Relaties
alle pijlers
De Ex
dinsdag 10 januari 2023 om 10:01
Hoi hoi iedereen,
Ik zou graag jullie mening willen over iets waar ik mee zit met mijn vriend: het welbekende ‘contact-met-de-ex’ probleem..
Even wat context:
Ik ben 30 jaar en sinds begin dit jaar ken ik mijn vriend (31 jaar). We hebben elkaar leren kennen via een datingapp en wonen meer dan een uur rijden van elkaar. Ik wist het al snel dat hij het voor mij was. Hij twijfelde bijna een half jaar (ja, mijn geduld werd aardig op de proef gesteld..), volgens hem niet vanwege mij als persoon (hij vond me meteen heel leuk), maar wel wat betreft afstand en opleidingsverschil (ik ben advocaat, hij werkt het liefst met z’n handen, wat voor mij nooit een issue is geweest). We hadden uiteraard in het begin wel het ‘ex-gesprek’. Ik vertelde hem dat ik een paar maanden geleden mijn relatie van bijna 7 jaar had verbroken, daar 2000% achtersta en blij ben dat ik dat had gedaan. Hij vertelde dat hij ongeveer 3 jaar vrijgezel was op dat moment en veel verdriet had gehad van toen zijn ex (ongeveer 5 jaar relatie) het had uitgemaakt. Zij was een knappe, leuke meid die uit het dorp kwam waar hij nu nog woont. Hij vertelde dat hij het wel helemaal zag zitten met haar, maar dat zij het had uitgemaakt omdat ze vond dat hij te gesloten was in de relatie. Hij vertelde me ook dat hij heeft gewerkt aan het beter communiceren na die relatie (dat is ook echt te merken vind ik, kan uren met hem praten) en dat hij nu ook wel vind dat ze toch niet echt goed bij elkaar pasten (hij gooit het dan vaak op dat zij best veel bezig was met het ‘spirituele’ en dat hij een stuk ‘nuchterder’ is). Oké, natuurlijk niet super fijn om te horen dat je nieuwe vlam veel verdriet heeft gehad van het verbreken van zijn vorige relatie, maar ik vond het fijn dat hij er open over was en vind het een volwassenere reactie dan dat je alleen kunt zeggen dat je ex verschrikkelijk was oid. Hij heeft dus wel een half jaar lang twijfels gehad of hij iets serieus moest beginnen met mij. Dat zorgde bij mij weleens voor frustratie en verdriet: ik wou dat hij net zo enthousiast was als ik en ervoor wou gaan. Na bijna een half jaar en veel praten (en soms periodes dat ik wat minder contact zocht omdat ik er klaar mee was) sloeg de knop toch om bij hem. De afgelopen paar maanden heeft hij dat ook echt gedaan: we zien elkaar veel, we hebben elkaars vrienden en familie ontmoet en hebben het fijn samen. Ik heb hem wel meerdere keren verteld dat ik soms wat onzeker ben geworden door die maandenlange twijfel van hem en het feit dat hij zoveel moeite heeft gehad met het eindigen van z’n vorige relatie. Zoals ieder ander (denk ik) zocht ik zijn ex online op: een super knappe en volgens mij lieve en spontane meid. Daarnaast vind ik het lastig dat hij blijkbaar wel meteen voor haar ging en zij ook uit zijn dorp komt (ze woont nu wel ergens anders, ze is wel nog vrijgezel). Ze kennen dus veel dezelfde mensen enzo en waar hij over twijfelde bij mij speelde bij haar dus helemaal niet. Ik kon het niet helpen dat ik me soms een beetje ‘tweede keus’ voelde of het idee van dat hij zoiets had/heeft van ‘dan settle ik maar’ voor mij. Ik heb die gevoelens wel meerdere keren met hem besproken. Laatst verhuisde hij en ik hielp samen met zijn zusje zijn spulletjes opruimen, kom ik in een kast allemaal foto’s van hem samen met zijn ex tegen met allemaal kaartjes van haar. Ik snap dat hij dat heeft bewaard (ik heb ook nog wel ergens een foto en kaartjes van mijn ex), maar niet leuk om te zien natuurlijk. Daarnaar hangt bij zijn ouders thuis nog een soort familiefoto met haar samen met hem er nog op. Ook tegen hem gezegd dat ik dat niet zo fijn vind. Heb het er die avond wel over gehad dat ik dat allemaal toch lastig vind om te zien. Hij reageert dan wel steeds lief en zegt wel van: ik wil voor jou gaan, je bent geen tweede keus etc. Dus dat is wel fijn.
Maar goed, nu het probleem: afgelopen week was ik gewoon thuis, was naar mijn ouders op bezoek en een vriendin, waar ik enthousiast weer over hem vertel enzo en bespreek hoe het eventueel zou moeten gaan met samenwonen oid later (vanwege de afstand). ‘S avonds belden we samen over onze dag en vertelt hij ineens dat zijn ex bij hem thuis was langsgekomen die middag. Daar schrok ik van. Ik reageerde wel rustig, maar toen ik de telefoon had opgelegd werd ik toch steeds bozer. Ik vond dat hij hiermee niet genoeg rekening had gehouden met mijn gevoelens. Kon die hele nacht er niet van slapen. Hij weet dat dit voor mij een lastig punt is en dan spreekt hij 1-op-1 met haar af zonder dat ik dat wist. Hij vertelde het dus wel achteraf, maar ik vind dat toch niet oké. De volgende dag kwam hij bij mij en ik was toch wel boos. Heb hem dit alles verteld, waarom ik het niet oké vind dat hij afspreekt met zijn ex zonder dat aan mij te laten weten. Dat hij blijkbaar app-contact heeft met haar, wat ik ook niet goed wist. Hij zei dat het gewoon echt vriendschappelijk is, dat hij het wel fijn vindt om te weten hoe het met haar gaat, en omdat zij ook uit zijn dorp komt en vaak op dezelfde feestjes enzo zijn wil dat het niet ongemakkelijk is tussen hen als ze elkaar toevallig zien. Ik heb gezegd dat het niet gaat om vertrouwen dat ik bang ben dat er iets gebeurt tussen hen, maar dat ik boos was omdat hij niet echt rekening met mij heeft gehouden hierin en van tevoren duidelijker dit had moeten laten weten. Dat ik het snap en oké vind dat ze gewoon een praatje maken als ze elkaar toevallig tegenkomen, het sporadisch elkaar feliciteren oid via de app met gelegenheden, maar dat ik hele app-gesprekken en het 1-op-1 afspreken lastig en onnodig vind. En ook lastig vind dat hij daar dus (nog) behoefte aan heeft. In mijn ogen is een echte vriendschap lastig tussen exen: ze zijn niet als vrienden begonnen, zijn jarenlang intiem met elkaar geweest. Ook doordat hij het zo lastig vond dat de relatie eindigde en met mij zo lang heeft getwijfeld, maakt dat ik dat contact tussen hen echt heel lastig vind. Hij reageerde wel oké en begreep me, maar zei wel dat hij het jammer zou vinden geen contact meer met haar te hebben. Lastig..
