Dilemma: partner met kinderen

Anoniem_66da9c8962792 zaterdag 26 augustus 2023 om 19:18

Toch iets dat ik aan jullie voor wil leggen. Puur om even wat meningen naast elkaar te kunnen leggen. Sinds ruim een half jaar heb ik (39) een relatie met een man (49) met kinderen (een jongenstweeling van 11 en een meisje van 8) Hij heeft co-ouderschap. Vooralsnog zagen en spraken we elkaar wanneer de kinderen er niet waren. Om het weekend en heel af en toe op weekdagen. We slapen ivm de afstand (NL-DLD) dan eigenlijk altijd bij elkaar.

Voorzichtig ben ik geintroduceerd bij de kinderen en dat gaat eigenlijk best heel goed. Toch loop ik nu tegen een probleem aan. Zijn dochter van 8 slaapt altijd bij hem in bed wanneer ze er is. Dat is ook niet onderhandelbaar. Omdat ze in de zomervakantie lang bij hem was konden wij dus 4 weken lang niet samen slapen. In eerste instantie vond ik dat prima, maar inmiddels merk ik dat ik er toch een gek gevoel bij heb. Hij laat haar opblijven totdat hij en zij samen naar bed gaan, dat wordt dan soms wel 12 uur ‘s nachts. Zij weigert naar bed te gaan als hij niet meegaat. Dus als ik daar ben, moet ik weg (of richting logeerkamer) wanneer zij gaan slapen. Vriend geeft aan dat ik gerust bij ze mag kruipen maar dat voelt voor mij echt niet ok. Het maakte wel dat er gedurende een hele maand geen enkele mogelijkheid was dat ik even met hem alleen kon zijn. Even als volwassenen onderling kon praten of wat dan ook. Ze eist alle aandacht op. Vooral uit enthousiasme, en dat is dan ook heel leuk en gezellig, maar toch. Daarnaast vind ik het stiekem toch best idioot dat een dochter van 8 (bijna 9) geen moment van haar vader kan wijken. Ze ook doordeweeks (en in schooltijd) zo laat gaat slapen. Ze heeft geen vriendjes en kan zich nog geen 5 min vermaken zonder zijn/ onze aandacht. Mijn vriend begrenst haar ook op geen enkel vlak. Bij moeder thuis gaat dat heel anders. Daar slaapt ze gewoon in eigen bed en op eigen kamer.

Nu weet ik heus dat ik als partner van op een later plan kom. En daar kan ik prima mee dealen. Ik wil me er ook niet teveel mee bemoeien. Maar ergens vind ik het wel ongezond ofzo. Dat samen slapen. En vind ik ook dat ik iets meer van hem verdien dan alleen maar meedoen met zijn gezin. Zonder enig volwassen gesprek/ moment van intimiteit tussen mij en hem. Het frustreert me zo inmiddels.

Zit ik fout? Of is het ok dat ik daar een punt van maak? Zijn er mensen hier met ervaring in een dergelijke situatie? Tips? Adviezen? Kritiek? Ik zit er best doorheen en zie nu al op tegen de herfstvakantie en alle vakanties die nog gaan volgen.

Attraverso zondag 27 augustus 2023 om 08:36

Tijd zal je raad geven.
Zelf heb ik een volwassen ‘kind’ maar veel van mijn leeftijdsgenoten hebben jonge kinderen. Daar date ik bewust niet mee. Ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil en als ik een lief heb wil ik samen genieten van elkaar en het leven. Zonder met kinderen rekening te moeten houden. Bij jouw vriend zijn er dan nog 3, die nog moeten puberen. En dan ook nog gaan samenwonen? Moet er niet aan denken...

Anoniem_66da9c8962792 zondag 27 augustus 2023 om 08:39

S-Groot schreef: ↑
27-08-2023 08:33
Ik snap best dat je haar 'verder' leuk en lief vindt, maar je oordelen in je OP spatten wel aardig van het scherm af:
Daarnaast vind ik het stiekem toch best idioot dat een dochter van 8 (bijna 9) geen moment van haar vader kan wijken. Ze ook doordeweeks (en in schooltijd) zo laat gaat slapen. Ze heeft geen vriendjes en kan zich nog geen 5 min vermaken zonder zijn/ onze aandacht.

