Relaties
alle pijlers
Compromissen sluiten in relatie
woensdag 24 november 2021 om 01:55
Hi allemaal,
Ik merk dat ik de laatste tijd nogal tegen dit onderwerp aan loop en hoor graag jullie mening en hoe jullie hier zelf mee omgaan.
Ik ben begin 30, heb sinds twee jaar een leuke relatie met een tien jaar oudere man die al een kind van rond de tien heeft met zijn ex-vrouw. Na een jaar daten heb ik kind ontmoet, en het klikt goed. Dat ligt vooral aan het kind, want het is verschrikkelijk lief, sociaal en grappig. Maar nu na twee jaar loop ik tegen veel dingen aan die waarschijnlijk onvermijdelijk zijn met het leeftijdsverschil en leefsituatie tussen partner en mijzelf.
Hij heeft recent een huis gekocht in een plaats waar kind naar middelbare school zal gaan, een plaats die ruim anderhalf uur rijden voor mij is. Ik huur een apartement in een bruisende stad waar al mijn vrienden en familie ook wonen en waar ik ook werk. Als we ooit zouden gaan samenwonen, dan zou het bij hem zijn. Hij heeft een (meer dan) full time baan tijdens kantooruren, ik werk op alle tijden van de dag (vergelijkbaar met horeca), part-time, maar geen vaste dagen en elke maand is het rooster weer anders. Ik ben dus degene die elke maand probeert om zoveel mogelijk avonden vrij te houden voor hem, maar ik ben juist veel overdag vrij. Tot slot heeft hij co-ouderschap met zijn ex en een vrij ingewikkeld schema waarbij het kind vrij veel wisselt. Nu ben ik dus degene die zich altijd aan moet passen. En ik begrijp het, ik begrijp het echt. Kind gaat voor. Maar nu wring ik me dus al maanden in bochten om in ieder geval één avond per week vrij te houden van werk/sociale verplichtingen/sport etc. om samen een avond in zijn huis te kunnen doorbrengen en dan krijg ik vandaag het bericht dat kind morgen toch bij hem is, omdat ex moet overwerken. En ik word dan zo boos, niet tegen partner, want ik snap het compleet dat hij geen nee zegt (het gaat tenslotte over kind), maar ik vind het moeilijk.
Kerstdagen is bijvoorbeeld ook een ding. We zouden kijken of we dat dit jaar eventueel samen willen vieren, en ik heb altijd slechts één enkele verplichting staan, die is op kerstavond. Die avond houden mijn ouders, sibling, en oom plus aanhang altijd vrij. Met de kerstdagen zelf werk ik dan vaak. En nu raad je het al; ook partner viert altijd kerstavond, samen met ex en kind. En nu voelde ik alweer aan; als we iets samen willen vieren met kind/ouders, dan ben ik weer degene die moet buigen. Terecht, want kind verdient deze traditie met zijn ouders en dat snap ik. Nu kunnen we uiteraard samen een andere kerstdag vieren, maar ik zou het zo leuk vinden om met hem mee te doen en hem aan te laten schuiven tijdens mijn traditionele feestje.
Lang verhaal kort; ik heb het gevoel dat ik altijd moet schikken als er een compromis moet worden gesloten (dat is dan dus niet echt een compromis meer natuurlijk
en ik vind dat moeilijk. Al aangekaart bij partner en die ziet ook wel dat ik degene ben die het meest moet inbinden en vindt dat ook vervelend, maar we zien allebei niet echt een andere oplossing.
Misschien is er iemand die het herkent of die gewoon even iets opbeurends kan zeggen. Of misschien heb ik gewoon een beetje een schop onder mijn kont nodig, kan ook. Ik hoor het graag!
Ik merk dat ik de laatste tijd nogal tegen dit onderwerp aan loop en hoor graag jullie mening en hoe jullie hier zelf mee omgaan.
Ik ben begin 30, heb sinds twee jaar een leuke relatie met een tien jaar oudere man die al een kind van rond de tien heeft met zijn ex-vrouw. Na een jaar daten heb ik kind ontmoet, en het klikt goed. Dat ligt vooral aan het kind, want het is verschrikkelijk lief, sociaal en grappig. Maar nu na twee jaar loop ik tegen veel dingen aan die waarschijnlijk onvermijdelijk zijn met het leeftijdsverschil en leefsituatie tussen partner en mijzelf.
