Relaties
alle pijlers
Ben jij gebleven bij je eerste verovering?
woensdag 9 januari 2008 om 09:04
Ik heb wel andere vriendjes gehad voor deze relatie. Maar ik kan nou niet zeggen dat die ervaringen me zo veel hebben bij gebracht dat dat in deze relatie verschil maakt. Het feit dat ik in de loop der jaren zelf ben "gegroeid" maakt iig meer verschil.
Ik had trouwens met mijn eerste vriendje ook het gevoel dat jij beschrijft. Ik dacht daar een jaar later weer heel anders over.
Maak je niet druk, als het goed is dan is het goed en dan maakt het niet uit of je veel ervaring met anderen hebt gehad of niet.
Is er iets dat je graag uitgeprobeerd had voor deze relatie of vind je vooral dat je meer had moeten uitproberen? Je kunt trouwens van alles uitproberen binnen een relatie.
Ik had trouwens met mijn eerste vriendje ook het gevoel dat jij beschrijft. Ik dacht daar een jaar later weer heel anders over.
Maak je niet druk, als het goed is dan is het goed en dan maakt het niet uit of je veel ervaring met anderen hebt gehad of niet.
Is er iets dat je graag uitgeprobeerd had voor deze relatie of vind je vooral dat je meer had moeten uitproberen? Je kunt trouwens van alles uitproberen binnen een relatie.
woensdag 9 januari 2008 om 09:07
Met mijn eerste vriend heb ik 29 jaar een relatie gehad (waarvan 22 getrouwd) en destijds dacht ik dat het een grote liefde was (gedurende de eerste jaren althans, want later werd het geleidelijk slechter en ten slotte een hel). Toch vind ik nu dat zelfs die eerste jaren niets voorstelden in vergelijking met mijn huidige relatie.
Maar ik ben wel blij dat ik die ervaring gehad heb, omdat ik daardoor nu des te beter besef hoeveel geluk ik heb met mijn lieve man!
Maar dat betekent niet dat jij er een punt achter moet zetten als je eerste relatie fijn voelt!
Maar... het feit alleen al dat je dat als een mogelijkheid beschouwt en soms een benauwd gevoel krijgt, vind ik niet zo'n goed teken!
Maar ik ben wel blij dat ik die ervaring gehad heb, omdat ik daardoor nu des te beter besef hoeveel geluk ik heb met mijn lieve man!
Maar dat betekent niet dat jij er een punt achter moet zetten als je eerste relatie fijn voelt!
Maar... het feit alleen al dat je dat als een mogelijkheid beschouwt en soms een benauwd gevoel krijgt, vind ik niet zo'n goed teken!
woensdag 9 januari 2008 om 09:51
Zolang het goed gaat gaat t goed toch? Met mijn eersre echte vriendje dacht ik ook dat t voor altijd zou zijn, maar "altijd"bleek 3,5 jaar, waarvan het laatste jaar ech echt echt niet leuk meer was ( meneer was namelijk een beetje jaloers en dat werd steeds erger). Niemand kan in de toekomst kiken en achteraf is het vel makkelijker om te beoordelen dat je vorige vriendje het toch niet helemaal was. alleen als je vantevoren al weet dat je niet oud met iemand wilt worden, waarom zou je dan met die persoon een relatie aangaan? dus ik denk dat e wel altijd een relatie moet starten met de intentie dat het voor heel lang is. En soms verander je gaandeweg van mening.
woensdag 9 januari 2008 om 10:16
Met mijn eerste serieuze relatie ben ik zo'n 20 jaar samen geweest, waarvan 19 jaar getrouwd. Ik dacht dat hij mijn ware was waarmee ik later heel oud zou gaan worden. Door te jaren heen ga je emotioneel groeien, dit ging niet helemaal gelijk op waardoor onder andere een grote verwijdering ontstond. Ik heb door de jaren geleerd eerlijk naar mezelf te zijn én beter naar mijn gevoel te luisteren. Dat maakte me gelukkig, maar gaf me meteen de inzichten dat ik niet eerlijk in mijn relatie stond. Het heeft jaren geduurd voordat ik de stap durfde te nemen. Maar nadat ik eenmaal het besluit had genomen en echt voor mijn eigen geluk had gekozen, was ik de meest happy vrouw op deze aardbol! Inmiddels heb ik weer een super relatie, gebasseerd op vertrouwen en eerlijkheid. Op een niveau waarin mijn vorige relatie nog niet in de schaduw mag staan. Soms moet je eerst leren om te weten wat echt belangrijk voor je is. Maar daarvoor lopen we ook op deze wereld rond.