Vind ik zorgelijk. Niet meer of minder. In mijn beleving zouden meiden op die leeftijd ook lekker met leeftijdsgenoten op pad moeten willen gaan en die volwassenen minder boeiend vinden. Zo zie ik dat vooral in andere gezinnen om me heen.

72Jelle zondag 27 augustus 2023 om 08:40

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 08:18
Eens. Al zeg ik nergens dat ik zijn dochter vervelend vind. Dat vind ik nl niet.

Zijn situatie is wel heftig. Zeker als de moeder ook beperkt beschikbaar is, door nieuwe keuzes. Het is een behoorlijk wespennest waar je je in begeeft. En dat voor nog behoorlijk wat jaren.
Inderdaad heel wijs om daar goed over na te denken, of je dat wil. En anders is een leuke lat relatie ook een goede keuze.

72Jelle zondag 27 augustus 2023 om 08:43

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 08:39
Vind ik zorgelijk. Niet meer of minder. In mijn beleving zouden meiden op die leeftijd ook lekker met leeftijdsgenoten op pad moeten willen gaan en die volwassenen minder boeiend vinden. Zo zie ik dat vooral in andere gezinnen om me heen.

Dit meisje heeft geen stabiele thuissituatie. Wordt aan alle kanten bedreigd door nieuwe partners. Dan heb je geen ruimte om lekker zelf op pad te gaan dan moet je vasthouden wat er nog is.

fashionvictim zondag 27 augustus 2023 om 08:43

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 08:39
Vind ik zorgelijk. Niet meer of minder. In mijn beleving zouden meiden op die leeftijd ook lekker met leeftijdsgenoten op pad moeten willen gaan en die volwassenen minder boeiend vinden. Zo zie ik dat vooral in andere gezinnen om me heen.

Maar ze ziet hem toch maar weinig? Als mijn dochter mij weinig heeft gezien dan zit ze in het weekend ook als een soort zwaan kleef-aan de hele dag aan me vastgeplakt en wil ze alles met mij doen. En die woont gewoon bij mij. Dus mij lijkt het heel normaal dat een kind dat haar vader maar om de zoveel tijd ziet zich daar ook aan vastklampt.

Am Yisrael Chai!

fashionvictim zondag 27 augustus 2023 om 08:45

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 08:39
Vind ik zorgelijk. Niet meer of minder. In mijn beleving zouden meiden op die leeftijd ook lekker met leeftijdsgenoten op pad moeten willen gaan en die volwassenen minder boeiend vinden. Zo zie ik dat vooral in andere gezinnen om me heen.

En volgens mij weet jij niet zo goed welk gedrag passend is bij welke leeftijd. Je lijkt verwachtingen van dit meisje te hebben die bij oudere kinderen horen.

Am Yisrael Chai!

Anoniem_66da9c8962792 zondag 27 augustus 2023 om 08:47

72Jelle schreef: ↑
27-08-2023 08:40
Zijn situatie is wel heftig. Zeker als de moeder ook beperkt beschikbaar is, door nieuwe keuzes. Het is een behoorlijk wespennest waar je je in begeeft. En dat voor nog behoorlijk wat jaren.
Inderdaad heel wijs om daar goed over na te denken, of je dat wil. En anders is een leuke lat relatie ook een goede keuze.

De situatie, en het gebrek aan goed overleg tussen beide ouders, is inderdaad complex. Ik heb na het overlijden van mijn man voor mezelf een heel nieuw leven opgebouwd. Mijn eigen droomhuisje gekocht. Andere baan. Letterlijk een nieuwe start gemaakt, voor mezelf. Samenwonen komt daar in mijn hoofd ook totaal nog niet in voor. Misschien wel nooit meer. En dat is dus ook nog een ding

Anoniem_66da9c8962792 zondag 27 augustus 2023 om 08:55

fashionvictim schreef: ↑
27-08-2023 08:45
En volgens mij weet jij niet zo goed welk gedrag passend is bij welke leeftijd. Je lijkt verwachtingen van dit meisje te hebben die bij oudere kinderen horen.