Nu is mijn vraag: ik heb niet echt heel duidelijk gezegd dat ik dat 1-op-1 afspreken en lange app-gesprekken eigenlijk echt niet wil. Maar het voelt ook weer onvolwassen en onzeker van mijn kant om hem dat te ‘verbieden’. Ik steek ook niet echt zo in elkaar. Ik wil elkaar wel enigszins vrij laten. Maar ik merk dat dit toch wel blijft steken.. Ik weet ook van mezelf dat ik iemand ben die zich vaak te veel aanpast aan een ander en veel ‘goed vindt’. Dat deed ik in mijn vorige relatie extreem. Dat wil ik nu anders doen en dus mijn grenzen duidelijk aangeven. Ik heb het er met mij zussen enzo over gehad en zij zeggen dat ze echt wel zouden zeggen dat dat niet kan. Dat ik in mijn recht sta als ik zou zeggen dat ik dat niet wil. Nu komt m’n vriend vanavond weer langs en vraag me af of ik dat dus toch duidelijker moet zeggen. Ik vraag me af hoe jullie hierover denken. Hoor het heel erg graag!!
Ik zou graag jullie mening willen over iets waar ik mee zit met mijn vriend: het welbekende ‘contact-met-de-ex’ probleem..
Even wat context:
Ik ben 30 jaar en sinds begin dit jaar ken ik mijn vriend (31 jaar). We hebben elkaar leren kennen via een datingapp en wonen meer dan een uur rijden van elkaar. Ik wist het al snel dat hij het voor mij was. Hij twijfelde bijna een half jaar (ja, mijn geduld werd aardig op de proef gesteld..), volgens hem niet vanwege mij als persoon (hij vond me meteen heel leuk), maar wel wat betreft afstand en opleidingsverschil (ik ben advocaat, hij werkt het liefst met z’n handen, wat voor mij nooit een issue is geweest). We hadden uiteraard in het begin wel het ‘ex-gesprek’. Ik vertelde hem dat ik een paar maanden geleden mijn relatie van bijna 7 jaar had verbroken, daar 2000% achtersta en blij ben dat ik dat had gedaan. Hij vertelde dat hij ongeveer 3 jaar vrijgezel was op dat moment en veel verdriet had gehad van toen zijn ex (ongeveer 5 jaar relatie) het had uitgemaakt. Zij was een knappe, leuke meid die uit het dorp kwam waar hij nu nog woont. Hij vertelde dat hij het wel helemaal zag zitten met haar, maar dat zij het had uitgemaakt omdat ze vond dat hij te gesloten was in de relatie. Hij vertelde me ook dat hij heeft gewerkt aan het beter communiceren na die relatie (dat is ook echt te merken vind ik, kan uren met hem praten) en dat hij nu ook wel vind dat ze toch niet echt goed bij elkaar pasten (hij gooit het dan vaak op dat zij best veel bezig was met het ‘spirituele’ en dat hij een stuk ‘nuchterder’ is). Oké, natuurlijk niet super fijn om te horen dat je nieuwe vlam veel verdriet heeft gehad van het verbreken van zijn vorige relatie, maar ik vond het fijn dat hij er open over was en vind het een volwassenere reactie dan dat je alleen kunt zeggen dat je ex verschrikkelijk was oid. Hij heeft dus wel een half jaar lang twijfels gehad of hij iets serieus moest beginnen met mij. Dat zorgde bij mij weleens voor frustratie en verdriet: ik wou dat hij net zo enthousiast was als ik en ervoor wou gaan. Na bijna een half jaar en veel praten (en soms periodes dat ik wat minder contact zocht omdat ik er klaar mee was) sloeg de knop toch om bij hem. De afgelopen paar maanden heeft hij dat ook echt gedaan: we zien elkaar veel, we hebben elkaars vrienden en familie ontmoet en hebben het fijn samen. Ik heb hem wel meerdere keren verteld dat ik soms wat onzeker ben geworden door die maandenlange twijfel van hem en het feit dat hij zoveel moeite heeft gehad met het eindigen van z’n vorige relatie. Zoals ieder ander (denk ik) zocht ik zijn ex online op: een super knappe en volgens mij lieve en spontane meid. Daarnaast vind ik het lastig dat hij blijkbaar wel meteen voor haar ging en zij ook uit zijn dorp komt (ze woont nu wel ergens anders, ze is wel nog vrijgezel). Ze kennen dus veel dezelfde mensen enzo en waar hij over twijfelde bij mij speelde bij haar dus helemaal niet. Ik kon het niet helpen dat ik me soms een beetje ‘tweede keus’ voelde of het idee van dat hij zoiets had/heeft van ‘dan settle ik maar’ voor mij. Ik heb die gevoelens wel meerdere keren met hem besproken. Laatst verhuisde hij en ik hielp samen met zijn zusje zijn spulletjes opruimen, kom ik in een kast allemaal foto’s van hem samen met zijn ex tegen met allemaal kaartjes van haar. Ik snap dat hij dat heeft bewaard (ik heb ook nog wel ergens een foto en kaartjes van mijn ex), maar niet leuk om te zien natuurlijk. Daarnaar hangt bij zijn ouders thuis nog een soort familiefoto met haar samen met hem er nog op. Ook tegen hem gezegd dat ik dat niet zo fijn vind. Heb het er die avond wel over gehad dat ik dat allemaal toch lastig vind om te zien. Hij reageert dan wel steeds lief en zegt wel van: ik wil voor jou gaan, je bent geen tweede keus etc. Dus dat is wel fijn.
