Relaties
alle pijlers
Dilemma: partner met kinderen
zaterdag 26 augustus 2023 om 19:18
Toch iets dat ik aan jullie voor wil leggen. Puur om even wat meningen naast elkaar te kunnen leggen. Sinds ruim een half jaar heb ik (39) een relatie met een man (49) met kinderen (een jongenstweeling van 11 en een meisje van 8) Hij heeft co-ouderschap. Vooralsnog zagen en spraken we elkaar wanneer de kinderen er niet waren. Om het weekend en heel af en toe op weekdagen. We slapen ivm de afstand (NL-DLD) dan eigenlijk altijd bij elkaar.
Voorzichtig ben ik geintroduceerd bij de kinderen en dat gaat eigenlijk best heel goed. Toch loop ik nu tegen een probleem aan. Zijn dochter van 8 slaapt altijd bij hem in bed wanneer ze er is. Dat is ook niet onderhandelbaar. Omdat ze in de zomervakantie lang bij hem was konden wij dus 4 weken lang niet samen slapen. In eerste instantie vond ik dat prima, maar inmiddels merk ik dat ik er toch een gek gevoel bij heb. Hij laat haar opblijven totdat hij en zij samen naar bed gaan, dat wordt dan soms wel 12 uur ‘s nachts. Zij weigert naar bed te gaan als hij niet meegaat. Dus als ik daar ben, moet ik weg (of richting logeerkamer) wanneer zij gaan slapen. Vriend geeft aan dat ik gerust bij ze mag kruipen maar dat voelt voor mij echt niet ok. Het maakte wel dat er gedurende een hele maand geen enkele mogelijkheid was dat ik even met hem alleen kon zijn. Even als volwassenen onderling kon praten of wat dan ook. Ze eist alle aandacht op. Vooral uit enthousiasme, en dat is dan ook heel leuk en gezellig, maar toch. Daarnaast vind ik het stiekem toch best idioot dat een dochter van 8 (bijna 9) geen moment van haar vader kan wijken. Ze ook doordeweeks (en in schooltijd) zo laat gaat slapen. Ze heeft geen vriendjes en kan zich nog geen 5 min vermaken zonder zijn/ onze aandacht. Mijn vriend begrenst haar ook op geen enkel vlak. Bij moeder thuis gaat dat heel anders. Daar slaapt ze gewoon in eigen bed en op eigen kamer.
Nu weet ik heus dat ik als partner van op een later plan kom. En daar kan ik prima mee dealen. Ik wil me er ook niet teveel mee bemoeien. Maar ergens vind ik het wel ongezond ofzo. Dat samen slapen. En vind ik ook dat ik iets meer van hem verdien dan alleen maar meedoen met zijn gezin. Zonder enig volwassen gesprek/ moment van intimiteit tussen mij en hem. Het frustreert me zo inmiddels.
Zit ik fout? Of is het ok dat ik daar een punt van maak? Zijn er mensen hier met ervaring in een dergelijke situatie? Tips? Adviezen? Kritiek? Ik zit er best doorheen en zie nu al op tegen de herfstvakantie en alle vakanties die nog gaan volgen.