Ze waren bijv op de camping, en ik ben daar een middag geweest. Alle kinderen, 6,7, 8 en 9 jarigen lagen heus samen in het zwembad, meedoen met het animatieteam, vriendjes/ vriendinnetjes maken. Naar de speeltuin. Zij heeft de hele middag op zijn schoot gezeten filmpjes kijken. Vriend vertelde dat dit hun hele vakantie al zo ging. Ik vind dat niet echt gebruikelijk. En vriend ook niet.

evelien2010 zondag 27 augustus 2023 om 09:05

To jij hebt gewoon een totaal ander leven. Bent gewend aan vrijheid en je eigen ding kunnen doen. Dat is natuurlijk heerlijk. Hij zit nog jarenlang in het gezinsleven. Nog zeker 10+ jaar. En zou eigenlijk graag zien dat jij daar invoegt en onderdeel van uit gaat maken. En jij bent lekker flexibel dus mag op termijn alles opgeven om voor hem en zijn kinderen te gaan zorgen. Echt waarom zou je dat doen?

Zijn kinderen zullen (logisch) altijd voorgaan. Maar waar ben jij in dat verhaal?

Een maand geen seks terwijl je partner in de kamer ernaast ligt. Geen volwassen gesprekken of activiteiten. En wat als de kinderen in de toekomst zelf besluiten bij vader te gaan wonen?

Jij zult altijd de ondergeschikte partij zijn in dit verhaal. Er zijn ook leuke kinderloze of kinderen uit huis mannen in de buurt he? Ipv om 3 uur enkele reis...

lonelycat zondag 27 augustus 2023 om 09:10

Een vergelijkbare situatie heeft mij mijn nieuwe relatie gekost. Al zat ik hier in vaders positie. Mijn nieuwe partner kon niet zover vooruit kijken dat hij kon denken dat is wat kind nu nodig heeft en ik kan nu wel geduld hebben.
Als ouder vond ik het lastig omdat ik het gevoel had steeds te moeten kiezen, kind of partner. En ik had het gevoel het niet goed te kunnen doen.
Probeer dus vooruit te kijken. Jij hebt nog de rest van je leven om naast je partner te liggen. Kind gaat straks haar eigen leven leiden maar zal met een goed gevoel erop terugkijken dat haar vader heeft gedaan wat zij nu nodig heeft. En ze zal jou dankbaar zijn dat je hem die ruimte hebt gegeven

creativeguy zondag 27 augustus 2023 om 09:26

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 07:59
Ik vind de relatie meteen verbreken om deze reden wel iets te kort door de bocht gaan. Tegelijk ben ik nu wel echt ergens tegenaan gelopen, vooral tegen mezelf dan, waar ik goed over na moet denken. Of dit is wat ik wil voor mezelf in de toekomst.
Ik zou vandaag weer hun kant opgaan, maar heb afgezegd. Volgend weekend weer, als de kinderen er niet zijn. Bedankt voor deze tip. Ik denk bij nader inzien ook dat we wellicht wat te snel zijn gegaan.

Even voor duidelijkheid nog, ik kan heus een keertje zonder seks hoor, maar zo lang niet echt met z’n twee zijn andere koek. Praten. Hand vasthouden, volwassen activiteit doen. Borrelen, een hapje eten ergens. Samen douchen. Ja ik mis dat gewoon heel erg. En ja ik zie dat nu ook los van de slaapsituatie met dochter, daar ga ik gewoon niet over.

Nou, inderdaad, hoe lang hou je dit vol ? Afgezien van de bijna symbiotische verhouding van vader met dochter, ga je dit niet lang trekken. Zoals je zegt, jullie hebben niet eens intimiteit.

tv-icoon zondag 27 augustus 2023 om 09:28

Weleens een partner met kinderen gehad maar ze maakten niet zo'n groot deel uit van ons leven. Wat mij betreft. Daarom kon ik ook echt wel goed met ze overweg. Als hij duidelijk de kinderen voorrang had gegeven ongeacht wat ik ervan vond dan was het snel afgelopen geweest tussen ons. Het was dus een wederzijds soort welwillendheid en ik heb ook best veel van mijn geld besteed aan ze. Als kinderen heel klein zijn is dat natuurlijk weer wat anders. Die begrijpen de situatie nog niet.

