Relaties
alle pijlers
depressie in relatie
vrijdag 11 april 2008 om 13:42
Hallo,
Sinds een tijdje weet ik dat mijn vriend wel vaker met depressies kampt. Ik vind het best lastig om dit niet een al te grote rol te laten spelen. Ik merk namelijk dat ik er vaak over begin omdat ik het graag wil begrijpen en hem wil helpen.
Ik wil echter niet dat het tussen ons in komt te staan, ik ben zijn vriendin, niet zijn therapeut.
Zijn er misschien mensen met ervaringen, tips?
Alvast bedankt!
Sinds een tijdje weet ik dat mijn vriend wel vaker met depressies kampt. Ik vind het best lastig om dit niet een al te grote rol te laten spelen. Ik merk namelijk dat ik er vaak over begin omdat ik het graag wil begrijpen en hem wil helpen.
Ik wil echter niet dat het tussen ons in komt te staan, ik ben zijn vriendin, niet zijn therapeut.
Zijn er misschien mensen met ervaringen, tips?
Alvast bedankt!
vrijdag 11 april 2008 om 13:49
vrijdag 11 april 2008 om 13:56
Ja hij weet gelukkig zelf dat het zo is en is er nu ook wel echt actief mee bezig en heeft sinds kort ook hulp. Medicijnen krijgt hij niet omdat hij daar niet zo'n voorstander van is.
Maar juist omdat hij er zelf de afgelopen tijd zo veel mee bezig is komt het gesprek daar steeds op, aan de ene kant vind ik het wel erg fijn om er over te praten, zo wordt het voor mij ook makkelijker, maar het moet natuurlijk niet heel de tijd zijn.
Maar juist omdat hij er zelf de afgelopen tijd zo veel mee bezig is komt het gesprek daar steeds op, aan de ene kant vind ik het wel erg fijn om er over te praten, zo wordt het voor mij ook makkelijker, maar het moet natuurlijk niet heel de tijd zijn.
vrijdag 11 april 2008 om 13:57
He milkshake,
Vind je het erg als je vriend of jij erover begint? of juist weer niet.?
En heeft hij elka dag een depressie of is ie juist heel erg chagrijnig?
Ik ken wel een beetje je situatie.
Maar ik denk dat het erom gaat in een relatie dat je er voor elkaar bent dus als hij last heeft van een depressie dan is het het beste om hem te steunen of om erover te praten.
Natuurlijk kan het ook zo zijn (in mijn geval toen) dat hij er juist helemaal niet over wilt praten en dat jij je zorgen gaat maken wat er nou aan de hand is en maar door gaat vragen en hij zich juist meer gaat aflsuiten..
In die situatie kan je hem het beste gewoon met rust laten en wel tegen hem zeggen dat als er wat is dat hij altijd bij je aan kan kloppen. Als hij zijn ei kwijt wil dan komt ie echt naar je toe.
ik weet niet hoelang je al een relatie met je vriend hebt??
gr
Vind je het erg als je vriend of jij erover begint? of juist weer niet.?
En heeft hij elka dag een depressie of is ie juist heel erg chagrijnig?
Ik ken wel een beetje je situatie.
Maar ik denk dat het erom gaat in een relatie dat je er voor elkaar bent dus als hij last heeft van een depressie dan is het het beste om hem te steunen of om erover te praten.
Natuurlijk kan het ook zo zijn (in mijn geval toen) dat hij er juist helemaal niet over wilt praten en dat jij je zorgen gaat maken wat er nou aan de hand is en maar door gaat vragen en hij zich juist meer gaat aflsuiten..
In die situatie kan je hem het beste gewoon met rust laten en wel tegen hem zeggen dat als er wat is dat hij altijd bij je aan kan kloppen. Als hij zijn ei kwijt wil dan komt ie echt naar je toe.
ik weet niet hoelang je al een relatie met je vriend hebt??
gr
vrijdag 11 april 2008 om 14:03
Hoi,
mijn vriend is ook depressief. Hij weet dit zelf ook, en hij is in therapie. Ook mijn vriend is niet zo'n voorstander van AD en slikt die dus niet.
Het is altijd zoeken naar wanneer je er nou wel of niet over moet praten. Soms vindt mijn vriend het fijn om dingen aan mij te vertellen, en soms wil hij het er niet over hebben omdat het dan alleen maar erger wordt. We hebben afgesproken dat mijn vriend zelf aangeeft of hij een gesprek er over wil of niet.