Voorzichtig ben ik geintroduceerd bij de kinderen en dat gaat eigenlijk best heel goed. Toch loop ik nu tegen een probleem aan. Zijn dochter van 8 slaapt altijd bij hem in bed wanneer ze er is. Dat is ook niet onderhandelbaar. Omdat ze in de zomervakantie lang bij hem was konden wij dus 4 weken lang niet samen slapen. In eerste instantie vond ik dat prima, maar inmiddels merk ik dat ik er toch een gek gevoel bij heb. Hij laat haar opblijven totdat hij en zij samen naar bed gaan, dat wordt dan soms wel 12 uur ‘s nachts. Zij weigert naar bed te gaan als hij niet meegaat. Dus als ik daar ben, moet ik weg (of richting logeerkamer) wanneer zij gaan slapen. Vriend geeft aan dat ik gerust bij ze mag kruipen maar dat voelt voor mij echt niet ok. Het maakte wel dat er gedurende een hele maand geen enkele mogelijkheid was dat ik even met hem alleen kon zijn. Even als volwassenen onderling kon praten of wat dan ook. Ze eist alle aandacht op. Vooral uit enthousiasme, en dat is dan ook heel leuk en gezellig, maar toch. Daarnaast vind ik het stiekem toch best idioot dat een dochter van 8 (bijna 9) geen moment van haar vader kan wijken. Ze ook doordeweeks (en in schooltijd) zo laat gaat slapen. Ze heeft geen vriendjes en kan zich nog geen 5 min vermaken zonder zijn/ onze aandacht. Mijn vriend begrenst haar ook op geen enkel vlak. Bij moeder thuis gaat dat heel anders. Daar slaapt ze gewoon in eigen bed en op eigen kamer.
Nu weet ik heus dat ik als partner van op een later plan kom. En daar kan ik prima mee dealen. Ik wil me er ook niet teveel mee bemoeien. Maar ergens vind ik het wel ongezond ofzo. Dat samen slapen. En vind ik ook dat ik iets meer van hem verdien dan alleen maar meedoen met zijn gezin. Zonder enig volwassen gesprek/ moment van intimiteit tussen mij en hem. Het frustreert me zo inmiddels.
Zit ik fout? Of is het ok dat ik daar een punt van maak? Zijn er mensen hier met ervaring in een dergelijke situatie? Tips? Adviezen? Kritiek? Ik zit er best doorheen en zie nu al op tegen de herfstvakantie en alle vakanties die nog gaan volgen.
zondag 27 augustus 2023 om 14:05
De kinderen hebben ook onverdeelde aandacht van hun respectievelijke ouders nodig zonder nieuwe partner erbij tijdens gezinsvakanties. Trek je eigen plan door zelf op vakantie te gaan wanneer het jou schikt. Als jezelf geen kinderen hebt hoef je immers niet in de duurste tijd van het jaar te gaan. Spreek met je vriend af op de dagen dat de kinderen bij hun moeder zijn.
zondag 27 augustus 2023 om 14:12
zondag 27 augustus 2023 om 15:37
Nee, maar als voorbeeld. Iedere stap bespraken we van tevoren, dus sowieso al snel: hoe zien we de toekomst voor ons? Stroken onze ideeën daarover? En daarna: hoe gaan we de introductie aanvliegen? Hoe doen we het de periode daarna? etc etc. Tot idd uiteindelijk vakantie en samenwonen, toen die momenten zich aandienden.
zondag 27 augustus 2023 om 15:48
Was dit al toen jullie in feite nog aan het daten/latten waren of ging dit meer tellen op het moment dat jullie gingen samenwonen. Ik kan me zo voorstellen dat hoe zekerder een relatie wordt, hoe meer je je plek in neemt in het gezin.meisje85 schreef: ↑27-08-2023 15:37Nee, maar als voorbeeld. Iedere stap bespraken we van tevoren, dus sowieso al snel: hoe zien we de toekomst voor ons? Stroken onze ideeën daarover? En daarna: hoe gaan we de introductie aanvliegen? Hoe doen we het de periode daarna? etc etc. Tot idd uiteindelijk vakantie en samenwonen, toen die momenten zich aandienden.
Wanneer je zoals TO nog met de kinderen aan het wennen bent snap ik heel goed dat vader voor de kinderen kiest. In vrijwel elke situatie.
Aan hoeveel tijdelijke relaties moeten de kinderen zich anders aanpassen?
Ik zou dus kijken naar de kleine dingen die wel bespreekbaar zijn, dus kleine momenten samen pakken. Samen douchen, samen afwassen ofzo.
zondag 27 augustus 2023 om 16:45
Je komt lief en bedachtzaam over TS, en in mijn ogen totaal niet aan/afhankelijk. Je behoeftes klinken redelijk.