tv-icoon wijzigde dit bericht op 27-08-2023 09:30

11.47% gewijzigd

Dan moet het maar zoals het kan

Ladylola2022 zondag 27 augustus 2023 om 09:29

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 07:10
De verschillende reacties zetten me wel aan het denken. Ik moet stoppen met er iets van vinden. Ik was me er helemaal niet van bewust dat ik zo oordelend ben hierover. Maar realiseer me nu dat dat wel zo is. Lastige hieraan is dat vriend me er wel vanalles over vertelt, en dan geen mening mogen hebben? Even kijken of dat gaat lukken.

Vriend hoopt dat we op termijn samen gaan wonen en ik onderdeel van zijn gezin word. Ik weet nog niet of dat ook is wat ik zou willen nu ik er langer over nadenk. Wel overal aan mee moeten doen maar feitelijk geen zeggenschap over veel dingen te hebben.

Ik ben zelf overigens jarenlang getrouwd geweest, vanwege ziekte van mijn partner konden wij geen kinderen krijgen. En dat was in eerste instantie heel verdrietig, maar later zeiden we wel eens tegen elkaar hoe heerlijk het was dat we zoveel tijd samen hadden. Ik heb zelf dan ook echt absoluut geen kinderwens meer. Mogelijk ben ik daardoor zelf ook wat verwend geworden en kan ik moeilijk aandacht delen, ofzo. Stof tot nadenken.

Ik vind je helemaal niet verwend, ik heb vier kinderen grootgebracht, weet heel goed wat het ouderschap inhoudt.
Ik ben heel lang alleen geweest met hen, de jongste was 2 indertijd.
De reden om alleen te blijven, was vooral het gedoe met een partner erbij, en mogelijk nog een stel kinderen.

Mijn vriend is ook een heel toegewijde vader, onderneemt heel veel met hen wat ik prima vind. Hij is net terug van 3 weken naar zijn vaderland.
Samen vakantie vieren zit er dan ook niet in, de zijne gaan vooral naar zijn nog jonge kinderen. Daar baal ik van, maar is voornamelijk mijn keuze.
Daar actief onderdeel van zijn wil ik dus niet. Ik heb voor hem gekozen, op die momenten staan zijn kinderen op een, en ik heb daar vanuit mezelf geen zin in. ( ik hoef niet op de logeer te slapen hoor als we wel met zijn allen zijn, en we hebben ook echt wel ruimte om samen te zijn, het zijn geen plakkers.

Ik wil samen zijn met hem, en een enkele keer iets met de kinderen. Maar noem mij maar verwend, ik heb mijn portie kinderen ( de oudste is 26) wel gehad hoor.
En ik heb een heel goede band met mijn kinderen, zij gaan nog allemaal mee op reis incl 2 schoonkinderen.
Maar ik jonge kinderen heb ik geen zin meer in.

En dat mag je hier misschien op het forum niet zo uitspreken, maar het komt vast vaker voor.

Je mag er best iets van vinden, alleen of er iets zal veranderen, zeker op korte termijn denk ik niet.
Ik zou passen voor deze relatie, niet perse vanwege zijn kinderen, maar vanwege het feit dat zijn dochter bij hem slaapt en jij de logeer op kan, en of naar huis.

Ik vind daar echt wat van, ongeacht de reden, prima maar zou voor mij einde oefening zijn. Het meisje is 8 dit kan nog best een aantal jaar duren.

Ik wil samen zijn met hem, en een enkele keer iets met de kinderen. Maar noem mij maar verwend, ik heb mijn portie kinderen ( de oudste is 26) wel gehad hoor.

