Relaties
alle pijlers
Dilemma: partner met kinderen
zaterdag 26 augustus 2023 om 19:18
Toch iets dat ik aan jullie voor wil leggen. Puur om even wat meningen naast elkaar te kunnen leggen. Sinds ruim een half jaar heb ik (39) een relatie met een man (49) met kinderen (een jongenstweeling van 11 en een meisje van 8) Hij heeft co-ouderschap. Vooralsnog zagen en spraken we elkaar wanneer de kinderen er niet waren. Om het weekend en heel af en toe op weekdagen. We slapen ivm de afstand (NL-DLD) dan eigenlijk altijd bij elkaar.
Voorzichtig ben ik geintroduceerd bij de kinderen en dat gaat eigenlijk best heel goed. Toch loop ik nu tegen een probleem aan. Zijn dochter van 8 slaapt altijd bij hem in bed wanneer ze er is. Dat is ook niet onderhandelbaar. Omdat ze in de zomervakantie lang bij hem was konden wij dus 4 weken lang niet samen slapen. In eerste instantie vond ik dat prima, maar inmiddels merk ik dat ik er toch een gek gevoel bij heb. Hij laat haar opblijven totdat hij en zij samen naar bed gaan, dat wordt dan soms wel 12 uur ‘s nachts. Zij weigert naar bed te gaan als hij niet meegaat. Dus als ik daar ben, moet ik weg (of richting logeerkamer) wanneer zij gaan slapen. Vriend geeft aan dat ik gerust bij ze mag kruipen maar dat voelt voor mij echt niet ok. Het maakte wel dat er gedurende een hele maand geen enkele mogelijkheid was dat ik even met hem alleen kon zijn. Even als volwassenen onderling kon praten of wat dan ook. Ze eist alle aandacht op. Vooral uit enthousiasme, en dat is dan ook heel leuk en gezellig, maar toch. Daarnaast vind ik het stiekem toch best idioot dat een dochter van 8 (bijna 9) geen moment van haar vader kan wijken. Ze ook doordeweeks (en in schooltijd) zo laat gaat slapen. Ze heeft geen vriendjes en kan zich nog geen 5 min vermaken zonder zijn/ onze aandacht. Mijn vriend begrenst haar ook op geen enkel vlak. Bij moeder thuis gaat dat heel anders. Daar slaapt ze gewoon in eigen bed en op eigen kamer.
Nu weet ik heus dat ik als partner van op een later plan kom. En daar kan ik prima mee dealen. Ik wil me er ook niet teveel mee bemoeien. Maar ergens vind ik het wel ongezond ofzo. Dat samen slapen. En vind ik ook dat ik iets meer van hem verdien dan alleen maar meedoen met zijn gezin. Zonder enig volwassen gesprek/ moment van intimiteit tussen mij en hem. Het frustreert me zo inmiddels.
Zit ik fout? Of is het ok dat ik daar een punt van maak? Zijn er mensen hier met ervaring in een dergelijke situatie? Tips? Adviezen? Kritiek? Ik zit er best doorheen en zie nu al op tegen de herfstvakantie en alle vakanties die nog gaan volgen.
Voorzichtig ben ik geintroduceerd bij de kinderen en dat gaat eigenlijk best heel goed. Toch loop ik nu tegen een probleem aan. Zijn dochter van 8 slaapt altijd bij hem in bed wanneer ze er is. Dat is ook niet onderhandelbaar. Omdat ze in de zomervakantie lang bij hem was konden wij dus 4 weken lang niet samen slapen. In eerste instantie vond ik dat prima, maar inmiddels merk ik dat ik er toch een gek gevoel bij heb. Hij laat haar opblijven totdat hij en zij samen naar bed gaan, dat wordt dan soms wel 12 uur ‘s nachts. Zij weigert naar bed te gaan als hij niet meegaat. Dus als ik daar ben, moet ik weg (of richting logeerkamer) wanneer zij gaan slapen. Vriend geeft aan dat ik gerust bij ze mag kruipen maar dat voelt voor mij echt niet ok. Het maakte wel dat er gedurende een hele maand geen enkele mogelijkheid was dat ik even met hem alleen kon zijn. Even als volwassenen onderling kon praten of wat dan ook. Ze eist alle aandacht op. Vooral uit enthousiasme, en dat is dan ook heel leuk en gezellig, maar toch. Daarnaast vind ik het stiekem toch best idioot dat een dochter van 8 (bijna 9) geen moment van haar vader kan wijken. Ze ook doordeweeks (en in schooltijd) zo laat gaat slapen. Ze heeft geen vriendjes en kan zich nog geen 5 min vermaken zonder zijn/ onze aandacht. Mijn vriend begrenst haar ook op geen enkel vlak. Bij moeder thuis gaat dat heel anders. Daar slaapt ze gewoon in eigen bed en op eigen kamer.