Hij heeft recent een huis gekocht in een plaats waar kind naar middelbare school zal gaan, een plaats die ruim anderhalf uur rijden voor mij is. Ik huur een apartement in een bruisende stad waar al mijn vrienden en familie ook wonen en waar ik ook werk. Als we ooit zouden gaan samenwonen, dan zou het bij hem zijn. Hij heeft een (meer dan) full time baan tijdens kantooruren, ik werk op alle tijden van de dag (vergelijkbaar met horeca), part-time, maar geen vaste dagen en elke maand is het rooster weer anders. Ik ben dus degene die elke maand probeert om zoveel mogelijk avonden vrij te houden voor hem, maar ik ben juist veel overdag vrij. Tot slot heeft hij co-ouderschap met zijn ex en een vrij ingewikkeld schema waarbij het kind vrij veel wisselt. Nu ben ik dus degene die zich altijd aan moet passen. En ik begrijp het, ik begrijp het echt. Kind gaat voor. Maar nu wring ik me dus al maanden in bochten om in ieder geval één avond per week vrij te houden van werk/sociale verplichtingen/sport etc. om samen een avond in zijn huis te kunnen doorbrengen en dan krijg ik vandaag het bericht dat kind morgen toch bij hem is, omdat ex moet overwerken. En ik word dan zo boos, niet tegen partner, want ik snap het compleet dat hij geen nee zegt (het gaat tenslotte over kind), maar ik vind het moeilijk.
Kerstdagen is bijvoorbeeld ook een ding. We zouden kijken of we dat dit jaar eventueel samen willen vieren, en ik heb altijd slechts één enkele verplichting staan, die is op kerstavond. Die avond houden mijn ouders, sibling, en oom plus aanhang altijd vrij. Met de kerstdagen zelf werk ik dan vaak. En nu raad je het al; ook partner viert altijd kerstavond, samen met ex en kind. En nu voelde ik alweer aan; als we iets samen willen vieren met kind/ouders, dan ben ik weer degene die moet buigen. Terecht, want kind verdient deze traditie met zijn ouders en dat snap ik. Nu kunnen we uiteraard samen een andere kerstdag vieren, maar ik zou het zo leuk vinden om met hem mee te doen en hem aan te laten schuiven tijdens mijn traditionele feestje.
Lang verhaal kort; ik heb het gevoel dat ik altijd moet schikken als er een compromis moet worden gesloten (dat is dan dus niet echt een compromis meer natuurlijk
en ik vind dat moeilijk. Al aangekaart bij partner en die ziet ook wel dat ik degene ben die het meest moet inbinden en vindt dat ook vervelend, maar we zien allebei niet echt een andere oplossing. Misschien is er iemand die het herkent of die gewoon even iets opbeurends kan zeggen. Of misschien heb ik gewoon een beetje een schop onder mijn kont nodig, kan ook. Ik hoor het graag!
woensdag 24 november 2021 om 09:33
Het is op dit forum niet toegestaan om de hele OP te quoten. Haal dat even weg.benniethuisman schreef: ↑24-11-2021 09:21Heb 2 jaar relatie gehad met een vrouw en 3 kinderen met ex die er een potje van maakte.... Ondertussen verlegde ik mijn grenzen meer en meer en meer... Nooit meer. De jaren er na, toen ik single was, en er kwam een vrouw voorbij met kind(eren) dan skipte ik direct....
Mosterd zie ik...
anoniem_67d31913d4817 wijzigde dit bericht op 24-11-2021 09:35
Reden: mosterd
Reden: mosterd
2.05% gewijzigd
woensdag 24 november 2021 om 09:43
Ja het kan natuurlijk dat hij minder behoefte heeft om haar te zien vanwege alle andere activiteiten. Maar dan is het aan haar om te beslissen of ze dat wil voor haar relatie. Zij heeft kennelijk wel meer behoefte eraan.FeeLucifer01 schreef: ↑24-11-2021 09:271e vind ik ook. Hij kan best moeite doen om wat meer op de kindloze dagen naar TO te gaan. Dat is gewoon niet zo leuk!
Maar ik snap over het 2e wel dat de dagen die hij met kind heeft er geen vriendin bij hoeft te zijn.
