Relaties
alle pijlers
Daar ben ik weer
donderdag 6 maart 2008 om 10:06
Hallo vivaforummers,
Een tijdje geleden heb ik hier ook al (heerlijk) alles van mij af kunnen schrijven en nu probeer ik het maar weer.
In oktober is het uitgegaan tussen mijn vriend en mij o.a. omdat mijn ouders onze relatie (niet meer) accepteerden en dit te veel druk legde op onze relatie, omdat ik niet wist hoe ik er mee om moest gaan. Hij heeft toen wel tegen mij gezegd dat hij wel heel veel van mij houdt en dat zijn intentie was om weer bij elkaar te komen.
We hebben toen een periode heel weinig contact gehad, ik ben mijn eigen leventje weer gaan opbouwen en dat deed mij goed. Ik ontmoette natuurlijk ook andere mannen, maar voor mij was en is mijn ex het nog steeds helemaal voor mij.
Nu hebben we de laatste tijd weer meer contact, hij is ook weer een paar keer bij mij geweest (niet blijven slapen) en dat was in 1 woord super! Hij denkt daar hetzelfde over en heeft het ook steeds vaker over dingen die we in de toekomst (wanneer we weer bijelkaar zijn) kunnen doen, bijvoorbeeld vakanties enz.
Hij heeft ook bij vrienden aangegeven dat hij weer toekomst tussen ons ziet en dat hij steeds meer denkt dat het goedkomt.
Klink allemaal heel positief, maar het punt is dat ik geen geduld meer heb! wanneer het zo goed voelt wil ik het liefst nu alles weer oppakken, maar hij is bang dat het te snel gaat en dat we dan alles verpesten.
Nog één van de redenen dat het uitging was (volgens hem) dat we geen eigen leven meer hadden. Dit kwam o.a. omdat hij ver bij mij vandaan woonden en we dus alle weekenden of in zijn woonplaats of in mijn woonplaats waren. Ik ga nu weer met vriendinnen vaker stappen en hij heeft ook weer de ruimte en de rust om alles in vullen zoals hij dat zelf prettig vindt.
Hij geeft bij aan geniet van de momenten zonder mij, maar ook de momenten samen.
Hij heeft bij mij aangegeven dat we onze relatie rustig aan weer opbouwen, gisteren noemde hij het opeens een adempauze. Naar mijn mening is dit niet hetzelfde, maar volgens hem weet ik wat hij bedoelt.
Ik wil het liefst iedere dag de bevestiging dat hij nog steeds van mij houdt en heel graag wil dat het goedkomt, hij vindt dat hij mij heeft verteld hoe het zit en dat hij niet 100x hetzelfde verhaal hoeft te vertellen, omdat dat alles niet echt bevordert.
Eigenlijk vanaf het moment dat hij heeft gezegd dat hij de relatie weer rustig aan wil opbouwen ben ik helemaal van de rel, omdat het niet snel genoeg gaat.
Afgelopen weekend was ik bij hem en hij had verteld dat hij vrijdag naar een vriend was geweest. Mandag zei hij ik moet je wat vertellen ik was niet bij hem, maar ik was wat drinken met iemand, een vrouw dus. heb hem gevraagd of er wat gebeurd was hij gaf aan van niet dat het gewoon vriendschappelijk was en dat hij haar kende via via. Zij ligt in scheiding en had juridisch advies nodig. De reden dat hij mij dat niet had verteld was dat ik nogal hysterisch kan reageren en dat dat het niet waard is, omdat er niks tussen hen aan de hand is. Vanaf dat moment maak ik mij hartstikke druk hoe dit allemaal verder moet gaan. heb hem gevraagd of we nu wel trouw aan elkaar zijn omdat we weer een relatie proberen op te bouwen en hij geeft aan van wel, maar gisteren zegt hij om mij te klieren daten mag wel. Hij doet dat om mij uit de tent te lokken en ik ga er dan vol op in.
Heb gisteren ook weer ruzie met mijn moeder gehad omdat ze niet snapt dat ik weer een relatie met hem wil opbouwen, dat geeft ook weer zo veel spanningen en ruzies dat wil en kan ik er helemaal niet bij hebben!
Het is weer een lang verhaal geworden, maar ik weet gewoon niet meer hoe en wat. Hoe lang moet het duren voordat je weer samen echt verder kan???
Bedankt in ieder geval voor het lezen!
Een tijdje geleden heb ik hier ook al (heerlijk) alles van mij af kunnen schrijven en nu probeer ik het maar weer.
In oktober is het uitgegaan tussen mijn vriend en mij o.a. omdat mijn ouders onze relatie (niet meer) accepteerden en dit te veel druk legde op onze relatie, omdat ik niet wist hoe ik er mee om moest gaan. Hij heeft toen wel tegen mij gezegd dat hij wel heel veel van mij houdt en dat zijn intentie was om weer bij elkaar te komen.
We hebben toen een periode heel weinig contact gehad, ik ben mijn eigen leventje weer gaan opbouwen en dat deed mij goed. Ik ontmoette natuurlijk ook andere mannen, maar voor mij was en is mijn ex het nog steeds helemaal voor mij.
Nu hebben we de laatste tijd weer meer contact, hij is ook weer een paar keer bij mij geweest (niet blijven slapen) en dat was in 1 woord super! Hij denkt daar hetzelfde over en heeft het ook steeds vaker over dingen die we in de toekomst (wanneer we weer bijelkaar zijn) kunnen doen, bijvoorbeeld vakanties enz.
Hij heeft ook bij vrienden aangegeven dat hij weer toekomst tussen ons ziet en dat hij steeds meer denkt dat het goedkomt.