Nu weet ik heus dat ik als partner van op een later plan kom. En daar kan ik prima mee dealen. Ik wil me er ook niet teveel mee bemoeien. Maar ergens vind ik het wel ongezond ofzo. Dat samen slapen. En vind ik ook dat ik iets meer van hem verdien dan alleen maar meedoen met zijn gezin. Zonder enig volwassen gesprek/ moment van intimiteit tussen mij en hem. Het frustreert me zo inmiddels.
Zit ik fout? Of is het ok dat ik daar een punt van maak? Zijn er mensen hier met ervaring in een dergelijke situatie? Tips? Adviezen? Kritiek? Ik zit er best doorheen en zie nu al op tegen de herfstvakantie en alle vakanties die nog gaan volgen.
zondag 27 augustus 2023 om 10:08
Mijn oudste hing ook bij ons tijdens vakanties. Zwembaden, speeltuinen en andere kinderen hoefden niet. Therapeuten vonden haar ook te gehecht aan mij. Nu is ze volwassen en is er waarschijnlijk sprake van een diagnose.Epicureo schreef: ↑27-08-2023 09:56Hij heeft eindeloos dingen aan haar voorgesteld. Ze wilde niks van dat alles. Ook niet samen met papa. Nog voorgesteld dat ze gewoon lekker hun eigen gang konden gaan en ik wel even een boekje zou gaan lezen oid. Mocht het die middag toch aan mijn aanwezigheid hebben gelegen. Hoefde ook niet. En over dat eerder gaan slapen, dat had hij eerder al eens verteld, dat hij dat vaker geprobeerd heeft. Ze blijft dan steeds huilen en uit bed komen. Dus dat heeft hij ook maar opgegeven.
Geef haar wat begrip ..
zondag 27 augustus 2023 om 10:09
We gaan voornamelijk weekendjes weg.
Tot letterlijk nu had hij wel een co-ouderschap, maar geen week regeling ivm zijn werk.
Zijn kinderen waren dus wekelijks enkele dagen bij hem en bij zijn ex.
Dan is het niet te doen om samen een week weg te gaan (zijn ex werkt niet graag mee )
Ik was er dan wanneer zij er niet waren en dat waren dan ook 2 weekenden per maand, helaas moest hij dan wel werken. Want zijn vrije weekenden waren (uiteraard) voor zijn kinderen, evenals het leeuwendeel van zijn verlofdagen (zo gaat dat met ouders je verlof is voor de schoolvakanties)
Nu is er een weekregeling en hopen we dat een weekje (maximaal) samen vakantie, dus echt weg, wel mogelijk is.
Maar feit is, hij zal veel verlof op moeten nemen om iedere helft van alle vakanties die kinderen hebben op te moeten nemen.
Nu kan hij ook extra inkopen en met overuren (politie ) bouwt hij ook extra op en dat gaat wel naar ons.
Mijn jongste is 13, en ik neem niet meer alles op, ik "spaar " ook verlof voor mezelf.
Ik ga dan ook makkelijk een week alleen weg om bij te tanken wanneer zoon bij zijn vader is.
Ik hoop dat dit nu met zijn weekregeling dat er meer voor ons inzit, en dat zal het ook, immers nu zouden we een week kunnen.
Maar vooralsnog nee in drie jaar tijd enkele (lange) weekenden.
