Dilemma: partner met kinderen

Anoniem_66da9c8962792 zaterdag 26 augustus 2023 om 19:18

Toch iets dat ik aan jullie voor wil leggen. Puur om even wat meningen naast elkaar te kunnen leggen. Sinds ruim een half jaar heb ik (39) een relatie met een man (49) met kinderen (een jongenstweeling van 11 en een meisje van 8) Hij heeft co-ouderschap. Vooralsnog zagen en spraken we elkaar wanneer de kinderen er niet waren. Om het weekend en heel af en toe op weekdagen. We slapen ivm de afstand (NL-DLD) dan eigenlijk altijd bij elkaar.

Voorzichtig ben ik geintroduceerd bij de kinderen en dat gaat eigenlijk best heel goed. Toch loop ik nu tegen een probleem aan. Zijn dochter van 8 slaapt altijd bij hem in bed wanneer ze er is. Dat is ook niet onderhandelbaar. Omdat ze in de zomervakantie lang bij hem was konden wij dus 4 weken lang niet samen slapen. In eerste instantie vond ik dat prima, maar inmiddels merk ik dat ik er toch een gek gevoel bij heb. Hij laat haar opblijven totdat hij en zij samen naar bed gaan, dat wordt dan soms wel 12 uur ‘s nachts. Zij weigert naar bed te gaan als hij niet meegaat. Dus als ik daar ben, moet ik weg (of richting logeerkamer) wanneer zij gaan slapen. Vriend geeft aan dat ik gerust bij ze mag kruipen maar dat voelt voor mij echt niet ok. Het maakte wel dat er gedurende een hele maand geen enkele mogelijkheid was dat ik even met hem alleen kon zijn. Even als volwassenen onderling kon praten of wat dan ook. Ze eist alle aandacht op. Vooral uit enthousiasme, en dat is dan ook heel leuk en gezellig, maar toch. Daarnaast vind ik het stiekem toch best idioot dat een dochter van 8 (bijna 9) geen moment van haar vader kan wijken. Ze ook doordeweeks (en in schooltijd) zo laat gaat slapen. Ze heeft geen vriendjes en kan zich nog geen 5 min vermaken zonder zijn/ onze aandacht. Mijn vriend begrenst haar ook op geen enkel vlak. Bij moeder thuis gaat dat heel anders. Daar slaapt ze gewoon in eigen bed en op eigen kamer.

Nu weet ik heus dat ik als partner van op een later plan kom. En daar kan ik prima mee dealen. Ik wil me er ook niet teveel mee bemoeien. Maar ergens vind ik het wel ongezond ofzo. Dat samen slapen. En vind ik ook dat ik iets meer van hem verdien dan alleen maar meedoen met zijn gezin. Zonder enig volwassen gesprek/ moment van intimiteit tussen mij en hem. Het frustreert me zo inmiddels.

Zit ik fout? Of is het ok dat ik daar een punt van maak? Zijn er mensen hier met ervaring in een dergelijke situatie? Tips? Adviezen? Kritiek? Ik zit er best doorheen en zie nu al op tegen de herfstvakantie en alle vakanties die nog gaan volgen.

meisje85 maandag 28 augustus 2023 om 09:08

Wat een leuke reacties, kindrebel en stokbootje. Ik lees jouw stukjes ook graag kindrebel, omdat ze idd herkenbaar zijn.

Dubois maandag 28 augustus 2023 om 09:38

Attraverso schreef: ↑
28-08-2023 07:05
Ook mijn mening. Er zijn hier reacties van mensen waar beide partners kinderen hebben maar dat is toch compleet anders? To hoeft geen rekening te houden met kinderen en zou vrij kunnen zijn om volop te genieten met haar nieuwe partner maar in tegendeel wordt zij serieus beknot door 3 jonge kinderen die niet eens de hare zijn en nog zeker 10-12 jaar thuis wonen. Moet er niet aan denken. Ik heb volwassen kinderen en no way dat ik iets begin met iemand met kinderen waar nog rekening moet mee gehouden worden. Genieten van mijn eigen leven is me daarvoor te dierbaar.
Waarom zou ik een relatie hebben met iemand als ik daardoor moet kiezen tussen alleen of met anderen op vakantie gaan of op vakantie gaan tijdens schoolvakanties met kinderen erbij? Ik wil op vakantie met mijn lief, dat zijn voor mij fantastisch mooie, belangrijke periodes samen.