Een keer als zo loopt oke, maar als hij begint met afspreken met TO op die dagen dan heeft kind en vader minder tijd samen alleen, zonder de vriendin.
En hoe lullig ook, ik zou dat ook bewaken als ouder zijnde. Ontmoeten ja, dingen af en toe samen doen gepland ja, soms loopt het een keer anders, gezellig.
Maar ik zou niet bewust gaan afspreken op die dagen. Zeker niet elke week een of meerdere dagen overlap. Echt niet.
Maar goed, ik zou dan ook echt een slechte partner zijn voor een nieuwe liefde. Ik zou dan iemand als TO adviseren een ander te gaan daten.
Ik zou ook niet bewust afspreken op die dagen, maar ik denk als je toch al die dag hebt afgesproken, en je hebt al 2 jaar een relatie, misschien is het dan ook tijd om eens kennis te maken.
woensdag 24 november 2021 om 09:45
woensdag 24 november 2021 om 11:15
Wauw! Dank voor alle reacties! Ik zal een paar vragen beantwoorden voor de duidelijkheid:
- Ik hoef zelf geen kinderen. Gewoon omdat ik daar niet op zit te wachten. Het lijkt me niet leuk, ik voel het niet, dus ik was al op zoek naar een partner die ze ook niet wilde of al had. Nu was dat kind heel theoretisch het eerste jaar van onze relatie, dus dat viel allemaal reuze mee. Nu is het echt en dat is toch wel even anders
- Ik ga er ook heen als kind er is, ik zie vriend dan ook meestal twee of drie keer per week, maar vaak dus ook met kind. Wat geen probleem is, want nogmaals: schat van een kind. Maar het gaat wel vaak over kind. Of er is een vriendje mee en dan is het toch druk. Kind moet naar voetbal, huiswerk maken, heeft hele verhalen tijdens het avondeten, we doen een spelletje etc. Maar dan gaat het dus niet over partner en mij.
- Ja, partner heeft van de zomer een huis gekocht zonder rekening met mij te houden. Daar hebben we het wel over gehad. Hij is bang dat als hij niet dicht bij middelbare school gaat wonen, dat kind daar later niet zo snel meer langs gaat (en als kind van gescheiden ouders kan ik wel bevestigen dat dat zo kan gaan). En natuurlijk is dat terecht. Hij komt ook wel eens een nachtje bij mij slapen, maar dat gebeurt niet structureel.
Ja, dus de vraag is inderdaad hoe ik de toekomst voor me zie. Ik ben gek op deze man (en zijn kind). Maar ik weet niet of ik naar zijn stad wil verhuizen, want ik heb daar niks. Ik ben absoluut sociaal en onderneem veel, dus ik zou daar vast vrienden kunnen maken, maar ik héb al vrienden die ik niet veel zie. En ik wil mezelf niet kwijtraken, zoals iemand aangeeft.
Dank voor de lieve reacties en ook de sceptische reacties! Zet me aan het denken.
- Ik hoef zelf geen kinderen. Gewoon omdat ik daar niet op zit te wachten. Het lijkt me niet leuk, ik voel het niet, dus ik was al op zoek naar een partner die ze ook niet wilde of al had. Nu was dat kind heel theoretisch het eerste jaar van onze relatie, dus dat viel allemaal reuze mee. Nu is het echt en dat is toch wel even anders
- Ik ga er ook heen als kind er is, ik zie vriend dan ook meestal twee of drie keer per week, maar vaak dus ook met kind. Wat geen probleem is, want nogmaals: schat van een kind. Maar het gaat wel vaak over kind. Of er is een vriendje mee en dan is het toch druk. Kind moet naar voetbal, huiswerk maken, heeft hele verhalen tijdens het avondeten, we doen een spelletje etc. Maar dan gaat het dus niet over partner en mij.
- Ja, partner heeft van de zomer een huis gekocht zonder rekening met mij te houden. Daar hebben we het wel over gehad. Hij is bang dat als hij niet dicht bij middelbare school gaat wonen, dat kind daar later niet zo snel meer langs gaat (en als kind van gescheiden ouders kan ik wel bevestigen dat dat zo kan gaan). En natuurlijk is dat terecht. Hij komt ook wel eens een nachtje bij mij slapen, maar dat gebeurt niet structureel.