In de zomervakantie zijn we wel 3 weken samen, maar beiden moeten we dan wel werken, en is dus niet echt vakantie.
Daardoor weten we wel dat we het samen wel heel goed kunnen vinden, dat samenwonen wel goed zou gaan.
En we ook hadden gedaan wanneer er geen kinderen waren.
Daar baal ik ook wel heel erg van hoor.
We hebben vorig jaar een week samen met zijn kinderen en mijn twee jongste (toen 12 en 18) doorgebracht.
Zij haakten aan in het land waar wij vakantie vierden en wat dichtbij zijn vaderland ligt.
Ieder een eigen appartement, maar dat ga ik niet weer doen.
Mijn kinderen zijn nooit erg verwend, ik had het ook niet breed, nee heb je ja kun je krijgen.
Zeuren om alles " kunnen we, mogen we, ik wil dit/dat. Konden geen winkel of kraampje voorbij lopen of er wilde er wel een wat.
Had het na 2,5 dag helemaal gehad.
Vandaar dat ik er niet voor kies om samen vakantie te vieren, we liggen ver uitelkaar met opvoeden.
En dat is prima maar heeft wel consequenties.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
zondag 27 augustus 2023 om 10:16
Ach wat is voorrang? Ook in bed van een andere vrouw en dan moet ze maar opzouten of inschikken? Je kan het zo ver trekken als je wil. Het ging ook meestal om geld en dan ging het ook om mijn geld van mijn salaris.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 27 augustus 2023 om 10:20
Door omstandigheden sliep mijn dochter afgelopen maanden vaak bij mij. En ja dan moet mijn partner opzouten. Zijn tijd komt wel weer.
En ik heb nooit en zal nooit geld accepteren van een partner voor mijn kinderen. Mijn kinderen mijn probleem
zondag 27 augustus 2023 om 10:22
Ach ze waren adolescenten.
En het huishouden draait op twee inkomens dus ook op mijn aandeel.
Maar zoals ik zei, kleine kinderen is weer een andere situatie. Dat was niet een echt goede situatie geweest dan want ik ben niet echt een persoon voor (andermans) kleine kinderen. Dat is geen match.
tv-icoon wijzigde dit bericht op 27-08-2023 10:26
27.55% gewijzigd
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 27 augustus 2023 om 10:23
Ik ben niet ladylola maar het leven met iemand met kinderen is plannen en geregeld. Daar kom je niet onderuit. Je hebt gewoon niet de luxe als zonder kinderen dat je elkaar kunt zien wanneer je wilt. Kunt bedenken we boeken voor komend weekend twee dagen weg of gaan komende vakantie drie weken samen reizen. Structuur en plannen is juist belangrijk om het te laten werken
zondag 27 augustus 2023 om 10:25
Hoe bedoel je deze? Moest jij voor de kinderen betalen?
zondag 27 augustus 2023 om 10:30
Maar volgens mij gaat het hier om meer dan 'niet bij elkaar slapen'. Het is nergens een moment voor elkaar hebben als gelijkwaardigen, als partners.
Daar mag je natuurlijk het geduld voor hebben en denken 'mijn tijd komt wel weer, misschien over 3 maanden, misschien over 3 jaar'. Maar je mag dat ook gewoon niet willen. Of ergens tussenin en dan alleen bij elkaar zijn als er geen kinderen zijn.
zondag 27 augustus 2023 om 10:33
Klopt. Ik zou er persoonlijk dan voor kiezen elkaar niet te zien als de kinderen er zijn. 8 maanden is ook al best vlot om een maand met kinderen bij elkaar door te brengen.Liv8 schreef: ↑27-08-2023 10:30Maar volgens mij gaat het hier om meer dan 'niet bij elkaar slapen'. Het is nergens een moment voor elkaar hebben als gelijkwaardigen, als partners.
