Relaties
alle pijlers
En nu?
vrijdag 14 december 2007 om 14:04
De relatie tussen de vader van mijn zoontje en mij was allang doodgebloed. Ex wil gaan verhuizen, hij weet niet waarheen en zegt zelfs dat het een ander land zou kunnen zijn.
Nu we dus helemaal geen contact meer zullen hebben zegt hij dat hij ook moet nadenken over de financiele kant, en of hij mij daarbij nog zou willen helpen.
Hij wil er wel voor zijn zoon zijn en zegt daarop dat ie ooit als ie wat ouder is aan hem zou vragen of hij met zijn vader mee wilt gaan. ( Zoon is nu 2 )
Hij heeft de kleine niet erkend, maar schrik hier wel van.
Dat hij mij ineenkeer financieel zou willen laten barsten ala, maar dat hij misschien mijn zoontje mee wilt nemen, iig dat aan hem wilt vragen maakt mij wel bang.
En als dat niet gebeurd, maakt het me alsnog bang omdat mijn zoontje dan zijn vader niet meer of nauwelijks zal zien.
Wat moet ik hier nu mee? Iemand ervaringen in deze situatie?
Nu we dus helemaal geen contact meer zullen hebben zegt hij dat hij ook moet nadenken over de financiele kant, en of hij mij daarbij nog zou willen helpen.
Hij wil er wel voor zijn zoon zijn en zegt daarop dat ie ooit als ie wat ouder is aan hem zou vragen of hij met zijn vader mee wilt gaan. ( Zoon is nu 2 )
Hij heeft de kleine niet erkend, maar schrik hier wel van.
Dat hij mij ineenkeer financieel zou willen laten barsten ala, maar dat hij misschien mijn zoontje mee wilt nemen, iig dat aan hem wilt vragen maakt mij wel bang.
En als dat niet gebeurd, maakt het me alsnog bang omdat mijn zoontje dan zijn vader niet meer of nauwelijks zal zien.
Wat moet ik hier nu mee? Iemand ervaringen in deze situatie?
vrijdag 14 december 2007 om 14:17
Femme, wat een vreselijke situatie voor je! Ik kan me voorstellen dat je hiervan in paniek raakt. In ieder geval zal het je vast een machteloos gevoel geven.
Ik denk wel dat het handig is dat je langs een bureau voor rechtshulp gaat. Ga in ieder geval de juridische gevolgen uitzoeken. Want als hij je zoon niet heeft erkend ( of is hij geboren toen jullie getrouwd waren of binnen een geregistreerd partnerschap?) dan kun je hem idd niet financieel aanspreken. Gaat hij alsnog erkennen, dan zou dat wel kunnen, maar dan krijgt hij misschien ook meer "rechten" over zijn zoon. En ja, je wilt natuurlijk ook niet of hij je zoon meeneemt naar het buitenland. Zolang hij het niet heeft erkend is het zeker ontvoering. Zorg in ieder geval dat je zoon in jouw paspoort ingeschreven staat en niet in die van hem. Dan kan hij hem sowieso niet (gemakkelijk) meenemen zolang je zoon zelf eigen paspoort kan aanvragen. Bij het bureau voor rechtshulp kunnen ze ook adviseren hoe je kunt voorkomen dat hij je zoontje meeneemt op een legale manier.
Heel veel sterkte!!
Ik denk wel dat het handig is dat je langs een bureau voor rechtshulp gaat. Ga in ieder geval de juridische gevolgen uitzoeken. Want als hij je zoon niet heeft erkend ( of is hij geboren toen jullie getrouwd waren of binnen een geregistreerd partnerschap?) dan kun je hem idd niet financieel aanspreken. Gaat hij alsnog erkennen, dan zou dat wel kunnen, maar dan krijgt hij misschien ook meer "rechten" over zijn zoon. En ja, je wilt natuurlijk ook niet of hij je zoon meeneemt naar het buitenland. Zolang hij het niet heeft erkend is het zeker ontvoering. Zorg in ieder geval dat je zoon in jouw paspoort ingeschreven staat en niet in die van hem. Dan kan hij hem sowieso niet (gemakkelijk) meenemen zolang je zoon zelf eigen paspoort kan aanvragen. Bij het bureau voor rechtshulp kunnen ze ook adviseren hoe je kunt voorkomen dat hij je zoontje meeneemt op een legale manier.
