Compromissen sluiten in relatie

Hi allemaal,

Ik merk dat ik de laatste tijd nogal tegen dit onderwerp aan loop en hoor graag jullie mening en hoe jullie hier zelf mee omgaan.

Ik ben begin 30, heb sinds twee jaar een leuke relatie met een tien jaar oudere man die al een kind van rond de tien heeft met zijn ex-vrouw. Na een jaar daten heb ik kind ontmoet, en het klikt goed. Dat ligt vooral aan het kind, want het is verschrikkelijk lief, sociaal en grappig. Maar nu na twee jaar loop ik tegen veel dingen aan die waarschijnlijk onvermijdelijk zijn met het leeftijdsverschil en leefsituatie tussen partner en mijzelf.

Hij heeft recent een huis gekocht in een plaats waar kind naar middelbare school zal gaan, een plaats die ruim anderhalf uur rijden voor mij is. Ik huur een apartement in een bruisende stad waar al mijn vrienden en familie ook wonen en waar ik ook werk. Als we ooit zouden gaan samenwonen, dan zou het bij hem zijn. Hij heeft een (meer dan) full time baan tijdens kantooruren, ik werk op alle tijden van de dag (vergelijkbaar met horeca), part-time, maar geen vaste dagen en elke maand is het rooster weer anders. Ik ben dus degene die elke maand probeert om zoveel mogelijk avonden vrij te houden voor hem, maar ik ben juist veel overdag vrij. Tot slot heeft hij co-ouderschap met zijn ex en een vrij ingewikkeld schema waarbij het kind vrij veel wisselt. Nu ben ik dus degene die zich altijd aan moet passen. En ik begrijp het, ik begrijp het echt. Kind gaat voor. Maar nu wring ik me dus al maanden in bochten om in ieder geval één avond per week vrij te houden van werk/sociale verplichtingen/sport etc. om samen een avond in zijn huis te kunnen doorbrengen en dan krijg ik vandaag het bericht dat kind morgen toch bij hem is, omdat ex moet overwerken. En ik word dan zo boos, niet tegen partner, want ik snap het compleet dat hij geen nee zegt (het gaat tenslotte over kind), maar ik vind het moeilijk.

Kerstdagen is bijvoorbeeld ook een ding. We zouden kijken of we dat dit jaar eventueel samen willen vieren, en ik heb altijd slechts één enkele verplichting staan, die is op kerstavond. Die avond houden mijn ouders, sibling, en oom plus aanhang altijd vrij. Met de kerstdagen zelf werk ik dan vaak. En nu raad je het al; ook partner viert altijd kerstavond, samen met ex en kind. En nu voelde ik alweer aan; als we iets samen willen vieren met kind/ouders, dan ben ik weer degene die moet buigen. Terecht, want kind verdient deze traditie met zijn ouders en dat snap ik. Nu kunnen we uiteraard samen een andere kerstdag vieren, maar ik zou het zo leuk vinden om met hem mee te doen en hem aan te laten schuiven tijdens mijn traditionele feestje.

Lang verhaal kort; ik heb het gevoel dat ik altijd moet schikken als er een compromis moet worden gesloten (dat is dan dus niet echt een compromis meer natuurlijk en ik vind dat moeilijk. Al aangekaart bij partner en die ziet ook wel dat ik degene ben die het meest moet inbinden en vindt dat ook vervelend, maar we zien allebei niet echt een andere oplossing.

Misschien is er iemand die het herkent of die gewoon even iets opbeurends kan zeggen. Of misschien heb ik gewoon een beetje een schop onder mijn kont nodig, kan ook. Ik hoor het graag!