Ja, dus de vraag is inderdaad hoe ik de toekomst voor me zie. Ik ben gek op deze man (en zijn kind). Maar ik weet niet of ik naar zijn stad wil verhuizen, want ik heb daar niks. Ik ben absoluut sociaal en onderneem veel, dus ik zou daar vast vrienden kunnen maken, maar ik héb al vrienden die ik niet veel zie. En ik wil mezelf niet kwijtraken, zoals iemand aangeeft.
Dank voor de lieve reacties en ook de sceptische reacties! Zet me aan het denken.
woensdag 24 november 2021 om 11:19
Dank voor deze reactie. Het raakt me en is zeer herkenbaar. Kijk, ik ben hier met open ogen ingestapt, want ik wist dat kind op de eerste plek zou staan en vind dat normaal. Maar ik kijk wel naar de toekomst en als ik denk dat ik dit nog zeker vier jaar op deze manier moet 'volhouden' voordat kind niet meer zo afhankelijk is van z'n ouders... Pfoe.Narkomeid1981 schreef: ↑24-11-2021 08:34Ik heb ook een relatie gehad als (eind)twintiger met een man die 10 jaar ouder was, met kind, met co-ouderschap en een heel goede relatie met ex. Ook ik had een zeer goede relatie met de dochter. (Zag haar zowat als mijn eigen kind!)
En natuurlijk kwam die dochter altijd op de eerste plaats bij de papa, maar jouw verhaal geeft me echt de kriebels, omdat er zo weinig balans is, en bitter weinig plaats voor jou.
Godzijdank heb ik nooit moeten vechten tegen het samen doorbrengen van de Kerstdagen. Vader en moeder deden dat nooit samen, maar in samenspraak. 1 jaar op 2 was dochter bij papa voor Kerst, het jaar erna met Nieuwjaarsavond en -dag. En dan ging zij gewoon mee naar de desbetreffende familie. Wat is dat toch met samen kerst doorbrengen, als exen, om kind een gevoel van traditie te geven? Je kan perfect een nieuwe traditie creeren, waarin jij ook plaats vindt voor je behoeftes. Dat je rekening moet houden met schoolgang, tot daaraan toe, maar naar mijn aanvoelen doet papa heel weinig moeite om het jou naar je zin te maken. Vergis ik me?
Anyway, reken er niet op dat dit gaat veranderen! Een relatie met een partner met kind, is heel vaak frustratie wegslikken en je eigen noden aan de kant schuiven, maar als er rekening wordt gehouden met de nieuwe partner, kan het ook heel mooie liefdes opleveren. Ik trok het op een bepaald moment niet meer, omdat ik het gevoel had dat ik enkel nog water dronk. (Van mijn "wijn" schoot niets meer over) Helemaal niet makkelijk, dus ik zou zeggen: succes!
Oh en vooral: niet gaan samenwonen ! Zoek je plezier maar daar waar het er voor je is: in de bruisende stad vol vrienden en familie ... !!
Ik ben niet van plan om samen te wonen inderdaad. Ik hou van mijn eigen plekje en wil mijn vrienden en familie niet missen.
lexi123 wijzigde dit bericht op 24-11-2021 11:28
0.20% gewijzigd
woensdag 24 november 2021 om 11:24
Wilde ook deze nog even meepakken: ik vind partner echt veel te lief voor ex. Hij staat wel zijn mannetje hoor, maar zij heeft wel vaak dingetjes. Ik zeg ook vaak tegen partner: maar als jij niet kan, in het buitenland zit, whatever, moet ze toch ook iets regelen? En dat beaamt hij ook wel, maar hij is er niet zo moeilijk in, omdat hij er toch is (werkt full time thuis). Als ik het voor het zeggen had, zei partner iets vaker nee tegen ex, niet ten koste van kind uiteraard.gonniegijsje schreef: ↑24-11-2021 08:57Hmm ik vind dit wel erg zwart-wit klinken eigenlijk. Tuurlijk gaat kind voor maar dan is er toch nog wel ook ruimte voor jou. Kerst kan hij toch prima met kind en nieuwe vriendin vieren ipv met ex?