Klink allemaal heel positief, maar het punt is dat ik geen geduld meer heb! wanneer het zo goed voelt wil ik het liefst nu alles weer oppakken, maar hij is bang dat het te snel gaat en dat we dan alles verpesten.
Nog één van de redenen dat het uitging was (volgens hem) dat we geen eigen leven meer hadden. Dit kwam o.a. omdat hij ver bij mij vandaan woonden en we dus alle weekenden of in zijn woonplaats of in mijn woonplaats waren. Ik ga nu weer met vriendinnen vaker stappen en hij heeft ook weer de ruimte en de rust om alles in vullen zoals hij dat zelf prettig vindt.
Hij geeft bij aan geniet van de momenten zonder mij, maar ook de momenten samen.
Hij heeft bij mij aangegeven dat we onze relatie rustig aan weer opbouwen, gisteren noemde hij het opeens een adempauze. Naar mijn mening is dit niet hetzelfde, maar volgens hem weet ik wat hij bedoelt.
Ik wil het liefst iedere dag de bevestiging dat hij nog steeds van mij houdt en heel graag wil dat het goedkomt, hij vindt dat hij mij heeft verteld hoe het zit en dat hij niet 100x hetzelfde verhaal hoeft te vertellen, omdat dat alles niet echt bevordert.
Eigenlijk vanaf het moment dat hij heeft gezegd dat hij de relatie weer rustig aan wil opbouwen ben ik helemaal van de rel, omdat het niet snel genoeg gaat.
Afgelopen weekend was ik bij hem en hij had verteld dat hij vrijdag naar een vriend was geweest. Mandag zei hij ik moet je wat vertellen ik was niet bij hem, maar ik was wat drinken met iemand, een vrouw dus. heb hem gevraagd of er wat gebeurd was hij gaf aan van niet dat het gewoon vriendschappelijk was en dat hij haar kende via via. Zij ligt in scheiding en had juridisch advies nodig. De reden dat hij mij dat niet had verteld was dat ik nogal hysterisch kan reageren en dat dat het niet waard is, omdat er niks tussen hen aan de hand is. Vanaf dat moment maak ik mij hartstikke druk hoe dit allemaal verder moet gaan. heb hem gevraagd of we nu wel trouw aan elkaar zijn omdat we weer een relatie proberen op te bouwen en hij geeft aan van wel, maar gisteren zegt hij om mij te klieren daten mag wel. Hij doet dat om mij uit de tent te lokken en ik ga er dan vol op in.
Heb gisteren ook weer ruzie met mijn moeder gehad omdat ze niet snapt dat ik weer een relatie met hem wil opbouwen, dat geeft ook weer zo veel spanningen en ruzies dat wil en kan ik er helemaal niet bij hebben!
Het is weer een lang verhaal geworden, maar ik weet gewoon niet meer hoe en wat. Hoe lang moet het duren voordat je weer samen echt verder kan???
Bedankt in ieder geval voor het lezen!
donderdag 6 maart 2008 om 10:17
Adem in, adem uit....
Je wil denk ik teveel, te snel. Ik herken het wel een beetje, ik ben ook altijd zo van bafff! d'r bovenop geweest als ik iemand leuk en belangrijk vond. Ik heb ondertussen mijn lesje geleerd. Het is leuk wanneer je de tijd neemt. Je ontwricht geen dingen, ze kunnen zich vanzelf ontwikkelen, je kunt rustig aan wennen en eens kijken hoe sommige dingen uit het verleden nu anders gedaan kunnen worden, hoe jullie dat allebei voor jullie zien.
Hij houdt van je, hij is blij dat het goedkomt, da's heel duidelijk. En ik denk dat als je probeert om de controle te grijpen en er als een trein overheen dendert, je de situatie er geen goed mee doet. Waarom al die haast? Geniet van je leven, van dat je zelf een fijn vervullend bestaan hebt kunnen opbouwen. En zie hem als een hele prettige toevoeging daaraan. Ik denk dat het heel goed voor je is om nog een tijdje vooral de focus op jezelf en jouw leven te houden ipv op een relatie met hem. Ik heb het idee nav je post dat je je dan daarin verliest en veel net verworven vrijheden loslaat.
Dat zou zonde zijn. Ik denk dat een hoop van je onzekerheid voortkomt uit angst. Angst om gekwetst te worden, angst voor onzekerheid. En dan wil je het liefst dingen zo snel mogelijk veilig stellen, de situatie veilig maken voor jezelf. Probeer liever dat gevoel van veiligheid en vertrouwen binnenin jezelf te ontwikkelen, dan ben je daarin niet afhankelijk van een ander en word je dus ook veel minder snel onzeker door een ander .
Je wil denk ik teveel, te snel. Ik herken het wel een beetje, ik ben ook altijd zo van bafff! d'r bovenop geweest als ik iemand leuk en belangrijk vond. Ik heb ondertussen mijn lesje geleerd. Het is leuk wanneer je de tijd neemt. Je ontwricht geen dingen, ze kunnen zich vanzelf ontwikkelen, je kunt rustig aan wennen en eens kijken hoe sommige dingen uit het verleden nu anders gedaan kunnen worden, hoe jullie dat allebei voor jullie zien.
