Relaties
alle pijlers
~ de longdistancedames gaan door met allerlei perikelen - deel 6 ~
zaterdag 5 mei 2007 om 12:11
Die dode man wordt zo wel echt dood. Dat is leuk voor de op de luchthaven: "oh meneer ik dacht dat u dood was".
Zat gisteren in de trein met dodenherdenking en de trein ging in de polder stil staan. Ik kan dat nooit zo goed speciaal die 2 minuten aan iets serieus denken. Ik sta er voor mijn gevoel vaak genoeg bij stil, dus ik ben verder gegaan in mijn Lonely Planet van Marokko. Vraag me nu opeens af of dat niet heel erg ascioaal was :?
Eerste keer ongesteld werd ik op tienertour. Voor de eerste keer alleen van huis (ik was 11 bijna 12) en we zouden die dag naar Duinrell gaan met als hoogtepunt het tikkie bad. (dat grote zwembad). Ik logeerde bij een tante, of oudtante of wat dan ook (kende heel dat mens niet) en vond het echt vreselijk! Zie mezelf nog springen op zo'n springkussen in duinrell met zo'n lap in mijn broek! Ben volgens mij ook vrij snel over gegaan op de tampon.
Als ik zo lees dan komt de eerste keer ongesteld op onmogelijk momenten!!
Zat gisteren in de trein met dodenherdenking en de trein ging in de polder stil staan. Ik kan dat nooit zo goed speciaal die 2 minuten aan iets serieus denken. Ik sta er voor mijn gevoel vaak genoeg bij stil, dus ik ben verder gegaan in mijn Lonely Planet van Marokko. Vraag me nu opeens af of dat niet heel erg ascioaal was :?
Eerste keer ongesteld werd ik op tienertour. Voor de eerste keer alleen van huis (ik was 11 bijna 12) en we zouden die dag naar Duinrell gaan met als hoogtepunt het tikkie bad. (dat grote zwembad). Ik logeerde bij een tante, of oudtante of wat dan ook (kende heel dat mens niet) en vond het echt vreselijk! Zie mezelf nog springen op zo'n springkussen in duinrell met zo'n lap in mijn broek! Ben volgens mij ook vrij snel over gegaan op de tampon.
Als ik zo lees dan komt de eerste keer ongesteld op onmogelijk momenten!!
zaterdag 5 mei 2007 om 12:13
Oh ja, en vorig jaar zat ik in Turkije, is heel die dodenherdenking aan me voorbij gegaan en nu ik zo Issis haar stukje lees weet ik ook waarom! Die verhalen van haar waren zó verslavend! Ik vond het zo spannend! Kon gewoon niet geloven dat het over zou zijn tussen haar en R. Ik kon me ook geen forum voorstellen zonder Issis en was zo opgelucht dat ze schreef (nadat ik al 10x naar het internet café was gegaan om te checken of er iets nieuws was) dat het goed zat tussen hun! 
zaterdag 5 mei 2007 om 12:22
Wat schattig! Gewoon steeds naar het internetcafé gaan om te checken.
Twee jaar geleden kwam ik precies op 4 mei weer terug in Nederland. Ik was 's avonds even in bed gaan liggen (want ik was al ikweetniethoelang op) en luisterde naar de radio voor de dodenherdenking. Om 8 uur begon ik inderdaad met: oorlog, dode mensen, oorlog. Vervolgens werd ik om vijf over acht weer wakker en lag mijn zus naast me te lachen omdat ik gewoon in slaap was gevallen tijdens de dodenherdenking.
Isiss, wie had gedacht dat je dan een jaar later getrouwd zou zijn?
Twee jaar geleden kwam ik precies op 4 mei weer terug in Nederland. Ik was 's avonds even in bed gaan liggen (want ik was al ikweetniethoelang op) en luisterde naar de radio voor de dodenherdenking. Om 8 uur begon ik inderdaad met: oorlog, dode mensen, oorlog. Vervolgens werd ik om vijf over acht weer wakker en lag mijn zus naast me te lachen omdat ik gewoon in slaap was gevallen tijdens de dodenherdenking.
Isiss, wie had gedacht dat je dan een jaar later getrouwd zou zijn?
zaterdag 5 mei 2007 om 13:06
ja, hoe ongelooflijk vervelend die situatie toen ook was (en ik was zelf ook zwaar van 't padje af), ik heb altijd wel stiekem gedacht dat 't qua liefde niet over kón zijn, maar dat allerlei externe factoren er wel voor konden zorgen dat we samen toch niet verder konden.