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

lonelycat zondag 27 augustus 2023 om 09:34

tv-icoon schreef: ↑
27-08-2023 09:28
Weleens een partner met kinderen gehad maar ze maakten niet zo'n groot deel uit van ons leven. Wat mij betreft. Daarom kon ik ook echt wel goed met ze overweg. Als hij duidelijk de kinderen voorrang had gegeven ongeacht wat ik ervan vond dan was het snel afgelopen geweest tussen ons. Het was dus een wederzijds soort welwillendheid en ik heb ook best veel van mijn geld besteed aan ze. Als kinderen heel klein zijn is dat natuurlijk weer wat anders. Die begrijpen de situatie nog niet.

Als mijn nieuwe partner niet begreep dat mijn kinderen altijd voorrang hadden dan was hij exit.
Dat na x jaar er een wederzijdse welwillendheid is maar zeker het eerste jaar hebben mijn kinderen altijd voorrang.

Lariba zondag 27 augustus 2023 om 09:35

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 08:55
Ze waren bijv op de camping, en ik ben daar een middag geweest. Alle kinderen, 6,7, 8 en 9 jarigen lagen heus samen in het zwembad, meedoen met het animatieteam, vriendjes/ vriendinnetjes maken. Naar de speeltuin. Zij heeft de hele middag op zijn schoot gezeten filmpjes kijken. Vriend vertelde dat dit hun hele vakantie al zo ging. Ik vind dat niet echt gebruikelijk. En vriend ook niet.

Niet dat dit verder jouw zorg is, maar wat doet vriend daar dan mee? Laat hij dat dan gewoon maar toe? Je kunt tegen dit meisje (en veel andere kinderen! - de mijne gingen ook niet zomaar alleen de camping over) niet alleen maar zeggen: 'ga spelen'. Maar hij kan wel samen met haar naar het zwembad, eerst mee het water in, dan op de kant gaan zitten, boek erbij pakken, etc. Zelfde voor de speeltuin. Krijgt ze aanspraak aan andere kinderen trek je je wat vlotter terug, lukt dat nog niet blijf je wat meer in de buurt.
Dit geldt voor het slapen ook: je mag in mijn bed slapen, maar je gaat wel op tijd naar bed. Dus jij om negen uur en om elf uur kom ik erbij liggen.
Hij kan haar echt wel wat meer losweken zonder meteen alle veiligheid weg te trekken.

Maar dat moet hij zelf ook willen. En jij hebt hier verder geen rol in. Jij kunt alleen voor jezelf zorgen. Je eigen grenzen aangeven en als een passend compromis niet mogelijk is, je conclusies trekken.

72Jelle zondag 27 augustus 2023 om 09:40

lonelycat schreef: ↑
27-08-2023 09:34
Als mijn nieuwe partner niet begreep dat mijn kinderen altijd voorrang hadden dan was hij exit.
Dat na x jaar er een wederzijdse welwillendheid is maar zeker het eerste jaar hebben mijn kinderen altijd voorrang.

Hier ook. En zo hoort het ook wat mij betreft.
Dit meisje moet haar moeder een maand missen en het klinkt alsof ze verlatingsangst heeft. Totdat het weer beter met haar gaat, moet ze alle voorrang ( en misschien professionele hulp) krijgen.

Ladylola2022 zondag 27 augustus 2023 om 09:41

lonelycat schreef: ↑
27-08-2023 09:34
Als mijn nieuwe partner niet begreep dat mijn kinderen altijd voorrang hadden dan was hij exit.
Dat na x jaar er een wederzijdse welwillendheid is maar zeker het eerste jaar hebben mijn kinderen altijd voorrang.

Eens, ondanks mijn eerdere post.
Voor mij de reden om zo lang geen relatie aan te gaan, teveel gedoe.
Maar in het geval van TO, zou ik of stoppen, of gaan voor een modus waarin ze elkaar hoofdzakelijk zien wanneer zijn kinderen er niet zijn.

Er zijn meer mogelijkheden.

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

Anoniem_66da9c8962792 zondag 27 augustus 2023 om 09:48

lonelycat schreef: ↑
27-08-2023 09:34
Als mijn nieuwe partner niet begreep dat mijn kinderen altijd voorrang hadden dan was hij exit.
Dat na x jaar er een wederzijdse welwillendheid is maar zeker het eerste jaar hebben mijn kinderen altijd voorrang.

