Relaties
alle pijlers
Betweterige vriendin vindt dat ik ADHD heb
maandag 26 december 2022 om 10:55
Hi allemaal,
Graag leg ik even iets aan jullie voor.
Op jonge leeftijd van 18 jaar ben ik gestart met werken ergens op kantoor, ik ben nu 33 jaar.
Ik kwam samen te werken met een oudere dame van 55 jaar.
Zij heeft mij ingewerkt en we hebben 10 jaar met elkaar samengewerkt. Zij stelde zich op als mijn mentor. Ik vond het een aparte dame. Kon knorrig zijn, streng, ouderwetse stempel en er was altijd iets met haar. Zoveel dingen, dat je het amper kon geloven. Voorbeeld : in 1 jaar 3 sterfgevallen, nieuwe partner twee keer in een jaar overleden, diagnose diabetes, gebroken stuitje, hernia, nichtje verslaafd en zelfmoord. Ga zo maar door. Ik heb daar nooit wat verder van gevonden of tegen haar gezegd maar altijd gesteund.
Op een gegeven moment ben ik elders gaan werken, en hebben we oppervlakkig contact gehouden. Ik merkte dat ik meer voor haar betekende dan zij voor mij. Zij ziet mij merk ik nog steeds als die jonge meid van 18 die ze kent en niet de vrouw die leidinggevende inmiddels is. Overigens was ik blij dat ik niet meer met haar samen hoefte te werken, het was een soort haat liefde verhouding. Omdat ze enorm betweterig kon doen, kattig en mij soms met mijn mond vol tanden kon doen zetten.
Afgelopen tijd zat ik met een burn out thuis en ging het de goede kant op. Inmiddels voel ik me weer goed en heb ik een leuke nieuwe baan waar ik het naar me zin heb.
Waar ik dus tegen aan loop, is dat we elkaar afgelopen zomer hebben gezien. Eigenlijk was ik meer akkoord gegaan met even elkaar weer zien en bijpraten omdat ik het meer als een verplichting zag. We hadden elkaar een tijd niet gezien, ze is nu geruime tijd met pensioen en er waren zoveel dingen privé weer bij haar gebeurd.
We spraken ook over mijn situatie. Dat ik even een tijdje thuis had gezeten vanwege mijn man die ziek was geweest, zwangerschap etc. En ik had een leuke nieuwe baan in het vooruitzicht, wel met meer verantwoordelijkheden etc.
Zij had vervolgens aan dat ze echt vond dat ik die nieuwe baan niet moest nemen, omdat ik geen type ben die leiding kan geven, maar echt secretaresse werk moet blijven doen. Dat deed ik 10 jaar geleden toen zij mij inwerkte. Inmiddels werk ik als adviseur organisatie bij de overheid. Ze gaf aan dat ze altijd al heeft gedacht dat ik ADHD heb en dat dit werk helemaal niet bij mij past.
Ik stond daar, alweer, met mijn mond vol tanden. Gelukkig kon ik snel weg daarna. We hebben geen 'vriendschap' waarin we elkaar dingen eerlijk vertellen. Ik vind het hee heftig dat zij een medische diagnose zo stelt en dat ze dit niet zomaar mag zeggen. Ik zat net wat beter in mijn vel, ze wist dat ik onzeker was destijds en zij ziet mij nog steeds als dezelfde persoon als destijds met dezelfde vaardigheden en kwaliteiten.
Prima, je kan denken zoek het maar uit. Maar ze blijft mij nu maar appen, ook om af te spreken. Wellicht kinderachtig, maar ik weet echt even niet wat ik ermee moet. Waarschijnlijk de waarheid zeggen, maar de afgelopen 15 jaar leert dat ze alles beter weet en ze maakt mij dan alleen maar weer onzeker en doet me aan vroeger denken.
Overigens, herken ik mezelf niet in het ADHd stukje. Heb specialistische GGZ begeleiding gehad en daar kwam het ook niet uit de testen.