Heel veel sterkte!!
vrijdag 14 december 2007 om 14:24
Voor zover ik weet heeft een ouder niet het recht om een kind mee te nemen naar een ander land als de andere ouder dat niet wil, zeker niet als de ouder die het kind wil meenemen niet de opvoedende ouder is. Ik denk dat je als moeder, bij wie het kind woont en opgevoed wordt, niet zoveel hoeft te vrezen. Door het feit alleen al dat hij overweegt je kind 'in de steek te laten' door naar een ander land te verhuizen en het bij jou achter te laten, verliest hij volgens mij bepaalde rechten op het kind. Maar je moet toch in elk geval navraag doen bij een of andere juridische dienst. Sterkte!
vrijdag 14 december 2007 om 14:25
Eeeeeh als hij jouw zoon niet erkend heeft dan kan hij hem toch ook niet 'opeisen'? Vind het een beetje een vaag verhaal eerlijk gezegd en zeker je ex komt er een beetje wazig uit naar voren (oneerbiedig: zegt maar wat, lult uit zijn nek).
Misschien moet je wat concreter zijn, bijvoorbeeld over wat je precies met de vader hebt afgesproken over (financiële) steun. Hoe lang is je relatie al over? Is er iets vastgelegd over omgangsregelingen enzo?
Of heeft je ex (geestelijke) problemen en weet hij zelf ook niet wat hij wel en niet wil? Vind het heel gek dat hij enerzijds met de noorderzon wil vertrekken en anderzijds "later" contact wil met jullie zoon. Lijkten me 2 onverenigbare punten.
Een goed gesprek met de vader lijkt me wel het beste uitgangspunt. En laat je niet bangmaken....sterkte!
Misschien moet je wat concreter zijn, bijvoorbeeld over wat je precies met de vader hebt afgesproken over (financiële) steun. Hoe lang is je relatie al over? Is er iets vastgelegd over omgangsregelingen enzo?
Of heeft je ex (geestelijke) problemen en weet hij zelf ook niet wat hij wel en niet wil? Vind het heel gek dat hij enerzijds met de noorderzon wil vertrekken en anderzijds "later" contact wil met jullie zoon. Lijkten me 2 onverenigbare punten.
Een goed gesprek met de vader lijkt me wel het beste uitgangspunt. En laat je niet bangmaken....sterkte!
vrijdag 14 december 2007 om 14:32
vrijdag 14 december 2007 om 15:08
[quote]:
Voor zover ik weet heeft een ouder niet het recht om een kind mee te nemen naar een ander land als de andere ouder dat niet wil, zeker niet als de ouder die het kind wil meenemen niet de opvoedende ouder is. Ik denk dat je als moeder, bij wie het kind woont en opgevoed wordt, niet zoveel hoeft te vrezen. Door het feit alleen al dat hij overweegt je kind 'in de steek te laten' door naar een ander land te verhuizen en het bij jou achter te laten, verliest hij volgens mij bepaalde rechten op het kind. [quote]
Tsja.. Helaas werkt het niet zo.
Het klopt idd dat een ouder niet zomaar een kind mee mag nemen naar een ander land, maar het kan wel als het kind is erkend en de ouder daar het gezag over heeft. En het advies om bij het bureau rechtshulp langs te gaan heb ik gegeven omdat ik (uit eigen werkervaring) weet er soms nog weleens verwarring is over het wel of niet erkend hebben van een kind. Blijkt het toch erkend te zijn door een andere constructie. Dat je een kind juridisch hebt erkend, wil niet zeggen dat je gezag over het kind hebt!
