De Ex

Hoi hoi iedereen,

Ik zou graag jullie mening willen over iets waar ik mee zit met mijn vriend: het welbekende ‘contact-met-de-ex’ probleem..

Even wat context:
Ik ben 30 jaar en sinds begin dit jaar ken ik mijn vriend (31 jaar). We hebben elkaar leren kennen via een datingapp en wonen meer dan een uur rijden van elkaar. Ik wist het al snel dat hij het voor mij was. Hij twijfelde bijna een half jaar (ja, mijn geduld werd aardig op de proef gesteld..), volgens hem niet vanwege mij als persoon (hij vond me meteen heel leuk), maar wel wat betreft afstand en opleidingsverschil (ik ben advocaat, hij werkt het liefst met z’n handen, wat voor mij nooit een issue is geweest). We hadden uiteraard in het begin wel het ‘ex-gesprek’. Ik vertelde hem dat ik een paar maanden geleden mijn relatie van bijna 7 jaar had verbroken, daar 2000% achtersta en blij ben dat ik dat had gedaan. Hij vertelde dat hij ongeveer 3 jaar vrijgezel was op dat moment en veel verdriet had gehad van toen zijn ex (ongeveer 5 jaar relatie) het had uitgemaakt. Zij was een knappe, leuke meid die uit het dorp kwam waar hij nu nog woont. Hij vertelde dat hij het wel helemaal zag zitten met haar, maar dat zij het had uitgemaakt omdat ze vond dat hij te gesloten was in de relatie. Hij vertelde me ook dat hij heeft gewerkt aan het beter communiceren na die relatie (dat is ook echt te merken vind ik, kan uren met hem praten) en dat hij nu ook wel vind dat ze toch niet echt goed bij elkaar pasten (hij gooit het dan vaak op dat zij best veel bezig was met het ‘spirituele’ en dat hij een stuk ‘nuchterder’ is). Oké, natuurlijk niet super fijn om te horen dat je nieuwe vlam veel verdriet heeft gehad van het verbreken van zijn vorige relatie, maar ik vond het fijn dat hij er open over was en vind het een volwassenere reactie dan dat je alleen kunt zeggen dat je ex verschrikkelijk was oid. Hij heeft dus wel een half jaar lang twijfels gehad of hij iets serieus moest beginnen met mij. Dat zorgde bij mij weleens voor frustratie en verdriet: ik wou dat hij net zo enthousiast was als ik en ervoor wou gaan. Na bijna een half jaar en veel praten (en soms periodes dat ik wat minder contact zocht omdat ik er klaar mee was) sloeg de knop toch om bij hem. De afgelopen paar maanden heeft hij dat ook echt gedaan: we zien elkaar veel, we hebben elkaars vrienden en familie ontmoet en hebben het fijn samen. Ik heb hem wel meerdere keren verteld dat ik soms wat onzeker ben geworden door die maandenlange twijfel van hem en het feit dat hij zoveel moeite heeft gehad met het eindigen van z’n vorige relatie. Zoals ieder ander (denk ik) zocht ik zijn ex online op: een super knappe en volgens mij lieve en spontane meid. Daarnaast vind ik het lastig dat hij blijkbaar wel meteen voor haar ging en zij ook uit zijn dorp komt (ze woont nu wel ergens anders, ze is wel nog vrijgezel). Ze kennen dus veel dezelfde mensen enzo en waar hij over twijfelde bij mij speelde bij haar dus helemaal niet. Ik kon het niet helpen dat ik me soms een beetje ‘tweede keus’ voelde of het idee van dat hij zoiets had/heeft van ‘dan settle ik maar’ voor mij. Ik heb die gevoelens wel meerdere keren met hem besproken. Laatst verhuisde hij en ik hielp samen met zijn zusje zijn spulletjes opruimen, kom ik in een kast allemaal foto’s van hem samen met zijn ex tegen met allemaal kaartjes van haar. Ik snap dat hij dat heeft bewaard (ik heb ook nog wel ergens een foto en kaartjes van mijn ex), maar niet leuk om te zien natuurlijk. Daarnaar hangt bij zijn ouders thuis nog een soort familiefoto met haar samen met hem er nog op. Ook tegen hem gezegd dat ik dat niet zo fijn vind. Heb het er die avond wel over gehad dat ik dat allemaal toch lastig vind om te zien. Hij reageert dan wel steeds lief en zegt wel van: ik wil voor jou gaan, je bent geen tweede keus etc. Dus dat is wel fijn.