woensdag 9 januari 2008 om 10:20
Ik (26) ben vrijgezel en mijn zusje (23) is na 8 jaar verkering net getrouwd. Mijn zusje heeft in de liefde geluk gevonden en in 1x de juiste. Mijn moeder (51) ook want zij is nu al 31 jaar erg gelukkig getrouwd met mijn vader (53).
Het is geen wedstrijdje. Mijn moeder zegt dat je goed moet kiezen want je moet nog lang met elkaar door en verkering is de tijd om elkaar te leren kennen zodat je weet of je de rest van je leven bij elkaar wilt zijn. Bij sommigen, zoals ik, duurt dat wat langer. Ik heb nog niemand op het oog maar ik geloof, o.a. dankzij mijn zusje en mijn ouders, in echte liefde. Ik heb een goed voorbeeld!
Het is geen wedstrijdje. Mijn moeder zegt dat je goed moet kiezen want je moet nog lang met elkaar door en verkering is de tijd om elkaar te leren kennen zodat je weet of je de rest van je leven bij elkaar wilt zijn. Bij sommigen, zoals ik, duurt dat wat langer. Ik heb nog niemand op het oog maar ik geloof, o.a. dankzij mijn zusje en mijn ouders, in echte liefde. Ik heb een goed voorbeeld!
woensdag 9 januari 2008 om 10:23
woensdag 9 januari 2008 om 10:34
Dat veel huwelijken stranden komt volgens mij o.a. doordat mensen om de verkeerde redenen trouwen of dat wederzijdse verwachtingen niet worden besproken. Daarnaast is scheiden erg makkelijk, voor sommigen te makkelijk.
Portie psychologie van de koude grond; Je ziet het ook met samenwonen. Ik heb nog nooit samengewoond en er nog nooit de behoefte toe gehad. Ik ben bijna een uitzondering want tegenwoordig- als je 25 plus bent én vrijgezel- is de eerste vraag: Heb je al samengewoond. Hey! Samenwonen is een stuk meer dan je tandenborstel ergens neerzetten en de rest van je inboedel erbij. Zie topic; ik woon net samen en erger me rot. Voor mij is samenwonen bijna gelijk aan trouwen; je gaat met elkaar verder. Niet van; laten we kijken of het leuk is, zo niet dan kappen we ermee.
Nogmaals, je moet goed kiezen. Mierenneuken over futiliteiten is verkeerd maar jij hebt een paar belangrijke richtlijnen/principes in je leven. Als jouw man niet op dezelfde lijn zit met die dingen, gaat het niet werken. Hoe verliefde je ook bent...denk ik.
Portie psychologie van de koude grond; Je ziet het ook met samenwonen. Ik heb nog nooit samengewoond en er nog nooit de behoefte toe gehad. Ik ben bijna een uitzondering want tegenwoordig- als je 25 plus bent én vrijgezel- is de eerste vraag: Heb je al samengewoond. Hey! Samenwonen is een stuk meer dan je tandenborstel ergens neerzetten en de rest van je inboedel erbij. Zie topic; ik woon net samen en erger me rot. Voor mij is samenwonen bijna gelijk aan trouwen; je gaat met elkaar verder. Niet van; laten we kijken of het leuk is, zo niet dan kappen we ermee.
Nogmaals, je moet goed kiezen. Mierenneuken over futiliteiten is verkeerd maar jij hebt een paar belangrijke richtlijnen/principes in je leven. Als jouw man niet op dezelfde lijn zit met die dingen, gaat het niet werken. Hoe verliefde je ook bent...denk ik.
woensdag 9 januari 2008 om 10:43
Voor mij was samenwonen ook bijna gelijk aan tyrouwen en toen ik ging samenwonen was dat met de intentie "we blijven voor latijd bijelkaar".
maar helaas soms verander je. En emotioneel groeien:. Toen ik die relatie begon wa ik een bang onzeker vogeltje, blij dat er uberhaubt een man bleek te bestaan die mij wilde hebben. We kregen een relatie toen we allebie net van de middelbare school afwaren, en ik echt heel slecht in mijn vel zat.