Ook al bemoei je je als ouder niet met de opvoeding, dan kun je wel je kind in je paspoort schrijven en kun je het dus meenemen naar het buitenland. Waar TO voor moet zorgen, is dat haar ex haar zoontje niet in het paspoort moet hebben staan. Wil ex de zoon wel in het paspoort, dan moet TO weigeren daar aan mee te werken, want dan heeft ex mogelijkheid zoon gemakkelijker mee te nemen. Als zoon in paspoort staat kan hij met ex reizen naar buitenland. Natuurlijk hoort de zoon ook de moeder te zien, maar als zoon eenmaal in het buitenland zit, zal dat ex een worst wezen. Juridisch heeft TO dan misschien het recht om haar zoon bij haar te hebben, maar probeer hem dan maar terug te halen. We kennen allemaal die verhalen (Sarah en Ammar), mamma heeft hartstikke haar recht, maar haal daar maar eens. Beter is het om dit te voorkomen dus.
Maar als er echt geen juridische erkenning (dus echt goed checken bij een familierecht-jurist of -advocaat he!) is, dan heeft ex geen enkel recht.
Zou hij het kind wel erkend hebben, dan heb je recht op alimentatie. En dan wordt het ouderlijk gezag gedeeld. Echter als er sprake is van dreiging van ex om kind mee te nemen naar het buitenland, kunnen rechters besluiten het gezag alleen aan moeder (TO) toe te wijzen. Als ex geen gezag over het kind heeft, mag hij het kind ook niet meenemen. Hooguit kan rechter moeder wel verplichten om ex toe te staan om zoon te zien (bijvoorbeeld onder toezicht).
Nogmaals, laat je goed adviseren.
Voor zover ik weet heeft een ouder niet het recht om een kind mee te nemen naar een ander land als de andere ouder dat niet wil, zeker niet als de ouder die het kind wil meenemen niet de opvoedende ouder is. Ik denk dat je als moeder, bij wie het kind woont en opgevoed wordt, niet zoveel hoeft te vrezen. Door het feit alleen al dat hij overweegt je kind 'in de steek te laten' door naar een ander land te verhuizen en het bij jou achter te laten, verliest hij volgens mij bepaalde rechten op het kind. [quote]
Tsja.. Helaas werkt het niet zo.
Het klopt idd dat een ouder niet zomaar een kind mee mag nemen naar een ander land, maar het kan wel als het kind is erkend en de ouder daar het gezag over heeft. En het advies om bij het bureau rechtshulp langs te gaan heb ik gegeven omdat ik (uit eigen werkervaring) weet er soms nog weleens verwarring is over het wel of niet erkend hebben van een kind. Blijkt het toch erkend te zijn door een andere constructie. Dat je een kind juridisch hebt erkend, wil niet zeggen dat je gezag over het kind hebt!
Ook al bemoei je je als ouder niet met de opvoeding, dan kun je wel je kind in je paspoort schrijven en kun je het dus meenemen naar het buitenland. Waar TO voor moet zorgen, is dat haar ex haar zoontje niet in het paspoort moet hebben staan. Wil ex de zoon wel in het paspoort, dan moet TO weigeren daar aan mee te werken, want dan heeft ex mogelijkheid zoon gemakkelijker mee te nemen. Als zoon in paspoort staat kan hij met ex reizen naar buitenland. Natuurlijk hoort de zoon ook de moeder te zien, maar als zoon eenmaal in het buitenland zit, zal dat ex een worst wezen. Juridisch heeft TO dan misschien het recht om haar zoon bij haar te hebben, maar probeer hem dan maar terug te halen. We kennen allemaal die verhalen (Sarah en Ammar), mamma heeft hartstikke haar recht, maar haal daar maar eens. Beter is het om dit te voorkomen dus.
Maar als er echt geen juridische erkenning (dus echt goed checken bij een familierecht-jurist of -advocaat he!) is, dan heeft ex geen enkel recht.
Zou hij het kind wel erkend hebben, dan heb je recht op alimentatie. En dan wordt het ouderlijk gezag gedeeld. Echter als er sprake is van dreiging van ex om kind mee te nemen naar het buitenland, kunnen rechters besluiten het gezag alleen aan moeder (TO) toe te wijzen. Als ex geen gezag over het kind heeft, mag hij het kind ook niet meenemen. Hooguit kan rechter moeder wel verplichten om ex toe te staan om zoon te zien (bijvoorbeeld onder toezicht).