Maar goed, nu het probleem: afgelopen week was ik gewoon thuis, was naar mijn ouders op bezoek en een vriendin, waar ik enthousiast weer over hem vertel enzo en bespreek hoe het eventueel zou moeten gaan met samenwonen oid later (vanwege de afstand). ‘S avonds belden we samen over onze dag en vertelt hij ineens dat zijn ex bij hem thuis was langsgekomen die middag. Daar schrok ik van. Ik reageerde wel rustig, maar toen ik de telefoon had opgelegd werd ik toch steeds bozer. Ik vond dat hij hiermee niet genoeg rekening had gehouden met mijn gevoelens. Kon die hele nacht er niet van slapen. Hij weet dat dit voor mij een lastig punt is en dan spreekt hij 1-op-1 met haar af zonder dat ik dat wist. Hij vertelde het dus wel achteraf, maar ik vind dat toch niet oké. De volgende dag kwam hij bij mij en ik was toch wel boos. Heb hem dit alles verteld, waarom ik het niet oké vind dat hij afspreekt met zijn ex zonder dat aan mij te laten weten. Dat hij blijkbaar app-contact heeft met haar, wat ik ook niet goed wist. Hij zei dat het gewoon echt vriendschappelijk is, dat hij het wel fijn vindt om te weten hoe het met haar gaat, en omdat zij ook uit zijn dorp komt en vaak op dezelfde feestjes enzo zijn wil dat het niet ongemakkelijk is tussen hen als ze elkaar toevallig zien. Ik heb gezegd dat het niet gaat om vertrouwen dat ik bang ben dat er iets gebeurt tussen hen, maar dat ik boos was omdat hij niet echt rekening met mij heeft gehouden hierin en van tevoren duidelijker dit had moeten laten weten. Dat ik het snap en oké vind dat ze gewoon een praatje maken als ze elkaar toevallig tegenkomen, het sporadisch elkaar feliciteren oid via de app met gelegenheden, maar dat ik hele app-gesprekken en het 1-op-1 afspreken lastig en onnodig vind. En ook lastig vind dat hij daar dus (nog) behoefte aan heeft. In mijn ogen is een echte vriendschap lastig tussen exen: ze zijn niet als vrienden begonnen, zijn jarenlang intiem met elkaar geweest. Ook doordat hij het zo lastig vond dat de relatie eindigde en met mij zo lang heeft getwijfeld, maakt dat ik dat contact tussen hen echt heel lastig vind. Hij reageerde wel oké en begreep me, maar zei wel dat hij het jammer zou vinden geen contact meer met haar te hebben. Lastig..
Nu is mijn vraag: ik heb niet echt heel duidelijk gezegd dat ik dat 1-op-1 afspreken en lange app-gesprekken eigenlijk echt niet wil. Maar het voelt ook weer onvolwassen en onzeker van mijn kant om hem dat te ‘verbieden’. Ik steek ook niet echt zo in elkaar. Ik wil elkaar wel enigszins vrij laten. Maar ik merk dat dit toch wel blijft steken.. Ik weet ook van mezelf dat ik iemand ben die zich vaak te veel aanpast aan een ander en veel ‘goed vindt’. Dat deed ik in mijn vorige relatie extreem. Dat wil ik nu anders doen en dus mijn grenzen duidelijk aangeven. Ik heb het er met mij zussen enzo over gehad en zij zeggen dat ze echt wel zouden zeggen dat dat niet kan. Dat ik in mijn recht sta als ik zou zeggen dat ik dat niet wil. Nu komt m’n vriend vanavond weer langs en vraag me af of ik dat dus toch duidelijker moet zeggen. Ik vraag me af hoe jullie hierover denken. Hoor het heel erg graag!!
woensdag 11 januari 2023 om 20:26
Onze relatie voelt niet zo pril.. we kennen elkaar een dik jaar en zijn vanaf het eerste moment veel bij elkaar geweest, met name door de afstand ook snel meerdere dagen achter elkaar. Dat wilden we allebei natuurlijk overigens. Op dit moment wonen we soms half samen, omdat we vaak meerdere nachten achter elkaar bij de een of de ander zijn. De twijfels in het begin van zijn kant dicht ik niet per se toe aan zijn ex of contact met haar. Misschien wel wande breuk met haar die hem heeft gekwetst. En niet 1-op-1 afspreken met je ex is nou ook niet per se je leven omgooien. En dat vraag ik nu ook niet van hem (zie vorige post van mij).OlleGrieze schreef: ↑11-01-2023 20:13Je mist een afslagje. Vriend en zijn ex zitten in dezelfde omgeving en delen vrienden. Ze komen elkaar tegen en hebben app contact zo nu en dan. Al die tijd al. Dat is niet 'plots' maar gewoon zoals het al ging voor hij TO tegen kwam. Er is in dat contact (in zover ik de posts van TO lees) niets veranderd sinds hij met TO is. En dat steekt blijkbaar omdat TO een overweldigende liefdesstart ambieerde en die was er niet. Vriend ging met stapjes richting TO en dat frustreerde haar omdat zij wel meteen naar 100% wilde. Die frustratie dichtte TO toe aan het contact met ex.
Mocht mijn prille partner zo'n topic openen dan zou ik me in de haren krabben en goed nadenken of ik er mee verder wilde want blijkbaar ga ik dan te langzaam en wordt er ook nog van me verwacht dat ik voor die nieuwe prille partner mijn leven omgooi. Uh. Nee.
woensdag 11 januari 2023 om 20:58
Ik vind jullie relatie ook niet pril, maar dit speelde (neem ik aan?) ook al wel in het begin van jullie relatie toch? Of is het iets recents?
Bij mij heeft dat echt wel heel geduurd. Denk aan een jarenplan
Bij mij ging de ergste druk/spanning er juist wel vanaf na een ontmoeting. Maar echt de eerste periode (sowieso het eerste jaar) vond ik dat wel het moeilijkst. Appen en ontmoeten heb ik nooit "moeilijk" over gedaan, maar vond dat bijv. wel lastig (pijnlijk) als dat letterlijk naast me op de bank of in de kroeg gebeurde, hoe transparant het dan ook is...
Hoerabanaan verwoordt het mooi vind ik. Ik begrijp achteraf ook wel hoe pijnlijk het zal zijn als je na een jarenlange relatie ineens aan de kant wordt gezet en heel erg veel liefdesverdriet hebt. Misschien juist zeker wel op die leeftijd, als je voor het eerst denkt: dit is de persoon met wie ik oud wil worden, een huis wil kopen, voor altijd samen wil zijn. En de ander dat dan niet wil.
Misschien heb ik dat onderschat, want ik had niet dezelfde ervaringen. En was mijn frustratie mbt "De Ex" eigenlijk gewoon mijn eigen frustratie omdat ik wist dat ongecompliceerde kalverliefdes wel bestaan maar ik daar nooit ervaring mee had, zelfs niet toen ik een kalf was.
Heb jij, TO, vóór deze relatie wel een fijne, ongecompliceerde start gehad met iemand zonder hartezeer of trauma?
