Een vriend (in) die claimt.....

Wat naar...



Een echte vriendschap 'blijft' in mijn ogen, al zie je elkaar maanden of jaren niet, als je maar weet dat je op degene kan bouwen, en dan heb ik het niet over verjaardagen maar echt als er echt iets gebeurd...



Volgens mij zegt autisme al genoeg, en vind als je al meerdere malen moeite erin hebt gestoken om een gesprek aan te gaan, en het ze duidelijk uit te leggen, dat je al genoeg gedaan hebt, meer kun je niet doen, dan duidelijk zijn.......



En als je ze uiteindelijk verliest om redenen die je opnoemt, zijn het geen echte vrienden, en kun je ze beter kwijt zijn dan rijk.......tenzij je alleen maar 'neemt' en nooit geeft...dan hebben ze natuurlijk wel gelijk......................



Maar echte vrienden geven elkaar ruimte, en hoeven er niet eens bij na te denken, dat gaat vrijwel automatisch doordat ze elkaar aanvoelen...



Hoop dat je ze het duidelijk kan maken, en anders vertel je gewoon van dit topic! Daaraan zien ze dat het je echt dwarszit!



Succes!!

Hoi Yi, moeijk issue. Denk het gedeeltelijk te snappen wat je wilt zeggen. Laat ik het zo stellen: ik heb een vriendin 19 jaar nu en we zijn hartsvriendinnen geweest. Onze pad kruisten elkaar en we waren close. Op een gegeven moment merkten we beide dat onze wegen gingen scheiden, andere intresses, doelen, werk, relaties en we verloren elkaar uit het oog. Na 4 jaar uitelkaar geweest te zijn kwamen we via via weer bij elkaar en hebben weer veel lief en leed gedeeld en de tussenliggende jaren waren poef weg, alsof die er niet waren. We hadden dat in een no-time bijgepraat.

Echter nu na 18 jaar zijn we weer uitelkaar en het is goed zo.

Soms is het beter om ieder haar eigen weg te kiezen en verder te gaan en soms kom je elkaar weer tegen. Ik denk in mijn geval dat ik mijn vriendin ooit weer tegenkom. We zullen elkaar wel weer opzoeken en afvragen hoe het gaat. Ja de eerste keer dat het pijn ging doen om haar kwijt te zijn was in mijn periode van nodig zijn en later bleek dat dat voor haar ook gold.

Nu zijn we zover dat we na 21 jaar elkaar opzoeken als het echt nodig is en dan lijkt het alsof we geen dag zonderelkaar geweest zijn.

Dat is vriendschap. Leven en laat leven, respecteren en vergeven/aannemen. Gaat goed. Heb zo ook nog een andere vriendin. Het is fijn zo. Ik weet dat als het met mij niet goed gaat en ik heb iemand nodig dat ook al hebben we in jaren geen contact gehad, ik hoef ze maar te bellen en ze staan morgen op de stoep. Heerlijk.

Goedemorgen Yi,



Wat jammer dat er 'voorwaarden' zijn waar je je aan moet houden in je vriendschap met je vriendinnen. Tenminste, ik kan me voorstellen dat die voorwaarden als een steen om je nek hangen, dat zouden ze mij doen tenminste.



Voorwaarde voor een vriendschap is in mijn optiek vooral dat je elkaar kent, liefhebt en aanvaardt. Ik ben ook slordig met verjaardagen. Ik weet dat van mezelf, ik probeer er op te letten, meestal gaat het goed maar met een van mijn vriendinnen ging het eind mei toch even verkeerd. Nu deed zij zelf niets aan haar verjaardag maar ik voelde me er toch wel even rot over dat ik een dag te laat een keer belde.



Zelf vind ik het namelijk helemaal niet leuk als men mijn verjaardag vergeet en ik peper het iedereen dan ook al weken van te voren in dat mijn verjaardag er weer zit aan te komen. Een beetje mijn motto is 'wat u niet wilt dat u geschiedt.....enz' en dan ga ik zelf ook nog de fout in. Toch nam mijn vriendin het mij helemaal niet kwalijk, ze kent me en weet dat ik het écht, oprecht lullig vind als ik niet aan haar verjaardag denk. Dat geeft me dan weer rust. Ik mag ook weleens iets vergeten en dan gaat er niks stuk tussen ons.