De info is wat summier natuurlijk maar laat hij zich koeieneren door ex? Als die namelijk moet overwerken kan ze ook een oppas regelen voor kind ipv het kind bij ex te dumpen lijkt me.
woensdag 24 november 2021 om 11:30
Snap je helemaal, en das precies waarom ik, toen ik nog wel date, niet met papa’s wilde daten. Ik heb het niet in me mijn leven volledig opzij te schuiven voor een relatie. Het maakt die mannen alleen maar mooier, want ze stellen de juiste prioriteiten. Alleen heb je daar als kinderloze single niks aan, want jij bent altijd degene die zich aan zal moeten passen. Behalve als de man in kwestie niet zijn kinderen, maar zijn relatie met jou op de eerste plek zet, en dan is het dus eigenlijk gewoon een zak hooi. En daarmee wil je ook niks. Jammer genoeg zijn vanaf een bepaalde leeftijd de meeste mannen vader. Dat maakt de keuze kleiner. Maar jij bent nog hartstikke jong. Mik meer op mannen van je leeftijd, want de kans is veel groter dat die nog geen papa zijn. Die vijver is enorm. Hartstikke jammer dan dat je deze man opzij zal moeten zetten, omdat hij verder goed bij je lijkt te passen. Maar hij is de enige niet. Er is een zee aan single mannen van jouw leeftijd, zonder kinderen en daartussen zitten er hoogstwaarschijnlijk echt wel wat die net zo goed bij je passen als de man die je nu hebt, en die ook nog wél bij jou passende omstandigheden hebben.
woensdag 24 november 2021 om 11:35
Wat betreft kerstavond dus, wow, jullie zijn vrij eensgezind. Ik vind het eigenlijk op zich niet abnormaal van hem om dat met zijn ex en kinderen te vieren, want zo doen mijn ouders en sibling dit ook al jaren Ik vond dat als kind superfijn, begreep best dat mijn ouders niet meer samen waren, maar heerlijk om dat toch zo te kunnen doen. Waar ik vooral over val denk ik, en dat had ik nog niet benoemd, maar hij viert dus kerstavond met hen en dan ook de volgende dag cadeautjes uitpakken en grootse brunch. En niks daarvan kan anders. Volgend jaar zou ik daar bij mogen zijn, net als nieuwe partner van ex. Maar ja, dan ben ik toch liever bij mijn eigen familie, maar ik zou hem daar ook graag bij hebben.
Maar goed, eerlijk is eerlijk, daarin ben ik dus ook niet zo flexibel. Het liefst zou ik dus kerstavond samen met mijn familie doen en eerste kerstdag de hele dag met zijn kinderen (en ex).
Anyway, as we speak stuurt vriend een berichtje dat hij mijn frustraties begrijpt en dat hij ex heeft gebeld dat ze haar overwerkprobleem zelf moet oplossen (en haar reactie was ineens dat het eigenlijk ook niet meer nodig was.......), dus vanavond toch samen!
Ik vond dat als kind superfijn, begreep best dat mijn ouders niet meer samen waren, maar heerlijk om dat toch zo te kunnen doen. Waar ik vooral over val denk ik, en dat had ik nog niet benoemd, maar hij viert dus kerstavond met hen en dan ook de volgende dag cadeautjes uitpakken en grootse brunch. En niks daarvan kan anders. Volgend jaar zou ik daar bij mogen zijn, net als nieuwe partner van ex. Maar ja, dan ben ik toch liever bij mijn eigen familie, maar ik zou hem daar ook graag bij hebben. Maar goed, eerlijk is eerlijk, daarin ben ik dus ook niet zo flexibel. Het liefst zou ik dus kerstavond samen met mijn familie doen en eerste kerstdag de hele dag met zijn kinderen (en ex).
Anyway, as we speak stuurt vriend een berichtje dat hij mijn frustraties begrijpt en dat hij ex heeft gebeld dat ze haar overwerkprobleem zelf moet oplossen (en haar reactie was ineens dat het eigenlijk ook niet meer nodig was.......), dus vanavond toch samen!
woensdag 24 november 2021 om 12:25
Wat kerst betreft, ook mensen die geen kinderen hebben uit een eerdere relatie hebben moeite met het invullen van de feestdagen zonder mensen teleur te stellen. Bij ons vieren mijn familie en schoonfamilie het op dezelfde dag, maar dat geldt ook voor de families van mijn schoonzussen aan beide kanten. Tja, wij hebben besloten om het ene jaar naar de één en het andere jaar naar de ander te gaan. Schoonzus wil per se naar haar eigen familie. Bij schoonmoeder leidt dit wel eens tot gemopper, want ze heeft "nooit haar hele gezin aan tafel". Jammerdebammer.