Nogmaals, laat je goed adviseren.
anoniem_51777 wijzigde dit bericht op 14-12-2007 15:27
Reden: fout in tekst
Reden: fout in tekst
% gewijzigd
vrijdag 14 december 2007 om 15:10
)
vrijdag 14 december 2007 om 15:28
Moest ook aan Elmervrouw denken toen hij dit vanochtend tegen me op zat te dreunen. Hij heeft tegen mij gezegd dat hij het aan hem wil vragen mocht hij wat ouder zijn.
Wat als zoon zegt; mama ik wil met papa mee? Ben gewoon erg bang. Hij zal niet zomaar zijn zoon meenemen, maar ja zie de situatie van Elmervrouw, die had dat ook niet verwacht.
Ik denk niet dat het zo los zal lopen, maar ben gewoon erg bang dat mijn zoon zegt in alle naifheid; papa ik wil met jou mee! En dan? :(
Hij heeft nooit erkend, en ik ben ook niet van plan om dit te laten doen, zeker niet na deze uitspraken...
Verder vind ik het maar raar dat hij 2 jaar me financieel heeft bijgestaan en nu hij echt beseft dat het echt niet meer goed gaat komen daar ineens mee te willen stoppen. Niet dat dat het ergste is waar ik me druk om maak, maar snap helemaal niet het waarom ervan.
Hij wilt hem zolang hij in NL woont wel blijven zien, maar meebetalen daar moet ie even over nadenken. Ik snap dat hij niet perse hoeft omdat er geen erkenning heeft plaatsgevonden, maar waarom eerst wel en nu ineens niet? En daarbij wil ie wel de kleine om de week blijven zien...totdat ie verhuisd is.......
Snap er niet veel van, als ik met hem praat, maakt hij alleen maar verwijten en antwoord hij nergens op.
:(
Wat als zoon zegt; mama ik wil met papa mee? Ben gewoon erg bang. Hij zal niet zomaar zijn zoon meenemen, maar ja zie de situatie van Elmervrouw, die had dat ook niet verwacht.
Ik denk niet dat het zo los zal lopen, maar ben gewoon erg bang dat mijn zoon zegt in alle naifheid; papa ik wil met jou mee! En dan? :(
Hij heeft nooit erkend, en ik ben ook niet van plan om dit te laten doen, zeker niet na deze uitspraken...
Verder vind ik het maar raar dat hij 2 jaar me financieel heeft bijgestaan en nu hij echt beseft dat het echt niet meer goed gaat komen daar ineens mee te willen stoppen. Niet dat dat het ergste is waar ik me druk om maak, maar snap helemaal niet het waarom ervan.
Hij wilt hem zolang hij in NL woont wel blijven zien, maar meebetalen daar moet ie even over nadenken. Ik snap dat hij niet perse hoeft omdat er geen erkenning heeft plaatsgevonden, maar waarom eerst wel en nu ineens niet? En daarbij wil ie wel de kleine om de week blijven zien...totdat ie verhuisd is.......
Snap er niet veel van, als ik met hem praat, maakt hij alleen maar verwijten en antwoord hij nergens op.
:(
vrijdag 14 december 2007 om 15:35
Idd! Ik heb je verhaal in het verleden op het forum gelezen Elmervrouw. Een recht hebben is één ding, een recht halen wat anders.. Toch kan TO in ieder geval proberen te zorgen dat ze op juridisch gebied alles op orde heeft. Hopelijk wordt het ex dan ook duidelijk dat hij zijn zoon beter niet mee kan nemen. Want oh ik moet er toch niet aan denken dat TO hetzelfde overkomt als zoveel anderen...:
[...]
Hoe naïef kun je denken.
Niets heeft mijn ex ervan weerhouden om ze allebei mee te nemen, met de noorderzon vertrokken. Dag met het handje.