Tegelijkertijd heb ik wel met het meiske te doen. Ouders uit elkaar, slecht contact met elkaar, moeder gaat meteen samenwonen en vader ook een vriendin die blijft slapen. Je hebt het over "voorzichtig", maar echt heel voorzichtig is het natuurlijk niet na een halfjaar al geïntroduceerd zijn én daar de nacht doorbrengen.
Ik denk dat het meisje zich gewoon vastklampt aan haar enige of 1 van de weinige stabiele factoren in haar leven. Moeder gaat zo te lezen haar eigen gang en ze heeft geen vriendinnetjes.
Het is op zich niet jouw pakkie an, maar is er hulp voor dit meisje? Niet dat ik jou/haar een probleem wil aanpraten ofzo, maar het klinkt best heftig. Wellicht gaat ze zich minder vastklampen als ze wat steviger in haar schoenen staat.
Tegelijkertijd heb ik wel met het meiske te doen. Ouders uit elkaar, slecht contact met elkaar, moeder gaat meteen samenwonen en vader ook een vriendin die blijft slapen. Je hebt het over "voorzichtig", maar echt heel voorzichtig is het natuurlijk niet na een halfjaar al geïntroduceerd zijn én daar de nacht doorbrengen.
Ik denk dat het meisje zich gewoon vastklampt aan haar enige of 1 van de weinige stabiele factoren in haar leven. Moeder gaat zo te lezen haar eigen gang en ze heeft geen vriendinnetjes.
Het is op zich niet jouw pakkie an, maar is er hulp voor dit meisje? Niet dat ik jou/haar een probleem wil aanpraten ofzo, maar het klinkt best heftig. Wellicht gaat ze zich minder vastklampen als ze wat steviger in haar schoenen staat.
andnowwedance wijzigde dit bericht op 27-08-2023 16:48
3.28% gewijzigd
zondag 27 augustus 2023 om 16:46
Wij kenden elkaar al voor we gingen daten, dat maakte het misschien een beetje anders. Maar desalniettemin wisten we al snel dat dit het voor ons was, dus gingen onze gesprekken al ruim voor de daadwerkelijke kennismaking met de kinderen inderdaad over dit soort dingen, om te zien of we daarin ook op één lijn zaten. Op welke termijn kennismaken met de kinderen, hoe zou dat het best kunnen etc. Ik ben vanuit vriend overigens ook de enige die is voorgesteld aan de kinderen, hij heeft verder niet gedate. En pas sinds ik daar meerdere nachten verbleef, zijn er tijdens die dagen ook weer wat momentjes samen. Toen ik daar alleen af en toe kwam eten en een spelletje mee deed, juist om met de kinderen kennis te maken, stonden die momenten heel erg in het teken van "kennismaken". De momenten dat hij zonder kinderen was, waren toen voor ons. Dus daarin paste ik me dan idd erg aan. Maar dat wordt allemaal weer wat anders als je eenmaal samenwoont.Dumptiedum schreef: ↑27-08-2023 15:48Was dit al toen jullie in feite nog aan het daten/latten waren of ging dit meer tellen op het moment dat jullie gingen samenwonen. Ik kan me zo voorstellen dat hoe zekerder een relatie wordt, hoe meer je je plek in neemt in het gezin.
Wanneer je zoals TO nog met de kinderen aan het wennen bent snap ik heel goed dat vader voor de kinderen kiest. In vrijwel elke situatie.
Aan hoeveel tijdelijke relaties moeten de kinderen zich anders aanpassen?
Ik zou dus kijken naar de kleine dingen die wel bespreekbaar zijn, dus kleine momenten samen pakken. Samen douchen, samen afwassen ofzo.
