En nu?

Ik vind ook niet dat je direct bang moet zijn voor ontvoering en ik lees in je bericht ook niet direct angst voor ontvoering of zo, maar ik vind wel dat je met het oog op de toekomst het zekere voor de onzekere moet nemen. En ik denk ook wel dat duidelijk is uit de postings hier.

Dat je juridische hulp inroept vind ik dan ook niet een teken van "vader buitenspel zetten" of zo, maar een stap om alles goed te regelen voor het geval het niet goed meer gaat in jullie contact. Jullie kunnen zo bijvoorbeeld een soort van omgangsregeling overleggen. Maar alles wel goed op papier zetten natuurlijk. En evt wel dingen goed regelen met betrekking tot erkenning zodat je misschien wel recht krijgt op alimentatie van hem. Je verzorgt tenslotte het kind ook. Maar ja, dat zijn dingen waar je allemaal maar goed over na moet denken.

Ben een kleieiein beetje thuis in wel/niet erkennen van kinderen, 'juridische vader' zijn of niet, etc, maar vermoed dat onder andere Sunshine meer weet van de wetgeving. Lijkt me in ieder geval WEL noodzakelijk inderdaad om uit te sluiten dat vader het kind heeft erkend.



Als een kind buiten een huwelijk wordt geboren, heeft hij niet standaard een juridische vader. Daarvoor moet het kind eerst erkend worden door de vader (of een ander, want de erkenner hoeft niet de biologische vader te zijn). Erkenning kan tijdens het hele leven van het kind. Als een vader het kind niet erkend heeft, heeft de vader sowieso GEEN ouderlijk gezag over het kind.



Het lijkt me onmogelijk dat vader gezag heeft (daarvoor is het in ieder geval nodig om 'juridisch vader' te zijn). Ook belangrijk: als vader nu standaard bijdraagt in de kosten (en zijn kind ook ziet?), kan hij aantonen dat hij 'family life' heeft met zijn kind (term uit EVRM), en (middels de rechter) meer rechten krijgen. Hiervoor zal vader dan wel zelf initiatief moeten nemen.

PrinsesOpDeErwt schreef op 14 december 2007 @ 17:08:

Als een kind buiten een huwelijk wordt geboren, heeft hij niet standaard een juridische vader. Daarvoor moet het kind eerst erkend worden door de vader (of een ander, want de erkenner hoeft niet de biologische vader te zijn). Erkenning kan tijdens het hele leven van het kind. Als een vader het kind niet erkend heeft, heeft de vader sowieso GEEN ouderlijk gezag over het kind.



Het lijkt me onmogelijk dat vader gezag heeft (daarvoor is het in ieder geval nodig om 'juridisch vader' te zijn). Ook belangrijk: als vader nu standaard bijdraagt in de kosten (en zijn kind ook ziet?), kan hij aantonen dat hij 'family life' heeft met zijn kind (term uit EVRM), en (middels de rechter) meer rechten krijgen. Hiervoor zal vader dan wel zelf initiatief moeten nemen.

Klopt idd. Niet erkend, geen gezag mogelijk. Wel erkend, gezag is mogelijk maar hoeft niet. En idd, iemand anders dan biologische vader kan ook een kind erkennen.



Nog even ter verduidelijking: EVRM staat voor Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens

Ik hoop dat je wat aan de reacties hebt. Heel veel succes Femme!

sunshineforever schreef op 14 december 2007 @ 17:19:

Nog even ter verduidelijking: EVRM staat voor Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens

Sorry, vergat 't uit te leggen



Succes Femme!

Om het verhaal over erkennen compleet te makien: de vader kan bij de rechter erkenning vragen, als moeder niet mee wil werken. In het geval van TO zal de rechter altijd toestaan, zonder DNA-onderzoek, dat de vader het kind erkent, omdat moeder zelf al aangeeft dat hij ook daadwerkelijk de vader is van haar kind, en een omgangsregeling toe staat en een bijdrage ontvangt. Ook ouderlijk gezag kan hij bij de rechter aanvragen, tegelijk of na de erkenning. In dit geval, waarin ouders op goede voet staan, zal de rechter hoogstwaarschijnlijk, op advies van de kinderbescherming, vader ook met ouderlijk gezag belasten omdat men er vanuit gaat dat een kind er bij gebaat is dat beide ouders gezag over hem uitoefenen, tenzij dit niet in het belang van het kind zou zijn.