Hij houdt van je, hij is blij dat het goedkomt, da's heel duidelijk. En ik denk dat als je probeert om de controle te grijpen en er als een trein overheen dendert, je de situatie er geen goed mee doet. Waarom al die haast? Geniet van je leven, van dat je zelf een fijn vervullend bestaan hebt kunnen opbouwen. En zie hem als een hele prettige toevoeging daaraan. Ik denk dat het heel goed voor je is om nog een tijdje vooral de focus op jezelf en jouw leven te houden ipv op een relatie met hem. Ik heb het idee nav je post dat je je dan daarin verliest en veel net verworven vrijheden loslaat.
Dat zou zonde zijn. Ik denk dat een hoop van je onzekerheid voortkomt uit angst. Angst om gekwetst te worden, angst voor onzekerheid. En dan wil je het liefst dingen zo snel mogelijk veilig stellen, de situatie veilig maken voor jezelf. Probeer liever dat gevoel van veiligheid en vertrouwen binnenin jezelf te ontwikkelen, dan ben je daarin niet afhankelijk van een ander en word je dus ook veel minder snel onzeker door een ander .
donderdag 6 maart 2008 om 10:58
Bedankt voor je reactie!
Ik wil inderdaad te snel! Aan de ene kant weet ik dat rustig aan alles de beste kans geeft aan de andere kant ben ik zo bang dat door rustig aan te doen hij iemand anders ontmoet en daar mee verder wil. Eigenlijk moet ik daar niet aan denken, want hij geeft aan dat hij nog steeds hoopt dat het goedkomt met mij!!!
Ik moet hem gewoon vertrouwen en het de rust gunnen, maar dat vind ik zo moeilijk!!! Het ging heel lang goed, maar zoals ik al zei; nu ik heb gehoord dat hij nog echt toekomst ziet in ons heb ik het er echt zwaar mee terwijl dat natuurlijk is wat ik het liefst wil horen!
Hij zegt ook tegen mij, vertrouw op jezelf, op mij en onze toekomst daar zou ik dan eigenlijk genoegen mee moeten nemen!
Groetjes
Ik wil inderdaad te snel! Aan de ene kant weet ik dat rustig aan alles de beste kans geeft aan de andere kant ben ik zo bang dat door rustig aan te doen hij iemand anders ontmoet en daar mee verder wil. Eigenlijk moet ik daar niet aan denken, want hij geeft aan dat hij nog steeds hoopt dat het goedkomt met mij!!!
Ik moet hem gewoon vertrouwen en het de rust gunnen, maar dat vind ik zo moeilijk!!! Het ging heel lang goed, maar zoals ik al zei; nu ik heb gehoord dat hij nog echt toekomst ziet in ons heb ik het er echt zwaar mee terwijl dat natuurlijk is wat ik het liefst wil horen!
Hij zegt ook tegen mij, vertrouw op jezelf, op mij en onze toekomst daar zou ik dan eigenlijk genoegen mee moeten nemen!
Groetjes
donderdag 6 maart 2008 om 11:02
Ik denk ook dat je het rustiger aan zult moeten proberen te doen. Maar daarnaast heb ik zelf zo mijn vraagtekens. Ik zit vooral met de vraag in mijn maag waarom jullie weer opnieuw beginnen terwijl de reden dat het uitgegaan was bij het niet accepteren van je ouders lag. Zo te horen accepteren ze het nog steeds niet. Ik denk dat je, wil je een beetje relaxed beginnen, hier ook aan moet werken. Of heb je dat al gedaan? Waarom waren je ouders tegen jullie relatie? Is er iets verandert in hun houding waardoor je denkt er nu wel tegen te kunnen? Ben je zelf standvastiger geworden?
Ik hoop dat je er iets aan hebt om ook hier even bij stil te staan.
Succes in ieder geval!
Ik hoop dat je er iets aan hebt om ook hier even bij stil te staan.
Succes in ieder geval!
donderdag 6 maart 2008 om 11:33
Hoi Mararoulette,
Ik heb zeker wel mijn acties ondernomen! gelukkig wel. Toen ik nog een relatie had woonde ik nog thuis, omdat we zouden gaan samenwonen. Daardoor zat ik constant in de druk van thuis. Dus wanneer hij naar mij toekwam waren mijn ouders er natuurlijk ook.
Ik heb vrij snel een huis gevonden en probeer mijn relatie met hen in een beter balans te brengen. Mijn ouders leggen altijd veel druk op mij en ik trek mij daar altijd heel veel van aan.
Ben nu heel erg bezig met wat ik hen wel en niet wil en kan vertellen, maar kaak daar soms nog foute keuzes in.
In hun houding is helaas nog niks verandert, want zij zien hem nog steeds als de allerslechtste persoon die ik maar kan treffen, maar ik kan mij er steeds beter tegen verweren.
Groetjes
Ik heb zeker wel mijn acties ondernomen! gelukkig wel. Toen ik nog een relatie had woonde ik nog thuis, omdat we zouden gaan samenwonen. Daardoor zat ik constant in de druk van thuis. Dus wanneer hij naar mij toekwam waren mijn ouders er natuurlijk ook.
Ik heb vrij snel een huis gevonden en probeer mijn relatie met hen in een beter balans te brengen. Mijn ouders leggen altijd veel druk op mij en ik trek mij daar altijd heel veel van aan.
Ben nu heel erg bezig met wat ik hen wel en niet wil en kan vertellen, maar kaak daar soms nog foute keuzes in.
In hun houding is helaas nog niks verandert, want zij zien hem nog steeds als de allerslechtste persoon die ik maar kan treffen, maar ik kan mij er steeds beter tegen verweren.
Groetjes
donderdag 6 maart 2008 om 11:50
Waarom vinden ze hem het allerslechtste wat je kunt treffen? Hebben ze als je er heel eerlijk naar kijkt misschien gelijk? Of hebben ze gewoon bepaalde verwachtingen van je en hoort daar een ander plaatje man bij?
