Relaties
alle pijlers
Daten man met een kind.
maandag 25 januari 2021 om 05:26
Hoi allemaal,
Ik heb een vraagje, recent heb ik een man kennen. Hij heeft een lief karakter en hij heeft leuk gevoel voor humor. Het enige waar ik in meezit dat hij al een zoon van 12 heeft.
Hij vertelde door gesprekken heen dat zijn zoon altijd op 1 staat. Hoe dan ook blijft het zijn kind, dat is begrijpelijk.
Ik heb zelf nog geen kinderen. Ik had me zelf voorgenomen dat ik geen mannen date die al kinderen heeft. Deze blijkt een leukerd te zijn. Daten met een "vader" is nieuw voor me.
Het is niet niets als je met een man date die al vader is. Band met zijn ex zal altijd wel bestaan en ik zal wat in moeten leveren als ik hem wil blijven zien.
Ik weet nog niet hoe hij de regeling heeft met zijn ex omtrent zijn zoon. Dat komt nog wel ter sprake.
Wat zijn jullie ervaringen? Zouden jullie dit een kans geven of kan ik dit beter voorbij laten gaan en liever daten met man die ook nog geen kinderen heeft?
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Ik heb een vraagje, recent heb ik een man kennen. Hij heeft een lief karakter en hij heeft leuk gevoel voor humor. Het enige waar ik in meezit dat hij al een zoon van 12 heeft.
Hij vertelde door gesprekken heen dat zijn zoon altijd op 1 staat. Hoe dan ook blijft het zijn kind, dat is begrijpelijk.
Ik heb zelf nog geen kinderen. Ik had me zelf voorgenomen dat ik geen mannen date die al kinderen heeft. Deze blijkt een leukerd te zijn. Daten met een "vader" is nieuw voor me.
Het is niet niets als je met een man date die al vader is. Band met zijn ex zal altijd wel bestaan en ik zal wat in moeten leveren als ik hem wil blijven zien.
Ik weet nog niet hoe hij de regeling heeft met zijn ex omtrent zijn zoon. Dat komt nog wel ter sprake.
Wat zijn jullie ervaringen? Zouden jullie dit een kans geven of kan ik dit beter voorbij laten gaan en liever daten met man die ook nog geen kinderen heeft?
Alvast bedankt voor jullie reacties.
donderdag 28 januari 2021 om 13:25
Ik had mezelf ook voorgenomen om met een man zonder kinderen te daten. Ook met name dat wij dan samen alles voor de eerste keer te ervaren ( gezin stichten)JoyAnna schreef: ↑28-01-2021 13:08Voor mij zeer zeker een dealbreaker. Ik zou het laten gaan nu je nog in de date-fase zit,nog voordat er echt gevoelens bij komen kijken en op zoek gaan naar een leuke man zonder kinderen, die zijn er echt nog wel.
Ik vind het alleen maar logisch dat de kinderen op 1 komen, die hebben meestal niet om de break up van hun ouders gevraagd en al helemaal niet om nieuwe partners. Maar om daar mijn eigen leven voor op te geven, in een leven stappen dat niet het jouwe is en dat ook nooit zal zijn, ex zal altijd in beeld blijven. Op een aangegeven moment krijg je misschien zorgtaken toebedeeld/meebetalen aan de kinderen, vooral bij samenwonen is die kans groot. Maar het zijn niet jouw kinderen en dat zullen ze ook nooit zijn. En als je zelf een kinderwens hebt is het toch ook leuk dat alles samen voor de eerste keer te ontdekken?
Ik gun het de kinderen dat ze op nummer 1 komen, maar dan zonder mij (ik heb dus ook bewust nooit mannen met kinderen gedate). Het leven is te kort om genoegen te moeten nemen met iets wat je eigenlijk niet wil vind ik. Gun jezelf meer en beter dan dat, en de kinderen in zo'n situatie ook.
Ik wilde deze man niet volledig afschrijven omdat hij al een kind had en wilde het een kans geven.