Juridisch recht? Al heb je álle recht van de wereld aan je kant staan, dan nog komt iemand daar zomaar mee weg.
vrijdag 14 december 2007 om 16:20
Niet om lullig te zijn, maar waarom gaan we er maar gelijk van uit dat opmdat femme het niet wil het voor het kind ook het beste is om het bij haar te laten? zolangh het kind niet erkend heeft, heeft vader geen rechten, maar kennelijk wil hij dus wel voor zijn kind zorgen en het fulltime onder zijn hoede bemen. gezien femme's andere topics, is dat mss helemaal niet zo'n slecht idee. Want hij is wel de vader en hij heeft tot nog toe wel financiele verantwoordelijkheid voor zijn kind gedragen.
Ligt er natuurlijk ook een beetje aan waar exvriend denkt heen te gaan en hoe de band met zijn kind nu is, maar hij is wel de vader.
Ligt er natuurlijk ook een beetje aan waar exvriend denkt heen te gaan en hoe de band met zijn kind nu is, maar hij is wel de vader.
vrijdag 14 december 2007 om 16:32
O, kreng laten we eerst maar eens een paar dingen duidelijk vooropstellen voordat je gaat concluderen dat ik geen goede moeder ben, omdat ik een afspraak ben vergeten en bij de gemeente een smoesje om de tandarts heb gemaakt!
Ik vind dit nogal wat!
Mijn ex heeft nog nooit aangegeven dat hij fulltime voor mijn zoon wil zorgen, ook hij wilde in het begin totaal niet meewerken en was hij zelfs voor abortus.
Alles wat ik hem vraag is vaak teveel. Bijvoorbeeld als ik vraag of hij zijn zoon een uurtje eerder wilt ophalen ivm mijn werk. Daarom komt dit van hem mij ineens koud op mijn dak vallen.
Maar omdat ik een afspraak ben vergeten en ooit een afspraak heb verzet met een tandarts smoes, vind ik wel erg ver gaan.
Kan kreng het natuurlijk niet al te kwalijk nemen omdat je op zo'n forum totaal geen inzage hebt in iemands anders leven, maar dit gaat wel erg ver!
Ik heb tot nu toe altijd goed voor mijn zoon gezorgd, en het is zo'n vrolijk mannetje heb nog nooit uit mijn directe omgeving gehoord dat ik het niet goed doe of weet ik het wat. Schrik een beetje ervan, van zo'n reactie!
Dit topic heeft gewoon te maken met dat vader er eerst haast niet was, en alles was teveel. En nu ineenkeer heeft ie het over of te gaan verhuizen naar een ander land en geen contact met zijn kleine te hebben of hem juist mee te vragen...
Dit heeft verder niets met mijn opvoeding naar mijn zoontje te maken. Wil gewoon graag dat hij zijn vader ook blijft zien, op een normale,, gezonde manier.
Ik vind dit nogal wat!
Mijn ex heeft nog nooit aangegeven dat hij fulltime voor mijn zoon wil zorgen, ook hij wilde in het begin totaal niet meewerken en was hij zelfs voor abortus.
Alles wat ik hem vraag is vaak teveel. Bijvoorbeeld als ik vraag of hij zijn zoon een uurtje eerder wilt ophalen ivm mijn werk. Daarom komt dit van hem mij ineens koud op mijn dak vallen.
Maar omdat ik een afspraak ben vergeten en ooit een afspraak heb verzet met een tandarts smoes, vind ik wel erg ver gaan.
Kan kreng het natuurlijk niet al te kwalijk nemen omdat je op zo'n forum totaal geen inzage hebt in iemands anders leven, maar dit gaat wel erg ver!
Ik heb tot nu toe altijd goed voor mijn zoon gezorgd, en het is zo'n vrolijk mannetje heb nog nooit uit mijn directe omgeving gehoord dat ik het niet goed doe of weet ik het wat. Schrik een beetje ervan, van zo'n reactie!
Dit topic heeft gewoon te maken met dat vader er eerst haast niet was, en alles was teveel. En nu ineenkeer heeft ie het over of te gaan verhuizen naar een ander land en geen contact met zijn kleine te hebben of hem juist mee te vragen...
Dit heeft verder niets met mijn opvoeding naar mijn zoontje te maken. Wil gewoon graag dat hij zijn vader ook blijft zien, op een normale,, gezonde manier.
vrijdag 14 december 2007 om 16:34
vrijdag 14 december 2007 om 16:36
Krengiserweer, blijkbaar heeft ex om een of andere reden toch het kind niet erkend. Meestal zorg je daar als vader wel voor. Tenzij het kind is geboren binnen een huwelijk want dan is dat automatisch al geregeld.