Ik vind hoe dan ook dat ouders voorzichtig moeten zijn met in hoeverre ze zich bemoeien met het liefdesleven van hun kinderen maar mocht er echt een destructief element in jullie relatie zitten, dan kan ik me er wel wat bij voorstellen.
Ik vind hoe dan ook dat ouders voorzichtig moeten zijn met in hoeverre ze zich bemoeien met het liefdesleven van hun kinderen maar mocht er echt een destructief element in jullie relatie zitten, dan kan ik me er wel wat bij voorstellen.
donderdag 6 maart 2008 om 11:56
Ze hebben hier echt geen gelijk in! Ze hebben inderdaad een ander beeld en hij past daar niet in!
Een voorbeeld, hij kan heel stug zijn en ik ben heel open en enthousiast. Voor ons werkt dat heel erg goed, omdat het het beste van beiden naar boven haalt. Volgens mijn moeder is het verschrikkelijk dat hij zo rustig is en niet open. Zo zijn er nog veel meer voorbeelden.
Hij heeft heel erg lang gedaan over zijn studie terwijl ik klaar was en ieder half jaar toendertijd promotie maakte op mijn werk. Dat vonden zij niet leuk want wat voor toekomst heb ik dan? Hij is ondertussen afgestudeerd en heeft een hele goede baan nu dus dat is ook geen probleem.
Ik heb het ook bij mijn vrienden gevraagd, maar die vinden hem allemaal leuk en vinden ons ook leuk samen! Volgens mnijn moeder zeggen ze dat alleen omdat ze niet eerlijk zijn tegen mij en zo gaat dat allemaal maar door!
Hij is geen crimineel, mishandelt mij niet gebruikt geen drugs of andere erge dingen!!
Een voorbeeld, hij kan heel stug zijn en ik ben heel open en enthousiast. Voor ons werkt dat heel erg goed, omdat het het beste van beiden naar boven haalt. Volgens mijn moeder is het verschrikkelijk dat hij zo rustig is en niet open. Zo zijn er nog veel meer voorbeelden.
Hij heeft heel erg lang gedaan over zijn studie terwijl ik klaar was en ieder half jaar toendertijd promotie maakte op mijn werk. Dat vonden zij niet leuk want wat voor toekomst heb ik dan? Hij is ondertussen afgestudeerd en heeft een hele goede baan nu dus dat is ook geen probleem.
Ik heb het ook bij mijn vrienden gevraagd, maar die vinden hem allemaal leuk en vinden ons ook leuk samen! Volgens mnijn moeder zeggen ze dat alleen omdat ze niet eerlijk zijn tegen mij en zo gaat dat allemaal maar door!
Hij is geen crimineel, mishandelt mij niet gebruikt geen drugs of andere erge dingen!!
donderdag 6 maart 2008 om 12:05
Ik snap het. Dan moet je moeder maar gewoon blij zijn dat ze een relatie heeft met je vader en niet met jouw vriend, heel simpel . Ik begrijp dat echt niet, als je kind gelukkig is met iemand, wat boeit het dan wat je zelf van iemand vindt? Je hoeft er zelf niet mee samen te leven. Maar goed.
Iig heel veel succes gewenst met het thuisfront en laat je niet opjagen of tegenhouden. Geniet ervan, neem je tijd en geniet ook daarvan .
Iig heel veel succes gewenst met het thuisfront en laat je niet opjagen of tegenhouden. Geniet ervan, neem je tijd en geniet ook daarvan .
donderdag 6 maart 2008 om 12:46
Neem inderdaad de tijd. Het gevoel 'klaar te zijn voor een relatie', moet van beide kanten komen. Jij hebt je eigen gedachtengang (bent er klaar voor) maar hij heeft ook zo zijn eigen gevoelens en gedachten en is in een ander tempo bezig om de relatie vorm te geven.
Zijn gevoel kan je toch niet dwingen of forceren in een bepaalde richting, dat zal uiteindelijk alleen maar averechts werken.
Hoe jij het omschrijft, komt het over alsof hij zorgvuldig met zichzelf en met jullie relatie omgaat en bovenal eerlijk is.
Gebruik deze tijd ook lekker voor jezelf, stappen met vriendinnen/hobby's enz. Probeer te accepteren dat het even langzaam gaat (voor jou) en niet zijn woorden af te wegen (bedoelt hij dit/dat/zus/zo?), want dan ben je alsnog met hem bezig. Geniet van de leuke dingen, alleen en samen! Als het goed moet komen tussen jullie, zal dat ook gebeuren.
Een ding.. de leugen over die vrouw en die opmerking over daten? Twijfel je of hij toch niet helemaal serieus met jou/jullie bezig is?
Zijn gevoel kan je toch niet dwingen of forceren in een bepaalde richting, dat zal uiteindelijk alleen maar averechts werken.
Hoe jij het omschrijft, komt het over alsof hij zorgvuldig met zichzelf en met jullie relatie omgaat en bovenal eerlijk is.
Gebruik deze tijd ook lekker voor jezelf, stappen met vriendinnen/hobby's enz. Probeer te accepteren dat het even langzaam gaat (voor jou) en niet zijn woorden af te wegen (bedoelt hij dit/dat/zus/zo?), want dan ben je alsnog met hem bezig. Geniet van de leuke dingen, alleen en samen! Als het goed moet komen tussen jullie, zal dat ook gebeuren.
