Dynamiek met ouders - overweldigd raken en schuldgevoel

Hoi allemaal,

Na veel meelezen, wil ik hier graag even van me afschrijven.

Hoewel ik een goede band met mijn ouders heb, is het soms overweldigend voor me om tijd met ze door te brengen en daar voel ik me dan erg schuldig over. Wat achtergrondinformatie: ik ben achterin de twintig en woon inmiddels tien jaar op mezelf, op zo'n 2 uur afstand van mijn ouders. Ik kan goed met mijn ouders overweg, maar toen ik nog bij ze woonde was het geen gemakkelijk gezinsleven. Mijn oudere broer had jarenlang zware psychische problemen en dat heeft voor enorm veel spanning gezorgd. De zorg ging (natuurlijk) vooral naar hem toe en mijn ouders konden er daarom lang niet altijd voor mij zijn als ik ze nodig had en om hun steun vroeg. Daardoor werd ik al vroeg op mezelf aangewezen. Er is rondom deze dynamiek veel gebeurd maar hier zal ik niet te ver op ingaan. Al met al heeft het er wel voor gezorgd, dat ik het moeilijk vind om me kwetsbaar op te stellen jegens mijn ouders, omdat ik eigenlijk gewend ben dat dat nergens toe leidt.

Tegenwoordig zie ik ze regelmatig: 9 van de 10 keer zoek ik ze op maar af en toe komen ze ook naar mij toe, zoals gisteren. Ik werk behoorlijk veel (kantoor en nog freelance ernaast) en gisteren meteen na mijn werkdag waren mijn ouders bij me. We praten bij, gaan ergens eten etc.
Allemaal gezellig maar wanneer we elkaar zien, merk ik dat ze op de een of andere manier al mijn bewegingen of wat dan ook in de gaten houden. Wat ik eet, hoe ik eet, hoe ik adem (ja, letterlijk) enzovoort en daardoor voel ik me helemaal niet op m'n gemak en doe ik kortaf. Ze bedoelen het echt goed, maar het kan nogal overweldigend zijn. Hoewel het niet uit de hand loopt of wat dan ook en ik echt m'n best doe om te ontspannen en gezellig te zijn, voel ik me daarna zo schuldig. Dit schuldgevoel is ook iets dat bijna permanent aanwezig is jegens mijn ouders, hoe goed het ook gaat en hoeveel ik ook voor ze probeer te doen.

Ik kan nog eindeloos over dit onderwerp doorschrijven, maar zal het even hierbij laten. Dank voor wie dit leest en als iemand inzichten heeft, ik hoor ze graag <3

MissJohnson schreef: ↑

19-07-2024 21:01

Dit is misschien toch het proberen waard.
Nu is het onduidelijk en indirect. Waarmee 1 het contact niet loopt zoals je wilt en 2 je met een rotgevoel blijft zitten en 3 je ouders geen idee hebben

Je hebt een goede band met je ouders en kan goed met ze overweg, waarom vraag je het niet ?
'Mam/Pap waarom letten jullie zo op me?'
Of
' ik krijg het benauwd als jullie zo op je letten, dan ga ik kribbig doen en dat wil ik helemaal niet..'

Maar als het eigenlijk over vroeger en oud zeer gaat is het misschien goed om daar inderdaad meer over te lezen of hier hulp voor te zoeken

Ja ik geef het ook wel kort aan bij ze maar misschien ook niet duidelijk genoeg, is iets om op te letten! En het gaat ook zeker om de onderste zin, daar moet ik toch wat serieuzer mee aan de slag, Dank voor je tips!