Maar het heeft gevolgen van dien. Dus ik pas voor om met een man met een kind te daten.
donderdag 28 januari 2021 om 15:36
Oke dankjewel, leest alsof je allemaal al goed geregeld hebt, nog geen idee hoe wij dat hier gaan doen, kind is in elk geval haar afdeling is al wel afgesproken.Lotus90 schreef: ↑28-01-2021 10:51Hoi Poezenman, volgens mij herken ik jouw nickname van een ander topic. Die jij gestart hebt. Je stelt goede vragen. Ik verwacht dat ik het zeer goed alleen aan zal kunnen op de momenten dat mijn partner niet bij ons is. Dat komt omdat ik -mits ik geen postnatale depressie krijg oid- zelfstandig en georganiseerd ben en alles altijd heel goed voorbereid. Ik zorg daarnaast ook al jarenlang voor jonge kinderen op mijn werk: in de residentiële jeugdzorg. Een gezinssetting, waarbij ik het gewend ben om ‘s avonds 5 kindjes te douchen/tanden poetsen/voorlezen/naar bed brengen, ‘s nachts alleen voor ze klaar sta als ze ziek of bang zijn of nachtmerries hebben en ze ‘s ochtends ook weer alleen alle 5 op tijd klaar maak voor school, ‘s middags lunchen, activiteiten doen, fruit klaarmaken, eten koken voor alle 5, etc. Overdag en vroeg op de avond sta ik wel samen met een collega. De rest doe je alleen. En deze kinderen hebben ook nog hechtings-, gedrags- en ontwikkelingsstoornissen. Dus ik ben er vrij zeker van dat ik één kindje wel alleen aankan. Ik ga overigens binnenkort overstappen naar een regelmatige baan binnen dezelfde stichting.
Tijd voor mezelf heb ik al 30 jaar ruimschoots gehad. Nu ben ik klaar voor mijn grootste wens: moeder worden. Ik heb al van heel dichtbij gezien hoe intensief dat is. En als ik het straks zelf moet doen zal dat vast nóg intensiever zijn dan het lijkt. Maar dat heb ik er met alle liefde voor over.
En ik heb ook een heel liefdevol, zorgzaam en ervaren netwerk. Mijn tweelingzus wordt bijv gastouder voor onze dochter. Dat geeft mij super veel rust. Dochter mag daar zelfs van zondag op maandag logeren als ik dat nodig ga hebben. Zodat ik opgeladen aan mijn werkweek kan beginnen. Ontzettend lief.
Mijn partner en ik gaan overigens geen CO-ouderschap doen. Want de baby woont bij mij en mijn partner is de helft van de week bij ons ipv de hele week. Onze dochter gaat nooit heen en weer gesleept worden.
Er zijn vrachtwagenchauffeurs die vaker weg zijn. En zo zijn er overigens nog wel meer beroepen te bedenken waarbij de vader niet de hele week bij zijn gezin is. Daar is helemaal niets mis mee. Zolang je er maar voor je kind bent als je er bent. En zorgt dat je de tijd die je samen hebt, goed benut. Ik ben ervan overtuigd dat het niet ten koste hoeft te gaan van het opbouwen van een band met je kind.
In jouw geval zou ik inderdaad niet direct CO-ouderschap adviseren zodra de baby er is. Een baby is daar nog te klein voor. Ik hoop van harte dat jouw ex-partner jou erbij zal blijven betrekken, zodat je als jullie kind nog zo klein is, zoveel mogelijk daar kan zijn. Pas als jullie kind groter en zelfstandiger wordt, kunnen jullie gaan praten over een passende CO-ouderschap regeling, waarbij rekening gehouden wordt met jouw baan.
donderdag 28 januari 2021 om 21:16
Zeer begrijpelijk, in jullie geval. Kijk even rustig aan hoe je erin staat als jullie kindje er daadwerkelijk is. En een CO-ouderschap -dus 50/50- regeling is niet de enige juiste regeling hè. Dat zou je bijna gaan denken als je de meerderheid op het Viva forum hoort. Maar het is niet de enige en ook geen heilige manier. Als jullie situatie (en jouw gevoel erbij) straks vraagt om een ander soort regeling, is dat ook gewoon goed. Kijk naar wat goed is voor jullie kind, maar ook naar wat werkt en haalbaar is voor jullie.
vrijdag 29 januari 2021 om 00:36
Ja, want dit is ook precies wat ik zeiParella schreef: ↑27-01-2021 23:54Ik zie dit wel vaker in mijn omgeving. Niet exact zo maar wel soortgelijke onorthodoxe gezinsregelingen. Van wat ik zie zijn alle situaties waarin de kinderen heen en weer pendelen niet fijn voor de kinderen. Of de ouders nou een latrelatie hebben of vriendschappelijke exen zijn of een homostel met bom-moeder, maakt voor de kinderen geen fuck uit.
Die willen gewoon 1 huis en vader en moeder beiden zo dicht mogelijk bij zich.