Ik ben zonder vooraankondiging naar Marokko gegaan, heb 'n vriendin daar laten checken of hij dat weekend wel in Essaouira (aan de kust) zou zijn, en zou ineens voor z'n neus staan. Ben naar Casablanca gevlogen (via Parijs) heb daar heel veel moeite moeten doen om de allerlaatste plek in 'n klein vliegtuigje naar Essaouira regelen, een paar uur moeten wachten voor ik verder kon vliegen (was niet heel goed voor de zenuwen), en toen ik uiteindelijk in Essaouira was, en hem belde, bleek ie in Marrakech te zijn. Ik kon 's avonds niet meer naar Marrakech komen dus heb met z'n vrienden gegeten (aan 1 gevraagd of ie dacht dat 't een goed idee was dat ik was gekomen, hij zei alleen 'ja' en toen wist ik al dat 't goed zat), en ben de volgende ochtend met de auto naar Marrakech gereden. 3 uur zitten zenuwen. Afgesproken om 'm te bellen als ik er was en hij zou naar me toe komen. Hij bleek toen al 3 kwartier te zitten wachten op de afgesproken plek en toen ik 'm zag, met die ongelooflijke grijns op z'n kop, wist ik dat 't echt niet voorbij was. Hij dacht -de sukkel- dat ik kwam omdat ik 'm miste, terwijl ik echt ging om er duidelijk 'n punt achter te zetten. Hij was een paar dagen vrij dus we hebben alle tijd kunnen nemen om 't goed te maken, uit te praten, blij te zijn, excuses te krijgen (ik), en zijn daarna met een nieuw gevoel verder gegaan. Het restje vakantieliefde wat er misschien nog 'n beetje zat soms was definitief verdwenen.
Als ik niet was gegaan toen, dan weet ik niet of we nu getrouwd zouden zijn ja. Maar dat maakt niet uit, want we zijn getrouwd.
En Nemo was wel de allergrootste meelever op afstand ;). Ik kon geen internetcafé in dat weekend voor de soap te updaten, toen ik maandagavond bij zijn nichtje in Casablanca was, ik even kon internetten en :-))))))) postte, hoorde ik de zucht van verlichting zelfs in Marokko.
Ik ben zonder vooraankondiging naar Marokko gegaan, heb 'n vriendin daar laten checken of hij dat weekend wel in Essaouira (aan de kust) zou zijn, en zou ineens voor z'n neus staan. Ben naar Casablanca gevlogen (via Parijs) heb daar heel veel moeite moeten doen om de allerlaatste plek in 'n klein vliegtuigje naar Essaouira regelen, een paar uur moeten wachten voor ik verder kon vliegen (was niet heel goed voor de zenuwen), en toen ik uiteindelijk in Essaouira was, en hem belde, bleek ie in Marrakech te zijn. Ik kon 's avonds niet meer naar Marrakech komen dus heb met z'n vrienden gegeten (aan 1 gevraagd of ie dacht dat 't een goed idee was dat ik was gekomen, hij zei alleen 'ja' en toen wist ik al dat 't goed zat), en ben de volgende ochtend met de auto naar Marrakech gereden. 3 uur zitten zenuwen. Afgesproken om 'm te bellen als ik er was en hij zou naar me toe komen. Hij bleek toen al 3 kwartier te zitten wachten op de afgesproken plek en toen ik 'm zag, met die ongelooflijke grijns op z'n kop, wist ik dat 't echt niet voorbij was. Hij dacht -de sukkel- dat ik kwam omdat ik 'm miste, terwijl ik echt ging om er duidelijk 'n punt achter te zetten. Hij was een paar dagen vrij dus we hebben alle tijd kunnen nemen om 't goed te maken, uit te praten, blij te zijn, excuses te krijgen (ik), en zijn daarna met een nieuw gevoel verder gegaan. Het restje vakantieliefde wat er misschien nog 'n beetje zat soms was definitief verdwenen.
Als ik niet was gegaan toen, dan weet ik niet of we nu getrouwd zouden zijn ja. Maar dat maakt niet uit, want we zijn getrouwd.
En Nemo was wel de allergrootste meelever op afstand ;). Ik kon geen internetcafé in dat weekend voor de soap te updaten, toen ik maandagavond bij zijn nichtje in Casablanca was, ik even kon internetten en :-))))))) postte, hoorde ik de zucht van verlichting zelfs in Marokko.
zaterdag 5 mei 2007 om 13:09
Vorig jaar vier mei was ik met een groep ergens in Zambia. We hebben op een campsite, midden tussen de dieren in de bush, met alleen Afrikanen om ons heen die er niets van begrepen, onze twee minute stilte gehouden. Was wel indrukwekkend, zo, met een groep van mensen die je eigenlijk niet kent.
En ik denk vaak niet echt aan de oorlog of zo; gisteren drong het beeld van mijn overleden vader zich op en was er geen ruimte om aan andere dingen te denken. Maar ik heb wel vrienden die veel mensen hebben verloren in de oorlog (zij zijn ook al wat ouder) en daar denk ik ook wel eens aan. Maar daar denk ik sowieso wel eens aan.
En ik denk vaak niet echt aan de oorlog of zo; gisteren drong het beeld van mijn overleden vader zich op en was er geen ruimte om aan andere dingen te denken. Maar ik heb wel vrienden die veel mensen hebben verloren in de oorlog (zij zijn ook al wat ouder) en daar denk ik ook wel eens aan. Maar daar denk ik sowieso wel eens aan.
zaterdag 5 mei 2007 om 13:10
Dat weet ik ook echt nog goed! Dat ik dan elke keer ging kijken en dat we allemaal vroegen; Issis!??!?! En dat er toen alleen maar stond; ))))))))))))) Heb geen tijd later meer!
De rest van de dag liep ik ook zo :D
Wat is er met jou? Oh niks, ik ben blij omdat iemand die ik nog nooit heb ontmoet het goed gemaakt heeft met haar vriendje die ik niet ken.