Edit:
Het is denk ik niet vanzelfsprekend dat juist "de verlatene" het na een verbroken relatie rustig aan wil doen... Het kan ook degene zijn die snel het punt hoopt te bereiken waar de vorige relatie eindigde. Of dat nou het kopen van een huis is, trouwen, kinderen krijgen etc.
Bij mij heeft dat echt wel heel geduurd. Denk aan een jarenplan
Bij mij ging de ergste druk/spanning er juist wel vanaf na een ontmoeting. Maar echt de eerste periode (sowieso het eerste jaar) vond ik dat wel het moeilijkst. Appen en ontmoeten heb ik nooit "moeilijk" over gedaan, maar vond dat bijv. wel lastig (pijnlijk) als dat letterlijk naast me op de bank of in de kroeg gebeurde, hoe transparant het dan ook is...Hoerabanaan verwoordt het mooi vind ik. Ik begrijp achteraf ook wel hoe pijnlijk het zal zijn als je na een jarenlange relatie ineens aan de kant wordt gezet en heel erg veel liefdesverdriet hebt. Misschien juist zeker wel op die leeftijd, als je voor het eerst denkt: dit is de persoon met wie ik oud wil worden, een huis wil kopen, voor altijd samen wil zijn. En de ander dat dan niet wil.
Misschien heb ik dat onderschat, want ik had niet dezelfde ervaringen. En was mijn frustratie mbt "De Ex" eigenlijk gewoon mijn eigen frustratie omdat ik wist dat ongecompliceerde kalverliefdes wel bestaan maar ik daar nooit ervaring mee had, zelfs niet toen ik een kalf was.
Heb jij, TO, vóór deze relatie wel een fijne, ongecompliceerde start gehad met iemand zonder hartezeer of trauma?
Edit:
Het is denk ik niet vanzelfsprekend dat juist "de verlatene" het na een verbroken relatie rustig aan wil doen... Het kan ook degene zijn die snel het punt hoopt te bereiken waar de vorige relatie eindigde. Of dat nou het kopen van een huis is, trouwen, kinderen krijgen etc.
woensdag 11 januari 2023 om 23:40
De twijfels bij hem werden na 2/3 maanden ofzo wel duidelijk bij hem. Die zijn na een half jaar dus weggegaan. Het is niet zo dat we het eerste half jaar ook nog met anderen aan t daten waren. Daardoor is de relatie nu dus wel al echt serieus en hebben we afgelopen maanden flinke stappen gezet met in elkaars leven intrigeren zegmaar. Ik app bijvoorbeeld ook met z’n moeder, zussen enzElfilin schreef: ↑11-01-2023 20:58Ik vind jullie relatie ook niet pril, maar dit speelde (neem ik aan?) ook al wel in het begin van jullie relatie toch? Of is het iets recents?
Bij mij heeft dat echt wel heel geduurd. Denk aan een jarenplan
Hoerabanaan verwoordt het mooi vind ik. Ik begrijp achteraf ook wel hoe pijnlijk het zal zijn als je na een jarenlange relatie ineens aan de kant wordt gezet en heel erg veel liefdesverdriet hebt. Misschien juist zeker wel op die leeftijd, als je voor het eerst denkt: dit is de persoon met wie ik oud wil worden, een huis wil kopen, voor altijd samen wil zijn. En de ander dat dan niet wil.
Misschien heb ik dat onderschat, want ik had niet dezelfde ervaringen. En was mijn frustratie mbt "De Ex" eigenlijk gewoon mijn eigen frustratie omdat ik wist dat ongecompliceerde kalverliefdes wel bestaan maar ik daar nooit ervaring mee had, zelfs niet toen ik een kalf was.
Heb jij, TO, vóór deze relatie wel een fijne, ongecompliceerde start gehad met iemand zonder hartezeer of trauma?
Edit:
Het is denk ik niet vanzelfsprekend dat juist "de verlatene" het na een verbroken relatie rustig aan wil doen... Het kan ook degene zijn die snel het punt hoopt te bereiken waar de vorige relatie eindigde. Of dat nou het kopen van een huis is, trouwen, kinderen krijgen etc.
dat contact met de ex was er dus wel altijd al sporadisch via de app maar laatst is dus bij hem langsgeweest ineens (daarvoor niet). Vervelend dat je er ook last van hebt gehad. Ik heb net aan de telefoon wel een goed gesprek hem erover gehad! Uitgelegd dat ik er volwassen mee om wil gaan en niks wil verbieden, uitgelegd waar de onzekerheid bij mij vandaan komt en gevraagd naar zijn gevoel en intenties etc. Hij heeft me goed kunnen vertellen dat het echt niks voorstelt, gewoon bijkletsen, dat hij totaal geen gevoelens meer bij haar heeft etc. Dus dat helpt me wel heel goed omdat allemaal eens goed te horen. Ik vind dat ik er dan ook niet zo moeilijk over moet doen. Zei inderdaad ook dat het wel zou helpen als ik haar eens zou zien, misschien als ze toevallig eens op eenzelfde plek is. Dan heb je het echte plaatje duidelijk ipv het beeld wat je in je hoofd hebt gecreëerd.
Mijn vorige relaties waren aan het begin niet zo gecompliceerd. Dus vond het ook lastig hoe daarmee om te gaan. We hebben het daar net ook nog eens goed over gehad. Hij zei dat het echt was van dat hij op deze leeftijd echt rustig aan wou doen, niet zomaar halsoverkop een serieuze relatie wou aangaan etc. Maar dat hij het wel even nodig had dat ik liet merken dat ik niet eeuwig zou blijven wachten. Sommige mensen moeten denk ik ook soms het gevoel hebben een beetje te moeten ‘jagen’ denk ik haha.
Het was fijn om net goed met hem te hebben gesproken over dit alles. Iedereen die heetst gereageerd op mijn bericht heeft me er erg in geholpen! Met name door te zeggen hoe ik het beste volwassen kan reageren hierin. Ik denk zelfs dat dit onze relatie heeft versterkt.
donderdag 12 januari 2023 om 00:06
Kan he. Ieder zijn waarheid. Ik weet het evenmin, of er wel of niet iets speelt.OlleGrieze schreef: ↑11-01-2023 20:14Ik heb je hoog zitten Doreia maar zo nu en dan projecteer je je eigen (ernstige) ervaringen iets te fel op andere situaties.
