Relaties
alle pijlers
~ de longdistancedames gaan door met allerlei perikelen - deel 6 ~
zondag 22 april 2007 om 02:10
Kjong, wat een kutzooi weer! Wat een eikels, kunnen ze nou niet gewoon ff stoppen met zeiken en papa to be gewoon even hierheen laten komen? Pfff... Echt schandalig!:@
Yasmijn, klinkt als een interessante, indrukwekkende dag! En ik geloof dat je er nu ook wel een beter gevoel bij hebt toch? Mooi zo!
Cadi, beterschap met je zoon! Ik hoop dat je nu lekker ligt te pitten!
Verder welkom aan alle nieuwelingen! De rest weet ik even niet meer...
Vandaag bij een vriend in Zeeland geweest en op de terugweg nog bij een andere vriend langs geweest. En nu helaas vervelend nieuws op het forum... Ben klaar met de dag, bedtijd!
Yasmijn, klinkt als een interessante, indrukwekkende dag! En ik geloof dat je er nu ook wel een beter gevoel bij hebt toch? Mooi zo!
Cadi, beterschap met je zoon! Ik hoop dat je nu lekker ligt te pitten!
Verder welkom aan alle nieuwelingen! De rest weet ik even niet meer...
Vandaag bij een vriend in Zeeland geweest en op de terugweg nog bij een andere vriend langs geweest. En nu helaas vervelend nieuws op het forum... Ben klaar met de dag, bedtijd!
zondag 22 april 2007 om 10:25
Gisteren bij etentje zijn er allerhande plannen gesmeed om hem toch te kunnen laten komen.
Een daarvan gaat om een uitnodiging viavia voor visum aanvraag in een ander Schengen-land.
Ik vanmorgen gebeld, blijkt dat (zoals ze vroeger het paspoort afpakte tot de uitspraak) ze tegenwoordig een stempel met datum en handtekening zetten in het paspoort dat verklaard dat er een visum is aangevraagd.
Das nou jammer.
Bovendien vind ik dat eigenlijk niet kunnen. Zeker omdat als je dus een Nederlands visum aanvraagd, je een grotere kans hebt of afwijzing, en 'voor altijd' die stempel zonder visumsticker in je paspoort blijft staan. Mocht je dan in de toekomst in een ander land een visum, voor misschien wel heel andere redenen, aanvragen, dan staat daar een smet. Mensen worden er toch door beinvloed.
Zo jammer.
(En ja, ik begrijp ook wel dat je gewoon een nieuw paspoort kan nemen, maar in dit oude paspoort staan wel al 2 visa, wat dan weer een positievere invloed kan hebben)
Affijn.
Goedemorgen.
Ik ga maar eens ontbijten.
Een daarvan gaat om een uitnodiging viavia voor visum aanvraag in een ander Schengen-land.
Ik vanmorgen gebeld, blijkt dat (zoals ze vroeger het paspoort afpakte tot de uitspraak) ze tegenwoordig een stempel met datum en handtekening zetten in het paspoort dat verklaard dat er een visum is aangevraagd.
Das nou jammer.
Bovendien vind ik dat eigenlijk niet kunnen. Zeker omdat als je dus een Nederlands visum aanvraagd, je een grotere kans hebt of afwijzing, en 'voor altijd' die stempel zonder visumsticker in je paspoort blijft staan. Mocht je dan in de toekomst in een ander land een visum, voor misschien wel heel andere redenen, aanvragen, dan staat daar een smet. Mensen worden er toch door beinvloed.
Zo jammer.
(En ja, ik begrijp ook wel dat je gewoon een nieuw paspoort kan nemen, maar in dit oude paspoort staan wel al 2 visa, wat dan weer een positievere invloed kan hebben)
Affijn.
Goedemorgen.
Ik ga maar eens ontbijten.
zondag 22 april 2007 om 10:50
die gedachte is gister bij mij ook 'n tijdje door m'n hoofd gegaan. Wat als ik nou voor jou 'n toeristenvisum voor België aanvraag, dan kan ie de hele tijd gewoon in NL gaan zitten, en de eisen voor 'n Belgisch toeristenvisum zijn veel soepeler dan in NL. Maar toen bedacht ik me ook dat de kans op een toeristenvisum voor een turk op dit moment tegelijkertijd met 'n gezinsherenigingvisum voor 'n marokkaan wel vraagtekens zal oproepen.