Ik probeer dus de keus zoveel mogelijk bij mijn vriend te laten liggen, of hij er iets over kwijt wil of niet. Zo voorkom je ook dat je altijd de hulpverlener aan het uithangen bent.
Inmiddels weet ik wel wat voor mijn vriend dingen zijn waar hij zich slechter (of natuurlijk juist beter) door gaat voelen. Daar hou ik dan rekening mee, maar verder hebben we het er niet over.
Ik weet niet hoe lang jij en je vriend al wat hebben? Het scheelt wanneer je elkaar wat langer kent, dan voel je aan hoe en wat.
Dit is natuurlijk wel hoe het met mijn vriend is, iedereen is anders en jouw vriend staat misschien ook wel heel anders in zijn depressie dan mijn vriend.
Ik hoop dat het je lukt om door de depressie heen ook vooral de leuke kanten van je vriend te blijven zien!
mijn vriend is ook depressief. Hij weet dit zelf ook, en hij is in therapie. Ook mijn vriend is niet zo'n voorstander van AD en slikt die dus niet.
Het is altijd zoeken naar wanneer je er nou wel of niet over moet praten. Soms vindt mijn vriend het fijn om dingen aan mij te vertellen, en soms wil hij het er niet over hebben omdat het dan alleen maar erger wordt. We hebben afgesproken dat mijn vriend zelf aangeeft of hij een gesprek er over wil of niet.
Ik probeer dus de keus zoveel mogelijk bij mijn vriend te laten liggen, of hij er iets over kwijt wil of niet. Zo voorkom je ook dat je altijd de hulpverlener aan het uithangen bent.
Inmiddels weet ik wel wat voor mijn vriend dingen zijn waar hij zich slechter (of natuurlijk juist beter) door gaat voelen. Daar hou ik dan rekening mee, maar verder hebben we het er niet over.
Ik weet niet hoe lang jij en je vriend al wat hebben? Het scheelt wanneer je elkaar wat langer kent, dan voel je aan hoe en wat.
Dit is natuurlijk wel hoe het met mijn vriend is, iedereen is anders en jouw vriend staat misschien ook wel heel anders in zijn depressie dan mijn vriend.
Ik hoop dat het je lukt om door de depressie heen ook vooral de leuke kanten van je vriend te blijven zien!
zaterdag 12 april 2008 om 17:32
Ik vind het wel fijn om er over te praten, en hij ook. Maar ik vind het alleen moeilijk in te schatten wanneer het nou teveel is. Want de afgelopen tijd hebben we er wel heel veel over gepraat, en dat is natuurlijk ook wel logisch op het begin. Maar op den duur zal het toch minder moeten worden anders gaat het denk ik de relatie wel overheersen.
Hij praat er zelf gelukkig wel open over want hij wil niet dat het door dit mis gaat, zoals in zijn vorige relaties wel gebeurd is.
We hebben pas een maand of 4, 5 een relatie, dus dit is nog niet zo heel erg lang. En ik denk ook wel dat het lukt om zijn leuke kant te blijven zien, want het is echt een schatje! Daarom juist probeer ik nu een manier te vinden waarop ik hem het beste tot steun kan zijn!!
Bedankt trouwens voor jullie reacties!
Hij praat er zelf gelukkig wel open over want hij wil niet dat het door dit mis gaat, zoals in zijn vorige relaties wel gebeurd is.
We hebben pas een maand of 4, 5 een relatie, dus dit is nog niet zo heel erg lang. En ik denk ook wel dat het lukt om zijn leuke kant te blijven zien, want het is echt een schatje! Daarom juist probeer ik nu een manier te vinden waarop ik hem het beste tot steun kan zijn!!
Bedankt trouwens voor jullie reacties!
zaterdag 12 april 2008 om 23:30
Er is een groot verschil tussen depressieve buien en een depressie. Dat laatste wordt middels vragenlijsten en een intakegesprek vastgesteld door een arts, meestal een psycholoog/psychiater.
