De Ex

Hoi hoi iedereen,

Ik zou graag jullie mening willen over iets waar ik mee zit met mijn vriend: het welbekende ‘contact-met-de-ex’ probleem..

Even wat context:
Ik ben 30 jaar en sinds begin dit jaar ken ik mijn vriend (31 jaar). We hebben elkaar leren kennen via een datingapp en wonen meer dan een uur rijden van elkaar. Ik wist het al snel dat hij het voor mij was. Hij twijfelde bijna een half jaar (ja, mijn geduld werd aardig op de proef gesteld..), volgens hem niet vanwege mij als persoon (hij vond me meteen heel leuk), maar wel wat betreft afstand en opleidingsverschil (ik ben advocaat, hij werkt het liefst met z’n handen, wat voor mij nooit een issue is geweest). We hadden uiteraard in het begin wel het ‘ex-gesprek’. Ik vertelde hem dat ik een paar maanden geleden mijn relatie van bijna 7 jaar had verbroken, daar 2000% achtersta en blij ben dat ik dat had gedaan. Hij vertelde dat hij ongeveer 3 jaar vrijgezel was op dat moment en veel verdriet had gehad van toen zijn ex (ongeveer 5 jaar relatie) het had uitgemaakt. Zij was een knappe, leuke meid die uit het dorp kwam waar hij nu nog woont. Hij vertelde dat hij het wel helemaal zag zitten met haar, maar dat zij het had uitgemaakt omdat ze vond dat hij te gesloten was in de relatie. Hij vertelde me ook dat hij heeft gewerkt aan het beter communiceren na die relatie (dat is ook echt te merken vind ik, kan uren met hem praten) en dat hij nu ook wel vind dat ze toch niet echt goed bij elkaar pasten (hij gooit het dan vaak op dat zij best veel bezig was met het ‘spirituele’ en dat hij een stuk ‘nuchterder’ is). Oké, natuurlijk niet super fijn om te horen dat je nieuwe vlam veel verdriet heeft gehad van het verbreken van zijn vorige relatie, maar ik vond het fijn dat hij er open over was en vind het een volwassenere reactie dan dat je alleen kunt zeggen dat je ex verschrikkelijk was oid. Hij heeft dus wel een half jaar lang twijfels gehad of hij iets serieus moest beginnen met mij. Dat zorgde bij mij weleens voor frustratie en verdriet: ik wou dat hij net zo enthousiast was als ik en ervoor wou gaan. Na bijna een half jaar en veel praten (en soms periodes dat ik wat minder contact zocht omdat ik er klaar mee was) sloeg de knop toch om bij hem. De afgelopen paar maanden heeft hij dat ook echt gedaan: we zien elkaar veel, we hebben elkaars vrienden en familie ontmoet en hebben het fijn samen. Ik heb hem wel meerdere keren verteld dat ik soms wat onzeker ben geworden door die maandenlange twijfel van hem en het feit dat hij zoveel moeite heeft gehad met het eindigen van z’n vorige relatie. Zoals ieder ander (denk ik) zocht ik zijn ex online op: een super knappe en volgens mij lieve en spontane meid. Daarnaast vind ik het lastig dat hij blijkbaar wel meteen voor haar ging en zij ook uit zijn dorp komt (ze woont nu wel ergens anders, ze is wel nog vrijgezel). Ze kennen dus veel dezelfde mensen enzo en waar hij over twijfelde bij mij speelde bij haar dus helemaal niet. Ik kon het niet helpen dat ik me soms een beetje ‘tweede keus’ voelde of het idee van dat hij zoiets had/heeft van ‘dan settle ik maar’ voor mij. Ik heb die gevoelens wel meerdere keren met hem besproken. Laatst verhuisde hij en ik hielp samen met zijn zusje zijn spulletjes opruimen, kom ik in een kast allemaal foto’s van hem samen met zijn ex tegen met allemaal kaartjes van haar. Ik snap dat hij dat heeft bewaard (ik heb ook nog wel ergens een foto en kaartjes van mijn ex), maar niet leuk om te zien natuurlijk. Daarnaar hangt bij zijn ouders thuis nog een soort familiefoto met haar samen met hem er nog op. Ook tegen hem gezegd dat ik dat niet zo fijn vind. Heb het er die avond wel over gehad dat ik dat allemaal toch lastig vind om te zien. Hij reageert dan wel steeds lief en zegt wel van: ik wil voor jou gaan, je bent geen tweede keus etc. Dus dat is wel fijn.

