Relaties
alle pijlers
En wat doe je dan ...
dinsdag 24 juli 2007 om 12:13
Hallo ,
Dit zal een lang verhaal worden maar ik hoop dat er mensen
zijn die het willen lezen en er een reactie op kunnen geven .
Ik ben nu 23 jaar .
Toen ik een jaar of 14/15 was leerde ik een jongen kennen .
Zal hem Y noemen voor het gemak !!
Ik kreeg ook "verkering" met hem [zoals we dat noemde haha]
maar kwam er al snel achter dat ik alleen goed voor hem was
als zijn vrienden er niet waren of hij is een nachtje ging vissen .
Dit kreeg al snel een knipperlicht effect , en ook dat was snel gedimt ;)
Ik leerde toen iemand kennen waar ik toch 2 jaar samen mee ben geweest.
Deze jongen noem ik Z !!
We beleefden veel samen, hadden het erg leuk en alles ging perfect .
Tot Y weer in beeld kwam ,
Ik wilde het niet maar mijn gevoel werd weer verliefd op hem .
Ik heb toen hals over kop Z verlaten , die overigens zwaar de put in ging, om verder te gaan met Y .
Ik was toen 18 ........
Het begin van die relatie was een "hel "
Problemen met ouders van beide kanten .
We sloegen elkaar enz ,
Zelfs een jaar uit huis geweest voor hem .
En we overwonnen samen alles !!
De laatste 2 jaar ging het echt super tussen ons .
Hij heeft nog geen rijbewijs , ik ook niet maar wel hebben we samen
iets anders moois gekocht wat altijd [zolang t leeft] bij ons zal blijven .
Supertrots waren we erop ...
Er was alleen wel 1 ding wat me erg dwars zat .
Mijn ouders hebben hem geaccepteerd ,
Maar die van hem moeten mij gewoon niet !
In die 5 jaar ben ik misschien 10 keer bij hem geweest .
Ook ben ik voor div. dingen uitgescholden door zijn stiefpap maar dat terzijde ...
Eerlijk gezegd misde ik dit wel , is een keer in een andere omgeving is ook niet erg , altijd maar bij mij thuis .
En heb het ook nooit geaccepteerd eigenlijk !
Soms in een ruzie riep ik weleens :
Ja met Z was het veel leuker !
2 april 2007 kreeg ik een envelop binnen ,
Toen ik hem openmaakte zat daar een brief in van Z .
Tranen schoten in mijn ogen en ik reageerde er op via een sms .
Hij wou wel eens afspreken en natuurlijk [liep ik mijn gevoel weereens achterna] zei ik okeey .
Natuurlijk kreeg ik vlinders en wat deed ik :
Halsoverkop spring ik van de 1 op de ander [ daar komen weer tranen aan ]
Alleen Y en ik hebben iets samen dus we zien elkaar zo af en toe nog .
In het begin dacht ik :
Beter , nu kan t helemaal niet meer stuk !
Maar nu , 4 maanden later , begin ik te denken :
* Ik wou toch kinderen van Y
* Kan ik hem wel met een andere vrouw zien ?
* Overal waar ik kom met Z denk ik :
Daar ben ik met Y ook geweest .
Y en ik hebben wel 5 jaar samen geleefd ,
Dingen besproken en gepland .
Hij mist mij heeft niemand om zich heen en wilt me dolgraag terug .
Hij zegt dat we meer open tegen elkaar hadden moeten zijn .
Nu ben ik 4 maanden met Z ,
Het begin was leuk maar nu verveel ik me snel !
Erger me soms aan dingen en denk vaak terug aan Y .
Alleen heeft hij wel zijn vakantie voor me afgezegd en betaald waar hij in september naar toe zal gaan .
Ook hij zegt kapot te gaan als ik bij hem weggaat .
Maar ik ????
Ik word pas gek van mijn gevoel !!
Ze zeuren allebei aan mijn hoofd dat ze me niet kwijt willen ,
Maar ik word gestoord van mijn gevoel en er is niemand die naar mij luisterd !!