Zo sta ik er ook in. Als ze nu al zouden gaan studeren en uitvliegen zou de situatie anders liggen (had gekund bij een man van 50), maar in dit scenario moet je nog wel 10 jaar jezelf wegcijferen.

Anoniem_65537e7f5e90c maandag 28 augustus 2023 om 12:38

stokbootje schreef: ↑
28-08-2023 08:59
Meisje85 en kindrebel, ik vind het ook heel fijn jullie ervaringen te lezen. In dit topic en in anderen (van kindrebel heb ik wel eens eerder iets gelezen over het leven als kindloze met een partner met kinderen). Meestal lees je hier vooral hulpvragen van mensen waarbij het niet goed gaat, en inderdaad veel koppels die allebei al kinderen hadden. Dus om jullie ervaringen te lezen van hoe het goed kan gaan, en welke stappen je daarvoor moet zetten, is echt fijn en waardevol.

Thanks!

meisje85 schreef: ↑
28-08-2023 09:08
Wat een leuke reacties, kindrebel en stokbootje. Ik lees jouw stukjes ook graag kindrebel, omdat ze idd herkenbaar zijn.

Pioen00 maandag 28 augustus 2023 om 13:05

Epicureo schreef: ↑
27-08-2023 07:10
De verschillende reacties zetten me wel aan het denken. Ik moet stoppen met er iets van vinden. Ik was me er helemaal niet van bewust dat ik zo oordelend ben hierover. Maar realiseer me nu dat dat wel zo is. Lastige hieraan is dat vriend me er wel vanalles over vertelt, en dan geen mening mogen hebben? Even kijken of dat gaat lukken.

Vriend hoopt dat we op termijn samen gaan wonen en ik onderdeel van zijn gezin word. Ik weet nog niet of dat ook is wat ik zou willen nu ik er langer over nadenk. Wel overal aan mee moeten doen maar feitelijk geen zeggenschap over veel dingen te hebben. Poehee, hoe doen andere mensen dat?

Ik ben zelf overigens jarenlang getrouwd geweest, vanwege ziekte van mijn partner konden wij geen kinderen krijgen. En dat was in eerste instantie heel verdrietig, maar later zeiden we wel eens tegen elkaar hoe heerlijk het was dat we zoveel tijd samen hadden. Ik heb zelf dan ook echt absoluut geen kinderwens meer. Mogelijk ben ik daardoor zelf ook wat verwend geworden en kan ik moeilijk aandacht delen, ofzo. Stof tot nadenken.

Natuurlijk moet je niet stoppen er iets van te vinden. Jouw mening is net zo belangrijk als die van hem. Veroordelen is weer wat anders.

Hij laat jou in de logeerkamer slapen als volwassen vrouw en dat signaal zou ik heel duidelijk in je opnemen.
Hij kiest ervoor voor zijn dochter geen grenzen te stellen. Stel je voor dat ze in de auto ook steeds naast papa voorin wil zitten en jij als volwassene achterin moet. Of dat zij met haar vader tot laat naar films wil kijken en jij maar een boekje moet gaan lezen.. enz enz vul maar in.
Ik zou als jou zo lees niet gaan samenwonen want jij beseft nu al dat je geen zeggenschap zal hebben over je toekomstige leefsituatie.
Papa's kleine prinsesje, het zijn niet mijn normen en waarden in elk geval en ik zou daar dan ook afstand van nemen.

Anoniem_66da9c8962792 maandag 28 augustus 2023 om 13:07

Fijn om te lezen dat er ook heel veel positieve ervaringen zijn. Wat ik lees is ook best eenduidig: rustig aan, soms meedoen, ook eigen leven aanhouden, niet bemoeien met opvoedkeuzes. Dank jullie allen voor het delen.

Verder kan ik weinig met de agressieve moeders die hier komen afgeven op mijn inbreng. Dat gaat veel te ver op basis van veel te weinig info. Nee ik richt mijn pijlen niet op zijn dochter. Het is een schatje. Ik snàp de complexiteit van de hele situatie. Heus. Ik leg dit juist hier anoniem aan jullie voor om richting partner en zijn gezin beter te kunnen handelen. En daarnaast ook tips te krijgen wat helpend zou kunnen zijn voor mezelf.

anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 28-08-2023 13:23
Reden: Paar aanvullingen

9.97% gewijzigd

Anoniem_66da9c8962792 maandag 28 augustus 2023 om 13:12

WeidseVelden schreef: ↑
27-08-2023 17:10
Voelde hij zich dan niet beschroomd dat je 3 uur heen en 3 uur terug reed op dezelfde dag...en dat elke week een keer 4 weken lang als ik het wel heb? Als ik je vriend was zou ik dat echt not done vinden en iets anders verzinnen. Geldt ook voor jou?