Maar goed, nu het probleem: afgelopen week was ik gewoon thuis, was naar mijn ouders op bezoek en een vriendin, waar ik enthousiast weer over hem vertel enzo en bespreek hoe het eventueel zou moeten gaan met samenwonen oid later (vanwege de afstand). ‘S avonds belden we samen over onze dag en vertelt hij ineens dat zijn ex bij hem thuis was langsgekomen die middag. Daar schrok ik van. Ik reageerde wel rustig, maar toen ik de telefoon had opgelegd werd ik toch steeds bozer. Ik vond dat hij hiermee niet genoeg rekening had gehouden met mijn gevoelens. Kon die hele nacht er niet van slapen. Hij weet dat dit voor mij een lastig punt is en dan spreekt hij 1-op-1 met haar af zonder dat ik dat wist. Hij vertelde het dus wel achteraf, maar ik vind dat toch niet oké. De volgende dag kwam hij bij mij en ik was toch wel boos. Heb hem dit alles verteld, waarom ik het niet oké vind dat hij afspreekt met zijn ex zonder dat aan mij te laten weten. Dat hij blijkbaar app-contact heeft met haar, wat ik ook niet goed wist. Hij zei dat het gewoon echt vriendschappelijk is, dat hij het wel fijn vindt om te weten hoe het met haar gaat, en omdat zij ook uit zijn dorp komt en vaak op dezelfde feestjes enzo zijn wil dat het niet ongemakkelijk is tussen hen als ze elkaar toevallig zien. Ik heb gezegd dat het niet gaat om vertrouwen dat ik bang ben dat er iets gebeurt tussen hen, maar dat ik boos was omdat hij niet echt rekening met mij heeft gehouden hierin en van tevoren duidelijker dit had moeten laten weten. Dat ik het snap en oké vind dat ze gewoon een praatje maken als ze elkaar toevallig tegenkomen, het sporadisch elkaar feliciteren oid via de app met gelegenheden, maar dat ik hele app-gesprekken en het 1-op-1 afspreken lastig en onnodig vind. En ook lastig vind dat hij daar dus (nog) behoefte aan heeft. In mijn ogen is een echte vriendschap lastig tussen exen: ze zijn niet als vrienden begonnen, zijn jarenlang intiem met elkaar geweest. Ook doordat hij het zo lastig vond dat de relatie eindigde en met mij zo lang heeft getwijfeld, maakt dat ik dat contact tussen hen echt heel lastig vind. Hij reageerde wel oké en begreep me, maar zei wel dat hij het jammer zou vinden geen contact meer met haar te hebben. Lastig..

Nu is mijn vraag: ik heb niet echt heel duidelijk gezegd dat ik dat 1-op-1 afspreken en lange app-gesprekken eigenlijk echt niet wil. Maar het voelt ook weer onvolwassen en onzeker van mijn kant om hem dat te ‘verbieden’. Ik steek ook niet echt zo in elkaar. Ik wil elkaar wel enigszins vrij laten. Maar ik merk dat dit toch wel blijft steken.. Ik weet ook van mezelf dat ik iemand ben die zich vaak te veel aanpast aan een ander en veel ‘goed vindt’. Dat deed ik in mijn vorige relatie extreem. Dat wil ik nu anders doen en dus mijn grenzen duidelijk aangeven. Ik heb het er met mij zussen enzo over gehad en zij zeggen dat ze echt wel zouden zeggen dat dat niet kan. Dat ik in mijn recht sta als ik zou zeggen dat ik dat niet wil. Nu komt m’n vriend vanavond weer langs en vraag me af of ik dat dus toch duidelijker moet zeggen. Ik vraag me af hoe jullie hierover denken. Hoor het heel erg graag!!

Laatje schreef: ↑

12-01-2023 15:34

Ik vind dit ook wel tricky.

Goed contact met een ex: helemaal prima.
Af en toe eens informeren hoe het gaat met elkaar: geen probleem.
Bezoekje brengen aan ex in nieuwe huis: kan.

Maar waar ik moeite mee zou hebben:
- als iemand de mond nog erg vol heeft over zijn ex.
- als iemand emotioneel nog erg hangt aan zijn ex.
- als iemand vanuit verstandelijk uitgangspunt uiteindelijk besluit wel weer een relatie te willen. Hij “gaat ervoor”, na een half jaar.
Dat klinkt als een project wat iemand op wil pakken en tot een goed einde brengen, dat “ervoor gaan”.

Ik zou daar niet mijn hele leven voor omgooien en een uur verderop gaan wonen.

Snap je. Maar hij heeft niet nog erg de mond vol van zijn e en hangt ook niet emotioneel nog aan haar. Dat leek misschien uit mijn eerste post. Hij heeft alleen in het begin verteld dat hij wel echt een tijd goed verdrietig was van de breuk destijds. Het besluit om 'ervoor te gaan' snap ik en ben ik het deels mee eens. Ik denk wel dat dat komt doordat hij gewoon tijd nodig had, om zich open te stellen en meer over te geven.

Attraverso schreef: ↑

12-01-2023 16:11

Ik vind het opmerkelijk hoe velen hun relatie blijkbaar vlekkeloos verloopt. Er mag nergens iets moeilijk zijn, geen onzekerheid, niemand mag bagage hebben, anders moet je er maar een punt achter zetten en wachten tot de perfectie langskomt.

Haha ja, bij veel opmerkingen krijg ik ook dat idee. Ik vind dat allemaal nogal kort door de bocht. Als er 2 mensen uit het niets dicht bij elkaar komen (op deze leeftijd) en dat goed willen doen, vergt dat nou eenmaal meestal wat hobbels en communicatie.