Een ding.. de leugen over die vrouw en die opmerking over daten? Twijfel je of hij toch niet helemaal serieus met jou/jullie bezig is?
donderdag 6 maart 2008 om 13:21
@felicitaatje idd fijn voor haar dat ze mijn vader heeft en niet hem!!
Dank je wel in ieder geval voor je fijne woorden!
@Julia Je hebt helemaal gelijk, wanneer wij voor elkaar bestemd zijn dan moet het uiteindelijk wel goedkomen en wanneer het niet goedkomt dan kan ik daar mijn conclussie uit halen, helaas! Ben inderdaad te veel bezig met wat hij zegt, hoe hij het bedoelt enz.
En over dat daten en die vrouw, de hele situatie maakt mij gewoon heel onzeker! Ik heb hem meerdere malen gevraagd om wel eerlijk te zijn en hij geeft aan dat hij dat is en dat ik hem moet vertrouwen! Eigenlijk moet ik er dan gewoon vanuit gaan, maar je hoort altijd zo veel verhalen om je heen!
Net met mijn collega's gesproken en die zijn nogal fel vooral mijn (vrouwelijke) baas. Zij gaf aan dat ik nu aan het lijntje word gehouden en dat ik daar mijn grenzen in moet stellen! Maar ik wil niet alles weggooien zolang er nog hoop in zit, ben ik dan naïef?
Dank je wel in ieder geval voor je fijne woorden!
@Julia Je hebt helemaal gelijk, wanneer wij voor elkaar bestemd zijn dan moet het uiteindelijk wel goedkomen en wanneer het niet goedkomt dan kan ik daar mijn conclussie uit halen, helaas! Ben inderdaad te veel bezig met wat hij zegt, hoe hij het bedoelt enz.
En over dat daten en die vrouw, de hele situatie maakt mij gewoon heel onzeker! Ik heb hem meerdere malen gevraagd om wel eerlijk te zijn en hij geeft aan dat hij dat is en dat ik hem moet vertrouwen! Eigenlijk moet ik er dan gewoon vanuit gaan, maar je hoort altijd zo veel verhalen om je heen!
Net met mijn collega's gesproken en die zijn nogal fel vooral mijn (vrouwelijke) baas. Zij gaf aan dat ik nu aan het lijntje word gehouden en dat ik daar mijn grenzen in moet stellen! Maar ik wil niet alles weggooien zolang er nog hoop in zit, ben ik dan naïef?
donderdag 6 maart 2008 om 13:33
Of je naief bent kan ik niet beoordelen, ik ken jouw vriend niet. Een advies wat hoe dan ook werkt denk ik, zeker in dit soort situaties is dit: laat je verwachtingen los. Geniet. Leer ervan. Geef het de tijd en je krijgt vanzelf de antwoorden. En blijf dichtbij jezelf, doe geen dingen waar je niet achter staat. Zo kun je open blijven zonder dat je jezelf verliest. En zo kun je je kwetsbaar opstellen zonder daadwerkelijk heel erg kwetsbaar te zijn.
Aan het lijntje houden/gehouden worden is soms heel moeilijk in te schatten voor een buitenstaander. Vergeet niet om zotussendoor je gevoel te checken, je intuitie kan je vaak vertellen of iets goed dan wel niet goed voelt.
Aan het lijntje houden/gehouden worden is soms heel moeilijk in te schatten voor een buitenstaander. Vergeet niet om zotussendoor je gevoel te checken, je intuitie kan je vaak vertellen of iets goed dan wel niet goed voelt.
donderdag 6 maart 2008 om 14:02
Mijn ex is heel erg nuchter en bedachtzaam. Ik zal inderdaad proberen om er weer wat rustiger in te staan zodat ik mijzelf maar hem ook wat ruimte en lucht geef.
We hadden nu ook weer dagelijks telefonisch contact, maar dat werd hem weer even te veel dus dat gaan we weer een beetje minderen, maar hij is wel weer de eerste vandaag die mij een (onzinnig) mailtje op mijn werk stuurt. Doet mij altijd wel goed om op zijn initiatief weer wat te horen.
Mijn collega is gewoon nogal hard en heeft snel een oordeel, nadeel is dat ik mij daar altijd veel van aantrek. Ik heb een periode hier op werk weinig nog verteld en dat beviel mij eigenlijk heel erg goed, dus dat ga ik ook maar weer doen!
Ik denk dat ik dit wel een tijdje wil blijven aankijken hoewel mij dat veel moeite kost. Zolang hij nog zegt van mij te houden en nog hoop voor de toekomst ziet.........
Bedankt wederom voor je advies
We hadden nu ook weer dagelijks telefonisch contact, maar dat werd hem weer even te veel dus dat gaan we weer een beetje minderen, maar hij is wel weer de eerste vandaag die mij een (onzinnig) mailtje op mijn werk stuurt. Doet mij altijd wel goed om op zijn initiatief weer wat te horen.
Mijn collega is gewoon nogal hard en heeft snel een oordeel, nadeel is dat ik mij daar altijd veel van aantrek. Ik heb een periode hier op werk weinig nog verteld en dat beviel mij eigenlijk heel erg goed, dus dat ga ik ook maar weer doen!
Ik denk dat ik dit wel een tijdje wil blijven aankijken hoewel mij dat veel moeite kost. Zolang hij nog zegt van mij te houden en nog hoop voor de toekomst ziet.........
Bedankt wederom voor je advies
donderdag 6 maart 2008 om 14:14
Ik kan me voorstellen dat het je moeite kost!! Maar je kan proberen om te genieten van wat er nu groeit tussen jullie, maar daarbij veel aandacht aan jezelf besteden. Zo maak je jezelf sterker en voel je je zelfverzekerder. Daardoor werk je aan je eigen groei en aan die van je relatie.