Als de eerste visumprocedure achter de rug is, kunnen we 't er wel 'n keer serieus over hebben.
Als de eerste visumprocedure achter de rug is, kunnen we 't er wel 'n keer serieus over hebben.
zondag 22 april 2007 om 10:59
Nee. Maar wel lief.
'Ze' hebben echter eea onderschat. 'Ze' hebben nl als 1 van de afwijsredenen aangevoerd dat mijn moeder, de garantstaandster, te weinig inkomen zou hebben.
En als je mijn moeder pakt, krijg je een pitbull terug.
Zeker als de enige vraag tijdens het 'interview' op het consulaat was, of Kman de lover is van haar. Alsof het in het hele (visum)leven alleen maar dáarom draait.
'Ze' hebben echter eea onderschat. 'Ze' hebben nl als 1 van de afwijsredenen aangevoerd dat mijn moeder, de garantstaandster, te weinig inkomen zou hebben.
En als je mijn moeder pakt, krijg je een pitbull terug.
Zeker als de enige vraag tijdens het 'interview' op het consulaat was, of Kman de lover is van haar. Alsof het in het hele (visum)leven alleen maar dáarom draait.
zondag 22 april 2007 om 12:09
o kut!! lees ik nou goed dat als je visum voor NL geweigerd is dat daar een aantekening van in je paspoort komt? dan is dat bij Y dus ook zo. en nu is hij bezig met een visum voor Spanje dus als ze dan die aantekening zien kan het misschien ook geweigerd worden omdat ze het zaakje niet vetrouwen omdat hij in korte tijd al voor de 2e keer een Schengen-land binnen wil komen. kutkut!! ik voelde me net lekker ontspannen over dat Spaanse visum, kan ik me hier weer druk over gaan maken... :?
meteen effe bellen naar Y hoe t zit. ja kost superveel van mobiel naar mobiel maar ik moet echt weten of hij ook die aantekening heeft...
meteen effe bellen naar Y hoe t zit. ja kost superveel van mobiel naar mobiel maar ik moet echt weten of hij ook die aantekening heeft...
zondag 22 april 2007 om 12:16
hmmm. Y zegt dat hij 3 maanden nadat de aanteking in zijn paspoort gemaakt is weer een visum voor een schengenland kan aanvragen. dat wist ik al, maar die sticker gaat niet weg natuurlijk, 3 maanden of niet.
wat Kjong zegt, het is een smet in je paspoort, ook al is het ouder dan 3 maanden. maar ja, de papieren zijn al verstuurd, er is bij ons niks meer aan te doen.
wat Kjong zegt, het is een smet in je paspoort, ook al is het ouder dan 3 maanden. maar ja, de papieren zijn al verstuurd, er is bij ons niks meer aan te doen.
zondag 22 april 2007 om 18:07
:o ik had 18 mei vorige week echt al afgeschreven als reële datum voor 'n visum, check ik net de site van de vreemdelingendienst waar je 't dossier kunt volgen en zie ik dat 't 11 april in behandeling is genomen. + 5 weken is precies de week dat ik daar ben. Als ze nou effe bellen i.p.v. brief sturen met antwoord... dan is 18 mei niet meer helemaal irreëel...! Toch? We gaan desnoods zelf wel effe die sticker ophalen in Casablanca. En als die beslissing binnen 5 weken wordt genomen...
Ik durf er niet echt op te hopen (want dat is helemaal niet slim, dat weet ik zelf ook), maar m'n hart maakte net wel even 'n enorme sprong.
Ik durf er niet echt op te hopen (want dat is helemaal niet slim, dat weet ik zelf ook), maar m'n hart maakte net wel even 'n enorme sprong.
zondag 22 april 2007 om 18:28
Ik vind dit echt een raar verhaal. Ik geloof je wel hoor maar ben met je eens dat zoiets eigenlijk niet zou moeten kunnen. En ik weet ook zeker dat mijn vriend het niet heeft gekregen!!!! Dat is nog wel het schokerendste vind ik, twee mensen uit visumplichtige niet-westerse landen, en dan zo'n verschillende behandeling / regels. Ik vraag me ook af in hoeverre dat toegestaan is.
zondag 22 april 2007 om 20:34
Gvd, dames, wat een ellende met al dat visum-gedoe. Wat een Kafka-aanse toestanden, ik zou daar helemaal niet mee om kunnen gaan, dat weet ik wel. Zelf ben ik ooit voor de liefde naar Canada verhuisd. Als toerist er naar toe gegaan, maar om te mogen blijven moesten we trouwen. Vond ik natuurlijk volkomen belachelijk, maar ok, hebben we gedaan. Binnen het jaar had ik mijn "permanent resident" status en in de tussentijd mocht ik zelfs gewoon werken etc. En dat vond ik al erg, maar dat valt echt in het niets vergeleken met wat jullie allemaal moeten doorstaan.
