben het er over gehad, we hebben geen ruzie gemaakt ik heb gewoon gezegd wat er allemaal geregeld moet worden voor het huis e.d. en hij heeft het aangehoord. Hij wilde niet dat ik bij ‘m wegging, hij begon zelf te huilen, maar dat deed me op dat moment vrij weinig. Ik heb een paar noodzakelijke spulletjes gepakt en ik ben naar mijn ouders gegaan. Hij probeerde me wel steeds tegen te houden, maar ik heb gewoon gezegd dat ik alleen wilde zijn en dat ik morgen (vandaag dus) een goede keuze wilde maken.
Inmiddels heb ik de huurovereenkomst ontvangen en een bericht dat er nog een kandidaat voor het (nieuwe) huis is aangemeld, dat ik dus snel moet beslissen. Er zijn nog een paar financiële aspecten om het geheel rond te krijgen maar ik denk dat als ik naar mijn bank ga het geen probleem moet zijn. Nu dat ik hier zo midden inzit wil het doorzetten ook, maar dat vervelende onderbuik gevoel, het gevoel van “het niet zeker weten” heb ik nog steeds. Ik hoop dat dat gevoel met de tijd wegslijt, ooit zal ik wel te weten komen wat er nou echt aan de hand is of is geweest. Hij zit nu nog in “ons” huis en ik blijf bij mijn ouders tot dat ik het andere huis heb. Ik heb gezegd dat als hij het huis op zijn naam wil krijgen en de huur over wil nemen dat we dan samen nog het e.e.a. te regelen hebben maar hij bleef maar zeggen dat ie me niet kwijt wilde, dat ik een verkeerde conclusie trek etc. etc. dat ik het aan iedereen vragen mag, dat als hij vreemd zou gaan waarom hij me dan wel meenam naar die borrel. Dat ie foto’s van ons aan iedereen had laten zien…
Een ding weet ik nu wel, ik moet knopen gaan doorhakken en wel vandaag…..maar ik blijf twijfelen….
Kl*tesituatie :'(
Bedankt voor jullie reacties, net zoals in mijn gedachte lopen jullie reacties uiteen. De een zegt ga op onderzoek uit en volgens een ander ben ik een soort van stalker en moet ik ‘m rust laten. Ik moet zeggen dat ik me ook steeds anders voel, maar dat hoort er een beetje bij denk ik. Ik heb momenten dat het me allemaal niks meer kan schelen en hem niet eens wil bellen, maar er zijn ook momenten dat ik wanhopig wordt omdat ik hem niet bereiken kan.
Aan de ene kant wil ik me nu even koest houden en inderdaad "stilletjes" op onderzoek uitgaan, en alles met mijn eigen ogen zien en zo op ‘m makkelijkere manier afstand van hem nemen omdat ik het dan ECHT zeker weet.
En aan de andere kant wil ik rust en alleen verder. Ik heb gisteren na mijn werk wel een serieuze stap gezet, omdat hij gisteren terug zou komen wilde ik in ieder geval zekerheid hebben dat ik (wat er dan ook gebeuren gaat) een dak boven mijn hoofd heb. Ik heb gister gebeld met een consulent van direct wonen en ik kon dezelfde dag nog een huis gaan bezichtigen, dit heb ik ook gedaan. Ik had zoiets als ik dan de keuze maak om voor mezelf te kiezen en me niet meer in te laten zorgen en gedoe, dan houdt ie het huis maar lekker en kijkt ie maar hoe hij rond komt, ik neem al MIJN spullen mee en laat de huur op zijn naam zetten. En dan ben ik ook gelijk in een nieuwe omgeving, niks doet me meer aan “ons” denken en hij heeft dat nieuwe adres niet, dus hij kan me ook niet opzoeken om me weer om te praten. Een nadeel is wel dat ik het vandaag moet laten weten, of ik er intrek of niet, dan zou ik namelijk morgen al kunnen verhuizen.
Hij is gister teruggekomen en we hebben het er over gehad, we hebben geen ruzie gemaakt ik heb gewoon gezegd wat er allemaal geregeld moet worden voor het huis e.d. en hij heeft het aangehoord. Hij wilde niet dat ik bij ‘m wegging, hij begon zelf te huilen, maar dat deed me op dat moment vrij weinig. Ik heb een paar noodzakelijke spulletjes gepakt en ik ben naar mijn ouders gegaan. Hij probeerde me wel steeds tegen te houden, maar ik heb gewoon gezegd dat ik alleen wilde zijn en dat ik morgen (vandaag dus) een goede keuze wilde maken.