De tijd zal het leren.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 12 januari 2023 om 06:56
Hierbij ga je voorbij aan je eigen gevoel. Je geeft bij voorbaat jezelf 'de schuld' terwijl er helemaal geen schuldige is in dit verhaal.LolaMona schreef: ↑11-01-2023 23:40De twijfels bij hem werden na 2/3 maanden ofzo wel duidelijk bij hem. Die zijn na een half jaar dus weggegaan. Het is niet zo dat we het eerste half jaar ook nog met anderen aan t daten waren. Daardoor is de relatie nu dus wel al echt serieus en hebben we afgelopen maanden flinke stappen gezet met in elkaars leven intrigeren zegmaar. Ik app bijvoorbeeld ook met z’n moeder, zussen enz
Vervelend dat je er ook last van hebt gehad. Ik heb net aan de telefoon wel een goed gesprek hem erover gehad! Uitgelegd dat ik er volwassen mee om wil gaan en niks wil verbieden, uitgelegd waar de onzekerheid bij mij vandaan komt en gevraagd naar zijn gevoel en intenties etc. Hij heeft me goed kunnen vertellen dat het echt niks voorstelt, gewoon bijkletsen, dat hij totaal geen gevoelens meer bij haar heeft etc. Dus dat helpt me wel heel goed omdat allemaal eens goed te horen. Ik vind dat ik er dan ook niet zo moeilijk over moet doen. Zei inderdaad ook dat het wel zou helpen als ik haar eens zou zien, misschien als ze toevallig eens op eenzelfde plek is. Dan heb je het echte plaatje duidelijk ipv het beeld wat je in je hoofd hebt gecreëerd.
Mijn vorige relaties waren aan het begin niet zo gecompliceerd. Dus vond het ook lastig hoe daarmee om te gaan. We hebben het daar net ook nog eens goed over gehad. Hij zei dat het echt was van dat hij op deze leeftijd echt rustig aan wou doen, niet zomaar halsoverkop een serieuze relatie wou aangaan etc. Maar dat hij het wel even nodig had dat ik liet merken dat ik niet eeuwig zou blijven wachten. Sommige mensen moeten denk ik ook soms het gevoel hebben een beetje te moeten ‘jagen’ denk ik haha.
Het was fijn om net goed met hem te hebben gesproken over dit alles. Iedereen die heetst gereageerd op mijn bericht heeft me er erg in geholpen! Met name door te zeggen hoe ik het beste volwassen kan reageren hierin. Ik denk zelfs dat dit onze relatie heeft versterkt.
Je mag iets vinden zonder dat het ergens aan 'ligt' bij jezelf.
Jij noemt het volwassen reageren, en blijkbaar is dit heel belangrijk? Dat je als een soort wijs iemand boven emoties enzo staat? En dat je daarmee zijn liefde wel krijgt/houdt?
donderdag 12 januari 2023 om 07:00
Welk afslagje?OlleGrieze schreef: ↑11-01-2023 20:13Je mist een afslagje. Vriend en zijn ex zitten in dezelfde omgeving en delen vrienden. Ze komen elkaar tegen en hebben app contact zo nu en dan. Al die tijd al. Dat is niet 'plots' maar gewoon zoals het al ging voor hij TO tegen kwam. Er is in dat contact (in zover ik de posts van TO lees) niets veranderd sinds hij met TO is. En dat steekt blijkbaar omdat TO een overweldigende liefdesstart ambieerde en die was er niet. Vriend ging met stapjes richting TO en dat frustreerde haar omdat zij wel meteen naar 100% wilde. Die frustratie dichtte TO toe aan het contact met ex.
Mocht mijn prille partner zo'n topic openen dan zou ik me in de haren krabben en goed nadenken of ik er mee verder wilde want blijkbaar ga ik dan te langzaam en wordt er ook nog van me verwacht dat ik voor die nieuwe prille partner mijn leven omgooi. Uh. Nee.
De jouwe want die is de juiste?
donderdag 12 januari 2023 om 08:57
Ja vind je? Ik voel me wel prettig bij deze benadering en vind dat ik niet per se voorbij ga aan mijn eigen gevoel: Heb wel duidelijk gemaakt dat ik het niet vond kunnen dat hij achteraf het pas vertelde en meteen gewoon duidelijk had moeten zijn over het app-contact (hoewel sporadisch) en het 1-op-1 afspreken. Niet om toestemming te krijgen oid, maar wel om het met mij over te hebben/te laten weten in ieder geval. Dat daar mijn boosheid vandaan kwam. Dat die openheid ook nodig is voor mij om het zo te kunnen benaderen, omdat ik dan het vertrouwen kan hebben dat het is wat hij zegt dat het is.BornSlippy schreef: ↑12-01-2023 06:56Hierbij ga je voorbij aan je eigen gevoel. Je geeft bij voorbaat jezelf 'de schuld' terwijl er helemaal geen schuldige is in dit verhaal.
Je mag iets vinden zonder dat het ergens aan 'ligt' bij jezelf.
Jij noemt het volwassen reageren, en blijkbaar is dit heel belangrijk? Dat je als een soort wijs iemand boven emoties enzo staat? En dat je daarmee zijn liefde wel krijgt/houdt?
donderdag 12 januari 2023 om 10:13
Wij hebben geen idee hoe jij je voelt.LolaMona schreef: ↑12-01-2023 08:57Ja vind je? Ik voel me wel prettig bij deze benadering en vind dat ik niet per se voorbij ga aan mijn eigen gevoel: Heb wel duidelijk gemaakt dat ik het niet vond kunnen dat hij achteraf het pas vertelde en meteen gewoon duidelijk had moeten zijn over het app-contact (hoewel sporadisch) en het 1-op-1 afspreken. Niet om toestemming te krijgen oid, maar wel om het met mij over te hebben/te laten weten in ieder geval. Dat daar mijn boosheid vandaan kwam. Dat die openheid ook nodig is voor mij om het zo te kunnen benaderen, omdat ik dan het vertrouwen kan hebben dat het is wat hij zegt dat het is.
Echter ben ik net als jij begin 30 en ben ik wel op een punt in mijn leven dat ik goed weet wat ik wil en niet wil.
Zeker in mijn relatie weet ik heel goed wat ik wel en niet wil en kan daarover ook makkelijk communiceren zonder heel erg erover na te denken of het wel "volwassenen" overkomt.
Je hebt nooit een garantie in relaties maar om op onze leeftijd nog zo rustig aan te doen kan ik niet begrijpen (tenzij kinderen in het spel natuurlijk).
Volgens mij ben je een hele slimme meid met een carrière en begrijp ik niet dat je in je relatie zo vaag blijft in wat je wilt (samenwonen/kinderen/reizen) na 1 jaar blijft het allemaal lange termijn plannen.