Ik weet waarschijnlijk wat jullie gaan zeggen, maar ik vind het lastig....
Graag leg ik even iets aan jullie voor.
Op jonge leeftijd van 18 jaar ben ik gestart met werken ergens op kantoor, ik ben nu 33 jaar.
Ik kwam samen te werken met een oudere dame van 55 jaar.
Zij heeft mij ingewerkt en we hebben 10 jaar met elkaar samengewerkt. Zij stelde zich op als mijn mentor. Ik vond het een aparte dame. Kon knorrig zijn, streng, ouderwetse stempel en er was altijd iets met haar. Zoveel dingen, dat je het amper kon geloven. Voorbeeld : in 1 jaar 3 sterfgevallen, nieuwe partner twee keer in een jaar overleden, diagnose diabetes, gebroken stuitje, hernia, nichtje verslaafd en zelfmoord. Ga zo maar door. Ik heb daar nooit wat verder van gevonden of tegen haar gezegd maar altijd gesteund.
Op een gegeven moment ben ik elders gaan werken, en hebben we oppervlakkig contact gehouden. Ik merkte dat ik meer voor haar betekende dan zij voor mij. Zij ziet mij merk ik nog steeds als die jonge meid van 18 die ze kent en niet de vrouw die leidinggevende inmiddels is. Overigens was ik blij dat ik niet meer met haar samen hoefte te werken, het was een soort haat liefde verhouding. Omdat ze enorm betweterig kon doen, kattig en mij soms met mijn mond vol tanden kon doen zetten.
Afgelopen tijd zat ik met een burn out thuis en ging het de goede kant op. Inmiddels voel ik me weer goed en heb ik een leuke nieuwe baan waar ik het naar me zin heb.
Waar ik dus tegen aan loop, is dat we elkaar afgelopen zomer hebben gezien. Eigenlijk was ik meer akkoord gegaan met even elkaar weer zien en bijpraten omdat ik het meer als een verplichting zag. We hadden elkaar een tijd niet gezien, ze is nu geruime tijd met pensioen en er waren zoveel dingen privé weer bij haar gebeurd.
We spraken ook over mijn situatie. Dat ik even een tijdje thuis had gezeten vanwege mijn man die ziek was geweest, zwangerschap etc. En ik had een leuke nieuwe baan in het vooruitzicht, wel met meer verantwoordelijkheden etc.
Zij had vervolgens aan dat ze echt vond dat ik die nieuwe baan niet moest nemen, omdat ik geen type ben die leiding kan geven, maar echt secretaresse werk moet blijven doen. Dat deed ik 10 jaar geleden toen zij mij inwerkte. Inmiddels werk ik als adviseur organisatie bij de overheid. Ze gaf aan dat ze altijd al heeft gedacht dat ik ADHD heb en dat dit werk helemaal niet bij mij past.
Ik stond daar, alweer, met mijn mond vol tanden. Gelukkig kon ik snel weg daarna. We hebben geen 'vriendschap' waarin we elkaar dingen eerlijk vertellen. Ik vind het hee heftig dat zij een medische diagnose zo stelt en dat ze dit niet zomaar mag zeggen. Ik zat net wat beter in mijn vel, ze wist dat ik onzeker was destijds en zij ziet mij nog steeds als dezelfde persoon als destijds met dezelfde vaardigheden en kwaliteiten.
Prima, je kan denken zoek het maar uit. Maar ze blijft mij nu maar appen, ook om af te spreken. Wellicht kinderachtig, maar ik weet echt even niet wat ik ermee moet. Waarschijnlijk de waarheid zeggen, maar de afgelopen 15 jaar leert dat ze alles beter weet en ze maakt mij dan alleen maar weer onzeker en doet me aan vroeger denken.
Overigens, herken ik mezelf niet in het ADHd stukje. Heb specialistische GGZ begeleiding gehad en daar kwam het ook niet uit de testen.
Ik weet waarschijnlijk wat jullie gaan zeggen, maar ik vind het lastig....
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in