Heel erg je best moeten doen om je vrienden tevreden te houden, te behagen maakt je niet gelukkig volgens mij. Je bent zoals je bent en jij bent een beetje autistisch (zeg je zelf). Je doet vast erg je best om een lieve, goede en betrouwbare vriendin te zijn. Meer kun je niet doen. Ik hoop dat jouw vriendinnen dat ook inzien. Stop met hard werken, ontspan je en kijk wat er dan gebeurt, wie weet valt het allemaal best mee.



:R

Hoi Yi,



Ik kan eerlijk gezegd wel een beetje begrijpen dat ze het niet zo leuk vinden dat je altijd verjaardagen vergeet e.d. Misschien lijken die dingen onbelangrijk, maar het geeft wel aan dat je aan vriendinnen denkt en dat je de tijd en moeite voor ze neemt.



Misschien komt het voor hun een beetje nonchalant over, alsof je de vriendschap misschien niet zo belangijk vindt en vinden ze dat jammer.  



Waarschijnlijk heb jij het idee dat je heel veel geeft, blijkbaar hebben zij daar andere ideeen over. Waarom probeer je niet een beetje water bij de wijn te doen en hang je een verjaardagskalender in de wc om dat soort dingen niet te vergeten? En misschien is het helemaal niet verkeerd om je gevoel naar hun toe uit te spreken, want ook daar ben je tenslotte vrienden voor!



En als het verder goede vriendschappen zijn, wees er dan maar zuinig op. Nobody is perfect..

Op welke manieren laat je je vriendinnen merken dat je hen belangrijk vindt en er voor hen wilt zijn?



En ben je echt autistisch of gebruik je het woord om aan te geven dat je graag alleen bent? (er zijn namelijk meer mensen die 'autistisch' erg losjes gebruiken, ik vind het nogal verwarrend.)

Vertel je je vriendin wel over je scheiding? Hoe je je erover voelt?



Je schrijft dat je er voor hen bent, maar geef je hen ook de kans er voor jou te zijn?



Ik ben zelf zo iemand die dingen graag alleen verwerkt en niet door met vrienden te praten of hun hulp te accepteren. Maar ik heb een keer meegemaakt dat een vriendin zich voor mij afsloot toen ze in een moeilijke periode zat, en dat vond ik heel naar. Alsof ik niet belangrijk genoeg voor haar was om ook de minder leuke momenen te delen. Dus ik ben er inmiddels achter dat het heel kwetsend kan overkomen, als je je zo voor anderen afsluit. Zou dat bij jou ook aan de hand kunnen zijn?

Owwwwwwwwwwwwww ja, besef me nu opeens nog iets! (handig zo"n forum uitlaatklep)

Ik ben aan het scheiden, zoals een aantal wel weten van mij, dus volgens mij denken de vriend en vriendin ook nog eens mij te moeten plezieren met meer aandacht en tijdverdrijf. Heel erg lief en attent, maarehhhh...ik wil juist nu alleen zijn. Eerlijk zeggen? Ik wil helemaal niet met ze op vakantie, dagen weg naar een stad ergens.... Ik wil graag in een hoek mijn wonden likken en er bovenop komen. Alleen, want dat werkt voor mij. En natuurlijk zeg ik veel te weinig dat ik van ze hou. Laat ik daar eens mee beginnen.......

Eerlijk aangeven dat je het top vind dat ze moeite voor je doen om je mee te nemen naar een stad of vakantie maar dat je nu gewoon even rust nodig hebt en tot jezelf wilt komen. Dus wel je waardering uitspreken naar hun maar niet je zelf voor bij lopen en dingen doen die je liever nu niet onderneemt.



Ik herinner je posting nog wel trouwens, die aanleiding is geweest voor je scheiding.....*;