Die eerste kennismaking was trouwens na ongeveer een jaar. Toen werden de kinderen nieuwsgierig en zeiden ze dat ze me weleens wilden zien. De periode daarvoor waren ze ook steeds meer vragen gaan stellen aan mijn vriend over mij. Nachtje daar blijven slapen was weer een maand of drie later.
zondag 27 augustus 2023 om 16:50
Klinkt als een goede en bedachtzame aanpak!meisje85 schreef: ↑27-08-2023 16:46Wij kenden elkaar al voor we gingen daten, dat maakte het misschien een beetje anders. Maar desalniettemin wisten we al snel dat dit het voor ons was, dus gingen onze gesprekken al ruim voor de daadwerkelijke kennismaking met de kinderen inderdaad over dit soort dingen, om te zien of we daarin ook op één lijn zaten. Op welke termijn kennismaken met de kinderen, hoe zou dat het best kunnen etc. Ik ben vanuit vriend overigens ook de enige die is voorgesteld aan de kinderen, hij heeft verder niet gedate. En pas sinds ik daar meerdere nachten verbleef, zijn er tijdens die dagen ook weer wat momentjes samen. Toen ik daar alleen af en toe kwam eten en een spelletje mee deed, juist om met de kinderen kennis te maken, stonden die momenten heel erg in het teken van "kennismaken". De momenten dat hij zonder kinderen was, waren toen voor ons. Dus daarin paste ik me dan idd erg aan. Maar dat wordt allemaal weer wat anders als je eenmaal samenwoont.
Die eerste kennismaking was trouwens na ongeveer een jaar. Toen werden de kinderen nieuwsgierig en zeiden ze dat ze me weleens wilden zien. De periode daarvoor waren ze ook steeds meer vragen gaan stellen aan mijn vriend over mij. Nachtje daar blijven slapen was weer een maand of drie later.
zondag 27 augustus 2023 om 19:35
Ja het is idd een hoop geplan en geregel maar het zou ideaal zijn om dat in het begin te bespreken om te weten waar je staat of heengaat. Ik heb een co-ouderschap regeling van twee weken op twee weken af. Vriend heeft kind om het weekend en de helft van elke schoolvakantie (daar gaan dus bijna al zijn vakantiedagen en atv dagen aan op maar dat is logisch) Wij hebben vrij snel na een paar dates toen we voelden dat we samen verder wilden gekeken hoe alles kan lopen. In principe is er maar 1 weekend per maand dat we allebei de kinderen niet hebben. Als we elkaar de andere weekenden zien, is het een gedeelte van het weekend en blijven we niet bij elkaar slapen. We zien elkaar 1 keer in de week door de weeks een avond bij hem daar hij buiten de vakanties door de week kind niet heeft. We gaan dus af en toe een weekendje samen weg en 1 midweek per jaar buiten de schoolvakanties, af en toe eten we samen met de kinderen of doen we een dagje uit met degenen die meewillen maar geen vakanties samen, ik ga op vakantie met die van mij en andersom en dit zal nog wel een paar jaar doorgaan want we willen niet samenwonen zolang de kinderen nog thuis zijn. Het is wat het is maar dit hebben we duidelijk afgesproken, we wilden dit allebei maar iemand die hier niet in zou kunnen schikken was de relatie dus niet gelukt Minder spontaan wat het samenzijn betreft maar goed voor ons werkt het goed en de kinderen weten ook precies waar ze aan toe zijn.
zondag 27 augustus 2023 om 19:49
Dank je. We doen het ook heel bewust. We kregen best weleens "commentaar" van anderen, in de zin van: goh, misschien wel heel erg langzaam allemaal. Ofzo. Of mensen uit mijn kring die de kinderen op een bepaald moment ook weleens wilden ontmoeten, terwijl wij dat nog niet wilden. Dat soort dingen. Maar eerlijk gezegd, het pakt echt enorm goed uit. Iedereen is happy, als er iets dwars zit, voelt iedereen ruimte iets te zeggen. De kinderen accepteren me volledig en ik hun ook, vakanties samen zijn leuk, zonder ruzies of gedoe (en het zijn notabene pubers haha). En ze geven aan dat ze het vooral heel fijn vinden dat ze worden gehoord. We hebben bijvoorbeeld ook altijd alles aangekondigd, zodat ze nooit voor verrassingen zouden komen te staan. In het begin zei hij dus altijd: a.s. maandag komt meisje85 eten en ze blijft dan ook slapen. Maar - om weer even back on topic te gaan - dat vraagt dus wel om actieve communicatie tussen de partners. Want allereerst is belangrijk hoe jullie het voor je zien en of je daarin op één lijn zit. Je kunt niet "laat maar waaien, we zien het wel" doen als er kinderen in het spel zijn. Die verdienen meer dan dat.