Wat moet ik hier nou mee ,
Ik wil ze alle 2 geen pijn doen .
Weet totaal niet wat ik hiermee moet ....
Iemand tips ??
Of is er iemand die weleens in een soortgelijke situatie heeft gezeten ??
Dikke kusz Lady J
Dit zal een lang verhaal worden maar ik hoop dat er mensen
zijn die het willen lezen en er een reactie op kunnen geven .
Ik ben nu 23 jaar .
Toen ik een jaar of 14/15 was leerde ik een jongen kennen .
Zal hem Y noemen voor het gemak !!
Ik kreeg ook "verkering" met hem [zoals we dat noemde haha]
maar kwam er al snel achter dat ik alleen goed voor hem was
als zijn vrienden er niet waren of hij is een nachtje ging vissen .
Dit kreeg al snel een knipperlicht effect , en ook dat was snel gedimt ;)
Ik leerde toen iemand kennen waar ik toch 2 jaar samen mee ben geweest.
Deze jongen noem ik Z !!
We beleefden veel samen, hadden het erg leuk en alles ging perfect .
Tot Y weer in beeld kwam ,
Ik wilde het niet maar mijn gevoel werd weer verliefd op hem .
Ik heb toen hals over kop Z verlaten , die overigens zwaar de put in ging, om verder te gaan met Y .
Ik was toen 18 ........
Het begin van die relatie was een "hel "
Problemen met ouders van beide kanten .
We sloegen elkaar enz ,
Zelfs een jaar uit huis geweest voor hem .
En we overwonnen samen alles !!
De laatste 2 jaar ging het echt super tussen ons .
Hij heeft nog geen rijbewijs , ik ook niet maar wel hebben we samen
iets anders moois gekocht wat altijd [zolang t leeft] bij ons zal blijven .
Supertrots waren we erop ...
Er was alleen wel 1 ding wat me erg dwars zat .
Mijn ouders hebben hem geaccepteerd ,
Maar die van hem moeten mij gewoon niet !
In die 5 jaar ben ik misschien 10 keer bij hem geweest .
Ook ben ik voor div. dingen uitgescholden door zijn stiefpap maar dat terzijde ...
Eerlijk gezegd misde ik dit wel , is een keer in een andere omgeving is ook niet erg , altijd maar bij mij thuis .
En heb het ook nooit geaccepteerd eigenlijk !
Soms in een ruzie riep ik weleens :
Ja met Z was het veel leuker !
2 april 2007 kreeg ik een envelop binnen ,
Toen ik hem openmaakte zat daar een brief in van Z .
Tranen schoten in mijn ogen en ik reageerde er op via een sms .
Hij wou wel eens afspreken en natuurlijk [liep ik mijn gevoel weereens achterna] zei ik okeey .
Natuurlijk kreeg ik vlinders en wat deed ik :
Halsoverkop spring ik van de 1 op de ander [ daar komen weer tranen aan ]
Alleen Y en ik hebben iets samen dus we zien elkaar zo af en toe nog .
In het begin dacht ik :
Beter , nu kan t helemaal niet meer stuk !
Maar nu , 4 maanden later , begin ik te denken :
* Ik wou toch kinderen van Y
* Kan ik hem wel met een andere vrouw zien ?
* Overal waar ik kom met Z denk ik :
Daar ben ik met Y ook geweest .
Y en ik hebben wel 5 jaar samen geleefd ,
Dingen besproken en gepland .
Hij mist mij heeft niemand om zich heen en wilt me dolgraag terug .
Hij zegt dat we meer open tegen elkaar hadden moeten zijn .
Nu ben ik 4 maanden met Z ,
Het begin was leuk maar nu verveel ik me snel !
Erger me soms aan dingen en denk vaak terug aan Y .
Alleen heeft hij wel zijn vakantie voor me afgezegd en betaald waar hij in september naar toe zal gaan .
Ook hij zegt kapot te gaan als ik bij hem weggaat .
Maar ik ????
Ik word pas gek van mijn gevoel !!