Het punt zit hem denk ik niet in het niet kunnen begrijpen. Ik begrijp het heel goed, ik zou niet anders willen. Stel je voor dat je een partner treft die zijn kinderen niet op 1 zet, wat betekent het in godsnaam dan voor een eventuele partner? Dus nee. Heel fijn dat hij het wel doet.
Maar ook hij kiest voor mij, een relatie met iemand die geen kinderen heeft. Wederzijdse welwillendheid mag er dan wat mij betreft meteen in het begin al wel zijn.

Ladylola2022 zondag 27 augustus 2023 om 09:50

lonelycat schreef: ↑
27-08-2023 09:10
Een vergelijkbare situatie heeft mij mijn nieuwe relatie gekost. Al zat ik hier in vaders positie. Mijn nieuwe partner kon niet zover vooruit kijken dat hij kon denken dat is wat kind nu nodig heeft en ik kan nu wel geduld hebben.
Als ouder vond ik het lastig omdat ik het gevoel had steeds te moeten kiezen, kind of partner. En ik had het gevoel het niet goed te kunnen doen.
Probeer dus vooruit te kijken. Jij hebt nog de rest van je leven om naast je partner te liggen. Kind gaat straks haar eigen leven leiden maar zal met een goed gevoel erop terugkijken dat haar vader heeft gedaan wat zij nu nodig heeft. En ze zal jou dankbaar zijn dat je hem die ruimte hebt gegeven

Ik begrijp wat je zegt hoor.
Ik sta zeg maar een beetje aan de andere kant, binnen een dergelijke relatie die jij beschrijft.

Maar zoals ik eerder aangaf, ik heb er vier grootgebracht, was vrij jong moeder.
Als ik zou wachten tot de jongste van mijn partner 18 is, ben ik bijna 60.
Of samenwonen voor mij dan nog hoeft?

Wij hebben gekeken naar een modus om dit over een jaar of 3/4 te gaan doen. Immers nu pendel ik om de week op en neer (afstand is 30 min, maar 60 vanaf mijn werk)

Ik wil het bekijken, voor nu houdt dat in, dat ik meer betrokken zal zijn om zijn kinderen meer en beter te leren kennen, en zij mij.
Maar ik vraag me af of ik dat wel echt wil.
Mijn jongste zal dan 17 bijna 18 zijn, ik heb co-ouderschap, het is dan of blijven latten, of ik duik erin met zijn 3 kinderen waar over 3/4 jaar de jongste net 12/13 is.

Voor TO zou iets dergelijks eventueel ook een modus kunnen zijn.
Of ze dat echt moet willen? Ze zijn net 6 maanden verder waarvan er al een maand af kan want, hij had zijn kinderen.

Ik zou ermee gestopt zijn, of misschien niet eens aan begonnen zijn.

ladylola2022 wijzigde dit bericht op 27-08-2023 09:51

0.03% gewijzigd

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

Anoniem_66da9c8962792 zondag 27 augustus 2023 om 09:50

Ladylola2022 schreef: ↑
27-08-2023 09:29
Ik vind je helemaal niet verwend, ik heb vier kinderen grootgebracht, weet heel goed wat het ouderschap inhoudt.
Ik ben heel lang alleen geweest met hen, de jongste was 2 indertijd.
De reden om alleen te blijven, was vooral het gedoe met een partner erbij, en mogelijk nog een stel kinderen.

Mijn vriend is ook een heel toegewijde vader, onderneemt heel veel met hen wat ik prima vind. Hij is net terug van 3 weken naar zijn vaderland.
Samen vakantie vieren zit er dan ook niet in, de zijne gaan vooral naar zijn nog jonge kinderen. Daar baal ik van, maar is voornamelijk mijn keuze.
Daar actief onderdeel van zijn wil ik dus niet. Ik heb voor hem gekozen, op die momenten staan zijn kinderen op een, en ik heb daar vanuit mezelf geen zin in. ( ik hoef niet op de logeer te slapen hoor als we wel met zijn allen zijn, en we hebben ook echt wel ruimte om samen te zijn, het zijn geen plakkers.