Ik vraag mij af wat jou vriendinnen en familie (mensen die jouw kennen) van deze relatie vinden.
donderdag 12 januari 2023 om 10:45
Tja, en dan? Had je hem dan een platgebombardeerd met appjes in de periode dat zij bij hem was? Had je je dan de hele middag lopen opvreten? Je weet het toch. Hij liegt er niet over, is hartstikke eerlijk. Feit is dat je onzeker bent, en dat ligt aan jou. Je gaat haar googlen, hemelt haar op dat ze superknap en lief e.d. is (of althans, iets in die richting). Maar, wake-up call. Hij vindt jou ook mooi. Hij is bij jou. Mooi zijn is zo overrated. Het gaat om de binnenkant als je met iemand een relatie hebt. En die binnenkant, daar heeft je vriend heel duidelijk over gezegd dat hij nu wel inziet dat ze niet bij elkaar passen. Nadat zij het heeft uitgemaakt, heeft hij na een tijd die conclusie getrokken.LolaMona schreef: ↑12-01-2023 08:57Ja vind je? Ik voel me wel prettig bij deze benadering en vind dat ik niet per se voorbij ga aan mijn eigen gevoel: Heb wel duidelijk gemaakt dat ik het niet vond kunnen dat hij achteraf het pas vertelde en meteen gewoon duidelijk had moeten zijn over het app-contact (hoewel sporadisch) en het 1-op-1 afspreken. Niet om toestemming te krijgen oid, maar wel om het met mij over te hebben/te laten weten in ieder geval. Dat daar mijn boosheid vandaan kwam. Dat die openheid ook nodig is voor mij om het zo te kunnen benaderen, omdat ik dan het vertrouwen kan hebben dat het is wat hij zegt dat het is.
Ik ga al zo'n 6 jaar weekendjes weg met mijn ex en zijn gezin en mijn gezin samen. Hij blijft een leuk mens. Hij blijft mijn ex, wij passen niet bij elkaar. En ik houd heel veel van mijn man. Dit kan prima naast elkaar bestaan.
toffifee wijzigde dit bericht op 12-01-2023 12:04
0.03% gewijzigd
donderdag 12 januari 2023 om 10:48
Sunny-in-Perth schreef: ↑12-01-2023 10:13Wij hebben geen idee hoe jij je voelt.
Echter ben ik net als jij begin 30 en ben ik wel op een punt in mijn leven dat ik goed weet wat ik wil en niet wil.
Zeker in mijn relatie weet ik heel goed wat ik wel en niet wil en kan daarover ook makkelijk communiceren zonder heel erg erover na te denken of het wel "volwassenen" overkomt.
Je hebt nooit een garantie in relaties maar om op onze leeftijd nog zo rustig aan te doen kan ik niet begrijpen (tenzij kinderen in het spel natuurlijk).
Volgens mij ben je een hele slimme meid met een carrière en begrijp ik niet dat je in je relatie zo vaag blijft in wat je wilt (samenwonen/kinderen/reizen) na 1 jaar blijft het allemaal lange termijn plannen.
Ik vraag mij af wat jou vriendinnen en familie (mensen die jouw kennen) van deze relatie vinden.
Ze kennen elkaar net een jaar?!
Dus je moet maar snel gaan in je nieuwe relatie omdat je begin 30 bent!?
Vind ik raar.
donderdag 12 januari 2023 om 11:24
Maar als TO haar vriend niets te verbergen heeft waarom verzwijgt hij zijn vriendin dan tov zijn ex?OlleGrieze schreef: ↑11-01-2023 20:14Ik heb je hoog zitten Doreia maar zo nu en dan projecteer je je eigen (ernstige) ervaringen iets te fel op andere situaties.
donderdag 12 januari 2023 om 11:32
Niets moet natuurlijk.justagirly schreef: ↑12-01-2023 10:48
Ze kennen elkaar net een jaar?!
Dus je moet maar snel gaan in je nieuwe relatie omdat je begin 30 bent!?
Vind ik raar.
Persoonlijk herken ik het niet vanuit mijn omgeving. Nieuwe relaties gaan een stuk sneller dan toen we begin 20 waren.
Nogmaals niets moet maar dit is zoals ik het om mij heen zie. Je weet wat je wilt en gaat daar 100% voor. (natuurlijk nooit met garantie)
donderdag 12 januari 2023 om 11:44
Deze relatie is volgens mij enorm vermoeiend. Hele tijd nadenken over of je vriend toch niet aan het rommelen is met zijn ex. Waarom doe je jezelf deze relatie aan? Voor zover ik heb gelezen is hij nog niet over zijn ex heen en jij vertrouwt hem volgens mij niet. Je bent niet verplicht om met deze dude in een relatie te zitten.
donderdag 12 januari 2023 om 12:06
Nou ja, je weet niet of dat zwijgen moedwillig gebeurde he. Ik heb vaak genoeg gesprekken met vrienden (waaronder een aantal exen) waarbij een eventuele relatie niet aan bod komt. Gewoon, omdat je andere dingen bespreekt, omdat het even niet ter sprake komt.Sjaantje37 schreef: ↑12-01-2023 11:24Maar als TO haar vriend niets te verbergen heeft waarom verzwijgt hij zijn vriendin dan tov zijn ex?
donderdag 12 januari 2023 om 12:29
Haha, ik vind veel mensen wel enorm negatief. Ik snap dat het zo overkomt, maar ben niet zo enorm onzeker, hoor. Vind het alleen soms lastig om grenzen te stellen, mede nogal gevormd door mijn vorige relatie. Ik ben wat onzeker geworden over zijn ex doordat hij had verteld dat hij erg door de breuk was gekwetst destijds en door onze wat langzame start. Nu gaat het maanden echt al top en maken grote stappen. Ik vond het lastig hoe te reageren in deze situatie. Wel grappig hoe sommigen dan bij dit soort dingen een relatie meteen afschrijven. Maargoed, jullie zijn er natuurlijk ook niet bij. Ik heb een heel fijn gesprek erover gehad gister met hem en hij begrijpt mij ook.