tijdens mijn studie veranderde ik heel veel. Ik kreeg vrienden, mensen vonden mij leuk en aardig ipv dat ze me uitscholden en negeerden, ik ging eindelijk die dingen ondernemen die ik altijd al wilde maar nooit gedurft had. Voor mijn toenmalige vriendje was dat heel erg bedreigend, want ik was niet meer degene die hij had leren kennen en die afhankelijk was van hem. dus werd ie jaloers en controlerend, wat ik beantwoordde met recalcitrant steeds meer grenzen opzoeken en ruziemaken. Dan heb je op een gegeven moment alleen maar een negatief effect op elkaar en daar word je niet gelukkig van.
maar helaas soms verander je. En emotioneel groeien:. Toen ik die relatie begon wa ik een bang onzeker vogeltje, blij dat er uberhaubt een man bleek te bestaan die mij wilde hebben. We kregen een relatie toen we allebie net van de middelbare school afwaren, en ik echt heel slecht in mijn vel zat.
tijdens mijn studie veranderde ik heel veel. Ik kreeg vrienden, mensen vonden mij leuk en aardig ipv dat ze me uitscholden en negeerden, ik ging eindelijk die dingen ondernemen die ik altijd al wilde maar nooit gedurft had. Voor mijn toenmalige vriendje was dat heel erg bedreigend, want ik was niet meer degene die hij had leren kennen en die afhankelijk was van hem. dus werd ie jaloers en controlerend, wat ik beantwoordde met recalcitrant steeds meer grenzen opzoeken en ruziemaken. Dan heb je op een gegeven moment alleen maar een negatief effect op elkaar en daar word je niet gelukkig van.
woensdag 9 januari 2008 om 11:03
quote:Reiger100 schreef op 09 januari 2008 @ 10:23:
Hoi Poedelewoepsie, ik vraag me altijd af wat mensen bedoelen met 'emotioneel groeien' en daardoor 'uit elkaar groeien'. Kun je dat wat concreter uitleggen? (sorry dat ik die vraag binnen je topic stel, vivenviva, maar misschien heb je er ook iets aan?)
Toen ik aan het begin van mijn relatie stond, draaide er veel om carriere, "huisje-boompje-beestje" maar stond niet echt veel stil bij de vraag "wat wil ik nu echt?". Door de jaren heen ben ik beter naar mijn eigen gevoel gaan luisteren. Mijn hart was hongerig naar gelukkig zijn, eerlijk zijn, oprechte liefde en het ook kunnen delen in de relatie. Als je een partner hebt die daar niet mee bezig is, of het gewoon niet kan zien op die manier maar meer met "carriere, alles-mooi-voor-de-buitenwereld" dan begint het uit elkaar groeien. Je bent beide met compleet andere dingen bezig in je hoofd en de afstand wordt steeds groter omdat je je dingen niet kunt delen. Je voelt je niet gehoord.
Beste Reiger, ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Hoi Poedelewoepsie, ik vraag me altijd af wat mensen bedoelen met 'emotioneel groeien' en daardoor 'uit elkaar groeien'. Kun je dat wat concreter uitleggen? (sorry dat ik die vraag binnen je topic stel, vivenviva, maar misschien heb je er ook iets aan?)
Toen ik aan het begin van mijn relatie stond, draaide er veel om carriere, "huisje-boompje-beestje" maar stond niet echt veel stil bij de vraag "wat wil ik nu echt?". Door de jaren heen ben ik beter naar mijn eigen gevoel gaan luisteren. Mijn hart was hongerig naar gelukkig zijn, eerlijk zijn, oprechte liefde en het ook kunnen delen in de relatie. Als je een partner hebt die daar niet mee bezig is, of het gewoon niet kan zien op die manier maar meer met "carriere, alles-mooi-voor-de-buitenwereld" dan begint het uit elkaar groeien. Je bent beide met compleet andere dingen bezig in je hoofd en de afstand wordt steeds groter omdat je je dingen niet kunt delen. Je voelt je niet gehoord.