Ik ben uiteindelijk 25 jaar met mijn liefde getrouwd geweest, er is een zoon (nu 19) en in de tussentijd heb ik de Canadeze nationaliteit en kon ik de Nederlandse behouden (anders had in de Can. nooit aangenomen...)
Mijn man en ik zijn nu zo'n 4 jaar uit elkaar en sinds twee jaar heb ook ik een LDR. Met een Nederlander. We reizen dus al 2 jaar heen en weer om elkaar te zien. En in de tussentijd skypen, bellen en mailen we iedere dag op z'n minst een paar keer.
En een dezer dagen moet er een beslissing gemaakt worden, want zo'n LDR is natuurlijk wel heel erg beperkend en ik weet niet of ik het nog vele jaren uit kan houden, ook omdat ik geen jonge meid meer ben met een heel leven voor zich, maar een middelbare (53) met op z'n hoogst nog maar een jaar of 30, waarvan misschien maar 20 echte goeie. En die lijken mij het fijnste als ik die man in de buurt kan hebben en niet zo'n ellendig end weg. Dus de beslissing: hij naar Canada, maar dat is moeilijk want hij vindt het hier helemaal niet zo leuk, kan z'n werk heir niet doen en heeft natuurlijk helemaal geen status hier. Of: ik naar Nederland, wat makkelijker is, omdat ik gewoon nog Nederlands ben, de taal nog spreek, al mijn familie en vele vrienden in Nederland zitten, ik Nederland over het algemeen zalig vind, maar ook Europa en vanuit Nederland is het zo makkelijk om even een weekje Frankrijk in te rijden of te gaan wandelen in de Dolomieten enz. Ik heb dan het gevoel "naar huis" te gaan. Wel moet ik een leven achterlaten: m'n werk wat ik zalig vind en wat in Nederland niet bestaat (en hoe vind ik in Nederland op m'n 53ste nog "ander" werk?), m'n vrienden, en natuurlijk zal ik alles hier vreselijk missen. Maar het grooooote probeem: m'n zoon is een Canadees en blijft hier. M'n ex is helemaal bereid hem in huis te nemen (hij gaat naar college en kan het zich niet echt veroorloven om op zichzelf te wonen...) en mijn zoon zegt dat hij het helemaal begrijpt. Maar ik vind het moeilijk.
We zien wel, met tijd komt raad.
In ieder geval zit ik op dinsdag weer in het vliegtuig naar Nederland voor 5 heerlijke weken.
Sorry, dat laatste klinkt weer zo cru voor zo veel van jullie (en vooral Kjong, gvd, ik zou in mij frustratie de neiging krijgen iemand in elkaar te slaan)
Ik ben uiteindelijk 25 jaar met mijn liefde getrouwd geweest, er is een zoon (nu 19) en in de tussentijd heb ik de Canadeze nationaliteit en kon ik de Nederlandse behouden (anders had in de Can. nooit aangenomen...)
Mijn man en ik zijn nu zo'n 4 jaar uit elkaar en sinds twee jaar heb ook ik een LDR. Met een Nederlander. We reizen dus al 2 jaar heen en weer om elkaar te zien. En in de tussentijd skypen, bellen en mailen we iedere dag op z'n minst een paar keer.