Dat hij niks over mij had gezegd toen hij haar zag vond ik in eerste instantie ook gek. Waarom deed hij dat niet? Daar hebben we het nogmaals over gehad gister. Het kwam gewoon niet ter sprake. Hij wist dat zij gewoon wist dat hij een nieuwe vriendin heeft en ze kletsten vooral bij over de mensen die ze allebei kennen enz. Hij zei dat het gewoon niet ter sprake kwam en niet dat hij mij bewust verzweeg of zich er ongemakkelijk bij zou hebben gevoeld het wel over mij te hebben. Ik geloof hem ook daarin. Toen hij haar broertje tegenkwam laatst die zei dat ze aan hem had verteld dat mijn vriend een nieuwe vriendin heeft, zei hij dat daarna meteen tegen mij op gewoon een luchtige (misschien wel trotse) manier. Ik vroeg nog wel: Hoe vind je dat zij dat weet? En hij zei dat het hem dat niet zoveel uitmaakt o.i.d. Prima lijkt me.
Niet dat ik me zou moeten uitleggen, maar ik maakte het allemaal waarschijnlijk ook groter in mijn hoofd. Dat gebeurt soms als je alleen thuis bent en gaat nadenken over dingen. Ik ben ook van het dingen overanalyseren. Vrij irritant. Begrijp wel steeds meer dat ik niet per se onzeker ben (vind mezelf niet lelijk of dik vergeleken met haar, zoals iemand eerder opperde), maar ben angstig gehecht (mede door mijn jeugd & opvoeding). Voel wel dat ik daar stappen in maak en mezelf ontwikkel daarin.
Dat hij niks over mij had gezegd toen hij haar zag vond ik in eerste instantie ook gek. Waarom deed hij dat niet? Daar hebben we het nogmaals over gehad gister. Het kwam gewoon niet ter sprake. Hij wist dat zij gewoon wist dat hij een nieuwe vriendin heeft en ze kletsten vooral bij over de mensen die ze allebei kennen enz. Hij zei dat het gewoon niet ter sprake kwam en niet dat hij mij bewust verzweeg of zich er ongemakkelijk bij zou hebben gevoeld het wel over mij te hebben. Ik geloof hem ook daarin. Toen hij haar broertje tegenkwam laatst die zei dat ze aan hem had verteld dat mijn vriend een nieuwe vriendin heeft, zei hij dat daarna meteen tegen mij op gewoon een luchtige (misschien wel trotse) manier. Ik vroeg nog wel: Hoe vind je dat zij dat weet? En hij zei dat het hem dat niet zoveel uitmaakt o.i.d. Prima lijkt me.
Niet dat ik me zou moeten uitleggen, maar ik maakte het allemaal waarschijnlijk ook groter in mijn hoofd. Dat gebeurt soms als je alleen thuis bent en gaat nadenken over dingen. Ik ben ook van het dingen overanalyseren. Vrij irritant. Begrijp wel steeds meer dat ik niet per se onzeker ben (vind mezelf niet lelijk of dik vergeleken met haar, zoals iemand eerder opperde), maar ben angstig gehecht (mede door mijn jeugd & opvoeding). Voel wel dat ik daar stappen in maak en mezelf ontwikkel daarin.
donderdag 12 januari 2023 om 12:32
Ik weet niet of "rommelen" per se hetgeen is wat TO zo angstig maakt. Voor mij zat 't hem daar in elk geval niet in.aardbei35 schreef: ↑12-01-2023 11:44Deze relatie is volgens mij enorm vermoeiend. Hele tijd nadenken over of je vriend toch niet aan het rommelen is met zijn ex. Waarom doe je jezelf deze relatie aan? Voor zover ik heb gelezen is hij nog niet over zijn ex heen en jij vertrouwt hem volgens mij niet. Je bent niet verplicht om met deze dude in een relatie te zitten.
donderdag 12 januari 2023 om 12:40
Ik denk dat ieders tempo verschilt hierin. Voor hem was de leeftijd juist een factor om rustig aan te doen, om echt mij goed te leren kennen en daardoor zeker te weten dat hij mij verder wil. Best terecht lijkt me. Bij mij werkte de leeftijd juist meer de andere kant op: ik was na een slechte relatie erg toe aan iets opbouwen met iemand waarmee ik dat zag zitten. En dat was hij. Ook terecht vind ik. Omdat ik zijn langzamere tempo in het begin niet goed begreep (en het in mijn hoofd soms wijdde aan bijvoorbeeld nog gevoelens voor zijn ex, of verdriet van die breuk etc.) zorgde dat voor frustratie en onzekerheid.Sunny-in-Perth schreef: ↑12-01-2023 10:13Wij hebben geen idee hoe jij je voelt.
Echter ben ik net als jij begin 30 en ben ik wel op een punt in mijn leven dat ik goed weet wat ik wil en niet wil.
Zeker in mijn relatie weet ik heel goed wat ik wel en niet wil en kan daarover ook makkelijk communiceren zonder heel erg erover na te denken of het wel "volwassenen" overkomt.
Je hebt nooit een garantie in relaties maar om op onze leeftijd nog zo rustig aan te doen kan ik niet begrijpen (tenzij kinderen in het spel natuurlijk).
Volgens mij ben je een hele slimme meid met een carrière en begrijp ik niet dat je in je relatie zo vaag blijft in wat je wilt (samenwonen/kinderen/reizen) na 1 jaar blijft het allemaal lange termijn plannen.
Ik vraag mij af wat jou vriendinnen en familie (mensen die jouw kennen) van deze relatie vinden.
Inmiddels is het echt wel zo dat we duidelijk hebben van: als het zo goed blijft gaan etc, dat we dan graag samen willen wonen. Daar hebben we het ook over. Ook wat betreft de afstand hoe dat dan eruit zou moeten zien. We hebben bijvoorbeeld ook kinderwens etc. besproken. Dus alles is niet (meer) zo vaag. En daardoor wordt mijn onzekerheid over die beginperiode een heel stuk minder.
donderdag 12 januari 2023 om 12:42
Dat ligt aan je omgeving denk ik? Ik zie dat nml helemaal niet. Wel dat men weet wat ze willen op termijn of niet maar dat hoeft niet binnen een jaar al in gang gezet te zijn.Sunny-in-Perth schreef: ↑12-01-2023 11:32Niets moet natuurlijk.
Persoonlijk herken ik het niet vanuit mijn omgeving. Nieuwe relaties gaan een stuk sneller dan toen we begin 20 waren.
Nogmaals niets moet maar dit is zoals ik het om mij heen zie. Je weet wat je wilt en gaat daar 100% voor. (natuurlijk nooit met garantie)
Snel gaan zegt niks over het zeker weten, net zoals langzaam gaan daar iets over zegt. Ik persoonlijk vind binnen een jaar samenwonen veel te snel, ik leer iemand liever beter kennen voordat ik die stap zet maar ik snap het ook als mensen mij langzaam vinden.
donderdag 12 januari 2023 om 12:47
Ben het hiermee eens.Foux schreef: ↑12-01-2023 12:42Dat ligt aan je omgeving denk ik? Ik zie dat nml helemaal niet. Wel dat men weet wat ze willen op termijn of niet maar dat hoeft niet binnen een jaar al in gang gezet te zijn.