))))))))))))) Heb geen tijd later meer!De rest van de dag liep ik ook zo :D
Wat is er met jou? Oh niks, ik ben blij omdat iemand die ik nog nooit heb ontmoet het goed gemaakt heeft met haar vriendje die ik niet ken.
zaterdag 5 mei 2007 om 13:13
Hmm, heb jouw berichtje beetje lullig gekruist nu Isiss, nou is het net of ik daar volledig aan voorbij ga,
Mooi verhaal hoor, van jullie! En fijn he dat er zoveel mensen meeleven dan, zelfs via dat stomme internet als je elkaar niet eens kent! Jullie leven meestal echt meer mee dan mijn eigen vrienden en familie, dat vind ik wel heel bijzonder.
Moet een heftige tijd voor je geweest zijn meis, maar nu heerlijk getrouwd en wellicht nog maar een paar weekjes wachten...!
Mooi verhaal hoor, van jullie! En fijn he dat er zoveel mensen meeleven dan, zelfs via dat stomme internet als je elkaar niet eens kent! Jullie leven meestal echt meer mee dan mijn eigen vrienden en familie, dat vind ik wel heel bijzonder.
Moet een heftige tijd voor je geweest zijn meis, maar nu heerlijk getrouwd en wellicht nog maar een paar weekjes wachten...!
zaterdag 5 mei 2007 om 13:38
klopt :D
Heftige tijden met de marokkaan. Ik denk dat we 't nog megasaai gaan krijgen als we uiteindelijk hier in 't dorp samenwonen. (ik kan niet wachten!)
Smoon, wat je zegt voel ik ook: meer meeleven via internet dan in de directe omgeving. Niet altijd natuurlijk, ik heb superlieve vriendinnen die ook erg meeleven. Maar niemand van hun begrijpt hoe ver weg een langeafstandrelatie af en toe is. En hoe moeilijk het soms is om altijd alles in je eentje hier te moeten doen alsof je geen relatie hebt. En ze zeggen wel dat ze het snappen maar ze kruipen 's avonds lekker bij hun eigen vriendje in bed die de volgende zondagochtend 'n ontbijtje in elkaar flanst en als er dingen in huis moeten gebeuren of weet ik veel wat geregeld moet worden het fijn met z'n 2tjes samen doet.
En ik klaag niet echt hoor, het is deels een keuze. Ik kan vandaag nog naar Marokko vertrekken en gaan samenwonen als ik wil, maar we hebben er voor gekozen om hier een visumprocedure te gaan beginnen die tijd kost.
Maar m'n punt is, is dat mensen in een zelfde situatie elkaar gewoon beter begrijpen. En dat dat begrip heel zwaar telt.
Heftige tijden met de marokkaan. Ik denk dat we 't nog megasaai gaan krijgen als we uiteindelijk hier in 't dorp samenwonen. (ik kan niet wachten!)
Smoon, wat je zegt voel ik ook: meer meeleven via internet dan in de directe omgeving. Niet altijd natuurlijk, ik heb superlieve vriendinnen die ook erg meeleven. Maar niemand van hun begrijpt hoe ver weg een langeafstandrelatie af en toe is. En hoe moeilijk het soms is om altijd alles in je eentje hier te moeten doen alsof je geen relatie hebt. En ze zeggen wel dat ze het snappen maar ze kruipen 's avonds lekker bij hun eigen vriendje in bed die de volgende zondagochtend 'n ontbijtje in elkaar flanst en als er dingen in huis moeten gebeuren of weet ik veel wat geregeld moet worden het fijn met z'n 2tjes samen doet.
En ik klaag niet echt hoor, het is deels een keuze. Ik kan vandaag nog naar Marokko vertrekken en gaan samenwonen als ik wil, maar we hebben er voor gekozen om hier een visumprocedure te gaan beginnen die tijd kost.
Maar m'n punt is, is dat mensen in een zelfde situatie elkaar gewoon beter begrijpen. En dat dat begrip heel zwaar telt.
zaterdag 5 mei 2007 om 17:12
Sja.
Ik stond gisteren om kwart over 7 's avonds voor een dichte supermarkt.
Dodenherdenking.
En niks fatsoenlijks te eten.
Als het gaat om de Tweede Wereldoorlog, heb ik een heleboel verhalen meegekregen. Die alle de menselijke kanten in een oorlog belichten.
In het kort:
Mijn opa zat in het verzet. En niet zo'n beetje ook.
Later heeft hij allerhande medailles geweigerd. Hij vond het namelijk onzin om voor zijn plicht beloond te worden. Hij vertelde er dan ook nooit over tegen ons.
Mijn oma wel. En nog, steeds meer eigenlijk.
Ze hebben o.a mensen van valse passen voorzien, ritsen mensen in huis gehad, al dan niet voor tijdelijk onderduiken.
Door een aantal Joodse gezinnen, die het niet zo nauw namen met de veiligheid van het gezin van mijn grootouders, of gewoonweg het Gevaar niet zagen, werd het risico te groot.
Daardoor heeft mijn oma op een gegeven moment door zijn situatie moeten verdwijnen van het toneel, met 2 baby's.
En ietwat later opa ook. Hij had min of meer zijn eigen Wanted-poster, maar voor hem was er geen opvanghuis, dus veel gezworven, en ondertussen wel nog steeds actief.