zondag 27 augustus 2023 om 23:18
Dit had ik nog niet gelezen, weet wel dat dit een hele grote impact op kids kan hebben. Hier is dit ook gebeurd terwijl mijn kinderen al bijna jong volwassen, puber en jonge tiener waren. Vader was hoteldebotel van nieuwe lover en dus geen oog voor kinderen net na de scheiding, kinderen voelde zich echt in de steek gelaten door vader en het verdriet werd niet erkend maar weggewuifd, ze moesten maar happy voor hem zijn want hij was zo in love en gelukkig.... Kinderen waren heel bang dat ik dat ook zou doen en ze dan helemaal alleen zouden zijn. jongste kind heeft ook eerst een tijdje bij mij of bij haar zussen op de kamer geslapen. Ik heb 2 jaar later voor het eerst weer iemand ontmoet dat is uiteinlijk uitgelopen op een vriendschap maar zelfs toen waren kinderen nog best bang en argwanend ik wilde zelf ook vooral voorkomen dat ze het gevoel zouden hebben op de tweede plaats te komen. Bij huidige vriend hebben ze ook eerst de kat uit de boom moeten kijken maar dankzij onze "langzame" en duidelijke aanpak gaat het allemaal goed. Misschien ziet meisje haar vader als enige vaste rots en klampt ze zich dus helemaal vast, hoop voor haar, vader en jou dat met geduld, goede communicatie en vertrouwen winnen alles snel goed komtEpicureo schreef: ↑26-08-2023 20:44Hij heeft veel schuldgevoelens tov de scheidingsituatie. Expartner ging vreemd en is meteen gaan samenwonen met nieuwe lover. De kinderen hebben het daar lastig mee. Hij wil hen dus alles geven wat ze willen. En ze op geen moment het gevoel geven dat ze ook voor hem op een tweede plan komen. En dat vind ik dus heel mooi aan hem. Maar betekent wel deze situatie als gevolg
maandag 28 augustus 2023 om 07:05
Ook mijn mening. Er zijn hier reacties van mensen waar beide partners kinderen hebben maar dat is toch compleet anders? To hoeft geen rekening te houden met kinderen en zou vrij kunnen zijn om volop te genieten met haar nieuwe partner maar in tegendeel wordt zij serieus beknot door 3 jonge kinderen die niet eens de hare zijn en nog zeker 10-12 jaar thuis wonen. Moet er niet aan denken. Ik heb volwassen kinderen en no way dat ik iets begin met iemand met kinderen waar nog rekening moet mee gehouden worden. Genieten van mijn eigen leven is me daarvoor te dierbaar.Creatieveling schreef: ↑27-08-2023 12:46Mee eens. Zelf ben ik bewust kindvrij, maar ik zou nooit en te nimmer daten met iemand met kinderen. Evelien beschrijft het hier, maar je zal altijd ergens op plaats 10 staan. Het is heel mooi dat deze man er is voor zijn kinderen, maar heb jij echt nog 10 jaar zin in de laatste plaats?
Er zijn nog zoveel leuke mannen die in minder complexe situaties leven. Denk aan jezelf en kies een leven wat je gelukkig maakt.