En een dezer dagen moet er een beslissing gemaakt worden, want zo'n LDR is natuurlijk wel heel erg beperkend en ik weet niet of ik het nog vele jaren uit kan houden, ook omdat ik geen jonge meid meer ben met een heel leven voor zich, maar een middelbare (53) met op z'n hoogst nog maar een jaar of 30, waarvan misschien maar 20 echte goeie. En die lijken mij het fijnste als ik die man in de buurt kan hebben en niet zo'n ellendig end weg. Dus de beslissing: hij naar Canada, maar dat is moeilijk want hij vindt het hier helemaal niet zo leuk, kan z'n werk heir niet doen en heeft natuurlijk helemaal geen status hier. Of: ik naar Nederland, wat makkelijker is, omdat ik gewoon nog Nederlands ben, de taal nog spreek, al mijn familie en vele vrienden in Nederland zitten, ik Nederland over het algemeen zalig vind, maar ook Europa en vanuit Nederland is het zo makkelijk om even een weekje Frankrijk in te rijden of te gaan wandelen in de Dolomieten enz. Ik heb dan het gevoel "naar huis" te gaan. Wel moet ik een leven achterlaten: m'n werk wat ik zalig vind en wat in Nederland niet bestaat (en hoe vind ik in Nederland op m'n 53ste nog "ander" werk?), m'n vrienden, en natuurlijk zal ik alles hier vreselijk missen. Maar het grooooote probeem: m'n zoon is een Canadees en blijft hier. M'n ex is helemaal bereid hem in huis te nemen (hij gaat naar college en kan het zich niet echt veroorloven om op zichzelf te wonen...) en mijn zoon zegt dat hij het helemaal begrijpt. Maar ik vind het moeilijk.
We zien wel, met tijd komt raad.
In ieder geval zit ik op dinsdag weer in het vliegtuig naar Nederland voor 5 heerlijke weken.
Sorry, dat laatste klinkt weer zo cru voor zo veel van jullie (en vooral Kjong, gvd, ik zou in mij frustratie de neiging krijgen iemand in elkaar te slaan)
maandag 23 april 2007 om 11:27
"Maar het grooooote probeem: m'n zoon is een Canadees en blijft hier. M'n ex is helemaal bereid hem in huis te nemen (hij gaat naar college en kan het zich niet echt veroorloven om op zichzelf te wonen...) en mijn zoon zegt dat hij het helemaal begrijpt. Maar ik vind het moeilijk."
Same here. Daarom gaat het voor mij niet werken.
Mijn moedergevoel is sterker, veel sterker.
Ik denk dat ik er een eind aan ga maken, aan de ldr.
En ik zit nog met veel te veel andere dingen, die ik nog steeds niet op de rij heb en waarvan ik niet weet hoe ermee om te gaan.
Het wordt me teveel tegelijk om mee te dealen.
Same here. Daarom gaat het voor mij niet werken.
Mijn moedergevoel is sterker, veel sterker.
Ik denk dat ik er een eind aan ga maken, aan de ldr.
En ik zit nog met veel te veel andere dingen, die ik nog steeds niet op de rij heb en waarvan ik niet weet hoe ermee om te gaan.
Het wordt me teveel tegelijk om mee te dealen.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 23 april 2007 om 11:39
Wohhh Yasmijn, daar schrik ik even van ... Het is welliswaar een gedachte maar wel een heftige gedachte. Moeilijk hoor. Kan me voorstellen dat je moederhart groter is, alhoewel ik zelf geen kinderen heb... Misschien heb ik het gemist maar bespreek je dit ook met je kinderen?
Sterkte *;, lijkt me geen makkelijk gedachten om te hebben. Hier gaat ook op: "moeilijk om twee watermeloenen in één hand vast te houden"
Kjong hoe is het met jou?
Hallo Ottelien, ook voor jou een moeilijke keuze, welkom hier!
Zwaai naar alle anderen!
Sterkte *;, lijkt me geen makkelijk gedachten om te hebben. Hier gaat ook op: "moeilijk om twee watermeloenen in één hand vast te houden"
Kjong hoe is het met jou?
Hallo Ottelien, ook voor jou een moeilijke keuze, welkom hier!
Zwaai naar alle anderen!
maandag 23 april 2007 om 11:48
Jeetje Yasmijn! Wat een beslissing? Ben je het aan het overwegen of is de beslissing eigenlijk al gemaakt maar twijfel je nog een beetje? Wat een nare situatie toch! Maar kan je het niet meer als een soort pauze zien? Dat je eerst de dingen voor jezelf op een rijtje gaat zetten en dan verder kijkt?
Ik heb ondertussen goed nieuws gekregen!
Ik heb ondertussen goed nieuws gekregen!
maandag 23 april 2007 om 11:59
Ik denk dat ik er voor 90% wel uit ben. Ik kan het gewoon niet meer opbrengen. De druk om met het ene been in het ene continent te zitten en met het andere een heel andere continent wordt me teveel.Ik zit er te slecht voor in mijn vel omdat ik nog zoveel andere dingen heb om mee te dealen. Wat helemaal niet lukt.
Wat voor goed nieuws?
Wat voor goed nieuws?
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