Snel gaan zegt niks over het zeker weten, net zoals langzaam gaan daar iets over zegt. Ik persoonlijk vind binnen een jaar samenwonen veel te snel, ik leer iemand liever beter kennen voordat ik die stap zet maar ik snap het ook als mensen mij langzaam vinden.
Voor mij hoeft samenwonen ook niet super snel. Ik geniet ook best van mijn eigen plekje nu en om te kunnen kiezen wanneer we samen zijn. Het is voor mij ook een goede les om goed grenzen aan te geven bijvoorbeeld, mijn eigen ding te hebben, en duidelijk mijn wensen & gevoelens uit te spreken naar hem, dat is toch anders als je al samenwoont. Wij zijn wel al meestal de helft van de tijd bij elkaar. Omdat ik waarschijnlijk meer richting hem zal gaan als de tijd rijp is voor samenwonen, vind ik het ook heel belangrijk voor die tijd nog meer 'mijn eigen ding' op te bouwen in het dorp waar hij woont, zodat ik niet als een schoothondje achter hem aan hoef te lopen. Dit verschilt denk ik voor iedereen ook weer sterk.
donderdag 12 januari 2023 om 13:01
Als een relatie al zo begint, dan zou ik denken dat dit weinig positiefs voor de toekomst brengt. Je mag het gewoon niet oké vinden als je vriend contact met zijn ex onderhoudt. Je kunt hem alleen niet dwingen om het contact te verbreken. Je kunt wél beslissen of het voor jou een dealbreaker is of niet.LolaMona schreef: ↑12-01-2023 12:40Ik denk dat ieders tempo verschilt hierin. Voor hem was de leeftijd juist een factor om rustig aan te doen, om echt mij goed te leren kennen en daardoor zeker te weten dat hij mij verder wil. Best terecht lijkt me. Bij mij werkte de leeftijd juist meer de andere kant op: ik was na een slechte relatie erg toe aan iets opbouwen met iemand waarmee ik dat zag zitten. En dat was hij. Ook terecht vind ik. Omdat ik zijn langzamere tempo in het begin niet goed begreep (en het in mijn hoofd soms wijdde aan bijvoorbeeld nog gevoelens voor zijn ex, of verdriet van die breuk etc.) zorgde dat voor frustratie en onzekerheid.
Inmiddels is het echt wel zo dat we duidelijk hebben van: als het zo goed blijft gaan etc, dat we dan graag samen willen wonen. Daar hebben we het ook over. Ook wat betreft de afstand hoe dat dan eruit zou moeten zien. We hebben bijvoorbeeld ook kinderwens etc. besproken. Dus alles is niet (meer) zo vaag. En daardoor wordt mijn onzekerheid over die beginperiode een heel stuk minder.
Een man die nog zo met de ex bezig is komt op mij niet over als iemand die de verbroken relatie achter zich wil laten. Als hij voor jou gaat, waarom dan vriendschappelijk met de ex blijven omgaan of er überhaupt mee omgaan? Ik snap sowieso nooit waarom je met je ex contact zou blijven houden. Je hoeft niet met een hoop bombarie uit elkaar te gaan, maar een vriendschap onderhouden vind ik een beetje een teken alsof je niet wilt/kunt loslaten.
donderdag 12 januari 2023 om 13:08
Dit is fijn om te lezenLolaMona schreef: ↑12-01-2023 12:40
Inmiddels is het echt wel zo dat we duidelijk hebben van: als het zo goed blijft gaan etc, dat we dan graag samen willen wonen. Daar hebben we het ook over. Ook wat betreft de afstand hoe dat dan eruit zou moeten zien. We hebben bijvoorbeeld ook kinderwens etc. besproken. Dus alles is niet (meer) zo vaag. En daardoor wordt mijn onzekerheid over die beginperiode een heel stuk minder.
Uit je eerder berichten kreeg ik juist de indruk dat het nog heel vaag was (en alleen hij het tempo bepaalde) maar die berichten heb je waarschijnlijk ook in een andere emotion geschreven dan nu nadat je een goed gesprek met je vriend hebt gehad.
donderdag 12 januari 2023 om 13:43
Ja, preciesSunny-in-Perth schreef: ↑12-01-2023 13:08Dit is fijn om te lezen
Uit je eerder berichten kreeg ik juist de indruk dat het nog heel vaag was (en alleen hij het tempo bepaalde) maar die berichten heb je waarschijnlijk ook in een andere emotion geschreven dan nu nadat je een goed gesprek met je vriend hebt gehad.
Ik denk dat de eerste periode waarin hij meer op de rem trapte veel sterker naar voren kwam, terwijl niet duidelijk was dat het nu heel anders is.
donderdag 12 januari 2023 om 15:34
Ik vind dit ook wel tricky.
Goed contact met een ex: helemaal prima.
Af en toe eens informeren hoe het gaat met elkaar: geen probleem.
Bezoekje brengen aan ex in nieuwe huis: kan.
Maar waar ik moeite mee zou hebben:
- als iemand de mond nog erg vol heeft over zijn ex.
- als iemand emotioneel nog erg hangt aan zijn ex.
- als iemand vanuit verstandelijk uitgangspunt uiteindelijk besluit wel weer een relatie te willen. Hij “gaat ervoor”, na een half jaar.
Dat klinkt als een project wat iemand op wil pakken en tot een goed einde brengen, dat “ervoor gaan”.
Ik zou daar niet mijn hele leven voor omgooien en een uur verderop gaan wonen.
Goed contact met een ex: helemaal prima.
Af en toe eens informeren hoe het gaat met elkaar: geen probleem.
Bezoekje brengen aan ex in nieuwe huis: kan.
Maar waar ik moeite mee zou hebben:
- als iemand de mond nog erg vol heeft over zijn ex.
- als iemand emotioneel nog erg hangt aan zijn ex.
- als iemand vanuit verstandelijk uitgangspunt uiteindelijk besluit wel weer een relatie te willen. Hij “gaat ervoor”, na een half jaar.
Dat klinkt als een project wat iemand op wil pakken en tot een goed einde brengen, dat “ervoor gaan”.
Ik zou daar niet mijn hele leven voor omgooien en een uur verderop gaan wonen.
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