Dus van 'hem het kind niet laten erkennen' is helemaal geen sprake. Als vader dit wil, kan hij dat afdwingen.

Poezewoes schreef op 14 december 2007 @ 20:44:

Om het verhaal over erkennen compleet te makien: de vader kan bij de rechter erkenning vragen, als moeder niet mee wil werken. In het geval van TO zal de rechter altijd toestaan, zonder DNA-onderzoek, dat de vader het kind erkent, omdat moeder zelf al aangeeft dat hij ook daadwerkelijk de vader is van haar kind, en een omgangsregeling toe staat en een bijdrage ontvangt. Ook ouderlijk gezag kan hij bij de rechter aanvragen, tegelijk of na de erkenning. In dit geval, waarin ouders op goede voet staan, zal de rechter hoogstwaarschijnlijk, op advies van de kinderbescherming, vader ook met ouderlijk gezag belasten omdat men er vanuit gaat dat een kind er bij gebaat is dat beide ouders gezag over hem uitoefenen, tenzij dit niet in het belang van het kind zou zijn.



Dus van 'hem het kind niet laten erkennen' is helemaal geen sprake. Als vader dit wil, kan hij dat afdwingen.

Poezewoes, volgens mij klopt je verhaal maar gedeeltelijk. Rondom erkenning heb je volgens mij gelijk. Moeder ontkent niet dat vader inderdad biologische vader is, vader heeft omgang met zijn kind en draagt ook financieel bij. Dit maakt de kans groot dat vader het kind kan erkennen.



Rondom gezag is het volgens mij maar ten zeerste de vraag of de Raad voor de Kinderbescherming daadwerkelijk een positief advies aan de rechtbank zal uitbrengen hierover. Ik lees uit het verhaal niet terug dat vader in grote mate de zorg voor het kind opneemt, waarmee het de vraag is in hoeverre hij gezag zou moeten/willen uitoefenen (dat wil zeggen: formele beslissingen nemen rondom bijvoorbeeld gemeente, school, etc). In hoeverre zou het kind erbij gebaat zijn om vader het gezag te geven? Moeder heeft gezag over het kind en oefent dit goed uit, er is geen sprake van een 'gezagsvacuum' (een situatie waarin geen van beide ouders het gezag over het kind uitoefent). Wel belangrijk is dat ook een vader die geen gezag uitoefent, maar wel juridisch vader is (dus bijvoorbeeld wanneer vader kind erkent heeft), wel bepaalde rechten heeft ten opzichte van het kind (omgang, informatie). Dit laatste is al aan bod geweest in dit topic.



Tot slot, stel dat vader de rechtbank zou verzoeken om ook hem met het ouderlijk gezag te belasten, wordt moeder ook gehoord. Het is dan belangrijk om de uitspraken van vader over verhuizen naar het buitenland en eventuele plannen om het kind mee te nemen naar voren te brengen.

Prinses, als deze vader omgang heeft/wil met zijn kind (family life) en een bijdrage doet, zorgt hij ook voor zijn kind, ook al is het kind maar 1 weekend per 2 weken bij vader. En ik begrijp van TO dat vader zo'n omgang wel heeft of wenst?

In dat geval is er geen reden om een vader geen ouderlijk gezag te geven. Eventuele plannen, wat vooralsnog alleen maar plannen zijn, om te verhuizen doen daar nu nog niets aan af. De raad gaat er vanuit dat een kind recht heeft op beide ouders en dat een vader in principe recht heeft op ouderlijk gezag over zijn kind, TENZIJ. Het is dus niet zo dat hij moet bewijzen dat hij met gezag om kan gaan, er moet worden aangetoond dat hij het NIET kan, of dat er andere redenen zijn waarom gezamelijk gezag niet in het belang van het kind is.



Bij eventuele verhuisplannen kan ook een ouder met gezag, een kind niet zomaar meenemen zonder toestemming van de andere ouder met gezag.