Beste Reiger, ik hoop dat je hier iets aan hebt.
woensdag 9 januari 2008 om 11:52
mijn vriend was mijn eerste echte relatie.hij toen 18 en ik 17. na een jaar waren we elkaar helemaal zat hij is toen ook vreemdgegaan. we zijn toen een maand uit elkaar geweest en hebben toen allebij een ander gehad. toen kwamen we er echt achter dat we bij elkaar horen. we zijn nu al weer 6,5 jaar samen. we zijn ook pas 1,5 jaar geleden samen gaan wonen omdat toen pas goed voelde. kort daarna was ook zwanger en hebben nu een dochter van 6 mnd. we gaan ook in sept. trouwen.
als het goed voelt dan zit het gewoon goed. wij hadden van dag 1 of dat we elkaar al jaren kende. maar waren pas jaren later er aan toe om samen te wonen en alles er bij. doe niks te over haast.
als het goed voelt dan zit het gewoon goed. wij hadden van dag 1 of dat we elkaar al jaren kende. maar waren pas jaren later er aan toe om samen te wonen en alles er bij. doe niks te over haast.
woensdag 9 januari 2008 om 12:38
Het is voor iedereen verschillend lijkt me en het is maar net wie je tegenkomt in het leven. Ik ben er blij mee dat ik verschillende relaties heb gehad en daarin heb kunnen leren wie ik ben en wat ik verwacht van een relatie. Maar een van mijn beste vriendinnetjes is al bijna 10 jaar samen met haar eerste liefde en ik heb haar in haar relatie zien groeien de afgelopen jaren. Zij heeft in haar relatie geleerd wie ze nu echt was en wat zij wilde en daar bleek haar vriend bij te passen. Soms met moeilijke tijden, maar ze kwamen er altijd samen uit.
En ander vriendinnetje is ook nog samen met haar eerste liefde, maar gaat daar volgens eigen zeggen binnenkort wel bij weg. Ze heeft dezelfde weg gelopen als hierboven beschreven en haar vriend past daar niet goed meer bij. Zij wil ervaren of er ook iets 'beters' is, en eerst kijken of ze het ook 'alleen' kan. Maar zij was ook pas 17 toen ze door omstandigheden al bij haar vriend introk.
Het kan dus op allerlei manieren, het is niet vooraf te zeggen of je er wel of niet gelukkig van wordt. Dat kan je alleen ervaren door zelf je eigen keuzes te maken en niet bang dat zijn om eventueel op je bek te gaan.
En ander vriendinnetje is ook nog samen met haar eerste liefde, maar gaat daar volgens eigen zeggen binnenkort wel bij weg. Ze heeft dezelfde weg gelopen als hierboven beschreven en haar vriend past daar niet goed meer bij. Zij wil ervaren of er ook iets 'beters' is, en eerst kijken of ze het ook 'alleen' kan. Maar zij was ook pas 17 toen ze door omstandigheden al bij haar vriend introk.
Het kan dus op allerlei manieren, het is niet vooraf te zeggen of je er wel of niet gelukkig van wordt. Dat kan je alleen ervaren door zelf je eigen keuzes te maken en niet bang dat zijn om eventueel op je bek te gaan.
woensdag 9 januari 2008 om 12:39
Vivenviva, hier nog iemand die eigenlijk met haar eerste echte liefde is getrouwd.
Op mijn 16e heb ik 3 maanden een vriendje gehad, waar ik dolverliefd op was, maar die mij gewoon zag als leuk tussendoortje. Nadat mijn gebroken puberhart was geheeld, kreeg ik verkering met een veel leukere jongen die veel beter bij mij paste. Even oud, zelfde achtergrond en zelfde toekomstdromen. Ik was ook zijn eerste echte vriendinnetje.
3,5 jaar later zijn we getrouwd, inmiddels alweer 7,5 jaar geleden. En nog steeds heel gelukkig en blij met elkaar.
Heel af en toe had ik in onze verkeringstijd ook wel eens het gevoel van: nu zal ik nooit weten hoe het is om met iemand anders samen te zijn, maar ik heb echt nog geen seconde spijt gehad. We passen gewoon heel goed bij elkaar en dat we elkaar toevallig al vroeg tegen zijn gekomen, zie ik alleen maar als een meevaller. En stiekem vind ik het ook wel fijn, dat wij allerlei ervaringen voor het eerst en alleen met elkaar hebben gedeeld. Ik zou het toch wel vervelend vinden als mijn man al met tig meiden naar bed was geweest, voordat ik er was, bijna alsof hij een beetje tweedehands was of zo. En ik weet zeker dat hij daar ook zo over denkt. Beetje ouderwets misschien, maar gelukkig denken we ook daar hetzelfde over, haha.