Een (klinische) depressie is een stemmingsstoornis die zich kenmerkt door een verlies van levenslust of een zwaar terneergeslagen stemming. In het normale spraakgebruik wordt de term 'depressief' vrij snel gebruikt voor een toestand waarin iemand zich een beetje down voelt. Een klinische depressie moet echter aan een aantal vastomlijnde criteria voldoen zoals vastgelegd in het DSM-IV-protocol (medisch classificatiesysteem). Niet iedere depressieve, sombere of verdrietige stemming is een psychische aandoening.
Het probleem met een depressie is dus dat het je hele doen en laten beheerst. Dus het is soms heel moeilijk voor die persoon om vrolijk te zijn of leuke dingen te doen omdat ie zich zo niet voelt. Ik heb om me heen een aantal mensen met depressies meegemaakt, ook mijn vriend. Hij wilde aanvankelijk geen medicatie en heeft alle andere dingen geprobeerd, bijv. haptonomie, psycholoog etc. Dat hielp kort en weinig, uiteindelijk heeft na lang dubben (in totaal 5 jaar) toch medicatie geprobeerd, de dokter heeft hem uitgelegd dat antidepressiva de neurotransmissie beïnvloeden. De meesten doen dit door de beschikbaarheid van serotonine en/of noradrenaline in de hersenen te verhogen. Iets dus waar je zelf niet veel aan kunt doen. Sinds hij die medicijnen slikt, is zijn kwaliteit van leven heel wat toegenomen. Ik wil hier helemaal geen reclame maken voor medicatie, maar wel een ervaring delen. Depressief zijn is behalve voor de persoon zelf ook de omgeving erg belastend. Voor de partner helemaal.
Ik heb altijd juist wel erover gesproken, steeds weer gevraagd wat hem dwars zat en waar hij tegenaan liep. Mijn vriend is vrij gesloten opgevoed. Zijn moeder weet tot op de dag van vandaag niet van zijn medicatiegebruik, daar wordt bij hem in de familie heel negatief tegen aangekeken. Dat was ook 1 van de redenen dat hij zo aanhikte tegen het idee medicatie.
De tijd zal leren of jullie liefde sterk genoeg is om dit te overwinnen. Je klinkt in ieder geval begripvol en dat is heel belangrijk.
Een (klinische) depressie is een stemmingsstoornis die zich kenmerkt door een verlies van levenslust of een zwaar terneergeslagen stemming. In het normale spraakgebruik wordt de term 'depressief' vrij snel gebruikt voor een toestand waarin iemand zich een beetje down voelt. Een klinische depressie moet echter aan een aantal vastomlijnde criteria voldoen zoals vastgelegd in het DSM-IV-protocol (medisch classificatiesysteem). Niet iedere depressieve, sombere of verdrietige stemming is een psychische aandoening.
Het probleem met een depressie is dus dat het je hele doen en laten beheerst. Dus het is soms heel moeilijk voor die persoon om vrolijk te zijn of leuke dingen te doen omdat ie zich zo niet voelt. Ik heb om me heen een aantal mensen met depressies meegemaakt, ook mijn vriend. Hij wilde aanvankelijk geen medicatie en heeft alle andere dingen geprobeerd, bijv. haptonomie, psycholoog etc. Dat hielp kort en weinig, uiteindelijk heeft na lang dubben (in totaal 5 jaar) toch medicatie geprobeerd, de dokter heeft hem uitgelegd dat antidepressiva de neurotransmissie beïnvloeden. De meesten doen dit door de beschikbaarheid van serotonine en/of noradrenaline in de hersenen te verhogen. Iets dus waar je zelf niet veel aan kunt doen. Sinds hij die medicijnen slikt, is zijn kwaliteit van leven heel wat toegenomen. Ik wil hier helemaal geen reclame maken voor medicatie, maar wel een ervaring delen. Depressief zijn is behalve voor de persoon zelf ook de omgeving erg belastend. Voor de partner helemaal.
Ik heb altijd juist wel erover gesproken, steeds weer gevraagd wat hem dwars zat en waar hij tegenaan liep. Mijn vriend is vrij gesloten opgevoed. Zijn moeder weet tot op de dag van vandaag niet van zijn medicatiegebruik, daar wordt bij hem in de familie heel negatief tegen aangekeken. Dat was ook 1 van de redenen dat hij zo aanhikte tegen het idee medicatie.
De tijd zal leren of jullie liefde sterk genoeg is om dit te overwinnen. Je klinkt in ieder geval begripvol en dat is heel belangrijk.