woensdag 24 november 2021 om 13:04
Dit is toch gewoon het leven van ouders? Wij hebben ook wel eens een avond met zijn tweeën gepland en dan zegt de oppas af, is oma ziek, het kind zelf ziek of om een andere reden wegens de kinderen kan het dan niet doorgaan. Feitelijk heeft to al 'de luxe' dat kind maar de helft van de tijd bij vriend is. Dat hij op 1,5u woont, te veel werk en haar werk weinig regelmaat biedt, staat los van het kind. Alles bij elkaar opgeteld maakt het deze relatie praktisch echter wel extra ingewikkeld.Buffie schreef: ↑24-11-2021 09:12Ik verwacht dat ze prima kan en mag gaan als kind er onverwacht is. Dat is waarschijnlijk geen probleem. Maar ikzelf zou ook balen als kind er opeens toch bij is terwijl dat niet het plan was. Hartstikke leuk om tijd met z’n drieën door te brengen, maar tijd met partner alleen is ook erg fijn.
woensdag 24 november 2021 om 13:09
Ok, ik zie dat mijn vorige reactie al iets mosterd was, ik had jouw laatste reacties gemist.lexi123 schreef: ↑24-11-2021 11:19Dank voor deze reactie. Het raakt me en is zeer herkenbaar. Kijk, ik ben hier met open ogen ingestapt, want ik wist dat kind op de eerste plek zou staan en vind dat normaal. Maar ik kijk wel naar de toekomst en als ik denk dat ik dit nog zeker vier jaar op deze manier moet 'volhouden' voordat kind niet meer zo afhankelijk is van z'n ouders... Pfoe.
Ik ben niet van plan om samen te wonen inderdaad. Ik hou van mijn eigen plekje en wil mijn vrienden en familie niet missen.
Als jij zelf geen kinderen wilt, lijkt het me extra moeilijk om een relatie met een man met kind te hebben. Je wilt niet voor niks geen kinderen. Alles wat je schrijft vind ik redelijk normaal binnen een gezin. Ik snap dat jij er 'met open ogen' in bent gestapt, maar tegen wil en dank heb je ontdekt wat veel (misschien wel alle) ouders ontdekken zodra ze een kind krijgen: het leven is ineens minder maakbaar, minder planbaar, en er is altijd een verantwoordelijkheid die je nooit af kunt leggen, ook niet als kind 'uit zicht' is.
Mijn partner en ik hebben dat met vlagen echt zwaar gevonden, en nog. Als het niet je eigen kind is en je nooit hebt gedroomd van kinderen, lijkt me het bijna onmogelijk om op dit gebied ook nog eens de verschillen tussen jullie (reisafstand, werk) te overbruggen.
Dat is verdrietig voor jullie allebei, maar ik zou hier niet mee gaan doormodderen.
woensdag 24 november 2021 om 14:47
Ja, maar ook de ouders die ik ken kunnen wel even balen als hun plannen niet doorgaan. Als oppas of co-ouder afzegt. Dat is toch logisch? Je plant een avond zonder kind omdat dat je even beter uitkomt.Maduixa schreef: ↑24-11-2021 13:04Dit is toch gewoon het leven van ouders? Wij hebben ook wel eens een avond met zijn tweeën gepland en dan zegt de oppas af, is oma ziek, het kind zelf ziek of om een andere reden wegens de kinderen kan het dan niet doorgaan. Feitelijk heeft to al 'de luxe' dat kind maar de helft van de tijd bij vriend is. Dat hij op 1,5u woont, te veel werk en haar werk weinig regelmaat biedt, staat los van het kind. Alles bij elkaar opgeteld maakt het deze relatie praktisch echter wel extra ingewikkeld.