Jazeker wel. Maar ze die tijd meeslepen naar mij voor een paar uurtjes was ook geen optie. Althans daar zou ik me dan niet meer goed bij voelen. Ik heb de uren in de auto gebruikt om uitgebreid te telefoneren. Muziekjes te draaien etc. Ik vond het niet heel erg.

Susan maandag 28 augustus 2023 om 13:12

Nou, moeilijk aandacht delen, ik kan me best voorstellen dat je het niet oké vindt om vier weken naar de logeerkamer te worden gestuurd. Nogmaals, als je de relatie met die man heel graag wil voortzetten dan is de oplossing denk ik dat je in die weken gewoon niet komt. Ik vind het niet abnormaal dat je met deze situatie een probleem hebt. Je staat niet op de eerste plaats als je partner kinderen hebt, maar dit is wel het andere uiterste. Of die man daar nou goed aan doet of niet, daar kunnen we niet over oordelen, maar voor de partner is het natuurlijk wel sh*t.

Je kunt er niks van zeggen, het is zijn keus en zijn opvoeding, maar hij mag ook niet verwachten dat je actief gaat meedraaien in die situatie, daar mag je dan ook gerust nee op zeggen.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

meisje85 maandag 28 augustus 2023 om 13:22

Weet je Epicureo, dat hele samenbrengen van twee huishoudens was voor mij een van de periodes in mijn leven waarin ik het meest tegen mezelf aan liep. Althans, een periode waarin ik erg werd geconfronteerd met mezelf. Een periode waarin ik veel nadacht over mezelf, waarom ik deed wat ik deed, waar bepaald gedrag van mijzelf vandaan kwam en het daar met mijn partner over had. Want ik weigerde het op de kinderen of de scheiding of wat dan ook af te schuiven. Klinkt allemaal misschien zwaar en dat was het niet, maar ik had wel ineens een nieuwe spiegel. Dus als ik ergens last van had, keek ik allereerst naar mezelf. Wat zegt dit over mij? En als ik heel eerlijk ben, denk ik dat het niet zo soepel was verlopen als ik niet bereid was geweest er ook in te kijken. Hetzelfde geldt overigens voor mijn vriend. En dat begon dus al ruim voor het samenwonen, maar werd toen nog eens extra versterkt. Het is voor mij niet zo simpel als eigen leven aanhouden en je niet bemoeien met opvoedkwesties. Want wat ís dan precies je eigen leven aanhouden? Hoe zie je dat concreet voor je? En hoe bemoei je je niet met opvoedkwesties als ze bijvoorbeeld jou raken? Zo'n samenslaapkwestie zou bijvoorbeeld absoluut iets zijn waar ik vooraf over had gesproken met mijn partner, waardoor het niet op het moment zelf ineens een ding wordt voor iedereen die erbij betrokken is. Het is echt niet makkelijk om in een bestaand gezin te stappen en daarin allemaal een nieuwe modus te vinden. Het enige dat je wat mij betreft kunt doen is iedere stap zo bewust mogelijk nemen.

Anoniem_66da9c8962792 maandag 28 augustus 2023 om 13:29

Meisje85, dankjewel voor je laatste stukje. Door de ervaring ben ik nu een stukje wijzer. Partner ook. Gisteravond hebben we even getelefoneerd. Afgesproken dat we samen komend weekend eens goed gaan zitten voor het thema. Beiden hebben we het wellicht onderschat. En dat we ons bewuster moeten worden van onszelf en de keuzes die we hierin maken. Voor mij is hij op dit moment veel te leuk/ fijn om hem te laten lopen hierom. En hoe het zich zal ontwikkelen? Tijd zal het leren

meisje85 maandag 28 augustus 2023 om 13:46

Ik hoop dat jullie hierover een fijn gesprek hebben! En iedereen mag gewoon leren he. En tot de conclusie komen dat wat eerst werkte, nu niet meer werkt. En dat behoeften misschien veranderen. Jij. Maar je partner net zo goed. Succes!