Daar mag je natuurlijk het geduld voor hebben en denken 'mijn tijd komt wel weer, misschien over 3 maanden, misschien over 3 jaar'. Maar je mag dat ook gewoon niet willen. Of ergens tussenin en dan alleen bij elkaar zijn als er geen kinderen zijn.
zondag 27 augustus 2023 om 10:33
Ik lat al 17 jaar. We hadden beiden jonge kinderen. En dat is prima, juist omdat we allebei onze kinderen voorrang geven.
Maar als ik geen kinderen had gehad, had ik hier nooit voor gekozen. Dan koos ik een partner die ook alle ruimte voor mij had ( en geen gezeik met exen)
Wij gaan pas samenwonen ( als we dat nog willen, want inmiddels ook gehecht aan ons eigen leven ) als alle kinderen uit huis zijn.
We gingen wel met alle kinderen op vakantie .
Maar als ik geen kinderen had gehad, had ik hier nooit voor gekozen. Dan koos ik een partner die ook alle ruimte voor mij had ( en geen gezeik met exen)
Wij gaan pas samenwonen ( als we dat nog willen, want inmiddels ook gehecht aan ons eigen leven ) als alle kinderen uit huis zijn.
We gingen wel met alle kinderen op vakantie .
zondag 27 augustus 2023 om 10:38
Ik begrijp niet wat je precies bedoelt. Als de ex een ander huishouden gaat starten wordt dat inkomen een deel van het huishouden. Daar is dan al de alimentatie vanaf getrokken. Het andere deel komt van de nieuwe partner. Dus per definitie zou het geld dan ook afkomstig zijn van de nieuwe partner. Maar ik begrijp dat je een soort tijgermamma bent. Prima.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 27 augustus 2023 om 10:40
Tijgermama valt wel mee. Ik hou van mijn zelfstandigheid.tv-icoon schreef: ↑27-08-2023 10:38Ik begrijp niet wat je precies bedoelt. Als de ex een ander huishouden gaat starten wordt dat inkomen een deel van het huishouden. Daar is dan al de alimentatie vanaf getrokken. Het andere deel komt van de nieuwe partner. Dus per definitie zou het geld dan ook afkomstig zijn van de nieuwe partner. Maar ik begrijp dat je een soort tijgermamma bent. Prima.
zondag 27 augustus 2023 om 10:43
Als je elkaar nog maar zo kort kent en er is nu al zoveel gedoe zou ik de pleister er snel aftrekken. Hier moet je wel een hele lange adem voor hebben als zijn kinderen nog zo jong zijn.
Kies voor meer rust voor je eigen gezin. Genoeg mannen in die leeftijdscategorie waarvan de kinderen al studeren.
Kies voor meer rust voor je eigen gezin. Genoeg mannen in die leeftijdscategorie waarvan de kinderen al studeren.
zondag 27 augustus 2023 om 10:43
Latten voor altijd wat mij betreft niks mis mee. Ik vind alleen thuis zijn en compleet mijn eigen gang heerlijk (inmiddels)72Jelle schreef: ↑27-08-2023 10:33Ik lat al 17 jaar. We hadden beiden jonge kinderen. En dat is prima, juist omdat we allebei onze kinderen voorrang geven.
Maar als ik geen kinderen had gehad, had ik hier nooit voor gekozen. Dan koos ik een partner die ook alle ruimte voor mij had ( en geen gezeik met exen)
Wij gaan pas samenwonen ( als we dat nog willen, want inmiddels ook gehecht aan ons eigen leven ) als alle kinderen uit huis zijn.
We gingen wel met alle kinderen op vakantie .
Mooi dat jullie zo bewust voor de kinderen hebben gekozen. Maar even hoor, steekt dat dan nooit? Dat je nooit echt hebt gedaan wat je het liefst wilde?
zondag 27 augustus 2023 om 10:45
Ja ok, dat zou mooi zijn. Maar ik trof toevallig deze (via mijn werk). Onbedoeld en onverwacht. En los van deze situatie heb ik geen klachten tot dusver.Dubois schreef: ↑27-08-2023 10:43Als je elkaar nog maar zo kort kent en er is nu al zoveel gedoe zou ik de pleister er snel aftrekken. Hier moet je wel een hele lange adem voor hebben als zijn kinderen nog zo jong zijn.