Probeer niet teveel te hangen aan wat hij zegt en daar conclusies uit trekken, uiteindelijk merk je toch aan zijn daden/gedrag, wat hij wil met jullie.
En als je hem gelooft in wat hij zegt, en dat je hem kan vertrouwen, dan moet je dat aannemen.
Juist doordat het wat langzamer gaat, kun je beter zien hoe het zich ontwikkelt en hoe jij je daarbij voelt.
Zo n mail klinkt positief! Soms hebben mensen inderdaad wat ruimte nodig. Ik denk dat je na een tijdje al wel kan bepalen hoe het zich ontwikkelt en of jij daar ook happy bij bent.
Hij moet jou ook waard zijn en zijn best voor jou doen (over een tijdje, zucht...; ) )
Probeer niet teveel te hangen aan wat hij zegt en daar conclusies uit trekken, uiteindelijk merk je toch aan zijn daden/gedrag, wat hij wil met jullie.
En als je hem gelooft in wat hij zegt, en dat je hem kan vertrouwen, dan moet je dat aannemen.
Juist doordat het wat langzamer gaat, kun je beter zien hoe het zich ontwikkelt en hoe jij je daarbij voelt.
Zo n mail klinkt positief! Soms hebben mensen inderdaad wat ruimte nodig. Ik denk dat je na een tijdje al wel kan bepalen hoe het zich ontwikkelt en of jij daar ook happy bij bent.
Hij moet jou ook waard zijn en zijn best voor jou doen (over een tijdje, zucht...; ) )
donderdag 6 maart 2008 om 15:11
Heel goed dat je zelf weet waar het fout ging en dat je daar aan gewerkt hebt. Het was geen aanval maar ik vond er niets van in je post terug dus dat is nu ook duidelijk.
Dan nu over het 'probleem' met vriend die het rustig aan wil doen. Ik heb zelf ook zo'n ervaring gehad. Mijn vriend en ik zijn een tijdje uit elkaar geweest en hebben na een paar maanden weer besloten verder te gaan. Op dat moment zat mijn vriendje de halve tijd te miepen over niet te snel gaan. Ik werd er doodziek van en voelde mij geremd in mijn eigen doen en laten. Ik heb hem toen verteld dat ik kan begrijpen dat hij het rustig aan wilde doen maar dat dat voor mij niet goed voelde om constant op mijn tenen te lopen. Ik ben wie ik ben en daar hoort rustig aan niet bij. Ik kon wel snappen dat hij nog wilde wachten maar daarvan werd ik zelf ongelukkig. Uiteindelijk heb ik hem de keuze gelaten, of mij mijzelf laten zijn en in het diepe springen of het laten rusten.
Ik heb hem toen met rust gelaten om zijn eigen keuze te laten. Ik ben erg blij dat ik dat toen gedaan heb.
Dan nu over het 'probleem' met vriend die het rustig aan wil doen. Ik heb zelf ook zo'n ervaring gehad. Mijn vriend en ik zijn een tijdje uit elkaar geweest en hebben na een paar maanden weer besloten verder te gaan. Op dat moment zat mijn vriendje de halve tijd te miepen over niet te snel gaan. Ik werd er doodziek van en voelde mij geremd in mijn eigen doen en laten. Ik heb hem toen verteld dat ik kan begrijpen dat hij het rustig aan wilde doen maar dat dat voor mij niet goed voelde om constant op mijn tenen te lopen. Ik ben wie ik ben en daar hoort rustig aan niet bij. Ik kon wel snappen dat hij nog wilde wachten maar daarvan werd ik zelf ongelukkig. Uiteindelijk heb ik hem de keuze gelaten, of mij mijzelf laten zijn en in het diepe springen of het laten rusten.
Ik heb hem toen met rust gelaten om zijn eigen keuze te laten. Ik ben erg blij dat ik dat toen gedaan heb.
donderdag 6 maart 2008 om 15:39
@julia1982 wachten is zo vervelend en het kost soms zo ontzettend veel moeite! Maar het is mij heel veel waard dat we nu weer naar elkaar toegroeien! Het zegt denk ik voldoende dat iemand nog steeds 5 kwartier in de auto wil zitten om naar mij toe te komen en ook allemaal op zijn initiatief! Daden zeggen idd veel meer!
Maar je hebt absoluut gelijk dat hij ook (uiteindelijk) weer zijn best voor mij moet doen.
@mararoulette; begreep al dat je het niet als aanval bedoelde, maar aangezien ik in mij vorige topics al zoveel erin had gezet heb ik het nu inderdaad niet benoemd!
En dan het "probleem"Het is nu nog steeds uit tussen ons en hij wil het dus rustig aan doen voordat we weer een echte relatie hebben. Ik wil hem die rust wel gunnen zolang ik weet dat er potentie in zit! Maar tot op heden geeft hij aan dat dat zo is dus dan ga ik daar vanuit!
En aangezien hij vandaag al de hele middag driftig aan het mailen is.........
Maar je hebt absoluut gelijk dat hij ook (uiteindelijk) weer zijn best voor mij moet doen.
@mararoulette; begreep al dat je het niet als aanval bedoelde, maar aangezien ik in mij vorige topics al zoveel erin had gezet heb ik het nu inderdaad niet benoemd!
En dan het "probleem"Het is nu nog steeds uit tussen ons en hij wil het dus rustig aan doen voordat we weer een echte relatie hebben. Ik wil hem die rust wel gunnen zolang ik weet dat er potentie in zit! Maar tot op heden geeft hij aan dat dat zo is dus dan ga ik daar vanuit!