Koffieleut123 maandag 28 augustus 2023 om 17:19

Epicureo schreef: ↑
28-08-2023 13:29
Meisje85, dankjewel voor je laatste stukje. Door de ervaring ben ik nu een stukje wijzer. Partner ook. Gisteravond hebben we even getelefoneerd. Afgesproken dat we samen komend weekend eens goed gaan zitten voor het thema. Beiden hebben we het wellicht onderschat. En dat we ons bewuster moeten worden van onszelf en de keuzes die we hierin maken. Voor mij is hij op dit moment veel te leuk/ fijn om hem te laten lopen hierom. En hoe het zich zal ontwikkelen? Tijd zal het leren

Wat fijn dat jullie het er goed over gaan hebben. Hopelijk komen jullie er samen uit!

Ladylola2022 maandag 28 augustus 2023 om 17:25

Fijn zeg dat er wel een opening is om het gesprek aan te gaan.

Ben heel benieuwd hoe het zich zal gaan ontwikkelen.

Meisje85, wat een fijne posts. Ik ga daar ook zeker wat aan hebben. Hoe ik er nu in sta, mijn relatie met zijn kinderen, is mijn aandeel, misschien dat ik ook maar een paar spiegels ga voorhouden.
Ik heb daar al eerder over gedacht, maar door jouw post is het wel aangewakkerd.

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

Anoniem_66da9c8962792 maandag 28 augustus 2023 om 18:30

Ja meisje85, dankjewel! Veel inzichten nu. En dat was precies wat ik hoopte met dit topic. Voel je vrij zo nu en dan iets te posten over je ervaringen. Hier gretige lezer

meisje85 maandag 28 augustus 2023 om 19:21

Haha ok, zal ik doen

meisje85 maandag 28 augustus 2023 om 19:32

Nou, nu ik hier toch ben, kan ik er nog wel iets over zeggen haha. Ik ben bijvoorbeeld namelijk van nature erg geneigd me aan te passen aan de ander, of aan de situatie. Als ik eerlijk ben, denk ik dat ik dat vroeger zelfs een deugd vond: een makkelijk type zijn. Maar nu, met mijn intrek in dit gezin zeg maar, heb ik veel meer na leren denken over dingen als: wat is mijn plek, hoeveel ruimte neem ik in. Want eerlijk gezegd kwam ik al snel tot de ontdekking dat het niet innemen van ruimte dus niet werkt. Voor mij niet, maar voor de rest ook niet. Een beetje kleur bekennen is juist goed. Ik kan me ergens best voorstellen dat ik me in het begin misschien ook wel wekenlang naar de logeerkamer had laten verbannen bijvoorbeeld. Als voorbeeld: ik ging in het begin pas aan tafel zitten als iedereen zat, het overgebleven plekje was van mij. En is er op de bank alleen nog maar plek voor mijn linkerbil, omdat iedereen er al languit op ligt: prima joh! Maar nee, dat werkt dus niet. Niet alleen loop je jezelf voorbij, ook laat je de rest van het gezin zien dat jij eigenlijk niet echt mee telt. En zo zullen ze je dus ook zien. En als je samenwoont, is dat natuurlijk uberhaupt geen optie meer. Maar dat is - vind ik - een extreem wankel evenwicht, dat ook nog eens verschil per punt in het proces. Want je wil niet teveel ruimte innemen, maar dus ook niet te weinig. Zie het goede midden maar eens te vinden. Het zijn echt dingen waarover mijn vriend en ik het vaak hebben, óók voordat ik erbij introk omdat er dan ook legio momenten zijn waarin dit in meer of mindere mate naar voren komt, maar ook nu ik erbij woon.

meisje85 wijzigde dit bericht op 28-08-2023 19:55

1.56% gewijzigd

Alcedo maandag 28 augustus 2023 om 19:53

coderood schreef: ↑
26-08-2023 21:36
Mijn dochter was 10 toen ze niet meer bij mij wilde slapen. Maar ik had met dochter wel de afspraak dat ze alleen bij mij mocht slapen als mijn vriend er niet was.

Overigens ging mijn dochter dan gewoon maar bed en ging ik er later naast liggen.

Dit lijkt mij al een veel gezondere regeling. Dochter moet immers ook leren delen.

meisje85 maandag 28 augustus 2023 om 19:59

Alcedo schreef: ↑
28-08-2023 19:53
Dit lijkt mij al een veel gezondere regeling. Dochter moet immers ook leren delen.

Ja, maar ik denk ook dat het bijvoorbeeld belangrijk is dit proces los van de nieuwe relatie te zien. Anders zal dochter het associëren met "die nieuwe", het diegene (of de ouder) kwalijk nemen en kan dat iets zijn dat tussen hen in gaat staan. Er moeten niet ineens allemaal nieuwe regels zijn omdat er een nieuwe partner is, terwijl ook niet alles altijd hetzelfde kan blijven. Maar iets waar een kind veiligheid of vertrouwdheid uit haalt, zou ik wel voorzichtig aanvliegen.