Inmiddels heb ik de huurovereenkomst ontvangen en een bericht dat er nog een kandidaat voor het (nieuwe) huis is aangemeld, dat ik dus snel moet beslissen. Er zijn nog een paar financiële aspecten om het geheel rond te krijgen maar ik denk dat als ik naar mijn bank ga het geen probleem moet zijn. Nu dat ik hier zo midden inzit wil het doorzetten ook, maar dat vervelende onderbuik gevoel, het gevoel van “het niet zeker weten” heb ik nog steeds. Ik hoop dat dat gevoel met de tijd wegslijt, ooit zal ik wel te weten komen wat er nou echt aan de hand is of is geweest. Hij zit nu nog in “ons” huis en ik blijf bij mijn ouders tot dat ik het andere huis heb. Ik heb gezegd dat als hij het huis op zijn naam wil krijgen en de huur over wil nemen dat we dan samen nog het e.e.a. te regelen hebben maar hij bleef maar zeggen dat ie me niet kwijt wilde, dat ik een verkeerde conclusie trek etc. etc. dat ik het aan iedereen vragen mag, dat als hij vreemd zou gaan waarom hij me dan wel meenam naar die borrel. Dat ie foto’s van ons aan iedereen had laten zien…
Een ding weet ik nu wel, ik moet knopen gaan doorhakken en wel vandaag…..maar ik blijf twijfelen….
Kl*tesituatie :'(
donderdag 13 september 2007 om 12:42
Summertje, moeilijk hoor, wat een klotesituatie. Misschien is het sowieso wel goed dat jullie in ieder geval een tijdje een break nemen. Zodat jullie allebei de rust, ruimte en tijd krijgen om er eens goed over na te denken. Misschien een iets minder rigoureuze stap dan er direct helemaal een punt achter te zetten..
donderdag 13 september 2007 om 12:45
Hoi Summertje,
Wat een klotesituatie indeed. Heel veel sterkte vandaag. Ondanks al zijn 'er is niets en ik hou van je' heeft hij een redelijke verklaring kunnen geven voor het zeggen dat ie in een restaurant zat maar in zijn hotelkamer bleek te zijn?
En er was ookal eerder een misstap schrijf je.
hier wordt je toch niet gelukkig van?
Wat een klotesituatie indeed. Heel veel sterkte vandaag. Ondanks al zijn 'er is niets en ik hou van je' heeft hij een redelijke verklaring kunnen geven voor het zeggen dat ie in een restaurant zat maar in zijn hotelkamer bleek te zijn?
En er was ookal eerder een misstap schrijf je.
hier wordt je toch niet gelukkig van?
donderdag 13 september 2007 om 12:56
Als ik er ooit achter zou komen dat mijn geliefde de inhoud van mijn smssen heeft opgevraagd zou dat voor mij al direct einde relatie betekeken.
Jij wilt niet met hem verder omdat jij hem niet meer vertrouwd. Of ie dan daadwerkelijk vreemdgaat of niet doet niet meer terzake, dat wil je alleen maar weten om jezelf vrij te pleiten van "schuld"voor het stukgaan van de relatie. "Hij ging vreemd" is immer een geaccepteerde reden om een relatie te beeindigen "Ik ben een paranoide neuroot die overal iets achter zoekt" een stuk minder.
Maar ookal was je een paranoide neuroot, als je niet kunt slapen omdat je gelooft dat je vriend je belazerd ben je beter af als single. ( en hij ws ook).
Zodra ik sherlock zou moeten gaan spelen is het voor mij einde verhaal. Want wanneer hou je dan weer op met controleren als je telkens niets vind?
Jij wilt niet met hem verder omdat jij hem niet meer vertrouwd. Of ie dan daadwerkelijk vreemdgaat of niet doet niet meer terzake, dat wil je alleen maar weten om jezelf vrij te pleiten van "schuld"voor het stukgaan van de relatie. "Hij ging vreemd" is immer een geaccepteerde reden om een relatie te beeindigen "Ik ben een paranoide neuroot die overal iets achter zoekt" een stuk minder.
Maar ookal was je een paranoide neuroot, als je niet kunt slapen omdat je gelooft dat je vriend je belazerd ben je beter af als single. ( en hij ws ook).
Zodra ik sherlock zou moeten gaan spelen is het voor mij einde verhaal. Want wanneer hou je dan weer op met controleren als je telkens niets vind?
donderdag 13 september 2007 om 13:18
@krengiserweer, ik weet niet of je weleens in zo'n situatie als deze hebt gezeten, maar geloof me het doet dingen met je gezonde geest. Ik heb dit ook nog nooit meegemaakt en ik wil niets liever dan hem vertrouwen maar als door omstandigheden en intiutie het niet gaat zoals het moet gaan....wat kan ik er dan nog aan doen.
donderdag 13 september 2007 om 13:33
Dat is precies mijn punt. als het zo ver gekomen is dat je hem niet meer gelooft, dan kun je beter een einde maken aan die relatie.