Oma is naar haar ouderlijk huis vertrokken. Ieniminidorp aan de rivieren en ook nog een stapeltje zusjes woonden. Maar ook een plek waar er een enorm kamp Duitsers was opgetrokken, vanwege die rivieren erg strategisch.
Een van die zusjes (bakvis van 17) werd verliefd op een Duitse jongen die daar gestationeerd was. Zij heeft de hele familie, onderduikpassanten en de buren door haar liefde van (extra) eten kunnen voorzien en de hongerwinter doorgetrokken.
Zus is later, nadat zíj was ondergedoken vlak na de bevrijding vanwege gevaar voor eigen leven, het plein opgesleurd, met een kaal hoofd voor moffenhoer uitgemaakt het dorp uit verbannen, door dezelfde mensen die zij aan eten had geholpen.
En nóg, in het tehuis waar mijn oma zit, is ook, heel toevallig, iemand die dat dorp goed kent. Mijn oma heeft daarom nooit haar meisjesnaam getoond, omdat mensen (tot op de dag van vandaag) wraakzuchtig zijn.
Terwijl de daden van opa (door eigen toedoen, weigering van erkenning) een stille dood zijn gestorven.
De menselijke kant van deze verhalen, de bi-polariteit, hebben er wel voor gezorgd dat ik heb leren denken, relativeren. Niet de verplichte geschiedeniskost van scholing voor zoete koek slikken.
Ik denk, áls ik stilsta om 20uur op 4 mei, zoals gisteren verplicht omdat nu ook Net5 en SBS6 overschakelden naar de Waalsdorpervalkte en De Dam, aan mijn opa, mijn tweede vader, de boom van een vent met enorm veel autoriteit waar hij niet eens zijn uniform voor nodig had, die de fameuze zin had:
Doad is doad.
Ik stond gisteren om kwart over 7 's avonds voor een dichte supermarkt.
Dodenherdenking.
En niks fatsoenlijks te eten.
Als het gaat om de Tweede Wereldoorlog, heb ik een heleboel verhalen meegekregen. Die alle de menselijke kanten in een oorlog belichten.
In het kort:
Mijn opa zat in het verzet. En niet zo'n beetje ook.
Later heeft hij allerhande medailles geweigerd. Hij vond het namelijk onzin om voor zijn plicht beloond te worden. Hij vertelde er dan ook nooit over tegen ons.
Mijn oma wel. En nog, steeds meer eigenlijk.
Ze hebben o.a mensen van valse passen voorzien, ritsen mensen in huis gehad, al dan niet voor tijdelijk onderduiken.
Door een aantal Joodse gezinnen, die het niet zo nauw namen met de veiligheid van het gezin van mijn grootouders, of gewoonweg het Gevaar niet zagen, werd het risico te groot.
Daardoor heeft mijn oma op een gegeven moment door zijn situatie moeten verdwijnen van het toneel, met 2 baby's.
En ietwat later opa ook. Hij had min of meer zijn eigen Wanted-poster, maar voor hem was er geen opvanghuis, dus veel gezworven, en ondertussen wel nog steeds actief.
Oma is naar haar ouderlijk huis vertrokken. Ieniminidorp aan de rivieren en ook nog een stapeltje zusjes woonden. Maar ook een plek waar er een enorm kamp Duitsers was opgetrokken, vanwege die rivieren erg strategisch.
Een van die zusjes (bakvis van 17) werd verliefd op een Duitse jongen die daar gestationeerd was. Zij heeft de hele familie, onderduikpassanten en de buren door haar liefde van (extra) eten kunnen voorzien en de hongerwinter doorgetrokken.
Zus is later, nadat zíj was ondergedoken vlak na de bevrijding vanwege gevaar voor eigen leven, het plein opgesleurd, met een kaal hoofd voor moffenhoer uitgemaakt het dorp uit verbannen, door dezelfde mensen die zij aan eten had geholpen.
En nóg, in het tehuis waar mijn oma zit, is ook, heel toevallig, iemand die dat dorp goed kent. Mijn oma heeft daarom nooit haar meisjesnaam getoond, omdat mensen (tot op de dag van vandaag) wraakzuchtig zijn.
Terwijl de daden van opa (door eigen toedoen, weigering van erkenning) een stille dood zijn gestorven.
De menselijke kant van deze verhalen, de bi-polariteit, hebben er wel voor gezorgd dat ik heb leren denken, relativeren. Niet de verplichte geschiedeniskost van scholing voor zoete koek slikken.
Ik denk, áls ik stilsta om 20uur op 4 mei, zoals gisteren verplicht omdat nu ook Net5 en SBS6 overschakelden naar de Waalsdorpervalkte en De Dam, aan mijn opa, mijn tweede vader, de boom van een vent met enorm veel autoriteit waar hij niet eens zijn uniform voor nodig had, die de fameuze zin had:
Doad is doad.
zaterdag 5 mei 2007 om 20:34
Hey meiden,
Ik lees alles nog mee, maar ben te druk om uitgebreid te reageren. Dus ik steek mijn neus ff om de hoek. Ik zal morgen proberen te reageren. Heb zelf niet zo heel veel te vertellen, alles gaat z'n gangetje. Gisteren naar mijn huis gegaan met mijn moeder en broertje. Zij hadden het nog niet gezien, maar vonden het erg mooi. De makelaar heeft ook het bordje verkocht opgeplakt en het huis is van Funda verdwenen. Het is dus officieel! Over een tijd ben ik officieel appartement bezitster!