Ik wil samen zijn met hem, en een enkele keer iets met de kinderen. Maar noem mij maar verwend, ik heb mijn portie kinderen ( de oudste is 26) wel gehad hoor.
En ik heb een heel goede band met mijn kinderen, zij gaan nog allemaal mee op reis incl 2 schoonkinderen.
Maar ik jonge kinderen heb ik geen zin meer in.

En dat mag je hier misschien op het forum niet zo uitspreken, maar het komt vast vaker voor.

Je mag er best iets van vinden, alleen of er iets zal veranderen, zeker op korte termijn denk ik niet.
Ik zou passen voor deze relatie, niet perse vanwege zijn kinderen, maar vanwege het feit dat zijn dochter bij hem slaapt en jij de logeer op kan, en of naar huis.

Ik vind daar echt wat van, ongeacht de reden, prima maar zou voor mij einde oefening zijn. Het meisje is 8 dit kan nog best een aantal jaar duren.

Ik wil samen zijn met hem, en een enkele keer iets met de kinderen. Maar noem mij maar verwend, ik heb mijn portie kinderen ( de oudste is 26) wel gehad hoor.

Ik begrijp je. En 4 kinderen in je eentje grootbrengen, diep respect, en superfijn dat je het blijkbaar helemaal genaild hebt omdat die band nog steeds zo sterk is. Mooi!

Maar even, gaan jullie dan helemaal nooit samen op vakantie? Zonder alle kinderen?

Liv8 zondag 27 augustus 2023 om 09:54

Pinaco schreef: ↑
26-08-2023 21:53
Mijn reactie was helemaal niet op basis van een keer balen. TO heeft er een pittig oordeel over (ongezonde situatie), vindt dat ze meer verdient, praat over de tijd die zij niet krijgt voor een gesprek en intimiteit. Het gaat veel verder dan een beetje balen na 4 weken. Ze is erg gefrustreerd en is op zoek naar toestemming om hier een punt van te maken. Dat alles bij elkaar vind ik niet erg onafhankelijk overkomen. Gun die mensen ff de ruimte om hun nieuwe leven op een rijtje te krijgen…

En dit vind ik dan weer een 'pittige reactie op basis van een paar kruimels informatie'.

Ladylola2022 zondag 27 augustus 2023 om 09:55

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 09:48
Het punt zit hem denk ik niet in het niet kunnen begrijpen. Ik begrijp het heel goed, ik zou niet anders willen. Stel je voor dat je een partner treft die zijn kinderen niet op 1 zet, wat betekent het in godsnaam dan voor een eventuele partner? Dus nee. Heel fijn dat hij het wel doet.
Maar ook hij kiest voor mij, een relatie met iemand die geen kinderen heeft. Wederzijdse welwillendheid mag er dan wat mij betreft meteen in het begin al wel zijn.

Exact dat, en dat zie ik dus wel bij mijn partner.
Wanneer wij samen zijn, zijn wij 100% samen.
Wanneer we samen zijn en zijn kinderen en mijn jongste is er, dan doen de kinderen hun eigen ding.
Mijn zoon klikt goed met zijn oudste zoon.

Maar desondanks, kies ik er vooralsnog (zie mijn post hierboven) voor om het zoveel mogelijk te scheiden.

Maar naast dat jij koos voor een man met kinderen, koos hij voor een vrouw zonder kinderen.
Alleen jij kan gaan en staan waar je wil, hij kan dat minder.

Hij kan wel zijn dochter leren om wat zelfstandiger te worden, lijkt me ook gezond op termijn. Ook dat is veiligheid bieden.

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

Anoniem_66da9c8962792 zondag 27 augustus 2023 om 09:56

Lariba schreef: ↑
27-08-2023 09:35
Niet dat dit verder jouw zorg is, maar wat doet vriend daar dan mee? Laat hij dat dan gewoon maar toe? Je kunt tegen dit meisje (en veel andere kinderen! - de mijne gingen ook niet zomaar alleen de camping over) niet alleen maar zeggen: 'ga spelen'. Maar hij kan wel samen met haar naar het zwembad, eerst mee het water in, dan op de kant gaan zitten, boek erbij pakken, etc. Zelfde voor de speeltuin. Krijgt ze aanspraak aan andere kinderen trek je je wat vlotter terug, lukt dat nog niet blijf je wat meer in de buurt.
Dit geldt voor het slapen ook: je mag in mijn bed slapen, maar je gaat wel op tijd naar bed. Dus jij om negen uur en om elf uur kom ik erbij liggen.
Hij kan haar echt wel wat meer losweken zonder meteen alle veiligheid weg te trekken.