Ladylola2022 maandag 28 augustus 2023 om 20:12

meisje85 schreef: ↑
28-08-2023 19:32
Nou, nu ik hier toch ben, kan ik er nog wel iets over zeggen haha. Ik ben bijvoorbeeld namelijk van nature erg geneigd me aan te passen aan de ander, of aan de situatie. Als ik eerlijk ben, denk ik dat ik dat vroeger zelfs een deugd vond: een makkelijk type zijn. Maar nu, met mijn intrek in dit gezin zeg maar, heb ik veel meer na leren denken over dingen als: wat is mijn plek, hoeveel ruimte neem ik in. Want eerlijk gezegd kwam ik al snel tot de ontdekking dat het niet innemen van ruimte dus niet werkt. Voor mij niet, maar voor de rest ook niet. Een beetje kleur bekennen is juist goed. Ik kan me ergens best voorstellen dat ik me in het begin misschien ook wel wekenlang naar de logeerkamer had laten verbannen bijvoorbeeld. Als voorbeeld: ik ging in het begin pas aan tafel zitten als iedereen zat, het overgebleven plekje was van mij. En is er op de bank alleen nog maar plek voor mijn linkerbil, omdat iedereen er al languit op ligt: prima joh! Maar nee, dat werkt dus niet. Niet alleen loop je jezelf voorbij, ook laat je de rest van het gezin zien dat jij eigenlijk niet echt mee telt. En zo zullen ze je dus ook zien. En als je samenwoont, is dat natuurlijk uberhaupt geen optie meer. Maar dat is - vind ik - een extreem wankel evenwicht, dat ook nog eens verschil per punt in het proces. Want je wil niet teveel ruimte innemen, maar dus ook niet te weinig. Zie het goede midden maar eens te vinden. Het zijn echt dingen waarover mijn vriend en ik het vaak hebben, óók voordat ik erbij introk omdat er dan ook legio momenten zijn waarin dit in meer of mindere mate naar voren komt, maar ook nu ik erbij woon.

Oh wat is dit herkenbaar!
Ik doe dit dus ook, een afwachtende houding aannemen.
Ik heb weleens tegen mijn vriend gezegd, dat ik me eigenlijk meer een gast voel in zijn huis wanneer de kinderen er zijn.
Hij keek wat vreemd op tot ik hem het uitlegde, ook met een voorbeeld wanneer hij in mijn huis is en een of meer van mijn kinderen er zijn.
Toen begreep hij het wel, immers, hij wacht ook altijd met zitten tot iedereen zat.

Nu hebben gezinnen wel een vaste plek aan tafel, en ik weet dat nu ook bij hen.

Maar ik wil wel wat meer gaan integreren met hen, niet om op korte termijn te gaan samenwonen, maar wel om elkaar beter te leren kennen.
De wil bij zijn kinderen is er wel het is meer dat ik me wat afzijdig hou.
Noem het koudwatervrees, wat ik wat meer kenbaar maakte in eerdere posts.

Wij praten hier zeker de laatste tijd heel open over juist omdat er misschien wel een stap gezet gaat worden over 3/4 jaar.
Ook hoe we het zien, welke verwachtingen er zijn enz. Dat is wel heel fijn, hij kent mijn " koudwatervrees " en begrijpt het ook.
Er is ook absoluut geen haast, integendeel.

To, ik wil je topic niet kapen hoor, maar jouw OP en het vervolg heeft me ook wel echt aan het denken gezet, en er zijn veel heel waardevolle postst voorbij gekomen.

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

Anoniem_65537e7f5e90c dinsdag 29 augustus 2023 om 09:02

Ladylola2022 schreef: ↑
28-08-2023 20:12
Oh wat is dit herkenbaar!
Ik doe dit dus ook, een afwachtende houding aannemen.
Ik heb weleens tegen mijn vriend gezegd, dat ik me eigenlijk meer een gast voel in zijn huis wanneer de kinderen er zijn.
Hij keek wat vreemd op tot ik hem het uitlegde, ook met een voorbeeld wanneer hij in mijn huis is en een of meer van mijn kinderen er zijn.
Toen begreep hij het wel, immers, hij wacht ook altijd met zitten tot iedereen zat.

Nu hebben gezinnen wel een vaste plek aan tafel, en ik weet dat nu ook bij hen.