Ik lees alles nog mee, maar ben te druk om uitgebreid te reageren. Dus ik steek mijn neus ff om de hoek. Ik zal morgen proberen te reageren. Heb zelf niet zo heel veel te vertellen, alles gaat z'n gangetje. Gisteren naar mijn huis gegaan met mijn moeder en broertje. Zij hadden het nog niet gezien, maar vonden het erg mooi. De makelaar heeft ook het bordje verkocht opgeplakt en het huis is van Funda verdwenen. Het is dus officieel! Over een tijd ben ik officieel appartement bezitster!
zaterdag 5 mei 2007 om 20:49
Mijn eerste keer weet ik niet meer, of tenminste ik weet de datum niet meer. Het enigste wat ik nog weet is dat ik de wc-deur opengooide en tegen mijn moeder riep, terwijl ik op de wc zat, dat ze gebak kon gaan halen. Dit was namelijk bij ons gebruikelijk dat er gebak gehaald werd als we onze eerste menstruatie hadden.
Dodenherdenking... Ik zat ook naar die man met die bos haar te kijken. En aangezien we zowel de radio als de tv aan hadden, en de radio 2 seconden voorliep op de tv, hadden we een gigantische echo. (radio: kuch, tv: kuch enz.)
Vanmorgen J weer gesproken, Hij stopt dus de 20ste met werken, hij wil heel graag dat ik dan die kant op kom, maar dit gaat helaas niet lukken.
De 28ste of 2de gaat hij naar Mallorca. Alleen kan ik nog niet boeken omdat hij niet weet in welk hotel hij komt te werken. En daar baal ik wel van, ik wil m zo graag weer zien.
Anyway, ik ga weer offline, ik moet over een half uur aangekleed en al in de kroeg zitten (En ik moet alles nog doen, slik)
Dodenherdenking... Ik zat ook naar die man met die bos haar te kijken. En aangezien we zowel de radio als de tv aan hadden, en de radio 2 seconden voorliep op de tv, hadden we een gigantische echo. (radio: kuch, tv: kuch enz.)
Vanmorgen J weer gesproken, Hij stopt dus de 20ste met werken, hij wil heel graag dat ik dan die kant op kom, maar dit gaat helaas niet lukken.
De 28ste of 2de gaat hij naar Mallorca. Alleen kan ik nog niet boeken omdat hij niet weet in welk hotel hij komt te werken. En daar baal ik wel van, ik wil m zo graag weer zien.
Anyway, ik ga weer offline, ik moet over een half uur aangekleed en al in de kroeg zitten (En ik moet alles nog doen, slik)
zaterdag 5 mei 2007 om 23:50
zondag 6 mei 2007 om 02:19
Isiss., ik denk dat ook, dat als je in de zelfde situatie zit je meer begrijpt. Ik moet zeggen dat mijn ouders ook héél veel begrijpen, maar mijn vriendinnen veel minder. Sinds ze vriend kennen is dat wel verbeterd trouwens.
Mooi verhaal Kjong! Hoewel ieder ouder persoon in mijn familie wel verhalen heeft over WO2, is dit het heftigste: mijn opa is als jonge man verraden door een Nederlanderen meegevoerd naar Duitsland en uiteindelijk ontsnapt en lopend teruggevlucht. Mijn moeder vertelt dat hij het er nooit over had, en hij is jong overleden (ofja niet heel jong, ik was een jaar of vijf). Ik zou heel graag het verhaal daarachter willen weten eigenlijk, maar vind 't ergens respectloos het uit te spitten, als hij 't bij leven niet kon opbrengen erover te spreken. Mijn moeder vertelde gister ook dat hij niet ergens heenging voor dodenherdenking,dat kon hij thuis ook vond hij. Ze gingen wel elk jaar in de zomer op de fiets naar de Grebbenberg, privé herdenkig.
Biggetje, maakt toch neit uit dat je nog niet kan boeken, je kan altijd wel op Mallorca terecht! Misschien straks toch niet in zijn hotel omdat dat vol zit, maar dan nog kan je er wel heen denk ik.
Hier weinig nieuws, misschien gaat vriend de hele zomer doorbrengen in Nederland, en misschien ook niet :D. Ik ben net wezen salsa dansen, was leuk.
Mooi verhaal Kjong! Hoewel ieder ouder persoon in mijn familie wel verhalen heeft over WO2, is dit het heftigste: mijn opa is als jonge man verraden door een Nederlanderen meegevoerd naar Duitsland en uiteindelijk ontsnapt en lopend teruggevlucht. Mijn moeder vertelt dat hij het er nooit over had, en hij is jong overleden (ofja niet heel jong, ik was een jaar of vijf). Ik zou heel graag het verhaal daarachter willen weten eigenlijk, maar vind 't ergens respectloos het uit te spitten, als hij 't bij leven niet kon opbrengen erover te spreken. Mijn moeder vertelde gister ook dat hij niet ergens heenging voor dodenherdenking,dat kon hij thuis ook vond hij. Ze gingen wel elk jaar in de zomer op de fiets naar de Grebbenberg, privé herdenkig
.Biggetje, maakt toch neit uit dat je nog niet kan boeken, je kan altijd wel op Mallorca terecht! Misschien straks toch niet in zijn hotel omdat dat vol zit, maar dan nog kan je er wel heen denk ik.