Maar dat moet hij zelf ook willen. En jij hebt hier verder geen rol in. Jij kunt alleen voor jezelf zorgen. Je eigen grenzen aangeven en als een passend compromis niet mogelijk is, je conclusies trekken.

Hij heeft eindeloos dingen aan haar voorgesteld. Ze wilde niks van dat alles. Ook niet samen met papa. Nog voorgesteld dat ze gewoon lekker hun eigen gang konden gaan en ik wel even een boekje zou gaan lezen oid. Mocht het die middag toch aan mijn aanwezigheid hebben gelegen. Hoefde ook niet. En over dat eerder gaan slapen, dat had hij eerder al eens verteld, dat hij dat vaker geprobeerd heeft. Ze blijft dan steeds huilen en uit bed komen. Dus dat heeft hij ook maar opgegeven.

lonelycat zondag 27 augustus 2023 om 10:05

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 09:48
Het punt zit hem denk ik niet in het niet kunnen begrijpen. Ik begrijp het heel goed, ik zou niet anders willen. Stel je voor dat je een partner treft die zijn kinderen niet op 1 zet, wat betekent het in godsnaam dan voor een eventuele partner? Dus nee. Heel fijn dat hij het wel doet.
Maar ook hij kiest voor mij, een relatie met iemand die geen kinderen heeft. Wederzijdse welwillendheid mag er dan wat mij betreft meteen in het begin al wel zijn.

Hij kiest voor jou maar voor mijn gevoel kiest hij voor een toekomst met jou. En dat is meer dan nu samen slapen, sex kunnen hebben, hand vasthouden.
En als er kinderen bij zijn moet je concessies doen. Juist vaak in de korte termijn.
Ik kan me niet voorstellen dat dochter nog jaren bij papa in bed blijft liggen. En misschien kan dat met praten met haar ook afgebouwd worden.
Die welwillendheid geef ik niet iedere nieuwe partner. Pas als ik het idee heb dit is eentje die is er over een paar jaar nog dan komt er meer evenwicht.
Grof gezegd ik ga niet mijn kinderen opzij schuiven voor ieder nieuw vriendje.

Lariba zondag 27 augustus 2023 om 10:06

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 09:56
Hij heeft eindeloos dingen aan haar voorgesteld. Ze wilde niks van dat alles. Ook niet samen met papa. Nog voorgesteld dat ze gewoon lekker hun eigen gang konden gaan en ik wel even een boekje zou gaan lezen oid. Mocht het die middag toch aan mijn aanwezigheid hebben gelegen. Hoefde ook niet. En over dat eerder gaan slapen, dat had hij eerder al eens verteld, dat hij dat vaker geprobeerd heeft. Ze blijft dan steeds huilen en uit bed komen. Dus dat heeft hij ook maar opgegeven.

Dit gaat eigenlijk te ver binnen dit topic, want nogmaals: zíjn probleem. Maar mijn vingers jeuken, dus toch maar. Je moet ook geen dingen voorstellen, je gaat het gewoon doen. Prima als jij om mijn nek hangt, maar ik ga zwemmen. Fiets voor jou, fiets voor mij (of desnoods de eerste keer achterop!): wij gaan een stukje fietsen. Weet ik veel. En met dat slapen: desnoods blijf je er de eerste avonden naast liggen tot ze slaapt. Of je gaat zelfs eerst samen om negen uur naar bed, en na een paar avonden spreek je af kondig je aan: als jij slaapt ga ik weg, en dan kom ik straks weer bij je liggen. Loswéken, niet afsnijden. Maar wel de regie pakken. In het belang van dochter, uiteindelijk.

lariba wijzigde dit bericht op 27-08-2023 10:15

0.84% gewijzigd

Actieve topics