Maar ik wil wel wat meer gaan integreren met hen, niet om op korte termijn te gaan samenwonen, maar wel om elkaar beter te leren kennen.
De wil bij zijn kinderen is er wel het is meer dat ik me wat afzijdig hou.

Ik heb van nature nooit zoveel moeite om ruimte in te nemen. Maar bij de kinderen van mijn vriend hield ik me in eerste instantie ook een beetje afzijdig. Dat hield ik natuurlijk niet zo lang vol, het zit gewoon niet in mijn aard. Het interessante was dat vanaf het moment dat ik wel een plek innam, de kinderen direct naar mij toetrokken. Ik denk dat doordat ik echt aanwezig was, ik een stabiele volwassen factor werd waar ze zich toe konden verhouden. Het gaf duidelijkheid. En daarmee voor mijn gevoel ook veiligheid en vertrouwen.

meisje85 dinsdag 29 augustus 2023 om 09:14

Ja, zo heb ik het ook ervaren kindrebel. Anders ben je toch ook maar min of meer een gast. En da's die eerste voorzichtige ontmoetingen juist goed, maar wordt anders als het meer een "samen" wordt.

Anoniem_66da9c8962792 dinsdag 29 augustus 2023 om 13:25

@meisje, kindrebel en ladylola: hebben jullie trouwens kennisgemaakt/ contact met de moeder van partners kinderen?

Anoniem_66da9c8962792 dinsdag 29 augustus 2023 om 13:28

Ik vind het juist fijn dat mensen hier hun ervaringen komen en blijven delen en uitwisselen. Wellicht zelfs het openen van een nieuw topic waard. Animo?

meisje85 dinsdag 29 augustus 2023 om 13:45

Epicureo schreef: ↑
29-08-2023 13:25
@meisje, kindrebel en ladylola: hebben jullie trouwens kennisgemaakt/ contact met de moeder van partners kinderen?

Ja, zij gaf aan dat ze mij wilde ontmoeten voordat de kinderen mij zouden ontmoeten. Dus dat heb ik gedaan. Hoewel het dus meer voor haar (en dus de kinderen) was dan voor mij. Viel niet mee, eerlijk gezegd, omdat er ineens allemaal pijn over de scheiding bij haar naar boven kwam, die vrij heftig werd geuit. Hoewel het voor de kinderen een juist moment was, zij vroegen er zelf naar, was het voor haar eigenlijk nog wat te vroeg. Nu zie ik haar soms kort bij de overdracht, of sturen we elkaar een appje bij verjaardagen. Maar dat is het vooralsnog, voor ons werkt het zo.

Anoniem_65537e7f5e90c dinsdag 29 augustus 2023 om 14:00

Epicureo schreef: ↑
29-08-2023 13:25
@meisje, kindrebel en ladylola: hebben jullie trouwens kennisgemaakt/ contact met de moeder van partners kinderen?

Ja, wel erg laat, na ruim een jaar pas. Zij hield de boot af en ik heb dat gerespecteerd. Als zij de kinderen kwam brengen, ging ik even een boodschap doen. Ik ben uitgegaan van het principe dat pas als zij openstond voor mij, we een goede start konden maken. Mijn geduld raakte natuurlijk wel een keer op en toen heb ik er bij mijn vriend op aangedrongen om haar naar binnen halen om mij even de hand te schudden. Op een zeker moment gebeurde dat en vanaf toen was het meteen goed. Inmiddels zijn we 10 jaar verder en staan we samen op het voetbalveld te kletsen als er eentje moet voetballen.

Wat denk ik belangrijk is - voor mij in ieder geval - is dat ik zelf een relatie met haar heb op de manier die bij mij past. Mijn vriend vindt er soms wel wat van, maar dat boeit me niet. Hij heeft zijn eigen relatie met haar, als ex en moeder van zijn kinderen. En hij doet dat op zijn manier. En daar heb ik dan weer niets van te vinden. Dit werkt goed voor ons.

stokbootje dinsdag 29 augustus 2023 om 18:40

Epicureo schreef: ↑
29-08-2023 13:28
Ik vind het juist fijn dat mensen hier hun ervaringen komen en blijven delen en uitwisselen. Wellicht zelfs het openen van een nieuw topic waard. Animo?

Ja, lijkt mij fijn! Ik sta nog heel erg aan het begin van de reis, dus voor mij is er sowieso heel veel te leren

Van anderen hun goede ervaringen maar ook hun fouten.

Actieve topics