Waarom zou ik een relatie hebben met iemand als ik daardoor moet kiezen tussen alleen of met anderen op vakantie gaan of op vakantie gaan tijdens schoolvakanties met kinderen erbij? Ik wil op vakantie met mijn lief, dat zijn voor mij fantastisch mooie, belangrijke periodes samen.
maandag 28 augustus 2023 om 07:19
Mijn vriend heeft dus kinderen en ik niet, en dat staat niet in de weg aan samen weekendjes weg gaan en op vakantie gaan. Hij en ik zijn bijvoorbeeld dus deze zomer twee keer op vakantie gegaan; een keer samen én een keer met de kinderen. Los van nog wat (lange) weekendjes weg en een week weg. We vinden het leuk om weg te gaan en dat lukt dus ook gewoon. Ik heb zeker niet het gevoel op plaats 10 te staan, geen seconde. En de kinderen overigens ook niet. De week dat de kinderen weg zijn, is juist extra fijn, dan genieten we nog meer van het samen zijn en de rust. Het is allicht wat complexer dan een man alleen, ja, maar zo is het leven nu eenmaal soms en het loopt soms anders dan je in een ideaalplaatje voor je ziet. Ik ben blij dat ik voor de liefde heb gekozen en me niet heb laten tegenhouden door drie (overigens heel leuke) kinderen.
maandag 28 augustus 2023 om 07:42
Hoeveel gezinnen zijn er, denk je, waar er NOOIT eens een bezorgdheid is rond het gedrag van een kind. Waar de ouders zich nooit eens afvragen of dat normaal is en of dat vanzelf zal bijtrekken.Epicureo schreef: ↑27-08-2023 08:55Ze waren bijv op de camping, en ik ben daar een middag geweest. Alle kinderen, 6,7, 8 en 9 jarigen lagen heus samen in het zwembad, meedoen met het animatieteam, vriendjes/ vriendinnetjes maken. Naar de speeltuin. Zij heeft de hele middag op zijn schoot gezeten filmpjes kijken. Vriend vertelde dat dit hun hele vakantie al zo ging. Ik vind dat niet echt gebruikelijk. En vriend ook niet.
Ik bedoel, dat een kind zich eens een periode niet volgens ´de norm´ gedraagt, is heel normaal in een gezin.
Je kent het kind nauwelijks, je weet niet hoe de gezinssituatie hiervoor was, je vindt het vooral vervelend voor jezelf.
Stop met naar het kind te wijzen en los het voor jezelf op.
maandag 28 augustus 2023 om 08:20
Dat zal per persoon/ situatie verschillen.meisje85 schreef: ↑28-08-2023 07:19Mijn vriend heeft dus kinderen en ik niet, en dat staat niet in de weg aan samen weekendjes weg gaan en op vakantie gaan. Hij en ik zijn bijvoorbeeld dus deze zomer twee keer op vakantie gegaan; een keer samen én een keer met de kinderen. Los van nog wat (lange) weekendjes weg en een week weg. We vinden het leuk om weg te gaan en dat lukt dus ook gewoon. Ik heb zeker niet het gevoel op plaats 10 te staan, geen seconde. En de kinderen overigens ook niet. De week dat de kinderen weg zijn, is juist extra fijn, dan genieten we nog meer van het samen zijn en de rust. Het is allicht wat complexer dan een man alleen, ja, maar zo is het leven nu eenmaal soms en het loopt soms anders dan je in een ideaalplaatje voor je ziet. Ik ben blij dat ik voor de liefde heb gekozen en me niet heb laten tegenhouden door drie (overigens heel leuke) kinderen.
Ik heb mijn kinderen altijd, mijn ex zelden.
Zijn de kinderen nog klein, dan hebben ze ook veel meer aandacht en zorg nodig. Is het een zorgkind of een makkelijk kind? Heb je veel vrije dagen of moet je die al inzetten omdat kind vaak ziek is , doet de ex veel of weinig enz.
Feit is dat kinderen veel tijd en aandacht kosten.