Op mijn 16e heb ik 3 maanden een vriendje gehad, waar ik dolverliefd op was, maar die mij gewoon zag als leuk tussendoortje. Nadat mijn gebroken puberhart was geheeld, kreeg ik verkering met een veel leukere jongen die veel beter bij mij paste. Even oud, zelfde achtergrond en zelfde toekomstdromen. Ik was ook zijn eerste echte vriendinnetje.
3,5 jaar later zijn we getrouwd, inmiddels alweer 7,5 jaar geleden. En nog steeds heel gelukkig en blij met elkaar.
Heel af en toe had ik in onze verkeringstijd ook wel eens het gevoel van: nu zal ik nooit weten hoe het is om met iemand anders samen te zijn, maar ik heb echt nog geen seconde spijt gehad. We passen gewoon heel goed bij elkaar en dat we elkaar toevallig al vroeg tegen zijn gekomen, zie ik alleen maar als een meevaller. En stiekem vind ik het ook wel fijn, dat wij allerlei ervaringen voor het eerst en alleen met elkaar hebben gedeeld. Ik zou het toch wel vervelend vinden als mijn man al met tig meiden naar bed was geweest, voordat ik er was, bijna alsof hij een beetje tweedehands was of zo. En ik weet zeker dat hij daar ook zo over denkt. Beetje ouderwets misschien, maar gelukkig denken we ook daar hetzelfde over, haha.
..
woensdag 9 januari 2008 om 12:53
Vivenviva, wij zijn al 22 jaar bij elkaar, kreeftlief was 17 en ik toen 22. En eigenlijk elkaars eerste grote liefde. We zijn nog steeds heel dol op elkaar. Alhoewel we ook moeilijkere tijden hebben meegemaakt, ik heb een keer een jaar in het buitenland gezeten, toen de kids net geboren waren, was het ook lastig, maar we hebben een rotsvast vertrouwen in elkaar. En eigenlijk is onze relatie alleen maar beter geworden.
Dus als het goed voelt, moet je je relatie koesteren, proberen moeilijke tijden te overwinnen, en proberen emotioneel verbonden te blijven. En als je dan 100 bent, ben je nog steeds gelukkig met elkaar.
Dus als het goed voelt, moet je je relatie koesteren, proberen moeilijke tijden te overwinnen, en proberen emotioneel verbonden te blijven. En als je dan 100 bent, ben je nog steeds gelukkig met elkaar.
woensdag 9 januari 2008 om 13:02
Ik had bijna anderhalf jaar een relatie met mijn toenmalige beste vriend toen ik mijn huidige vriend ontmoette. Koppig als ik ben, wilde ik mijn relatie niet zomaar opgeven en heb ik het nog jarenlang geprobeerd met mijn ex. Terwijl ik wist dat we het niet zouden halen en ik eigenlijk bij die ander hoorde. Vlak voor we vijf jaar samen zouden zijn, hebben we het uitgemaakt. En nog geen twee weken later ben ik een relatie begonnen met de jongen waar ik inmiddels al bijna vier jaar over droomde. De tweede dus. En in tegenstelling tot mijn vorige relatie, kijk ik nu eigenlijk helemaal niet meer naar andere mannen en vrouwen. Nog geen enkele keer heb ik twijfels gehad over ons of ben ik ongelukkig geweest door hem of iets wat hij gezegd heeft.
Ik denk dat ik het dus heerlijk bij mijn tweede "verovering" houdt.
Ik denk dat ik het dus heerlijk bij mijn tweede "verovering" houdt.
woensdag 9 januari 2008 om 14:43
Vivenviva: ten eerste zou ik me NIET druk maken om wat 'men' vindt! Echt niet. Doe gewoon wat je gevoel je ingeeft meid, en ben niet te bang voor de mening van anderen.