Hier weinig nieuws, misschien gaat vriend de hele zomer doorbrengen in Nederland, en misschien ook niet :D. Ik ben net wezen salsa dansen, was leuk.
zondag 6 mei 2007 om 10:02
*kopieer - plak*
Heb deze week met R. afgesproken om niet meer iedere dag te bellen want 't chronische geldgebrek rijst de pan uit. Maar dan is 't natuurlijk ook niet de bedoeling om 'n dag over te slaan en vervolgens 3x zo lang als normaal te bellen.
We kregen ook een interessante discussie aan de telefoon, die we beter volgende week in real life hadden kunnen voeren, i.p.v. 'n half uur mee verbellen. Over homo's. In Essaouira vandaag groot nieuws: 'n ouwe Italiaanse kerel met een jonge marokkaanse jongen samen dood in de douche gevonden. Per ongeluk vergast. Nou vind ik persoonlijk de discussie interessanter of het wel zo veilig is met al die gasflessen overal in huis e.d. maar R. ging los over de homo's. Dat dat echt niet kon, slecht was en zo'n soort dingen. Ik moest er in het begin wel om lachen, maar later kregen we 'n flinke discussie. Want ik vind 't namelijk leuk om naar homo- & lesbofeesten te gaan. Muziek is daar leuker, d'r wordt meer gedanst en als hetero heb je daar geen gedoe met kerels die achter je aan komen. Onbegrijpelijk volgens de marokkaan. Ik moest niet denken dat ie iets met homo's te maken wilde hebben. Jammer, zei ik, ik heb 'n paar erg leuke homovrienden en -vriendinnen, als je die niet wil leren kennen is dat jouw gemis, niet het hunne. Kwam wat gemor van zijn kant, en uiteindelijk dat ie natuurlijk mijn vrienden wel wil leren kennen. Maar meegaan naar 'n homotent kon echt niet. Ja,maar, ik ga helemaal niet naar homotenten, ik ga naar homofeestjes in 'n discotheek. Oh, nou, ik vind dat je daar niet meer heen kan gaan. Huh?! Wat zeg je?! Nou, dat je daar niet meer heen moet gaan. Haha, zeg je dat echt?! Zeg je echt dat ik daar niet heen mag van jou?! Stil. Uh, nee tuurlijk niet. Als jij daar graag heen wil, dan moet je dat lekker doen, ik ga iig niet mee. Oké dan, dan is dat duidelijk. Ouderwetse marokkaan.
2 vrouwen samen is daarentegen geen probleem. Dat is anders. Een vrouw met een vrouw samen blijft altijd een vrouw. Een man met een man samen gedraagt zich niet als een man, en dat hoort niet. 'n Logica van niks als je 't mij vraagt. Hij draait wel bij als ie hier is, dat weet ik zeker. En anders ga ik 'm voor altijd ouderwetse marokkaan noemen.
Heb deze week met R. afgesproken om niet meer iedere dag te bellen want 't chronische geldgebrek rijst de pan uit. Maar dan is 't natuurlijk ook niet de bedoeling om 'n dag over te slaan en vervolgens 3x zo lang als normaal te bellen.
We kregen ook een interessante discussie aan de telefoon, die we beter volgende week in real life hadden kunnen voeren, i.p.v. 'n half uur mee verbellen. Over homo's. In Essaouira vandaag groot nieuws: 'n ouwe Italiaanse kerel met een jonge marokkaanse jongen samen dood in de douche gevonden. Per ongeluk vergast. Nou vind ik persoonlijk de discussie interessanter of het wel zo veilig is met al die gasflessen overal in huis e.d. maar R. ging los over de homo's. Dat dat echt niet kon, slecht was en zo'n soort dingen. Ik moest er in het begin wel om lachen, maar later kregen we 'n flinke discussie. Want ik vind 't namelijk leuk om naar homo- & lesbofeesten te gaan. Muziek is daar leuker, d'r wordt meer gedanst en als hetero heb je daar geen gedoe met kerels die achter je aan komen. Onbegrijpelijk volgens de marokkaan. Ik moest niet denken dat ie iets met homo's te maken wilde hebben. Jammer, zei ik, ik heb 'n paar erg leuke homovrienden en -vriendinnen, als je die niet wil leren kennen is dat jouw gemis, niet het hunne. Kwam wat gemor van zijn kant, en uiteindelijk dat ie natuurlijk mijn vrienden wel wil leren kennen. Maar meegaan naar 'n homotent kon echt niet. Ja,maar, ik ga helemaal niet naar homotenten, ik ga naar homofeestjes in 'n discotheek. Oh, nou, ik vind dat je daar niet meer heen kan gaan. Huh?! Wat zeg je?! Nou, dat je daar niet meer heen moet gaan. Haha, zeg je dat echt?! Zeg je echt dat ik daar niet heen mag van jou?! Stil. Uh, nee tuurlijk niet. Als jij daar graag heen wil, dan moet je dat lekker doen, ik ga iig niet mee. Oké dan, dan is dat duidelijk. Ouderwetse marokkaan.