Ik denk dat to het goed bedoelt, maar geen idee heeft van wat een (jong) kind hebben, inhoudt. Laat staan 3 kinderen.
maandag 28 augustus 2023 om 08:30
Tuurlijk, het verschilt, maar het is dus niet per definitie gezegd dat het niet te doen is.
Ik ben overigens ook bang dat TO haar frustraties en ongemakken teveel projecteert op de dochter. Uiteindelijk is zij ook maar gewoon kind van de rekening en is het de vriend van TO die hier op een manier mee om gaat die TO niet aan staat.
Ik ben overigens ook bang dat TO haar frustraties en ongemakken teveel projecteert op de dochter. Uiteindelijk is zij ook maar gewoon kind van de rekening en is het de vriend van TO die hier op een manier mee om gaat die TO niet aan staat.
maandag 28 augustus 2023 om 08:33
en als je zelf geen kinderen hebt, is het ook gemakkelijk roepen, dat je het heeeel anders zou doenmeisje85 schreef: ↑28-08-2023 08:30Tuurlijk, het verschilt, maar het is dus niet per definitie gezegd dat het niet te doen is.
Ik ben overigens ook bang dat TO haar frustraties en ongemakken teveel projecteert op de dochter. Uiteindelijk is zij ook maar gewoon kind van de rekening en is het de vriend van TO die hier op een manier mee om gaat die TO niet aan staat.
loop jij daar wel eens tegenaan?
maandag 28 augustus 2023 om 08:48
Mwah nee, eigenlijk niet echt. We hebben het natuurlijk weleens over hoe dingen gaan, vriend vraagt mij ook weleens naar mijn mening over een bepaalde situatie die hij met een kind had ofzo en waarover hij zelf twijfelt. Maar ik kan me eigenlijk geen situatie voor de geest halen waarbij ik dacht dat ik het heeeel anders zou doen, laat staan dat ik dat dan ook nog hardop aangegeven heb. Er zijn misschien wel wat kleine dingetjes die ik wellicht anders zou doen, maar dat zijn geen wezenlijke dingen dus die laat ik gewoon.Lila-Linda schreef: ↑28-08-2023 08:33en als je zelf geen kinderen hebt, is het ook gemakkelijk roepen, dat je het heeeel anders zou doen
loop jij daar wel eens tegenaan?
Maar wat ik wel durf te zeggen, als stiefmoeder zeg maar, is dat je écht bereid moet zijn jezelf tegen het licht te houden, en daarmee ook je eigen ideeën. Als je vastzit in een groef van hoe dingen volgens jou horen, dan gaat het niet werken. Je moet echt bereid zijn met een open blik naar jezelf, je partner en de kinderen te kijken.
maandag 28 augustus 2023 om 08:51
maandag 28 augustus 2023 om 08:53
Ik vind het leuk om jouw ervaringen te lezen, meisje85. Bij mij (ons) gaat het ongeveer hetzelfde als bij jullie. Wij hebben het ook op dezelfde manier aangepakt. Ik heb ook zelf geen kinderen en toen ik mijn vriend 10 jaar geleden leerde kennen, waren zijn kinderen 1 en 5. Ik ben ook blij dat ik voor de liefde heb gekozen. In vertrouwen dat we elke hobbel samen goed en verstandig zouden aanpakken.meisje85 schreef: ↑28-08-2023 07:19Mijn vriend heeft dus kinderen en ik niet, en dat staat niet in de weg aan samen weekendjes weg gaan en op vakantie gaan. Hij en ik zijn bijvoorbeeld dus deze zomer twee keer op vakantie gegaan; een keer samen én een keer met de kinderen. Los van nog wat (lange) weekendjes weg en een week weg. We vinden het leuk om weg te gaan en dat lukt dus ook gewoon. Ik heb zeker niet het gevoel op plaats 10 te staan, geen seconde. En de kinderen overigens ook niet. De week dat de kinderen weg zijn, is juist extra fijn, dan genieten we nog meer van het samen zijn en de rust. Het is allicht wat complexer dan een man alleen, ja, maar zo is het leven nu eenmaal soms en het loopt soms anders dan je in een ideaalplaatje voor je ziet. Ik ben blij dat ik voor de liefde heb gekozen en me niet heb laten tegenhouden door drie (overigens heel leuke) kinderen.