En aangezien hij vandaag al de hele middag driftig aan het mailen is.........
vrijdag 7 maart 2008 om 10:08
Ik heb geen ervaring met dit soort situaties maar ik denk dat het in bijna alle situaties verstandig is gewoon dichtbij jezelf te blijven, ook niet te veel voor hem te denken maar vooral helder hebben voor jezelf wat jij wilt en waar de grens ligt. Maar volgens mij zit ook dat wel goed ondanks dat volgens mij je omgeving je soms wel even kan laten wankelen bij je eigen gevoelens/standpunten.
Heel veel succes en geniet ervan llaura!
Heel veel succes en geniet ervan llaura!
vrijdag 7 maart 2008 om 10:45
@herfstblaadjes, bedankt voor je reactie!
het is zo moeilijk om niet voor hem te denken, omdat het allemaal zo onduidelijk is! Maar je hebt gelijk dat dat wel beter is. Je hebt ook helemaal gelijk dat ik mij laat wankelen wanneer anderen een andere mening hebben! Dat is echt mijn zwakke punt, ik laat mij daar zo door mee slepen.
Mijn ex zegt ook de hele tijd trek je niks aan van de mening van anderen, maar kijk nar wat wij samen afspreken.
Punt blijft dat ik het heel erg moeilijk blijf vinden om zo rustig aan te doen! Maar ja ik zal wel moeten! kan er ook voor kiezen om het niet te doen, maar dan ben ik hem echt kwijt en dat is echt het allerlaatste wat ik op dit moment wil!
het is zo moeilijk om niet voor hem te denken, omdat het allemaal zo onduidelijk is! Maar je hebt gelijk dat dat wel beter is. Je hebt ook helemaal gelijk dat ik mij laat wankelen wanneer anderen een andere mening hebben! Dat is echt mijn zwakke punt, ik laat mij daar zo door mee slepen.
Mijn ex zegt ook de hele tijd trek je niks aan van de mening van anderen, maar kijk nar wat wij samen afspreken.
Punt blijft dat ik het heel erg moeilijk blijf vinden om zo rustig aan te doen! Maar ja ik zal wel moeten! kan er ook voor kiezen om het niet te doen, maar dan ben ik hem echt kwijt en dat is echt het allerlaatste wat ik op dit moment wil!
zondag 9 maart 2008 om 11:27
Hoi,
weet niet zo goed wat voor meer reacties ik verwacht dan dat hierboven al is geschreven, maar heb vandaag echt een dikke dip!
Voel mij zo ongelovelijk ongelukkig en dat om een man die eigenlijk aangeeft dat hij nog steeds heel veel van mij houdt en heel graag wil dat het goedkomt!
Dat onzekere, bah!!Hij is nu op vakantie, maar heeft gisteren al een paar keer per sms wat van zich laten horen! Allemaal positief lijkt mij, maar wil je ook niet al te graag dat dingen positief zijn?
Weet het allemaal echt niet hoor! Het enig wat ik weet is dat ik graag wil dat het goedkomt en het liefst hoor ik dat iedere dag van hem ,maar ik weet dat dat behoorlijk op zijn irritatiegrens gaat werken en dat ik hem dan alleen maar van mij af duw en dat is natuurlijk het tegenovergestelde van wat ik wil!
Zo ik ben het even kwijt en jullie zijn het rijk, hahaha!
Groetjes en een fijne zondag voor jullie allemaal
weet niet zo goed wat voor meer reacties ik verwacht dan dat hierboven al is geschreven, maar heb vandaag echt een dikke dip!
Voel mij zo ongelovelijk ongelukkig en dat om een man die eigenlijk aangeeft dat hij nog steeds heel veel van mij houdt en heel graag wil dat het goedkomt!
Dat onzekere, bah!!Hij is nu op vakantie, maar heeft gisteren al een paar keer per sms wat van zich laten horen! Allemaal positief lijkt mij, maar wil je ook niet al te graag dat dingen positief zijn?
Weet het allemaal echt niet hoor! Het enig wat ik weet is dat ik graag wil dat het goedkomt en het liefst hoor ik dat iedere dag van hem ,maar ik weet dat dat behoorlijk op zijn irritatiegrens gaat werken en dat ik hem dan alleen maar van mij af duw en dat is natuurlijk het tegenovergestelde van wat ik wil!
Zo ik ben het even kwijt en jullie zijn het rijk, hahaha!
Groetjes en een fijne zondag voor jullie allemaal
zondag 9 maart 2008 om 12:32
Ik geef je een paar scenario's.
De eerste: vol vertrouwen en rust geniet je ervan dat alles goedkomt en jullie samen weer wat kunnen opbouwen. Het zal wat tijd kosten maar dat is niet erg, je geniet ook van de tijd voor jezelf. Mocht het nou allemaal toch niet lukken dan doet dat pijn maar je hebt jezelf en je leven maakt je hoe dan ook gelukkig.
De tweede: je probeert er vertrouwen in te hebben maar je maakt jezelf gek met elke twijfel die je maar op kunt diepen, elk woord wat de duizend andere positieve woorden van je vriend zou kunnen ontkrachten omdat je bang ben te goed van vertrouwen te zijn en dus liever wantrouwend bent. Gevolg: je denkt nergens anders over, veel energie gaat in gepieker zitten en uiteindelijk win je er niets mee want als het goed gaat dan komt dat vanzelf en als het niet goed gaat dan wordt dat ook vanzelf duidelijk.