LolaMona schreef: ↑

12-01-2023 16:21

Snap je. Maar hij heeft niet nog erg de mond vol van zijn e en hangt ook niet emotioneel nog aan haar. Dat leek misschien uit mijn eerste post. Hij heeft alleen in het begin verteld dat hij wel echt een tijd goed verdrietig was van de breuk destijds. Het besluit om 'ervoor te gaan' snap ik en ben ik het deels mee eens. Ik denk wel dat dat komt doordat hij gewoon tijd nodig had, om zich open te stellen en meer over te geven.

Aanvulling: Hij was ook al 3 jaar vrijgezel, niet desperate op zoek naar een vaste relatie en iemand die gesteld is op zijn vrijheid. Maar nu wel heel blij dat hij die beslissing toen heeft gemaakt

La-Gamine schreef: ↑

12-01-2023 17:50

Nee wordt niks. De mate waarin jij alles overanalyseert zegt mij dat je het zelf ook wel weet. Je bent nu aan het proberen recht te praten wat krom voelt.

Heel rot voor je, maar als een man voor een vrouw gaat, geloof me, dan twijfel je niet aan zijn intenties.

Pff lekker subtiel… Miss wat beter oppassen met wat je op het internet slingert als iemand kwetsbaar over een onzeker punt vertelt in haar relatie.

Laatje schreef: ↑

12-01-2023 20:41

De oplossing zal alleen niet zijn zoals jij benoemt om “jouw grenzen beter aan te geven”. Afspraken willen maken over ex-contacten werkt niet, dat werkt eerder averechts.
Je zou beter kunnen streven naar een echt gelijkwaardige relatie, waarin het ook niet vanzelfsprekend is dat de één comfortabel in zijn oude leventje kan blijven hangen en de ander daar maar bij aansluit. Echt gelijkwaardig is samen zoeken naar een modus waarbij de behoeften van jullie allebei en het leven wat je al hebt opgebouwd evenveel waard zijn.

We hebben geen ‘afspraken’ gemaakt daarover en wil ik ook niet. Ik wil inderdaad wel werken aan meer mijn behoeften uiten, dat is iets wat ik minder goed heb ontwikkeld.

Loosduinen schreef: ↑

13-01-2023 00:23

Het lijkt erop dat ze tegenwicht geeft aan sommige reacties hier die totaal over the top zijn. Ik zie geen red flags, wel een onzekere vrouw die veel bevestiging zoekt, terwijl ze die al volop kreeg…

Nou, precies.. Het was inderdaad een punt waar ik tegenaan liep in m'n relatie waar ik onzeker over was. Omdat ik in eerste instantie vanuit die onzekerheid erop reageerde tegenover mijn vriend en dat toch niet helemaal lekker voelde, wou ik graag de mening van anderen op dit forum horen. Ook omdat iedereen hier blijkbaar zo verschillend over denkt. Ik vroeg niet om een mening om heel mijn relatie te evalueren of antwoord op de vraag of het 'wat wordt'. Het 'is' al iets.. Ik gaf ook alleen maar context om duidelijk te maken waar die onzekerheid bij mij vandaan kwam. Veel reacties die ik heb gekregen hebben me geholpen om te reageren op een manier die voor mij beter voelt - met minder onzekerheid en waardoor ik ook het gevoel heb meer op hem en mezelf te vertrouwen - en zelfverzekerd in de relatie te staan. Daar wil ik degenen die op een volwassen manier hebben gereageerd voor bedanken Ik ben blij een vriend te hebben die heel goed over dit soort dingen kan praten en dat we dat ook hebben gedaan!

apppie schreef: ↑

13-01-2023 00:54

Omdat je die persoon heel aardig vindt, net als je andere vrienden?
Als je je ex nog niet hebt losgelaten op romantisch vlak, kun je juist geen vriendschap onderhouden.

Vind ik nou ook, na er goed over te hebben nagedacht!

Elfilin schreef: ↑

13-01-2023 12:16

Het is prima om jezelf een beetje te verdedigen wanneer er hier dingen worden gesuggereerd waarin jij jezelf of je relatie niet herkent, TO, maar het is denk ik óók goed om je te realiseren dat het waarschijnlijk nooit alleen maar puur je eigen onzekerheid is.
Het is - in een relatie - ook iets dat de ánder doet (of laat) dat dit gevoel bij jou oproept.

Ik gooide het vroeger ook altijd op onzekerheid. En dat klopt ook wel, maar toen ik jaren later nog eens dagboeken doornam dacht ik: Nou... maar je had ook echt wel een punt dat dit niet fijn is.

Ja, inderdaad. Dat is ook zo. Maar heb ook wel duidelijk gemaakt dat ik het bepaalde dingen lastig/niet fijn vond/vindt. En daar is hij het mee eens en hij pakt het ook altijd goed op als ik dat soort dingen met hem bespreek. En legt uit waar bepaalde dingen dan vandaan komen. Dus dat is denk ik wel goed.