Klaar mee
woensdag 24 november 2021 om 14:55
Bij jullie spelen meerdere factoren een rol die op zichzelf staand al voor uitdagingen kunnen zorgen, laat staan als ze cumuleren. Onregelmatige werktijden, anderhalf uur reistijd en een co-ouderschap. Dan wordt het een enorme puzzel om tijd samen te plannen, en omdat hij nou eenmaal een kind heeft trek jij aan het kortste eind. Ik kan me voorstellen dat het voelt alsof jij je steeds maar weer moet aanpassen. Op een gegeven moment is de rek eruit. Dan moet je òf bereid zijn om je verwachtingen bij te stellen òf tot de conclusie komen dat deze man jou niet kan bieden wat je nodig hebt. Ik ben bang dat jouw ideaalplaatje gewoon niet haalbaar is (met deze man).
woensdag 24 november 2021 om 15:34
Je levert echt teveel in binnen deze relatie. Dat zijn waarschijnlijk gewoon de omstandigheden (afstand, jullie werk, kind) maar dat maakt denk ik wel dat er gewoon geen oplossing is.
Ga in elk geval niet denken dat jij degene bent die dan maar moet inschikken. Gaat misschien best een tijdje goed maar dat ga jij jezelf dan uiteindelijk kwalijk nemen. Zeker als je ervoor gaat verhuizen naar een plek waar je eigenlijk niet van harte wil zijn.
Ga in elk geval niet denken dat jij degene bent die dan maar moet inschikken. Gaat misschien best een tijdje goed maar dat ga jij jezelf dan uiteindelijk kwalijk nemen. Zeker als je ervoor gaat verhuizen naar een plek waar je eigenlijk niet van harte wil zijn.
woensdag 24 november 2021 om 15:44
Even deze punten eruit gepikt. Waarom niet boos op hem worden? Co-ouderschap betekent toch niet dat als ex moet overwerken, terwijl het haar tijd met kind is je vriend zich moet opofferen? Ex mag zelf (een andere) oplossing vinden.lexi123 schreef: ↑24-11-2021 01:55
om samen een avond in zijn huis te kunnen doorbrengen en dan krijg ik vandaag het bericht dat kind morgen toch bij hem is, omdat ex moet overwerken. En ik word dan zo boos, niet tegen partner, want ik snap het compleet dat hij geen nee zegt (het gaat tenslotte over kind), maar ik vind het moeilijk.
En nu raad je het al; ook partner viert altijd kerstavond, samen met ex en kind.
kerstavond met kind oké, maar waarom met EX?
Tuurlijk roept iedereen dat kind voorgaat, maar in dit geval doet je vriend alsof ex geen ex is maar dat ie een latrelatie met haar onderhoud. No way dat de traditie die wij hadden voor feestdagen nog doorgaat als we gescheiden zijn
woensdag 24 november 2021 om 17:38
Ik denk dat TO zichzelf de vraag moet stellen, wat als mij nou ineens iets overkomt en ik heb vriend nodig terwijl kind aan hem trekt, wie is dan prioriteit? Misschien een harde vraag maar wel reeel.
Als je daar het antwoord op krijgt of weet, dan weet je ook of de relatie kans van slagen heeft zo niet of je altijd op de 2e of 3e plaats komt.
Als je daar het antwoord op krijgt of weet, dan weet je ook of de relatie kans van slagen heeft zo niet of je altijd op de 2e of 3e plaats komt.
woensdag 24 november 2021 om 18:19
Normale liefdevolle ouders doen dat zeker wel. Ook voor hun ex, gaat namelijk om zorg over hun kind.vittello69 schreef: ↑24-11-2021 15:44Even deze punten eruit gepikt. Waarom niet boos op hem worden? Co-ouderschap betekent toch niet dat als ex moet overwerken, terwijl het haar tijd met kind is je vriend zich moet opofferen? Ex mag zelf (een andere) oplossing vinden.
anoniem_404927 wijzigde dit bericht op 24-11-2021 18:20
25.02% gewijzigd
woensdag 24 november 2021 om 18:20
Kleppeboxx schreef: ↑24-11-2021 17:38Ik denk dat TO zichzelf de vraag moet stellen, wat als mij nou ineens iets overkomt en ik heb vriend nodig terwijl kind aan hem trekt, wie is dan prioriteit? Misschien een harde vraag maar wel reeel.
Als je daar het antwoord op krijgt of weet, dan weet je ook of de relatie kans van slagen heeft zo niet of je altijd op de 2e of 3e plaats komt.