Wij hebben 2 levens. Eentje met en eentje zonder kinderen. Totaal verschillend, maar beiden leuk. Dat kan heel goed naast elkaar bestaan.
maandag 28 augustus 2023 om 08:59
dat geldt op alle vlakken, als je verwacht dat 'luisteren' hetzelfde is als 'gehoorzamen' gaat het foutmeisje85 schreef: ↑28-08-2023 08:51Ik had laatst een gesprek met een stiefmoeder die continu in de clinch lag met haar partner over de kinderen. Want zij vond soms dat dingen anders moesten en haar partner deed dan niet wat zij zegt. Maar als dat de insteek is, dat je partner gaat doen wat je zegt, dan wordt het een hele lange weg.
en vooral als het op je kinderen aankomt, dat is zo'n kwetsbaar punt, dat het erg lastig is om van een ander aan te nemen, dat je iets verkeerd zou doen. Helemaal van iemand die 'aan wal staat'
maandag 28 augustus 2023 om 08:59
Meisje85 en kindrebel, ik vind het ook heel fijn jullie ervaringen te lezen. In dit topic en in anderen (van kindrebel heb ik wel eens eerder iets gelezen over het leven als kindloze met een partner met kinderen). Meestal lees je hier vooral hulpvragen van mensen waarbij het niet goed gaat, en inderdaad veel koppels die allebei al kinderen hadden. Dus om jullie ervaringen te lezen van hoe het goed kan gaan, en welke stappen je daarvoor moet zetten, is echt fijn en waardevol.
maandag 28 augustus 2023 om 09:01
maar dat geldt ook als (biologische) ouders van de kinderen. Op 1 lijn zitten is belangrijk, en beseffen dat je gevormd bent door je eigen jeugd etc en dat los kunnen laten is soms niet eenvoudig.meisje85 schreef: ↑28-08-2023 08:48Mwah nee, eigenlijk niet echt. We hebben het natuurlijk weleens over hoe dingen gaan, vriend vraagt mij ook weleens naar mijn mening over een bepaalde situatie die hij met een kind had ofzo en waarover hij zelf twijfelt. Maar ik kan me eigenlijk geen situatie voor de geest halen waarbij ik dacht dat ik het heeeel anders zou doen, laat staan dat ik dat dan ook nog hardop aangegeven heb. Er zijn misschien wel wat kleine dingetjes die ik wellicht anders zou doen, maar dat zijn geen wezenlijke dingen dus die laat ik gewoon.
Maar wat ik wel durf te zeggen, als stiefmoeder zeg maar, is dat je écht bereid moet zijn jezelf tegen het licht te houden, en daarmee ook je eigen ideeën. Als je vastzit in een groef van hoe dingen volgens jou horen, dan gaat het niet werken. Je moet echt bereid zijn met een open blik naar jezelf, je partner en de kinderen te kijken.
Mijn partner en ik zitten (mbt de kinderen) eigenlijk altijd op 1 lijn, zonder dat we daar moeite voor hoeven doen, en dat helpt heel erg.
maandag 28 augustus 2023 om 09:06
Ja absoluut! Het lijkt me eerlijk gezegd niet te doen (biologische kinderen of niet) als je niet samen op één lijn zit.Lila-Linda schreef: ↑28-08-2023 09:01maar dat geldt ook als (biologische) ouders van de kinderen. Op 1 lijn zitten is belangrijk, en beseffen dat je gevormd bent door je eigen jeugd etc en dat los kunnen laten is soms niet eenvoudig.
Mijn partner en ik zitten (mbt de kinderen) eigenlijk altijd op 1 lijn, zonder dat we daar moeite voor hoeven doen, en dat helpt heel erg.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