Maar goed, nu het probleem: afgelopen week was ik gewoon thuis, was naar mijn ouders op bezoek en een vriendin, waar ik enthousiast weer over hem vertel enzo en bespreek hoe het eventueel zou moeten gaan met samenwonen oid later (vanwege de afstand). ‘S avonds belden we samen over onze dag en vertelt hij ineens dat zijn ex bij hem thuis was langsgekomen die middag. Daar schrok ik van. Ik reageerde wel rustig, maar toen ik de telefoon had opgelegd werd ik toch steeds bozer. Ik vond dat hij hiermee niet genoeg rekening had gehouden met mijn gevoelens. Kon die hele nacht er niet van slapen. Hij weet dat dit voor mij een lastig punt is en dan spreekt hij 1-op-1 met haar af zonder dat ik dat wist. Hij vertelde het dus wel achteraf, maar ik vind dat toch niet oké. De volgende dag kwam hij bij mij en ik was toch wel boos. Heb hem dit alles verteld, waarom ik het niet oké vind dat hij afspreekt met zijn ex zonder dat aan mij te laten weten. Dat hij blijkbaar app-contact heeft met haar, wat ik ook niet goed wist. Hij zei dat het gewoon echt vriendschappelijk is, dat hij het wel fijn vindt om te weten hoe het met haar gaat, en omdat zij ook uit zijn dorp komt en vaak op dezelfde feestjes enzo zijn wil dat het niet ongemakkelijk is tussen hen als ze elkaar toevallig zien. Ik heb gezegd dat het niet gaat om vertrouwen dat ik bang ben dat er iets gebeurt tussen hen, maar dat ik boos was omdat hij niet echt rekening met mij heeft gehouden hierin en van tevoren duidelijker dit had moeten laten weten. Dat ik het snap en oké vind dat ze gewoon een praatje maken als ze elkaar toevallig tegenkomen, het sporadisch elkaar feliciteren oid via de app met gelegenheden, maar dat ik hele app-gesprekken en het 1-op-1 afspreken lastig en onnodig vind. En ook lastig vind dat hij daar dus (nog) behoefte aan heeft. In mijn ogen is een echte vriendschap lastig tussen exen: ze zijn niet als vrienden begonnen, zijn jarenlang intiem met elkaar geweest. Ook doordat hij het zo lastig vond dat de relatie eindigde en met mij zo lang heeft getwijfeld, maakt dat ik dat contact tussen hen echt heel lastig vind. Hij reageerde wel oké en begreep me, maar zei wel dat hij het jammer zou vinden geen contact meer met haar te hebben. Lastig..

Nu is mijn vraag: ik heb niet echt heel duidelijk gezegd dat ik dat 1-op-1 afspreken en lange app-gesprekken eigenlijk echt niet wil. Maar het voelt ook weer onvolwassen en onzeker van mijn kant om hem dat te ‘verbieden’. Ik steek ook niet echt zo in elkaar. Ik wil elkaar wel enigszins vrij laten. Maar ik merk dat dit toch wel blijft steken.. Ik weet ook van mezelf dat ik iemand ben die zich vaak te veel aanpast aan een ander en veel ‘goed vindt’. Dat deed ik in mijn vorige relatie extreem. Dat wil ik nu anders doen en dus mijn grenzen duidelijk aangeven. Ik heb het er met mij zussen enzo over gehad en zij zeggen dat ze echt wel zouden zeggen dat dat niet kan. Dat ik in mijn recht sta als ik zou zeggen dat ik dat niet wil. Nu komt m’n vriend vanavond weer langs en vraag me af of ik dat dus toch duidelijker moet zeggen. Ik vraag me af hoe jullie hierover denken. Hoor het heel erg graag!!

Doreia* schreef: ↑

10-01-2023 11:00

Als het vriendschappelijk is, zou hij er niet anders over hoeven doen bij jou dan wanneer hij vriendschappelijk is met zijn beste vriend.

Als het echt vriendschappelijk is, zou jij je niet bedreigd voelen.
Hebben ze samen nog iets gemeen, iets gezamenlijks, anders dan dat ze ooit elkaars ex waren? Hebben ze samen een sport, hobby, game of iets waar ze elkaar treffen?

Ze kennen echt veel dezelfde mensen uit het dorp (hoewel zij nu wel een stad verderop woont), komen elkaar weleens tegen bij activiteiten daar (niet vaak, misschien 1/2 keer per jaar), haar ouders en broers wonen daar in het dorp, die hij vaak tegenkom. Vroeger hebben ze bij dezelfde vrijwilligersclub gezeten waarvan ze ook nog veel dezelfde mensen kennen.

Cauvechront schreef: ↑

10-01-2023 11:01

Je moet eerlijk naar jezelf zijn. Volgens mij ben je dat niet helemaal. Je zegt dat het niet gaat om vertrouwen, maar dat je gewoon boos bent. Maar je bent boos vanwege dat gebrek in vertrouwen. Vertrouwen dat hij jou leuk genoeg vindt.

Je gaat de competitie aan met een ex van 3 jaar geleden. Het is niet gek dat iemand wat twijfelachtiger is om vol een relatie in te stappen op zijn 31e, na een gebroken hart, dan op zijn 20e. Je vraagt je steeds maar af of hij je wel leuk genoeg vindt en minstens zo leuk als de ex. Of dat terecht of onterecht is, is moeilijk te beoordelen. Omdat hij je wel informeert (zij het laat), geef ik hem het voordeel van de twijfel.