Ik heb ooit een relatie gehad met iemand die mij (ten onrechte) niet vertrouwde en elke stap controleerde. sdat leverde dagelijks ruzie op. Ik heb dat ongeveer een jaar volgehouden en toen ben ik weggegaan. Daarvan heb ik geleerd dat ik nooit meer wil dat een relatie verwordt tot een gevangenis. Ik wil nooit meer zo gecontroleerd worden en ik wil ook nooit in een relatie zitten waarin ik het gevoel heb dat ik mijn partner zo moet controleren.
Voor mij zou dit dus al een goede reden zijn om weg te gaan. "Bewijs"dat ie daadwerkelijk vreemdgaat heb je niet nodig, dan je hem niet meer kunt vertrouwen is genoeg reden om te vertrekken, ongeacht of de oorzaak daarvan bij hem of bij jou ligt, dit is gewoon geen relatie waar jij gelukkig van wordt.
Ik heb ooit een relatie gehad met iemand die mij (ten onrechte) niet vertrouwde en elke stap controleerde. sdat leverde dagelijks ruzie op. Ik heb dat ongeveer een jaar volgehouden en toen ben ik weggegaan. Daarvan heb ik geleerd dat ik nooit meer wil dat een relatie verwordt tot een gevangenis. Ik wil nooit meer zo gecontroleerd worden en ik wil ook nooit in een relatie zitten waarin ik het gevoel heb dat ik mijn partner zo moet controleren.
Voor mij zou dit dus al een goede reden zijn om weg te gaan. "Bewijs"dat ie daadwerkelijk vreemdgaat heb je niet nodig, dan je hem niet meer kunt vertrouwen is genoeg reden om te vertrekken, ongeacht of de oorzaak daarvan bij hem of bij jou ligt, dit is gewoon geen relatie waar jij gelukkig van wordt.
donderdag 13 september 2007 om 14:29
Voor mij zou het feit dat hij liegt al genoeg zijn. Ook al is het over onbeduidende zaken als waar hij op dat moment is, en of zijn mobiel overgaat. Dat hij daarover liegt betekent niet dat hij vreemdgaat, maar wel dat hij het nodig vindt om de waarheid te verdraaien. En als mijn vriend dat steevast nodig vond, dan zocht ik fijn een andere.
Ik vind dat je het goed gedaan hebt! Heel doortastend van je om de zaken meteen goed te regelen. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd, en heel veel moed om op dezelfde weg door te kunnen blijven gaan.
Ik vind dat je het goed gedaan hebt! Heel doortastend van je om de zaken meteen goed te regelen. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd, en heel veel moed om op dezelfde weg door te kunnen blijven gaan.
donderdag 13 september 2007 om 15:20
Lijkt me lastig voor je, al die verschillende meningen.
Maar als ik in jouw schoenen zou staan dan zou ik eerst willen weten of hij echt me bedrogen heeft en dan pas het huis eventueel verlaten. dat kan toch altijd nog. Stel nu dat je vriend wel gelijk heeft, er is een heel klein kansje dat het waar is toch? Dan haal je wel heel veel overhoop.
Ik denk dat overhaaste stappen nooit goed zijn. Je hebt nu een huis aangeboden gekregen maar er komen er vast meer.
Nadat mijn vriend was vreemd gegaan, waar is zelf ben achter gekomen toen heb ik tegen hem gezegd dat ik mijn intuiete nooit meer zou verloochenen.
Zo is het ook gegaan en ik heb nadien ook wel eens het gevoel gehad dat hij niet was waar hij had gezegd dat hij was. Ik heb hem toen gecheckt. Dat is erg maar het moest voor mezelf, voor mijn rust. Ik heb misschien twee x die behoefte gehad en nu niet meer. Het is gewoon een kl#te situatie maar er is ook wel uit te komen als beide partijen echt voor hun relatie willen gaan.
Maar als ik in jouw schoenen zou staan dan zou ik eerst willen weten of hij echt me bedrogen heeft en dan pas het huis eventueel verlaten. dat kan toch altijd nog. Stel nu dat je vriend wel gelijk heeft, er is een heel klein kansje dat het waar is toch? Dan haal je wel heel veel overhoop.
Ik denk dat overhaaste stappen nooit goed zijn. Je hebt nu een huis aangeboden gekregen maar er komen er vast meer.
Nadat mijn vriend was vreemd gegaan, waar is zelf ben achter gekomen toen heb ik tegen hem gezegd dat ik mijn intuiete nooit meer zou verloochenen.
Zo is het ook gegaan en ik heb nadien ook wel eens het gevoel gehad dat hij niet was waar hij had gezegd dat hij was. Ik heb hem toen gecheckt. Dat is erg maar het moest voor mezelf, voor mijn rust. Ik heb misschien twee x die behoefte gehad en nu niet meer. Het is gewoon een kl#te situatie maar er is ook wel uit te komen als beide partijen echt voor hun relatie willen gaan.