En om op je onderwerp terug te komen... ik heb nu 5,5 jaar een relatie met mijn eerste officiele vriend. Ik bedoel, van tevoren heb ik wel vriendjes gehad, maar verder dan zoenen ging het niet. En echt serieus was dat ook niet. Dus deze relatie is in principe mn eerste. En het ziet er naar uit dat dat ook gewoon mijn enige blijft. En dat maakt me niet uit! Ik ben heel blij met mn vriend en hij is ook echt mn soulmate maar ook mn partner en mn 'liefdesvriend' om het zo maar te zeggen. En dat ik geen date ervaring heb... naja dat zij zo. Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet echt mis of zo. Dus ik vind het goed zo!
En om op je onderwerp terug te komen... ik heb nu 5,5 jaar een relatie met mijn eerste officiele vriend. Ik bedoel, van tevoren heb ik wel vriendjes gehad, maar verder dan zoenen ging het niet. En echt serieus was dat ook niet. Dus deze relatie is in principe mn eerste. En het ziet er naar uit dat dat ook gewoon mijn enige blijft. En dat maakt me niet uit! Ik ben heel blij met mn vriend en hij is ook echt mn soulmate maar ook mn partner en mn 'liefdesvriend' om het zo maar te zeggen. En dat ik geen date ervaring heb... naja dat zij zo. Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet echt mis of zo. Dus ik vind het goed zo!
woensdag 9 januari 2008 om 15:46
Ik ben zo iemand die aan haar eerste liefde (niet mijn eerste verliefdheid!) is blijven plakken. We kregen wat met elkaar toen ik 14 en hij 16 was. Dat is dus 20 jaar geleden...we hebben inmiddels 3 dochters en zijn getrouwd. En nog steeds heel gelukkig met elkaar. Ik weet gewoon dat mijn man de liefde van mijn leven is en dat ik met hem oud wil worden. Toen we elkaar ontmoetten was het liefde op het eerste gezicht. Op mijn 18e zijn we gaan samenwonen terwijl we beiden studeerden. Een hoop commentaar dat we hebben gekregen! Het zou niet goed gaan, zo jong gaan samenwonen zou niet gaan werken. Tja, dat heeft bij ons wel gewerkt. We lieten elkaar best vrij in de zin van eigen vrienden en apart uitgaan als we zin hadden. Wel was en is het een voorwaarde dat we monogaam zijn. We kunnen erg met elkaar lachen maar ook huilen als dat aan de orde is. Hij is echt mijn maatje maar ook die lekkere vent waar ik op straat mijn hoofd voor om zou draaien. We vinden elkaar nog altijd woest aantrekkelijk. Heerlijk toch? Ik zou niet gelukkiger kunnen zijn in een relatie!
Heb trouwens thuis ook wel een goed voorbeeld gehad, mijn ouders waren elkaar eerste liefde en zij zijn ook al heel erg lang getrouwd.
Heb trouwens thuis ook wel een goed voorbeeld gehad, mijn ouders waren elkaar eerste liefde en zij zijn ook al heel erg lang getrouwd.
woensdag 9 januari 2008 om 16:51
Ik ben getrouwd met mijn eerste liefde. Het verschil met andere posters is denk ik dat ik al 34 was toen ik hem tegenkwam. Geen andere relaties gehad. Maar ik wist dat het goed zat.
Toen we pas bij elkaar waren, is het wel eens door mijn hoofd gegaan hoe ik kon weten dat het goed zat, omdat ik geen vergelijkingsmateriaal had. Maar als je je zo fijn bij iemand voelt, er zo veel liefde en vertrouwdheid is en je zo op één lijn zit, dan zou je wel gek zijn als je verder zou zoeken naar iets wat misschien beter zou zijn. Wat wij hadden was al heel erg goed!
We zijn nu bijna 3 jaar bij elkaar, waarvan straks 2 jaar getrouwd en ik heb er geen seconde spijt van gehad.
Toen we pas bij elkaar waren, is het wel eens door mijn hoofd gegaan hoe ik kon weten dat het goed zat, omdat ik geen vergelijkingsmateriaal had. Maar als je je zo fijn bij iemand voelt, er zo veel liefde en vertrouwdheid is en je zo op één lijn zit, dan zou je wel gek zijn als je verder zou zoeken naar iets wat misschien beter zou zijn. Wat wij hadden was al heel erg goed!
We zijn nu bijna 3 jaar bij elkaar, waarvan straks 2 jaar getrouwd en ik heb er geen seconde spijt van gehad.