Het tweede is begrijpelijk maar het voegt niets positiefs toe. Het eerste vereist discipline en de focus verleggen van de ander naar jezelf. En dan nog zul je weleens twijfelen of onzeker zijn, is nou eenmaal menselijk . Maar je kunt bewust kiezen hoe en wat je met je energie doet. En met de eerste houding win je veel meer, niet alleen aan gemoedsrust maar ook aan rijker (be)leven. Want je bent vol aandacht voor je leven, wat je wil, de mensen om je heen enz. Wanneer je veel stresst over dingen waar je weinig tot geen controle op hebt, kun je kracht en zelfvertrouwen verliezen. Dat veroorzaakt de ander in feite niet, dat doe je zelf.
Heb er vertrouwen in dat je goed voor jezelf kunt zorgen, dat je helder je grenzen in de gaten zult houden. Dan kun je je over het algemeen kalm en evenwichtig openstellen voor alles wat op je pad komt.
Het is niet prekerig bedoeld mocht het zo overkomen. Het lijkt me alleen zoveel prettiger voor je om hoe dan ook te kunnen genieten van deze tijd. Het zou jammer zijn als het allemaal geweldig wordt tussen jullie en je terugkijkt op een periode vol stress en onzekerheid terwijl het eigenlijk niet nodig was .
De eerste: vol vertrouwen en rust geniet je ervan dat alles goedkomt en jullie samen weer wat kunnen opbouwen. Het zal wat tijd kosten maar dat is niet erg, je geniet ook van de tijd voor jezelf. Mocht het nou allemaal toch niet lukken dan doet dat pijn maar je hebt jezelf en je leven maakt je hoe dan ook gelukkig.
De tweede: je probeert er vertrouwen in te hebben maar je maakt jezelf gek met elke twijfel die je maar op kunt diepen, elk woord wat de duizend andere positieve woorden van je vriend zou kunnen ontkrachten omdat je bang ben te goed van vertrouwen te zijn en dus liever wantrouwend bent. Gevolg: je denkt nergens anders over, veel energie gaat in gepieker zitten en uiteindelijk win je er niets mee want als het goed gaat dan komt dat vanzelf en als het niet goed gaat dan wordt dat ook vanzelf duidelijk.
Het tweede is begrijpelijk maar het voegt niets positiefs toe. Het eerste vereist discipline en de focus verleggen van de ander naar jezelf. En dan nog zul je weleens twijfelen of onzeker zijn, is nou eenmaal menselijk . Maar je kunt bewust kiezen hoe en wat je met je energie doet. En met de eerste houding win je veel meer, niet alleen aan gemoedsrust maar ook aan rijker (be)leven. Want je bent vol aandacht voor je leven, wat je wil, de mensen om je heen enz. Wanneer je veel stresst over dingen waar je weinig tot geen controle op hebt, kun je kracht en zelfvertrouwen verliezen. Dat veroorzaakt de ander in feite niet, dat doe je zelf.
Heb er vertrouwen in dat je goed voor jezelf kunt zorgen, dat je helder je grenzen in de gaten zult houden. Dan kun je je over het algemeen kalm en evenwichtig openstellen voor alles wat op je pad komt.
Het is niet prekerig bedoeld mocht het zo overkomen. Het lijkt me alleen zoveel prettiger voor je om hoe dan ook te kunnen genieten van deze tijd. Het zou jammer zijn als het allemaal geweldig wordt tussen jullie en je terugkijkt op een periode vol stress en onzekerheid terwijl het eigenlijk niet nodig was .
zondag 9 maart 2008 om 13:22
Hé felicitaatje,
Wat een onwijs fijn stukje heb je geschreven! Zie het absoluut niet als gepreek, maar een heel realistich beeld van hoe het zou kunnen zijn! Ik ben blij dat je nogmaals hebt gereageerd op mijn verhaal!
Soms heb ik gewoon een schop onder mijn kont nodig en als dat dan ook nog gebeurd door iemand die mij niet kent is dat eigenlijk nog beter!
Ik denk dat ik jouw stukje maar ga uitprinten zodat ik het altijd kan lezen wanneer ik mij weer een beetje rot begin te voelen! Wat heb jij het goed opgeschreven voor mij!
Het is natuurlijk ook zo; zolang hij nog steeds al die dingen tegen mij zegt en mij aandacht schenkt, moet en kan ik ervan uitgaan dat hij het meent! Ondertussen moet ik weer lekker net zoals 2 weken geleden mijn eigen dingen gaan doen!
Wanneer het niet goedkomt heb ik dan in ieder geval nog mijn eigen leuke dingen!
Nogmaals bedankt
Wat een onwijs fijn stukje heb je geschreven! Zie het absoluut niet als gepreek, maar een heel realistich beeld van hoe het zou kunnen zijn! Ik ben blij dat je nogmaals hebt gereageerd op mijn verhaal!
Soms heb ik gewoon een schop onder mijn kont nodig en als dat dan ook nog gebeurd door iemand die mij niet kent is dat eigenlijk nog beter!
Ik denk dat ik jouw stukje maar ga uitprinten zodat ik het altijd kan lezen wanneer ik mij weer een beetje rot begin te voelen! Wat heb jij het goed opgeschreven voor mij!
Het is natuurlijk ook zo; zolang hij nog steeds al die dingen tegen mij zegt en mij aandacht schenkt, moet en kan ik ervan uitgaan dat hij het meent! Ondertussen moet ik weer lekker net zoals 2 weken geleden mijn eigen dingen gaan doen!
Wanneer het niet goedkomt heb ik dan in ieder geval nog mijn eigen leuke dingen!
Nogmaals bedankt
