Relaties
alle pijlers
De ik-ben-bijna-30-en-nog-single-crisis
zaterdag 30 juni 2007 om 11:56
Dag allemaal,
Nog niet zo lang geleden is mijn relatie na een dik jaar op de klippen gelopen. Daarvoor was ik zo 3 jaar alleen.
Nu word ik over 2 weken 30 en ik kan me er zo verdrietig van voelen. Ik zou het leuk vinden om een relatie te hebben, maar ik heb ook een heel grote kinderwens, al jaren!
En nu word ik 30... en ik kan het benauwd krijgen van het feit dat ik nog wel een paar jaar verder ben voor ik iemand ontmoet, en iets opbouw en dan pas aan dat soort dingen kan beginnen...
En dan lees ik net weerin de krant dat je vruchtbaarheid na je 30e toch al wel afneemt, en dat de meeste vrouwen steeds ouder moeder worden, om de carrieres enzo, maar verdorie, die carriere kan me gestolen worden, maar ik heb gewoon de juiste man nog niet gevonden!
Wie herkent dit? Of heeft juist fijne verhalen die me opbeuren?
Groetjes van Vinyl!
Nog niet zo lang geleden is mijn relatie na een dik jaar op de klippen gelopen. Daarvoor was ik zo 3 jaar alleen.
Nu word ik over 2 weken 30 en ik kan me er zo verdrietig van voelen. Ik zou het leuk vinden om een relatie te hebben, maar ik heb ook een heel grote kinderwens, al jaren!
En nu word ik 30... en ik kan het benauwd krijgen van het feit dat ik nog wel een paar jaar verder ben voor ik iemand ontmoet, en iets opbouw en dan pas aan dat soort dingen kan beginnen...
En dan lees ik net weerin de krant dat je vruchtbaarheid na je 30e toch al wel afneemt, en dat de meeste vrouwen steeds ouder moeder worden, om de carrieres enzo, maar verdorie, die carriere kan me gestolen worden, maar ik heb gewoon de juiste man nog niet gevonden!
Wie herkent dit? Of heeft juist fijne verhalen die me opbeuren?
Groetjes van Vinyl!
zondag 1 juli 2007 om 23:04
Mijn gezicht is een grote lach, niet altijd, maar toch het grootste gedeelte van de dag. Hoe hard ik het ook probeer, ik kan me jou niet lachend voorstellen.
en? moet ik jou nu het tegendeel gaan bewijzen? ik krijg sterk het idee dat een aantal van jullie zichzelf als normaal bestempelen, en mijn wensen of levensstatus als afwijkend beschouwen. zijn jullie de norm?
en? moet ik jou nu het tegendeel gaan bewijzen? ik krijg sterk het idee dat een aantal van jullie zichzelf als normaal bestempelen, en mijn wensen of levensstatus als afwijkend beschouwen. zijn jullie de norm?
zondag 1 juli 2007 om 23:09
Sunshine,
Nou ben ik toch heel nieuwsgierig waarom je niet op Henk's hints inging voordat ik er wat over gezegd had. (Ik snap dat je dat nu niet meer doet, nu ik er zo over begonnen ben.)
Ik bedoel, wat hij hier vertelde voldeed redelijk aan jouw eisenlijstje, toch? Waarom dan toch geen interesse tonen als iemand zo duidelijk aangeeft daarvoor open te staan?
Nou ben ik toch heel nieuwsgierig waarom je niet op Henk's hints inging voordat ik er wat over gezegd had. (Ik snap dat je dat nu niet meer doet, nu ik er zo over begonnen ben.)
Ik bedoel, wat hij hier vertelde voldeed redelijk aan jouw eisenlijstje, toch? Waarom dan toch geen interesse tonen als iemand zo duidelijk aangeeft daarvoor open te staan?
Am Yisrael Chai!
zondag 1 juli 2007 om 23:12
zondag 1 juli 2007 om 23:35
Oh, daar wil ik best antwoord op geven. Ik heb geen hints gelezen in Henks verhaal. ik heb het gezien als een persoon die zijn verhaal kwijt wil. iemand die zijn gevoelens en ervaringen wil delen net zoals ik dat deed op dit forum. ik denk bij het lezen van zoiets niet meteen "oh, is dat iets voor mij".
Een paar jaren terug bekeek ik mannen wel vanuit mijn eigen levenswensen van graag huisje-boompje-beestje. Achteraf denk ik te veel. ik had toen ook een hele sterke relatie en gezinswens.
Ik kies er nu voor om niet op zijn hints of die van een ander in te gaan, omdat ik in een andere fase van mijn leven ben gekomen. na jaren van tegenslag en veel shit ben ik de afgelopen vijf jaren aan het opklimmen uit die dal. mijn relatie en gezinswens is niet uitgekomen zoals ik het me gewenst had. ik heb daar veel verdriet van gehad, en met een kleine regelmaat speel het wel parten zij het met minder diepe dalen als voorheen. mijn levensgeluk hangt nu niet meer af van het hebben van die partner en gezin. ik heb dat geaccepteerd. ik wil nu eerst gelukkig zijn met mezelf en mijn leven. ik werk daar hard aan en ik ben goed op weg. ik heb andere leuke kanten van het leven leren kennen. ik leer te genieten van andere dingen. ik ontplooi mezelf. ik ben een deeltijd opleiding hbo aan het afronden.ik ben bezig met een loopbaan switch. ik wil nu genieten van het alleen zijn. dat is voorheen anders geweest. zoals zoveel anderen vaak tegen me zeiden en zeggen. leef je leven en als het voorbestemd is, dan komt het wel op mijn pad, maar ik ga me er niet extra voor inspannen. de fase waar ik nu in zit vind ik te leuk en spannend. momenteel wil ik allen blijven,dat is een bewuste keuze.
maandag 2 juli 2007 om 08:11
Dankje Bellaperez, maar ik heb hier ook eerder geschreven dat ik het daar toch te vroeg voor vind. Een kind in je eentje opvoeden is niet niks, zeker niet met baan en studie. Die studie duurt sowieso nog 2 jaar, en dan zie ik dan wel verder.
Mijn grens ligt zo bij 35, als ik dan nog geen leuke relatie heb.....
maandag 2 juli 2007 om 18:29
Voor mij geldt dat ook. Ook als het daten van mij de laatste tijd tot een relatie leidt, zal ik desondanks geen kinderen willen. Misschien wel als ik wat jonger was geweest en dan zo sociaal vaardig (heb PDD/NOS) was als ik nu ben. Kinderen opvoeden is aan mij niet besteed. Ik moet eerst zien dat ik een stabiele relatie krijg. En dan is er nog mijn leeftijd: ik ben bijna 41, dus ik vind mezelf te oud om kinderen op te voeden. Ik hoop dat mijn aanstaande vriendin zich daarbij kan neerleggen.
World of Warcraft: Legion