Op dit moment heeft de vader geen poot om op te staan. Niet verstandig van zijn kant mbt rechten op zijn kind. Niet handig voor TO voor financiële consequenties, echter daar maakt TO zich niet zo druk om.
Zowel voor TO als voor vader is het verstandig om het via advocaat of jurist te regelen. Ben bang dat er anders nog wel gedonder van komt. En dat er nu vanuit de kant van de moeder gereageerd wordt, is misschien wel logisch omdat zij zich zorgen maakt. Als vader dat nu ook doet, zal hij op dit moment ongetwijfeld ook advies inwinnen wat voor hem de beste oplossing is, toch?
Op dit moment heeft de vader geen poot om op te staan. Niet verstandig van zijn kant mbt rechten op zijn kind. Niet handig voor TO voor financiële consequenties, echter daar maakt TO zich niet zo druk om.
Zowel voor TO als voor vader is het verstandig om het via advocaat of jurist te regelen. Ben bang dat er anders nog wel gedonder van komt. En dat er nu vanuit de kant van de moeder gereageerd wordt, is misschien wel logisch omdat zij zich zorgen maakt. Als vader dat nu ook doet, zal hij op dit moment ongetwijfeld ook advies inwinnen wat voor hem de beste oplossing is, toch?
vrijdag 14 december 2007 om 16:47
Hoi Sunshine,
Ja ik ga wel wat advies inwinnen. Alleen het is niet zo dat de vader mijn kleine wil 'afpakken' of weet ik het wat.
Hij weet niet of hij de kleine vaak gaat zien als hij eventueel gaat verhuizen, dus zei hij tegen mij dat hij dat zelf gaat vragen aan ons zoontje als hij wat ouder is. Of hij kiest ervoor om geen contact meer te hebben, daar was hij nog niet over uit, maar ik weet dat hij veel van zijn zoontje houd, dus dat laaste lijkt me meer uit kwaadheid gezegd.
Er is geen sprake van een gevecht om de kleine! Laat dat vooropstellen, ik maak me alleen druk omdat ik mijn zoontje niet zomaar kwijt wil!
Het is dus niet zo dat mijn ex mijn zoontje meevraagt omdat ik niet goed voor hem zou zorgen, of weet ik het wat....
Ja ik ga wel wat advies inwinnen. Alleen het is niet zo dat de vader mijn kleine wil 'afpakken' of weet ik het wat.
Hij weet niet of hij de kleine vaak gaat zien als hij eventueel gaat verhuizen, dus zei hij tegen mij dat hij dat zelf gaat vragen aan ons zoontje als hij wat ouder is. Of hij kiest ervoor om geen contact meer te hebben, daar was hij nog niet over uit, maar ik weet dat hij veel van zijn zoontje houd, dus dat laaste lijkt me meer uit kwaadheid gezegd.
Er is geen sprake van een gevecht om de kleine! Laat dat vooropstellen, ik maak me alleen druk omdat ik mijn zoontje niet zomaar kwijt wil!
Het is dus niet zo dat mijn ex mijn zoontje meevraagt omdat ik niet goed voor hem zou zorgen, of weet ik het wat....
vrijdag 14 december 2007 om 16:48
Ik ken beiden niet, en ik heb ook geen oordeel over Femmes kwaliteiten als moeder. Ik wil alleen laten zien dat elk verhaal twee kanten heeft.
Ik vind het nogal raar dat iedereen er voetstoots van uitgaat dat vader het kind wil ontvoeren terwijl femnme het doet voorkomen alsof ie de afgelopen tijd niet naar het kind heeft omgekeken en er met tegenzin voor betaalt.