2 vrouwen samen is daarentegen geen probleem. Dat is anders. Een vrouw met een vrouw samen blijft altijd een vrouw. Een man met een man samen gedraagt zich niet als een man, en dat hoort niet. 'n Logica van niks als je 't mij vraagt. Hij draait wel bij als ie hier is, dat weet ik zeker. En anders ga ik 'm voor altijd ouderwetse marokkaan noemen.
zondag 6 mei 2007 om 11:23
Ah homo's. Altijd leuk. Ik heb er nooit discussies over gehad. Mijn broer is homo en ik heb daar verder nooit echt een woord aan vuil gemaakt. Berliner en zijn vrienden zijn nog een beetje puberaal bang voor homo's denk ik. Het grappige was dat ik een keer op de universiteit met ze kwam lunchen. Vriend zei iets in de trant van: 'oh ben je soms homo?' ergens op. Zoals je hier vijftienjarige jochies dat ook hoort zeggen. Waarop Berliner zegt: 'Nou, wat is daar dan mis mee?' Dit was duidelijk een statement mijn kant op. Ik kon het wel waarderen, maar vond het vooral grappig. Ik ben er trouwens van overtuigd dat broer van homo is. Ik ben vooral benieuwd of hij dit ooit gaat vertellen en wanneer dan.
Isiss, misschien eens meenemen naar een homobar, maar niet zeggen dat het een homobar is?
Mijn oma was trouwens duits. Na de oorlog heeft zij het volgens mij best moeilijk gehad. Mocht niet bij de vrouwenvereniging bijvoorbeeld. Ik heb ooit ook eens bij een duitse mevrouw gewerkt in de thuiszorg. Zij begon te vertellen over de jaren na de oorlog en uiteindelijk begon ze te huilen. Heel naar.
Isiss, misschien eens meenemen naar een homobar, maar niet zeggen dat het een homobar is?
Mijn oma was trouwens duits. Na de oorlog heeft zij het volgens mij best moeilijk gehad. Mocht niet bij de vrouwenvereniging bijvoorbeeld. Ik heb ooit ook eens bij een duitse mevrouw gewerkt in de thuiszorg. Zij begon te vertellen over de jaren na de oorlog en uiteindelijk begon ze te huilen. Heel naar.
zondag 6 mei 2007 om 11:31
ach, ik maak me er niet zo druk om dat R. er moeite mee heeft. Die draait echt wel bij. Puberale bangheid zal 't zijn ja. En aangezien driekwart van z'n vrienden bij de politie zit én het natuurlijk allemaal 'n stelletje macho's is, zal ie nooit in het openbaar zeggen dat ie er geen probleem mee heeft. Niet boeiend, hij merkt 't vanzelf wel hier. Want ik weet ook zeker dat ie hier als puntje bij paaltje komt echt niet gaat zeggen 'ga jij maar alleen naar dat feestje en ik blijf wel thuis'. Want hij is nog banger dat ie iets mist denk ik.
Oorlog heeft bij ons thuis nooit heel erg geleefd. Ik was op jongere leeftijd enorm gefascineerd, maar bij ons in de familie werd er nooit over gesproken. Degene die er wel voor open zou staan om er over te vertellen -m'n oma- is gestorven voor ik het heb gevraagd. M'n opa wilde er niet over praten. Duitsers waren rotmoffen, verder zei ie er niks over.
Oorlog heeft bij ons thuis nooit heel erg geleefd. Ik was op jongere leeftijd enorm gefascineerd, maar bij ons in de familie werd er nooit over gesproken. Degene die er wel voor open zou staan om er over te vertellen -m'n oma- is gestorven voor ik het heb gevraagd. M'n opa wilde er niet over praten. Duitsers waren rotmoffen, verder zei ie er niks over.
zondag 6 mei 2007 om 11:51
Goeiemorgen!
Homo's ja, altijd lastig. Mijn oom is homo en mijn vriend gaat normaal met hen om. In Guatemala kwam ik maar één soort homo tegen, namelijk het gay parade tiepje. Ik denk / vrees dat homo's aan wie je niets ziet, zeg maar, niet uit de kast durven omdat ze dan bij het soort Gerard Joling geschaard worden. Op een feestje met allemaal homo's en twee vrouwen (mijn moeder en ik) vond mijn vriend 't wel even raar, maar hij ging wel gewoon mee (gelukkig). Flikker is een superpopulair scheldwoord in 't Spaans. Vriend heeft, onafhankelijk van mij, ook weleens homo-vrienden gemaakt (wat klinkt dit verschrikkelijk) dus hij heeft er geen problemen mee, maar als er dan ruzie komt of hij doet iets stoms is het wel 'die flikker'. Vind ik zelf echt rete irritant, want ik vind namelijk dat wanneer je dat op zo'n manier zegt je eigenlijk impliciet laat merken da je wél een probleem hebt me homo's (maarja, dat vind ik dus ook als iemand het scheldwoord hoer of slet gebruikt, daarmee laat je impliciet merken voor vrouwen andere standaards te hebben dan voor mannen en dat vind ik ook fout). Er zijn trouwens ook genoeg latino's die van mening zijn dat Spanjaarden allemaal homo's zijn, en dat ze hun vrouwen niet kunnen behagen (en daar zullen die goeie latino's dan wel de gunst verlenen :P), vrouwen gaan gewoon uit met vrouwen en mannen willen niet eens met ze naar huis. Daar moet wel wat aan mankeren. Daarom bespringen de española's de latino's ook, volgens diezelfde latino's.