Daar zou ik mee aan de slag gaan; het vertrouwen. Alleen of samen. Want ook als deze relatie niet slaagt, zullen je volgende partners waarschijnlijk weer een belangrijke ex hebben. Het wordt ook de fase van wel/geen kinderen, in plaats van lang leve de lol op je 20e, dus er zijn andere krachten die een rol spelen in een relatie.


Wat heb je van hem nodig om wel te geloven dat hij je leuk genoeg vindt?

Je slaat de ‘harde’ spijker wel op z’n kop. Het is inderdaad de twijfel of hij mij leuk genoeg/leuker dan haar/net zo leuk als ik hem vindt. Ik vind het lastig of dat een ‘probleem’ van mij is, of dat het echt door hem komt. Waarschijnlijk een combinatie, mede door de omstandigheden van twijfel enzo. We zijn wel echt serieus nu. Denken na over op den duur samen te wonen. Hij zegt me steeds meer dat hij veel nadenkt over toekomst met mij, dat hij oud met me wil worden etc. Misschien dat ik dat te veel moet horen soms. Te veel bevestiging nodig heb.

grenada schreef: ↑

10-01-2023 11:05

Maar het voelt ook weer onvolwassen en onzeker van mijn kant om hem dat te ‘verbieden’

Klopt!

Verbieden is onze onze relatie absoluut een woord dat nooit gebruikt wordt. We zijn geen eigendom van elkaar en we kunnen niets van elkaar eisen of elkaar verbieden. We kunnen aangeven wat we van iets vinden en dan is het degene zelf die een beslissing neemt. En jij kunt het daar of niet mee eens zijn en je eigen conclusies trekken. Maar nooit echt nooit zullen wij elkaar iets verbieden.

Het voordeel is dat je dan heel precies weet wat de ander van de relatie vindt en hoe belangrijk het voor hem is, omdat dan alles eigen wil en keuze gebeurt.

Helemaal mee eens..! Gek dat m’n zussen enzo daar zo anders over denken. Zij zijn ook wel meer ‘eisend’ in een relatie dan ik. Ik ben ook meer van deze insteek zoals jij benoemt.

Sjulia schreef: ↑

10-01-2023 11:05

Als zij hem nu terug zou willen, wat zou er dan gebeuren, denk je?

Dat heb ik letterlijk aan hem gevraagd toen ik bozig was en we het erover hadden. Hij zij wel dat hij dan echt niet bij haar terug zou gaan, dat hij nu weet dat ze niet echt bij elkaar passen.

Doreia* schreef: ↑

10-01-2023 11:11

Dus dan zoeken ze elkaar bewust op, terwijl ze ook kunnen kiezen om elkaar tegen het lijf te lopen als er activiteiten zijn. Ik denk dat je je onderbuikgevoel mag gaan volgen.

Heeft zij alweer een nieuwe vriend of is ze single?

Hmm ja.. ik heb ook zoiets van; dan zie je elkaar toch gewoon dan toevallig idd. Prima om dan gewoon een gezellig praatje te maken. Het was denk ik ook meer dat hij net is verhuisd naar een verbouwd huis en zij die woning even kwam bekijken. Hij zei dat t redelijk spontaan was. Ze had wel een plantje meegenomen voor hem. Zij is nog single.

Had wel gevraagd of hij het met haar over mij had gehad, als het toch om bijkletsen ging. Dat was niet zo. Zei tegen hem dat ik dat wel raar vond.. maar hij zei: ze weet dat ik een nieuwe vriendin heb (had laatst haar broertje tegen hem opgemerkt dat zij dat had gezegd) en dat het gewoon niet ter sprake kwam.

Doreia* schreef: ↑

10-01-2023 11:27

Je mag hier ook gewoon van vinden dat hij je niet op de eerste plek zet hoor. Uit alles proef ik dat je de rebound bent en zolang zij nog vrijgezel is, hij het lijntje met haar open houdt. Zij heeft het uitgemaakt he? Hij niet. Dan is het eigenlijk best gemeen om contact te blijven houden, want dan houdt hij hoop.

Je mag hier een einde aan breien. Dit is niet hoe jij je wil voelen. En ik denk dat je gevoel klopt. Kijk naar zijn daden. Hij wil samenwonen en oud met je worden. Tegelijkertijd heeft hij het niet over jou tegen haar. Dat is een rode vlag.

Een einde aan de relatie bedoel je..? Dat vind ik nogal rigoureus. Wil wel duidelijk maken dat ik me idd niet zo wil voelen in een relatie en van hem bevestigd te horen dat hij echt over haar heen is etc.

Sunny-in-Perth schreef: ↑

10-01-2023 11:30

Sorry hoor maar RED FLAG!!

Sowieso al irritant dat nu op een nieuwe plek ook al een herinnering met haar is gemaakt en dat er nu iets in huis staat dat hem constant aan haar herinnerd.
Maar dat hij jouw naar niet eens heeft genoemd als in "lolamona heeft mij geholpen met verhuizen" dat is toch echt een red flag.
Volg je onderbuikgevoel.

Ben ik het mee eens… zei ook: ik flikker die plant echt in de kliko als ik m zie