En dat is dus niet het geval, hij betaalt vrijwillig en hij ziet het kind ook regelmatig en dat hij niet flexibel is wanneer femme haar plannen veranderd.. Als hier een vrouw een topic zou openen en zou zeggen " Mijn man verandert zomaar onze afspraken en wil dan ieens dat ik het kind uren laten kom ghalen of brengen... Dan zou iedereen ook zeggen afspraak is afspraak. Dat geldt m.i. dan ook voor de moeder. Deze vader opent het gesprek, vertelt de moeder over plannen en wil praten over mogelijkheden en oplossingen. Dat er dan direct het advoies komt " Zorg dat ie het nooit erkent en dat het niet in zijn paspoort staat" daarmee vind ik dat je de vader tekort doet.
Waarom de vader het kind nooit erkend heeft daar kunnen we alleen maar naar gissen. Denk dat het voor beide partijen idd goed is om met een jurist te gaan praten over de rechten en plichten. maar angst dat de vader het kind zal ontvoeren lijkt me niet de juiste insteek.
Ik vind het nogal raar dat iedereen er voetstoots van uitgaat dat vader het kind wil ontvoeren terwijl femnme het doet voorkomen alsof ie de afgelopen tijd niet naar het kind heeft omgekeken en er met tegenzin voor betaalt.
En dat is dus niet het geval, hij betaalt vrijwillig en hij ziet het kind ook regelmatig en dat hij niet flexibel is wanneer femme haar plannen veranderd.. Als hier een vrouw een topic zou openen en zou zeggen " Mijn man verandert zomaar onze afspraken en wil dan ieens dat ik het kind uren laten kom ghalen of brengen... Dan zou iedereen ook zeggen afspraak is afspraak. Dat geldt m.i. dan ook voor de moeder. Deze vader opent het gesprek, vertelt de moeder over plannen en wil praten over mogelijkheden en oplossingen. Dat er dan direct het advoies komt " Zorg dat ie het nooit erkent en dat het niet in zijn paspoort staat" daarmee vind ik dat je de vader tekort doet.
Waarom de vader het kind nooit erkend heeft daar kunnen we alleen maar naar gissen. Denk dat het voor beide partijen idd goed is om met een jurist te gaan praten over de rechten en plichten. maar angst dat de vader het kind zal ontvoeren lijkt me niet de juiste insteek.
vrijdag 14 december 2007 om 16:50
vrijdag 14 december 2007 om 16:57
Het was ook niet mijn bedoeling om het als ontvoering aan te wakkeren! Alsjeblieft niet zeg!
Ik maak me alleen zorgen, dat is het en daar ben ik een moeder voor...
Vader en ik hebben buiten deze woordenwisseling een goede band, dus zo loslopen zal het niet. Ik ben alleen benieuwd naar wat voor rechten hij eigenlijk heeft.
Hij wilde het in eerste instantie zelf niet erkennen, omdat hij dan mede financieel verantwoordelijk is, later is dat bijgedraaid uit zichzelf en heeft hij een klein steentje meegedragen elke maand.
Dat van dat uurtje eerder ophalen is een voorbeeld, krengiserweer, zelfs zijn eigen moeder zegt dat voor hem alles teveel is, daarom snap ik zijn insteek niet om over een paar jaar wel fulltime ervoor te willen zorgen, als hij dat nog nooit heeft gewild.
Misschien moet ik me voor nu maar niet zo druk maken.
Ik bedoelde alleen te zeggen dat ik het naar zou vinden als mijn kleine zijn vader niet meer zou zien.
En dat ik het naar zou vinden als ik mijn kleine niet meer zou zien ivm verhuizen naar weet ik het wat waar...
vrijdag 14 december 2007 om 16:58
Dit roept vragen op. Hebben jullie samengewoond? Betaalt hij jou, gezien het feit dat je hebt aangegeven een bijstandsuitkering te ontvangen, geen partneralimentatie sinds jullie uit elkaar zijn? Betaalt hij de kinderalimentatie zwart? Nu worden de kosten voor het levensonderhoud van jou en jullie kind verhaald op de samenleving. Dat is prima wanneer het niet anders kan maar onwenselijk als er andere mogelijkheden zijn. Ik krijg de indruk dat jullie weinig tot niets geregeld hebben met betrekking tot alimentatie, gezag en omgangsregelingen en vraag me af hoe dat zo gekomen is.