Aan de andere kant vinden Spanjaarden het heel gewoon om wenkbrauwen te epileren, onder de zonnebank te gaan, etc. en dan vindt iedereen dat ook héél normaal, helemaal niet verwijfd (mijn moeder denkt bij vrijwel alle jongens die op foto's staan van mij dat ze homo zijn :D.
Wat ik echt hartstikke leuk vond was dat mijn vriend me eens voorstelde aan een meisje en toen een keer of drie zei tegen mij 'zij is lesbisch', waarop ik natuurlijk na drie keer iets zei van 'okee, vriend, prima' en toen zei hij 'ik wil vrienden met hen worden, voor mij is het iets vreemds, twee vrouwen'. :D Ik vond dat wel schattig.
Homo's ja, altijd lastig. Mijn oom is homo en mijn vriend gaat normaal met hen om. In Guatemala kwam ik maar één soort homo tegen, namelijk het gay parade tiepje. Ik denk / vrees dat homo's aan wie je niets ziet, zeg maar, niet uit de kast durven omdat ze dan bij het soort Gerard Joling geschaard worden. Op een feestje met allemaal homo's en twee vrouwen (mijn moeder en ik) vond mijn vriend 't wel even raar, maar hij ging wel gewoon mee (gelukkig). Flikker is een superpopulair scheldwoord in 't Spaans. Vriend heeft, onafhankelijk van mij, ook weleens homo-vrienden gemaakt (wat klinkt dit verschrikkelijk) dus hij heeft er geen problemen mee, maar als er dan ruzie komt of hij doet iets stoms is het wel 'die flikker'. Vind ik zelf echt rete irritant, want ik vind namelijk dat wanneer je dat op zo'n manier zegt je eigenlijk impliciet laat merken da je wél een probleem hebt me homo's (maarja, dat vind ik dus ook als iemand het scheldwoord hoer of slet gebruikt, daarmee laat je impliciet merken voor vrouwen andere standaards te hebben dan voor mannen en dat vind ik ook fout). Er zijn trouwens ook genoeg latino's die van mening zijn dat Spanjaarden allemaal homo's zijn, en dat ze hun vrouwen niet kunnen behagen (en daar zullen die goeie latino's dan wel de gunst verlenen :P), vrouwen gaan gewoon uit met vrouwen en mannen willen niet eens met ze naar huis. Daar moet wel wat aan mankeren. Daarom bespringen de española's de latino's ook, volgens diezelfde latino's.
Aan de andere kant vinden Spanjaarden het heel gewoon om wenkbrauwen te epileren, onder de zonnebank te gaan, etc. en dan vindt iedereen dat ook héél normaal, helemaal niet verwijfd (mijn moeder denkt bij vrijwel alle jongens die op foto's staan van mij dat ze homo zijn :D.
Wat ik echt hartstikke leuk vond was dat mijn vriend me eens voorstelde aan een meisje en toen een keer of drie zei tegen mij 'zij is lesbisch', waarop ik natuurlijk na drie keer iets zei van 'okee, vriend, prima' en toen zei hij 'ik wil vrienden met hen worden, voor mij is het iets vreemds, twee vrouwen'. :D Ik vond dat wel schattig.
zondag 6 mei 2007 om 11:55
is wel heel typisch, die homoscene in arabische landen. Bv. in Marrakech is het zo duidelijk, ik pik er zo de homo's uit (en 't zijn er veel!). R. niet, die heeft bij driekwart niet eens in de gaten dat 't 'n homo is. En dan is er niks mis mee.
Hij had 'n vaste klant in 't restaurant waar ie werkte, ik heb hem afgelopen zomer ontmoet. 'n Echte. Volgens R. dus echt niet want hij was getrouwd (net voor de zomer wel gescheiden) en had 2 dochters. Ja, en? Kan je dan geen homo zijn? Nee, dat kan niet. Haha. Ik noemde hem gisteravond in de discussie nog als voorbeeld. Nou, dat kan dan wel zijn dat ie misschien homo is, maar dat valt in ieder geval niet op. Ik lachen, valt niet op?! Man, dat zie je van 10km afstand! Nou, hij gaat in ieder geval niet op straat met een andere man iets doen.
Hij had 'n vaste klant in 't restaurant waar ie werkte, ik heb hem afgelopen zomer ontmoet. 'n Echte. Volgens R. dus echt niet want hij was getrouwd (net voor de zomer wel gescheiden) en had 2 dochters. Ja, en? Kan je dan geen homo zijn? Nee, dat kan niet. Haha. Ik noemde hem gisteravond in de discussie nog als voorbeeld. Nou, dat kan dan wel zijn dat ie misschien homo is, maar dat valt in ieder geval niet op. Ik lachen, valt niet op?! Man, dat zie je van 10km afstand! Nou, hij gaat in ieder geval niet op straat met een andere man iets doen.