Ze zeuren allebei aan mijn hoofd dat ze me niet kwijt willen ,
Maar ik word gestoord van mijn gevoel en er is niemand die naar mij luisterd !!
Wat moet ik hier nou mee ,
Ik wil ze alle 2 geen pijn doen .
Weet totaal niet wat ik hiermee moet ....
Iemand tips ??
Of is er iemand die weleens in een soortgelijke situatie heeft gezeten ??
Dikke kusz Lady J
dinsdag 24 juli 2007 om 12:19
De enige tip die ik je kan geven is neem eens tijd voor jezelf. Laat alle mannen even voor wat ze zijn en leer jezelf kennen. Wat doe je als je alleen bent? Wat vind je leuk om te doen? Wat wil JIJ met je leven? Gewoon een jaartje of wat niemand, net zolang totdat je prima in je vel zit in je eentje en weet wat je wilt voor de toekomst (op alle gebieden). En dan ben je klaar voor een relatie. Geloof me: als je dan nog de keuze hebt, weet je precies wat of wie je wilt. Zoniet, dan is het te vroeg.
woensdag 25 juli 2007 om 11:15
woensdag 25 juli 2007 om 14:13
Ik sluit me bij de vorige posters aan; als ik het goied gelezen heb, ben je dus vanaf je 14e altijd emt y of Z samen geweest. Geen van beiden is je grote liefde, anders bleef je niet heen en weer wieberen.
Neem gewoon eens een halfjaar of liever een jaar manvrij, zodat je eens kunt uitvinden wie je zelf bent. En mijdt ondertussen beide heren zorgvuldig. Neem afscheid van de hond, de kanariepiet of de boa constrictor of spreek een bezoekregeling af met hulp van een derde, zodat je daarom Y niet nog hoeft te zien. Hij kan zich wel alleen redden met het beest.
Drastische aktie is nodig, anders blijf je tot je tachtigste heen en weer rennen tussen hen (tenzij een van hen er een eind aan maakt natuurlijk).
Sterkte en wijsheid.
Neem gewoon eens een halfjaar of liever een jaar manvrij, zodat je eens kunt uitvinden wie je zelf bent. En mijdt ondertussen beide heren zorgvuldig. Neem afscheid van de hond, de kanariepiet of de boa constrictor of spreek een bezoekregeling af met hulp van een derde, zodat je daarom Y niet nog hoeft te zien. Hij kan zich wel alleen redden met het beest.
Drastische aktie is nodig, anders blijf je tot je tachtigste heen en weer rennen tussen hen (tenzij een van hen er een eind aan maakt natuurlijk).
Sterkte en wijsheid.
woensdag 25 juli 2007 om 15:20
Nu maak je me wel heel nieuwgierig... Jullie hebben iets gekocht wat altijd blijft. Het leeft wel, maar het heeft wel iets met een rijbewijs te maken. Ik gok een paard? :P
Maar zonder gekheid... Jij weet zelf niet wat je wilt. Je hobbelt een beetje tussen twee kerels heen en weer, terwijl je je bij geen van beiden helemaal op je gemakt voelt. Als dat wel zo zou zijn, dan was het niet nodig dat je zo heen en weer hopt. Daarbij vind ik het niet echt volwassen dat je iedere keer een van die jongens veel verdriet doet.
Jij wordt er zelf ook niet gelukkiger van, dat blijkt wel uit het feit dat je hier je verhaal doet.
Jij moet een keertje niet de makkelijkste weg (of de dichtstbijzijnde man, afhankelijk van de afstand Y of Z) nemen. Kies nu eens voor jezelf. Blijf bij allebei die mannen weg, en ga wat van je leven maken!
Vanaf je 14de ben je nooit vrijgezel geweest en ondanks de vele voordelen die dat heeft, heeft het zeker ook nadelen. Ga de wereld ontdekken! Zorg voor je eigen huisje! Vrienden om je heen!
En blijf niet om Y en Z heenhangen. Daar wordt jij niet gelukkiger van en zij ook niet.