Of vader en moeder met elkaar neuken is voor kinderen niet het criterium voor een warm en veilig nest.
lekker kort door de bocht, dat levert echt een goede discussie op ...
vrijdag 29 januari 2021 om 00:49
Dank! Tja, ik denk dat er best meer ruimte mag zijn voor het overwegen van minder orthodoxe constructies. Niet of/of, maar en-en. Ik denk ook niet dat het in één huis wonen van beide ouders heilig moet zijn. Ik vind dat een vorm van kop in het zand steken als je naar het percentage scheidingen kijkt. En eigenlijk geldt dat m.i. ook voor samengestelde gezinnen. Mensen willen vaak maar wat graag opnieuw een gezin vormen in één huis, maar de kans is alleen maar groter dat het misgaat gezien de complexiteit en dan hebben de kinderen wéér een scheiding...Lotus90 schreef: ↑28-01-2021 01:07Ik ben het met je eens. Ik vind het overigens ontzettend goed van je dat je naast je eigen wensen/behoeften ook aan de kinderen van je partner denkt. En dat je er rekening mee houdt dat ze bij hun moeder ook al een samengesteld gezin hebben. Dat is iets wat de meeste vrouwen absoluut niet kunnen/willen: zich verplaatsen in de kinderen van hun partner. Dan vind ik dus dat ze er absoluut niet aan moeten beginnen.
Mijn vader heeft vroeger bewust de keuze gemaakt om zijn partners -hij heeft jarenlange relaties gehad- nooit aan mij en mijn tweelingzus voor te stellen. Wij kwamen maar 1x in de twee weken een weekend logeren. Die tijd wilde hij exclusief met ons. Vooral omdat mijn moeder meteen een nieuwe partner had, ging trouwen en nog een kind kreeg. Hij wilde niet dat wij, behalve twee vaders, ook nog twee moeders zouden krijgen. Dat klinkt vast ontzettend onorthodox voor sommigen. Maar ik waardeer zijn intenties enorm.
Zelf heb ik als kind geen moment gewenst dat mijn ouders samen in één huis zouden wonen. Absoluut niet zelfs. Ik vond het prima zoals het was. Het feit dat mijn ouders uit elkaar waren en dat wij dus twee huizen hadden, ervaarden mijn tweelingzus en ik nooit als onprettig.
vrijdag 29 januari 2021 om 09:31
De meeste reacties zijn verdeeld over dit onderwerp. Omdat je vraagt naar ervaringen zal ik mijn situatie schetsen. Toen ik mijn vriend leerde kennen wist ik direct dat hij 2 kinderen had, ik wist niet zo goed wat ik daarvan moest denken maar dacht we zien wel waar dit heen gaat. Ik zelf heb geen kinderen. Na bijna een jaar heb ik zijn kinderen voor het eerst ontmoet en dat klikte prima. Wat ik wel (met name in het begin) merkte was dat de weken met kinderen (als ik er dan was) meer energie kostte. Er zijn toch opeens 3 andere mensen (ipv 1) in huis om rekening mee te houden, je wil dat het gezellig en leuk is (ik wilde graag dat ze mij ook leuk vonden) en ik was niet gewend aan de ‘drukte’ en de ‘rommel’ (tussen aanhalingstekens want het valt allemaal erg mee, maar de wasmachine is nu eenmaal wat sneller vol en de badkamer is sneller rommelig met 4 ipv 2). Nadat ik ze langer kende raakte ik daar meer aan gewend, en zij raakte natuurlijk ook meer gewend aan mij. Ik ben er nu praktisch altijd en we denken erover om over een half jaar mijn huis op te zeggen. De afspraak is bij ons dat mijn vriend primair verantwoordelijk is voor de kinderen, bv nu met thuisonderwijs verzorgt hij dat grotendeels. Dat zijn kinderen op nummer 1 staan is uiteraard logisch maar dat betekent niet dat ik automatisch op 2 sta en altijd aan het kortste eind trek. Vakanties worden hier als voorbeeld genoemd: wij gaan samen met de kinderen op vakantie en ook nog met zijn 2en (kinderen gaan ook naar moeder, co-ouderschap). Of de weekenden op de sportvelden? Als je een man treft die zelf een fanatieke voetballer is dan zit die ook elk weekend op de voetbalvelden. We doen vaak iets leuks met z’n 4en, en als vriend met zijn kinderen dingen doet dan heb ik ook wel eens lekker tijd voor mezelf. Ik doe ook wel eens wat alleen met de kinderen en doet vriend iets voor zichzelf.
Je mag me ook altijd een privé berichtje sturen met vragen:-)
Je mag me ook altijd een privé berichtje sturen met vragen:-)