Kies voor meer rust voor je eigen gezin. Genoeg mannen in die leeftijdscategorie waarvan de kinderen al studeren.
zondag 27 augustus 2023 om 10:49
Vinger op de zere plek. Ik weet niet of ik dat wil. Over 3 jaar…. Pfff. Niet te overzien.Liv8 schreef: ↑27-08-2023 10:30Maar volgens mij gaat het hier om meer dan 'niet bij elkaar slapen'. Het is nergens een moment voor elkaar hebben als gelijkwaardigen, als partners.
Daar mag je natuurlijk het geduld voor hebben en denken 'mijn tijd komt wel weer, misschien over 3 maanden, misschien over 3 jaar'. Maar je mag dat ook gewoon niet willen. Of ergens tussenin en dan alleen bij elkaar zijn als er geen kinderen zijn.
Heb sowieso al besloten dat de kinderen even buiten beschouwing blijven voorlopig. Maar wel lastig als je partner zelf helemaal over the moon is. Hij stuurde net dat de kinderen het heel jammer vonden dat ik er niet ben vandaag. Ze hadden zich er zo op verheugd dat ik er weer zou zijn.
zondag 27 augustus 2023 om 10:51
Als je deel uitmaakt van een geheel ben je maar ten dele zelfstandig. Je moet met alle partijen rekening houden. Je kan niet een partner die bijdraagt duperen. Dan is het gauw afgelopen met het nieuwe huishouden.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 27 augustus 2023 om 10:55
Jij hebt echt over samenwonen. Dat je dan gezamenlijke kosten hebt snap ik. Wat ik niet zou willen is dat een nieuwe partner in grote mate zou bijdragen aan mijn kinderen. Ik had ooit een date die zei dat hij de vakanties met mijn kinderen wel zou betalen want dan zouden we verder weg kunnen gaan. Dat wil ik niet.
zondag 27 augustus 2023 om 10:59
Maar het is wel een enorme olifant in de kamer. De kinderen gaan ook nog puberen en met de huizenmarkt anno nu kan het goed zijn dat ze nog tot ver in hun twenties grotendeels thuis wonen. Je vergooit je goede jaren die je ook met een partner die wél tijd heeft door kunt brengen. Nu zit je nog in je roze bril fase maar die gaat over.
zondag 27 augustus 2023 om 11:00
Ik denk dat ik dat wel snap. Dan sta je in het krijt dus dan voel je je verplicht.lonelycat schreef: ↑27-08-2023 10:55Jij hebt echt over samenwonen. Dat je dan gezamenlijke kosten hebt snap ik. Wat ik niet zou willen is dat een nieuwe partner in grote mate zou bijdragen aan mijn kinderen. Ik had ooit een date die zei dat hij de vakanties met mijn kinderen wel zou betalen want dan zouden we verder weg kunnen gaan. Dat wil ik niet.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 27 augustus 2023 om 11:04
Wil jouw partner niet veel sneller dan jij uberhaupt wil?Epicureo schreef: ↑27-08-2023 10:49Vinger op de zere plek. Ik weet niet of ik dat wil. Over 3 jaar…. Pfff. Niet te overzien.
Heb sowieso al besloten dat de kinderen even buiten beschouwing blijven voorlopig. Maar wel lastig als je partner zelf helemaal over the moon is. Hij stuurde net dat de kinderen het heel jammer vonden dat ik er niet ben vandaag. Ze hadden zich er zo op verheugd dat ik er weer zou zijn.
Wat ik nu lees wil hij naar het plaatje van een nieuw gezin toe, terwijl ik het gevoel krijg dat jij latten ook wel prima vindt.
Is hij duidelijk naar jou geweest in die vier weken dat hij de kinderen had/heeft?
Hij had ook kunnen zeggen, misschien deze weken even niet afspreken, mijn tijd is voor de kinderen. Of hij had kunnen zeggen dat hij minder/weinig/nauwelijks tiid voor je zou hebben vanwege zijn kinderen. Dan had je de keuze om daar heen te gaan anders kunnen maken lijkt me...
zondag 27 augustus 2023 om 11:07
Viel wel mee hoor.