Overkomt? Noem eens wat? En wat bedoel je met nodig zijn? En een kind dat aan hem trekt?
woensdag 24 november 2021 om 18:41
Ik pik deze er even uit.lexi123 schreef: ↑24-11-2021 11:24Wilde ook deze nog even meepakken: ik vind partner echt veel te lief voor ex. Hij staat wel zijn mannetje hoor, maar zij heeft wel vaak dingetjes. Ik zeg ook vaak tegen partner: maar als jij niet kan, in het buitenland zit, whatever, moet ze toch ook iets regelen? En dat beaamt hij ook wel, maar hij is er niet zo moeilijk in, omdat hij er toch is (werkt full time thuis). Als ik het voor het zeggen had, zei partner iets vaker nee tegen ex, niet ten koste van kind uiteraard.
Eigenlijk is het;
Zijn werk
Zijn kind
Zijn relatie
Snap prima dat zijn ex de verantwoordelijkheid terug duwt en zich niet compleet schikt naar zijn spaarzame vrije uurtjes met kind, blijkbaar trekt zij de kar.
Al met al, ik zou er niet happy van worden.
Kan hij niet wat minder werken?
woensdag 24 november 2021 om 19:03
Dit. Want liefde kan overgaan, niet werken, etc. maar je kind is van je afhankelijk. En natuurlijk haal je een kind niet weg uit zijn omgeving als daar ook nog de andere ouder is. Kind woont nu vlakbij beide ouders en school en kan dus zijn leven min of meer zonder al te ver overhoop halen blijven leven. Wisselt nu alleen van huis en niet ook nog eens van woonplek. Want hoe moet dat met clubs? Trainingen? Of ga je 80 km. rijden om je kind naar hockey te brengen? Of breng je je kind op schooldagen 80 km op en neer? Zo'n kind zit niet op 2 verschillende scholen. Eentje bij mama en eentje bij papa. Iemand die dat denkt heeft geen benul wat het hebben van kinderen inhoudt.Blauw_bloempje schreef: ↑24-11-2021 07:39Verwachten dat jje er een stem in hebt waar hij met de kinderen gaat wonen is niet realistisch, iedere weldenkende ouder laat de kinderen lekker waar ze zijn en gaat ze niet 100 kilometer verderop parkeren voor de liefde
Aan to: ik begrijp je teleurstelling heel goed. Alleen het gaat niet veranderen. Dit zal actueel blijven totdat zijn zoon een adolescent is en een eigen zelfstandig leven leidt.
woensdag 24 november 2021 om 19:05
woensdag 24 november 2021 om 19:07
En hoe lang moet die puber dan bussen/treinen om op school te komen, aangezien die geen auto onder zijn reet heeft en pa vast ook niet elk wisselend rooster (ene dag half negen, de volgende dag half twaalf, dan weer klaar om 14.00 de volgende dag om 11.00 klaar) zoon haalt en brengt en kind vaak op een school ook wel eens ergens anders moet zijn, bijv. een bepaalde (gym) les of keuzevak aan de andere kant vd stad, dus 15 min. fietsen, wat niet lukt als je dus met de trein komt. En als je na school wil afspreken met je vrienden, ga je die dan ophalen of brengen? En wie betaalt het treinkaartje elke dag?Muselet schreef: ↑24-11-2021 08:26Hij heeft recent een huis gekocht in een plaats waar kind naar middelbare school zal gaan, een plaats die ruim anderhalf uur rijden voor mij is. I
Dit klinkt niet goed, is hij wel van plan serieus iets op te gaan bouwen met jou?
Dat huis had ook op een half uur rijden van die middelbare school kunnen staan.
woensdag 24 november 2021 om 19:26
Eens. Ik denk niet dat dit de man gaat zijn voor jou to. Je hebt -terecht- wensen. Alleen die matchen niet met zijn leven.Susan schreef: ↑24-11-2021 09:01Ik denk dat het er met hem gewoon niet in zit. De werktijden matchen niet, hij woont in een plaats waar jij niet wil wonen, zelfs als het lukt om iets samen te plannen, is dat nog altijd onder voorbehoud, het frustreert je terecht maar er is niks aan te doen. Conclusie: hij kan je niet bieden wat je zoekt. Wellicht kan hij in deze omstandigheden geen enkele vrouw bieden wat ze zoekt en dat is dan heel spijtig voor hem maar niet jouw probleem.