De ene week wanneer ik mijn zoon had was ik thuis.
De andere week was ik bij hem op maandag na werk.
En daarna vanaf donderdag na werk (hij had laat) tot en met maandagochtend.
En wat ik zei, hij was van die dagen maar 1 dag effectief vrij verder had hij laat en of nachtdienst.
Op de nachtdienst dagen konden we vaak tot 16.00 of 19.00 iets doen samen.
Het was geen puzzel, het was vooral heel weinig effectieve tijd samen.
Dat is opgebroken, en vandaar dat hij nu een andere rol binnen zijn district heeft met meer regelmaat en dagdiensten.
We zijn nu een hele week samen waarvan we 2 dagen beiden samen vrij zijn.
Mij brak het vooral heel erg op dat door zijn werk eigenlijk alles qua gunstige werktijden (door de week) en zijn vrije weekenden naar zijn kinderen ging.
Waardoor wij/ik de kruimels hadden.
Daarnaast ik was altijd bij hem, ook omdat we dan samen waren, mijn jongste dochter woont nog thuis.
Niet dat dat een probleem was, maar bij hem was er niemand.
Dat brak me ook op ik was al 3 jaar met mijn spullen aan het op en neer rijden.
Had wel wat bij hem, maar om daar een kast voor een paar dagen per maand in te richten zag ik ook niet zo zitten.
Maar nu zal het wel met meer tijd samen zijn, en vrijwel om de week.
Ik sport met mijn dochter dus die avond zal ik gewoon thuis slapen, niet alles gooi ik om zeg maar.
Wat hij ook zeker niet verwacht.
Maar na ruim 3 jaar ga je toch denken aan een volgende stap, maar goed wat ik al eerder zei, ga ik al mijn vrijheid tzt opgeven om met zijn gezin te zijn.
Ik denk het niet. Dat houdt in dat we nog zeker 10 jaar moeten wachten. Nou ja ik ben dan bijna 60, ook daar vind ik wat van.
Ik wil nu leven het liefst met hem, maar niet met zijn kinderen. Dus dat zal wel een ding blijven.
Tijd zal het leren.
Voor nu hebben we het heel erg goed samen en is hij een fantastische vent, die ik niet opgeef vanwege zijn kinderen.
Maar ik trek wel een grens voor mezelf in hoeverre ik betrokken wil zijn.
Neem vandaag hij is een paar dagen geleden terug van vakantie gekomen.
Hebben elkaar 3 weken niet gezien.
We gaan met zijn allen lunchen, leuk, maar goed het is wel zo dat we elkaar zien, samen zijn, maar er zitten wel 4 kinderen bij.
Zo zag ik die vakantie vorig jaar ook. We zijn bij elkaar, maar niet samen.
Ik zit er op het moment ook een beetje narrig in hoor, het is iets wat opspeelt, en waar we het voor zijn vakantie ook over hebben gehad.
Meer samen doen en ergens naar toe werken?
Of het laten zijn zoals het is.
Ik vind het een lastige, beetje kiezen tussen twee kwaden, vandaar mijn " de tijd zal het leren"
En ja daar hoort ook bij om meer samen te gaan doen, en zijn kinderen ook meer en beter in meer en verschillende omstandigheden te leren kennen en zij mij.
Heb ook besproken wat mij irriteerde aan zijn manier van opvoeden. Op een normale manier hoor.
Daar ook voorbeelden van gegeven en een oplossing om het zeuren te voorkomen.
"Geef ze een zak snoep een X bedrag en daar doe je het mee, op is op, klaar is klaar " (het zeuren was steeds om een snoepje uit de tas (20 keer per dag) en ieder kraampje/winkel wat willen hebben.
Wanneer het zo zal gaan, zou het voor mij al minder irritant worden om op pad te gaan.
Hij staat hiervoor open, sws praten we veel, en doen we iets met hetgeen minder prettig is voor de ander.
Daarom wil ik het een kans geven om te gaan kijken hoe en wat over 3/4 jaar. Stap voor stap zonder enorme verwachtingen.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
